Εκτέλεσις Θείας Κρίσεως κατά των Ασεβών

«Ιδού, ήλθεν ο Ιεχωβά με μυριάδας αγίων αυτού, δια να κάμη κρίσιν κατά πάντων, και να ελέγξη πάντας τους ασεβείς εξ αυτών, δια πάντα τα έργα της ασεβείας αυτών τα οποία έπραξαν, και δια πάντα τα σκληρά τα οποία ελάλησαν κατ’ αυτού αμαρτωλοί ασεβείς.»​—Ιούδ. 14, 15, ΜΝΚ.

1, 2. Ποια σκέψι δεν θέλουν πολλά άτομα να κάμουν, και σχετικά με αυτό τι είπε ένα μέλος του κογκρέσσου για ένα ανθρώπινο δικαστήριο;

ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι δεν θέλουν να τους υπενθυμίζουν ότι υπάρχει ένα Ανώτατο Δικαστήριο του σύμπαντος, ένα Δικαστήριο κρίσεως ανώτερο και από το ανώτατο ανθρώπινο δικαστήριο. Δεν θέλουν ν’ αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι, άσχετα με το ποιοι είναι, οφείλουν σεβασμό προς τον υπεράνω όλων Ανώτατο Κριτή, Ιεχωβά, τον Παντοδύναμο Θεό, ‘τον κρίνοντα πάσαν την γην’. (Γέν. 18:25) Πολλά άτομα είναι δυνατόν να μη θέλουν να σκεφθούν ότι, αν κάνουν ασεβή πράγματα, ο ίδιος ο Κριτής αυτού τούτου του σύμπαντος επιτηρεί, ακριβώς όπως διακηρύττει η Γραφή: «Εάν ίδης κατάθλιψιν πένητος, και παραβίασιν κρίσεως και δικαιοσύνης εν τη χώρα, μη θαυμάσης δια τούτο· διότι ο επί τον υψηλόν υψηλότερος επιτηρεί· και επί τούτους [επιτηρούσιν] υψηλότεροι.»​—Εκκλησ. 5:8.

² Ναι, οι άνθρωποι γενικώς δεν επιθυμούν να τους υπενθυμίζουν ότι υπάρχει ένας Κριτής υψηλότερος από τους ανθρωπίνους υψηλούς κριτάς υπεράνω όλων μας, άσχετα πόσο υψηλή δικαστική ή πολιτική θέσι μπορεί να κατέχη ένας σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. Σχετικά με αυτό, είναι ενδιαφέρον να σημειώσωμε τη δήλωσι ενός μέλους του Αμερικανικού κογκρέσσου, όπως εδημοσιεύθη στους Τάιμς Νέας Υόρκης της 13ης Νοεμβρίου 1963. Στην Αμερική υπάρχει διαχωρισμός της Εκκλησίας από το Κράτος, και ο αρχιδικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών απέρριψε μια πρότασι όπως αναγράψη «Εις τον Θεόν Εμπιστευόμεθα» επάνω από την έδρα του κοσμικού αυτού δικαστηρίου, στο οποίο οι μάρτυρες του Ιεχωβά εκέρδισαν δεκάδες υποθέσεων. Ως μια αντίδρασι στην απόφασι του Δικαστηρίου, ο εκπρόσωπος του Κογκρέσσου Ρ. Τ. Άσμορ, ο εισηγητής του νομοσχεδίου για την προμήθεια της θρησκευτικής επιγραφής, εσχολίασε την απόρριψι, λέγοντας: «Ο τόνος της επιστολής του Αρχιδικαστού είναι πολύ ενδεικτικός του ότι στο Ανώτατο Δικαστήριο θα έπρεπε να γίνη μία οδυνηρή υπενθύμισις του γεγονότος ότι υπάρχει μια Εξουσία ανωτέρα από αυτήν του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών.» Αλλά οι άνθρωποι δεν χρειάζονται μια επιγραφή επάνω από τις κεφαλές των για να ενθυμούνται ότι ο Θεός είναι ο Υπέρτατος Κριτής.

 3. Ποια είναι η στάσις των ασεβών ανθρώπων, και με ποιες συνέπειες;

³ Αν οποιοιδήποτε άνθρωποι δεν επιθυμούν να τους γίνη υπενθύμισις του σεβασμού, που οφείλουν στον ‘Κρίνοντα πάσαν την γην’, τότε είναι αντιληπτό ότι οι ασεβείς ειδικά δεν θέλουν ν’ ακούσουν για τον σεβασμό που οφείλουν ν’ αποδίδουν οι άνθρωποι στον Υπέρτατο Κριτή. Για ιδιοτελείς λόγους αυτά τα άτομα αγνοούν, καταφρονούν και προκαλούν τις δίκαιες κρίσεις του Κριτού. Αλλοίμονο, όμως, σ’ αυτούς! Διότι η εκτέλεσις της θείας κρίσεως εναντίον όλων των ασεβών είναι πλησίον.

 4. Ποια προειδοποιητική συμβουλή τονίζεται στην Επιστολή του Ιούδα;

⁴ Το γεγονός αυτό τονίζεται στη θεόπνευστη επιστολή, που ο Ιούδας, ένας μαθητής του Ιησού Χριστού, έγραψε για να προειδοποιήση τους Χριστιανούς ν’ αγωνίζονται σκληρά για την αληθινή πίστι, ειδικά με το ν’ αντιστέκωνται στη διαφθορά από μέρους ασεβών ανθρώπων. Ο Ιούδας προειδοποίησε ότι μερικοί ασεβείς θα εισχωρούσαν ακόμη και μέσα στην οργάνωσι του Θεού, με την προσπάθεια να μολύνουν τη σάρκα. Αλλά στα πρώτα επτά εδάφια της επιστολής του, ο Ιούδας δίνει μια θεόπνευστη προειδοποίησι ότι η καταδίκη αυτών των ασεβών ανθρώπων έχει πριν από πολύν καιρό προλεχθή από τη δυσμενή κρίσι του Ιεχωβά Θεού επάνω στους απίστους και στασιαστικούς Ισραηλίτας, επάνω σε αγγέλους, οι οποίοι εγκατέλειψαν την αρχική τους θέσι στους ουρανούς κι επάνω στους ακατονόμαστα διεφθαρμένους κατοίκους των Σοδόμων και Γομόρρων, οι οποίοι απωλέσθησαν με φλογερή καταστροφή. Η ποινή, την οποία αυτοί επλήρωσαν για την περιφρόνησί τους προς το υπέρτατον δικαστήριο στο σύμπαν, χρησιμεύει ως μια προειδοποίησις για όλους εκείνους, οι οποίοι δεν δείχνουν τώρα σεβασμό προς τον Υπέρτατο Κριτή.

ΚΑΤΑΦΡΟΝΗΣΙΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΑΞΙΩΜΑΤΩΝ

 5. (α) Τι λέγει ο Ιούδας στο όγδοο εδάφιο; (β) Με ποια έννοια τα άτομα, για τα οποία ομιλεί, ‘ενυπνιάζονται’ και με ποιο αποτέλεσμα;

⁵ Έχοντας υπ’ όψι αυτή τη θεία προειδοποίηση ο Ιούδας δηλώνει ότι μερικοί θα την αγνοούσαν με το να ζουν ενυπνιαζόμενοι σ’ ένα αισθησιακό κόσμο, νομίζοντας ότι μπορούν να μολύνουν τη σάρκα μέσα στην οργάνωσι του Θεού με ατιμωρησία. Ο Ιούδας γράψει: «Ομοίως και ούτοι ενυπνιαζόμενοι, την μεν σάρκα μιαίνουσι, την δε εξουσίαν καταφρονούσι, και τα αξιώματα [«δόξας», Κριτικόν Κείμενον «ενδόξους», ΜΝΚ] βλασφημούσιν.» (Ιούδ. 8) Αυτοί οι ασεβείς ενυπνιαζόμενοι φαντάζονται ότι μπορούν ν’ αγνοούν τις διδασκαλίες της Γραφής όσον αφορά το πώς ο Ιεχωβά πολιτεύεται με τους ασεβείς. Δεν έχουν καμμιά εκτίμησι για την εντολή του Υπερτάτου Κριτού, που αναφέρεται στην 1 Κορινθίους 6:18 «φεύγετε την πορνείαν.» Μάλλον, αναζητούν ευκαιρίες για περισσότερη πορνεία και νομίζουν ότι θα μπορέσουν να ενεργούν έτσι ανεμπόδιστοι. Αλλά ένας τέτοιος τρόπος σκέψεως δεν είναι παρά ένα απλό ενύπνιο. Είναι επικίνδυνα απατηλό. Τα ενύπνιά των για αισθησιακές απολαύσεις θα συντριβούν μ’ ένα απότομο ξύπνημα, καθώς θ’ αντιμετωπίσουν τη δυσμενή καταδίκη από μέρους του Υπερτάτου Κριτού. Ο Κριτής, τον οποίον παρέλειψαν να σεβασθούν, θα τους δείξη ότι δεν βρίσκονται σ’ ένα κόσμο ενυπνίων στον οποίο μπορούν να ζουν αφήνοντας τα πάθη των να εκδηλώνωνται αχαλίνωτα· θα συνέλθουν από την νάρκη τους για να ιδούν τον Κριτή να εκτελή την προειπωμένη κρίσι επάνω των.

 6. Τι εξηγεί την ασεβή διαγωγή τους και περαιτέρω δείχνει ότι τα άτομα αυτά είναι άξια της προειπωμένης κρίσεως;

⁶ Ότι αυτοί οι ανήθικοι ενυπνιαζόμενοι είναι άξιοι τέτοιας κρίσεως αποδεικνύεται περαιτέρω από το γεγονός ότι καταφρονούν την εξουσία και βλασφημούν τα αξιώματα [«δόξας», Κριτικόν Κείμενον «ενδόξους», ΜΝΚ]. Δεν έχουν σεβασμό για τον Κυρίαρχο του Σύμπαντος, τον Ιεχωβά Θεό, και για τον αγαπητό του Υιό, τον ‘Βασιλέα των βασιλέων και Κύριον των κυρίων’. (Αποκάλ. 19:16) Επειδή καταφρονούν το ύψιστο αξίωμα στο σύμπαν, πρέπει ν’ αναμένεται ότι θα βλασφημούν και τας «δόξας» ή τους ενδόξους.

 7. (α) Ποιοι είναι οι «ένδοξοι»; (β) Πώς τα άτομα για τα οποία δίνει προειδοποίησι ο Ιούδας δείχνουν ότι δεν σέβονται τις δόξες που προέρχονται από τον Ιεχωβά;

⁷ Ποιες είναι αυτές οι ‘δόξες’ ή ‘ένδοξοι’; Πρέπει να είναι αυτοί, που λαμβάνουν δόξα από τον Ιεχωβά Θεό και τον Κύριο των κυρίων του, τον Ιησού Χριστό. Σύμφωνα με τα εδάφια Ησαΐας 60:1, 2, «η δόξα» του Ιεχωβά θα απενέμετο στο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, τους κεχρισμένους Χριστιανούς. Επειδή «η δόξα του Ιεχωβά» ανέτειλε επάνω τους, έχουν εγερθή για να λάμψουν με το φως των αγαθών νέων της Βασιλείας σε όλη την οικουμένη. (Ματθ. 24:14) Λόγω της ακτινοβόλου δόξης, που ο Θεός έδωσε σ’ αυτούς μέσω του Υιού του, τους οφείλεται σεβασμός. Ο Ιησούς Χριστός το υπέδειξε αυτό, όταν είπε σχετικά με τους κεχρισμένους ακολούθους του: «Την δόξαν την οποίαν μοι έδωκας, έδωκα εις αυτούς.» (Ιωάν. 17:22) Ασφαλώς όσοι από το κεχρισμένο υπόλοιπο υπηρετούν ως επίσκοποι έχουν μια επιπρόσθετη δόξα ή τιμή που έχει απονεμηθή σ’ αυτούς, και αυτοί είναι άξιοι «διπλής τιμής». (1 Τιμ. 5:17) Τώρα οπότε πολλοί από τον ‘πολύν όχλον’ των ‘άλλων προβάτων’ υπηρετούν ως επίσκοποι, αντιπροσωπεύοντας το υπόλοιπο της τάξεως του ‘πιστού και φρονίμου δούλου’, αυτοί οι «προεστώτες» λαμβάνουν δόξα από τον Θεό λόγω του αξιώματος που κατέχουν ως αντιπρόσωποι του κεχρισμένου υπολοίπου· πρέπει να περιβάλλωνται με τον οφειλόμενο σεβασμό. (Ματθ. 24:45-47) Κατάλληλα ο λαός του Θεού συνεργάζεται με το κεχρισμένο υπόλοιπο και το σέβεται, καθώς και όλους τους επισκόπους που διορίζει «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αλλά εκείνοι που μολύνουν τη σάρκα ενυπνιαζόμενοι, οι οποίοι καταφρονούν την εξουσία του Ιεχωβά, δεν σέβονται τις δόξες που απονέμονται από τον Ιεχωβά. Ομιλούν βλάσφημα γι’ αυτούς, που περιβάλλονται με τέτοιες δόξες, ειδικά εκείνους, τους οποίους ο μέγας Κριτής Ιεχωβά έχει τιμήσει με ειδικές θέσεις ευθύνης. Όπως ο Διοτρεφής, για τον οποίον ο απόστολος Ιωάννης έγραψε, φλυαρούν για τους «ενδόξους» με λόγους πονηρούς.​—3 Ιωάν. 9, 10.

 8, 9. (α) Γιατί ο Ιούδας αντιπαραβάλλει τους ανθρώπους, για τους οποίους δίνει προειδοποίησι, με τη διανοητική κατάστασι του Μιχαήλ; (β) Ποιος ήταν ο σκοπός του Διαβόλου με το να φιλονεική επάνω στο σώμα του Μωυσέως, και πώς ο Μιχαήλ επέδειξε δύναμι αλλά και ηπιότητα;

⁸ Ο Ιούδας κατόπιν αντιπαραβάλλει τη στάσι των ασεβών ενυπνιαζομένων με τη διανοητική κατάστασι του Ιησού Χριστού, στην προανθρώπινη ύπαρξί του ως Μιχαήλ. «Ο δε Μιχαήλ ο αρχάγγελος, ότε αγωνιζόμενος με τον διάβολον εφιλονείκει περί του σώματος του Μωυσέως, δεν ετόλμησε να επιφέρη εναντίον αυτού κατηγορίαν βλάσφημον, αλλ’ είπεν, ο Ιεχωβά να σε επιτιμήση. Ούτοι δε, όσα μεν δεν εξεύρουσι, βλασφημούσιν· όσα δε φυσικώς ως τα άλογα ζώα εξεύρουσιν, εις ταύτα φθείρονται.»​—Ιούδ. 9, 10, ΜΝΚ.

⁹ Με το να βλασφημούν τους δούλους του Θεού, αυτοί οι ενυπνιαζόμενοι λαμβάνουν ελευθερίες, τις οποίες ούτε ακόμη αυτός ο Υιός του Θεού δεν έλαβε, όταν φιλονεικούσε με τον Διάβολο για το σώμα του Μωυσέως. Ο Μωυσής απέθανε στην κορυφή Φασγά του Όρους Νεβώ και ο Διάβολος ήθελε το σώμα του Μωυσέως. Ο Διάβολος εγνώριζε την τάσι του ανθρώπου στο να λατρεύη λείψανα και χωρίς αμφιβολία θέλησε ν’ αρχίση ένα νέο είδος θρησκευτικής λατρείας γύρω από το σώμα του Μωυσέως, για να διαφθείρη τον λαό του Θεού. Όταν ανθίστατο στον Διάβολο, ο Μιχαήλ δεν κατέφυγε σε βλασφημίες, μολονότι ο Διάβολος ασφαλώς δεν είχε δόξα από τον Θεό. Δεν θέλησε να προτρέξη από τον προσδιορισμένο καιρό του Θεού. Αντιθέτως, έδειξε σεβασμό για τον Μέγαν Κριτή κι εχορήγησε σ’ Αυτόν το δικαίωμα να επιτιμήση τον Σατανά. Ταπεινά είπε: «Ο Ιεχωβά να σε επιτιμήση.» Μολονότι η δήλωσις του Μιχαήλ ήταν ήπια, επέδειξε δύναμι με το να υπερισχύση του Διαβόλου, κρατώντας κάτω από τον έλεγχό του το σώμα του Μωυσέως, το οποίο και έθαψε, όπως υποδεικνύει η Γραφή.​—Δευτ. 34:5, 6.

10. Πώς οι άνθρωποι, εναντίον των οποίων δίδεται προειδοποίησις, είναι τόσο ανόμοιοι με τον Μιχαήλ και τους αγίους αγγέλους, κι επομένως η πορεία των ενεργείας τι αποκαλύπτει;

¹⁰ Εν τούτοις, ασεβείς άνθρωποι, οι οποίοι θα εμόλυναν τη σάρκα μέσα στην οργάνωσι του Θεού, και οι οποίοι είναι τόσο κατώτεροι από τον Μιχαήλ, τολμούν να βλασφημούν τους «ενδόξους». Ο Μιχαήλ και οι άγιοι άγγελοι δεν βλασφημούν, και γι’ αυτό ο απόστολος Πέτρος κάνει μια αντίθεσι: «Τολμηταί, αυθάδεις, δεν τρέμουσι βλασφημούντες τα αξιώματα [τους ενδόξους, ΜΝΚ]· ενώ οι άγγελοι, μεγαλήτεροι όντες εις ισχύν και δύναμιν, δεν φέρουσι κατ’ αυτών βλάσφημον κρίσιν ενώπιον του Κυρίου [Ιεχωβά, ΜΝΚ].» (2 Πέτρ. 2:10, 11) Ενεργώντας με τόση ασέβεια τα άτομα αυτά δείχνουν ότι έχασαν τη δύναμι της λογικεύσεως και ότι υπέκυψαν σε ζωώδη πάθη. Γίνονται ως άλογα ζώα, γεννημένα για άλωσι και φθορά δίχως καμμιά ελπίδα αναστάσεως εκ νεκρών. Αυτό το είδος καταστροφής θα συλλάβη αποτόμως όλους αυτούς τους ασεβείς ανθρώπους.​—2 Πέτρ. 2:12, 13.

ΟΠΩΣ Ο ΚΑΪΝ, Ο ΒΑΛΑΑΜ ΚΑΙ Ο ΚΟΡΕ

11. Πώς κατόπιν ο Ιούδας παρομοιάζει τους ασεβείς ενυπνιαζομένους με εξέχοντας ανθρώπους των αρχαίων χρόνων;

¹¹ Ο Ιούδας παρομοιάζει αυτούς που μολύνουν τη σάρκα ενυπνιαζομένους με εξέχοντας άνδρες της ανθρωπίνης οικογενείας, οι οποίοι παρέλειψαν ν’ αποδώσουν σεβασμό στον Υπέρτατο Κριτή: «Ουαί εις αυτούς· διότι περιεπάτησαν εις την οδόν του Κάιν, και χάριν μισθού εξεχύθησαν εις την πλάνην του Βαλαάμ, και απωλέσθησαν εις την αντιλογίαν του Κορέ.»​—Ιούδ. 11.

12. (α) Ποια οδό ακολούθησε ο Κάιν και με ποιο αποτέλεσμα; (β) Γιατί οι ασεβείς, που έχουν προλεχθή, είναι όπως ο Κάιν, και πώς πρέπει να φερώμεθα προς όλους αυτούς;

¹² Ο Κάιν, ένας πρεσβύτερος αδελφός της ανθρωπίνης οικογενείας, παρετήρησε την επιδοκιμασία που έδειξε ο Θεός για την ορθή λατρεία του Άβελ. Αντί να μιμηθή τον Άβελ στην ορθή λατρεία και με αγνό ελατήριο, ο Κάιν εμίσησε τον αδελφό του και τον εφόνευσε. Ο Κάιν αγνόησε μια θεία προειδοποίησι ότι όπως εβάδιζε θα είχε δοκιμασίες. (Γέν. 4:6, 7) Αυτή η προκλητική ενέργεια έδειξε ασέβεια εκ μέρους του Κάιν προς τον Υπέρτατο Κριτή. Όπως ακριβώς το ελατήριο του Κάιν ήταν εσφαλμένο, έτσι συμβαίνει και με αυτούς, οι οποίοι επιδιώκουν να μεταστρέψουν τη χάρι του Θεού σε ασέλγεια. Με το να οδηγούν άλλους σε μια οδό, η οποία δεν μπορεί παρά να καταλήξη σε αιωνία καταστροφή, γίνονται όπως ο Κάιν ένοχοι φόνου. (1 Ιωάν. 3:12) Ο Ιεχωβά κατηράσθη τον Κάιν, και στον καιρό του Κατακλυσμού οι απόγονοι του εσαρώθησαν. Ουαί σ’ εκείνους οι οποίοι βαδίζουν στην οδό του Κάιν! Μη υποκύπτετε σ’ αυτούς. Αντισταθήτε σ’ αυτούς!

13. (α) Ποιον εχρησιμοποίησε ο Διάβολος για να διαφθείρη τους Ισραηλίτας στις ημέρες του Μωυσέως, και πώς; (β) Τι συνέβη στον Βαλαάμ, και τι μπορεί να λεχθή γι’ αυτούς, που θα ενεργούσαν σαν αυτόν;

¹³ Ένας άλλος εξέχων κακός άνθρωπος των αρχαίων χρόνων ήταν ο Βαλαάμ, τον οποίον εχρησιμοποίησε ο Διάβολος για να διαφθείρη τους Ισραηλίτας, όταν ήσαν στην έρημο. Ο οίκος του Βαλαάμ ήταν στην Φεθορά, μια πόλι, που, όπως προσδιωρίσθη από επιγραφές, ευρίσκετο στην περιοχή του Άνω Ευφράτου.a Ο Βαλαάμ ήταν ένας προφήτης σ’ εκείνη τη χώρα και ένας, που ανεγνώριζε τον Ιεχωβά, τον Θεό του Ισραήλ. Αλλά τι διαφορετικός προφήτης που ήταν από τον Μωυσή! Ο Μωυσής αγαπούσε τον λαό του Θεού· ο Βαλαάμ δεν είχε κανένα σεβασμό γι’ αυτούς και για τη δόξα που τους είχε απονείμει ο Θεός. Όταν ο Βαλάκ, βασιλεύς του Μωάβ, έστειλε στη Μεσοποταμία να μισθώση τον Βαλαάμ για να έλθη και να καταρασθή τον λαό του Ιεχωβά μέσω Βαβυλωνιακής μαγείας, ο Βαλαάμ δεν είπε ένα αποφασιστικό Όχι. Τελικά υπέκυψε σε ανανεωμένες προσφορές αμοιβής. Έτσι πήγε να καταρασθή τον Ισραήλ. Ενεργώντας έτσι έσπευδε προς μια πορεία, η οποία τον εβύθισε στην πλάνη. Τρεις φορές προσπάθησε να καταρασθή τον Ισραήλ, αλλά ο Ιεχωβά πάντοτε μετέτρεπε την κατάρα σε ευλογία, καθιστώντας σαφές ότι «ουδεμία γοητεία δεν ισχύει κατά του Ιακώβ, ουδέ μαντεία κατά του Ισραήλ.» Η καρδιά του Βαλαάμ δεν ήταν υπέρ εκείνης της ευλογίας. Επειδή απέτυχε να καταρασθή τον Ισραήλ, επεδόθη στο να διαφθείρη τον λαό του Θεού με το να προτείνη στον Βαλάκ ότι, αν ο Ισραήλ παρεσύρετο στην ψευδή θρησκεία και σε εντρύφησι σε ζωώδη πάθη, πορνεία με Μωαβίτιδες, τότε ο Θεός θα κατηράτο ακόμη και τον ίδιο τον λαό του. Αυτή η κακή συμβουλή εφηρμόσθη. Λόγω της ασελγείας των Ισραηλιτών, 24.000 από αυτούς εθανατώθησαν από μια πληγή στη Σιττείμ στις πεδιάδες του Μωάβ. (Αριθμ. 25:1-9· Αποκάλ. 2:14) Ο Βαλαάμ, ο οποίος ήταν πρόθυμος να καταρασθή ή να διαφθείρη τον Ισραήλ για προσωπικό όφελος, τελικά υπέστη βίαιο θάνατο στα χέρια εκείνων που είχε την πρόθεσι να καταρασθή. (Αριθμ. 31:8) Ουαί σ’ εκείνους, που είναι όμοιοι με τον Βαλαάμ! Ουαί σ’ εκείνους, οι οποίοι θα διέφθειραν οποιονδήποτε από τον λαό του Θεού μέσω πορνείας και εντρυφήσεως σε ζωώδη πάθη!​—Αριθμ. 22:1-24:25· Δευτ. 23:3-5.

14. Ποιος ήταν ο Κορέ και γιατί στέκει ως ένα προειδοποιητικό παράδειγμα;

¹⁴ Ο Κορέ είναι ένας άλλος τύπος κακού ανθρώπου, που το καταστρεπτικό του τέλος στέκει ως ένα προειδοποιητικό παράδειγμα. Ήταν Λευίτης και είχε ένα έξοχο προνόμιο υπηρεσίας· εν τούτοις, δεν ήταν ικανοποιημένος. Ήθελε περισσότερη δόξα. Ο Κορέ έδειξε πρόκλησι προς τους διορισμούς του Ιεχωβά, στασιάζοντας εναντίον του Μωυσέως και του αρχιερέως Ααρών και παρασύροντας, επίσης, στο στασιασμό και άλλα εξέχοντα μέλη της φυλής του Ρουβήν. Μολονότι ο Κορέ και ούτοι οι Ρουβηνίται είχαν σωθή από την Αίγυπτο, δεν εισήλθαν ποτέ στη Γη της Επαγγελίας. Απωλέσθησαν με βίαιο τρόπο. Άνοιξε «η γη το στόμα αυτής» και μερικοί ετάφησαν ζώντες, ενώ άλλοι κατεστράφησαν δια πυρός. Αυτή ήταν μια πράξις κρίσεως του Ιεχωβά Θεού. (Αριθμ. 16:1-35· 26:10) Ουαί σ’ αυτούς, που στασιάζουν κατά των θεοκρατικών διευθετήσεων του Θεού!

15. Ποια προειδοποίησι δίνει, λοιπόν, ο Ιούδας στους Χριστιανούς, που μας υποχρεώνει να κάνωμε τι;

¹⁵ Έτσι ο Ιούδας δίνει στους Χριστιανούς μια προειδοποίησι ότι θα υπάρξουν μεταξύ των άνθρωποι όπως ο Κάιν, ο Βαλαάμ και ο Κορέ. Οι άνθρωποι, τους οποίους αυτοί προεσκίασαν, δεν θα διαφύγουν την καταστροφή που προελέχθη. «Ουαί εις αυτούς.» Εδώ, λοιπόν, υπάρχει μια προειδοποίησις για μας σήμερα ότι άνθρωποι, που έχουν το ίδιο φρόνημα, θα προσπαθήσουν να εισχωρήσουν μέσα στην οργάνωσι του Θεού. Πρέπει να αντισταθούμε σ’ αυτούς με το ν’ αγωνιζώμεθα σκληρά για την πίστι.

ΑΠΑΤΗΛΗ ΕΜΦΑΝΙΣΙΣ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΜΟΛΥΝΟΥΝ ΤΗΝ ΣΑΡΚΑ

16. Πώς περιγράφει ο Ιούδας την απατηλότητα αυτών, που πιθανώς θα εισχωρούσαν για να μολύνουν τη σάρκα;

¹⁶ Για να κρατήση τους Χριστιανούς περαιτέρω αγρύπνους, ο Ιούδας λέγει σχετικά με αυτούς τους ζωώδεις ανθρώπους: «Ούτοι είναι κηλίδες εις τας αγάπας σας, συμποσιάζοντες αφόβως, βόσκοντες εαυτούς· νεφέλαι άνυδροι, υπό άνεμων περιφερόμεναι· δένδρα φθινοπωρινά, άκαρπα, δις αποθανόντα, εκριζωθέντα· κύματα άγρια θαλάσσης, επαφρίζοντα τας ιδίας αυτών αισχύνας· αστέρες πλανήται, δια τους οποίους το ζοφερόν σκότος είναι τετηρημένον εις τον αιώνα.»​—Ιούδ. 12, 13.

17. Ποια προσποίησις και ποιο ελατήριο κάνουν αυτούς τους πράκτορας του Διαβόλου ομοίους με μυτερά βράχια, και επομένως τι μπορεί να συμβή αν δεν υπάρχη επαγρύπνησις;

¹⁷ Αυτοί οι πράκτορες του Διαβόλου, οι οποίοι θα εισχωρούσαν μέσα στην αγνή οργάνωσι του Θεού, κάνουν μια επιδεικτική προσποίησι αγάπης προς τους αδελφούς· επομένως, ομοιάζουν με μυτερά βράχια κρυμμένα κάτω από τη θάλασσα, που προκαλούν ναυάγια. Αν δεν ‘αγωνιζώμεθα σκληρά δια την πίστιν’ για να διατηρήσωμε αγαθή συνείδησι, αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να οδηγήσουν ασταθή άτομα να ‘ναυαγήσουν εις την πίστιν.’ (1 Τιμ. 1:19) Αυτοί, που πιθανόν θα εμόλυναν τη σάρκα, παρευρίσκοντο στα δείπνα αγάπης στις ημέρες του Ιούδα με ακάθαρτα ελατήρια. Αυτά τα δείπνα, που δεν περιγράφονται περισσότερο στις αποστολικές αφηγήσεις, έπαυσαν να γίνωνται στην αρχαία τους εκείνη μορφή. Σήμερα ο λαός του Θεού συνέρχεται για πνευματικά συμπόσια, όπως στις συνελεύσεις περιοχής, περιφερείας, εθνικές ή διεθνείς. Εν τούτοις, ακόμη και στις συνελεύσεις, ο Διάβολος προσπαθεί να κάμη να εισχωρήσουν μερικοί από τους πράκτοράς του, που μολύνουν τη σάρκα για να συλλάβουν ασταθείς ψυχές που δεν είναι άγρυπνες, και να τις οδηγήσουν, μέσω της ανηθικότητος, σε ναυάγιο. Γι’ αυτό, υπάρχει ανάγκη επαγρυπνήσεως.

18. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί περιγράφονται εν σχέσει με (α) ποιμένες; (β) σύννεφα; (γ) δένδρα; (δ) κύματα; (ε) αστέρες;

¹⁸ Τι κατάλληλες εκφράσεις χρησιμοποιεί ο Ιούδας για να περιγράψη αυτούς τους με απατηλή εμφάνισι ασεβείς ανθρώπους! Ομοιάζουν με ποιμένες, που ενδιαφέρονται μόνο να ικανοποιήσουν τις δικές των σαρκικές ορέξεις και όχι να φροντίσουν για το ποίμνιο. Είναι όμοιοι με απατηλά στην εμφάνισι σύννεφα. Ο γεωργός πιστεύει ότι θ’ αφήσουν να πέση η πολύ αναγκαία βροχή. Αλλά τα σύννεφα αυτά αποδεικνύονται άνυδρα και παρασύρονται από τους ανέμους προτού ρίψουν την απαιτούμενη υγρασία. Είναι χωρίς αξία για την αύξησι της παραγωγικότητος της εσοδείας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι όμοιοι με άκαρπα δένδρα, διότι στερούνται από την καρποφορία του αγίου πνεύματος του Θεού. Δεν φέρουν καρπό για τη δόξα του Θεού και πρέπει να έχουν την ίδια μεταχείρισι που είχαν τα άκαρπα δένδρα στην Παλαιστίνη, που εξερριζώνοντο και κατεστρέφοντο για πάντα, ως περιπτώσεις χωρίς ελπίδα. Επειδή είναι δίχως το άγιο πνεύμα του Θεού, αυτοί οι άνθρωποι είναι ως άγρια κύματα της θαλάσσης που ανακινούν βόρβορο και ακαθαρσία. Οι άνθρωποι αυτοί δεν χαράσσουν μια σταθερή πορεία χρησιμοποιώντας τη Γραφή ως πυξίδα, και γι’ αυτό είναι ως «αστέρες πλανήται», οι οποίοι δεν έχουν καθωρισμένη τροχιά. Καμμιά θέσις λαμπρότητος δεν επιφυλάσσεται γι’ αυτούς στη βασιλεία του Θεού, διότι ο Ιούδας λέγει ότι το τέλος των είναι «το ζοφερόν σκότος» για πάντα.

19, 20. (α) Πώς προείπε ο Ενώχ το τέλος των ασεβών ανθρώπων; (β) Τι οφείλομε αναποφεύκτως να συμπεράνωμε από την προφητεία του Ενώχ, και πώς ο Θεός καταδικάζει τους ασεβείς για ασεβείς πράξεις;

¹⁹ Σχετικά με αυτούς τους απίστους ανθρώπους, όλους αυτούς, οι οποίοι παρέλειψαν ν’ αποδώσουν σεβασμό στον Υπέρτατο Κριτή, ο Ενώχ πριν από μακρό χρόνο προεφήτευσε: «Προεφήτευσε δε περί τούτων και ο Ενώχ έβδομος από Αδάμ, λέγων, “Ιδού, ήλθεν ο Ιεχωβά με μυριάδας αγίων αυτού, δια να κάμη κρίσιν κατά πάντων, και να ελέγξη πάντας τους ασεβείς εξ αυτών, δια πάντα τα έργα της ασεβείας αυτών τα οποία έπραξαν, και δια πάντα τα σκληρά τα οποία ελάλησαν κατ’ αυτού αμαρτωλοί ασεβείς”.»​—Ιούδ. 14, 15, ΜΝΚ.

²⁰ Αυτή η προφητεία σχετικά με τη θεία κρίσι εναντίον εκείνων, οι οποίοι ομιλούν με ασέβεια για τον Υπέρτατο Κριτή, ελέχθη πρώτα από τον Ενώχ, που ήταν έβδομος στην προοδευτική γραμμή του ανθρώπου, μετρώντας από τον Αδάμ. Ο Ενώχ είχε το προνόμιο να προφητεύση σχετικά με τη θεία εκτέλεσι της κρίσεως εναντίον όλων των ασεβών. Το πώς ακριβώς η προφητεία του Ενώχ διεβιβάσθη επί αιώνες έξω από τις Εβραϊκές Γραφές δεν λέγει η Βίβλος. Εν τούτοις, δεν υπήρχε μέσα στη Βίβλο ωσότου ο Ιεχωβά Θεός ενέπνευσε τον Ιούδα να την καταγράψη. Η προφητεία του Ενώχ δείχνει ότι υπάρχει μόνο μια πιθανή κρίσις γι’ αυτά τα ασεβή άτομα στην καταστροφή της Βαβυλώνος της Μεγάλης στον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος: αιωνία καταστροφή, αποκοπή από τις μυριάδες των αγίων του Θεού, από τους οποίους ο Πρώτιστος Άγιος επιφορτισμένος με το εκτελεστικό έργο είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. (Αποκάλ. 18:1-24· 19:11-16) Η ημέρα της εκτελέσεως της κρίσεως πλησιάζει, και ο Ιεχωβά επιτρέπει να εκδηλώνονται τα ασεβή άτομα. Έτσι τους καταδικάζει για ασεβείς ενέργειες εναντίον του ονόματος και της βασιλείας του.

ΓΟΓΓΥΣΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕΜΨΙΜΟΙΡΟΙ

21. Πώς ομιλούν οι άνθρωποι για τους οποίους προειδοποιεί ο Ιούδας, και επομένως ποιο είναι το ελατήριό τους;

²¹ Αυτοί οι ασεβείς άνθρωποι ομιλούν «σκληρά». Γι’ αυτό, δεν είναι άξιο απορίας το ότι ο Ιούδας προχωρεί για να γράψη: «Ούτοι είναι γογγυσταί, μεμψίμοιροι, περιπατούντες κατά τας επιθυμίας αυτών· και το στόμα αυτών λαλεί υπερήφανα, και κολακεύουσι πρόσωπα χάριν ωφελείας.» (Ιούδ. 16) Επειδή δεν έχουν πραγματική θεία ευλάβεια, γογγύζουν εναντίον ολοκλήρου της οργανώσεως του Θεού. Δεν είναι ευχαριστημένοι με τη μερίδα τους στη ζωή· και αν δεν μπορούν να επιβάλουν τον δικό τους τρόπο, παραπονούνται, και χρησιμοποιούν βλάσφημα και ασεβή λόγια. Όπως ο Κορέ, επιδιώκουν να προεξέχουν, θέλουν να εκφράζουν τις δικές των απόψεις με λόγια υπερηφανείας, αποδίδοντας αλαζονικά στον εαυτό τους μεγάλη σπουδαιότητα. Απομονώνουν άτομα και δείχνουν θαυμασμό γι’ αυτά, προσπαθώντας να προσεταιρισθούν άτομα με την ελπίδα να ωφεληθούν από αυτά. Ο αντικειμενικός των σκοπός είναι η αυτοεξύψωσις. Στην πραγματικότητα αποτυγχάνουν να σεβασθούν τον Κριτή κι έτσι έρχονται κάτω από την καταδίκη της καταστροφής.

22. (α) Ποια αποστολική προειδοποίησι υπενθυμίζει ο Ιούδας στους Χριστιανούς; (β) Ώστε, αυτά τα άτομα, που έχουν προλεχθή, τι είδους δράσι προσπαθούν ν’ αναπτύξουν μεταξύ του λαού του Θεού;

²² Δεν θα έπρεπε, επομένως, ν’ αποτελή έκπληξι για μας το ότι ασεβείς αμαρτωλοί θα προσπαθούσαν να διαφθείρουν πρόσωπα μέσα στην οργάνωσι του Ιεχωβά ή θα προσπαθούσαν να ψυχράνουν την αγάπη τους για τον Θεό και την οργάνωσί του. Ο Ιούδας λέγει: «Αλλά σεις, αγαπητοί, ενθυμήθητε τους λόγους τους προειρημένους υπό των αποστόλων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ότι σας έλεγον, ότι “εν εσχάτω καιρώ θέλουσιν είσθαι εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ασεβείς επιθυμίας αυτών”. Ούτοι είναι οι αποχωρίζοντες εαυτούς, ζωώδεις, πνεύμα μη έχοντες.» (Ιούδ. 17-19) Ο Ιούδας τονίζει ότι οι απόστολοι προείπαν την εμφάνισι ανθρώπων, που το ελατήριό τους θα ήταν οι ιδιοτελείς επιθυμίες, και οι οποίοι θα προσπαθούσαν να μας αποσπάσουν από την αγάπη του Θεού. Ο Πέτρος ήταν ένας από αυτούς τους αποστόλους, ο οποίος έδωσε μια τέτοια προειδοποίησι για τις ‘έσχατες ημέρες’. (2 Πέτρ. 3:1-4) Ενώ ο Θεός εκτελεί ένα ενοποιητικό έργο σε όλη τη γη, αυτοί οι χλευασταί κάνουν ένα έργο διαχωρισμού μεταξύ του λαού του Θεού. Επειδή στερούνται πνευματικότητος, δεν έχουν ζήλο για τη διακονία της Βασιλείας του Θεού. Δαπανούν την ενέργειά των σε ομιλία, η οποία παράγει διαμάχες.

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

23. (α) Ποια συμβουλή δίνει για τους Χριστιανούς ο Ιούδας; (β) Πώς μπορούμε να παραμείνωμε στην αγάπη του Θεού;

²³ Ώστε ποια είναι η πορεία για τους πιστούς μάρτυρας του Θεού; Ο Ιούδας απαντά: «Σεις όμως, αγαπητοί, εποικοδομούντες εαυτούς επί την αγιωτάτην πίστιν σας, προσερχόμενοι εν πνεύματι αγίω, φυλάξατε εαυτούς εις την αγάπην του Θεού, προσμένοντες το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εις ζωήν αιώνιον.» (Ιούδ. 20, 21) Ο Ιούδας είχε προηγουμένως προσευχηθή, όπως το έλεος και η ειρήνη του Θεού πληθυνθούν τώρα για να εκπληρωθή εκείνη η προσευχή επάνω σ’ εκείνους που αποτελούν τον λαό του Ιεχωβά, οφείλουν να φυλάξουν τους εαυτούς των στην αγάπη του Παντοδυνάμου Θεού. Πώς; Με προσεκτική μελέτη του Αγίου Λόγου του Θεού, με τακτική ανάγνωσι της Γραφής από κοινού με τη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας της εκκλησίας. Παρακολουθείτε όλες τις συναθροίσεις. Κάμετε βαθιά την εντύπωσι που δημιουργεί ο Λόγος του Θεού στη ζωή μας με την υποβοήθησι άλλων να μάθουν για την καθαρή, δικαία νέα τάξι πραγμάτων του Θεού. Ποτέ μη παύετε να καλλιεργήτε ολοένα περισσότερο την καρποφορία του αγίου πνεύματος του Θεού. ‘Προσεύχεσθε εν πνεύματι αγίω’ για ό,τι είναι σε αρμονία με το θέλημα του Θεού, περιλαμβάνοντας και το να είναι περισσότερο από αυτό το άγιο πνεύμα επάνω μας. Αν παραμείνουμε έτσι στην αγάπη του Θεού, το αποτέλεσμα θα είναι πραγματικά το να πληθυνθούν το έλεος, η ειρήνη και η αγάπη μέσω του Ιησού Χριστού. Θέλομε να εκτελεσθή το έργο του κηρύγματος των αγαθών νέων της Βασιλείας και να ελευθερωθούν ακόμη περισσότεροι από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Έχομε, επίσης, ανάγκη θείου ελέους και γι’ αυτό πρέπει να είμεθα ελεήμονες προς άλλους, που η ζωή τους βρίσκεται σε κίνδυνο.

24, 25. (α) Προς ποιους πρέπει να δείχνωμε έλεος, κι επομένως μεταξύ ποιων οφείλομε να κάνωμε διάκρισι; (β) Πώς δείχνομε προς αυτούς έλεος, και πώς ο Ιούδας εξηγεί ότι δεν υπάρχει καιρός για απώλεια;

²⁴ Γι’ αυτό ο Ιούδας γράφει: «Και άλλους μεν ελεείτε, κάμνοντες διάκρισιν· άλλους δε σώζετε μετά φόβου, αρπάζοντες αυτούς εκ του πυρός, μισούντες και τον χιτώνα τον μεμολυσμένον από της σαρκός.» (Ιούδ. 22, 23) Για να το κάνωμε αυτό, οφείλομε να μπορούμε να διακρίνωμε μεταξύ εκείνων, που είναι άξιοι του ελέους του Θεού, και εκείνων, οι οποίοι είναι καταδικασμένοι ζωώδεις ενυπνιαζόμενοι, των οποίων η καταστροφή εξεικονίσθη από το πύρινο τέλος των Σοδόμων. Αυτοί οι άνθρωποι, λόγω του γογγυσμού των, κάνουν εκείνους, που είναι ασταθείς, να είναι πλήρεις αμφιβολιών ως προς το αν αυτή είναι η οργάνωσις του Ιεχωβά. Αυτοί, που έχουν τις αμφιβολίες, μπορεί να κλονισθούν τόσο από τα διωγκωμένα λόγια εκείνων, οι οποίοι παραπονούνται, ώστε είναι δυνατόν να παύσουν να παρακολουθούν τις συναθροίσεις του λαού του Ιεχωβά. Γι’ αυτό, ο Ιούδας μάς συμβουλεύει να έχωμε έλεος γι’ αυτούς, που ταλαντεύονται και αμφιβάλλουν. Δεν πρέπει να τους αγνοούμε. Προσπαθήστε υπομονητικά να τους οικοδομήσετε στην πίστι. Αλλά οφείλομε να ενεργήσωμε γοργά, ακριβώς όπως οι πυροσβέσται αρπάζουν τα άτομα, που βρίσκονται σε κίνδυνο, έξω από ένα καιόμενο κτίριο· έτσι οφείλομε να ‘αρπάξωμε αυτούς εκ του πυρός.’

²⁵ Μερικοί πιθανόν να έχουν υποκύψει στους δελεασμούς αυτών των ανηθίκων ενυπνιαστών και να έχουν έτσι κηλιδώσει την ταυτότητά των ως αληθινών Χριστιανών. (2 Πέτρ. 2:18) Αλλά, ενώ μισούμε τα κηλιδωμένα εσώρρουχα, δείχνομε έλεος προς εκείνον, που τα φορεί, και προσπαθούμε να βοηθήσωμε ένα τέτοιο άτομο να επανεύρη την πνευματική υγεία.

26. (α) Καθώς βοηθούμε άλλους, τι οφείλομε να κάμωμε; (β) Πώς οι λόγοι του Ιούδα, οι οποίοι είναι σχεδόν μια προσευχή, δείχνουν τον τρόπο για ν’ αποφύγωμε να προσκόψωμε; (γ) Αντιπαραβάλετε την προειπωμένη τύχη των ασεβών με το προνόμιο εκείνων, που παραμένουν στην αγάπη του Θεού.

²⁶ Ενώ βοηθούμε άλλους να οικοδομήσουν την πίστι των, οφείλομε συνεχώς να ‘αγωνιζώμεθα σκληρά δια την πίστιν,’ ανθιστάμενοι σε όλους τους ασεβείς γογγυστάς, στους πιθανούς δημιουργούς σχίσματος και σε οποιουσδήποτε που θα μετέστρεφαν την χάρι του Θεού σε δικαιολογία για να διαπράττουν ασέλγεια μέσα στην εκκλησία. Με το να διεξάγωμε αδιαλείπτως αυτό το είδος του αγώνος, θα μπορούμε να εμπιστευώμεθα στον Ιεχωβά να μας διαφυλάξη από το να προσκόψωμε. Σ’ αυτόν ας αποδίδεται η δόξα: «Εις δε τον δυνάμενον να σας φυλάξη απταίστους, και να σας στήση κατενώπιον της δόξης αυτού αμώμους εν αγαλλιάσει, εις τον μόνον σοφόν Θεόν τον Σωτήρα ημών, είη δόξα και μεγαλωσύνη, κράτος και εξουσία, και νυν και εις πάντας τους αιώνας. Αμήν.» (Ιούδ. 24, 25) Οι λόγοι του Ιούδα είναι σχεδόν μια προσευχή στον Ιεχωβά για τον λαό του, ώστε να μας στηρίξη και να μας διαφυλάξη από το να προσκόψωμε, αν ‘αγωνιζώμεθα σκληρά δια την πίστιν’, έτσι ώστε να παραμείνωμε στην αγάπη του. Ενώ όλοι οι ασεβείς αμαρτωλοί θα καταστραφούν, όπως πριν από πολύν καιρό έχει προλεχθή από τον Υπέρτατο Κριτή, εμείς θα έχωμε το προνόμιο, με ατελεύτητη ζωή, ν’ αποδίδωμε στον Ιεχωβά τα όσα οφείλονται σ’ αυτόν.

[Υποσημειώσεις]