το φως μιας λυχνίας, αυτοί έπρεπε να λάμπουν έντονα με καλά έργα, καλή διαγωγή και παράδειγμα.

23. Από ποια άποψι ελάμβαναν έπαινο μερικοί από τις εκκλησίες, και πώς μερικοί υστερούσαν;

²³ Οι συνθήκες στις επτά εκκλησίες τότε εξεικόνιζαν τι μπορεί να υπάρχη στις εκκλησίες σήμερα, και, ακολουθώντας τη συμβουλή που δίδεται, οι επίσκοποι θα γνωρίζουν πώς να πολιτευθούν ανάλογα με τις συνθήκες. Μερικοί από τις εκκλησίες ελάμβαναν έπαινο για τον μόχθο τους και την υπομονή τους, αλλά είχαν γίνει αμελείς στην υπηρεσία και στην παρακολούθησι των συναθροίσεων. Μερικοί ήσαν πνευματικώς νεκροί λόγω παραλείψεως να εκτελέσουν όλες τις μορφές της υπηρεσίας του Θεού, και υπήρχε ανάγκη να αφυπνισθούν, να γίνουν επιμελείς στην κατ’ ιδίαν μελέτη, στην παρακολούθησι των συναθροίσεων και στη διακονική δράσι. Ο επίσκοπος πρέπει να λαμβάνη την ηγεσία κατευθύνοντας πάλι την εκκλησία στην προτέρα της αγάπη. Μερικοί ελάμβαναν έπαινο επειδή δεν ενέδιδον σε υλιστικές επιρροές, αλλά υπήρχε κίνδυνος να πέσουν θύματα του πνεύματος του εθνικισμού και των θρησκευτικών δογμάτων. Ο επίσκοπος πρέπει να είναι προσεκτικός να μη εμπορικοποιή τη θέσι του ούτε να πίπτη θύμα της σεξουαλικής ανηθικότητος ούτε να επιτρέπη να διαφθείρεται μ’ αυτή η εκκλησία. Οι αδελφές πρέπει να κρατούν τη θέσι τους μέσα στην εκκλησία και να συνεργάζωνται, μ’ ένα ήσυχο και πράο πνεύμα, που αρμόζει στις Χριστιανές γυναίκες. Δεν υπάρχει τόπος για χλιαρότητα. Πρέπει κανείς να είναι πλήρως με το μέρος του Ιεχωβά και να εκτιμά τα πνευματικά πλούτη, που προέρχονται από την απόδοσι αποκλειστικής αφοσιώσεως στον Ιεχωβά.—Αποκάλ. κεφάλαια 1 έως 3.

24. Τι έπρεπε να προστατεύεται στην εκκλησία, και πώς απεστάλησαν οι οδηγίες στις εκκλησίες;

²⁴ Η συμβουλή που εδόθη στους επισκόπους των επτά εκκλησιών της Ασίας έπρεπε να εφαρμοσθή πλήρως, ώστε να μπορέσουν οι εκκλησίες να ευημερήσουν και να μην παραμένη σ’ αυτές κάποια κατάστασις που θα εμπόδιζε την πλήρη ροή του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά. Είναι αξιοσημείωτο εδώ ότι οι οδηγίες πρώτα εδόθησαν στον Ιωάννη επάνω στη γη και έπειτα έπρεπε να μεταβιβασθούν στους επισκόπους των εκκλησιών για ενέργεια σύμφωνα με τις κατευθύνσεις. Ο Ιεχωβά έχει πάντοτε εργασθή μέσω του διοργανωτικού του αγωγού για την εκπλήρωσι του θελήματός του. Είναι Θεός τάξεως, Θεός σκοπού και Θεός αρχών. Το να είναι ένας δούλος του σε αρμονία με την οργάνωσί του και να εργάζεται σε αρμονία με τους επισκόπους του, αδιάφορο σε ποιόν καιρό έζησε, εσήμαινε γι’ αυτόν ευλογία και ευημερία. Αιώνια ζωή είναι η ανταμοιβή εκείνων που ανταποκρίνονται στη στοργική εποπτεία του Ιεχωβά.

Μια Ενδιαφέρουσα Πείρα από το Λάος

Ένας Βουδδιστής επιθυμούσε από πολύν καιρό να συναντήση κάποιους Χριστιανούς, επειδή νόμιζε ότι αυτοί θα είχαν πιθανώς να του προσφέρουν μια ελπίδα καλύτερη από εκείνη που του έδινε η δική του Βουδδιστική θρησκεία. Όπως ο Κορνήλιος της αρχαιότητος, προσευχήθηκε στον Θεό να τον βοηθήση στην αναζήτησί του. Καίτοι δεν είχε ποτέ προηγουμένως ακούσει για τους Μάρτυρας του Ιεχωβά, δεν πέρασε πολύς καιρός ωσότου συνήντησε μερικούς απ’ αυτούς, εφόσον αυτοί είναι οι μόνοι που πηγαίνουν «κατ’ οίκους». Άκουσε με μεγάλο ενδιαφέρον το άγγελμά τους και έγινε διευθέτησις να τους επισκεφθή μια άλλη φορά στον ιεραποστολικό τους οίκο για ευρύτερη συζήτησι και για μια Γραφική μελέτη. Από την πρώτη επίσκεψι θέλησε να έχη μια Γραφή, και, αφού αμέσως προμηθεύθηκε μία, αντελήφθη ότι αυτό πραγματικά ήταν μια απάντησις στην προσευχή του. Ύστερ’ από λίγες μόνο Γραφικές μελέτες, κατενόησε την ευθύνη που έχει κάθε άτομο να δίδη μαρτυρία για τον Ιεχωβά. Έκαμε γοργή πρόοδο και σύντομα αντελήφθη τις βασικές αλήθειες του λόγου του Ιεχωβά, πριν δε περάση πολύς καιρός άρχισε να δίνη μαρτυρία σε όλους τους Βουδδιστάς φίλους του.—Από το Ετήσιον Βιβλίον του 1962 των Μαρτύρων του Ιεχωβά.