εκκλησίας, η οποία ήταν ήδη σχηματισμένη όταν εφθάσαμε.

Κυττάζοντας πίσω, μπορώ αληθινά να πω ότι τα δεκαεπτά έτη ιεραποστολικής υπηρεσίας μου άξιζαν τη δαπάνη. Παρά τις δυσχέρειες που αντιμετωπίζαμε με καρτερία κατά καιρούς, έχομε ακόμη εκείνη την ειρήνη του Θεού την υπερέχουσαν πάντα νουν. (Φιλιππησ. 4:7) Αληθινός στην υπόσχεσί του, ο Ιεχωβά ‘ανοίγει τους καταρράκτας του ουρανού, και εκχέει την ευλογίαν, ώστε να μη αρκή τόπος δι’ αυτήν.’​—Μαλαχ. 3:10.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Αν ο αδελφός μου κατά σάρκα, ο οποίος έχει αποκοπή από την επικοινωνία της εκκλησίας, και η οικογένειά του έρχωνται να με επισκεφθούν από μέρος που είναι έξω από την πόλι, μπορώ να τους προσκαλέσω στο σπίτι μου και ακόμη να τους επιτρέψω να παραμείνουν όλη τη νύχτα αν είναι ανάγκη;​—Ε. Τ., Ηνωμένες Πολιτείες.

Η αποκοπή από την επικοινωνία της εκκλησίας ενός μέλους της συγγενείας μας δεν ακυρώνει τη φυσική συγγένεια σαρκός και αίματος. Παραδείγματος χάριν, η αποκοπή από την επικοινωνία αυτή καθ’ εαυτήν δεν θα διασπούσε τον γαμήλιο δεσμό. Επομένως, αν ένας αδελφός κατά σάρκα, που έχει αποκοπή από την επικοινωνία, μας επισκέπτεται με την οικογένειά του με βάσι, όχι τη Χριστιανική ενότητα, αλλά την οικογενειακή συγγένεια, τότε θα είχαμε το δικαίωμα να τον δεχθούμε με ευγένεια επάνω σ’ αυτή τη φυσική γήινη βάσι, όχι, βέβαια, για να έχωμε πνευματική συναναστροφή μαζί του και να τον μεταχειρισθούμε ως μέλος της εκκλησίας, αλλ’ απλώς για να συζητήσωμε σχετικά με την οικογενειακή συγγένεια και άλλα εγκόμια ζητήματα.

Πρέπει να είναι κανείς λογικός σ’ αυτό το ζήτημα, και αν ο συγγενής είναι από μια διαφορετική πόλι και δεν θα μπορούσε να επιστρέψη στο σπίτι του εκείνη την ημέρα, αλλά έχη ανάγκη στέγης για τη νύχτα, δεν θα υπήρχε τίποτε το εσφαλμένο αν εξεδηλώναμε αβροφροσύνη αφήνοντάς τον να παραμείνη τη νύχτα, απλώς επειδή ο συγγενής αυτός και εκείνοι που είναι μαζί του συνδέονται μαζί μας με στενούς δεσμούς σαρκός και αίματος, καίτοι όχι με πνευματικούς δεσμούς.

Φυσικά, δεν θα ήταν καλό το να ενθαρρύνη κανείς συχνές συναναστροφές απλώς επειδή έχει οικογενειακή συγγένεια. Αυτό θα παρενέβαινε στην εκτέλεσι των υποχρεώσεών μας προς Κύριο τον Θεό και θα μπορούσε να θέση σε κίνδυνο την πνευματική μας υγεία και ακεραιότητα. Πρέπει να έχωμε υπ’ όψι την υποκειμένη αρχή που αναφέρεται στο κατά Ματθαίον 12:47-50. Όταν κάποιος είπε στον Ιησού: «Ιδού, η μήτηρ σου και οι αδελφοί σου ίστανται έξω, ζητούντες να λαλήσωσι προς σε», αυτός απήντησε: «Τις είναι η μήτηρ μου, και τίνες είναι οι αδελφοί μου; . . . όστις κάμη το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου είναι αδελφός και αδελφή και μήτηρ.»

● Με ποια μορφή η τρόπο επήγε ο Σατανάς να πειράση τον Ιησούν; Μήπως ενεφανίσθη με μορφή ανθρώπου, ή ο Ιησούς άκουσε μόνο φωνή; Επίσης, πώς ήταν δυνατόν ο Ιησούς ν’ αφήση τον Σατανά να τον πάρη μαζί του έξω από την έρημο και, πραγματικά, κατ’ ευθείαν μέσα από την πόλι στον ναό και στην κορυφή του; Ελήφθη ο Ιησούς σωματικώς στην κορυφή του ναού;​—Ντ. Α., Σιέρρα Λεόνε.

Στην επιστολή του Ιούδα 6 διαβάζομε για τους αγγέλους, οι οποίοι «κατέλιπον το ίδιον αυτών κατοικητήριον», ότι ο Θεός τους «εφύλαξε με παντοτεινά δεσμά υποκάτω του σκότους, δια την κρίσιν της μεγάλης ημέρας». Η Σκοπιά της 1ης Ιανουαρίου 1956, σελίς 5, αφού δείχνει ότι το σκότος αυτό είναι πνευματικό και όχι κατά γράμμα, προχωρεί και λέγει: «Το ότι φυλάσσονται με παντοτεινά δεσμά προφανώς σημαίνει επίσης ότι δεν επιτρέπεται πια σ’ αυτά να υλοποιούνται με σάρκα όπως και πριν από τον Κατακλυσμό. Αυτή η δύναμις της υλοποιήσεως εξησκείτο από τους πιστούς αγγέλους του Θεού, περιλαμβανομένου και του Ιησού Χριστού, επί χιλιάδες χρόνια μετά τον Κατακλυσμό ως τις ημέρες των πιστών αποστόλων του Χριστού, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και για την εξυπηρέτησι των αγίων σκοπών του. Αλλά στους αμαρτωλούς αγγέλους δεν επετράπη πια να χρησιμοποιούν αυτή τη δύναμι, επειδή θα την χρησιμοποιούσαν κακώς.» Ένεκα τούτου πρέπει να συμπεράνωμε ότι στον Σατανά ή Διάβολο επίσης απηγορεύθη να υλοποιηθή για να πειράση τον Ιησούν.

Όσον αφορά το αν ο Ιησούς επέτρεψε στον Σατανά να τον πάρη μαζί του στο πτερύγιο του ναού, δεν φαίνεται λογικό να λάβωμε κατά γράμμα όλα όσα αναφέρονται στην αφήγησι του πειρασμού του Ιησού στην έρημο. Ασφαλώς δεν υπάρχει όρος από το οποίο θα μπορούσε κανείς να δη «πάντα τα βασίλεια του κόσμου και την δόξαν αυτών». Έτσι επίσης, πρέπει λογικά να συμπεράνωμε ότι ο Σατανάς δεν παρέλαβε τον Ιησούν κατά γράμμα, σωματικώς, φυσικώς, «εις την αγίαν πόλιν» και τον έστησε «επί το πτερύγιον του ιερού». Αυτό δεν ήταν καθόλου επάναγκες για να έχη δύναμι ο πειρασμός.​—Ματθ. 4:3-10.