Επίθεσις από το Αόρατο Βασίλειο
ΠΡΙΝ από λίγα χρόνια έγινε μια μελέτη σε 25.000 άτομα σε διάφορες χώρες για να διαπιστωθή αν, «ενώ ήσαν σ’ εγρήγορσι και σε καλή κατάσταση υγείας, είχαν κάποτε ακούσει κάποια φωνή, αν είδαν κάποια μορφή, ή αισθάνθηκαν κάποιο άγγιγμα, που δεν θα μπορούσε να εξηγηθή με υλικά μέσα.» Τ’ αποτελέσματα της ευρυτάτης αυτής ερεύνης εθεωρήθησαν ως καταπληκτικά, διότι η αναλογία των διανοητικώς υγιών ανθρώπων, οι οποίοι, στην Αγγλία και μόνο, είχαν λάβει τέτοιες σαφείς εντυπώσεις, ήταν ένας στους δέκα.1
Μήπως αυτή η επίθεσις προήρχετο από το αόρατο βασίλειο; «Ανοησίες», λέγουν πολλοί από τους σημερινούς ψυχολόγους, οι οποίοι αρέσκονται να χρησιμοποιούν τη λέξι «παραίσθησις». Αφ’ ετέρου, οι ψυχοερευνηταί, οι παραψυχολόγοι, δεν είναι και τόσο σκεπτικοί· έχουν εύρει πάρα πολλά, τα οποία η επιστήμη δεν μπορεί να τα εξηγήση, όπως είναι η εξωαισθητήριος αντίληψις.
Εξ άλλου, πολλές είναι οι φημολογούμενες επιθέσεις από το αόρατο βασίλειο. Συχνά υπάρχουν αξιόπιστοι μάρτυρες. Επί πλέον, ο κοσμικός ψυχολόγος που δεν πιστεύει στον λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, είναι μια πολύ αμφίβολη αυθεντία για Χριστιανούς. Εκείνοι, που ανέγνωσαν τη Γραφή τους, γνωρίζουν ότι οι θεόπνευστες Γραφές ομιλούν για την ύπαρξι πονηρών πνευματικών πλασμάτων και «ουαί εις . . . την γην» στην εποχή μας. Γιατί; Διότι «ο καλούμενος Διάβολος, και Σατανάς . . . ερρίφθη εις την γην και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ’ αυτού.» Έτσι, ο άνθρωπος πρέπει ν’ αντιμετωπίση το γεγονός ότι ο Διάβολος και οι άγγελοι του είναι αόρατες δυνάμεις περιορισμένες στη γειτονία της γης, και των οποίων η ύπαρξις σημαίνει «ουαί». Δεν είναι προϊόν φαντασίας «τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα.»—Αποκάλ. 12:9, 12· Εφεσ. 6:16.
Ένας από τους πολλούς τρόπους, με τους οποίους οι αόρατες δυνάμεις του Σατανά φέρνουν δεινά στο ανθρώπινο γένος, είναι η διατάραξις ανθρώπων που προσπαθούν να κοιμηθούν. Άτομα μερικές φορές αναφέρουν ότι αόρατα χέρια τραβούν τα σινδόνια και τα ενοχλούν με αγγίγματα, τα οποία τα κρατούν σε αϋπνία. Μπορεί και να σηκώνεται το κρεββάτι, να κινήται ή μετακινήται. Ένας σκεπτικιστής, Βρεττανός καλλιτέχνης, άκουσε μια τέτοια ταραχή κι επήγε να κατοικήση σ’ ένα σπίτι στο Πόλινγκ του Σώσσεξ. Δεν είναι πια σκεπτικιστής. Ανέφερε: «Δεν πέρασε πολλή ώρα, που κοιμήθηκα στο δωμάτιο, όταν αφυπνίσθηκα ξαφνικά, αισθανόμενος ότι κάποιος ανύψωσε το κρεββάτι μου από κάτω. Εσκέφθηκα ότι θα μπορούσε να είναι κάποιος κρυμμένος εκεί για να με τρομάξη. Έκαμα μια έρευνα, αλλά τίποτα δεν βρήκα. Αργότερα το κρεββάτι μου εσείσθη με σφοδρότητα κι εστροβιλίσθηκα σαν μια σβούρα. Όταν μου εδόθη καιρός να συνέλθω, διεπίστωσα ότι κοιτόμουν καθέτως στο κρεββάτι και τα περισσότερα από τα ρούχα του κρεββατιού ήσαν στο δάπεδο».2
Μια από τις πιο εντυπωσιακές περιπτώσεις, που λέγεται ότι επέστησαν την προσοχή του παραψυχολόγου Ι. Β. Ράιν, ήταν η περίπτωσις ενός δεκατετραετούς παιδιού, που συχνά υφίστατο επιθέσεις στο κρεββάτι. Όταν το παιδί πήγε στο σπίτι ενός κληρικού για να κοιμηθή, το κρεββάτι εσείσθη τόσο σφοδρά, ώστε ηναγκάσθη να σηκωθή και να προσπαθήση να κοιμηθή σε μια βαριά πολυθρόνα. Ενώ ο κληρικός έστεκε πάνω του, η βαριά αυτή πολυθρόνα έκλινε προς τη μια πλευρά και κατέπεσε ανεστραμμένη, ρίχνοντας το παιδί στο δάπεδο. Ο κληρικός, δοκιμάζοντας να λάβη την ίδια στάσι στην πολυθρόνα, δεν μπορούσε ούτε ακόμη να την γυρίση.3
Σε μια άλλη περίπτωσι, που συνέβη στο Ρουύκορν, Τσέσαϊρ, της Αγγλίας, η εφημερίδα έγραψε ότι αόρατα χέρια «έρριχναν ένα παιδί συνεχώς έξω από την κλίνη του τη νύχτα».4 Κληρικοί, οι οποίοι παρέστησαν μάρτυρες τοιούτων επιθέσεων και τις ανέφεραν, συχνά δεν μπόρεσαν να τις σταματήσουν, υπέστησαν δε μάλιστα και οι ίδιοι επιθέσεις. Πραγματικά, το πνεύμα στην περίπτωσι του Ρούνκορν, κατά το Πνευματιστικο έντυπο Τα Ψυχικά Νέα, κακομετεχειρίσθη τον Μεθοδιστή κληρικό Γ. Χ. Στήβενς, ρίχνοντας μια Γραφή εναντίον του.5
Οι επιθέσεις αυτού του είδους, είναι τόσο συχνές και τέτοιας φύσεως, ώστε είναι εντελώς αδύνατο ν’ αποδοθούν σε όνειρα ή φαντασία. Λόγου χάριν, μια εφημερίς του Λονδίνου μιλεί για ένα ανδρόγυνο στο Έψομ, κατά το οποίον η σύζυγος είχε ενοχλήσεις στο υπνοδωμάτιο. Δεν ήταν φαντασία της συζύγου, αφού ο σύζυγος έλεγε:
«Ένα βράδυ η Μπέττη ήταν καθιστή στο κρεββάτι, όταν κάτι άρχισε να την τραβά από τους ώμους. Την έσυρε προς το παράθυρο. Ύψωσε το σώμα της έτσι, ώστε μόνο οι κνήμες και οι μηροί της άγγιζαν το κρεββάτι. Εφώναξε για βοήθεια. Την άρπαξα από τις κνήμες. Αλλ’ ό,τι κι αν ήταν αυτό, είχε μεγάλη δύναμι. Στην αρχή δεν μπορούσα να το συγκρατήσω. Αισθανόμουν σαν να επήγαινα κι εγώ προς το παράθυρο. Κατόπιν, εντελώς ξαφνικά εφάνη σαν να έχανε τη δύναμί του, και η Μπέττη έπεσε».6
Απ’ όλον τον κόσμο ακούονται τέτοιες επιβλαβείς επιθέσεις. Ο Κήρυξ της Πόλεως του Παναμά έγραφε για ένα κορίτσι δεκαοκτώ ετών, που παρηνωχλείτο από πνεύματα. Υπέστη επίθεσι παρουσία δημοτικών λειτουργών κι ενός γιατρού. «Το χέρι της Κλαρίτας εδαγκώθη ενώ το κρατούσα», είπε ένας δημοτικός υπάλληλος. Ο γιατρός επεξήγησε: «Πάντοτε θεωρούσα τον κόσμον αυτόν ως ένα ορατό πράγμα, αλλ’ υπάρχει κάτι το άγνωστο, μια δύναμις αόρατη αλλ’ αισθητή».7 Μια συνοικία της Μαλαισίας στη Γελουτόγκ, Πενάγκ, έγινε σκηνή επιθέσεων εναντίον παιδιών. Μια εφημερίς της Σιγγαπούρης έγραψε: «Το πνεύμα λέγεται ότι επετέθη εναντίον νεαρών κοριτσιών και παιδιών, ενίοτε απογυμνώνοντάς τα, και συχνά κάνοντάς τα να στενάζουν με αγωνία».8 Τέτοιες επιθέσεις είναι όμοιες μ’ εκείνες που έγιναν στους ατυχείς εξορκιστάς, για τους οποίους η Γραφή λέγει, «και πηδήσας επ’ αυτούς ο άνθρωπος, εις τον οποίον ήτο το πνεύμα το πονηρόν, και νικήσας αυτούς, ίσχυσε κατ’ αυτών, ώστε γυμνοί και τετραυματισμένοι έφυγον εκ του οίκου εκείνου.»—Πράξ. 19:16.
Ένα πρόσφατο βιβλίο, Ένδειξις περί του Σατανά στον Σύγχρονο Κόσμο,9 αφηγείται πολλά γεγονότα, όχι μόνο δαιμονικών επιθέσεων, αλλά και οργίλων συνομιλιών μεταξύ των τολμηρών εξορκιστών και των πονηρών πνευμάτων.
Σε πολλές περιπτώσεις οι δαίμονες παρενοχλούν τους ανθρώπους μιλώντας σ’ αυτούς· οι άνθρωποι αυτοί αναφέρουν ότι ακούουν «φωνές». Αυτό λέγεται «οξυκοΐα» στους πνευματιστικούς κύκλους, οι δε πνευματισταί συνέγραψαν μερικά βιβλία καθ’ υπαγόρευσιν δαιμονικών φωνών. Αλλ’ αυτές οι φωνές παρενοχλούν πολλά άτομα, παρακινώντας τα σε βιαιότητες, φόνους και αυτοκτονίες. Ένας κάτοικος της Σιγγαπούρης άκουσε μια φωνή πνεύματος επί τέσσερες ημέρες, που του έλεγε ν’ αυτοκτονήση. Και αυτοκτόνησε. Η σύζυγός του είπε ότι ο σύζυγος της τής είχε μιλήσει για τις προσταγές του πνεύματος, αλλ’ αυτή το εχαρακτήρισε σαν μια μεγάλη αστειότητα.10
Δεκάδες παραδειγμάτων επιβλαβών επιθέσεων από το αόρατο βασίλειο εκτίθενται στο βιβλιάριο, που εξεδόθη από την Εταιρία Σκοπιά και τώρα εξηντλήθη, με τίτλο «Δύνανται οι Ζώντες να Ομιλώσι μετά των Νεκρών;» Επί παραδείγματι, έγραφε:
«Τα Νέα του Σικάγου έκαμαν μια έρευνα των πνευματικών φαινομένων και κατέληξαν στα επόμενα συμπεράσματα: ‘Όσο για τις φωνές, που τόσο πολλοί τείνουν τ’ αυτί για να συλλάβουν, έμαθα ότι είναι πιο πιθανό να υποβάλουν κακό παρά καλό. . . . Αφού άπαξ εγκατασταθή επικοινωνία, απαιτείται θετική σκέψις για να καταπολεμηθούν αυτές οι ‘φωνές’ ή δυνάμεις κακού. . . . Ποτέ δεν είναι ασφαλές να παραχωρήσετε τη θέλησί σας, την ψυχή σας ή την ατομικότητα σας, στη φύλαξι σ’ αυτές τις μη γήινες δυνάμεις. . . . Βρήκα μια γυναίκα που ωδηγείτο από τις ‘φωνές’ να φονεύση το μικρό κορίτσι της πνίγοντας το μέσα σε μια μπανιέρα. . . . Βρήκα έναν άνθρωπο, που είπε ότι οι φωνές του έλεγαν να χτυπήση ένα νεαρό, που συνήντησε εξερχόμενος από ένα εστιατόριο. Το έπραξε. . . . Υπάρχουν εκατοντάδες ομοίων περιπτώσεων’.»
Πριν από τον κατακλυσμό της εποχής του Νώε «ενεπλήσθη η γη αδικίας», λόγω της δράσεως των δαιμόνων. (Γέν. 6:1-11) Σήμερα εγείρεται πολλή βία από τους δαίμονας, οι οποίοι παρακινούν ανθρώπους να επιτίθενται εναντίον άλλων ανθρώπων. Πολλές «ουαί», λοιπόν, είναι το αποτέλεσμα της επιθέσεως από το αόρατο βασίλειο. Οι Χριστιανοί πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για πνευματικό πόλεμο, κατανοώντας ότι αποτελούν ειδικό στόχο των ‘πεπυρωμένων βελών του πονηρού’.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1 Φαντάσματα των Ζώντων, υπό Ε. Γκούρνεϋ.
2 Πνεύματα Υπεράνω της Αγγλίας, Ρ. Θέρστον Χόπκινς.
3 Νέα της Φιλαδελφείας, 27 Αυγούστου 1949.
4 Ημερήσιος Άποικος Βικτωρίας (Καναδά), 14 Μαΐου 1953.
5 Αμερικανικόν Ημερολόγιον Νέας Υόρκης, 15 Οκτωβρίου 1953.
6 Ημερήσιος Ταχυδρόμος του Λονδίνου, 17 Ιουλίου 1950.
7 Κήρυξ Πόλεως του Παναμά, 19 Μαΐου 1953.
8 Κυριακάτικοι Τάιμς, 30 Αύγουστου 1953.
9 Λέων Κριστιάνι, Μακμίλλαν, 1962.
10 Τάιμς των Στενών, 15 Δεκεμβρίου 1953.