Πλήρωσις του Οίκου με Δόξα

Την Κυριακή πρωί, 26 Ιουλίου 1953, τελική ημέρα της Συνελεύσεως της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου, των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στο Στάδιο Γιάγκη της πόλεως Νέας Υόρκης, εξεφωνήθη η ακόλουθη ομιλία από τον αντιπρόεδρον της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, ενώπιον ακροατηρίου 131.419 συνέδρων.

«Και θέλω εμπλήσει τον οίκον τούτον δόξης, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.»—Αγγαίος 2:7, ΜΝ.

 1. Ποιος είναι ο οίκος που επρόκειτο να πληρωθή με δόξα, και σύμφωνα με ποια υπόσχεσι;

Ο ΟΙΚΟΣ που επρόκειτο να πληρωθή με δόξα ήταν ένας ναός αφιερωμένος στον Ιεχωβά των δυνάμεων. Αυτός υποσχέθηκε να τον γεμίση με δόξα. Η υπόσχεσίς του να το κάμη αυτό ήλθε σαν το κορυφαίο σημείο μιας προφητείας μεγίστης σημασίας για όλα τα έθνη. «Διότι ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· Έτι άπαξ μετ’ ολίγον εγώ θέλω σείσει τον ουρανόν, και την γην, και την θάλασσαν, και την ξηράν. Και θέλω σείσει πάντα τα έθνη, και θέλει ελθεί η επιθυμία πάντων των εθνών· και θέλω εμπλήσει τον οίκον τούτον δόξης, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.»—Αγγαίος 2:6, 7, ΜΝ.

 2, 3. Ποια ήταν η ιστορική βάσις για την οποία εξεφωνήθη για πρώτη φορά η προφητεία αυτή;

² Η προφητεία αυτή, που εξεφέρθη πριν από είκοσι τέσσερες αιώνες και πλέον, είχε ως βάσιν της τότε έναν απέριττο ναό, του οποίου η οικοδομή είχε αρχίσει πριν από διάστημα ενός περίπου μηνός. Εκτίζετο στην τοποθεσία του προηγουμένου ναού του Βασιλέως Σολομώντος εκεί στο όρος Μοριά στην Ιερουσαλήμ. Έπειτα από την καταστροφή του ναού του Σολομώντος από τους Βαβυλώνιους στο 607 π.Χ., η ιερή αυτή τοποθεσία είχε μείνει έρημη επί εβδομήντα χρόνια, ολόκληρη η πόλις είχε μείνει έρημη, ολόκληρη η επικράτεια του βασιλείου του Ιούδα είχε μείνει έρημη χωρίς άνθρωπο και τα κατοικίδια ζώα του. Αυτό ήταν μια θεία κρίσις εναντίον του έθνους λόγω της μακροχρονίου παραβιάσεως της διαθήκης που ο Ιεχωβά Θεός είχε κάμει με τους προπάτοράς των στο Όρος Σινά μέσω του Μωυσέως. (Λευιτ. 26:27-35· 1 Βασ. 9:6-9) Τώρα σ’ ένα υπόλοιπο των τιμωρημένων Ισραηλιτών ο Ιεχωβά Θεός είχε ανοίξει το δρόμο για να εγκαταλείψουν την αιχμαλωσία των στη Βαβυλώνα και να επιστρέψουν στην πατρίδα των. Για ποιον σκοπό; Πρωτίστως για τον σκοπό της ανοικοδομήσεως του οίκου του Ιεχωβά στην τοποθεσία του αρχαίου ναού, για να καταστή δυνατόν να αναζήση η αληθινή του λατρεία και να συνεχισθή εκεί. Λόγω εχθρικής εναντιώσεως και παρεμβάσεως της Περσικής κυβερνήσεως κατόπιν κακών εισηγήσεων, το αποκαταστημένο υπόλοιπο των Ισραηλιτών είχε χάσει την κατανόησι του πρωτίστου σκοπού της αποκαταστάσεώς του στην πατρίδα του. Έπαυσαν να εργάζωνται στον ναό και τον άφησαν να κείται, στην αρχή μόλις της ανοικοδομήσεώς του, προς όνειδος του Θεού των Ιεχωβά.—Λουκ. 14:29, 30.

³ Επειδή έτσι επροτίμησαν να πειθαρχήσουν στον άνθρωπο μάλλον ως άρχοντα παρά στον Θεό, δεν ευημέρησαν στα δεκαέξη χρόνια που ο οίκος του Ιεχωβά εκείτο παραμελημένος. Κατόπιν, ο Ιεχωβά Θεός, για να διεγείρη τον Ιουδαίον κυβερνήτην Ζοροβάβελ και τον Λευίτην αρχιερέα Ιησούν και όλο το αποκαταστημένο υπόλοιπο, κατέλαβε με το άγιο πνεύμα του τον προφήτη του Αγγαίο και τον κατηύθυνε να τους ενθαρρύνη να ανανεώσουν το έργον του ναού προς εκπλήρωσιν της ιεροπρεπούς των υποχρεώσεως στον Θεό. Με πίστι στον Θεό το υπόλοιπο ανέλαβε μια φορά ακόμη το έργον του ναού. Ένα περίπου μήνα αργότερα, όταν τα πράγματα είχαν αρχίσει να διαμορφώνονται, ο Θεός ενέπνευσε τον Αγγαίο με το πνεύμα του να εκφέρη την ηλεκτρίζουσα προφητεία που παρετέθη προ ολίγου.—Αγγαίος 1:1 έως 2:9.

 4. Τι δείχνει αν η προφητεία του Αγγαίου εξεπληρώθη στον υλικό ναό της Ιερουσαλήμ και τι έκαμε ο Θεός για τον λαό του στο 1919 και για ποιον σκοπό;

⁴ Η προφητεία του Αγγαίου ποτέ δεν εκπληρώθηκε πραγματικά στον ναό που ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ απετελείωσε την οικοδομή του τέσσερα χρόνια αργότερα, ούτε στον ναό του Ηρώδου που τον διεδέχθη, μολονότι ο Ιησούς Χριστός επεσκέφθη αυτόν τον ναό και εδίδαξε στις αυλές του. Το ιερατείον του ναού και άλλοι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέται δεν επέτρεψαν να πληρωθή αυτός ο ναός με οποιαδήποτε δόξα μέσω του Ιησού Χριστού και των αποστόλων του. Στο 70 (μ.Χ.) επυρπολήθη από τους Ρωμαίους και κατεστράφη. Ουδέποτε θα ανοικοδομηθή για να εκπληρωθή σ’ αυτόν η προφητεία του Αγγαίου. Αλλά στο 1919, λιγώτερο από έξη μήνες μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ιεχωβά Θεός έκαμε κάτι που αντιστοιχούσε με την αποκατάστασι του Ιουδαϊκού υπολοίπου από τη Βαβυλώνα στο 537 π.Χ. Απελευθέρωσε ένα υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του από την εξουσία μιας μεγαλύτερης Βαβυλώνος, της παγκοσμίου οργανώσεως του Διαβόλου που είχε επιθέσει βίαια χέρια επάνω στους μάρτυρας του Ιεχωβά στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και τους είχε αιχμαλωτίσει παρά την θέλησί τους. Ο σκοπός που τους απελευθέρωσε ο Θεός ήταν ο ίδιος όπως και στην περίπτωσι του Ιουδαϊκού υπολοίπου στις ημέρες του προφήτου Αγγαίου—έργον ναού. Εφ’ όσον το αποκαταστημένο υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά θα συνεκεντρώνετο σ’ αυτό το έργον του ναού, ήταν προωρισμένο να ευημερή πνευματικώς.

 5. Ποια είναι τα γεγονότα όσον αφορά τον θρόνον και το υποπόδιον του Θεού που καθιστούν περιττόν ένα υλικόν ναόν σήμερα;

⁵ Τι επρόκειτο να είναι αυτό το έργον του ναού; Όχι η ανέγερσις ενός κατά γράμμα ναού από γήινα υλικά είτε στην Ιερουσαλήμ είτε στο Κολόμπια Χάιτς 124 του Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης, είτε οπουδήποτε αλλού. Δεν υπάρχει ανάγκη για έναν τέτοιο κατά γράμμα ναό σήμερα. Ένας τέτοιος ναός θα ήταν πολύ ανεπαρκής ως οίκος Θεού. «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά. Ο ουρανός είναι θρόνος μου, και η γη υποπόδιον των ποδών μου· ποιος είναι ο οίκος, τον οποίον ηθέλετε οικοδομήσει δι’ εμέ; και ποίος είναι ο τόπος της αναπαύσεώς μου;» (Ησ. 66:1, ΜΝ) Ο ουράνιος θρόνος του Ιεχωβά εσυμβολίζετο από το ιλαστήριον κάλυμμα της κιβωτού της διαθήκης η οποία ήταν τοποθετημένη στα Άγια των Αγίων του ναού της Ιερουσαλήμ. Επάνω από το ιλαστήριον υπήρχαν δύο χρυσά χερουβείμ που ατένιζαν το κέντρον του καλύμματος με απλωμένες πτέρυγες. Εδώ ο Ιεχωβά εσυμβολίζετο ως ενθρονισμένος ανάμεσα στα χερουβείμ και το φως της δόξης του, που ωνομάζετο Σιεκινάχ, εφώτιζε τα Άγια των Αγίων του ναού, τα οποία δεν εφωτίζοντο με κανένα άλλο τρόπο. Από εκεί ο Ιεχωβά επικοινωνούσε με τον λαό του Ισραήλ. Αλλά εκείνα ήσαν μόνον συμβολισμοί. Ο αληθινός θρόνος του Θεού είναι στους ουρανούς. Εκεί αυτός βασιλεύει ως παγκόσμιος κυρίαρχος· και η γη, όπου άλλοτε εκείτο ο υλικός του ναός στο Όρος Μοριά, είναι γι’ αυτόν σαν υποπόδιο από το οποίο απλώνοντας το βήμα του ανεβαίνει στον υψηλά τοποθετημένο θρόνο του.

 6. Πώς προσευχήθηκε ο Σολομών για να δείξη ότι κατανοούσε την ανεπάρκεια του ναού που εγκαινίαζε, και όμως γιατί ήταν κατάλληλο να στρέφονται προς αυτόν όταν προσηύχοντο στον Θεόν;

⁶ Κανείς χειροποίητος ναός, αδιάφορο πόσο μεγάλων διαστάσεων είναι, δεν μπορεί να στεγάση ή περιλάβη τον Ύψιστον Θεόν. Ο Σολομών ήταν γεμάτος δέος με την κατανόησι τούτου. Όταν εγκαινίασε τον μεγαλοπρεπή ναόν που είχε οικοδομήσει και όταν η δόξα του Ιεχωβά εγέμισε τον οίκον με μια θαυματουργική νεφέλη, ο Σολομών είπε στην προσευχή του προς αυτόν: «Αλλά θέλει αληθώς κατοικήσει Θεός επί της γης [σε υλικό ναό]; ιδού, ο ουρανός και ο ουρανός των ουρανών δεν είναι ικανοί να σε χωρέσωσι· πόσον ολιγώτερον ο οίκος ούτος, τον οποίον ωκοδόμησα!» Ο ναός του Σολομώντος δεν θα μπορούσε να είναι ο τόπος του πραγματικού θρόνου του Ιεχωβά. Ωστόσο, ο Θεός είχε εκτίμησι γι’ αυτόν τον ναό λόγω εκείνου που εσυμβόλιζε και που προεσκίαζε για το μέλλον, και ετήρησε άγρυπνο μάτι επάνω του και έθεσε το ασύγκριτο όνομά του επάνω του. Είπε στον Σολομώντα: «Ηγίασα τον οίκον τούτον, τον οποίον ωκοδόμησας, δια να θέσω εκεί το όνομά μου εις τον αιώνα· και θέλουσιν είσθαι οι οφθαλμοί μου και η καρδία μου εκεί δια παντός.» (1 Βασ. 8:27-30· 9:3, 7) Επειδή ο Ιεχωβά ήταν παρών εκεί κατά ένα αντιπροσωπευτικό τρόπο, ήταν κατάλληλο για τους Ισραηλίτες καθώς και για ξένους καλής θελήσεως να στρέφωνται στον ναό όταν προσηύχοντο, ωσάν ν’ ατένιζαν κυριολεκτικώς τον Θεόν όταν έκαναν μια δέησι σ’ αυτόν. Ο Σολομών προσηυχήθη: «Και τον ξένον έτι, όστις δεν είναι εκ του λαού σου Ισραήλ, αλλ’ έρχεται από γης μακράς δια το όνομά σου, . . . όταν έλθη και προσευχηθή προς τον οίκον τούτον, συ επάκουσον εκ του ουρανού, του τόπου της κατοικήσεώς σου, και ενέργησον κατά πάντα περί όσων ο ξένος σε επικαλεσθή· δια να γνωρίσωσι πάντες οι λαοί της γης το όνομά σου, να σε φοβώνται, καθώς ο λαός σου Ισραήλ· και δια να γνωρίσωσιν ότι το όνομά σου εκλήθη επί τον οίκον τούτον, τον οποίον ωκοδόμησα.»—1 Βασ. 8:30-43.

 7. Πώς ο Στέφανος και κατόπιν ο Παύλος μιλούν δείχνοντας ότι ο Θεός δεν κατοικεί τώρα αντιπροσωπευτικώς σε οποιονδήποτε χειροποίητο ναό;

⁷ Η εποχή των συμβολισμών αυτών έχει τώρα παρέλθει, και κανείς ναός του Ιεχωβά δεν θα οικοδομηθή πια εκ νέου στο Όρος Μοριά και δεν θα υπάρξη ανάγκη να μετατοπισθή ο Μωαμεθανικός «Θόλος του Βράχου» μόνο και μόνο για να οικοδομηθή ένας ναός εκεί σαν εκείνον που εικονίζεται στην όρασι του Ιεζεκιήλ. (Ιεζ. 40:1 έως 46:24) Πόσο αντίθετο, λοιπόν, είναι προς τις Άγιες Γραφές το να οικοδομή οποιαδήποτε θρησκεία βασιλικές, καθεδρικούς ναούς και εκκλησίες για να στεγάση τη λεγόμενη «όστια» που ο ιερεύς ισχυρίζεται ότι την μετατρέπει σε Θεό! Ούτε με τέτοια «όστια» ούτε με οποιαδήποτε άλλη αντιπροσώπευσι δεν κατοικεί τώρα ο Ύψιστος Θεός σε οποιονδήποτε ναό καμωμένον με χέρια ανθρώπου. Ο Χριστιανός μάρτυς Στέφανος το κατέστησε αυτό σαφές στο Ιουδαϊκό Σανχεδρίν της Ιερουσαλήμ όταν ακόμη παρέμενε ο ναός του Ηρώδου, λέγοντας: « Ο [βασιλεύς] Σολομών δε ωκοδόμησεν εις αυτόν οίκον. Αλλ’ ο Ύψιστος δεν κατοικεί εν χειροποίητοις ναοίς, καθώς ο προφήτης λέγει, “Ο ουρανός είναι θρόνος μου, η δε γη υποπόδιον των ποδών μου· ποίον οίκον θέλετε οικοδομήσει δι’ εμέ; λέγει ο Ιεχωβά· ή ποίος ο τόπος της αναπαύσεώς μου; η χειρ μου δεν έκαμε ταύτα πάντα;”» Έπειτα από χρόνια ο απόστολος Παύλος επανέλαβε αυτή την αλήθεια στους ειδωλολάτρας Αθηναίους, λέγοντας: «Ο Θεός όστις έκαμε τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ, ούτος Κύριος ων του ουρανού και της γης, δεν κατοικεί εν χειροποιήτοις ναοίς, ουδέ λατρεύεται υπό χειρών ανθρώπων, ως έχων χρείαν τινός, επειδή αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα.» (Πράξ. 7:47-50· 17:24, 25, ΜΝΚ) Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί και που παρεκινήθησαν στο το ένα ή το άλλο επιχείρημα να συμβάλουν στην οικοδόμησι δαπανηρών υπερδιακοσμημένων θρησκευτικών κτιρίων, ώφειλαν να γνωρίζουν ήδη αυτή την αλήθεια, αλλά δεν την γνωρίζουν.

 8. Τι είδους ναό μόνο θα μπορούσαν άνθρωποι να οικοδομήσουν στον Θεό, αλλά τι είδους ναό οικοδομεί τώρα αυτός ο ίδιος;

⁸ Ας σταματήσουν οι άνθρωποι αυτοί για να εξετάσουν την ερώτησι του Θεού: «Ποίος είναι ο οίκος, τον οποίον ηθέλετε οικοδομήσει δι’ εμέ; και ποίος είναι ο τόπος της αναπαύσεώς μου; Διότι η χειρ μου έκαμε πάντα ταύτα, και έγειναν πάντα ταύτα, λέγει ο Ιεχωβά.» (Ησ. 66:1, 2, ΑΣ) Οποιουδήποτε είδους οίκον και αν ανεγείρη ο άνθρωπος, πρέπει να είναι από υλικά που ο Θεός ήδη έκαμε. Αυτό είναι το είδος ή ο τύπος του οίκου που οποιοσδήποτε θα μπορούσε να οικοδομήση με υλικό τρόπο. Ένας τέτοιος τόπος για να αναπαύεται συμβολικά ο Θεός δεν είναι πια ευπρόσδεκτος σ’ αυτόν. Αυτός ο ίδιος οικοδομεί έναν πραγματικό ναό από εντελώς νέα υλικά που ανθρώπινος αρχιτέκτων δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήση. Αποτελείται από 144.000 και Έναν λίθους, όχι λατομημένους, διαμορφωμένους και τοποθετημένους στη θέσι τους από άνθρωπο, αλλά «ζώντας λίθους» που ο καθένας τους είναι μια «νέα κτίσις», ο καθένας ένα ζωντανό, νοήμον νέο κτίσμα του Θεού, ενώ ο Ιησούς Χριστός ο Υιός του είναι ο «θεμέλιος ακρογωνιαίος λίθος». Αυτοί είναι ‘οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, δια να προσφέρωσι πνευματικός θυσίας, ευπροσδέκτους εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού.’ (1 Πέτρ. 2:4-6 και 2 Κορ. 5:17 και Εφεσ. 2:20-22) Αυτός είναι ο πραγματικός ναός που προεσκιάσθη από εκείνον που οικοδόμησε ο Σολομών και εκείνον που ανοικοδόμησε ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ. Αυτός είναι ο ναός επάνω στον οποίον ο Ιεχωβά Θεός έχει τους οφθαλμούς του και όπου είναι η καρδία του. Επάνω σ’ αυτόν έθεσε το άγιον όνομά του.

ΘΕΙΑ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΣΙΣ

 9. Αν ο Θεός δεν καταδέχεται να επιβλέψη σε εντυπωσιακούς χειροποιήτους ναούς σήμερα, τι θα είχαμε την τάσι να σκεφθούμε για τους εαυτούς μας, ιδιαίτερα εν όψει του συγκριτικώς ελαχίστου μεγέθους μας;

⁹ Όταν η βασίλισσα της Σεβά αντίκρυσε τον ναό του Σολομώντος, κατεπλάγη από τη λαμπρότητά του. Μερικά θρησκευτικά κτίρια σήμερα κάνουν μεγάλη εντύπωσι από αρχιτεκτονική άποψι. Αν ο Ύψιστος Θεός δεν καταδέχεται τώρα να επιβλέψη σ’ αυτά ή να κατοικήση σ’ αυτά αντιπροσωπευτικώς, πόσο ολιγώτερο θα συγκατέβαινε αυτός για να προσέξη έναν άνδρα ή μια γυναίκα επάνω στη γη; Έτσι θα είχαμε τάσι να σκεφθούμε. Είμεθα καθ’ εαυτούς τόσο ασήμαντοι, και ιδιαίτερα αισθανόμεθα έτσι όταν δεν κάνωμε μεγάλο όνομα για τον εαυτό μας στον κόσμο ή δεν είμεθα πολύ εξέχοντες ή δυνατοί, αλλά είμεθα ακριβώς ταπεινοί, μετριόφρονες, σχετικώς απαρατήρητοι, κάνοντας εκείνο που είναι κοινό ή συνηθισμένο, χωρίς να υψωνώμεθα ποτέ σε πλατιά φήμη ή διασημότητα. Πόσο απείρως μικροί είμεθα ατομικώς απέναντι του Θεού! Φαντασθήτε τη γη μας ελαττωμένη στο μέγεθος ενός δίσκου μιας πλάστιγγος. Επάνω σ’ αυτό το δίσκο υπάρχει μια λεπτή, ψιλή σκόνη, αρκετή μόνο για να αμβλύνη τη στιλπνότητα του δίσκου. Λοιπόν, όλα τα έθνη γεμάτα από πληθυσμό είναι ακριβώς σαν τη λεπτή αυτή σκόνη, τόσο ελαφρή ώστε το βάρος της δεν διακρίνεται ούτε μετριέται παρά με τους πιο ευαίσθητους ζυγούς ακριβείας. Μια ελάχιστη κηλίδα σκόνης είναι ο καθένας από μας. Ο Ιεχωβά μάς το υπενθυμίζει αυτό, λέγοντας: «Ιδού, τα έθνη είναι ως ρανίς από κάδου, και λογίζονται ως η λεπτή σκόνη της πλάστιγγος.»—Ησ. 40:15.

10. Μέσω του Ησαΐας 66:1, 2, 5 σε τι ο Ιεχωβά λέγει ότι προτιμά να επιβλέπη μάλλον παρά στους χειροποιήτους ναούς;

¹⁰ Ακούστε, όμως, σε τι λέγει ο Ιεχωβά ότι προτιμά να επιβλέπη μάλλον παρά σ’ έναν μεγαλοπρεπή χειροποίητο ναό: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά· Ο ουρανός είναι θρόνος μου, και η γη υποπόδιον των ποδών μου· ποίος είναι ο οίκος, τον οποίον ηθέλετε οικοδομήσει δι’ εμέ; και ποίος είναι ο τόπος της αναπαύσεώς μου; Διότι η χειρ μου έκαμε πάντα ταύτα, και έγειναν πάντα ταύτα, λέγει ο Ιεχωβά· εις τίνα λοιπόν θέλω επιβλέψει; εις τον πτωχόν [τεθλιμμένον, ΜΝ], και συντετριμμένων το πνεύμα, και τρέμοντα τον λόγον μου.» Επειδή αυτοί αισθάνονται ευλαβή φόβο προς τον λόγον του, κατευθύνει τον λόγον του προς αυτούς και τους υπόσχεται χαρά με την αποκάλυψι της δόξης του, λέγοντας: «Ακούσατε τον λόγον του Ιεχωβά, σεις οι τρέμοντες τον λόγον αυτού· Οι αδελφοί σας, οίτινες σας μισούσι και σας αποβάλλουσιν ένεκεν του ονόματός μου, είπαν, Ας δοξασθή ο Ιεχωβά· πλην αυτός θέλει φανή εις χαράν σας, εκείνοι δε θέλουσι καταισχυνθή.»—Ησ. 60:1, 2, 5, ΑΣ.

11. Σύμφωνα με το Ησαΐας 57:13-16, σε ποιους ο Ιεχωβά συγκαταβαίνει παρά την υψηλότητά του, κλπ.;

¹¹ Σκεφθήτε ακριβώς τούτο! Παρ’ ότι είναι τόσο υψηλός, τόσο υπέρτατος, τόσο αιώνιος σε διάρκεια και τόσο άγιος, ο Ιεχωβά συγκαταβαίνει τόσο, ώστε να προσέχη εκείνους που είναι συντριμμένοι στην καρδιά για αμαρτίες και σφάλματα και που είναι ταπεινοί και μετανοημένοι. Ποτέ δεν πρέπει να σκεπτώμεθα ότι λογαριαζόμεθα τόσο λίγο, και ότι είμεθα τόσο μικροί και ανάξιοι ώστε ο Ύψιστος Θεός ποτέ δεν θα έδιδε προσοχή σ’ εμάς ούτε θα διέθετε χρόνο για να μας κυττάξη. Προς ενθάρρυνσίν μας αυτός λέγει: «Ο ελπίζων όμως επ’ εμέ θέλει κληρονομήσει την γην, και αποκτήσει το άγιόν μου όρος. Και θέλω ειπεί, Υψώσατε, υψώσατε, ετοιμάσατε την οδόν, εκβάλετε το πρόσκομμα από της οδού του λαού μου. Διότι ούτω λέγει ο Ύψιστος και ο Υπέρτατος, ο κατοικών την αιωνιότητα, του οποίου το όνομα είναι Ο Άγιος· Εγώ κατοικώ εν υψηλοίς, και εν αγίω τόπω· και μετά του συντετριμμένου την καρδίαν, και του ταπεινού το πνεύμα, δια να ζωοποιώ το πνεύμα των ταπεινών, και να ζωοποιώ την καρδίαν των συντετριμμένων. Διότι δεν θέλω δικολογεί αιωνίως, ουδέ θέλω είσθαι πάντοτε ωργισμένος· επειδή τότε ήθελον εκλείψει απ’ έμπροσθέν μου το πνεύμα και αι ψυχαί τας οποίας έκαμον.» (Ησ. 57:13-16) Σ’ αυτούς τους θλιμμένους που έχουν συντριμμένο και ταπεινό πνεύμα, ο υψηλός, υπέρτατος και αιώνιος Θεός προτιμά να επιβλέπη μάλλον παρά σε επιδεικτικούς χειροποίητους ναούς.

12. Στο 1919 ποιοι είχαν το πνεύμα που μόλις περιγράψαμε, και πώς ο Ιεχωβά εξεπλήρωσε αυτή την προφητεία γι’ αυτούς;

¹² Επειδή το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του είχε τέτοιο συντριμμένο, ταπεινό πνεύμα έπειτα από την αιχμαλωσία των στη μυστική Βαβυλώνα κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Ιεχωβά Θεός έκαμε τη συγκατάβασι να προσέξη τη θλίψι τους και να τους ελευθερώση στο 1919. Αυτοί έτρεμαν τον λόγον του και τον εσέβοντο αντί να σέβωνται τις ανθρώπινες παραδόσεις και ήσαν πάντοτε ανήσυχοι μήπως αποστερηθούν απ’ αυτόν και δεν πράξουν εκείνο που λέγει. Συνεπώς ο Ιεχωβά ύψωσε και ετοίμασε ένα δρόμο γι’ αυτούς, για να διαφύγουν σε θεοκρατική ελευθερία. Αφήρεσε τους φραγμούς του προσκόμματος από το δρόμο τους και τους ωδήγησε έξω από τη μυστική Βαβυλώνα και τους έφερε στη νεογέννητη χώρα της θεοκρατίας του και στο άγιον όρος της λατρείας του, όπου θα μπορούσαν να ενασχοληθούν σε έργον ναού.

13, 14. Πώς ο «Χριστιανικός κόσμος» εγκατέλειψε τον Ιεχωβά, και ποια κατάστασις των εθνών αποδεικνύει ότι αυτός είναι τώρα στον άγιό του ναό;

¹³ Ο «Χριστιανικός κόσμος» έχει εγκαταλείψει τον Ιεχωβά και έχει λησμονήσει το άγιον όρος της λατρείας του και συνεταύτισε την τύχη του με τα έθνη του κόσμου τούτου. Θα έχη επομένως το ίδιο τέλος μ’ αυτά και θα σφαγή μαζί τους στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. (Ησ. 65:11-15) Επειδή τόσο ενδιαφέρονται για την οικονομική, στρατιωτική και πολιτική κυριαρχία της γης, τα έθνη λησμονούν εκείνο που είναι πρωταρχικής σπουδαιότητος σήμερα, ότι, δηλαδή, πρέπει να υπηρετήσωμε τον Ιεχωβά Θεό στον ναό του, τον πνευματικό ναό του, με το να είμεθα φιλόθεοι μάλλον παρά φιλήδονοι και με το ν’ αποδεικνυώμεθα αληθινοί στη δύναμι της ευσεβείας αντί να έχωμε απλήν μορφήν αυτής. (2 Τιμ. 3:1-5) Για να λατρεύσωμε τον Ιεχωβά στον πνευματικό ναό του, στρέφομε τα πρόσωπα μας όχι σε γήινη διεύθυνσι, όχι σε μια πόλι, είτε την Ιερουσαλήμ είτε τη Ρώμη, είτε τη Μέκκα, ούτε σε κάποιο θρησκευτικό κτίριο επάνω στη γη. Στρεφόμεθα προς τον ουρανό μέσω του Χριστού, του θεμελίου ακρογωνιαίου λίθου του ναού του Θεού, ο οποίος αποτελείται από ζώντας λίθους. Ο Ιεχωβά είναι τώρα στον άγιό του ναό, και όλη η γη πρέπει να ησυχάση και να σιωπήση για ν’ ακούση τον λόγον του. (Αββακ. 2:20) Αλλά τα έθνη δεν το πράττουν αυτό. Λυσσούν για το γεγονός ότι αυτός ανάσσει ως Βασιλεύς στον άγιό του ναό. Το ότι ακριβώς λυσσούν τώρα είναι ορατή απόδειξις ότι ο υπέρτατος, αόρατος Ιεχωβά είναι παρών στον ναό του, διότι έτσι εξηγεί η προφητεία τη λύσσα των, όταν λέγη:

¹⁴ «Και έγειναν φωναί μεγάλαι εν τω ουρανώ, λέγουσαι, Η βασιλεία του κόσμου έγεινε του Κυρίου ημών, και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων. . . . Ευχαριστούμέν σοι, Ιεχωβά Θεέ Παντοκράτωρ, ο Ων και ο Ην, διότι έλαβες την δύναμίν σου την μεγάλην, και εβασίλευσας· και τα έθνη ωργίσθησαν, και ήλθεν η οργή σου, και ο καιρός . . . να διαφθείρης τους διαφθείροντας την γην. Και ηνοίχθη ο ναός του Θεού εν τω ουρανώ, και εφάνη η κιβωτός της διαθήκης αυτού εν τω ναώ αυτού· και έγειναν αστραπαί και φωναί και βρονταί και σεισμός και χάλαζα μεγάλη.»—Αποκάλ. 11:15-19, ΜΝΚ.

15. Γιατί η όρασις αυτή της Αποκαλύψεως δεν σημαίνει ότι η κατά γράμμα κιβωτός της διαθήκης του Θεού μετεφέρθη στον ουρανό το 607 π.Χ.;

¹⁵ Οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών για παγγήινη κυριαρχία άρχισαν με την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ και του ναού της και της γης της στο 607 π.Χ. και τα 2.520 χρόνια της διαρκείας των ετελείωσαν στο 1914 (μ.Χ.). Τότε ο Ιεχωβά Θεός ο Παντοκράτωρ ανέλαβε τη μεγάλη του δύναμι για να κυβερνήση ως βασιλεύς μέσω του Χριστού του, όχι απλώς στην Παλαιστίνη, αλλά σε όλο τον κόσμο. Με τούτο τα έθνη ωργίσθησαν, και ο πρώτος των σπασμός οργής εξεδηλώθη στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τότε, σύμφωνα με την Αποκάλυψι, ο Ιεχωβά πρέπει να είναι παρών στον άγιό του ναό στον ουρανό. Η φανέρωσις της κιβωτού της διαθήκης του στο αγιαστήριον του ναού του το καθιστά αυτό βέβαιον. Η κατά γράμμα, αρχική κιβωτός της διαθήκης του Ιεχωβά εξηφανίσθη όταν ο ναός του Σολομώντος κατεστράφη από τη Βαβυλώνα στο 607 π.Χ. Πού επήγε; Όχι στον ουρανό «προτού τα ειδωλολατρικά έθνη λάβουν την ευκαιρία να την μολύνουν ή να την καταστρέψουν», όπως ισχυρίζονται μερικοί. Τέτοια υλικά πράγματα δεν κληρονομούν τον ουρανό. Οι ουρανοί είναι ο θρόνος του Ιεχωβά, και δεν υπάρχει ανάγκη γι’ αυτόν να έχη τη χρυσή έδρα του ιλαστηρίου της κιβωτού για να κάθεται επάνω σ’ αυτήν μεταξύ των δύο χρυσών χερουβείμ. Όταν ο Ιησούς Χριστός ανεστήθη από τους νεκρούς και ανελήφθη αργότερα για να εμφανισθή ενώπιον του Θεού με την ίσην προς ζωήν αξία του χυθέντος ανθρωπίνου του αίματος, δεν ερράντισε το θυσιαστικό του αίμα επάνω στην κατά γράμμα υλική κιβωτό της διαθήκης όπως εσυνήθιζε να κάνη ο Λευίτης αρχιερεύς κατά την ημέρα του εξιλασμού. Ο Ιησούς προσέφερε την απολυτρωτική αξία του αίματός του στον Ιεχωβά Θεό. (Εβρ. 9:11, 12, 24) Πού επήγε η κατά γράμμα κιβωτός της διαθήκης δεν ξέρομε.

16. Στον ανοικοδομημένο ναό στην Ιερουσαλήμ τι κατελάμβαναν τα Άγια των Αγίων, σύμφωνα με την ιστορία;

¹⁶ Όταν ο ναός ανοικοδομήθη από τον Κυβερνήτην Ζοροβάβελ, η κιβωτός της διαθήκης δεν αποκατεστάθη στα Άγια των Αγίων. Στις ημέρες του Ιησού δεν υπήρχε κιβωτός της διαθήκης στα Άγια των Αγίων του ναού του Ηρώδου για να ραντίζη ο Ιουδαίος αρχιερεύς το αίμα του εξιλασμού επάνω της μια φορά το χρόνο. Τα Άγια των Αγίων δεν εφωτίζοντο από κάποιο θαυματουργικό φως Σιεκινάχ και ήσαν κενά, εκτός από μια μεγάλη πέτρα στο κέντρον των, όπου ο αρχιερεύς απέθετε το χρυσό θυμιατήριο για να τρίψη επάνω του θυμίαμα προτού ραντίση το αίμα των θυσιών της ημέρας του εξιλασμού. Το Ιουδαϊκό Μισνά, Υομά, 5, II, λέγει: «Αφού αφηρέθη η Κιβωτός, παρέμενε μια πέτρα εκεί από τον καιρό των αρχαίων Προφητών, και εκαλείτο ‘Σι^ετιγιάχ’ [που σημαίνει ‘Θεμέλιον· Βάσις’]. Ήταν τρία δάκτυλα υψηλότερη από το έδαφος. Επάνω σ’ αυτήν [ο Ιουδαίος αρχιερεύς] εσυνήθιζε να θέτη [τον δίσκο του πυρός].»

17. Τι εσήμαινε, λοιπόν, η όρασις της κιβωτού της διαθήκης στο αγιαστήριο του ναού, που είδε ο Ιωάννης, και πότε επηλήθευσε αυτό;

¹⁷ Συνεπώς, όταν ο απόστολος Ιωάννης έλαβε την αποκάλυψι είκοσι έξη χρόνια μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ που έγινε στο 70 μ.Χ. και είδε «τον ναόν του Θεού ανεωγμένον» στον ουρανό, η εμφάνισις της κιβωτού της διαθήκης του στο αγιαστήριον ή τα Άγια των Αγίων, ήταν ένα θαυμαστό γεγονός. Εσυμβόλιζε ότι ο Ιεχωβά ήταν στον άγιό του ναό και εκάθητο στο θρόνο του όπως εξεικονίζετο από το ιλαστήριον κάλυμμα της κιβωτού. Στην όρασι το άνοιγμα του ναού και η φανέρωσις της παρουσίας της κιβωτού ακολούθησε την από τον Ιεχωβά ανάληψι της μεγάλης του δυνάμεως για να κυβερνήση ως Βασιλεύς δια του Ιησού Χριστού και την έναρξι της οργής των εθνών στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, γεγονότα που έγιναν στο 1914. Τούτο προσθέτει στην απόδειξι ότι ο Ιεχωβά βρίσκεται στον πνευματικό του ναό από το 1918. Αφού έτσι έχει το πράγμα, η παρουσία του στον ναό επηλήθευσε προτού το κεχρισμένο υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά αποκατασταθή από τη μυστική Βαβυλώνα στο 1919, για να μπορέση ν’ αναλάβη λατρεία ναού.

18. Τι είπε ο Ιεχωβά σχετικά με το ναό του Ζοροβάβελ εν συγκρίσει με το ναό του Σολομώντος, και σε ποια εποχή, σύμφωνα με ό,τι παραθέτει ο Παύλος, τοποθετούμε την εκπλήρωσι της προφητείας;

¹⁸ Η αναζωογόνησις της λατρείας του ναού από το αποκαταστημένο υπόλοιπο στο 1919 προεσκιάσθη στην εποχή του Αγγαίου όταν ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ και ο Αρχιερεύς Ιησούς επανέλαβαν την ανοικοδόμησι του ναού στην Ιερουσαλήμ. Ο υπό κατασκευήν εκείνος ναός δεν υπέσχετο να είναι κάτι που να μπορή να συγκριθή με τον καλυμμένον με χρυσάφι ναόν του Σολομώντος. Όμως ή ημέρα εκείνη των μικρών πραγμάτων δεν έπρεπε να καταφρονήται. Ο Ιεχωβά υπεσχέθη ότι η δόξα του ανοικοδομημένου ναού θα υπερέβαινε κατά πολύ τη δόξα του ναού του Σολομώντος. Θα εγίνετο ένα τρομερό σείσιμο του ουρανού, της γης, της θαλάσσης και όλων των εθνών, και «θέλει ελθεί η επιθυμία πάντων των εθνών· και θέλω εμπλήσει τον οίκον τούτον δόξης, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.» (Αγγαίος 2:1-9, ΜΝ) Πάνω από πεντακόσια χρόνια μετά την προφητεία του Αγγαίου ο απόστολος Παύλος εφήρμοσε την εκπλήρωσι των λόγων του Αγγαίου σ’ ένα μέλλοντα ακόμη χρόνο, λέγοντας: «Του οποίου η φωνή την γην εσάλευσε τότε [στον καιρό που ο Θεός έκαμε τη διαθήκη του Νόμου με τον Ισραήλ στο Όρος Σινά μέσω του Μωυσέως]· τώρα δε υπεσχέθη λέγων, “Έτι άπαξ εγώ σείω ουχί μόνον την γην, αλλά και τον ουρανόν.” Το δε “έτι άπαξ” δηλοί των σαλευομένων την μετάθεσιν, ως χειροποιήτων, δια να μείνωσι τα μη σαλευόμενα. Δια τούτο παραλαμβάνοντες βασιλείαν ασάλευτον, ας κρατώμεν την χάριν, δια της οποίας να λατρεύωμεν ευαρέστως τον Θεόν, με σέβας και ευλάβειαν.» (Εβρ. 12:26-28) Η μετάθεσις των συμβολικών ουρανών και γης δεν συνέβη στην εποχή του αποστόλου, αλλά τώρα έχομε τις ενδείξεις και αποδείξεις ότι η έγκαιρη μετάθεσίς των λαμβάνει χώραν στην εποχή μας από το 1914 μ.Χ.

19. Πώς εσείσθησαν οι ουρανοί, και ποια αιτία έδωσε ο Ιεχωβά στη γη, στην ξηρά και στη θάλασσα να σεισθούν;

¹⁹ Η βασιλεία την οποίαν ο Ιεχωβά ίδρυσε στους ουρανούς το 1914 αναλαμβάνοντας τη μεγάλη του δύναμι και εγκαθιστώντας τον Χριστό του επάνω στο θρόνο δεν μπορεί να σεισθή, και επομένως δεν μπορεί να μετατεθή και θα παραμείνη ανέπαφη στη διάρκεια αυτής της περιόδου παγκοσμίου κλονισμού. Αλλά όλα τα μέρη της παγκοσμίου οργανώσεως του Σατανά, ορατής και αόρατης, που συμβολίζονται από τη θάλασσα, την ξηρά, τη γη και τον ουρανό, εσείσθησαν τρομερά. Με τον «πόλεμο στον ουρανό» που άρχισε στο 1914, ο Διάβολος και η αόρατη οργάνωσίς του που αποτελείται από δαιμονικούς αγγέλους εσείσθη προς τα κάτω και δεν έχει πια οποιαδήποτε θέσι ψηλά στους ουρανούς του Θεού, ενώ η νεογέννητη Βασιλεία παρέμεινε ακλόνητη, αμετακίνητη, νικήτρια. Όσον αφορά το ορατό μέρος της οργανώσεως του Διαβόλου, τη θάλασσα, την ξηρά και τη γη, αυτά επέρασαν από ό,τι ο Ιησούς ωνόμασε «αρχήν ωδίνων,» δηλαδή, έγερσιν έθνους εναντίον έθνους και βασιλείας εναντίον βασιλείας, λιμών, λοιμών, σεισμών σ’ ένα πρωτοφανή βαθμό. Μολονότι ο Ιεχωβά Θεός δεν ώθησε με άμεσο τρόπο τα έθνη και τις βασιλείες να εμπλακούν σ’ αυτόν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, που επροκάλεσε λιμούς και λοιμούς, έδωσε όμως σε όλα τα έθνη επαρκή αιτία να σεισθούν. Πώς; Τερματίζοντας στο 1914 τους προσδιωρισμένους «καιρούς των εθνών». Δεν ετελείωσαν οι καιροί αυτοί, οι προσδιορισμένοι για να κυριαρχούν τα έθνη της γης ανεμπόδιστα από τη βασιλεία του, πριν ο Ιεχωβά φέρη στο είναι τη βασιλεία του και την θέση σε λειτουργία στα χέρια του Δικαιωματικού Άρχοντος, του Ιησού Χριστού, του Υιού και Κληρονόμου του Βασιλέως Δαβίδ.

20. Γιατί αυτό δεν προανήγγελλε καλό για τα έθνη, και πώς αυτά ενήργησαν έναντι της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού;

²⁰ Αυτό δεν ‘προανήγγελλε’ καλό για τα έθνη, διότι ο Ιησούς Χριστός προωρίζετο να τα κυβερνήση με ράβδο σιδηρά και να τα κατασυντρίψη στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Τα έθνη είχαν έτσι μετακινηθή από την προ του 1914 βάσι των ελεύθερης ενεργείας και εύκολης πορείας και είχαν λόγους να φοβούνται για τη μέλλουσα ύπαρξί των. Έπρεπε τώρα να λογαριασθούν με τη βασιλεία του Θεού. Ο κλονισμός των ουρανών του Σατανά έως την πτώσι των μετεβίβασε βίαιες δονήσεις στην επίγεια οργάνωσί του, και τα έθνη του εμπήκαν σε ταραχή για το ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας. Δεν επιθυμούσαν τον Βασιλέα του Ιεχωβά και εξεμάνησαν εναντίον των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά που διεκήρυτταν παντού τη Γραφική σημασία του έτους 1914. Τα έθνη εξεδήλωσαν έτσι τη λύσσα των εναντίον της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού και εναντίον οποιασδήποτε επεμβάσεως του Βασιλέως του στις επίγειες υποθέσεις των.

21. Εκείνο που εκήρυτταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, τι είδους νέα αποτελούσε για τα έθνη, αλλά και τι άλλο σχετικά μ’ αυτούς έδωσε στα έθνη αίτια να σεισθούν;

²¹ Αυτή η γνωστοποίησις του τι εσήμαινε το 1914 και αυτή η διακήρυξις της προσεγγίσεως της «ημέρας εκδικήσεως του Θεού ημών», ήσαν συγκλονιστικά νέα σε όλα τα έθνη. Αλλά η απροσδόκητη ανάδυσις της κοινωνίας του Νέου Κόσμου στο 1919 και η πρωτοφανής της αύξησις κατόπιν, εχρησίμευσαν για να σείσουν τα έθνη ακόμη περισσότερο, όχι μόνο με έκπληξι, αλλά και με φόβο, επειδή αυτό ήταν μια συγκεκριμένη απόδειξις ότι υπήρχε κάτι στο άγγελμα αυτό και ότι είχε λάβει υπόστασι ένα ακαταμάχητο κίνημα μαρτύρων, των οποίων το κήρυγμα, αν έβγαινε αληθινό, θα εσήμαινε το τέλος όλων των εθνών. Αληθινά, σαν κάτι προκαταρκτικό του Αρμαγεδδώνος και της βίαιης απ’ αυτόν μετατοπίσεως όλων των εθνών, υπήρξε μια μεγάλη ακαταστασία, ταραχή και κλονισμός των ουρανών, της γης, της θαλάσσης και όλων των εθνών του κόσμου του Σατανά.

‘Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ’

22. Τι είπε ο Αγγαίος ότι θα ήρχετο ως αποτέλεσμα του κλονισμού του κόσμου του Σατανά, και πώς εξηγήθηκε αυτό στο 1886 και στο 1931;

²² Ο Αγγαίος είπε ότι ως αποτέλεσμα του κλονισμού του κόσμου του Σατανά από τον Ιεχωβά, θα ήρχετο κάτι μεγαλειώδες. Τι; «Θέλει ελθεί η επιθυμία πάντων των εθνών.» Έτσι λέγει η Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου, καθώς και η μετάφρασις του Ντάρμπυ. «Και η ευχάριστησις όλων των εθνών θέλει ελθεί», λέγει η μετάφρασις του Ρόδερχαμ. Στην αρχή αυτό εφαρμόσθηκε στην έλευσι της ακλόνητης βασιλείας του Θεού. Στο 1886 η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά εξέδωσε το βιβλίο που τιτλοφορείται «Το Θείον Σχέδιον των Αιώνων». Στη σελίδα 266 (στην Αγγλική) αυτό λέγει: «Έτσι η εσχάτη ανάγκη του ανθρώπου θα γίνη ευκαιρία του Θεού και ‘θέλει ελθεί η επιθυμία όλων των εθνών’—η Βασιλεία του Θεού, με δύναμι και δόξα μεγάλη.—Αγγαίος 2:7.» Σαράντα πέντε χρόνια αργότερα, η εφαρμογή της προφητείας περιωρίσθη σ’ ένα άτομο, τον Ιησού Χριστό τον Βασιλέα. Το περιοδικό Η Σκοπιά, στο τεύχος της 15ης Φεβρουαρίου 1931 (στην Αγγλική), παρουσίαζε ένα άρθρο με τίτλο « Ο Ναός Του» και έλεγε (παράγρ. 33): «Ο Χριστός Ιησούς, η Κεφαλή του Χριστού, πρέπει πρωτίστως να είναι ‘η ευχαρίστησις όλων των ανθρώπων’ όταν θα τον γνωρίσουν, επειδή αυτός είναι ο αντιπρόσωπος του Θεού. Ο Ιησούς Χριστός ήλθε στον ναό ως ο τοποτηρητής του Ιεχωβά. Αυτός είναι το ‘σπέρμα της επαγγελίας’ και είναι η επιθυμία όλων των εθνών και λαών, έστω και αν δεν τον γνωρίζουν ακόμη.»

23. Σε ποια αρχαία μετάφρασι της Βίβλου εβασίζετο πραγματικά η ερμηνεία αυτή, και γιατί το γεγονός που περιγράφεται εδώ δεν μπορούσε να συμβή στο 1918;

²³ Η τελευταία αυτή ερμηνεία εβασίζετο στη λαϊκή Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου, η οποία απέδιδε το Αγγαίος 2:7 σύμφωνα με την παλαιά Λατινική Βουλγάτα. Η απόδοσις της Βουλγάτας, όπως αναπαρήχθη από την Καθολική Μετάφρασι Ντουαί, λέγει: «Και ο Επιθυμητός όλων των εθνών θέλει ελθεί.» Στη Ρωμαιοκαθολική λειτουργία στην προ των Χριστουγέννων περίοδο (Advent), τούτο εφαρμόζεται στην έλευσι του Ιησού στη γη, όχι στην έλευσί του στον ναό. Η έλευσίς Του στον μεγάλο πνευματικό ναό τού Θεού για έργον κρίσεως κατανοείται ότι έλαβε χώραν αοράτως την άνοιξι του 1918. Αλλά το Αγγαίος 2:7 είναι μια προφητεία της περιόδου αποκαταστάσεως του λαού του Θεού και επομένως δεν μπορεί να ριφθή πίσω στο 1918 πριν αρχίση η αποκατάστασις του υπολοίπου. Στην περίπτωσι του αρχαίου Ιουδαϊκού υπολοίπου το Αγγαίος 2:7 δεν μπορούσε να εκπληρωθή παρά αφού θα είχαν ανοικοδομήσει τον οίκον του Θεού. Λόγω του φόβου των και της αμελείας των επί δεκαέξη χρόνια, αυτό απεδείχθη ότι έγινε μετά 21 χρόνια αφότου επέστρεψαν από τη Βαβυλώνα. Ομοίως στην περίπτωσι του σημερινού πνευματικού υπολοίπου, η έλευσις εκείνου που ήταν επιθυμητό δεν είχε εφαρμογή πριν αποκατασταθούν από τη μυστική Βαβυλώνα στο 1919 ούτε ακόμη κατά το έτος αυτό, όταν μόλις άρχιζαν το έργον του ναού.

24. Γιατί το ίδιο το Εβραϊκό κείμενο απαγορεύει μια τέτοια ερμηνεία, και πώς επομένως απέδωσε τα Εβραϊκό η Ελληνική Μετάφρασις των Εβδομήκοντα;

²⁴ Ένα άλλο αξιοσημείωτο πράγμα: Το πρωτότυπο Εβραϊκό κείμενο απαγορεύει να εφαρμοσθή το Αγγαίος 2:7 στον Κύριον Ιησούν κατά την έλευσί του στον ναό το 1918. Πώς; Με τον εξής τρόπο: Μολονότι η λέξις που μεταφράζεται «επιθυμία» ή «Επιθυμητός» ή «ευχαρίστησις» είναι στον ενικό αριθμό, όμως το Εβραϊκό ρήμα που την συνοδεύει είναι στον πληθυντικό. Αιώνες πριν από τη Λατινική Βουλγάτα, οι Εβραίοι που έκαμαν την Ελληνική μετάφρασι των Εβδομήκοντα, το επρόσεξαν το γεγονός αυτό. Απέδωσαν, λοιπόν, το Εβραϊκό όνομά που ήταν στον ενικό με «συλλογική» έννοια και έκαμαν τη μετάφρασί των να λέγη: «Και ήξει τα εκλεκτά πάντων των εθνών.»

25. Σύμφωνα με τα ανωτέρω, πώς αποδίδουν την Εβραϊκή έκφρασι όλες σχεδόν οι νεώτερες μεταφράσεις;

²⁵ Σχεδόν όλες οι νεώτερες μεταφράσεις, Ιουδαϊκές, Καθολικές και Προτεσταντικές, από τα Εβραϊκά, προσπαθούν να αποδώσουν το νόημα του Εβραϊκού κειμένου σύμφωνα με την Ελληνική Μετάφρασι των Εβδομήκοντα.a Η Αγγλική Αναθεωρημένη Μετάφρασις του 1884 το απέδωσε: «Και θα σείσω όλα τα έθνη, και τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών θα έλθωσι και θα εμπλήσω τον οίκον τούτον δόξης, λέγει ο ΚΥΡΙΟΣ των δυνάμεων.» Η Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις του 1901, καθώς και η Εβραϊκή Μετάφρασις του Λήσερ του 1905, και η Μετάφρασις Νακάρ—Κολούγκα του 1948 λέγουν: «τα πολύτιμα όλων των εθνών»· και η Εβραϊκή έκδοσις Σονσίνο λέγει: «τα εκλεκτότατα πράγματα όλων των εθνών»· η Μία Αμερικανική Μετάφρασις των Λιέναρτ και Κραμπόν, λέγει: «οι θησαυροί όλων των εθνών»· και ο Μαρέντσους λέγει: «τα πλούτη όλων των λαών».

26. Πώς άλλες νεώτερες μεταφράσεις δείχνουν ότι το πράγμα αυτό θα ήρχετο ως αποτέλεσμα του κλονισμού;

²⁶ Άλλες μεταφράσεις δείχνουν ότι ο σκοπός για τον οποίον ο Ιεχωβά σείει όλα τα έθνη είναι για να καταστή δυνατόν να έλθη το πράγμα αυτό. Συμφωνώντας με τη Γερμανική μετάφρασι Κάουτς και τη Γαλλική Η Βιβλική Σχολή, η Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφρασις του 1952 λέγει: «Και θέλω σείσει όλα τα έθνη, ώστε να έλθουν οι θησαυροί όλων των εθνών, και θέλω εμπλήσει τον οίκον τούτον με λαμπρότητα, λέγει ο ΚΥΡΙΟΣ των δυνάμεων.» Ο Μόφφατ προχωρεί περαιτέρω και λέγει: «Και σείων όλα τα έθνη έως ότου οι θησαυροί όλων των εθνών να φερθώσι προς τα εδώ και ο Οίκός μου εδώ να πληρωθή με λαμπρότητα (λέγει ο Κύριος των δυνάμεων).» Δηλαδή, ο κλονισμός όλων των εθνών από τον Ιεχωβά θα παρήγε ωρισμένα αποτελέσματα όσον αφορά τον οίκον του. Ποια;

ΕΚΠΛΗΡΩΣΙΣ

27. Πώς ο Ιεχωβά μάς δείχνει σε τι να αποβλέπωμε για την εκπλήρωσι, και τι λέγει το Ησαΐας 66:10-14 ότι θα έβλεπε το υπόλοιπο;

²⁷ Παράλληλες προφητείες από το στόμα του Ιεχωβά μάς δείχνουν σε τι να αποβλέπουμε για την εκπλήρωσι του Αγγαίος 2:7, οι δε εξελίξεις της σύγχρονης ιστορίας αποδεικνύουν τις προφητείες του Ιεχωβά αληθινές από αυτή την άποψι. Ο Ιεχωβά, δίνοντας τη μεγάλη προφητεία αποκαταστάσεως όσον αφορά την γυναίκα του, την παγκόσμια οργάνωσί του Ιερουσαλήμ, όταν αυτή γεννά τους υπολοίπους του σπέρματός της ως ένα θεοκρατικό έθνος από το 1919 και έπειτα, κατευθύνει τον προφήτη του Ησαΐα να ανακράξη για ν’ ακούση ο λαός του σήμερα: «Ευφράνθητε μετά της Ιερουσαλήμ και αγάλλεσθε μετ’ αυτής, πάντες οι αγαπώντες αυτήν· χαρήτε χαράν μετ’ αυτής, πάντες οι πενθούντες δι’ αυτήν δια να θηλάσητε, και να χορτασθήτε από των μαστών των παρηγοριών αυτής· δια να εκθηλάσητε, και να εντρυφήσητε εις την αφθονίαν της δόξης αυτής. Διότι ούτω λέγει ο Ιεχωβά· Ιδού, εις αυτήν θέλω στρέψει την ειρήνην [ευημερίαν, ΜΑΜ] ως ποταμόν, και την δόξαν των εθνών ως χείμαρρον πλημμυρούντα· τότε θέλετε θηλάσει, θέλετε βασταχθή επί των πλευρών [σαν αγαπημένο παιδί], και κολακευθή επί των γονάτων αυτής. Ως παιδίον, το οποίον παρηγορεί η μήτηρ αυτού, ούτως εγώ θέλω σας παρηγορήσει· και θέλετε παρηγορηθή εν τη Ιερουσαλήμ. Και θέλετε ιδεί, και η καρδία σας θέλει ευφρανθή, και τα οστά σας θέλουσιν ανθήσει ως χόρτος.» (Ησ. 66:10-14, ΑΣ) Εκείνοι που αποτελούντο υπόλοιπο του σπέρματος της γυναικός του Θεού Ιερουσαλήμ το βλέπουν αυτό τώρα και οι καρδιές των ευφραίνονται, και αναγνωρίζουν ότι το χέρι του Ιεχωβά το έκαμε αυτό.

28. Τι προλέγει το Ησαΐας 61:1-7 σχετικά με τα υπόλοιπο;

²⁸ Ο ίδιος προφήτης εξέφερε μια άλλη προφητεία για το πώς ο Ιεχωβά θ’ αποκαθιστούσε τους κεχρισμένους μάρτυρας του από τη μυστική Βαβυλώνα και θα τους παρήγγελλε να κηρύξουν αγαθές αγγελίες, να επιδέσουν συντριμμένες καρδιές, να διακηρύξουν ελευθερία στους αιχμαλώτους και άνοιξιν δεσμωτηρίου στους δεσμίους, και να παρηγορήσουν όλους τους πενθούντας. Κατόπιν επρόσθεσε: «Και αλλογενείς θέλουσιν ίστασθαι και βόσκει τα ποίμνιά σας, και οι υιοί των αλλογενών θέλουσιν είσθαι οι γεωργοί σας, και οι αμπελουργοί σας. Σεις δε, ιερείς του Ιεχωβά θέλετε ονομάζεσθαι· Λειτουργούς του Θεού ημών θέλουσι σας λέγει· θέλετε τρώγει τα αγαθά των εθνών, και εις την δόξαν αυτών θέλετε καυχάσθαι. Αντί της αισχύνης σας θέλετε έχει διπλάσια· και αντί της εντροπής θέλουσιν έχει αγαλλίασιν εν τη κληρονομία αυτών· όθεν εν τη γη αυτών θέλουσι κληρονομήσει το διπλούν· αιώνιος ευφροσύνη θέλει είσθαι εις αυτούς.» (Ησ. 61:1-7, ΑΣ) Σήμερα στη θεοκρατική χώρα που γεννήθηκε στο 1919, το κεχρισμένο υπόλοιπο απολαμβάνει μια πνευματική ευημερία διπλάσια σε ποσότητα από την αισχύνη, την ατιμία και την καταδυνάστευσι που υπέφεραν στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

29. Τι μετατρέπει την ευημερία αυτή του υπολοίπου σε θαρραλέα υποβοήθησι, και γιατί ο «πολύς όχλος» καλής θελήσεως αναγνωρίζει το υπόλοιπο ως λειτουργούς και ιερείς του Θεού;

²⁹ Μετατρέποντας την ευημερία αυτή σε θαρραλέα υποβοήθησι οι ξένοι και αλλογενείς καλής θελήσεως παρέχουν υπηρεσίες ως γεωργοί, αμπελουργοί και βοσκοί του ποιμνίου, με πνευματική έννοια, οι δε «λειτουργοί» του Ιεχωβά και μέλη του «βασιλικού ιερατείου» Του αντλούν βοήθεια και όφελος από τις υπηρεσίες αυτές. Είναι μια πηγή χαράς γι’ αυτούς που ποτέ δεν τελειώνει. Οποιοσδήποτε τώρα μπορεί να εκδηλωθή ως ένας από αυτούς τους ξένους και αλλογενείς καλής θελήσεως, πρόθυμος και χαρούμενος να υπηρετή τον Θεό μαζί με το υπόλοιπο, αδιάφορο πόσο μεγάλο γίνεται αυτό το πλήθος καλής θελήσεως. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό και με το «βασίλειον ιεράτευμα» υπό τον Χριστόν, του οποίου ο αριθμός περιορίζεται σε 144.000 μέλη. Χρειάζεται καθιέρωσις για να γίνη κανείς δεκτός σ’ αυτό το αποκλειστικό ιερατικό σώμα, και μόνο ο Ιεχωβά Θεός μπορεί να κάμη την καθιέρωσι εκείνων που αυτός καλεί στο υψηλό αυτό πνευματικό λειτούργημα. Οι καλής θελήσεως ξένοι και αλλογενείς το αναγνωρίζουν αυτό και ομολογούν ότι το πνευματικό υπόλοιπο είναι λειτουργοί του Θεού και ιερείς του Ιεχωβά.

30. Πώς, σύμφωνα με το Ζαχαρίας 8:20-23, δέκα άνδρες έπιασαν το κράσπεδον ενός Ιουδαίου και επήγαν μαζί του στη λατρεία;

³⁰ Όταν ο Ιεχωβά θαυματουργικά αποκατέστησε το υπόλοιπό του από τη Βαβυλώνα στο 1919 και τους έβαλε να εργάζονται σε δράσι του ναού ως λάτρεις του και δούλοι του, αυτό ήταν μια απόδειξις στους ειλικρινείς ανθρώπους όλων των εθνών που επληροφορήθησαν σχετικώς, ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν ένα πραγματικό Θεό και ότι αυτός ήταν αληθινά μαζί τους για να τους απελευθερώνη και να τους ευλογή. Αυτοί άκουσαν το κεχρισμένο υπόλοιπο, εκείνους που είναι Ιουδαίοι εσωτερικώς, να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον να μεταβούν στον ναόν του Ιεχωβά, λέγοντας: «Ας υπάγωμεν σπεύδοντες δια να εξιλεώσωμεν το πρόσωπον του Ιεχωβά, και να εκζητήσωμεν τον Ιεχωβά των δυνάμεων· θέλω υπάγει και εγώ.» Κατόπιν ήθελαν να πάνε μαζί, και προσεκολλήθησαν στο υπόλοιπο των πνευματικών Ιουδαίων. «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· Εν ταις ημέραις εκείναις δέκα άνδρες εκ πασών των γλωσσών των εθνών θέλουσι πιάσει σφιγκτά, ναι, θέλουσι πιάσει σφιγκτά το κράσπεδον ενός Ιουδαίου, λέγοντες· Θέλομεν υπάγει με σας· διότι ηκούσαμεν ότι ο Θεός είναι με σας.» (Ζαχ. 8:20-23, ΜΝ) Ο Θεός που ονομάζεται Ιεχωβά, του οποίου τα έργα, οι επαγγελίες και οι σκοποί αναγράφονται στην Αγία Γραφή, είναι ο μεγάλος μαγνήτης της έλξεως, και Αυτός είναι Εκείνος που ελκύονται να τον λατρεύσουν μαζί με το υπόλοιπο των πνευματικών Ιουδαίων. Ήδη αριθμούνται σε πάνω από δέκα τέτοιους ανθρώπους καλής θελήσεως απέναντι ενός τέτοιου πνευματικού Ιουδαίου. Αυτό ποτέ δεν θα είχε συμβή αν το κεχρισμένο υπόλοιπο δεν επήγαινε για να εκτελέση έργον ναού στον οίκον του Ιεχωβά.

31. Σύμφωνα με το Ησαΐας 7:1-16, επάνω σε ποιον ο Ιεχωβά έχει ανατείλει με δόξα, και συνεπώς ποια εντολή δίδεται, και τι επρόκειτο να ακολουθήση την υπακοή σ’ αυτή την εντολή;

³¹ Όταν αυτός ήταν ωργισμένος μαζί τους κατά την περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το υπόλοιπο του σπέρματος της γυναικός του, της «άνω Ιερουσαλήμ», βρισκόταν σε βαθιά κατήφεια και σκότος. Αλλά στο 1919 ο Ιεχωβά ηγέρθη με εύνοια προς τη γυναίκα του και το φως της ευνοίας του είχε αντανάκλασι στο κεχρισμένο της υπόλοιπο επάνω στη γη. Η εντολή του προς αυτήν εφηρμόζετο επίσης στο υπόλοιπο της, και, ω, πόσο μεγαλειώδη είναι τα αποτελέσματα που προέκυψαν από την υπακοή των στην εντολή: «Σηκώθητι, φωτίζου· διότι το φως σου ήλθε, και η δόξα του Ιεχωβά ανέτειλεν επί σε. Διότι, ιδού, σκότος θέλει σκεπάσει την γην, και ζόφος τα έθνη· επί σε όμως θέλει ανατείλει ο Ιεχωβά, και η δόξα αυτού θέλει φανερωθή επί σε. Και τα έθνη θέλουσιν έλθει εις το φως σου, και οι βασιλείς εις την λάμψιν της ανατολής σου· . . . Τότε θέλεις ιδεί, και χαρή, και η καρδία σου θέλει εκπλαγή και πλατυνθή· διότι η αφθονία της θαλάσσης θέλει στραφή προς σε· ο πλούτος των εθνών θέλει ελθεί προς σε. . . . Και οι υιοί των αλλογενών θέλουσιν ανοικοδομήσει τα τείχη σου, και οι βασιλείς αυτών θέλουσι σε υπηρετήσει· διότι εν τη οργή μου σε επάταξα, πλην δια την εύνοιάν μου σε ηλέησα. Και αι πύλαι σου θέλουσιν είσθαι πάντοτε ανοικταί· δεν θέλουσι κλεισθή ημέραν και νύκτα, δια να εισάγωσιν εις σε τον πλούτον των εθνών, και να εισφέρωνται οι βασιλείς αυτών. Διότι το έθνος και η βασιλεία τα οποία δεν ήθελον σε δουλεύσει, θέλουσιν αφανισθή· ναι, τα έθνη εκείνα θέλουσιν ολοκλήρως ερημωθή. . . . Και θέλεις θηλάσει το γάλα των εθνών, και θέλεις θηλάσει τους μαστούς των βασιλέων· και θέλεις γνωρίσει ότι εγώ ο Ιεχωβά είμαι ο Σωτήρ σου, και ο Λυτρωτής σου, ο Ισχυρός του Ιακώβ.»—Ησ. 60:1-16, ΑΣ.

32. Απαντώντας στο ερώτημα, Έχουν έλθει τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών; πώς έδωσε ο Ιεχωβά μια απτή απάντησι στο Στάδιο Γιάγκη το 1953;

³² Με τα μάτια μας διαφωτισμένα από αυτές τις ερμηνευτικές προφητείες, έχομε φθάσει στην ώρα να ερωτήσωμε, Έχουν άρα γε έλθει τα επιθυμητά πράγματα, τα πολύτιμα πράγματα, οι θησαυροί, τα εκλεκτότατα πράγματα όλων των εθνών; Σεις οι χιλιάδες από το κεχρισμένο υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά που βρίσκεσθε εδώ σήμερα, υψώστε τα μάτια σας και αντικρύστε τα γύρω σ’ αυτό το απέραντο οικοδομικό συγκρότημα του Σταδίου Γιάγκη και ιδέτε τις δεκάδες επί δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων καλής θελήσεως από εικοσάδες εθνών και γλωσσών. Ιδού η απάντησις του Ιεχωβά των δυνάμεων στο ερώτημα. Αυτός έσεισε όλα τα έθνη με το κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη, και τα επιθυμητά πράγματα των εθνών ήλθαν ήδη, και ένας ανείπωτος αριθμός απ’ αυτά θα έλθη ακόμη προτού ο Ιεχωβά συντελέση τον μεγάλο κλονισμό διεξάγοντας τη μάχη του Αρμαγεδδώνος και τελείως μετατοπίζοντας τους σειομένους ουρανούς και γη της οργανώσεως του Διαβόλου.—Αγγαίος 2:20-23.

33. Μαζί με το παράδειγμα των αρχαίων μαρτύρων, με τι σήμερα έχει περιβάλει ο Ιεχωβά το πνευματικό του υπόλοιπο για την παρακίνησί του στον αγώνα ως το τέλος;

³³ Άλλοτε εμείς που ανήκομε στο υπόλοιπο εσυνηθίζαμε να σκεπτώμεθα ότι στον καιρό της μεγίστης δοκιμασίας, της τελικής δοκιμασίας, του υπολοίπου πριν από τον Αρμαγεδδώνα ή κατ’ αυτόν, θα καθίστατο αναγκαίο για τον Ιεχωβά Θεό να εγείρη από τους νεκρούς το «τοσούτον νέφος μαρτύρων» των αρχαίων χρόνων, τους «άρχοντας» (που υπελογίζετο ότι θα ήσαν ακριβώς εβδομήντα εν όλω), για να ενισχύσουν το πνευματικό υπόλοιπο και να του δώσουν θεία βεβαίωσι μέσα στην πιο σκληρή δοκιμασία του. Αλλά σήμερα κυττάξτε, σεις που είσθε από το υπόλοιπο, ιδέτε το τόσο μεγάλο νέφος συγχρόνων μαρτύρων με το οποίο σας έχει περιβάλει ο Ιεχωβά Θεός, που όλοι τους δείχνουν τη γνήσια πίστι του Αβραάμ του Ισαάκ, του Ιακώβ και όλων των προφητών, ακόμη και αν χρειασθή να πεθάνουν γι’ αυτή πίσω από το «Σιδηρούν Παραπέτασμα» ή αλλού. Τι περισσότερο απ’ αυτό, προς την κατεύθυνσι των θείων θαυμάτων, μπορεί να ζητή τώρα το κεχρισμένο υπόλοιπο; Η νομοταγής συντροφιά και υποστήριξις αυτού του «πολλού όχλου» των συγχρόνων μαρτύρων του Ιεχωβά και ο ζήλος και η πιστότης των στην τήρησι των εντολών του είναι μια ισχυρή παρακίνησις, μαζί με το παράδειγμα του «τοσούτου νέφους» των αρχαίων μαρτύρων, για να τρέξωμε τον «προκείμενον εις ημάς αγώνα» ως το τέλος, ως τη νίκη!—Εβρ. 12:1, 2.

34. Πώς τους είλκυσε ο Ιεχωβά από όλα τα έθνη, και σε ποιον είναι επιθυμητοί και γιατί;

³⁴ Με τη μαρτυρία της Βασιλείας που ο Ιεχωβά έχρισε και απέστειλε το υπόλοιπο του να κηρύξη, είλκυσε από όλα τα έθνη εκείνους που αυτός επιθυμεί και που το υπόλοιπο κατάλληλα επιθυμεί, τους ανθρώπους που είναι τέτοιας καλής θελήσεως προς τον Ιεχωβά ώστε αφιερώνονται σ’ αυτόν μέσω του Χριστού, του ανάσσοντος Βασιλέως. Μπορεί αυτοί να είναι πτωχοί, ταπεινοί και συνήθεις, και τα έθνη μπορεί να μην τους εκτιμούν και να μη θεωρούν ότι έχουν μεγάλη αξία, και μπορεί τώρα να στρέφωνται για να τους μισήσουν όμως στα όμματα του Ιεχωβά αυτοί είναι τα πιο εκλεκτά πράγματα που έχουν τα έθνη, διότι ανταποκρίνονται στη μαρτυρία της Βασιλείας, και την αναλαμβάνουν επίσης και ενώνονται με το κεχρισμένο υπόλοιπο στη διακήρυξί της και σε άλλους ακόμη. Στον Ιεχωβά η ζωή τους είναι πολύτιμη και αυτός θα τους προστατεύση από τις εκτελεστικές του δυνάμεις στον Αρμαγεδδώνα και θα τους χορηγήση ζωή και τα ευχάριστα προνόμιά της στο νέο κόσμο. Αυτοί είναι πραγματικοί θησαυροί γι’ Αυτόν που μπορούν να συγκριθούν με τους πιστούς μάρτυρας των αρχαίων χρόνων.

ΠΩΣ ΠΛΗΡΟΥΤΑΙ;

35. Πώς έδειξαν ότι εκτιμούν την αξίωσι του Ιεχωβά επάνω στον άργυρον και τον χρυσόν, και πώς ο Ιεχωβά έχει εμπλήσει «τον οίκον τούτον δόξης»;

³⁵ Ο Ιεχωβά τούς φέρνει κατ’ ευθείαν στον ναό, για να μπορέσουν να λατρεύσουν με καθαρή, αμόλυντη θρησκεία κοντά στο κεχρισμένο υπόλοιπο εκεί, διότι εκεί βρίσκονται οι καρδιές τους. Αυτοί εκτιμούν τη θεία δήλωσι: «Εμού είναι το αργύριον, και εμού το χρυσίον, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.» (Αγγαίος 2:8, ΑΣ) Όταν λοιπόν έρχωνται στον οίκον της λατρείας του, έρχονται φέρνοντας τους θησαυρούς των από άργυρον και χρυσόν, διότι περιλαμβάνουν όλους αυτούς τους θησαυρούς όταν αφιερώνουν τους εαυτούς των και όλα όσα έχουν στον Θεό μέσω του Χριστού. Με χαρά εκδαπανώνται οικονομικώς και με άλλο τρόπο για να συνεχίσουν το παγκόσμιο κήρυγμα της Βασιλείας ώσπου να έλθη το τέλος του κόσμου στον Αρμαγεδδώνα. Έτσι με την έλευσι των επιθυμητών πραγμάτων όλων των εθνών, εξεπληρώθη η υπόσχεσις του Ιεχωβά προς το υπόλοιπο των κεχρισμένων του εργατών του ναού: «Και θέλω εμπλήσει τον οίκον τούτον δόξης, λέγει ο Ιεχωβά.» (Αγγαίος 2:7, ΑΣ) Τότε, στο 1919, ήταν η ημέρα των μικρών πραγμάτων για τους εργάτας του ναού, πραγμάτων φαινομενικώς τόσο μικρών ώστε να καταφρονούνται από τα υπερήφανα έθνη. Αλλά η προφητεία του Ιεχωβά εγγυάτο μεγάλα αποτελέσματα σ’ αυτό το έργον του ναού, αυτή την ανάληψι της λατρείας του στον καθαρόν οίκον του: «Η δόξα του εσχάτου τούτου οίκου θέλει είσθαι μεγαλητέρα της του πρώτου, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.» (Αγγαίος 2:9, ΑΣ) «Η μέλλουσα λαμπρότης του οίκου τούτου θα είναι μεγαλητέρα της παρελθούσης.»—ΜΑΜ.

36. Πώς ο Ιεχωβά έχει ήδη εκπληρώσει τον λόγον του ότι η μεταγενέστερη δόξα του οίκου τούτου θα ήταν μεγαλύτερη από την προηγούμενη;

³⁶ Πόσο αληθινό είναι ήδη αυτό σήμερα! Με την έλευσι των επιθυμητών αυτών μαζί με τους θησαυρούς των στοργικής αφοσιώσεως και θεοκρατικής υπηρεσίας «ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού», ο οίκος της λατρείας του Ιεχωβά έχει πληρωθή με δόξα που επισκιάζει όχι μόνο ό,τι συνέβη με τον ναόν του Σολομώντος, αλλά και ό,τι έχει συμβή στη διάρκεια και των δεκαεννέα αιώνων που ο Ιεχωβά προετοίμαζε τους «ζώντας λίθους» για την ανέγερσι ενός πλήρους ναού, ενός «πνευματικού οίκου». Ποτέ δεν υπήρξε κάτι όμοιο μ’ αυτό για να κοσμή και να μεγαλύνη τον οίκον της λατρείας του Ιεχωβά. Ο αριθμός του πνευματικού υπολοίπου θα γίνεται μικρότερος κάθε χρόνο καθώς ο Ιεχωβά θα μεταθέτη μερικούς απ’ αυτούς από αυτό το επίγειο λατομείον προετοιμασίας και θα τους τοποθετή ως «ζώντας λίθους» στον ουράνιο ναό. Αλλ’ ω τα πλήθη των εκατοντάδων χιλιάδων της πιο εκλεκτής τάξεως ανθρώπων από όλα τα έθνη που τώρα συνωστίζονται στον οίκον της λατρείας του Ιεχωβά, και μάλιστα αυξανόμενοι κατά χιλιάδες από το ένα έτος στο άλλο! Τι δόξα, τι εντυπωσιακή βαρύτητα δίδει αυτό στον οίκον του Ιεχωβά, μια δόξα που ποτέ δεν ελαττώνεται αλλά πάντοτε αυξάνει καθώς ο καιρός προχωρεί προς τον Αρμαγεδδώνα! Αληθινά όλα τα έθνη πρέπει τώρα να μάθουν ότι ο Ιεχωβά έχει έναν οίκον λατρείας και ότι είναι γεμάτος από λάτρεις. Η λατρεία του είναι μια πραγματικότης που δεν μπορεί να εξαλειφθή, όπως άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να εξαλείψουν τον «πνευματικόν οίκον» του, τον ναόν του που αποτελείται από «ζώντας λίθους».

ΕΙΡΗΝΗ

37. Ποια βεβαίωσι μας δίδει η προφητεία του Αγγαίου ότι η φιλονεικία και η διαμάχη των έξω εθνών δεν θα εισβάλουν στον οίκον του;

³⁷ Η λογομαχία, η φιλονεικία και η διαμάχη των έξω κοσμικών εθνών ποτέ δεν θα εισβάλουν στα ιερά τμήματα του οίκου της λατρείας του Ιεχωβά. Εσωτερική διαφωνία και μάχες ποτέ δεν θα διασπάσουν τη λατρεία του κεχρισμένου υπολοίπου και των επιθυμητών του συντρόφων καλής θελήσεως, και έτσι να αποστερήσουν τον οίκον του από την υπερέχουσα δόξα του. «Η μεταγενεστέρα δόξα του οίκου τούτου θα είναι μεγαλητέρα της προηγουμένης, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· και εις τον τόπον τούτον θα δώσω ειρήνην, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.» (Αγγαίος 2:9, ΑΣ· ΜΝ) Όχι τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά ο οίκος της λατρείας του Ιεχωβά είναι ο μόνος τόπος ειρήνης επάνω στη γη σήμερα, και τα έθνη του κόσμου τούτου δεν μπορούν να την αφαιρέσουν. Είναι το δώρον του Ιεχωβά Θεού σ’ εμάς.

38. Εις εκπλήρωσιν του Ζαχαρίας 9:9, 10, πώς ο Ιεχωβά εξολόθρευσε άμαξαν, ίππον και πολεμικόν τόξον από τον Εφραΐμ και την Ιερουσαλήμ;

³⁸ Όταν προείπε πώς ο βασιλεύς του Ιησούς Χριστός θα ήρχετο και θα ετοποθετείτο στην ουράνια Σιών ως ο δοκιμασμένος και δόκιμος θεμέλιος λίθος του νέου κόσμου, ο Ιεχωβά διεκήρυξε: «Και θέλω εξολοθρεύσει την άμαξαν από του Εφραΐμ και τον ίππον από της Ιερουσαλήμ και θέλει εξολοθρευθή το τόξον το πολεμικόν· και αυτός θέλει λαλήσει ειρήνην προς τα έθνη· και η εξουσία αυτού θέλει είσθαι από θαλάσσης έως θαλάσσης, και από ποταμού [του Ευφράτου, που άλλοτε εξουσιάζετο από την Βαβυλώνα] έως των περάτων της γης.» (Ζαχ. 9:9, 10) Άρματα, ίπποι και πολεμικά τόξα ήσαν όλα αρχαία σύμβολα σαρκικού πολέμου. Κατά καιρούς οι Ισραηλίτες, διηρημένοι υπό το βασίλειον επί κεφαλής του οποίου ήταν ο Εφραΐμ και το βασίλειον επί κεφαλής του οποίου ήταν η Ιερουσαλήμ εχρησιμοποιούσαν αυτά τα εργαλεία του πολέμου σε αδελφοκτόνο μάχη μεταξύ των. Τελικά, όμως, ο Ιεχωβά ήνωσε τον Εφραΐμ και την Ιερουσαλήμ ως ένα λαό και απέκοψε τα πολεμικά όπλα από τη χρήσι του ενός εναντίον του άλλου. Το ίδιο συμβαίνει και με το υπόλοιπο των πνευματικών του Ισραηλιτών. Άσχετα με την προηγούμενή τους θρησκευτική ή πολιτική ομολογία και υποτέλεια, ο Ιεχωβά μέσω του Βασιλέως του τους ενώνει σαν ένα έθνος και τους βοηθεί με το άγιο του πνεύμα να τον λατρεύουν και να τον υπηρετούν με ειρήνη. Οι πνευματικοί Ισραηλίτες υποστηρίζουν ενωμένοι τον Βασιλέα του Ιεχωβά.

39. Γιατί δεν είναι τα κοσμικά έθνη εκείνα στα οποία λαλεί ειρήνην σήμερα ο Βασιλεύς του Ιεχωβά, και τι, επομένως, οι μάρτυρες του Ιεχωβά αναχαιτίζονται να κάμουν;

³⁹ Ο Βασιλεύς του, ο «Άρχων της Ειρήνης», δεν θα περιορίση τη βασιλεία του της ειρήνης σ’ έναν ενωμένο, ειρηνικό πνευματικό Ισραήλ. Ο Ιεχωβά λέγει: «Και αυτός θέλει λαλήσει ειρήνην προς τα έθνη.» Πώς μπορεί να γίνη αυτό, αφού ο Ιησούς Χριστός δεν λαλεί ειρήνην σήμερα στα έθνη του κόσμου τούτου; Αυτός χειρίζεται το σιδηρούν σκήπτρον για να κατασυντρίψη όλα τα έθνη σαν απλά σκεύη κεραμέως στον Αρμαγεδδώνα. Προκαλεί όλα τα έθνη να τον πολεμήσουν εκεί, σύμφωνα με την προκήρυξι του Ιεχωβά προς τα έθνη: «Ετοιμάσατε πόλεμον, διεγείρατε τους μαχητάς, ας πλησιάσωσιν, ας αναβαίνωσι πάντες οι άνδρες του πολέμου· σφυρηλατήσατε τα υνία σας εις ρομφαίας, και τα δρέπανά σας εις λόγχας· ο αδύνατος ας λέγη, Εγώ είμαι δυνατός· συναθροίσθητε, και έλθετε κυκλόθεν, πάντα τα έθνη, και συνάχθητε ομού.» (Ιωήλ 3:9-11, ΜΝ) Έχοντας την εντολή να κάμουν αυτή την πολεμική προκήρυξι σε όλα τα έθνη, οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μπορούν να ενωθούν και δεν θα ενωθούν με οποιαδήποτε ειρηνιστική οργάνωσι προτρέποντας τις εθνικές κυβερνήσεις να θέσουν τέρμα στον πόλεμο εν ονόματι της Χριστιανοσύνης. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν θα δώσουν καμμιά υποστήριξι στην Απόφασι περί Αφοπλισμού που εψηφίσθη στις 8 Απριλίου του περασμένου έτους από τη Γενική Συνέλευσι των Ηνωμένων Εθνών κάτω από την απάτη τού να εργασθούν για διαρκή ειρήνη μεταξύ των κοσμικών εθνών. Μια τέτοια ενέργεια θα ήταν, εν πρώτοις, ανωφελής. Εξ άλλου—και αυτό είναι το σπουδαιότερο—θα ήταν αντίθετη στην εντολή του Ιεχωβά προς τους μάρτυράς του.

40. Ζητώντας την απάντησι στο ερώτημα μας όσον αφορά το ότι ο Βασιλεύς λαλεί ειρήνην στα έθνη, ποια ειδική προφητεία του Ησαΐα καλούμεθα να ακούσωμε;

⁴⁰ Τι, λοιπόν, σημαίνει το ότι ο Βασιλεύς λαλεί ειρήνην στα έθνη; Πότε εφαρμόζεται αυτό; Ακούστε, και, καθώς ακούετε, σκεφθήτε για την έλευσι των επιθυμητών πραγμάτων όλων των εθνών στον οίκον της λατρείας του Ιεχωβά: «Εν ταις εσχάταις ημέραις, το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών· και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό, και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει, και ειπεί, Έλθετε, και ας αναβώμεν εις το όρος του Ιεχωβά, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού, Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος, και λόγος Ιεχωβά εξ Ιερουσαλήμ. Και θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών, και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.»—Ησ. 2:2-4, ΜΝ· ΑΣ.

41. Πότε θα έχωμε ολικό και παντοτινό αφοπλισμό των κοσμικών εθνών; Γιατί;

⁴¹ Τα έθνη του κόσμου τούτου δεν είναι εκείνα που δίνουν προσοχή στις κρίσεις του Ιεχωβά ή που εκτιμούν τους ελέγχους του. Οι συνδιασκέψεις των και οι αποφάσεις των αφοπλισμού δεν αποβλέπουν σε πλήρη αφοπλισμό αλλά σε απλόν περιορισμό των εξοπλισμών, και αυτές ποτέ δεν ωδήγησαν ούτε θα οδηγήσουν ποτέ εντεύθεν του Αρμαγεδδώνος τα έθνη στο να σφυρηλατήσουν τις μάχαιρες σε υνία και τις λόγχες σε δρέπανα και να καταθέσουν το ξίφος και να παύσουν να διδάσκουν τον πόλεμο. Όταν θα τα πλήξη ο «πόλεμος της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» θα είναι πλήρως εξωπλισμένα με όλα τα βελτιωμένα όπλα της σύγχρονης επιστήμης, πολλών από τα οποία δεν έχομε τώρα γνώσιν. Αλλά όταν ο Αρμαγεδδών θα τελειώση, ο Βασιλεύς του Ιεχωβά θα έχη κατασυντρίψει και καταθρυμματίσει όλα εκείνα τα εναντίον της Βασιλείας έθνη. Τότε για πρώτη φορά θα έχωμε ολικόν αφοπλισμό των εθνών εκείνων και μάλιστα για πάντα.

42. Ποιοι, λοιπόν, από τα έθνη δίδουν τώρα προσοχή στις κρίσεις και στους ελέγχους του Ιεχωβά, και πώς θα κάνουν το ίδιο ακόμη και στον Αρμαγεδδώνα; Γιατί;

⁴² Επομένως, είναι ο «πολύς όχλος» των επιθυμητών από όλα αυτά τα έθνη και τους λαούς εκείνος που τώρα προσέχει στις κρίσεις και στους ελέγχους του Ιεχωβά και περιπατεί στις κατευθύνσεις που αυτός τους διδάσκει από τη Σιών και τον ναό της. Αυτοί τώρα κάνουν ολικόν αφοπλισμόν, μεταφέροντας σε ειρηνικές, παραγωγικές χρήσεις εκείνα που ήσαν προηγουμένους αφιερωμένα σε θανάσιμη διαμάχη, καταθέτοντας το ξίφος που κατά γράμμα εχρησιμοποιούσαν για να εγερθούν ο ένας εναντίον του άλλου, και μη μαθαίνοντας πια τον σαρκικό αυτόν πόλεμο. Όταν θα εκραγή ο Αρμαγεδδών και ο Ιεχωβά θα επιφέρη σύγχυσι στους εχθρούς του, οι εχθροί εκείνοι θα στρέψουν ο καθένας το χέρι του εναντίον του αδελφού του. Δεν θα συμβή αυτό με τον «πολύν όχλον» που εβγήκε από όλα τα έθνη για να έλθη στο πολύ ανυψωμένο «όρος του Ιεχωβά»! Αυτοί θα τείνουν ο καθένας τους χέρι βοηθείας στον αδελφό του, για να μπορέσουν όλοι μαζί να σταθούν ενωμένοι εις την «ειρήνην του Θεού, την υπερέχουσαν πάντα νουν.» Αυτό θα γίνη επειδή έχουν όλοι συρρεύσει στον οίκον του Ιεχωβά, «του Θεού του Ιακώβ», και εκεί Αυτός επιβάλλει τον σκοπό του: «Εν τω τόπω τούτω θέλω δώσει ειρήνην, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.»—Αγγαίος 2:9, ΑΣ.

43. Ποιο θέαμα παρατηρούμε, πώς είμεθα μακάριοι, και πώς θα είμεθα περαιτέρω μακάριοι σχετικά με το ζήτημα αυτό;

⁴³ Κυττάξτε, λοιπόν, τον οίκον της λατρείας του σήμερα γεμάτον με δόξα, προικισμένον με θεία ειρήνη. Είμεθα μακάριοι να ζούμε για να βλέπωμε αυτό το θέαμα προς διεκδίκησιν του λόγου του Ιεχωβά. Θα είμεθα μακάριοι να διαμένωμε στον οίκον του λατρεύοντάς τον αγνά «εν αγία παρατάξει», και εργαζόμενοι ακούραστα για την πλήρωσι του οίκου του με μεγαλύτερη ακόμη δόξα με το να βοηθούμε όλους τους επιθυμητούς που απομένουν από όλα τα έθνη, να εισέλθουν.

[Υποσημειώσεις]