Ένας Άνδρας με το Θάρρος της Παρρησίας
ΠΟΣΟΙ άνθρωποι έχουν το θάρρος να μιλούν για κάτι που είναι ορθό όταν τριγύρω τους όλοι οι άλλοι κάνουν το κακό; Εσείς το έχετε; Ας υποθέσωμε ότι το ζήτημα είναι θρησκευτικό ή πνευματικό. Υπάρχει κανένα όφελος από το να μιλήσωμε με παρρησία γι’ αυτό;
Στην αρχή της ανθρωπίνης ιστορίας ζούσε ένας άνθρωπος που είχε το θάρρος να μιλή με παρρησία για πνευματικά ζητήματα. Αυτός ήταν ο Ενώχ, ο γυιος του Ιάρεδ. Ο Ενώχ ήταν ο έβδομος άνθρωπος από τη γενεαλογική γραμμή του Αδάμ, του πατρός της ανθρώπινης φυλής.—Γέν. 5:18· Ιούδ. 14.
‘Ο ΕΝΩΧ ΠΕΡΙΕΠΑΤΗΣΕ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ’
Τι είδους άνθρωπος ήταν ο Ενώχ; Μολονότι ήταν ατελής όπως όλοι μας, «περιεπάτησεν ο Ενώχ μετά του Θεού.» (Γέν. 5:24) Επεδίωξε μια πορεία δικαιοσύνης σύμφωνα με την αποκεκαλυμμένη αλήθεια του Θεού. Η ζωή του ήταν εναρμονισμένη με το θέλημα και τον σκοπό του Ιεχωβά Θεού. Και, ασφαλώς, ο Ενώχ πίστευε ότι θα ήρχοντο μεγάλες ευλογίες μέσω του σπέρματος της «γυναικός» του Θεού. (Γέν. 3:15) Δεν υπάρχει καμμιά άλλη γραπτή ένδειξις ότι κάποιος άλλος άνθρωπος ‘περιεπάτησεν μετά του Θεού’ στις ημέρες του Ενώχ. Τουλάχιστον φαίνεται ότι αυτός ήταν μοναδικός σ’ αυτό το ζήτημα.
ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΚΛΙΜΑ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
Η πνευματική κατάστασις που επικρατούσε στο ανθρώπινο γένος είχε χειροτερεύσει σ’ έναν αξιοσημείωτο βαθμό μέχρι τον καιρό της γεννήσεως του Ενώχ το έτος 3404 π.Χ. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, τα ασεβή έργα εγίνοντο διαρκώς περισσότερα. Ο γυιος του Αδάμ ο Άβελ ως ένας μάρτυς του Θεού, είχε επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά και είχε πεθάνει μαρτυρικά λόγω της πιστότητός του. (Γέν. 4:4-8· Εβρ. 11:4) Περισσότερο από έναν αιώνα μετά, ο γυιος του Αδάμ ο Σηθ έγινε πατέρας ενός γυιου που έφερε το όνομα Ενώς. Τι συνέβη στις ημέρες του Ενώς; Η Αγία Γραφή μάς λέγει: «Τότε έγεινεν αρχή να ονομάζωνται με το όνομα του Ιεχωβά.» (Γέν. 4:25, 26· 5:3, 6, ΜΝΚ) Μήπως αυτό ήταν αναζωπύρωσις της αληθινής λατρείας;
Όχι, δεν ήταν. Εβραίοι λόγιοι πιστεύουν ότι αυτό το εδάφιο θα έπρεπε να λέγη «ήρχισαν να βεβηλώνουν το όνομα του Θεού» ή «τότε ήρχισεν η βεβήλωσις.» Το Ταργκούμ της Παλαιστίνης λέγει: «Εκείνη ήταν η γενεά στη διάρκεια της οποίας οι άνθρωποι άρχισαν να σφάλλουν και να κάνουν εις εαυτούς είδωλα, και να ονομάζουν τα είδωλά των με το όνομα του Κυρίου.» Προφανώς εκείνοι έκαναν μια ακατάλληλη χρήσι του ονόματος του Ιεχωβά. Είναι πιθανόν ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν το όνομα του Ιεχωβά για τους εαυτούς των ή για ωρισμένα άτομα μέσω των οποίων υπεκρίνοντο ότι επλησίαζαν τον Ιεχωβά για να τον λατρεύσουν. Ή μπορεί να είχαν προσδώσει το όνομα του Ιεχωβά σε είδωλα.
Σε οποιαδήποτε περίπτωσι, αυτή η βλάσφημη ‘επίκλησις του ονόματος του Ιεχωβά’ δεν είχε ως αποτέλεσμα την επιστροφή στην αγνή λατρεία του αληθινού Θεού. Εκείνοι οι άνθρωποι δεν περιπατούσαν με τον Θεό. Δεν υπάρχει μνεία για κανένα άτομο που να περιεπάτησε με τον Θεό μέχρις ότου γεννήθηκε ο Ενώχ, 387 χρόνια μετά τη γέννησι του Ενώς. Μέχρι την εποχή του Ενώχ, τα συνταρακτικά ασεβή έργα είχαν γίνει συνήθη και επικρατούσε η ψευδής λατρεία. Παρά την ηθική διαφθορά που τον περιέβαλλε, ο Ενώχ εν τούτοις, ‘περιεπάτησε μετά του Θεού.’—Γέν. 5:22.
Ο ΕΝΩΧ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΩΣ ΕΝΑΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ο πιστός Ενώχ δεν παρέμεινε σιωπηλός σχετικά με τη θρησκευτική πλάνη και τις ασεβείς συνήθειες. Επειδή ήταν ένας άνθρωπος εξαιρετικής πίστεως, ήταν ένας από το ‘τοσούτον νέφος μαρτύρων’ του Ιεχωβά. (Εβρ. 11:5· 12:1) Ο Ενώχ—ένας απλός ατελής άνθρωπος που στεκόταν σαν ένας απομονωμένος μάρτυς μεταξύ των παραβατών—είχε το θάρρος να μιλήση με παρρησία.
«Ιδού,» είπε ο Ενώχ, «ήλθεν ο Ιεχωβά με μυριάδας αγίων αυτού, δια να κάμη κρίσιν κατά πάντων και να ελέγξη πάντας τους ασεβείς εξ αυτών δια πάντα τα έργα της ασεβείας αυτών, τα οποία έπραξαν και δια πάντα τα σκληρά, τα οποία ελάλησαν κατ’ αυτού αμαρτωλοί ασεβείς.» (Ιούδ. 14, 15, ΜΝΚ) Ναι, ο Ενώχ μίλησε με θάρρος σαν ένας πιστός άνθρωπος, προφήτης του Θεού. Στην πραγματικότητα, η προφητεία του Ενώχ έγινε γνωστή μέσω κηρύγματος, όπως και ο Νώε αργότερα ήταν ένας ‘κήρυξ.’ (2 Πέτρ. 2:5) Εν τούτοις, ο Ενώχ δεν ήταν ένας διαγγελεύς που ενεργούσε με δική του πρωτοβουλία. Μιλούσε σαν να υποκινείτο από το άγιο πνεύμα ή ενεργό δύναμι του Ιεχωβά. Έτσι, μολονότι ο Ενώχ είχε το θάρρος να ομιλή με παρρησία, το έκαμε αυτό με τη δύναμι που χορηγεί ο Θεός.—Φιλιππ. 4:13.
Δεν έχει αποκαλυφθή το πώς ο μαθητής Ιούδας, ο οποίος κατέγραψε τα λόγια του Ενώχ τον πρώτο αιώνα μ.Χ., εγνώριζε εκείνη την προφητεία. Αυτά τα λόγια δεν υπάρχουν στα κείμενα του Μωυσέως ο οποίος συνέγραψε την αφήγησι της Γενέσεως. Εν τούτοις, ο Ιούδας έγραψε κάτω από θεία εμπνευσι και, επομένως, το γεγονός ότι περιλαμβάνει την προφητεία του Ενώχ στην επιστολή του, εδραιώνει τη γνησιότητα των λόγων του.
Ο Ιούδας μιλούσε για ωρισμένους «ασεβείς» οι οποίοι είχαν παρεισδύσει μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. (Ιούδ. 4) Αναφερόμενος σ’ αυτούς, ο Ιούδας παρέθεσε την προφητεία του Ενώχ σχετικά με την έλευσι του Ιεχωβά να εκτελέση κρίσι εναντίον των ασεβών. Χωρίς αμφιβολία, αυτά τα λόγια είχαν ενεργό αποτέλεσμα στον πρώτο αιώνα.
Αλλά σκεφθήτε την επίδρασι που θα είχαν τα προφητικά λόγια του Ενώχ επάνω στους ασεβείς άνδρες που ζούσαν στις ημέρες του! Θα εχαίροντο εκείνοι οι ασεβείς όταν ήκουσαν ότι ‘ο Ιεχωβά θα έλθη με μυριάδας αγίων αυτού, δια να κάμη κρίσιν κατά πάντων των ασεβών’; Προφανώς όχι! Οπωσδήποτε απαιτείτο θάρρος και υποστήριξι από μέρους του Ιεχωβά για να μιλήση ο Ενώχ με παρρησία ανάμεσα σ’ αυτούς τους ασεβείς ανθρώπους που ασκούσαν ψευδή θρησκεία. Πόσο θα επιθυμούσαν αυτοί να κάνουν τον Ενώχ να σωπάση!
Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΕΙ
Εκείνοι οι ασεβείς άνθρωποι πρέπει να είχαν επιθυμήσει να φονεύσουν εκείνον που ο Θεός χρησιμοποιούσε για ν’ αποκηρύξη την ψευδή θρησκεία και τα «έργα της ασεβείας» των. Αλλά και όσα σχέδια κι αν έκαμαν, ματαιώθηκαν. Πώς; «Και» μαθαίνομε, «[ο Ενώχ] δεν ευρίσκετο πλέον διότι μετέθεσεν αυτόν ο Θεός.» (Γέν. 5:24) Ο Ιεχωβά δεν επέτρεψε στους εχθρούς του Ενώχ να φονεύσουν τον πιστό Του προφήτη. Ο Θεός τον «μετέθεσεν.» Τι σημαίνει, όμως, αυτό;
Σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος έγραψε: «Δια πίστεως μετετέθη ο Ενώχ, δια να μη ίδη θάνατον, και δεν ευρίσκετο, διότι μετέθεσεν αυτόν ο Θεός· επειδή προ της μεταθέσεως αυτού εμαρτυρήθη ότι ευηρέστησεν εις τον Θεόν.» (Εβρ. 11:5) Ο Δρ Τζαίημς Μόφφατ αναφέρει αυτό το εδάφιο ως εξής: «Μέσω πίστεως ο Ενώχ ελήφθη στους ουρανούς, έτσι, ώστε δεν απέθανεν ποτέ [δεν κατελήφθη από θάνατον, διότι ο Θεός τον είχε μεταθέσει].» Αλλά πώς μπορεί αυτή η απόδοσις να είναι αληθινή; Ο Ψαλμός 89:48 λέγει: «Τις άνθρωπος θέλει ζήσει και δεν θέλει ιδεί θάνατον;»
Ο Ενώχ ήταν ένας ατελής άνθρωπος. Από τον πρόγονό του Αδάμ είχε κληρονομήσει αμαρτία και θάνατο. «Δια τούτο καθώς δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και δια της αμαρτίας ο θάνατος,» έγραψε ο απόστολος Παύλος «και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους επειδή πάντες ήμαρτον.» (Ρωμ. 5:12) Επιπλέον ο Ιησούς Χριστός εδήλωσε: «Ουδείς ανέβη εις τον ουρανόν ειμή ο καταβάς εκ του ουρανού, ο Υιός του ανθρώπου.» (Ιωάν. 3:13) Έτσι ο Ενώχ πέθανε, αλλά ο Θεός δεν τον πήρε στους ουρανούς.
Αντιθέτως «ο Θεός μετέθεσεν αυτόν» με το ν’ απομακρύνη τον Ενώχ από την επίγεια σκηνή μέσω ενός ειρηνικού θανάτου όταν ο πιστός του προφήτης ήταν ηλικίας 365 ετών. (Γέν. 5:23, 24) Η διάρκεια της ζωής του ήταν πολύ πιο μικρή από τη διάρκεια ζωής των συγχρόνων του. Ο Ενώχ δεν πέθανε από βίαιο θάνατο στα χέρια των διωκτών του. Ούτε υπάρχει κάποια Γραφική ένδειξις ότι υπέφερε από τις επιπτώσεις μιας ασθενούς υγείας που τόσο συχνά οδηγεί σε θάνατο. Γι’ αυτό ο Ενώχ προφανώς δεν δοκίμασε τις ωδίνες του θανάτου. Σ’ αυτή την περίπτωσι, ‘δεν είδε θάνατον,’ δηλαδή δεν αισθάνθηκε ότι πέθαινε.
Μετά τον θάνατο αυτού του θαρραλέου προφήτου σε κάποια περιοχή που δεν αποκαλύπτεται σ’ εμάς, ο Ιεχωβά εξαφάνισε το σώμα του κρυφά, όπως έκαμε αργότερα με το σώμα του Μωυσέως. (Δευτ. 34:5-7) Οι εχθροί του Ενώχ ποτέ δεν μπόρεσαν να βρουν το σώμα του και να το υποβάλουν σε κακομεταχείρισι.
Η ‘ΜΕΤΑΘΕΣΙΣ’ ΤΟΥ ΕΝΩΧ
Με κάποιο τρόπο, επομένως, «μετετέθη ο Ενώχ, δια να μη ίδη θάνατον» αφού «εμαρτυρήθη ότι ευηρέστησεν εις τον Θεόν.» (Εβρ. 11:5) Η λέξις «μετετέθη» που χρησιμοποιείται εδώ σημαίνει «μετεφέρθη» ή «άλλαξε τόπον.» Εδώ υπονοείται αυτό που συνέβη στον απόστολο Παύλο ο οποίος μετετέθη ή ηρπάγη «έως τρίτου ουρανού,» ή «εις τον παράδεισον.» Σ’ αυτή την κατάστασι ο Παύλος προφανώς έλαβε από τον Θεό μια όρασι του μελλοντικού πνευματικού παραδείσου της Χριστιανικής εκκλησίας.—2 Κορ. 12:1-4.
Εφόσον ο Ενώχ ήταν ένας προφήτης, προφανώς ο Θεός τον «μετέθεσεν» ενώ ο Ενώχ βρισκόταν σε κάποια κατάστασι εκστάσεως. Ο Ιεχωβά μπορεί να τον έφερε στην κατάστασι θανάτου όταν ο Ενώχ βρισκόταν σε μια προφητική έκστασι, απολαμβάνοντας μια όρασι του παραδείσου της νέας τάξεως του Θεού όπου ο Ιεχωβά λέγει «θέλει καταπιεί τον θάνατον εν νίκη.» (Ησ. 25:8) Στην περίπτωσι του Ενώχ, η ανάστασις από τους νεκρούς μπορεί να πραγματοποιηθή μέσω μεταβάσεως από μια ευχάριστη όρασι στη θαυμαστή πραγματικότητα.—Πράξ. 24:15.
ΤΙ ΩΦΕΛΕΙΑ ΠΑΡΕΧΕΙ ΑΥΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
Τα ευσεβή άτομα της εποχής μας μπορούν να ωφεληθούν πολύ από τις πείρες και το θαυμάσιο παράδειγμα του Ενώχ. Όπως αυτός, μπορούν κι αυτοί να περιπατούν με τον Θεό μέσω πίστεως ζώντας σε αρμονία με τον θείο σκοπό και το θέλημα του. Μολονότι είναι ατελείς όπως ο Ενώχ, μπορούν να είναι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά, όπως ακριβώς ήταν κι εκείνος.—Εβρ. 12:1.
Ο Ιεχωβά δεν ‘μεταθέτει’ τους ευσεβείς ανθρώπους από την επίγεια σκηνή σήμερα, όπως «μετέθεσεν» τον Ενώχ. Αλλά μέσω του αγίου πνεύματος, ο Θεός υποστηρίζει, τον λαό του καθώς αυτοί αντιμετωπίζουν διωγμό χάριν της δικαιοσύνης. Μπορούν να χαίρουν παρά τις διάφορες δοκιμασίες έχοντας εμπιστοσύνη ότι ο Θεός δεν θα επιτρέψη να δοκιμασθούν πέρα απ’ όσο μπορούν ν’ ανθέξουν. (Ματθ. 5:10· 1 Κορ. 10:13· 1 Πέτρ. 1:6, 7) Εν τούτοις, αν πεθάνουν πιστοί αυτοί οι ευσεβείς άνθρωποι όπως ο Ενώχ θα έχουν την ελπίδα της αναστάσεως.—Ιωάν. 5:28, 29.
Μολονότι οι Χριστιανοί δεν έχουν ιδεί τον μελλοντικό επίγειο παράδεισο σε όρασι, αυτός είναι πολύ πραγματικός γι’ αυτούς. Γνωρίζουν ότι πρόκειται να ιδρυθή. (Λουκ. 23:43) Ακόμη και τώρα απολαμβάνουν έναν πνευματικό παράδεισο.
Σε αρμονία με την προφητική προειδοποίησι του Ενώχ, ο Ιεχωβά εξετέλεσε κρίσι εναντίον των ασεβών στη διάρκεια του κατακλυσμού των ημερών του Νώε. Αλλ’ αυτή η προφητεία αποτελεί μια ενθάρρυνσι για τους Χριστιανούς σήμερα διότι δείχνει ότι στη καταστροφή της Βαβυλώνος της Μεγάλης της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας, και στη διάρκεια του πολέμου του Θεού στον Αρμαγεδδώνα, τα ασεβή άτομα θα καταστραφούν, θα εκτελεσθούν από τις μυριάδες των αγίων αγγέλων του Ιεχωβά Θεού.—Αποκάλ. 16:14-16· 18:1-24· 19:11-16.
Επομένως όπως και ο Ενώχ οι Χριστιανοί σήμερα με θάρρος κηρύττουν το άγγελμα του Θεού είτε αυτό αναφέρεται στις θείες εκτελέσεις κρίσεως εναντίον των ασεβών είτε στον θαυμαστό σκοπό του Θεού να ευλογήση το ανθρώπινο γένος κάτω από τη διακυβέρνησι της ουράνιας Βασιλείας. Γι’ αυτά τα πράγματα έχουν το θάρρος να ομιλούν με παρρησία οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.