Απελευθέρωσις των Δεσμίων — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Απελευθέρωσις των Δεσμίων

ΔΕΣΜΙΟΣ είναι εκείνος που είναι αιχμάλωτος και σε περιορισμό από άλλον, εκείνος που τον εδέσμευσαν και του αρνήθηκαν την πλήρη ελευθερία του. Ένα άτομο σ’ αυτή την κατάστασι πρέπει να είναι ζωντανό, γιατί ένας νεκρός δεν θα μπορούσε να λεχθή πως είναι δέσμιος. Αν ένας άνθρωπος είναι τυφλός ως προς την αλήθεια και η τυφλότης του προκαλείται από άλλον, τότε είναι δέσμιος με τα δεσμά της αγνοίας. Αν ένας άνθρωπος είναι στο σκότος και δεν γνωρίζη σε ποιο δρόμο να βαδίση είναι περιωρισμένος στην άσκησι της ελευθερίας της ενεργείας και συνεπώς είναι δέσμιος.

Υπάρχει ένας άρχων του σκότους, ο Σατανάς ή Διάβολος. Αυτός, μαζί με τους πολλούς πράκτορας που χρησιμοποιεί στο πονηρό του έργον, κρατεί την ανθρωπότητα σε περιορισμό και συνεπώς στο σκοτάδι. Η παγκόσμια οργάνωσίς του, και ιδιαίτερα τα θρησκευτικά συστήματα που ανήκουν σ’ αυτήν, είναι αληθινά μια φυλακή, ένας τόπος σκότους και υποκρισίας, όπου πολλοί ειλικρινείς άνθρωποι έχουν πολύ βασανισθή. Τώρα ήλθε η θεία εντολή για έναν ισχυρό απελευθερωτή, τον Άρχοντα του Φωτός, να βγάλη έξω από τη φυλακή του Σατανά εκείνους που αγαπούν την ελευθερία. Και το πράττει.

Ο Ιεχωβά Θεός, που εκδίδει το διάταγμα της απελευθερώσεως, δεν χρησιμοποιεί φυλακές και δεν φυλακίζει κανένα. Κατά καιρούς οι μάρτυρές Του εφυλακίζοντο από τον Διάβολο και τα όργανά του, και τότε οι πιστοί αυτοί ελέγοντο ‘δέσμιοι του Ιεχωβά’· δηλαδή δέσμιοι χάριν Αυτού. Οι φυλακές είναι τόποι σκότους και βασανισμού. Ο θάνατος δεν μπορεί κατάλληλα να αποκληθή φυλακή, διότι κανείς, όταν είναι νεκρός, δεν βρίσκεται σε συνειδητή κατάστασι και δεν θα μπορούσε επομένως να υφίσταται βασανισμό. Οι φυλακές αποτελούν θεσμόν του Διαβόλου, σχετικά δε με την παγκόσμια φυλακή του είναι γραμμένο το εξής: «Ιδού ο δούλός μου, τον οποίον υπεστήριξα· ο εκλεκτός μου, εις τον οποίον η ψυχή μου ευηρεστήθη· . . . Εγώ ο Ιεχωβά σε εκάλεσα εν δικαιοσύνη, και θέλω κρατεί την χείρά σου, και θέλω σε φυλάττει, και θέλω σε καταστήσει διαθήκην του λαού, φως των εθνών· δια να ανοίξης τους οφθαλμούς των τυφλών, να εκβάλης τους δεσμίους εκ των δεσμών, τους καθημένους εν σκότει εκ του οίκου της φυλακής.»—Ησαΐας 42:1-7, Α.Σ.Μ.

Η προφητεία αυτή απηυθύνετο στον αγαπητό Υιό του Ιεχωβά, τον Ιησού Χριστό, ο δε απόστολος Ματθαίος την εφαρμόζει σ’ αυτόν με έμπνευσι. (Ματθαίος 12:15-21) Οι ακόλουθοι του Χριστού που είναι αφιερωμένοι δι’ αυτού στον Παντοδύναμο Θεό είναι δεσμευμένοι προς αυτόν με καθιέρωσι. Αλλά όταν ο εχθρός επήλθε εναντίον του πιστού υπολοίπου των στα έτη του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, τότε, δυστυχώς, αυτοί απέτυχαν να πράξουν το καθήκον των λόγω φόβου του εχθρού. Έτσι λοιπόν έπεσαν στην παγίδα του Σατανά, ο δε Ιεχωβά τούς άφησε να αιχμαλωτισθούν. Αφού κατενόησαν δεόντως την κατάστασι του περιορισμού των και τους λόγους για τους οποίους ήταν δεσμευμένοι και φυλακισμένοι, εστράφησαν προς τον Ιεχωβά Θεό με πλήρη αφοσίωσι και εζήτησαν απ’ αυτόν απελευθέρωσι. Ο Ιεχωβά άκουσε την κραυγή τους και τους ελευθέρωσε. Ο ψαλμωδός, προσκιάζοντας τούτο, είπε: «Εμέ δε, τον πτωχόν και λελυπημένον, η σωτηρία σου, Θεέ, ας με υψώση. . . . Οι ταπεινοί θέλουσι ιδεί· θέλουσιν ευφρανθή· και η καρδία υμών, των εκζητούντων τον Θεόν, θέλει ζήσει. Διότι εισακούει των πενήτων ο Ιεχωβά, και τους δεσμίους αυτού δεν καταφρονεί.» (Ψαλμός 69:29-33, Αμερικανική Στερεότυπος Μετάφρασις.) Προδήλως οι δέσμιοι που εικονίζονται εδώ ότι μιλούν είναι ο καθιερωμένος λαός του Ιεχωβά, ιδιαίτερα εκείνοι από το υπόλοιπο που είχαν περιορισθή από τον εχθρό λόγω της αμελείας των, αλλά οι οποίοι απελευθερώθηκαν από τον Θεό και συνάχθηκαν προς το μέρος του ελεύθεροι από το έτος 1919 μ.Χ. και έπειτα.

Οι πιστοί και αφωσιωμένοι του λαού του Ιεχωβά επάνω στη γη ήταν σε κίνδυνο θανάτου στα χέρια του εχθρού, στη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν τα «τέκνα του θανάτου», ας το πούμε έτσι. Στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο εστέναζαν και προσηύχοντο να αφαιρεθούν τα δεσμά τους, κατά γράμμα και συμβολικά, ο δε φιλάγαθος Θεός συγκατέβηκε να τους εισακούση: «να εισακούση τον στεναγμόν των δεσμίων, δια να λύση τους καταδεδικασμένους εις θάνατον· [ή τα τέκνα του θανάτου].» (Ψαλμός 102:20, και περιθωριακή σημείωσις Αγγλικής Γραφής.) Γιατί προσηύχοντο να θραυσθούν τα δεσμά τους και ν’ απελευθερωθούν από τη φυλακή της παγκοσμίου οργανώσεως του Διαβόλου; Είχαν κληθή και αποχωρισθή από τον κόσμο για να είναι ‘λαός δια το όνομα του Ιεχωβά’, τόσο δε τα ιστορικά γεγονότα όσο και οι λόγοι της ιεράς προφητείας συμφωνούν στο ότι η επιθυμία των ήταν ν’ απελευθερωθούν για να μπορέσουν να τον υπηρετήσουν. Καθώς ο Ψαλμός 102:21 προχωρεί και λέγει: «Δια να κηρύττωσιν εν Σιών το όνομα του Ιεχωβά, και την αίνεσιν αυτού εν Ιερουσαλήμ.»—Α.Σ.Μ.

Η Σιών είναι η πρωτεύουσα οργάνωσις του Ιεχωβά της οποίας ο Ιησούς Χριστός είναι ο Ακρογωνιαίος Λίθος. Ο Θεός εγκαθίδρυσε την πρωτεύουσα αυτή οργάνωσι με βασιλική εξουσία το 1914 (μ.Χ.), οπότε ενεθρόνισε τον Χριστό Ιησού στους ουρανούς για να άρχη ανάμεσα σ’ όλους τους εχθρούς του νέου κόσμου και να τους καταστρέψη τελικά στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Η προφητεία λοιπόν δείχνει ότι αυτός είναι ο καιρός που θα εισήκουε ο Ιεχωβά την προσευχή των δεσμίων του που εκρατούντο σε περιορισμό από τους εχθρούς εκείνους. «Όταν ο Ιεχωβά οικοδομήση την Σιών θέλει φανή εν τη δόξη αυτού. Θέλει επιβλέψει επί την προσευχήν των εγκαταλελειμμένων, και δεν θέλει καταφρονήσει την δέησιν αυτών.» (Ψαλμός 102:16, 17, Α.Σ.Μ.) Η προσευχή των δεν πέρασε απαρατήρητη, αλλά ενώ ακόμη αυτοί προσηύχοντο, τους εισήκουσε ο Θεός και ετοιμάσθηκε να τους απελευθερώση. «Διότι εισακούει των πενήτων ο Ιεχωβά, και τους δεσμίους αυτού δεν καταφρονεί.» Γι’ αυτό οι δέσμιοι μ’ εμπιστοσύνη ήσκησαν πίστι και προσηύχοντο σ’ αυτόν: «Διότι ο Θεός θέλει σώσει την Σιών, και θέλει οικοδομήσει τας πόλεις του Ιούδα· και θέλουσι κατοικήσει εκεί, και θέλουσι κληρονομήσει αυτήν. Και το σπέρμα των δούλων αυτού θέλει κληρονομήσει αυτήν, και οι αγαπώντες το όνομα αυτού θέλουσι κατοικεί εν αυτή.» (Ψαλμός 69:33-36) Προς απόδειξιν, παρατηρήστε σήμερα τη Θεοκρατική οργάνωσι των μαρτύρων του Ιεχωβά.

Το έργον της απελευθερώσεως των δεσμίων γίνεται σ’ έναν καιρό διαπάλης και αγώνος, οπότε ο Διάβολος χρησιμοποιεί όλη τη δύναμί του για ν’ απομακρύνη τους ανθρώπους από τον Θεό και να τους κρατή υποτελείς, τελικά δε να προξενήση την καταστροφή τους. Ο Χριστός Ιησούς, ο Δούλος του Ιεχωβά, είναι ο εντεταλμένος να ελευθερώση τους δεσμίους από τη φυλακή. Οι ακόλουθοι του Χριστού αποτελούν μέρος της τάξεως του δούλου, της οποίας ο Ιεχωβά Θεός διώρισε τον Χριστό Ιησού αρχηγό, ηγέτη και απελευθερωτή. Όσοι τώρα αποτελούν τους πιστούς ακολούθους του επάνω στη γη παραγγέλλονται να δώσουν μαρτυρία για το όνομα του Υψίστου Θεού και να το κάμουν αυτό υπό την ηγεσία του Χριστού Ιησού. Η αλήθεια λοιπόν διεκηρύχθη από το 1919 μ.Χ. διότι εδόθη η Θεία εντολή να λάβουν τώρα το φως οι καλής θελήσεως άνθρωποι που είναι επίσης δέσμιοι και να έχουν το προνόμιο να ξεφύγουν από το δεσμωτήριο του Διαβολικού κόσμου.

Ο Ιεχωβά, δίδοντας περαιτέρω εντολή στον δούλο του, λέγει τα εξής: «Ούτω λέγει Κύριος· εν καιρώ δεκτώ επήκουσά σου, και εν ημέρα σωτηρίας σε εβοήθησα· και θέλω σε διαφυλάξει, και θέλω σε δώσει εις διαθήκην των λαών, δια να ανορθώσης την γην, να κληροδοτήσης κληρονομίας ηρημωμένας· λέγων προς τους δεσμίους, Εξέλθετε· προς τους εν τω σκότει, ανακαλύφθητε.» (Ησαΐας 49:8, 9) Φυσικά, η εφαρμογή της προφητείας αυτής είναι πρώτα στους πνευματικούς Ισραηλίτες που ήταν κάτω από την εξουσία της Μεγάλης Βαβυλώνος στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Χριστός Ιησούς, ως ο Δούλος του Ιεχωβά, θα ήταν μια εγγύησις γι’ αυτούς, ότι θ’ απηλευθερώνοντο στον ωρισμένο καιρό, ο οποίος αποδείχθηκε ότι ήταν από το 1919 και πέρα. Αλλά η εφαρμογή ευρύνεται για να περιλάβη επίσης τα αναρίθμητα άτομα καλής θελήσεως που βγαίνουν από τη Μεγάλη Βαβυλώνα και προχωρούν με το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ και υπηρετούν μαζί τους ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτοί αποτελούν τα «άλλα πρόβατα» που ανέφερε ο Ιησούς. (Ζαχαρίας 8:20-23· Ιωάννης 10:16) Η επίγεια κατάστασις του υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ είχε ‘καταπατηθή’ από τα Έθνη στη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά τώρα που απελευθερώθηκε από τη φυλακή, το υπόλοιπον αυτό ‘εγείρεται’ και ‘λάμπει’ προς δόξαν του ονόματος του Ιεχωβά. Ήλθε ο καιρός να γνωστοποιηθή το όνομά Του, ο δε πιστός αφιερωμένος λαός Του πρέπει να φέρη τη μαρτυρία του ιερού ονόματός Του. Και το πράτει.—Αποκάλυψις 11:2· Ησαΐας 60:1.

ΘΡΑΥΣΑΤΕ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΣΑΣ!

Οι καλής θελήσεως άνθρωποι που είναι ακόμη στη Μεγάλη Βαβυλώνα πρέπει τώρα να θραύσουν τα δεσμά τους προτού ο παγκόσμιος πόλεμος του Αρμαγεδδώνος εξαλείψη αυτή την οργάνωσι και όλους όσοι είναι κάτω από την εξουσία της. Πρέπει να προσέξουν τη διαταγή του Δούλου του Ιεχωβά. Η επίσημη εντολή που δίνει ο Ιεχωβά στον Δούλον αυτόν, Ιησούν Χριστόν, διακηρύττει: «Λέγων προς τους δεσμίους, Εξέλθετε· προς τους εν τω σκότει, Ανακαλύφθητε. Θέλουσιν βοσκηθή πλησίον των οδών, και αι βοσκαί αυτών θέλουσιν είσθαι εν πάσι τοις υψηλοίς τόποις.» (Ησαΐας 49:9) Ποιοι είναι αυτοί οι δέσμιοι;

Εν πρώτοις, ποτέ ας μη λησμονούμε ότι οι δέσμιοι που υπονοούνται εδώ είναι το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, εκείνοι που αρχικά απετέλεσαν την τάξι του «πιστού και φρονίμου δούλου» και κατόπιν οι άλλοι που από το 1919 μ.Χ εφέρθηκαν επίσης στην αλήθεια και στη θεία υπηρεσία και απετέλεσαν μέρος της τάξεως αυτής του «δούλου» του υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ. Τώρα όμως ο όρος «δέσμιοι» περιλαμβάνει και τους καλής θελήσεως ανθρώπους, δηλαδή τα «άλλα πρόβατα» του Καλού Ποιμένος που αυτός θα τα φέρη επίσης για ν’ αποτελέσουν μια ποίμνη με το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ. (Ματθαίος 24:45-47· Ιωάννης 10:16) Όλοι αυτοί υπήρξαν δέσμιοι της Μεγάλης Βαβυλώνος, δηλαδή της παγκοσμίου οργανώσεως του Διαβόλου, ο δε Εκλεκτός Δούλος του Ιεχωβά απευθύνεται με τη σειρά σε κάθε ομάδα ή τάξι και λέγει σ’ αυτούς: «Εξέλθετε!» όχι απλώς από τα κατά γράμμα δεσμωτήρια αλλ’ από την οργάνωσι του Διαβόλου. Η έξοδος αυτή στην ελευθερία πρέπει να γίνη πριν από τον Αρμαγεδδώνα. Καθώς είναι γραμμένο: «Φύγετε εκ μέσου της Βαβυλώνος, και εξέλθετε εκ της γης των Χαλδαίων, και γίνετε ως κριοί έμπροσθεν ποιμνίων.» «Εξέλθετε, εξ αυτής ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.»—Ιερεμίας 50:8· 51:45· Αποκάλυψις 18:4.

Αυτοί βρίσκονταν σε διανοητικό και πνευματικό σκοτάδι. Γι’ αυτό η θεία εντολή προστάσσει τον Δούλον τού Ιεχωβά να πη: «Προς τους εν σκότει, Ανακαλύφθητε.» (Ησαΐας 49:9) Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι γυμνοί αιχμάλωτοι που οδηγούνται από τη συμμορία του Σατανά και ότι πρέπει να φανερωθούν σ’ αυτή την κατάστασι. Όχι βέβαια· αλλά πρέπει ν’ ‘ανακαλυφθούν’ κάνοντας μια δημοσία εμφάνισι και μια δημοσία διακήρυξι ή ομολογία ότι δεν συμφωνούν με την οργάνωσι του Σατανά, ότι είναι έξω από τη δεσμευτική οργάνωσι του Σατανά και είναι τώρα με το μέρος του Ιεχωβά, και ότι είναι ζωντανά δείγματα της σωτηρίου δυνάμεως του Ιεχωβά. Μ’ αυτή την έννοια πρέπει να κάνουν το φως τους να λάμπη. (Εφεσίους 5:8) Για όλους όσοι το πράττουν αυτό και εξακολουθούν να τον υπηρετούν πιστά, η εντολή του Ιεχωβά προς τον Δούλον του λέγει τα εξής: «Θέλουσι βοσκηθή πλησίον των οδών, και αι βοσκαί αυτών θέλουσιν είσθαι εν πάσι τοις υψηλοίς τόποις.» Οι «υψηλοί τόποι» εδώ σημαίνουν τα ύψη της Βασιλείας από το 1914 μ.Χ. Δεν κάθονται πια στο σκότος. Ούτε πεινούν, αλλά οδηγούνται και τρέφονται από τον Ιεχωβά και τον Καλόν Του Ποιμένα. Στη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου οι βοσκές των είχαν απογυμνωθή, αλλά τώρα, λέγει ο Ιεχωβά Θεός, «Θέλω ανοίξει ποταμούς εν υψηλοίς τόποις.» Πόσο αναψυκτικό είναι αυτό!—Ησαΐας 41:18.

Όσοι λοιπόν ανήκουν στη Θεοκρατική οργάνωσι του Ιεχωβά, οδηγούνται, παρηγορούνται κι ευλογούνται απ’ αυτόν και τον Εκλεκτόν του Δούλον, όπως ακριβώς προελέχθη: «Δεν θέλουσι πεινάσει, ουδέ διψήσει· δεν θέλει προσβάλλει αυτούς ούτε καύσων, ούτε ήλιος· διότι ο ελεών αυτούς θέλει οδηγήσει αυτούς, και δια πηγών υδάτων θέλει φέρει αυτούς.» (Ησαΐας 49:10) Οι λόγοι του μέρους αυτού της προφητείας του Ησαΐα παρατίθενται επίσης στην Αποκάλυψι 7:16 κι εφαρμόζονται εκεί στον «πολύν όχλον». Αυτό αποδεικνύει ότι ο «πολύς όχλος» των «άλλων προβάτων» του Καλού Ποιμένος περιλαμβάνεται στην προφητεία του Ησαΐα. Η προφητεία λοιπόν του Ησαΐα εφαρμόζεται σ’ όλους όσοι ήταν άλλοτε στις φυλακές της Μεγάλης Βαβυλώνος και που εξάγονται τελικά και τίθενται σε επαφή με την οργάνωσι του Ιεχωβά. Γι’ αυτό η προφητεία προχωρεί και λέγει: «Ιδού, ούτοι θέλουσιν ελθεί μακρόθεν· και ιδού, ούτοι από βορρά και από νότου, και ούτοι από της γης του Σινείμ (ή Σιν, της νοτίου Αιγύπτου). Ευφραίνεσθε, ουρανοί· και αγάλλου, η γη· αλαλάξατε τα όρη· διότι ο Ιεχωβά παρηγόρησε τον λαόν αυτού, και τους τεθλιμμένους αυτού ηλέησεν.»

«Αλλ’ η Σιών είπεν, Ο Ιεχωβά με εγκατέλιπε, και ο Κύριός μου με ελησμόνησε. Δύναται γυνή να λησμονήση το θηλάζον βρέφος αυτής, ώστε να μη ελεήση το τέκνον της κοιλίας αυτής; Αλλά και αν αύται λησμονήσωσιν, εγώ όμως δεν θέλω λησμονήσει. Ιδού, επί των παλαμών μου σε εζωγράφισα· τα τείχη σου είναι πάντοτε ενώπιόν μου. Τα τέκνα σου θέλουσιν ελθεί μετά σπουδής· οι δε καταστρέφοντές σε και ερημώνοντές σε, θέλουσιν εξέλθει από σου. Ύψωσον κύκλω τους οφθαλμούς σου, και ιδέ· πάντες ούτοι συναθροίζονται ομού, έρχονται προς σε. Ζω εγώ, λέγει ο Ιεχωβά, ότι συ θέλεις ενδυθή πάντας τούτους ως κόσμημα, και ως νύμφη θέλεις στολισθή αυτούς. Διότι οι ηφανισμένοι σου και οι ηρημωμένοι σου τόποι, και η γη σου η κατεφθαρμένη, θέλουσιν είσθαι τώρα παραπολύ μάλιστα στενοί δια τους κατοίκους σου· εκείνοι δε, οίτινες σε κατέτρωγον, θέλουσι μακρυνθή από σου. Τα τέκνα, τα οποία θέλεις αποκτήσει μετά την ατεκνίαν σου, θέλουσιν ειπεί προσέτι εις τα ώτα σου, Στενός είναι ο τόπος δι’ εμέ· κάμε εις εμέ τόπον δια να κατοικήσω. Τότε θέλεις ειπεί εν τη καρδία σου, τις εγέννησεν εις εμέ ταύτα, ενώ εγώ ήμην ητεκνωμένη, και έρημος, αιχμάλωτος, και μεταφερομένη; ταύτα δε τις εξέθρεψεν; Ιδού, εγώ είχον εγκαταλειφθή μόνη· ταύτα, πού ήσαν;

Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Ιδού, θέλω υψώσει την χείρά μου προς τα έθνη, και στήσει την σημαίαν μου προς τους λαούς, και θέλουσι φέρει τους υιούς σου εν ταις αγκάλαις, και αι θυγατέρες σου θέλουσι φερθή επ’ ώμων· και οι βασιλείς θέλουσιν είσθαι παιδοτρόφοι σου, και αι βασίλισσαι αυτών αι τροφοί σου· θέλουσι σε προσκυνήσει με το πρόσωπον προς την γην, και γλείφει το χώμα των ποδών σου· και θέλεις γνωρίσει, ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, και ότι οι προσμένοντές με δεν θέλουσιν αισχυνθή.»—Ησαΐας 49:12-23, Α.Σ.Μ.

Ο Ιεχωβά Θεός δείχνει το έλεός του σ’ εκείνους που είναι στη Μεγάλη Βαβυλώνα και ζητούν να βρουν το δρόμο που αυτός επρομήθευσε για τη διαφυγή των. Τώρα αφότου οικοδόμησε τη Σιών, όσοι είναι με το μέρος Του αναγνωρίζουν κι εκτιμούν την αλήθεια ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Χριστός Ιησούς είναι οι Διδάσκαλοι και Ποιμένες των. Μαζί με τον Βασιλέα Δαβίδ λέγουν: «Ο Ιεχωβά είναι ποιμήν μου.» (Ψαλμός 23:1, Α.Σ.Μ.) Σχετικά δε με τον Χριστό Ιησού ο «πολύς όχλος» εκτιμά τώρα την εκπλήρωσι του εδαφίου Αποκάλυψις 7:17: «Διότι το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς, και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.»

Όλα τα θαυμάσια γεγονότα από το 1914 πιστοποιούν ομοφώνως ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν ελησμόνησε τη Σιών. Ο Ησαΐας, στο εδάφιο 49:20, λέγει τα εξής στη «γυναίκα» του Θεού, την παγκόσμια οργάνωσί του: «Τα τέκνα, τα οποία θέλεις αποκτήσει μετά την ατεκνίαν σου, θέλουσιν ειπεί προσέτι εις τα ώτα σου, Στενός είναι ο τόπος δι’ εμέ· κάμε εις εμέ τόπον δια να κατοικήσω.» Αυτό δείχνει καθαρά ότι, μετά το 1918, με το τέλος του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το επίγειο μέρος της παγκοσμίου οργανώσεως του Ιεχωβά θα κατοικούνταν πυκνά από το υπόλοιπό του και από τους καλής θελήσεως συντρόφους του. Πρέπει να βγη ένα μεγάλο πλήθος από αυτούς τους καλής θελήσεως συντρόφους των τέκνων της Σιών μέσ’ από τη Μεγάλη Βαβυλώνα. Πολλοί τέτοιοι άνθρωποι πρόκειται ακόμη να έλθουν στον Ιεχωβά να ευλογηθούν μαζί με το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, των τέκνων της Σιών. Τα τέκνα της λαμβάνουν εντολή να φέρουν τους ‘καρπούς της Βασιλείας’ προς τους ανθρώπους αυτούς για να φάγουν και να συντηρηθούν. Καθώς αυτοί οι δέσμιοι απολύονται, πρέπει αυτοί επίσης να ενωθούν με τους ελευθέρους συνανθρώπους των, για να διακηρύξουν το όνομα και τη βασιλεία του Ιεχωβά.