Η Ώρα της Δοκιμασίας Έφθασε!

 1. Γιατί είναι δύσκολο να έχωμε μια αντικειμενική άποψι της παγκοσμίου καταστάσεως, και πώς αποδεικνύεται αυτό;

ΕΝΑΣ στρατιώτης, ο οποίος είναι δραστηρίως απησχολημένος σε σκληρή μάχη, δεν μπορεί να έχη πλήρη άποψι της μάχης ως συνόλου. Αυτό δεν αναμένεται απ’ αυτόν. Είναι πάρα πολύ απησχολημένος διαφορετικά και η άποψίς του για ολόκληρο το ζήτημα επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τη δική του πείρα. Με όμοιο τρόπο, αν ανακύψη μια ανωμαλία στον τομέα της βιομηχανίας, που περιλαμβάνει μια απεργία και ίσως βία, ο μέσος εργάτης θ’ ακούση μόνο την ρητορία και την προπαγάνδα εκείνων οι οποίοι υποτίθεται ότι είναι με το μέρος του. Όπως ο στρατιώτης, ο εργάτης βλέπει την όλη υπόθεσι υποκειμενικά, δηλαδή, όσο επηρεάζει αυτόν προσωπικά. Το αντίθετο απ’ αυτό είναι να βλέπη κανείς τα πράγματα αντικειμενικά, που σημαίνει ανεπηρέαστη άποψι, χωρίς να ταλαντεύεται ή να προκαταλαμβάνεται από προσωπικά αισθήματα ή αναμίξεις άλλων. Από ανθρώπινη άποψι, ίσως ο ιστορικός είναι εκείνος που βρίσκεται στην πιο καλή θέσι να το κάμη αυτό, όταν μπορή να στραφή οπίσω και να ιδή το επεισόδιο μέσα σ’ ολόκληρο το σύνολό του. Αν αυτό αληθεύη για περιπτώσεις όπου υπάρχει μεγάλη πίεσις, τι πρέπει να λεχθή για ολόκληρη την παγκόσμια κατάστασι που γίνεται κάθε μέρα πιο απειλητική; Ποιο άτομο βρίσκεται σε τέτοια ανώτερη θέσι ώστε να μπορή να εκτιμήση ορθώς την κατάστασι, να κατανοήση κατάλληλα τις αρχές που περιλαμβάνονται και να δώση αξιόπιστη καθοδήγησι στην οποία να μπορούν οι άλλοι να βασισθούν; Ηγετικά πρόσωπα στον πολιτικό και τον θρησκευτικό κόσμο προβάλλουν συχνά ένα τέτοιο ισχυρισμό και κάνουν τις δηλώσεις των, αλλά είναι δικαιολογημένοι; Πόσο συχνά συμβαίνει να λησμονούνται γρήγορα τα λόγια των ή να χρησιμοποιούνται αργότερα ως απόδειξις εναντίον των.

 2. Για ποιους λόγους μπορούμε ν’ αποβλέπωμε στις Γραφές για αξιόπιστη καθοδήγησι;

² Πού μπορούμε να στραφούμε για διαφώτισι και καθοδήγησι η οποία να είναι πλήρως αξιόπιστη; Ασφαλώς θ’ αναμέναμε να την βρούμε στις Άγιες Γραφές οι οποίες περιέχουν τον ‘λόγον του Θεού,’ διότι αυτός είναι εξαιρετικά ενεργός και διεισδυτικός, και εκφράζει αυτό που «λέγει το πνεύμα το άγιον» του Θεού. (Εβρ. 3:7· 4:12) Αυτός είναι ο λόγος ο οποίος κατηύθυνε τον Ιησού σ’ όλη τη διακονία του, σχετικά με τον οποίο ο ίδιος εβεβαίωσε: «Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια.» (Ιωάν. 17:17) Αυτός του έδινε την ορθή άποψι, την άποψι του Θεού, για τα πράγματα, όταν ο ίδιος ήταν κάτω από τρομερή πίεσι· γιατί λοιπόν να μη τον έχωμε κι’ εμείς οδηγό μας; Εκείνον δεν τον άφησε να πέση ποτέ, κι’ εμείς επίσης έχομε ισχυρή πεποίθησι ότι καθώς πλησιάζομε στο πλήρες τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων, θα έχωμε την έγκυρη υποστήριξι τόσο του ζώντος «Λόγου του Θεού,» του Χριστού Ιησού, όσο και του γραπτού Λόγου του Θεού.—Ματθ. 28:20· Αποκάλ. 19:13.

 3. Ως ιστορικό βιβλίο, πώς η Βίβλος αποδεικνύεται μοναδική, και γιατί αυτό;

³ Η Βίβλος είναι το πιο αξιοσημείωτο ιστορικό βιβλίο. Γράφει αντικειμενικά την ιστορία του παρελθόντος και δίνει την ορθή άποψι των γεγονότων και των χαρακτήρων και των εθνών, που περιλαμβάνονται, μέσα στο αληθινό ιστορικό περιβάλλον των. Ακόμη πιο θαυμάσιο, η Βίβλος είναι ιστορία γραμμένη εκ των προτέρων. Η διεισδυτική της ακτίνα συγκλίνει στην εποχή μας, δείχνοντας ότι «όσα προεγράφησαν, διά την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν,» ναι «εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.» (Ρωμ. 15:4· 1 Κορ. 10:11) Αυτό ονομάζεται προφητεία, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας έχει ήδη εκπληρωθή, και ποτέ ούτε μια φορά δεν έχει αποδειχθή ότι η Βίβλος σφάλλει, παρά τους πολλούς επικριτάς της. Αν πράγματι πιστεύετε ότι ο Ιεχωβά είναι ο Συγγραφεύς της, τότε αυτό δεν θα σας εκπλήξη, διότι ο ίδιος ο Ιεχωβά λέγει: «Εγώ είμαι ο Θεός, και ουδείς όμοιός μου· όστις απ’ αρχής αναγγέλλω το τέλος, και από πρότερον τα μη γεγονότα.»—Ησ. 46:9, 10.

 4. Σχετικά με το βιβλίο που ήταν στα χέρια του Θεού, γιατί έκλαψε ο Ιωάννης, και με ποιο αποτέλεσμα;

⁴ Εν τούτοις, πιθανόν να έχετε αισθανθή, όπως συνέβη σε πολλούς όταν διάβαζαν τη Βίβλο, ότι είναι σε μεγάλο βαθμό ένα κλειστό βιβλίο, εκτός του ότι καθιστά σαφή μερικά μαθήματα και κανόνας ηθικής. Μη αποθαρρύνεσθε. Έτσι είχε αισθανθή και ο Ιωάννης όταν είδε, σε όραμα, τον Ιεχωβά ενθρονισμένο στον ουρανό, στην επιβλητική και ένδοξη διάταξι που περιγράφεται στην Αποκάλυψι κεφάλαιο τέταρτο. Κατόπιν παρετήρησε στη δεξιά χείρα του Ιεχωβά «βιβλίον γεγραμμένον έσωθεν και όπισθεν, κατεσφραγισμένον με σφραγίδας επτά.» Ένα τέτοιο βιβλίο στα χέρια του Ιεχωβά είναι καταφανές ότι περιείχε ζωτική πληροφορία που άξιζε πολύ να την μάθη κανείς, ωστόσο όμως «ουδείς ηδύνατο . . . να ανοίξη το βιβλίον, ουδέ να βλέπη αυτό.» Ο Ιωάννης λυπήθηκε τόσο πολύ γι’ αυτό ώστε ‘έκλαιε πολλά,’ αλλά σε λίγο του ελέχθη: «Μη κλαίε· ιδού, υπερίσχυσεν ο λέων όστις είναι εκ της φυλής Ιούδα, η ρίζα του Δαβίδ να ανοίξη το βιβλίον, και να λύση τας επτά σφραγίδας αυτού.»—Αποκάλ. 5:1-5.

 5. (α) Πώς μπορούμε να προσδιορίσωμε την ταυτότητα του Λέωντος της φυλής του Ιούδα; (β) Με ποιο τρόπο οφείλουν ν’ αποδείξουν όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί ότι είναι νικηταί;

⁵ Δεν έχομε καμμιά δυσκολία να προσδιορίσουμε την ταυτότητα του «Λέοντος» που υπερίσχυσε ως τον Χριστό Ιησού, διότι περιγράφεται επίσης ως «Αρνίον ιστάμενον ως εσφαγμένον,» και μια ωδή αίνου ψάλλεται: «Άξιος είσαι να λάβης το βιβλίον, και να ανοίξης τας σφραγίδας αυτού· διότι εσφάγης και ηγόρασας ημάς [ανθρώπους, ΜΝΚ] εις τον Θεόν διά του αίματός σου . . . και έκαμες ημάς [αυτούς, ΜΝΚ] εις τον Θεόν ημών βασιλείς και ιερείς· και θέλομεν βασιλεύσει επί της γης.» (Αποκάλ. 5:6-10) Όπως έχομε ήδη συζητήσει, ο Ιησούς απέδειξε την υπακοή του κάτω από την πιο σκληρή πίεσι κι’ έτσι έγινε κατάλληλος για την υψηλή θέσι του στα δεξιά του Θεού. Μέσω του ιερατικού του έργου χρησιμοποιείται ως ο Αρχηγός στο να ‘φέρη εις την δόξαν πολλούς υιούς,’ οι οποίοι να συμμετάσχουν στον ουράνιο θρόνο του. Αυτοί οι πολλοί υιοί, που αποτελούν τη Χριστιανική εκκλησία, πρέπει ν’ αποδείξουν ότι είναι νικηταί. Όπως μπορούσε να πη ο Ιησούς: «Εγώ ενίκησα τον κόσμον,» παρ’ όλες τις πιέσεις, το ίδιο πρέπει ν’ αληθεύη για τον καθένα από αυτούς οι οποίοι έχουν ‘αναγεννηθή’ μέσα στην οικογένεια των υιών του Θεού. Ο Ιωάννης, εκτός του ότι το επιβεβαιώνει αυτό, τονίζει επίσης τον λόγο για τον οποίο αυτό μπορεί και πρέπει να γίνη. Λέγει τα εξής: «Αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού· και αι εντολαί αυτού βαρείαι δεν είναι. Διότι παν ό,τι εγεννήθη εκ του Θεού, νικά τον κόσμον, και αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών.» Παρετηρήσατε τις πυρίμαχες ιδιότητες μιας ευπειθούς πίστεως, η οποία έχει ως ελατήριο την αγάπη της Βίβλου. Αυτή η προσωπική ευθύνη τονίζεται δυνατά όταν ενθυμούμεθα ότι στο τέλος κάθε αγγέλματος προς τις επτά εκκλησίες, οι οποίες αποτελούν την αληθινή εκκλησία, η υπόσχεσις για το βραβείο δίδεται ατομικώς «εις τον νικώντα.»—Εβρ. 2:10· Ιωάν. 16:33· 1 Πέτρ. 1:23· 1 Ιωάν. 5:3, 4· Αποκάλ. 2:7-3:21.

ΩΡΑ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ Σ’ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

 6. Ποια χαρακτηριστικά σημειώνουν μερικές από τις οράσεις του Ιωάννου; Περιλαμβάνεται ο χρόνος;

⁶ Πιθανόν να πήτε ότι αυτή η απαίτησις είναι πολύ σαφής για τους σχετικώς λίγους οι οποίοι συμμετέχουν στον θρόνο του Χριστού, αλλά σταματούν τα πράγματα εκεί; Ας ρίξωμε μια ματιά σ’ αυτά που είχαν αποκαλυφθή αργότερα στον Ιωάννη, ως αποτέλεσμα του ανοίγματος του βιβλίου από εκείνον ο οποίος ήταν άξιος, και της αποκαλύψεως των μυστικών του τα οποία έως τότε εφυλάσσοντο προσεκτικά. Αυτό ωδήγησε σε περαιτέρω οράσεις, τις οποίες «έδωκεν εις αυτόν [τον Ιησούν] ο Θεός, διά να δείξη εις τους δούλους αυτού όσα πρέπει να γείνωσι ταχέως.» (Αποκάλ. 1:1) Αναφερόμεθα ιδιαιτέρως σε μια σειρά ζωηρών σκηνών οι οποίες περιγράφουν μία κατάστασι μεγάλης πιέσεως που θα εβάρυνε πολύ όλους τους ανθρώπους οι οποίοι θα ζούσαν τότε. Κανείς δεν εξαιρείται. Καθώς θα παρατηρήσωμε, αυτός ο καιρός είναι τώρα και η ώρα της δοκιμασίας ήλθε!

 7. Πώς εξηγεί η Αποκάλυψις γιατί ο Διάβολος έχει μεγάλον θυμό;

⁷ Εξετάζοντας μόνο τα σημεία εκείνα που έχουν σχέσι με το θέμα μας, ενθυμούμεθα όταν στην Αποκάλυψι, κεφάλαιον δωδέκατον, αναφέρεται με σύμβολα η γέννησις της Βασιλείας και ο ενθρονισμός του Βασιλέως της το 1914. Εκεί αναφέρεται ο Διάβολος, αφού εξεβλήθη από τον ουρανό, ως «έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.» Αισθάνεται ότι και αυτός ο ίδιος βρίσκεται κάτω από μεγάλη πίεσι. Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Είναι ωργισμένος διότι γνωρίζει ότι «ενίκησαν [οι αδελφοί του Χριστού] αυτόν διά το αίμα του Αρνίου, και διά τον λόγον της μαρτυρίας αυτών.» Γι’ αυτό πηγαίνει «να κάμη πόλεμον με . . . τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.»—Αποκάλ. 12:11, 12, 17.

 8. (α) Ποιες οράσεις εδόθησαν κατόπιν στον Ιωάννη; (β) Τι εσυμβολίζετο έτσι, που περιλαμβάνει ποιο ζήτημα και ποια πίεσι;

⁸ Εν τούτοις, αυτοί δεν είναι οι μόνοι που περιλαμβάνονται. Ο Ιωάννης βλέπει ένα «θηρίον . . . το οποίον είχε κεφαλάς επτά, και κέρατα δέκα,» που συμβολίζει την ορατή επίγεια πολιτική οργάνωσι του Σατανά, η οποία εξακολουθεί να υπάρχη ώς την εποχή μας. Τώρα παρατηρήστε πώς εξελίσσεται η κατάστασις, που δείχνει πώς μπορεί να συνοψισθή το ζήτημα που προκαλεί την πίεσι με την ερώτησι, Ποιον λατρεύετε; Ο Ιωάννης καταγράφει ότι «έδωκεν εις αυτό [το θηρίον] ο δράκων [ο Σατανάς] την δύναμιν αυτού, και τον θρόνον αυτού, και εξουσίαν μεγάλην . . . και εθαύμασεν όλη η γη οπίσω του θηρίου. Και προσεκύνησαν τον δράκοντα . . . και προσεκύνησαν το θηρίον.» Ο Ιωάννης λέγει επίσης ότι «εδόθη εις αυτό εξουσία επί πάσαν φυλήν και γλώσσαν και έθνος. Και θέλουσι προσκυνήσει αυτό πάντες οι κατοικούντες επί της γης, των οποίων τα ονόματα δεν εγράφησαν εν τω βιβλίω της ζωής του Αρνίου.» (Αποκάλ. 13:1-4, 7, 8) Ασφαλώς κανείς δεν εξαιρείται, αλλά αυτή η τελευταία έκφρασις δείχνει ότι, μολονότι οι λαοί γενικά υποκύπτουν στην πίεσι να ενασχοληθούν σε ψευδή λατρεία, εν τούτοις υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως θ’ αναφέρωμε και πάλι συντόμως. Πόσο καλά περιγράφει αυτό την παρούσα κατάστασι. Μήπως οι άνθρωποι γενικά δεν προσφέρουν την υπηρεσία και την υποταγή και την υποστήριξί των στη μία ή την άλλη παράταξι της πολιτικής καταστάσεως; Υποτάσσονται στην εξουσία της, ίσως απρόθυμα όταν βρίσκωνται κάτω από οποιαδήποτε μορφή γενικής προσκλήσεως. Γι’ αυτούς, ο «Καίσαρ» είναι η μόνη και τελική εξουσία. Στα όμματα του Θεού, αυτό αποτελεί λατρεία του θηρίου και του δράκοντος ή Διαβόλου, του ‘θεού του κόσμου τούτου.’—2 Κορ. 4:4.

 9. Πώς ο Ιησούς έδωσε παράδειγμα της στάσεως που πρέπει να λάβωμε σχετικά με την αληθινή λατρεία;

⁹ Σεις πού βρίσκεσθε όσον αφορά αυτό το ζήτημα; Ενθυμείσθε πώς απήντησε ο Ιησούς στον Σατανά κάτω από την πίεσι του πειρασμού να ‘πέση και να τον προσκυνήση’ και ως ανταμοιβή να λάβη από τον Σατανά «πάντα τα βασίλεια του κόσμου και την δόξαν αυτών» (που αποτελούν το «θηρίον»); Ο Ιησούς απήντησε: «Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, Ιεχωβά τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει [προσφέρει ιεράν υπηρεσίαν, ΜΝΚ].» (Ματθ. 4:8-10, ΜΝΚ) Σημειώστε πώς η λατρεία και η ιερή υπηρεσία συνδέονται στενά. Αν ισχυρίζεσθε ότι λατρεύετε τον Ιεχωβά, αποδείξτε το με το να προσφέρετε ιερή υπηρεσία σ’ αυτόν μόνο. Αυτή η αρχή είχε τονισθή από τους αρχαίους χρόνους. Ο Ιησούς του Ναυή είπε στο λαό: «[Ο Ιεχωβά] είναι Θεός ζηλωτής [απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν, ΜΝΚ].» Αυτή είναι η στάσις που πρέπει να λάβετε, μαθαίνοντας πώς να βλέπετε την παρούσα κατάστασι και το ζήτημα όπως σας επηρεάζει από την άποψι του Θεού.—Ιησ. Ναυή 24:19.

10. Πώς η επόμενη όρασις του Ιωάννου περιγράφει περαιτέρω σύγχρονες εξελίξεις;

¹⁰ Αλλά υπάρχουν και άλλα που επακολουθούν χωρίς ανάπαυλα σ’ αυτό το θέμα της λατρείας. Ο Ιωάννης βλέπει κατόπιν «άλλο θηρίον . . . [με] κέρατα δύο όμοια με αρνίου . . . και έκαμε την γην και τους κατοικούντας εν αυτή να προσκυνήσωσι το θηρίον το πρώτον.» Επί πλέον, λέγει «προς τους κατοικούντας επί της γης να κάμωσιν εικόνα εις το θηρίον,» εις την οποίαν δίδει πνοήν (ή ζωήν), «ώστε και να λαλήση η εικών του θηρίου, και να κάμη, όσοι δεν προσκυνήσωσι την εικόνα του θηρίου, να θανατωθώσι.» Και ως να μη ήταν αυτό αρκετό, το υπόμνημα συνεχίζει: «Και έκαμε πάντας, . . . να μη δύναται μηδείς να αγοράση ή να πωλήση, ειμή ο έχων το χάραγμα, ή το όνομα του θηρίου, ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού.» (Αποκάλ. 13:11-17) Εδώ εξεικονίζεται η ανάπτυξις της ορατής οργανώσεως του Σατανά, στο πρόσωπο της Αγγλο-Αμερικανικής διαδικής παγκοσμίου δυνάμεως, καθώς και η δημιουργία μιας «εικόνος» απ’ αυτήν τη μεγάλη παγκόσμια δύναμι, που εμφανίσθηκε πρώτα με τη μορφή της Κοινωνίας των Εθνών και σήμερα αναζωογονήθηκε με τη μορφή των Ηνωμένων Εθνών. Αλλά οποιεσδήποτε και αν είναι οι εξελίξεις, πρόκειται για την ίδια ιστορία που επαναλαμβάνεται. ’Πάντες’, μικροί και μεγάλοι, πλούσιοι και πτωχοί, ελεύθεροι και δούλοι, τίθενται κάτω από αμείλικτη πίεσι να λατρεύσουν και να υπηρετήσουν αυτά τα όμοια με θηρία όργανα και, μέσω αυτών, αυτόν τον ίδιο τον Σατανά ή Διάβολο.

11. Ποιες έξοχες αντιθέσεις αναγράφονται στα εδάφια Αποκάλυψις 14:1-5;

¹¹ Αυτά για τη σκοτεινή πλευρά της εικόνος. Παρατηρήστε, όμως, τώρα πώς αυτό αντισταθμίζεται με ό,τι ακολουθεί. Ο Ιωάννης βλέπει κατόπιν εκείνους οι οποίοι αποτελούν τη νύμφη του Χριστού, που αριθμούν 144.000, να ίστανται μαζί με το Αρνίον στο Όρος Σιών. Αυτοί, αντί να έχουν το σημείον του θηρίου στα μέτωπά των, έχουν το όνομα του Αρνίου και του Πατρός του που προσδιορίζει την ταυτότητά των ως νικητών. Τονίζοντας τη νομιμοφροσύνη και την μοναδική αφοσίωσί των στον ουράνιο Νυμφίο των, το υπόμνημα λέγει ότι αυτοί «είναι οι μη μολυνθέντες με γυναίκας· διότι παρθένοι είναι· ούτοι είναι οι ακολουθούντες το Αρνίον όπου αν υπάγη . . . Και εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος.» Τα ονόματά των είναι γραμμένα «εν τω βιβλίω της ζωής του Αρνίου,» μολονότι δεν πρέπει να παραβλέψωμε ένα άλλο ‘βιβλίον της ζωής’ για όλους εκείνους οι οποίοι θα ζήσουν στη γη και οι οποίοι θ’ αποδειχθούν πιστοί κάτω από δοκιμασία, ειδικά την τελική δοκιμασία στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού.—Αποκάλ. 14:1-5· 21:27· 20:12.

12. Το άγγελμα του εδαφίου Αποκάλυψις 14:7 ποια ζωτική αλήθεια τονίζει, και πώς αυτό εκπληρώνεται;

¹² Κατόπιν ο Ιωάννης ακούει και καταγράφει ένα άγγελμα που εξαγγέλλεται σε όλους τους κατοίκους της γης: «Φοβήθητε τον Θεόν, και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού· και προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων.» (Αποκάλ. 14:6, 7) Πόσο σαφές και δυνατό είναι αυτό! Ο μέγας Δημιουργός και Πηγή τής ζωής έχει το κυρίαρχο δικαίωμα ν’ απαιτήση τη λατρεία και την υπηρεσία όλων των πλασμάτων χωρίς εξαίρεσι. Είναι άξιος αυτής. Αυτός φροντίζει ώστε αυτό το άγγελμα να κηρυχθή σ’ όλη τη γη, διότι αυτό είναι το κεντρικό θέμα του αγγέλματος της αληθείας που εξαγγέλλουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά και ‘κηρύττουν σ’ όλη την οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.’ Αυτό είναι ένα μέρος του «σημείου» που είπε ο Ιησούς ότι επρόκειτο να εκπληρωθή προτού παρέλθη αυτή η παρούσα γενεά. Το άγγελμα διακηρύττεται σήμερα με περισσότερη έντασι και διείσδυσι παρά ποτέ άλλοτε.—Ματθ. 24:3, 14, 34.

13. Ποιο περαιτέρω άγγελμα καθιστά σαφείς τις δύο λύσεις;

¹³ Λίγο αργότερα, ο Ιωάννης άκουσε ν’ αναγγέλλεται από ένα άλλο άγγελο αυτό που θα συνέβαινε στην πορεία της τελικής δυσμενούς κρίσεως σ’ εκείνον που «προσκυνεί το θηρίον και την εικόνα αυτού, και λαμβάνει χάραγμα επί του μετώπου αυτού ή επί της χειρός αυτού.» (Αποκάλ. 14:9-11) Έτσι οι δυο λύσεις γίνονται πολύ σαφείς στον λόγο του Θεού. Αυτή η προειδοποίησις αποτελεί μέρος του Βιβλικού αγγέλματος που εξαγγέλλουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Το θεωρούν ως Θεόδοτη αποστολή των. Επιθυμούν να λέγουν όπως έλεγε ο Παύλος: «Εγώ είμαι καθαρός από του αίματος πάντων· διότι δεν συνεστάλην να αναγγείλω προς εσάς πάσαν την βουλήν του Θεού.»—Πράξ. 20:26, 27.

14. Αν αισθανώμεθα ακατάλληλοι, ποια πορεία πρέπει να λάβωμε;

¹⁴ Μολονότι η απαίτησις και η εντολή ν’ αποδίδωμε τη λατρεία και την υπηρεσία μας στον Ιεχωβά και μόνο καθίστανται σαφείς, πιθανόν να αισθάνεσθε ακατάλληλος ν’ ανθέξετε σ’ όλη αυτή την αγρία πίεσι της εναντιώσεως που αναφέρεται στα ανωτέρω εδάφια. Ο Ιεχωβά «ενθυμείται ότι είμεθα χώμα,» και δεν λησμονεί την αδυναμία μας και την ανάγκη μας. Έτσι ας εξετάσωμε περαιτέρω μια έξοχη προμήθεια που αυτός έχει κάμει και βάσει της οποίας μπορείτε να διαφύγετε κι’ εντούτοις, όσο περίεργο και αν φαίνεται, να παραμείνετε εκεί που είσθε. Πώς είναι αυτό δυνατόν;—Ψαλμ. 103:14.

ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΣΙΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΙΚΑΝΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΙ

15. (α) Πώς μπορούμε να διαφύγωμε την παγίδα που ανέφερε ο Ιησούς; (β) Ποιο έξοχο παράδειγμα έδωσε ο Νώε σχετικά μ’ αυτό;

¹⁵ Υπάρχουν ιδιαιτέρως τέσσερα εδάφια τα οποία ομιλούν για διαφυγή και απελευθέρωσι. Έχομε ήδη αναφέρει τη μνεία που έκαμε ο Ιησούς για την ημέρα της κρίσεως, η οποία θα ήρχετο «ως παγίς» σ’ όλους τους κατοίκους της γης, όπως ο κατακλυσμός της εποχής του Νώε που παγίδευσε και ενταφίασε ολόκληρη την ανθρώπινη οικογένεια, εκτός από οκτώ, διότι «δεν ενόησαν» το προειδοποιητικό άγγελμα. Όπως είπε ο Ιησούς, ο τρόπος να διαφύγη ένα άτομο είναι να σημειώση προσεκτικά, ‘να προσέξη’ ν’ αποφεύγη ιδιοτελείς εντρυφήσεις, ‘ν’ αγρυπνή’ σε κατάστασι προσευχής. Ενεργώντας έτσι, παραμένοντας εκεί που είσθε, θα «καταξιωθήτε να εκφύγητε» την τελική δυσμενή κρίσι που αναμένεται συντόμως. Θα «καταξιωθήτε . . . να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου» με το μέρος της ευνοίας και της επιδοκιμασίας του. Να είσθε όπως ο Νώε και η οικογένειά του, οι οποίοι παρέμειναν εκεί που ήσαν, αποφεύγοντας να μολυνθούν από εκείνη τη φρικτή γενεά, και προχωρούσαν με το έργο της ναυπηγήσεως της κιβωτού κάτω από επιδέξια καθοδήγησι.—Ματθ. 24:37-39· Λουκ. 21:34-36· Γέν. 6:14-16.

16. Πώς εκπληρώνεται η υπόσχεσις του εδαφίου Αποκάλυψις 3:10, και ποια δράσι απαιτεί αυτό;

¹⁶ Στην ‘εν Φιλαδελφία εκκλησίαν’ ο Ιησούς υπεσχέθη: «Επειδή εφύλαξας τον λόγον της υπομονής μου, και εγώ θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού ήτις μέλλει να έλθη επί της οικουμένης όλης διά να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης.» (Αποκάλ. 3:7, 10) Όχι με το ν’ απομακρυνθήτε από τη δοκιμασία, ή με το να κρυφθήτε σε μια μονή γυναικών ή ανδρών, αλλά με το να παραμείνετε εκεί που είσθε και να υπακούετε και να υπομένετε καθημερινά, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού, ο οποίος παρέμεινε εκεί όπου τον είχε θέσει ο Θεός, μέσα στον κόσμο αλλά όχι μέρος αυτού, χωρίς να μολυνθή απ’ αυτόν. Ενεργώντας έτσι θα διαφυλαχθήτε από το να εξασθενίσουν οι δυνάμεις σας κάτω από την πίεσι του θηριώδους συστήματος πραγμάτων του Σατανά. Αντιθέτως, παραμένοντας μαζί με τον λαό του Θεού, και με τη βοήθειά των, θ’ αποδείξετε ότι έχετε τη δύναμι να διατηρήσετε την υπηρεσία σας και την λατρεία σας προς τον Ιεχωβά προς υποστήριξι της βασιλείας του. Ο Ιησούς, στη διάρκεια της διακονίας του, προχωρούσε με το έργο που είχε δώσει σ’ αυτόν ο Πατήρ του και οικοδομούσε κάτω από επιδέξια καθοδήγησι.—Ιωάν. 9:4· 17:4

17. Ποια καθοδήγησι και παρηγορία μπορούμε ν’ αντλήσωμε από το εδάφιο 1 Κορινθίους 10:13;

¹⁷ Αυτό επιβεβαιώνεται από τα εξής λόγια του Παύλου: «Πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.» (1 Κορ. 10:13) Ο Θεός δοκιμάζει, και επιτρέπει στον Σατανά να πειράση. Δεν υπάρχει άλλη οδός. Εν τούτοις, μολονότι σκοπός του Σατανά είναι να κλονίση την πίστι και την αφοσίωσί σας, σκοπός του Θεού είναι να οικοδομή πάντοτε με μια πορεία διδασκαλίας και παιδείας κάτω από επιδέξια καθοδήγησι, όπως ακριβώς είχε ενεργήσει με τον Ιησού. Όπως ένας αγαθός και σοφός πατέρας, γνωρίζει πολύ καλύτερα από σας πώς ν’ αναπτύξη τις δυνάμεις σας για να εγκαρτερήσετε, και «μακάριος ο άνθρωπος όστις υπομένει πειρασμόν.» Μη φοβηθήτε ποτέ· αν εγκαταλείψετε τον εαυτό σας στα χέρια του Θεού, αυτός δεν θα επιτρέψη τον Σατανά να σας φορτώση περισσότερο ώστε να μη μπορήτε ν’ απαλλαγήτε.—Εβρ. 12:7-11· Ιάκ. 1:12.

18. (α) Για ποια καλή προμήθεια ομιλεί το εδάφιο Ιωήλ 2:32; (β) Με ποιους διαφόρους τρόπους χρησιμοποιείται η λέξις «οίκος» στη Βίβλο;

¹⁸ Τελικά, σε μια προφητεία που εκπληρώνεται τώρα, πριν έλθη η ημέρα του Ιεχωβά η «μεγάλη και επιφανής,» διαβάζομε: «Και πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή· διότι εν τω όρει Σιών, και εν Ιερουσαλήμ, θέλει είσθαι σωτηρία, καθώς είπεν ο Ιεχωβά, και εις τους υπολοίπους τους οποίους ο Ιεχωβά θέλει προσκαλέσει.» (Ιωήλ 2:31, 32, ΜΝΚ) Τι έξοχη, καθησυχαστική προμήθεια! Αλλά πού θα βρήτε αυτό το Όρος Σιών και την Ιερουσαλήμ όπου μπορείτε να διαφύγετε; Αυτή η ερώτησις προβάλλει το ζήτημα της οικοδομήσεως οίκου. Ο ψαλμωδός είπε: «Εάν ο Ιεχωβά δεν οικοδομήση οίκον, εις μάτην κοπιάζουσιν οι οικοδομούντες αυτόν.» (Ψαλμ. 127:1, ΜΝΚ) Το αντίστροφο αληθεύει επίσης. Αν ο Ιεχωβά οικοδομήση τον οίκον, και τον αναγνωρίση ως δικόν του, τότε εκείνοι που εργάζονται κάτω από την καθοδήγησι του μεγάλου Αρχιοικοδόμου μπορούν να είναι εξησφαλισμένοι για βεβαία επιτυχία. Πού και ποιος είναι ο οίκος του Ιεχωβά; Εκτός από το να εννοή μια κατά γράμμα κατοικία, η λέξις «οίκος» χρησιμοποιείται συχνά σχετικά με μια οικογένεια, ή ακόμη κι’ ένα έθνος, όπως ο «οίκος του Ααρών» και ο «οίκος Ισραήλ.» (Ψαλμ. 115:10· Λευιτ. 10:6) Ως έθνος, ο Ισραήλ απεδείχθη άπιστος, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τους πη ο Ιησούς σχετικά με το ναό των στην Ιερουσαλήμ: «Ιδού, αφίνεται εις εσάς ο οίκος σας έρημος.» (Ματθ. 23:38) Εν τούτοις, ο Ιησούς είχε ήδη αρχίσει να κάνη ετοιμασίες για ένα διαφορετικό είδος οίκου ή ναού, ένα πνευματικό οίκο. Στη διάρκεια της διακονίας του, άρχισε να συνάγη και να ετοιμάζη τα οικοδομικά υλικά, δηλαδή, τους μαθητάς του, οι οποίοι την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. είχαν αναγνωρισθή δημοσία από τον Θεό ως ο πνευματικός του οίκος, ή ναός, «εποικοδομηθέντες επί το θεμέλιον των αποστόλων και [των Χριστιανών] προφητών, όντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού.»—Εφεσ. 2:20-22. (Βλέπε επίσης Εβραίους 3:6· 1 Πέτρ. 2:5.)

19. Πού μπορούμε να βρούμε σήμερα τον «οίκον» και την «πόλιν» του Θεού;

¹⁹ Στον αρχαίο Ισραήλ η Σιών, ή Ιερουσαλήμ, είχε γίνει το κέντρο της λατρείας, με το ναό της, που εστέγαζε την κιβωτό της διαθήκης, η οποία αντιπροσώπευε την παρουσία του Ιεχωβά. Ομοίως και για τη Χριστιανική εκκλησία, τον πνευματικό Ισραήλ, λέγεται ότι έχουν προσέλθει «εις Όρος Σιών, και εις πόλιν Θεού ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ.» (Εβρ. 12:22· Αποκάλ. 21:2) Σήμερα, υπάρχει ένα υπόλοιπο αυτής της τάξεως του πνευματικού ναού, και αυτό το υπόλοιπο αποτελεί τον πυρήνα των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, και γύρω απ’ αυτόν τον πυρήνα ένα ωφέλιμο και αποτελεσματικό έργο με την πνευματική έννοια είναι εν προόδω. Διεξάγεται με τη δύναμι του πνεύματος του Θεού, σε πλήρη αρμονία με τον Λόγο του Θεού από κάθε άποψι, κάτω από την επιδέξια καθοδήγησι της Κεφαλής της Χριστιανικής εκκλησίας, του Χριστού Ιησού. Σας απευθύνεται θερμή πρόσκλησις να συμμετάσχετε μαζί με τους μάρτυρας του Ιεχωβά σ’ αυτό το έξοχο οικοδομητικό πρόγραμμα, με το να παρευρίσκεσθε και να συμμετέχετε στις συναθροίσεις των, και με το να συμμετέχετε επίσης σ’ όλη τη δράσι του έργου κηρύγματος και διδασκαλίας που κάνουν. Όχι μόνο θα λάβετε επιδέξια καθοδήγησι, αλλά θα βοηθηθήτε ν’ αποκτήσετε επιδέξια καθοδήγησι και να γίνετε προοδευτικά κατάλληλο άτομο για το έργο της Βιβλικής εκπαιδεύσεως, μαζί με τους ‘διαφυγόντας’ εκεί για σωτηρία.

20. Πώς ο Ιησούς και ο Παύλος τονίζουν τη σπουδαιότητα της πνευματικής οικοδομής;

²⁰ Εκτός απ’ αυτήν τη συλλογική άποψι, οι Γραφές σας ενθαρρύνουν επίσης σε προσωπική οικοδόμησι οίκου. Ο Ιησούς, για να τονίση την υπακοή, παρουσίασε μια οξεία αντίθεσι μεταξύ εκείνου ο οποίος «ακούει τους λόγους μου τούτους, και κάμνει αυτούς,» και εκείνου ο οποίος ακούει αλλά ‘δεν κάμνει αυτούς.’ Ο οίκος με προσδοκία την αιώνια ζωή, όπως έχει οικοδομηθή από τον πρώτο επάνω στην πέτρα της υπακοής στην θεόδοτη παιδεία, ανθίσταται στην καταιγίδα, αλλά ο οίκος του τελευταίου, που έχει οικοδομηθή επάνω στην κινούμενη άμμο της ανυπακοής, καταρρέει γρήγορα κάτω από πίεσι. (Ματθ. 7:24-27) Ο Παύλος, επίσης, ο επιτήδιος και «σοφός αρχιτέκτων,» παρουσίασε μια οξεία αντίθεσι μεταξύ εκείνου του οποίου το υπόδειγμα της προσωπικότητος είχε οικοδομηθή με τις εξαιρετικές ιδιότητες της εγκαρτερήσεως, της ακεραιότητος, της σταθερής αφοσιώσεως, που παρομοιάζονται με «χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους,» και εκείνου του οποίου η θρησκευτική προσωπικότης, που στερείται αυτών των ιδιοτήτων, έχει οικοδομηθή με «ξύλα, χόρτον, καλάμην.» Η προσωπικότης του πρώτου Χριστιανού επιζή από την πυρίνη δοκιμασία, κι’ εκείνος ή εκείνοι οι οποίοι τον έχουν εποικοδομήσει αμείβονται. Αλλά για τον τελευταίο ακατάλληλα οικοδομημένον θρησκευόμενο μπορεί να λεχθή, όπως έγραψε ο Ιάκωβος, ότι δεν τον αφήνει η «υπομονή να έχη έργον τέλειον . . . ας μη νομίζη ο άνθρωπος εκείνος, ότι θέλει λάβει τι παρά του Ιεχωβά. Άνθρωπος δίγνωμος είναι ακατάστατος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού.»—1 Κορ. 3:10-15· Ιάκ. 1:4, 7, 8.

21. (α) Μπορούμε να οικοδομήσουμε τελειότητα με οποιαδήποτε έννοια από την άποψι του Θεού; (β) Τι είπε ο Ιησούς σχετικά μ’ αυτό;

²¹ Με ταπεινοφροσύνη και υπακοή ‘λάβετε διδασκαλία συνέσεως, δικαιοσύνης, και κρίσεως, και ευθύτητος [πυρίμαχες ιδιότητες] . . . Ο σοφός ακούων θέλει γείνει σοφώτερος, και ο νοήμων θέλει αποκτήσει επιστήμην κυβερνήσεως.» (Παροιμ. 1:3, 5) Η αφιέρωσις ενός ατόμου στον Ιεχωβά και η συναναστροφή με το λαό του, αυτός είναι ο τρόπος για το ορθό είδος πνευματικής οικοδομήσεως. Είναι αλήθεια, ότι δεν μπορείτε ακόμη να οικοδομήσετε μια απόλυτη τελειότητα κατά σάρκα, αλλά μπορείτε να οικοδομήσετε ένα νέο πρότυπο ζωής, που να βασίζεται σ’ ένα «νέον άνθρωπον . . . κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.» (Εφεσ. 4:24) Να ενθυμήσθε τι είπε ο Ιησούς για την τελειότητα. Αφού εξήγησε στους μαθητάς του τη θεοειδή αγάπη ως την ουσία του ανιδιοτελούς και γνησίου ενδιαφέροντος για άλλους, ακόμη ως το σημείο ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας και να προσεύχεσθε γι’ αυτούς που σας διώκουν, είπε: «Έστε λοιπόν σείς τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος.» Ακόμη και σ’ εκείνον που δεν ήταν μαθητής, τον νεαρό πλούσιο άρχοντα, ο Ιησούς ωμίλησε για τελειότητα με τον ίδιο τρόπο, λέγοντας: «Εάν θέλης να είσαι τέλειος, ύπαγε, πώλησον τα υπάρχοντα σου, και δος εις πτωχούς . . . και ελθέ ακολούθει μοι.»—Ματθ. 5:43-48· 19:21.

22. (α) Πώς μπορεί ν’ αναπτυχθή η θεοειδής αγάπη; (β) Με ποιον τρόπο αυτή αποτελεί το κλειδί για να γίνη ένας νικητής;

²² Αυτή η θεοειδής αγάπη είναι η πιο μεγάλη ιδιότης, η κυριώτερη απαίτησις. Μολονότι δεν αποτελεί ένα αυτόματο μέρος της τελειότητος που υπάρχει μέσα μας, υπάρχει κάθε ενθάρρυνσις να την αναπτύξετε ως μέρος της νέας προσωπικότητός σας. Αυτό είναι δυνατόν. Ο Ιησούς είναι καταφανές ότι είδε ότι υπήρχε μια πραγματική δυνατότης για τον νεαρό άρχοντα, διαφορετικά ο Ευαγγελιστής συγγραφεύς Μάρκος δεν θα κατέγραφε ότι ο Ιησούς «ηγάπησεν αυτόν.» (Μάρκ. 10:21) Η καρδιά του δεν θα προσεκολλάτο σε κάποιον απλώς λόγω της εξωτερικής του ελκυστικότητος. Όπως η πίστις και η αγάπη μπορεί να έχη την ίδια δοκιμασμένη ποιότητα. «Η αγάπη μακροθυμεί . . . [και] πάντα ανέχεται.» (1 Κορ. 13:4-7, 13) Αποτελεί το κλειδί για ν’ αποδειχθήτε νικητής. Δεν μπορείτε να νικήσετε την πίεσι του κακού απλώς με το να προσπαθήτε ν’ αποφύγετε την πίεσι, αφήνοντας ένα κενό που ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα έσπευδαν να πληρώσουν. (Ματθ. 12:43-45) Αντιθέτως τοποθετήστε τον εαυτό σας εκουσίως κάτω από πίεσι για καλό. Όπως είπε ο Παύλος : «Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα διά του αγαθού το κακόν.» (Ρωμ. 12:21) Αυτό προσκαλείσθε να κάμετε με το ν’ αφιερωθήτε στον Ιεχωβά. Μάθετε πώς να βλέπετε όλα τα πράγματα από την δική του άποψι, τη Γραφική άποψι. Αυτός είναι καλός τρόπος λογικεύσεως και ορθός τρόπος σκέψεως. Παραμείνετε με υποτακτικό τρόπο κάτω από την σωτήρια πίστι του λόγου του και της οργανώσεώς του. Προσκαλέστε και άλλους να προσέλθουν στην οργάνωσί του , στον «οίκον του Ιεχωβά,» στην ουράνια Σιών και Ιερουσαλήμ, από το οποίο κέντρον λατρείας εξέρχονται ο νόμος και ο λόγος του Ιεχωβά. Συμμετέχετε μαζί με τον λαό του σ’ όλες τις μορφές υπηρεσίας και λατρείας του Ιεχωβά, αναγνωρίζοντας την δικαιωματική του κυριαρχία επάνω σας κι’ επάνω σ’ όλα τα πλάσματά του.—Ησ. 2:2-4.

[Εικόνα στη σελίδα 759]

Όλοι οι άνθρωποι υφίστανται πίεσι ν’ αποδώσουν λατρεία στην ορατή επίγεια πολιτική οργάνωσι του Διαβόλου, που εξεικονίζεται από το θηρίον το οποίο αναβαίνει από τη θάλασσα. Σεις ποιον λατρεύετε;