Εκείνοι που Ωφελούνται από την Ανάσταση από τον «Άδη» — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Εκείνοι που Ωφελούνται από την Ανάσταση από τον «Άδη»

1, 2. (α) Ποιος Εβραίος πατριάρχης είπε ότι περίμενε να πάη στον «άδη»; (β) Πώς ο Ιησούς, υπερασπίζοντας τη διδασκαλία της αναστάσεως, έδωκε βεβαίωσι ότι ο Ιακώβ θα ωφεληθή απ’ αυτήν;

ΠΟΙΟΙ θα βρίσκωνται ανάμεσα σ’ εκείνους οι οποίοι είναι νεκροί στον «άδη» και οι οποίοι θα ωφεληθούν από την ανάστασι των νεκρών; Ενθυμούμεθα ότι ο πατριάρχης Ιακώβ περίμενε να πάη στον «άδη» ή Σιεόλ. (Γεν. 37:35) Θα είναι μεταξύ εκείνων που θα ωφεληθούν; Ναι. Ενθυμούμεθα τα λόγια του Ιησού Χριστού, ο οποίος, προτού αναστήσει τον φίλο του Λάζαρο ύστερ’ από την τετραήμερη κατάστασι του θανάτου του είπε στην αδελφή του Μάρθα: «Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη θέλει ζήσει.» (Ιωάν. 11:25) Μόλις λίγες εβδομάδες ύστερ’ απ’ αυτό, ο Ιησούς αναγκάσθηκε να υπερασπίση τη διδασκαλία της αναστάσεως μπροστά στους άπιστους Ιουδαίους, τους Σαδδουκαίους. Για να το κάμη αυτό αναφέρθηκε στον Ιακώβ. Απαντώντας στην παγιδευτική ερώτησι που του είχαν θέσει οι Σαδδουκαίοι, ο Ιησούς είπε:

² «Ότι δε εγείρονται οι νεκροί, και ο Μωυσής εφανέρωσεν επί της βάτου, ότε λέγει Κύριον τον Θεόν του Αβραάμ και τον Θεόν του Ισαάκ και τον Θεόν του Ιακώβ. Ο δε Θεός δεν είναι νεκρών, αλλά ζώντων διότι πάντες ζώσιν εν αυτώ.»—Λουκ. 20:37, 38.

3. (α) Από τίνος την άποψι ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ ζουν τώρα, και γιατί; (β) Ποιων ανθρώπων ο Ιεχωβά είναι ο Θεός;

³ Έτσι, από την άποψι του Θεού, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ ζούσαν τότε. Η ανάστασις αυτών των πιστών πατριαρχών ήταν τόσο βεβαία ότι θα γίνη στον ωρισμένο καιρό του Θεού, ώστε ο Θεός μιλούσε γι’ αυτούς τους τρεις άνδρες σαν να ζούσαν τότε, μολονότι ήσαν νεκροί, χωρίς συνείδησι στον «άδη,» ή Σιεόλ. Αν επρόκειτο να παραμείνουν νεκροί για πάντα και να μη βγουν ποτέ από τον «άδη» (ή Σιεόλ), ο Ιεχωβά δεν θα έλεγε ποτέ στον προφήτη στην καιομένη βάτο στην έρημο του Σινά ότι αυτός ήταν ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Έτσι ο Ιησούς είπε ότι με το να κάμη ο Θεός αυτή τη δήλωσι απεδείκνυε ότι θα υπήρχε ανάστασις για τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, και, φυσικά, όλων των άλλων που βρίσκονται μαζί τους στον «άδη.» Ο Ιεχωβά δεν είναι ένας πρώην Θεός ανθρώπων του νεκρού παρελθόντος, αλλ’ είναι ο Θεός των πιστών λάτρεών του οι οποίοι θα ζήσουν στο μέλλον μέσω της αναστάσεως εκ νεκρών.

4. Πώς τα εδάφια Εβραίους 11:17-19 αποδεικνύουν ότι ο Αβραάμ πίστευε στην ανάστασι του υιού του Ισαάκ;

⁴ Ο πατριάρχης Αβραάμ πίστευε στην ανάστασι του γυιου του Ισαάκ. Ως απόδειξι τούτου έχομε τα θεόπνευστα λόγια των εδαφίων Εβραίους 11:17-19: «Δια πίστεως, ο Αβραάμ, ότε εδοκιμάζετο, προσέφερε τον Ισαάκ· και τον μονογενή αυτού προσέφερεν εκείνος όστις ανεδέχθη τας επαγγελίας, προς τον οποίον ελαλήθη, «Ότι εν Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα·» συλλογισθείς ότι ο Θεός δύναται και εκ νεκρών να ανεγείρη· εξ ων και έλαβεν αυτόν οπίσω παραβολικώς (με τυπικό τρόπο. Μετάφρασις της Καθολικής Αδελφότητος).»

5. Πώς το 11 κεφάλαιον της προς Εβραίους επιστολής δείχνει ότι άνθρωποι ακόμη και πριν από τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, και άνθρωποι πίστεως από τότε, πίστευαν στην ανάστασι από τον «άδη»;

⁵ Είναι προφανές ότι πριν από τον καιρό του Αβραάμ, του Ισαάκ, και του Ιακώβ, άνδρες πίστεως όπως ο Άβελ, ο Ενώχ και ο Νώε πίστευαν στην ανάστασι των νεκρών από τον «άδη,» διότι αναφέρονται μεταξύ του ‘τοσούτου νέφους μαρτύρων’ οι οποίοι αναφέρονται στο 11 κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής. (Εβρ. 11:1 έως 12:1) Όταν ο θεόπνευστος συγγραφεύς αναφέρεται, στο πώς ο προφήτης Ηλίας ανέστησε τον γυιο της χήρας από τα Σαρεπτά και πώς ο προφήτης Ελισαιέ ανέστησε τον γυιο της φιλόξενης γυναίκας από τη Σουνάμ, λέγει: «Έλαβον γυναίκες τους νεκρούς αυτών αναστηθέντας· άλλοι δε εβασανίσθησαν μη δεχθέντες την απολύτρωσιν, δια να αξιωθώσι καλητέρας αναστάσεως· . . . Και ούτοι πάντες αν και έλαβαν καλήν μαρτυρίαν δια της πίστεως, δεν απήλαυσαν την επαγγελίαν· διότι ο Θεός προέβλεψε καλήτερόν τι περί ημών, δια να μη λάβωσι την τελειότητα χωρίς ημών.» (Εβρ. 11:35-40) Έτσι έχομε την θεόπνευστη απόδειξι ότι, πριν από την έλευσι του Ιησού, άνδρες και γυναίκες που είχαν πίστι στον Παντοδύναμο Ιεχωβά Θεό απέβλεπαν στην ανάστασι των νεκρών από τον «άδη» ή Σιεόλ.

6. Πώς η Μάρθα από τη Βηθανία και η Άννα η μητέρα του Σαμουήλ εξέφρασαν πίστι στην ανάστασι από τον «άδη»;

⁶ Γι’ αυτό η Μάρθα από την Βηθανία είπε στον Ιησού πριν αναστήση τον αδελφό της Λάζαρο εκ νεκρών: «Εξεύρω ότι θέλει αναστηθή εν τη αναστάσει εν τη εσχάτη ημέρα.» (Ιωάν. 11:24) Γι’ αυτό, επίσης η Άννα που είχε ζήσει πριν από χίλια χρόνια και πλέον, όταν παρουσίασε τον γυιο της Σαμουήλ στον αρχιερέα του Ισραήλ, είπε: «Ο Κύριος θανατώνει και ζωοποιεί καταβιβάζει εις τον άδην [Λατινικά, ινφέρι· Εβραϊκά, Σιεόλ] και αναβιβάζει.»—1 Σαμ. 2:6.

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΑΔΗ»

7, 8. (α) Με ποιον τρόπο οι ‘πύλες του άδου’ δεν θα υπερισχύσουν εναντίον της αληθινής εκκλησίας του Χριστού; (β) Πώς το εδάφιο Αποκάλυψις 2:10 απαιτεί να υπερισχύση ο Ιησούς εναντίον των πυλών του άδου;

⁷ Όχι μόνο ο ίδιος ο Ιησούς πήγε στον άδη και βγήκε πάλι, αλλά εβεβαίωσε τους αποστόλους του ότι η αληθινή εκκλησία, η αληθινή Χριστιανική εκκλησία, θα τον εμιμείτο απ’ αυτή την άποψι. Όταν μιλούσε στον απόστολο Πέτρο καθώς άκουγαν και οι άλλοι απόστολοι, ο Ιησούς είπε: «Συ είσαι Πέτρος, και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου και πύλαι άδου [Λατινικά, ινφέρνους] δεν θέλουσι ισχύσει κατ’ αυτής.» (Ματθ. 16:18) Με τον θάνατο τα μέλη της αληθινής Χριστιανικής εκκλησίας θα εισήρχοντο μέσω των πυλών στον «άδη.» (Ησ. 38:10, 18) Αλλ’ αυτές οι ‘πύλες του άδου’ δεν θα υπερίσχυαν επάνω στη Χριστιανική εκκλησία με το να παραμείνουν κλειστές για πάντα επάνω στην εκκλησία. Γιατί όχι; Διότι ο αναστημένος Ιησούς Χριστός, ο οποίος έχει τα κλειδιά του άδου και του θανάτου, θα χρησιμοποιήση το κλειδί και θ’ ανοίξη εκείνες τις πύλες για να βγουν μέσω αναστάσεως τα μέλη της εκκλησίας.

⁸ Έτσι οι ‘πύλες του άδου’ δεν θα υπερισχύσουν εναντίον της εκκλησίας του Χριστού, αλλ’ ο Χριστός θα υπερισχύση εναντίον των ‘πυλών του άδου’ χάριν της εκκλησίας του. Αυτό εξηγεί γιατί είπε στην εκκλησία: «Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής.»—Αποκάλ. 2:10· 1:17, 18.

9. Πόσοι θ’ αποτελέσουν αυτή τη Χριστιανική εκκλησία, και ποιο είναι το «καλήτερόν τι» που «ο Θεός προέβλεψε» γι’ αυτούς;

⁹ Αυτή η αληθινή εκκλησία που αποτελείται μόνο από 144.000 πιστά μέλη καλείται να εξέλθη από τον «άδη» (ινφέρνους) σε μια ουράνια πνευματική ανάστασι. Έτσι γίνονται ‘η νύμφη, η γυνή του Αρνίου.’ (Αποκάλ. 21:9 έως 22:17) Σαν μια πιστή σύζυγος, είναι όλοι ενωμένοι, με τον ουράνιο νυμφίο Ιησού Χριστό με δεσμό γάμου για πάντα. Σχετικά με την ανάστασί τους είναι γραμμένο: «Σπείρεται σώμα ζωικόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν.» (1 Κορ. 15:42-44) Αυτή η ουράνια κατάστασις είναι το «καλήτερόν τι» που «ο Θεός προέβλεψε» για την εκκλησία των πιστών ακολούθων και μιμητών του Υιού του Ιησού Χριστού.—Εβρ. 11:39, 40.

ΟΙ ΛΥΤΡΩΜΕΝΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΑΔΗ»

10. (α) Για ποιους άλλους θα υπερισχύση ο Ιησούς εναντίον των πυλών του άδου, και πώς; (β) Επομένως τι ήταν εκείνο που είδε ο απόστολος Ιωάννης να συμβαίνη σε όρασι και που θα ιδούν άλλοι, να γίνεται στην πραγματικότητα;

¹⁰ Ο αναστημένος Ιησούς Χριστός θα κάμη περισσότερα από το να υπερισχύση μόνον εναντίον των ‘πυλών τον άδου’ χάριν της ομοίας με νύμφην εκκλησίας του. Θα υπερισχύση επίσης εναντίον των «πυλών» αυτών και χάριν ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους για το οποίο έχει δώσει τη ζωή του ως αντίλυτρο. (Ματθ. 20:28) Θα χρησιμοποιήση τα «κλειδιά του άδου και του θανάτου» για ν’ ανοίξη εκείνες τις συμβολικές «πύλες» και να βγάλη όλο αυτό το ανθρώπινο γένος με ανάστασι σε ζωή στη γη κάτω από την ουράνια βασιλεία αυτού και της πνευματικής νύμφης του. Εκείνοι οι οποίοι είχαν ένα υδάτινο τάφο στη θάλασσα θα επανέλθουν στη ζωή σε ξηρά γη. Εκείνοι οι οποίοι έχουν ταφή στη γη σε μεμονωμένους τάφους, ή νεκροταφεία, θα επανέλθουν επίσης στη ζωή στη γη, κάτω από την νέα κυβέρνησι, την ουράνια βασιλεία του Θεού με τον Υιόν του Ιησού Χριστό. Εκατοντάδες χιλιάδες που ζουν σήμερα θα επιζήσουν από την επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψι’ για να δουν στην πραγματικότητα αυτό που ο απόστολος Ιωάννης είδε μόνον σε μια αποκαλυπτική όρασι, την οποία περιγράφει λέγοντας: «Και είδον τους νεκρούς, μικρούς και μεγάλους, ισταμένους ενώπιον του Θεού, . . . και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς.»—Αποκάλ. 20:12, 13· 7:14.

11. Αυτό περιλαμβάνει, ποιους οι οποίοι πήγαν στον «άδη» πριν από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. και περιλαμβάνει ποιους οι οποίοι πήγαν εκεί από τότε, σύμφωνα με τα εδάφια 1 Ιωάννου 2:2 και 1 Τιμόθεον 2:5, 6;

¹¹ Αυτό θα περιλαμβάνη τον Άβελ, τον Ενώχ, τον Νώε, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ, τον Ιώβ, τον Μωυσή, ναι, όλους τους νεκρούς που είναι στον «άδη» και οι οποίοι έχουν πάει εκεί πριν από την ίδρυσι της Χριστιανικής εκκλησίας την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ., όταν ο απόστολος Πέτρος μίλησε σε χιλιάδες Ιουδαίους για την ανάστασι του Ιησού Χριστού από τον «άδη» (τον κοινό τάφο τον ανθρωπίνου γένους). Θα περιλαμβάνη επίσης όλους εκείνους από το ανθρώπινο γένος οι οποίοι πήγαν στον «άδη» από κείνη την ημέρα της Πεντηκοστής, και οι οποίοι δεν είχαν γίνει μέλη της ομοίας με νύμφη εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Κανένας απ’ αυτούς δεν ανήκει στην «εκκλησίαν των πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς.» (Εβρ. 12:23) Για όλους αυτούς ο Ιησούς Χριστός πέθανε ως μια απολυτρωτική θυσία, όπως ακριβώς έγραψε ο Χριστιανός απόστολος Ιωάννης λέγοντας στην εκκλησία: «Και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.» (1 Ιωάν. 2:2) Σε αρμονία μ’ αυτά ο Χριστιανός απόστολος Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο: «Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.»—1 Τιμ. 2:5, 6.

12. Γιατί θα μπορούσε η σκέψις της επιστροφής όλων αυτών από τον «άδη» να τρομοκρατήση μερικούς ανθρώπους;

¹² Εν τούτοις, μερικά άτομα μπορούν να τρομοκρατηθούν μ’ αυτή τη σκέψι. Πιθανόν να πουν: Δεν θα πλημμυρίση έτσι η γη με χιλιάδες εκατομμύρια κακοποιών και δεν θα γεμίση η γη με περισσότερη πονηρία και βία απ’ αυτήν που είχε προηγουμένως; Μήπως δεν είπε ο απόστολος Παύλος ότι «μέλλει να γίνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων»; (Πράξ. 24:15) Ασφαλώς σ’ αυτή την ανάστασι από τον «άδη» οι άδικοι θα υπερβαίνουν πολύ τους δικαίους. Και, για συνήθεις ανθρωπίνους άρχοντας αυτό θα δημιουργούσε ένα σοβαρό πρόβλημα.

13, 14. (α) Ποιες δυνάμεις δεν θα εξαπολύση επάνω στους κατοίκους της γης το άνοιγμα των πυλών του «άδου», και γιατί όχι; (β) Τι πρέπει να λεχθή για τις ατελείς ανθρώπινες κυβερνήσεις που θα υπάρχουν τότε κι εκείνους οι οποίοι τελικά θ’ αποδειχθή ότι τις υποστηρίζουν;

¹³ Το άνοιγμα των ‘πυλών του άδου’ δεν πρόκειται να εξαπολύση επάνω στους κατοίκους της γης λεγεώνες δαιμόνων καθώς και τον άρχοντά των, τον Σατανά τον Διάβολο. Αυτοί δεν υπήρξαν ποτέ κάτω στον «άδη» αναμένοντας να χρησιμοποιήση ο Ιησούς Χριστός το κλειδί και ν’ ανοίξη τις πύλες του «άδου.»

¹⁴ Ευτυχώς για το ανθρώπινο γένος, τον καιρό που θ’ αδειάση ο «άδης» ο Σατανάς και οι αγγελικοί δαίμονές του θα είναι δεμένοι με αλυσίδες και απομονωμένοι και περιορισμένοι σ’ αυτό που ο απόστολος Ιωάννης ονομάζει «απύθμενο λάκκο» ή «Άβυσσο.» (Αποκάλ. 20:1-3, Ντουαί· Βίβλος της Ιερουσαλήμ) Έτσι αυτές οι πνευματικές δυνάμεις οι οποίες έχουν παρακινήσει το ανθρώπινο γένος στην πονηρία θα έχουν παρέλθει. Θα υπάρχη μια δικαία ουράνια κυβέρνησις επάνω στη γη και πάνω σε όλους τους αναστημένους νεκρούς. Επί πλέον, οι ατελείς ανθρώπινες κυβερνήσεις οι οποίες διατηρούσαν τον έλεγχο επάνω στη γη δεν θα υπάρχουν πια. Θα έχουν ‘λικμισθή’ στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» τον Αρμαγεδδώνα, αμέσως πριν από το δέσιμο και το ρίξιμο στην άβυσσο των αοράτων αρχόντων των, του Σατανά ή Διαβόλου και των λεγεώνων των δαιμόνων του. (Αποκάλ. 16:13-16· 19:11-21· 20:1-3) Σ’ εκείνον τον παγκόσμιο «πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης» όλοι οι άνθρωποι, οι οποίοι θα υποστηρίζουν εκείνες τις ανθρώπινες κυβερνήσεις αντί της βασιλείας του Θεού με τον Χριστό, θα εκλείψουν μαζί τους. Δεν θα επιζήσουν.

15. (α) Ποια έναρξις θα δοθή στην ανθρώπινη κοινωνία όπως προσκιάσθηκε από τον Νώε και την οικογένειά του ύστερ’ από τον κατακλυσμό; (β) Ποιοι θα είναι οι νέοι ουρανοί στους οποίους απέβλεπε ο Πέτρος, και τι θα επιβάλουν αυτοί εδώ;

¹⁵ Όπως ακριβώς η ανθρώπινη κοινωνία είχε μια δικαία νέα έναρξι με τον Νώε και την οικογένειά του ύστερ’ από τον παγγήινο κατακλυσμό του έτους 2370-2369 π.Χ., έτσι το ανθρώπινο γένος θα έχη και πάλι μια δικαία έναρξι με τους θεοσεβείς ανθρώπους που θα επιζήσουν από τον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, και αυτή τη φορά χωρίς ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαίμονες του να εξακολουθούν να είναι ελεύθεροι για να κυριαρχούν στη γη από την αόρατη και υπερανθρώπινη θέσι τους. (Ματθ. 24:37-39· Γένεσις 8:15 έως 9:17) Ακόμη και ο απόστολος Πέτρος απέβλεπε σ’ εκείνον τον ένδοξο καιρό για το ανθρώπινο γένος. Λίγο ύστερ’ από τον βάρβαρο διωγμό που είχε εξαπολύσει ο Ρωμαίος Αυτοκράτωρ Νέρων εναντίον της Χριστιανικής εκκλησίας, ο Πέτρος έγραψε: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) Οι «νέοι ουρανοί,» δηλαδή, η ουράνια βασιλεία του Θεού στα χέρια του Ιησού Χριστού, στον οποίον έχει δοθή η απαιτουμένη εξουσία στον ουρανό και στη γη, θα επιβάλη με ακαταμάχητο τρόπο απόλυτη δικαιοσύνη στη γη. (Ματθ. 28:18) Έτσι δεν προσεύχονται ματαίως οι γνήσιοι Χριστιανοί: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.»—Ματθ. 6:9, 10.

16. Πώς θα γίνη η ανάστασις από τον «άδη» και σε ποιων τα χέρια θα ανατεθή η επίβλεψις των ανθρωπίνων υποθέσεων στη γη;

¹⁶ Να έχετε υπ’ όψιν το εξής γεγονός: Ο «Άδης» δεν θα βγάλη όλους τους νεκρούς του με μιας, μέσα σε μια εικοσιτετράωρη ημέρα, προξενώντας έτσι μια πληθυσμιακή έκκρηξι που θα φέρη σύγχυσι στους σχετικά λίγους ευσεβείς ανθρώπους που θα επιζήσουν από τον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος. Η απελευθέρωσις των νεκρών από τον «άδη» πολύ σοφά θα γίνη κάτω από έλεγχο της ουράνιας βασιλείας του Θεού με τον Χριστόν. (1 Κορ. 15:23) Κανένας από τους πολιτικούς του παρελθόντος, ή τις ανθρώπινες κυβερνήσεις που θα παρέλθουν δεν θα επανέλθη στην εξουσία. Η επίβλεψις των ανθρωπίνων υποθέσεων θα είναι στα χέρια ανθρώπων που αγαπούν τον Ιεχωβά Θεό, από τον Άβελ ως τους σημερινούς ανθρώπους που φοβούνται τον Ιεχωβά Θεό, οι οποίοι, στη διάρκεια των περασμένων χιλιετηρίδων, απέβλεπαν στη βασιλεία του Θεού.

17. Γιατί μερικών τα ονόματα δεν θα γραφούν στο «βιβλίον της ζωής,» και τι θα γίνη μ’ αυτούς;

¹⁷ Όλοι εκείνοι οι οποίοι θ’ απελευθερωθούν από τον «άδη» και οι οποίοι, ύστερ’ από μια κατάλληλη περίοδο δοκιμής, επίμονα θ’ αρνηθούν να διδαχθούν δικαιοσύνη και να υπακούουν στη βασιλεία θα θανατωθούν. Τα ονόματά των δεν θα γραφούν στο «βιβλίο της ζωής» ως άξια αιωνίου ζωής. Όχι, δεν θα επανέλθουν στον «άδη» και να παραμείνουν εκεί για πάντα. Ο Ιωάννης μάς λέγει: «Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός.»—Αποκάλ. 20:14, 15.

18. (α) Τι συμβολίζει η «λίμνη του πυρός», και τι θα συμβή επομένως σ’ αυτούς; (β) Ποιους μόνον θ’ αφήση στη γη ο «δεύτερος θάνατος» εκείνων που δεν είναι γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής, και σε τι θα τους δικαιώση ο Υπέρτατος Κριτής;

¹⁸ Αυτή η «λίμνη του πυρός,» η οποία συμβολίζει «τον δεύτερον θάνατον» αντιστοιχεί μ’ αυτό που ο Ιησούς όταν ήταν στη γη ωνόμασε Γέεννα. Ώστε συμβολίζει αιώνια καταστροφή, ένα θάνατο από τον οποίο δεν υπάρχει ανάστασις. Όπως ακριβώς ο θάνατος που είχε κληρονομηθή από τον Αδάμ και την Εύα και ο «άδης» θα παύσουν να υπάρχουν για πάντα, έτσι και αυτοί οι αδιόρθωτοι επίγειοι υπήκοοι της βασιλείας του Θεού θα παύσουν να υπάρχουν και θα είναι σαν να μη υπήρξαν ποτέ. Αυτό θ’ αφήση επάνω στη γη μόνο εκείνους οι οποίοι αγαπούν τη δικαιοσύνη με όλη των την καρδιά και οι οποίοι αποδεικνύονται αδιάρρηκτα νομιμόφρονες στη θεοκρατική κυβέρνησι του Ιεχωβά Θεού του Παντοκράτορος. Αυτοί είναι εκείνοι που θα βρεθούν γραμμένοι στο «βιβλίον της ζωής,» τους οποίους ο Υπέρτατος Κριτής Ιεχωβά δικαιώνει με ατελείωτη ζωή με ειρήνη και ευτυχία στον Παράδεισο της Τέρψεως που θ’ αποκατασταθή στη γη.

19, 20. (α) Ποιοι είναι εκείνοι οι οποίοι ποτέ δεν θα πάνε στον «άδη» και γιατί όχι; (β) Πώς μπορείτε σεις να είσθε μεταξύ αυτών;

¹⁹ Αλλά σκεφθήτε για μια στιγμή και τούτο: Υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που ζουν σ’ αυτή την μολυσμένη, απειλούμενη με πόλεμο γη, οι οποίοι ποτέ δεν θα πάνε στον «άδη.» Ποτέ δεν θα χρειασθή να επιστρέψουν από τον «άδη.» Ποιοι είναι αυτοί, και είναι δυνατόν οποιοσδήποτε από μας να είναι μεταξύ αυτών;

²⁰ Αυτοί είναι οι όμοιοι με πρόβατα ευσεβείς άνθρωποι οι οποίοι ολοκάρδια δίνουν την υποστήριξί τους και την υπηρεσία τους στην ουράνια βασιλεία του αγαπητού Υιού του Θεού Ιησού Χριστού και επομένως απέχουν από την πολιτική αυτού του κόσμου. (Ματθ. 25:31-46) Τώρα, πριν από τον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, χαιρετίζουν ειλικρινά τον Ιεχωβά Θεό στον ουράνιο θρόνο του καθώς και τον όμοιο με Αρνίον Υιόν του Ιησούν Χριστόν. Αυτή η τάξις των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά θα διαφυλαχθή ζώσα μέσα από το βίαιο τέλος του παρόντος παγγήινου συστήματος πραγμάτων και θα εισέλθη στο νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού στο οποίο θα κατοική δικαιοσύνη. (Αποκάλ. 7:9-17) Εκεί ο θάνατος που έχει κληρονομηθή από τον Αδάμ και την Εύα, και ο οποίος έχει στείλει χιλιάδες εκατομμύρια στον «άδη» θα εκλείψη, ώστε αυτοί που θα επιζήσουν δεν θα έχουν να φοβηθούν ποτέ πια τον «άδη.» Με το να συνεχίσουν την πορεία της δικαιοσύνης και αφοσιώσεως στη βασιλεία του Θεού με τον Χριστόν, θα ζήσουν για να δουν ν’ αποδίδουν η θάλασσα και «ο άδης» τους νεκρούς των. Ναι, με το να πράττετε το ορθό τώρα, μπορεί να είσθε μεταξύ εκείνων των ευλογημένων που θα επιζήσουν.