Τα Πονηρά Πνεύματα Εξασκούν Δύναμι Επάνω στον Άνθρωπο;

ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ανθρώπων στην Ανατολή φοβούνται σε μεγάλο βαθμό τα πονηρά πνεύματα. Ο φόβος αυτός επηρεάζει βαθιά τη ζωή τους με πολλούς τρόπους. Λόγου χάριν, για να προστατευθούν από τη δύναμι πονηρών πνευμάτων, μεγάλα πλήθη κατοίκων της Ανατολής χρησιμοποιούν διάφορα αντικείμενα με παραδόξους τρόπους.

Παρατηρήστε, παραδείγματος χάριν, το μακρύ στέλεχος του «μπαμπού» [τροπικού καλαμιού], που χρησιμοποιείται κατά το «Νέον Έτος» στο Βιετνάμ. Το στέλεχος αυτό τοποθετείται μπροστά από κάθε σπίτι. Διάφορα αντικείμενα κρέμονται στην κορυφή του στελέχους, στα οποία περιλαμβάνεται ένα μικρό καλάθι, που περιέχει καρύδια «μπέτελ». Ωρισμένα όργανα προστίθενται, που κουδουνίζουν με τον ελαφρόν αέρα. Πάνω από το καλάθι, ένα μικρό τετράγωνο, καμωμένο από «μπαμπού», παριστάνει με αδρό τρόπο το φράγμα, που έχει σκοπό να σταματήση τα πονηρά πνεύματα, εμποδίζοντάς τα να μπουν στο σπίτι.

Στη Μαλαισία, επίσης, φοβούνται τα πονηρά πνεύματα, ειδικώς μέσα στο σπίτι κατά τον καιρό της εγκυμοσύνης και της γεννήσεως τέκνου. Παραδείγματος χάριν, στη διάρκεια της εγκυμοσύνης μια Μαλαισιανή θα φορέση ένα σιδερένιο καρφί στα μαλλιά της ή θα κρατή ένα οξύ όργανο, όπως ένα μαχαίρι, πιστεύοντας ότι τα πονηρά πνεύματα θα τραπούν σε φυγή στη θέα μεταλλικών αντικειμένων.

Στο Ταϊλάντ θα δήτε μπροστά από τις περισσότερες κατοικίες ένα μικρό σπίτι. Αυτό είναι ένα σπίτι για πονηρά πνεύματα. Εφόσον πολλοί πιστεύουν ότι τα πονηρά πνεύματα μπορούν να βλάψουν ανθρώπους, τα μικρά σπίτια των πνευμάτων τοποθετούνται για να προστατεύσουν τους ενοίκους του πραγματικού σπιτιού. Αναμένουν ότι τα πονηρά πνεύματα θα εξαπατηθούν από το μικρό σπίτι και θα μπουν σ’ αυτό μάλλον παρά στο πραγματικό σπίτι. Επί πλέον, για να εξευμενίσουν τα πνεύματα, οι άνθρωποι συχνά τοποθετούν τροφή μέσα στα μικρά σπίτια. Εφόσον τα μυρμήγκια τρώγουν την τροφή, πιθανόν να φαίνεται ότι η τροφή έχει αφαιρεθή μυστηριωδώς.

Προς τούτοις, τα με άγριο βλέμμα αγάλματα στις εισόδους των ναών στο Ταϊλάντ είναι εκεί για τον σκοπό εκφοβισμού και απομακρύνσεως των πονηρών πνευμάτων και τα αιχμηρά σημεία της στέγης, λέγουν μερικοί, είναι για να τα κάνουν να τρέπωνται εις φυγήν αφού καθήσουν επάνω σ’ αυτά.

Εν τούτοις, δεν υπολογίζουν σοβαρά όλοι οι Σιαμαίοι τα πονηρά πνεύματα· πράγματι, όσοι νεωτερίζουν περισσότερο είναι πιθανόν να αρνούνται ότι πιστεύουν σ’ αυτά. Αναμφιβόλως, πολλοί κάτοικοι του Ταϊλάντ απορούν με τέτοια πράγματα, όπως: Πώς μπορούν πονηρά πνεύματα με άυλα σώματα να έχουν ανάγκη τροφής ή να υποστούν ποτέ βλάβη ή να εκφοβισθούν από μεταλλικά ή άλλα αντικείμενα; Πώς μπορούν αόρατα νοήμονα πλάσματα να εκφοβισθούν ποτέ από άψυχα αγάλματα; Πώς θα μπορούσαν να εξαπατηθούν τόσο εύκολα, ώστε να νομίσουν ότι ένα μικροσκοπικό ομοίωμα οικίας είναι ένα πραγματικό σπίτι και να μπουν μέσα σ’ αυτό αντί στο πραγματικό σπίτι; Εν τούτοις, ακόμη κι εκείνοι, που ίσως να ντρέπωνται κάπως να παραδεχθούν ότι πιστεύουν σε πονηρά πνεύματα, είναι δυνατόν να διατηρούν ένα μικροσκοπικό σπίτι για τα δαιμόνια στην αυλή τους, που είναι στην πλευρά της εισόδου.

Έτσι, εγείρονται τα ερωτήματα: Υπάρχουν πονηρά πνεύματα; Ασκούν άρα γε μια πονηρή, παροδηγητική επιρροή επάνω στους ανθρώπους; Είναι μήπως αναγκαίο να προστατεύση ένας τον εαυτό του μέσω αντικειμένων ή ομοιωμάτων οικίας για πνεύματα ή κατευνασμού των δαιμονίων με τροφή και ποτό;

ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Η ΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ

Υπάρχει ένα ιερό Βιβλίο, που απαντά σ’ αυτά τα ερωτήματα. Αυτό είναι το αρχαιότερο βιβλίο επάνω στη γη, ένα Ανατολικό βιβλίο, του οποίου μερικά στοιχεία ανατρέχουν στο παρελθόν 6.000 περίπου χρόνια, δεκάδες αιώνων προτού τα Βουδδιστικά, τα Ταοϊστικά και άλλα παρόμοια συγγράμματα κάμουν την έναρξί τους. Αυτό το αρχαιότερο απ’ όλα τα ιερά βιβλία, είναι η Αγία Γραφή. Για να βρούμε απαντήσεις στις ερωτήσεις μας, πρέπει να προστρέξωμε σ’ αυτές τις Άγιες Γραφές.

Η αρχική θρησκεία, όπως εδιδάχθη από την Αγία Γραφή, ομιλεί πράγματι γι’ αγαθά και πονηρά πνεύματα, αλλά, όπως είναι βέβαιο, δεν διδάσκει ότι οι άνθρωποι χρειάζονται αντικείμενα, όπως είναι τα καρφιά ή τα σπίτια για πνεύματα, για να προστατευθούν ή ότι είναι ανάγκη να προσφέρουν τροφή για να εξευμενίσουν τα δαιμόνια. Η Γραφή δεν διδάσκει το είδος του φόβου των πονηρών πνευμάτων που είναι κοινός σε όλη την Ανατολή.

Το Πνεύμα, που αποτελεί το κύριο θέμα της Γραφής, είναι αγαθό, διότι Αυτός είναι ο Θεός της Βίβλου, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά. Αυτός είναι ο Συγγραφεύς της Αγίας Γραφής καθώς, επίσης, και ο Δημιουργός του ανθρώπου. Σαν τέτοιος, «ο Θεός είναι Πνεύμα», αόρατο στα ανθρώπινα μάτια.​—Ιωάν. 4:24· Ψαλμ. 83:18.

Πώς μπορεί ένας να πιστεύη στον Ιεχωβά, τον Δημιουργό του ανθρώπου, χωρίς να τον βλέπη; Μπορούμε να πιστεύωμε στην ύπαρξι του Δημιουργού διότι μπορούμε να δούμε τη δημιουργία του, τα άνθη, τα πτηνά, τα ζώα και τα άλλα θαυμάσια της γης, όπως είναι οι ωκεανοί και τα βουνά, ούτως ώστε του Ιεχωβά «τα αόρατα . . . βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης.» Και καθώς κάνομε σκέψεις όχι μόνο για τα θαυμάσια της γης, αλλά και για την ασύλληπτη δίχως όρια έκτασι ενός σύμπαντος μέσα στο οποίο η γη είναι μια απλή κηλίδα, μπορούμε καλύτερα να εκτιμήσουμε ότι πρέπει να υπάρχη ένας Δημιουργός. Το πιο σπουδαίο είναι ότι έχομε το δικό του Βιβλίο, την Αγία Γραφή, που μας ομιλεί για τον Δημιουργό του ανθρώπου και που πείθει έναν για την ιδιότητα του Θεού ως δημιουργού. Ως Δημιουργός και Θεός, ο Ιεχωβά είναι το Μέγα και Αγαθό Πνεύμα.​—Ρωμ. 1:20.

Πώς, λοιπόν, θα μπορούσαν να έλθουν σε ύπαρξι πονηρά πνεύματα; Έκαμε πράγματι ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός των ουρανών και της γης, πονηρά πνεύματα; Όχι, διότι η Γραφή μάς βεβαιώνει για την αιώνια δικαιοσύνη του λέγοντας: «Τα έργα αυτού είναι τέλεια· διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις· Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός. Ούτοι διεφθάρησαν.» (Δευτ. 32:4, 5) Όπως ακριβώς οι άνθρωποι έγιναν κακοί και ενήργησαν αφ’ εαυτού των με διεφθαρμένο τρόπο, έτσι μπορούν και αόρατα πνευματικά πλάσματα, που αρχικώς επλάσθησαν τέλεια, να γίνουν πονηρά. Και αυτό ακριβώς είναι εκείνο που συνέβη σε μερικούς από τους αγίους αγγέλους. Έγιναν μόνοι τους δαίμονες ή διάβολοι.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΑΙΜΩΝ, ΣΑΤΑΝΑΣ Ή ΔΙΑΒΟΛΟΣ

Πότε, για πρώτη φορά, ένα άγιο αγγελικό πλάσμα έγινε μόνο του ένα πονηρό πνεύμα; Αυτό συνέβη μετά τη δημιουργία του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ, και της συζύγου του, Εύας. Ο Ιεχωβά τούς είχε θέσει σε έναν «παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς.» Ήταν ένας τέλειος Παράδεισος, ο δε σκοπός του Θεού ήταν όπως το ανθρώπινο γένος γεμίση τη γη, κάνοντάς την παγγήινο Παράδεισο. Αλλά η Γραφή δείχνει ότι ένας από τους πνευματικούς υιούς του Θεού, ένας άγγελος «εν Εδέμ, τω παραδείσω του Θεού», απεφάσισε να απομακρύνη τη λατρεία του πρώτου ανδρός και της πρώτης γυναικός μακράν του Δημιουργού των, του Ιεχωβά, και να την στρέψη προς τον εαυτό του. Μέσω ενός όφεως, το αγγελικό αυτό πνεύμα εψεύσθη προς την Εύα, και παρεκίνησε αυτήν και τον σύζυγό της να παρακούσουν στον Ιεχωβά Θεό, επιφέροντας την ποινή του θανάτου στον εαυτό τους και στους μελλοντικούς απογόνους των. Το πνευματικό αυτό πλάσμα, που έφερε αμαρτία και ανταρσία μέσα στο σύμπαν, έφθασε να γίνη γνωστό ως ο Όφις, ο Διάβολος ή Σατανάς. Ο Διάβολος έχει τεθή κάτω από θανατική καταδίκη, αλλ’ ο Θεός τού επέτρεψε να παραμείνη επί ένα χρονικό διάστημα.​—Γέν. 2:8· παράβαλε Ιεζ. 28:13.

Η Αγία Γραφή δείχνει, επίσης, ότι άλλα πνευματικά πλάσματα αργότερα παρήκουσαν στον Ιεχωβά Θεό, κι έτσι έγιναν δαίμονες. Πότε ήταν αυτό; Τουλάχιστον μέσα στα 120 χρόνια πριν από τον παγγήινο κατακλυσμό των ημερών του Νώε. Το Βιβλικό υπόμνημα στη Γένεσι 6:1-5 εξηγεί πώς πνευματικοί υιοί του Θεού υλοποιήθησαν ως άνθρωποι για να απολαύσουν ανθρωπίνους πόθους νυμφευόμενοι τις θυγατέρες των ανθρώπων. Αυτό αποτελούσε παρακοή στον Θεό. Έφερε κακά αποτελέσματα, στα οποία περιελαμβάνοντο και οι τερατώδεις μιγάδες που ωνομάζοντο Νεφιλείμ, οι οποίοι εγεννήθησαν ως καρπός τέτοιων γάμων. Με το ν’ ακολουθήσουν την εσφαλμένη αυτή πορεία, οι πνευματικοί αυτοί υιοί του Θεού μετεβλήθησαν μόνοι τους σε δαίμονες και έθεσαν τον εαυτό τους παρά το πλευρόν του Διαβόλου, που είναι ο ‘άρχων των δαιμονίων’.—Ματθ. 9:34· Ιούδ. 6· 2 Πέτρ. 2:4.

Αυτοί οι άγγελοι που μόνοι των έγιναν δαίμονες, είναι κάτω από καταδίκη καταστροφής, μαζί με τον Σατανά ή Διάβολο. (Ματθ. 25:41) Εντούτοις, η καταδικαστική απόφασις δεν εξετελέσθη επάνω τους στον καιρό του παγγηίνου κατακλυσμού. Διότι οι υιοί του Θεού αφήκαν τα υλικά των σώματα για να διαφύγουν από τον Κατακλυσμό, και επέστρεψαν στο πνευματικό βασίλειο. Αλλά δεν τους επετράπη να γίνουν πάλι μέρος της οργανώσεως του Θεού, που αποτελείται από αγίους αγγέλους· αντιθέτως, ζουν μέχρι σήμερα σε μια εκφυλισμένη κατάστασι πνευματικού σκότους.

Η Γραφή δείχνει περαιτέρω ότι μετά τη γέννησι της ουράνιας βασιλείας του Θεού δια του Υιού του, Ιησού Χριστού, ο Διάβολος και οι άγγελοί του ερρίφθησαν κάτω προς τα γειτονικά μέρη της γης: «Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην· και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ αυτού.» (Αποκάλ. 12:9) Εδώ κάτω κοντά στη γη, δεν επιτρέπεται πια σ’ αυτούς τους δαιμονικούς αγγέλους να υλοποιούνται με σάρκα όπως έκαναν πριν από τον παγγήινο Κατακλυσμό. Όμως, μπορούν να ασκήσουν δύναμι επάνω στους ανθρώπους, και τόσο πολύ, ώστε η Γραφή λέγει ότι ο Σατανάς, μαζί με τους δαίμονες, είναι «ο πλανών την οικουμένην όλην.»

ΠΩΣ ΤΑ ΠΟΝΗΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΑΣΚΟΥΝ ΔΥΝΑΜΙ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Το ότι τα πονηρά πνεύματα ασκούν πράγματι παροδηγητική δύναμι επάνω στους ανθρώπους, μας το βεβαιώνει η Γραφή λέγοντας: «Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται,» δηλαδή, κάτω από τον Σατανά ή Διάβολο. (1 Ιωάν. 5:19) Πώς όμως τα πονηρά αυτά πνεύματα ασκούν δύναμι επάνω στους ανθρώπους, για να τους παροδηγήσουν;

Πάλιν, η Αγία Γραφή είναι εκείνη που καθορίζει τους πολλούς τρόπους, με τους οποίους τα πονηρά πνεύματα εξαπατούν και παραπλανούν τους ανθρώπους. Το κάνουν αυτό μέσω πνευματιστικών επιδόσεων, που καταδικάζονται από τον Ιεχωβά Θεό, διότι προέρχονται από τους δαίμονες και όχι από τον Θεό. Ο Ιεχωβά προειδοποιεί τον λαόν του εναντίον αυτών των επιδόσεων, όπως δείχνει η Γραφή: «Δεν θέλει ευρεθή εις σε ουδείς, . . . μαντευόμενος μαντείαν, ή προγνώστης των καιρών, ή οιωνοσκόπος, ή μάγος, ή γόης, ή ανταποκριτής δαιμονίων, ή τερατοσκόπος, ή νεκρόμαντις. Διότι πας ο πράττων ταύτα είναι βδέλυγμα εις τον Ιεχωβά.»​—Δευτ. 18:10-12, ΜΝΚ.

Μεταξύ αυτών των επιδόσεων, που καταδικάζονται από τον Θεό της Γραφής, είναι το να συμβουλεύεται ένας πρόσωπα, όπως είναι οι προγνώσται της τύχης και τα πνευματιστικά μέντιουμ που προλέγουν γεγονότα. Λόγου χάριν, ο άνθρωπος, που είναι στην υπηρεσία των ναών της Κίνας και του Βιετνάμ, είναι συχνά ένα πνευματιστικό μέντιουμ. Ο λαός τον παρακαλεί να τον φέρη σ’ επαφή με τον Θεό του ναού. Διεξάγεται μια πνευματιστική συνεδρίασις μέσα στο ναό, ενώ το μέντιουμ επικαλείται τον Θεό προσφέροντας κινεζικό λιβάνι. Έπειτα περιπίπτει σε έκστασι, κτυπώντας ίσως και κουδούνια. Οι άνθρωποι ζητούν ‘χάρες’ και υποβάλλουν ερωτήσεις για το μέλλον και δέχονται απαντήσεις μέσω της φωνής του πνευματιστικού μέντιουμ. Όταν τα πνευματιστικά μέντιουμ υποβάλλουν μ’ αυτόν τον τρόπον ερωτήσεις για κάποιον θεό ή για τους νεκρούς, έρχονται, στην πραγματικότητα, σ’ επαφή με τα πονηρά πνεύματα, με τους δαίμονες. Όλη αυτή η ενασχόλησις καταδικάζεται από τη Γραφή σαν κάτι βδελυκτό στον Θεό, διότι είναι δαιμονισμός.

Από τη Γραφή, επίσης, καταδικάζεται η άσκησις μαγείας, η οποία περιλαμβάνει τα πολλά μαγικά κατορθώματα που εκτελούνται από τους ‘γιόγκα’ και άλλους, όπως είναι το να ανυψώνωνται αυτομάτως από το έδαφος, να ενταφιάζωνται ζωντανοί επί πολλές ώρες, να βαδίζουν επάνω σε πυρακτωμένα κάρβουνα, να τρώγουν γυαλιά, καρφιά και ούτω καθεξής. Αυτό που ονομάζεται μαύρη μαγεία είναι, επίσης, έργο των δαιμόνων. Έτσι η Γραφή καταδικάζει τους μάγους, εκείνους που ‘δένουν’ άλλους με μια μαγική ρήσι, πράγμα, που κάνουν χρησιμοποιώντας μερικές τρίχες του θύματος ή λίγο αίμα του ως ‘μέσον επαφής,’ για να γοητεύσουν κάποιον, ή με το να πλάθουν από πηλό ή κηρό το ομοίωμα ενός ανθρώπου, που ο γόης ή ο ιατρο-μάγος θέλει να βλάψη ή να καταστρέψη, εμπήγοντας κατόπιν πάνω σ’ αυτό καρφίτσες. Τέτοια μαύρη μαγεία είναι έργο πονηρών πνευμάτων.

Έπειτα υπάρχει η μαντεία, που είναι κοινή σε όλο τον κόσμο. Μαντεία είναι η απόκτησις γνώσεως περί του αγνώστου ή του μέλλοντος μέσω οιωνών και υπερφυσικής, δαιμονικής δυνάμεως. Υπάρχουν εκατοντάδες μεθόδων μαντείας, όπως η χρήσις μαντευτικών ράβδων, η εξέτασις του μήκους ενός σχισμένου ινδοκαλάμου, η κατεύθυνσις προς την οποία ρέει το αίμα ενός φονευμένου ζώου, τα οστά της όρνιθος, τα εντόσθια των ζώων, η πτήσις ωρισμένων πουλιών, η ενατένισις προς τα τζάμια, η χρήσις παιγνιοχάρτων, η εξέτασις των γραμμών της χειρός κάποιου, που ονομάζεται χειρομαντεία, η πτώσις σε έκστασι κατόπιν αυθυποβολής και ο κοινός τρόπος της χρήσεως ονείρων ως οιωνών. Όλα αυτά τα είδη μαντείας καθώς και η οιωνοσκοπία δεν διδάσκονται από τη Γραφή· αντιθέτως, δίδεται προειδοποίησις εναντίον των και εκτίθενται από τη Γραφή ως απατηλές διδασκαλίες και έργο πονηρών πνευμάτων με σκοπό να παραπλανούν ανθρώπους.​—1 Τιμ. 4:1.

ΜΑΝΤΕΙΑ ΜΕΣΩ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

Ένα από τα πιο κοινά μέσα, με τα οποία γίνεται προσπάθεια να προλέγεται το μέλλον, είναι η μαντεία μέσω αστρολογίας. Η αστρολογία είναι μαντεία μέσω των αστέρων και πλανητών, μια συνήθεια που έχει ασκήσει τεραστία επιρροή επάνω στους ανθρώπους της Ανατολής. Εκείνοι, που ασκούν μαντεία δια της αστρολογίας, πιστεύουν ότι ωρισμένες ημέρες ή ωρισμένοι μήνες είναι ευνοϊκοί όσον αφορά σε γάμο, επιχειρήσεις, πολιτική, ακόμη δε και ταφή. Λόγου χάριν, το σώμα του τελευταίου βασιλέως του Λάος εκρατήθη επί ένα περίπου έτος ωσότου έφθασε ένας καιρός ευνοϊκός για ταφή. Το 1952, στη Βούρμα, η κυβέρνησις παρητήθη επί πέντε λεπτά λόγω μιας αστρολογικής προρρήσεως. Το 1959, η ορκωμοσία της πρώτης κατόπιν εκλογών κυβερνήσεως του Νεπάλ ανεβλήθη επί δύο ημέρες, επειδή μερικοί επίστευαν ότι η προσδιωρισμένη ημέρα ήταν, από αστρολογικής απόψεως, δυσοίωνη. Το 1962, οι Ινδοί αστρολόγοι προείπαν μεγάλες καταστροφές ή το τέλος του κόσμου μεταξύ της 3ης και 5ης Φεβρουαρίου. Υπελογίσθη ότι η αστρολογική κρίσις έκαμε την Ινδία να χάση, σε χρήμα μόνο, 350 εκατομμύρια ρουπίας​—περίπου 70.000.000 δολλάρια! Στο Σικκίμ, λόγω της συμβουλής των αστρολόγων, ο γάμος του γυιού του μαχαραγιά με την Νεοϋορκέζα Χόουπ Κουκ, που είχε κάμει την επίσημη εμφάνισί της, ανεβλήθη ως το 1963.

Η Γραφή καθιστά σαφές ότι σ’ όλες αυτές τις μεθόδους μαντείας, είτε με την αστρολογία είτε με άλλα μέσα, ο Ιεχωβά Θεός αντιτάσσεται και ότι αποδεικνύεται πως είναι μάταιες και καταστρεπτικές για κείνους που βασίζονται σ’ αυτές. Αυτό τονίζεται με ό,τι συνέβη σ’ εκείνους που έδωσαν αρχή στην αστρολογία, τους αρχαίους Βαβυλωνίους. Ναι, στην αρχαία Βαβυλώνα ήταν που άρχισε η αστρολογία, καθώς επίσης και η άσκησις της μαγείας και της γοητείας. Αλλά μήπως έσωσε τη Βαβυλώνα η αστρολογία; Διακόσια σχεδόν χρόνια προτού να κυριευθή η Βαβυλών από τους Μήδους και Πέρσας, η Αγία Γραφή έδωσε την απάντησι, δείχνοντας ότι οι αστρολόγοι θα ήσαν ανωφελείς, ανίκανοι να σώσουν τη Βαβυλώνα: «Στήθι τώρα με τας γοητείας σου, και με το πλήθος των μαγειών σου, εις τας οποίας ηγωνίσθης εκ νεότητός σου· αν δύνασαι να ωφεληθής, αν δύνασαι να υπερισχύσης. Απέκαμες εν τω πλήθει των βουλών σου. Ας σηκωθώσι τώρα οι ουρανοσκόποι, οι αστρολόγοι, οι μηνολόγοι προγνωστικοί, και ας σε σώσωσιν εκ των επερχομένων επί σε. Ιδού, θέλουσιν είσθαι ως άχυρον· πυρ θέλει κατακαύσει αυτούς· δεν θέλουσι δυνηθή να σώσωσιν εαυτούς από της δυνάμεως της φλογός.»​—Ησ. 47:12- 14.

Πώς απεδείχθη ότι ήσαν εντελώς άχρηστοι οι αστρολόγοι της Βαβυλώνος όταν η Βαβυλών ευρέθη υπό την απειλή των Μήδων και Περσών! Λίγες ώρες προτού πέση η Βαβυλών στα χέρια του Κύρου του Πέρσου στο 539 π.Χ., ο Ιεχωβά Θεός έκαμε να εμφανισθή ένα μυστηριώδες χειρόγραφο επάνω στον τοίχο του βασιλικού ανακτόρου. Ο βασιλεύς εκάλεσε όλους τους σοφούς του και τους αστρολόγους για να το εξηγήσουν. Αλλά «δεν ηδύναντο να αναγνώσωσι την γραφήν, ουδέ την ερμηνείαν αυτής να φανερώσωσι προς τον βασιλέα.» Δεν ήσαν οι ουρανοσκόποι αλλ’ ένας λάτρης του Δημιουργού των ουρανών, που έδωσε την ερμηνεία στο χειρόγραφο που εσήμαινε «εμέτρησεν ο Θεός την βασιλείαν σου, και ετελείωσεν αυτήν.» Η Βαβυλών έπεσε, ενώ οι αστρολόγοι της απετύγχαναν να σώσουν τον βασιλέα, το βασίλειο ή ακόμη τον εαυτό τους. Εδώ βλέπομε την αστρολογία να καταδικάζεται λόγω αγνωσίας και αδυναμίας στην ίδια ακριβώς θέσι, όπου έλαβε την αρχή της και όπου ησκείτο περισσότερο. Η αστρολογία όχι μόνο εξαπατά εκείνους που βασίζονται σ’ αυτήν, αλλά είναι ένας από τους τρόπους, με τους οποίους τα πονηρά πνεύματα παραπλανούν το ανθρώπινο γένος.​—Δαν. 5:1-31.

ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΤΕ ΣΤΑ ΠΟΝΗΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Πώς, λοιπόν, μπορεί ένας να προστατεύση τον εαυτό του από την παραπλανητική επιρροή των πονηρών πνευμάτων; Πρώτ’ απ’ όλα, απελευθερωθήτε απ’ όλες εκείνες τις επιδόσεις, που καταδικάζονται από τη Γραφή ως βδελυκτές στον Θεό​—μαντεία, είτε μέσω αστρολογίας, είτε με οιονδήποτε άλλον τρόπο, οιωνοσκοπία, όπως είναι η ονειρομαντεία και το να συμβουλεύεσθε προγνώστας γεγονότων, όπως είναι τα πνευματιστικά μέντιουμ. Μην έχετε καμμιά σχέσι με μάγους ή μ’ εκείνους που ασκούν τις μαγικές τέχνες και τις γοητείες. Παραμένετε ελεύθεροι από όλες αυτές τις μορφές του δαιμονισμού.

Μολονότι τα πονηρά πνεύματα εξασκούν πράγματι παραπλανητική δύναμι επάνω στο περισσότερο μέρος του ανθρωπίνου γένους, εκείνοι που λατρεύουν τον Ιεχωβά Θεό δεν είναι μεταξύ εκείνων που ‘εν τω πονηρώ κείνται’. Η Γραφή συμβουλεύει: «Αντιστάθητε εις τον διάβολον, και θέλει φύγει από σας.» (Ιάκ. 4:7) Δείξτε αντίστασι στον Διάβολο φορώντας την πνευματική πανοπλία, που ο Θεός προμηθεύει για ν’ αγωνίζεσθε εναντίον των δαιμόνων: «Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, δια να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου.» Αυτό απαιτεί πίστι στον Ιεχωβά Θεό, γνώσι περί αυτού και περί του σκοπού του να καταστρέψη τον Διάβολο και τους δαίμονες και να κάμη δυνατή την αιώνιο ζωή σε μια Παραδεισιακή γη μέσω της ουρανίας βασιλείας του. Ο Θεός, επίσης, προμηθεύει «την μάχαιραν του πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού», την Αγία Γραφή, για να σας βοηθήση ν’ αγωνίζεσθε επιτυχώς εναντίον των πονηρών πνευματικών δυνάμεων.​—Εφεσ. 6:11-18.

Λοιπόν, ελευθερωθήτε από την παροδηγητική δύναμι των δαιμόνων. Χρησιμοποιήστε τη Γραφή για να βοηθήσετε τον εαυτό σας και για να βοηθήσετε άλλους να ελευθερωθούν από δαιμονικές επιδόσεις. Μην είσθε μεταξύ εκείνων, που βρίσκονται στα δεσμά του φόβου των πονηρών πνευμάτων, προσπαθώντας με αγνωσία να προστατεύσουν τον εαυτό τους με τη χρήσι καρφιών, σπιτιών για πνεύματα, αστρολογίας, γοητειών και παρομοίων. Αλλ’ αποκτήστε τα πνευματικά όπλα, που προμηθεύει ο Θεός γι’ αντίστασι κατά του Διαβόλου και των δαιμόνων. Εισέλθετε μέσα στην ένδοξη ελευθερία εκείνων, που γνωρίζουν την αλήθεια της Γραφής μέσω του Υιού του Θεού, και αυτή «η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.»​—Ιωάν. 8:32.