Ιεχωβά.» Και είμαστε περήφανοι, συνεπώς, να είμεθα από κείνους που διαδίδουν αυτό το περιοδικό, κάνοντας το από σπίτι σε σπίτι και στο έργο στους δρόμους. . . .

«Καθώς φεύγομε απ’ αυτόν τον τόπο—τώρα, είθε να επιστρέψουμε στον αγρό και να σπείρωμε το περιοδικό η «Σκοπιά» τόσο μακρυά και πλατιά όσο μπορούμε και να συνεργαζώμαστε με τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας μέχρις ότου εξυπηρετήση το σκοπό του Ιεχωβά. Ας είναι οι αγαθές ευλογίες του Ιεχωβά επάνω σε όλους σ’ αυτή τη συνέλευσι αυτό το πρωί.»

Ερωτήσεις από Αναγνώστες

● Θα ήταν κατάλληλο να προσευχώμεθα για κάποιον που έχει αποκοπή από τη Χριστιανική εκκλησία;

Στο παρελθόν έχει υποδειχθή ότι τέτοιες προσευχές δεν θα ήσαν κατάλληλες. Και υπάρχουν εύλογες Γραφικές αιτίες για έναν τέτοιον περιορισμό. Αλλά η σχετική Γραφική συμβουλή δίνει υποδείξεις εξετάζοντας τη θέσι του ατόμου μάλλον, παρά λαμβάνοντας μια κατηγορηματική θέσι.

Ιδιαίτερα το εδάφιο 1 Ιωάννου 5:16, 17 μας βοηθεί ν’ αποκτήσωμε την άποψι του Θεού. Εκεί αναφέρεται: «Εάν τις ίδη τον αδελφόν αυτού αμαρτάνοντα αμαρτίαν ουχί θανάσιμον, θέλει ζητήσει, και ο Θεός θέλει δώσει εις αυτόν ζωήν, εις αμαρτάνοντας ουχί θανασίμως. Είναι αμαρτία θανάσιμος· δεν λέγω περί εκείνης να παρακαλέση. Πάσα αδικία είναι αμαρτία· και [ωστόσο] είναι αμαρτία ουχί θανάσιμος.»

Ο απόστολος Ιωάννης στην αρχή αναφέρει την «αμαρτίαν ουχί θανάσιμον,» ή, όπως το αποδίδει η Μετάφρασις Νέου Κόσμου, «αμαρτίαν που δεν επισύρει θάνατον.» Επειδή όλοι μας είμεθα ατελείς και άδικοι, είμεθα όλοι ένοχοι αμαρτίας. (Ψαλμ. 51:5· Ρωμ. 3:23· 1 Ιωάν. 3:4) Ένας που αμαρτάνει χρειάζεται να μετανοήση και να προσευχηθή ζητώντας το άφθονο έλεος του Θεού, (1 Ιωάν. 1:8-10) Όπως δείχνει ο Ιωάννης, και άλλοι επίσης μπορούν να προσευχηθούν γι’ αυτόν.

Εν συνεχεία, ο Ιωάννης αναφέρει την «θανάσιμο αμαρτία,» ή την «αμαρτίαν που επισύρει θάνατον.» Ποια είναι αυτή; Είναι η αμαρτία για την οποίαν δεν μπορεί κανείς να λάβη συγχώρησι· είναι «θανάσιμος» διότι οδηγεί στο «δεύτερο θάνατο,» ή αιώνιο θάνατο. (Αποκ. 21:8) Νωρίτερα ο Ιησούς εξήγησε ότι ένα άτομο μπορούσε να διαπράξη αμαρτία ως το σημείο ν’ αμαρτήση κατά του αγίου πνεύματος, οπότε δεν υπάρχει συγχώρησις. (Ματθ. 12:31· Λουκ. 12:10) Ομοίως, ο απόστολος Παύλος έδειξε ότι αν κάποιος που γνώριζε την αλήθεια του Θεού αμάρτανε με τη θέλησί του, δεν θα ήταν δυνατή πια η μετάνοια και η συγχώρησις.—Εβρ. 6:4-6· 10:26, 27.

Ο Ιωάννης μάς λέγει να μην προσευχώμεθα για κάποιον που διέπραξε μια τέτοια «θανάσιμον» αμαρτία. Αυτό μας υπενθυμίζει τα λόγια του Θεού σχετικά με τους Ισραηλίτες οι οποίοι ήσαν τόσο έκδοτοι, στην πονηρία ώστε Εκείνος επρόκειτο ν’ αφήση τους Βαβυλωνίους να τους οδηγήσουν σε αιχμαλωσία. Ο Θεός είπε στον Ιερεμία: «Μη προσεύχου υπέρ του λαού τούτου και μη ύψονε φωνήν ή δέησιν υπέρ αυτών μηδέ μεσίτευε προς εμέ.»—Ιερ. 7:16-20· 14:11, 12.

Ο Θεός, και όχι εμείς στη γη, καθορίζει αν κάποιος έχη αμαρτήσει κατά του αγίου πνεύματος. Ωστόσο, μπορούμε να κατανοήσωμε από τα θεόπνευστα λόγια του Ιωάννου ότι δεν πρέπει να προσευχώμεθα υπέρ ενός ατόμου για το οποίο υπάρχουν ενδείξεις ότι αμαρτάνει εσκεμμένα. Ο Ιωάννης έγραψε επίσης στη 2 Ιωάννου 9-11 για τα άτομα που διαδίδουν μη Χριστιανικές απόψεις. Προσευχές υπέρ τέτοιων ανθρώπων θα ήσαν δυσάρεστες στον Θεό.

Πρέπει λοιπόν να καταλήξωμε στο συμπέρασμα, ότι ένα άτομο που αποκόπτεται λόγω κάποιας αμετανόητης αμαρτίας πιθανώς έχει διαπράξει μια «αμαρτία που επισύρει θάνατο,» για την οποία δεν πρέπει να προσευχώμεθα; Όχι κατ’ ανάγκην. Θυμηθήτε ότι στην εκκλησία της Κορίνθου τον πρώτο αιώνα, κάποιος έπεσε σε ανηθικότητα. Για κάποιο χρονικό διάστημα παρέμενε αμετανόητος κι έτσι έπρεπε να αποκοπή. (1 Κορ. 5:1, 9-13) Φαίνεται, όμως, ότι αργότερα μετανόησε και επανεντάχθηκε. (2 Κορ. 2:5-10) Αυτό δείχνει ότι, μολονότι το άτομο είχε αποκοπή, δεν είχε διαπράξει την αμαρτία που επισύρει θάνατο, για την οποία οι Χριστιανοί δεν πρέπει να προσεύχονται. Το ίδιο μπορεί να συμβή και σήμερα.

Όταν ένα άτομο αποκόπτεται, μπορεί να μην είναι καθαρό είτε η αμαρτία επισύρει «θάνατον» είτε όχι. Αλλά αργότερα μπορεί ν’ αρχίσουν να εμφανίζωνται σημεία μετανοίας και μεταστροφής. (Παράβαλε με Πράξεις 2:36-38· 3:19.) Αυτά τα σημεία στην αρχή μπορεί να παρατηρηθούν από κάποιον που συνδέεται στενά με το αποκομμένο άτομο, όπως ένας άνδρας τα διακρίνει στη στάσι και τη διαγωγή της αποκομμένης συζύγου του. Έτσι, αυτός μπορεί να καταλήξη στο συμπέρασμα ότι προφανώς εκείνη δεν έχει διαπράξει «θανάσιμο αμαρτία» και μπορεί να υποκινηθή να προσευχηθή γι’ αυτήν. Μπορεί να προσευχηθή ότι αν ο Ιεχωβά—ο οποίος διαβάζει