Υποκινούμενοι από τη Δική Μας «Ζώσα Ελπίδα» — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Υποκινούμενοι από τη Δική Μας «Ζώσα Ελπίδα»

«Δια τούτο και κοπιάζομεν και ωνειδιζόμεθα, διότι ελπίζομεν εις τον ζώντα Θεόν, όστις είναι ο Σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα των πιστών.»—1 Τιμ. 4:10.

1. Γιατί πρέπει ο Λόγος του Θεού να μας υποκινή σε δράσι;

ΜΕΣΑ στο Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, βρίσκομε «λόγους ευαρέστους· και το γεγραμμένον ήτο ευθύτης και λόγοι αληθείας.» (Εκκλ. 12:10) Αυτά τα λόγια είναι ιδιαίτερα ‘ευάρεστα’ διότι εγείρουν μέσα μας μια ζώσα ελπίδα—την ελπίδα της αιώνιας ζωής στη διάταξι της Βασιλείας, την οποία ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά παρέσχε τόσο στοργικά μέσω του Υιού του, του Ιησού Χριστού. (Ιωάν. 3:16· Ρωμ. 15:12, 13) Όπως το εξέφρασε ο εκκλησιαστής, «οι λόγοι των σοφών είναι ως βούκεντρα,» υποκινώντας τους ακροατές τους σε δράσι. Τα λόγια σοφίας και ελπίδας που διαβάζομε στο Λόγο του Θεού πρέπει, συνεπώς να μας υποκινούν να εργαζώμαστε σκληρά εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της δικαίας βασιλείας του.—Εκκλ. 12:11.

2. Σε τι απέβλεπαν άνδρες πίστεως;

² Από τότε που ο Ιεχωβά έδωσε την Εδεμική επαγγελία, άνθρωποι πίστεως στο Θεό απέβλεπαν στην ημέρα της κρίσεως οπότε το Μεσσιανικό Σπέρμα θα συνέτριβε την κεφαλή του Όφεως. (Γεν. 3:15· Ρωμ. 16:20) Αυτή θα ήταν η ημέρα της κρίσεως του κόσμου του Σατανά, που θα αποκορυφωνόταν με την ελευθέρωσι όλων όσοι είχαν εναποθέσει την ελπίδα τους στη βασιλεία του Ιεχωβά δια του Χριστού.—2 Τιμ. 4:1, 18· Λουκ. 21:28.

ΜΙΑ ΒΕΒΑΙΩΜΕΝΗ ΕΛΠΙΔΑ

3. (α) Γιατί αυτή η ελπίδα είναι βεβαιωμένη; (β) Τι πρέπει να μας υποκινή να διακηρύττωμε δημοσία την ελπίδα μας;

³ Το Γραφικό βιβλίο της προς Εβραίους επιστολής, κεφάλαιο 11, παραθέτει ένα μεγάλο κατάλογο ανδρών και γυναικών που έδειξαν υποδειγματική πίστι. Αυτοί είχαν «ελπιζομένων [πραγμάτων] πεποίθησι.» Αυτή η ελπίδα ήταν πραγματική γι’ αυτούς, και ενεργούσαν σύμφωνα μ’ αυτή ενώ ‘περιέμεναν την πόλιν την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός.’ Μολονότι δεν είδαν την εκπλήρωσι των υποσχέσεων στις ημέρες τους, ‘μακρόθεν είδον αυτάς και επείσθησαν και ενεκολπώθησαν και ωμολόγησαν ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επί της γης,’ (Εβρ. 11:1, 10, 13) Σήμερα, αυτή η ελπίδα δεν είναι πια «μακρόθεν,» διότι η Βασιλεία είναι πλησίον! Πόσο περισσότερους λόγους έχομε, λοιπόν, για να ‘ομολογήσωμε,’ να κάνωμε δημόσια διακήρυξι, της ελπίδας μας!—Ματθ. 24:14, 33.

4. Για ποιο πράγμα προφήτευσε ο Ενώχ, και γιατί αυτό μας ενδιαφέρει σήμερα;

⁴ Μερικοί από τους πιστούς εκείνους άνδρες που είχαν τέτοια ‘ελπιζομένων [πραγμάτων] πεποίθησι,’ έζησαν σ’ ένα καιρό θείας κρίσεως, ακριβώς όπως κι’ εμείς σήμερα. Ο Ιεχωβά τούς χρησιμοποίησε για να προειδοποιήση τους ασεβείς. Έτσι, λοιπόν, ο Ενώχ προφήτευσε για τους διεφθαρμένους ανθρώπους, στις ημέρες που προηγήθηκαν του Κατακλυσμού: «Ιδού, ήλθεν ο Κύριος με μυριάδας αγίων αυτού, δια να κάμη κρίσιν κατά πάντων και να ελέγξη πάντας τους ασεβείς εξ αυτών δια πάντα τα έργα της ασεβείας αυτών, τα οποία έπραξαν και δια πάντα τα σκληρά, τα οποία ελάλησαν κατ’ αυτού αμαρτωλοί ασεβείς.» (Ιούδα 14, 15) Εκείνη η κρίσις ήταν ένας τύπος της θείας κρίσεως κατά του σημερινού κόσμου, του οποίου η ασέβεια είναι συγκλονιστική.

5. Τι παράδειγμα μας έδωσε ο Νώε με έργα πίστεως;

⁵ Επίσης, ο Νώε, που έζησε στη διάρκεια της εκτελέσεως της κρίσεως του Ιεχωβά κατά του ασεβούς κόσμου, ήταν ένας ‘κήρυξ δικαιοσύνης.’ (2 Πέτρ. 2:5) Ο Νώε αγωνίσθηκε να κάνη έργα πίστεως, κατασκευάζοντας «κιβωτόν προς σωτηρίαν του οίκου αυτού, δι’ ης κατέκρινε τον κόσμον.» (Εβρ. 11:7) Ο Νώε ήταν ένα καλό παράδειγμα για μας σήμερα. Σε λίγο καιρό, θα εκδηλωθή ‘η δικαία κρίσις του Θεού’ διότι ‘οι μη γνωρίζοντες τον Θεόν...θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου και από της δόξης της δυνάμεως αυτού.’ Καθώς πλησιάζομε σ’ εκείνη την εκτέλεσι κρίσεως, είναι ο πιο κατάλληλος καιρός να κηρύττωμε τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά στη γη!—2 Θεσ. 1:5-10.

6. (α) Ποια αρχαία κρίσις τονίζει τη βεβαιότητα της ‘μεγάλης θλίψεως’; (β) Πώς μπορούμε να διαφύγωμε αυτή την κρίσι;

⁶ Μεταξύ εκείνων που ‘ωμολόγησαν’ ή κήρυξαν δημοσία την ελπίδα τους στη βασιλεία του Θεού, ήσαν ο Αβραάμ και η Σάρρα, καθώς και ο Ισαάκ και ο Ιακώβ. Ο Αβραάμ έζησε στον καιρό της εκτελέσεως θείας κρίσεως στα Σόδομα και τα Γόμορρα. Ανησυχούσε κι’ επιθυμούσε να μη καταστραφούν τα Σόδομα, έστω κι’ αν βρίσκονταν σ’ εκείνη την πόλι μόνο 10 δίκαιοι άνθρωποι (όπως ο ανεψιός του Λωτ). Τελικά, ο Θεός του είπε, «Δεν θέλω απολέσει αυτήν χάριν των δέκα.» Όπως ο Αβραάμ, θα μπορούσαμε κι’ εμείς σήμερα να ελπίζωμε ότι πλήθη ανθρώπων θα διαφυλαχθούν από καταστροφή στην επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι.’ Αλλά όχι! Ο ασεβής αυτός κόσμος πρέπει να καταστραφή, όπως καταστράφηκαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα, για να καθαρισθή έτσι η γη και να προετοιμασθή για την αποκατάστασι του παραδείσου. Ο μόνος τρόπος επιβιώσεως από την κρίσι του Θεού είναι να ‘μην είμεθα εκ του κόσμου,’ αλλά να είμεθα όπως ο Λωτ και η οικογένειά του που έφυγαν από τα Σόδομα πριν από την πύρινη καταστροφή. Θα ήταν, επίσης, καταστρεπτικό να επιστρέψωμε στα πράγματα του κόσμου. «Ενθυμείσθε την γυναίκα του Λωτ.»—Λουκ. 17:26-32· Γεν. 18:22-32· 19:15-26· Ματθ. 24:21· Ιωάν. 15:19.

7. Ποιο προνόμιο, σαν εκείνο του Ιεζεκιήλ, έχομε σήμερα, και τι πρέπει να κάνωμε γι’ αυτό;

⁷ Μεταξύ του πιστού «νέφους μαρτύρων» που περιγράφει ο Παύλος στην επιστολή προς Εβραίους, κεφάλαιο 11, οι οποίοι έχουν την ‘πεποίθησι ελπιζομένων [πραγμάτων],’ είναι ‘ο Σαμουήλ και οι άλλοι προφήται,’ και τι θάρρος έδειξαν αυτοί στη γνωστοποίησι του λόγου του Ιεχωβά! (Εβρ. 11:32· 12:1) Αυτοί οι προφήτες περιελάμβαναν και τον Ιεζεκιήλ, που προφήτευσε από τη Βαβυλώνα σχετικά με την κρίσι του Ιεχωβά κατά της αποστάτιδος Ιερουσαλήμ—κρίσι που εκτελέσθηκε στο έτος 607 π.Χ. Η σοβαρότητα της αποστολής του Ιεζεκιήλ φαίνεται καθαρά από ‘τον λόγον του Ιεχωβά’ που ήλθε προς αυτόν σε αρκετές περιπτώσεις. Ο «λόγος» αυτός ήταν ο εξής: «Εάν ο φύλαξ, ιδών την ρομφαίαν επερχομένην, δεν σαλπίση εν τη σάλπιγγι και ο λαός δεν φυλαχθή, η δε ρομφαία ελθούσα καταλάβη τινά εξ αυτών, ούτος μεν κατελήφθη δια την ανομίαν αυτού, πλην το αίμα αυτού θέλω εκζητήσει εκ της χειρός του φύλακος. Και συ, υιέ ανθρώπου, εγώ σε έθεσα φύλακα επί τον οίκον Ισραήλ· άκουσον λοιπόν λόγον εκ του στόματός μου και νουθέτησον αυτούς παρ’ εμού.» (Ιεζ. 33:6, 7· 3:17-21) Βλέπομε εμείς «την ρομφαίαν επερχομένην» σήμερα; Κατανοούμε ότι η παρούσα ‘στενοχωρία’ μεταξύ των εθνών οδηγεί αμείλικτα στον πόλεμο του Θεού, τον Αρμαγεδδώνα; Τότε πρέπει να ‘σαλπίσωμε εν τη σάλπιγγι,’ δείχνοντας στους ανθρώπους την οδό της βασιλείας του Θεού—τη μόνη ελπίδα τους. Τι προνόμιο είναι να μετέχωμε σ’ αυτό το έργο της προειδοποιήσεως στην παρούσα ημέρα της κρίσεως, όπως έκανε τότε και ο Ιεζεκιήλ!—Ματθ. 24:3-8, 14· 25:31, 32· Αποκ. 16:13-16.

Ο ‘ΤΕΛΕΙΩΤΗΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ’

8. Σχετικά με την επίδοσι προειδοποιήσεως, τι θαυμάσιο παράδειγμα έδωσε ο Ιησούς;

⁸ Ο Παύλος, αφού περιγράφει το μεγάλο ‘νέφος μαρτύρων,’ πολλοί από τους οποίους κήρυξαν ένα προειδοποιητικό άγγελμα στους προχριστιανικούς χρόνους, εφιστά την προσοχή μας στον «Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως.» Αυτός ο Υιός του Θεού διεκήρυξε, επίσης, άφοβα τη βασιλεία του Θεού στη διάρκεια μιας ημέρας κρίσεως—και η εκτέλεσις της κρίσεως επήλθε με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ στο έτος 70 μ.Χ. Ο Παύλος ενθαρρύνει εμάς, που ζούμε σε μια άλλη ημέρα κρίσεως, ‘να αποβλέπωμε’ και ‘να συλλογιζώμεθα’ το παράδειγμα του Ιησού όταν βρισκόταν κάτω από πίεσι, ‘δια να μη αποκάμωμε χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς μας.’—Εβρ. 12:1-3· Ιωάν. 12:31.

9, 10. (α) Ποιο ‘φαγητό’ θεωρούσε ο Ιησούς ως πιο πολύτιμο; (β) Σχετικά με ποιο ζήτημα ο Ιησούς έδωσε οδηγίες στους μαθητές του;

⁹ Κανείς, δεν εργάσθηκε ποτέ πιο σκληρά για τα συμφέροντα της βασιλείας του Ιεχωβά απ’ όσο εργάσθηκε ο ίδιος ο Υιός του Θεού. Σ’ αυτό ακολούθησε το παράδειγμα του ουράνιου Πατέρα του, διότι είπε: «Ο Πατήρ μου εργάζεται έως τώρα, και εγώ εργάζομαι.» Η υπηρεσία της βασιλείας σήμαινε περισσότερα για τον Ιησού απ’ όσο η υλική τροφή, διότι είπε, επίσης: «Το εμόν φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα του πέμψαντός με και να τελειώσω το έργον αυτού. . . . Ιδού, σας λέγω, υψώσατε τους οφθαλμούς σας και ιδέτε τα χωράφια, ότι είναι ήδη λευκά προς θερισμόν. Και ο θερίζων λαμβάνει μισθόν και συνάγει καρπόν εις ζωήν αιώνιον.»—Ιωάν. 5:17· 4:34-36.

¹⁰ Ο Ιησούς αναφερόταν σε θερισμό ανθρώπων, εκείνων που ήσαν «εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα,» και έδωσε το υπόδειγμα γι’ αυτό το έργο του θερισμού καθώς πήγαινε στις πόλεις και στα χωριά, διδάσκοντας και κηρύττοντας σχετικά με την ελπίδα της Βασιλείας. Επρόκειτο και για ένα προειδοποιητικό έργο, διότι ο Ιησούς, όταν απέστειλε τους 12 μαθητές του, τους έδωσε τις εξής οδηγίες: «Και όστις δεν σας δεχθή μηδέ ακούση τους λόγους σας, εξερχόμενοι της οικίας ή της πόλεως εκείνης εκτινάξατε τον κονιορτόν των ποδών σας. Αληθώς σας λέγω, ελαφροτέρα θέλει είσθαι η τιμωρία εν ημέρα κρίσεως εις την γην των Σοδόμων και Γομόρρων παρά εις την πόλιν εκείνην.»—Ματθ. 9:35-10:15.

ΕΡΓΑ «ΜΕΓΑΛΗΤΕΡΑ ΤΟΥΤΩΝ»

11. Ποιο ασύνηθες σχόλιο έκανε ο Ιησούς λίγο πριν από τη σταύρωσί του;

¹¹ Την παραμονή της σταυρώσεώς του, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του για τη στενή ένωσί του με τον Πατέρα του στην εκτέλεσι έργων, και πρόσθεσε: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει, διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου.» (Ιωάν. 14:9-12) Σε ποια έργα αναφερόταν ο Ιησούς; Πώς θα μπορούσαν αυτά τα έργα να είναι μεγαλύτερα από κείνα που έκανε ο ίδιος ο Υιός του Θεού, ο οποίος εργαζόταν μαζί με τον Πατέρα του;

12. Πώς έδειξε ο Ιησούς τι περιλαμβάνουν αυτά τα ‘μεγαλύτερα έργα’;

¹² Λίγες μέρες αργότερα, μετά το θάνατο και την ανάστασί του, ο Ιησούς εμφανίσθηκε στους μαθητές του στη Γαλιλαία, και εξήγησε τι θα περιελάμβαναν αυτά τα «μεγαλήτερα» έργα, λέγοντας: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος.» Επί 40 μέρες, ο Ιησούς εξακολουθούσε να τους δίνη οδηγίες για τη βασιλεία του Θεού και, κατόπιν, λίγο πριν από την ανάληψί του στον ουρανό, τους είπε: «Θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το άγιον πνεύμα εφ’ υμάς, και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης.»—Ματθ. 28:16-20· Πράξ. 1:3-8.

13. Ποια ‘πλήρης μαρτυρία’ έλαβε χώρα στις ημέρες των αποστόλων;

¹³ Ο Ιησούς, λοιπόν, μίλησε για ένα μεγάλο έργο μαρτυρίας και διδασκαλίας, που θα έφθανε σε κάθε γωνιά της γης. Μετά την έκχυσι του αγίου πνεύματος στους μαθητές του την Πεντηκοστή, άρχισε αυτή η εκστρατεία κηρύγματος, με την ευλογία του Ιεχωβά. Κατέληξε σε μια ‘πλήρη μαρτυρία,’ όπως αναφέρεται πολύ συχνά στο Γραφικό βιβλίο των Πράξεων. Ένας απ’ εκείνους που ανέλαβαν την ηγεσία σ’ αυτό το έργο ήταν ο απόστολος Παύλος, ο οποίος στον κατάλληλο καιρό είπε στους πρεσβυτέρους της Χριστιανικής εκκλησίας της Εφέσου: «Δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους, διαμαρτυρόμενος [δίδων πλήρην μαρτυρίαν, ΜΝΚ] προς Ιουδαίους τε και Έλληνας την εις τον Θεόν μετάνοιαν και την πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.»—Πράξ. 20:20, 21, 24· 2:40· 10:42· 23:11· 28:23.

14. (α) Πόσο εκτεταμένο ήταν το κήρυγμα πριν από το έτος 70 μ.Χ.; (β) Πώς θεωρούσαν οι εργάτες αυτοί την «ευσέβεια»;

¹⁴ Εκείνοι οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα, είχαν αναλάβει το έργο της προειδοποιήσεως των ανθρώπων και της διδασκαλίας του «ευαγγελίου,» έτσι ώστε οι Ιουδαίοι ήσαν πλήρως ειδοποιημένοι για την επικείμενη καταστροφή της Ιερουσαλήμ—που επήλθε με καταπληκτικά αιφνίδιο τρόπο στο έτος 70 μ.Χ., όπως ακριβώς είχε προείπει ο Ιησούς. (Ματθ. 23:37, 38· 24:15-22) Καθώς πλησίαζε ο καιρός της εκτελέσεως κρίσεως, ο απόστολος Παύλος μπορούσε να γράψη ότι η ελπίδα του «ευαγγελίου» είχε ‘κηρυχθή εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν.’ (Κολ. 1:23) Αληθινά, αυτή η ‘πλήρης μαρτυρία’ είχε ως αποτέλεσμα «έργα» μεγαλύτερα ακόμη απ’ όσα είχε επιτελέσει ο Ιησούς! Και ποιοι ήσαν οι εργάτες; Ήσαν ταπεινοί άνδρες και γυναίκες που προέτασσαν την ευσέβεια στη ζωή τους. Αυτοί μπορούσαν να λένε, όπως και ο απόστολος Παύλος: «Η ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης....δια τούτο και κοπιάζομεν και ονειδιζόμεθα, διότι ελπίζομεν εις τον ζώντα Θεόν, όστις είναι ο Σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα των πιστών.» (1 Τιμ. 4:8-10) Η ‘πλήρης μαρτυρία’ τους και η συμμετοχή τους σε ‘μεγαλύτερα έργα’ εκείνη την ημέρα κρίσεως είχε ευλογηθή πλούσια από τον Θεό.

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

15. Πώς η δράσις των Μαρτύρων του Ιεχωβά διαφέρει από κείνη των θρησκειών του Χριστιανικού κόσμου;

¹⁵ Σ’ αυτή την τελική ημέρα κρίσεως του ασεβούς κόσμου, που άρχισε όταν τελείωσαν οι ‘καιροί των εθνών’ στο έτος 1914 μ.Χ., ένας πολύς όχλος μαρτύρων κάλυψε τη γη γνωστοποιώντας το όνομα και τη βασιλεία του Ιεχωβά. Η μέθοδος μαρτυρίας τους σχετικά με την ελπίδα τους υποβλέπεται από τον Χριστιανικό κόσμο, ακριβώς όπως οι θρησκευτικοί αρχηγοί των Ιουδαίων υπέβλεπαν τον Ιησού και τους αποστόλους του. (Λουκ. 21:24· Ιωάν. 7:45-52· Πράξ. 5:27-29) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν βασίζονται σε λίγους εκλεκτούς κληρικούς, που αποτελούν προϊόν θρησκευτικών σεμιναρίων, για να τους εκπροσωπήσουν σ’ έναν άμβωνα ή στην τηλεόρασι ή στο ραδιόφωνο. Αντιθέτως, αυτοί οι ίδιοι αποτελούν μια κοινωνία κηρύκων, δυνάμεως πάνω από δύο εκατομμυρίων ατόμων, που δίνουν μαρτυρία προσωπικά στους άλλους. Από σπίτι σε σπίτι, σε δημόσιους χώρους, και συμπτωματικά, κάνουν γνωστή την ελπίδα του «ευαγγελίου» την οποία έχουν ενστερνισθή. (Πράξ. 5:42· 20:20, 21· 1 Πέτρ. 3:15) Με πιστότητα, διασαλπίζουν την προειδοποίησι ότι αυτός ο κόσμος βρίσκεται στην ημέρα της κρίσεώς του και αντιμετωπίζει ‘θλίψι μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.’.—Ματθ. 24:21, 22

16. Τι είδους άτομα εξέλεξε ο Ιεχωβά για να κάνουν το έργο του σήμερα;

¹⁶ Στους σύγχρονους καιρούς, λοιπόν, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά απετέλεσαν, με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, έργα «μεγαλήτερα»—πιο εκτεταμένα—από κείνα που έκανε ο Ιησούς όταν ήταν στη γη. Δεν καυχώνται γι’ αυτό. Αντιθέτως, είναι ευτυχείς, ατομικά, που είναι άνθρωποι του είδους που περιέγραψε ο Παύλος: «Βλέπετε την πρόσκλησίν σας παρά του Θεού, αδελφοί, ότι είσθε ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς. Αλλά τα μωρά του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός δια να καταισχύνη τους σοφούς, και τα ασθενή του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός δια να καταισχύνη τα ισχυρά, και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξέλεξεν ο Θεός, και τα μη όντα, δια να καταργήση τα όντα, δια να μη καυχηθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού.» (1 Κορ. 1:26-29) Συχνά ο ταπεινός Μάρτυς της Βασιλείας, που θεωρείται ‘μωρός’ σύμφωνα με τους κοσμικούς κανόνες αλλά είναι πλούσιος σε πίστι, είναι εκείνος που φθάνει στην καρδιά εκείνων που ακούουν.

ΕΚΔΗΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ‘ΖΩΣΑΣ ΕΛΠΙΔΑΣ’ ΜΑΣ

17. (α) Σύμφωνα με τον Ψαλμό 145:10-14, πώς ο Ιεχωβά ευλόγησε το λαό του στο υπηρεσιακό έτος 1979; (β) Ποιες είναι μερικές εξέχουσες εκθέσεις που παρατηρείτε στον πίνακα που συνοδεύει αυτό το άρθρο;

¹⁷ Στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1979, ο Ιεχωβά ευλόγησε θαυμάσια τη δράσι της μαρτυρίας του λαού του σε όλη τη γη, βοηθώντας τους πάλι να επιτελέσουν ‘μεγαλύτερα έργα’ παρά τις απαγορεύσεις, τους διωγμούς και τις οικονομικές πιέσεις. Και πάλι, δόθηκε μια μεγαλειώδης μαρτυρία για το όνομα και τη βασιλεία του Ιεχωβά, όπως δείχνει ο πίνακας που συνοδεύει αυτό το άρθρο.

18. (α) Τι έγινε σχετικά με το βάπτισμα; (β) Πώς απέφερε καρπούς η υπηρεσία της Βασιλείας; (γ) Ποια ήταν η έκθεσις Αναμνήσεως του 1979, και τι ελπίδα έχομε για πολλούς από τους παρευρεθέντες;

¹⁸ Προεξέχει σ’ αυτή την έκθεσι ο αριθμός των βαπτισθέντων, 113.672—αύξησις 19,6 τοις εκατό από τους βαπτισθέντες του προηγουμένου έτους. Υπήρξαν αυξήσεις, επίσης, στον αριθμό των Μαρτύρων στον αγρό, στις ώρες που αφιερώθηκαν στην υπηρεσία της Βασιλείας, στις επανεπισκέψεις που έγιναν σε ενδιαφερόμενα άτομα, και στις Γραφικές μελέτες που διεξήχθησαν στα σπίτια των προβατοειδών αυτών ανθρώπων. Αυτό το έργο των μελετών απέφερε καρπούς, και αυτό φαίνεται από το ότι στον εορτασμό της Αναμνήσεως του θανάτου του Ιησού ήσαν παρόντες οι περισσότεροι άνθρωποι που παρακολούθησαν ποτέ την πιο σπουδαία συνάθροισι του έτους, συνολικά 5.323.766 άτομα, δηλαδή 4,4 τοις εκατό περισσότεροι από το προηγούμενο έτος. Η ελπίδα μας είναι ότι τα τρία εκατομμύρια των μη Μαρτύρων που παρευρέθησαν, θα συνεχίσουν την πρόοδό τους προς την ‘ομολογία’ ή ‘δημοσία διακήρυξι’ για σωτηρία.—Ρωμ. 10:8-10

19. (α) Ποιες συγκινητικές εκθέσεις περιλαμβάνουν το έργο σκαπανέως; (β) Με τι τρόπους η υπηρεσία σκαπανέως συμβάλλει προς τα ‘μεγαλύτερα έργα’;

¹⁹ Συγκινητικό είναι να βλέπωμε τη συνεχή αύξησι στις τάξεις των ολοχρονίων «σκαπανέων» κηρύκων της Βασιλείας, ο μηνιαίος μέσος όρος των 127.558 αποτελούσε αύξησι 10,5 τοις εκατό από το έτος 1978. Αυτοί έχουν συμβάλει πολύ στην εκπλήρωσι ‘μεγαλυτέρων έργων’ σ’ αυτό τον ‘έσχατο καιρό,’ και πολλοί απ’ αυτούς ευλογήθηκαν και καταρτίσθηκαν για τη δράσι τους από τις Σχολές Υπηρεσίας Σκαπανέων που διεξήχθησαν σε δεκαπενθήμερες περιόδους σε όλη τη γη. (Δαν. 12:4) Πολλοί άλλοι, επίσης, δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον να εγγραφούν ως ολοχρόνιοι «τακτικοί σκαπανείς.» Τον Αύγουστο μόνο, 896 υπέβαλαν αιτήσεις γι’ αυτή την υπηρεσία στις Ηνωμένες Πολιτείες, και 777 στην Ιαπωνία. Πάρα πολλές χώρες, επίσης, αναφέρουν ένα αποκορύφωμα σε αριθμούς ατόμων που ενασχολούνται σε έργο «βοηθητικού σκαπανέως»—μια εκτεταμένη δράσι για ένα μόνο ή για μερικούς μήνες—και αυτό διεγείρει τις εκκλησίες σε ‘μεγαλύτερα έργα.’

20. (α) Τι ενθάρρυνσι πρέπει να βρούμε στην Ετήσια Έκθεσι του 1979; (β) Πώς, λοιπόν, πρέπει να ενεργούμε σχετικά με τη «ζώσα ελπίδα» μας;

²⁰ Γενικά, η ετήσια έκθεσις δράσεως υπηρεσίας 1979 πρέπει να δώση στους απανταχού Μάρτυρες του Ιεχωβά ένα σοβαρό λόγο να χαίρουν. Πρέπει να υποκινήση όλους να μετάσχουν σε ‘μεγαλύτερα έργα’ με πληρότητα, ενόσω είναι ακόμη καιρός. Πρέπει να μας υποκινήση να «κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον,» ώστε μέσω του Ιησού να μπορούμε να «αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού.» (Εβρ. 10:23· 13:15) Είθε η «ζώσα ελπίδα» μας να είναι πάντα πραγματική για μας!

[Πίνακας στη σελίδα 18-21]

ΕΚΘΕΣΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΣΤΟ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟ ΕΤΟΣ 1979

(Βλέπε τόμο)