-
Νικά το Κακόν δια του Χριστιανικού ΑγαθούΗ Σκοπιά—1970 | 1 Σεπτεμβρίου
-
-
Ποια οφέλη προκύπτουν στους δούλους του Θεού με το να νικούν το κακόν δια του Χριστιανικού αγαθού;
Εν πρώτοις, υπάρχουν σωματικά οφέλη: «Οι ευάρεστοι λόγοι . . . [είναι] ίασις εις τα οστά.» (Παροιμ. 16:24) Αλλά το να χάση ένα άτομο την ψυχραιμία του είναι κακό για την ίδια την υγεία του καθώς επίσης και για την υγεία των προσφιλών του προσώπων τα οποία θα την δεχθούν. Το να νικήσετε το κακόν δια του αγαθού θα κάμη να υποχωρήση ο θυμός αντί ν’ αυξήση. (Παροιμ. 15:1) Αυτό αληθεύει είτε ένα άτομο αντιμετωπίζει διωγμό είτε προβλήματα μέσα στην ίδια την οικογένειά του. Μερικές φορές αυτό κατέληξε ακόμη και να γίνουν οι εναντιούμενοι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά. Ναι, πολλά είναι τα οφέλη που προκύπτουν από το να νικάτε το κακόν διά του Χριστιανικού αγαθού.
-
-
Ερωτήσεις από ΑναγνώσταςΗ Σκοπιά—1970 | 1 Σεπτεμβρίου
-
-
Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Πώς πρέπει να ενεργή ένας πιστός Χριστιανός απέναντι σ’ ένα συγγενή έξω από τον άμεσο οικογενειακό κύκλο ο οποίος έχει αποκοπή από την επικοινωνία;—Ν.Ο., Καναδάς.
Αυτή είναι μια κατάστασις που μπορεί να γίνη δοκιμασία σ’ ένα Χριστιανό, ο οποίος επιθυμεί να είναι πιστός στον Ιεχωβά κι εν τούτοις έχει μια φυσική στοργή για τον συγγενή που έχει αποκοπή από την επικοινωνία. Μπορούμε να είμεθα ευγνώμονες διότι ο Θεός έχει καλύψει αυτό το θέμα στο Λόγο του σαφώς.
Η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο Ιεχωβά είναι πρόθυμος να συγχωρή. Όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί, αλλ’ Αυτός είναι πρόθυμος να συγχωρή τέτοια αμαρτήματα με βάσι τη θυσία του Χριστού, αν τα άτομα με πνεύμα μετανοίας ζητούν συγχώρησι.—Ρωμ. 3:23· Πράξ. 26:20.
Αλλά, τι συμβαίνει, αν ένα άτομο, που εζήτησε έτσι συγγνώμη στο παρελθόν κι έγινε ένας αφιερωμένος δούλος του Θεού, διαπράττη αμάρτημα; Ο Ιεχωβά αναγνωρίζει την ανθρώπινη ατέλεια και θα συγχωρήση αν ο αμαρτωλός παραδεχθή το σφάλμα του και αποδείξη με την πορεία του ότι έχει μετανοήσει. (1 Ιωάν. 1:9) Εν τούτοις, αν ένα άτομο που ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανός κάνη την αμαρτία συνήθεια και αρνήται να μετανοήση και ν’ αλλάξη, τότε οι οδηγίες του Θεού είναι σαφείς. Αυτό συνέβη στον πρώτο αιώνα, διότι κάποιος στην εκκλησία της Κορίνθου διέπραξε ανηθικότητα. Η θεόπνευστη συμβουλή σ’ εκείνη την εκκλησία ήταν: «Εκβάλετε τον κακόν εκ μέσου υμών.» Ναι, εκδιώξτε τον από την εκκλησία.—1 Κορ. 5:13.
Το βήμα εκείνο ήταν σπουδαίο. Δεν έπρεπε να επιτραπή να παραμείνη μέσα στην οργάνωσι του Θεού καμμιά φθοροποιός επίδρασις. Όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος, «ολίγη ζύμη κάμνει όλον το φύραμα ένζυμον.» Αν εκείνος ο ανήθικος παρέμενε, η καλή πνευματική κατάστασις ολοκλήρου της εκκλησίας θα εχάνετο.—1 Κορ. 5:5-7· Ιησ. Ναυή 7:1-25.
Πώς έπρεπε να φέρωνται σ’ αυτόν τον άνθρωπο οι πιστοί Χριστιανοί στην Κόρινθο; Ο Παύλος έγραψε: «Να μη συναναστρέφησθε, εάν τις, αδελφός ονομαζόμενος, ήναι πόρνος, ή πλεονέκτης, ή ειδωλολάτρης, ή λοίδορος, ή μέθυσος, ή άρπαξ· με τον τοιούτον μηδέ να συντρώγητε.» (1 Κορ. 5:11) Έτσι αυτή η αποβολή από την εκκλησία μπορεί κατάλληλα να ονομασθή αποκοπή από την επικοινωνία, διότι οι πιστοί Χριστιανοί παύουν να έχουν φιλία μ’ αυτόν που διαπράττει αμαρτία. Ως ποια έκτασι;
Ο απόστολος Ιωάννης μάς βοηθεί εδώ. Εκείνος που απεκόπη από την επικοινωνία πιθανόν να είχε γίνει αποστάτης, και να διδάσκη αντιγραφικές διδασκαλίες. Ή με τον ανήθικο τρόπο του ζωής μπορεί, στην πραγματικότητα να διδάσκη ότι μπορεί ένα άτομο να είναι Χριστιανός και, ταυτοχρόνως, να είναι μοιχός ή πόρνος. Αυτός είναι καταφανές ότι δεν μένει στις δίκαιες διδασκαλίες του Ιησού. Σχετικά μ’ αυτούς οι οποίοι κάποτε ήσαν Χριστιανοί αδελφοί ή αδελφές ο Ιωάννης γράφει: «Πας όστις παραβαίνει και δεν μένει εν τη διδαχή του Χριστού, Θεόν δεν έχει· ο μένων εν τη διδαχή του Χριστού, ούτος έχει και τον Πατέρα και τον Υιόν. Εάν τις έρχηται προς εσάς, και δεν φέρη την διδαχήν ταύτην, μη δέχεσθε αυτό εις οικίαν, και μη λέγετε εις αυτόν το χαίρειν.»—2 Ιωάν. 9, 10.
Το επόμενο εδάφιο τονίζει την σοβαρότητα τούτου: «διότι ο λέγων εις αυτόν το χαίρειν, γίνεται κοινωνός εις τα πονηρά αυτού έργα.» (2 Ιωάν. 11) Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι ένας Χριστιανός, ο οποίος ομιλεί μ’ ένα που έχει αποκοπή για κλοπή, παραδείγματος χάριν, γίνεται κι αυτός κλέπτης, μολονότι κι’ αυτό μπορούσε να γίνη εύκολα. Αλλά με το να παραβλέπη τη συμβουλή του Θεού και να ομιλή σ’ αυτό το άτομο μοιάζει πολύ με το να λέγη ότι επιδοκιμάζει τη διαγωγή αυτού του κλέπτου, ως αν ήταν κάτι ασήμαντο.
-