Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Γιατί η έναρξις του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν συνέπεσε με την αρχή του μηνός Οκτωβρίου, όταν είχαν λήξει οι προσδιωρισμένοι καιροί των εθνών»;—Η.Π.Α
Όπως συχνά απέδειξε αυτό το περιοδικό, η ανάθεσις στον Χριστό Ιησού της βασιλείας επάνω στα έθνη έλαβε χώρα το 1914 μ.Χ. όταν έληξαν οι ‘προσδιωρισμένοι καιροί των εθνών’ ή Καιροί των Εθνών. (Λουκ. 21:24· Δαν. 4:16, 17, 31, 32) Αυτοί οι «προσδιορισμένοι καιροί» άρχισαν πριν από 2.520 χρόνια, ύστερ’ από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. και την δολοφονία του Ιουδαίου κυβερνήτου Γεδαλία. Ο φόνος του Γεδαλία τον μήνα Τισρί (Σεπτέμβριος/Οκτώβριος) («την έβδομη νέα σελήνη,» μετάφρασις Μπάιγκτον) ανάγκασε εκείνους τους Ιουδαίους που είχαν παραμείνει στη γη του Ιούδα να φύγουν. (Ιερ. 41:1, 2· 43:2-7) Ως τον καιρό που διέφυγαν οι φοβισμένοι Ιουδαίοι στην Αίγυπτο πρέπει να ήταν τουλάχιστον το μέσον του μηνός Τισρί, για να υπάρχη αρκετός καιρός για να διαδραματισθούν τα γεγονότα που αναφέρονται στη Γραφή ότι έλαβαν χώραν μεταξύ της δολοφονίας και της διαφυγής. (Παράβαλε Ιερεμίας 41:4, 10-42:7.) Αυτό τοποθετεί την, έναρξι των καιρών των εθνών περίπου στις 15 του μηνός Τισρί του 607 π.Χ.
Στο τέλος των καιρών των εθνών, περίπου 15 του μηνός Τισρί (4/5 Οκτωβρίου), το 1914 μ.Χ., εξεπληρώθη το εδάφιο Αποκάλυψις 11:15 ότι: «Αι βασιλείαι του κόσμου έγιναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού.» Με το να ενθρόνιση τον Υιόν του Ιησού Χριστό, ο Ιεχωβά Θεός ανέλαβε τη δύναμί του για να διακυβερνήση ως βασιλεύς επάνω στον κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Η εξουσία του μεγάλου αντιπάλου Σατανά ή Διαβόλου επρόκειτο να λήξη.
Επειδή ήταν ο «άρχων του κόσμου τούτου» του ανθρωπίνου γένους αποξενωμένος από τον Θεό, ο Σατανάς ασφαλώς δεν επιθυμούσε να βλέπη ν’ αναλάβη η βασιλεία πλήρη έλεγχο των υποθέσεων της γης. (Ιωάν. 12:31· 14:30· 16:11) Πριν από δεκαεννέα αιώνες και πλέον, είχε χειρισθή τα ζητήματα με τέτοιο τρόπο ώστε, αν δεν υπήρχε θεία επέμβασις ο Ηρώδης ο Μέγας θα είχε θανατώσει το βρέφος Ιησού. (Ματθ. 2:13) Ομοίως, ακόμη και πριν την γέννησι της ουράνιας βασιλείας, ο Σατανάς ετοιμάσθηκε μαζί με τους δαίμονάς του για μια επίθεσι. Αυτό περιγράφεται συμβολικά στα εδάφια Αποκάλυψις 12:3-5, όπου διαβάζομε: «Και εφάνη άλλο σημείον εν τω ουρανώ, και ιδού, δράκων μέγας κόκκινος, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα· και επί τας κεφαλάς αυτού διαδήματα επτά· και η ουρά αυτού έσυρε το τρίτον των αστέρων του ουρανού, και έρριψεν αυτούς εις την γην. Και ο δράκων εστάθη ενώπιον της γυναικός της μελλούσης να γεννήση, δια να καταφάγη το τέκνον αυτής όταν γεννήση. Και εγέννησε παιδίον άρρεν, το οποίον μέλλει να ποιμάνη πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά· και το τέκνον αυτής ηρπάσθη προς τον Θεόν και τον θρόνον αυτού.»
Δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσση, λοιπόν, ότι ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος εξερράγη δύο περίπου μήνες πριν από το τέλος των Καιρών των Εθνών, και επομένως πριν από τη γέννησι του συμβολικού «υιού» ή της ουράνιας βασιλείας. Δεν ήταν ανάγκη να περιμένη ο Σατανάς ή Διάβολος ώσπου να τεθή στα χέρια του Ιησού Χριστού ή βασιλεία όλων των εθνών για να οδηγήση τα έθνη σ’ ένα μεγάλης κλίμακος πόλεμο. Η έναρξις εκείνης της αιματηράς συρράξεως ήταν χωρίς αμφιβολία μέρος του σχεδίου του να τύφλωση τους ανθρώπους σ’ αυτό που είχε συμβή στους ουρανούς σε εκπλήρωσι της Βιβλικής προφητείας και επίσης, αν ήταν δυνατόν, να εμποδίση την Βασιλεία να κυβερνήση τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους.