Άρχοντες για τα Συμφέροντα των Λαών

ΦΡΟΝΕΙΤΕ ότι οι άρχοντες της γης έχουν φροντίσει για τα συμφέροντα των λαών τούς οποίους υπηρετούν; Χωρίς αμφιβολία, μερικοί έχουν προσπαθήσει γι’ αυτό. Αλλά εκείνοι που προσπαθούν συνήθως διαπιστώνουν ότι η διαφθορά μέσα στην ίδια τους κυβέρνησι εκμηδενίζει τις προσπάθειές των, και γι’ αυτό τα συμφέροντα του λαού παραμελούνται. Αυτό το ίδιο συνέβαινε από τον καιρό του Νεβρώδ, πριν από τέσσερις χιλιάδες χρόνια περίπου.

Μπορεί να γίνη βελτίωσις; Είναι δυνατόν να βρεθούν άρχοντες που μπορούν να εξυπηρετήσουν και θα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα όλων των υπηκόων των; Πού θα τους αναζητούσατε σεις;

Υπάρχει ένα έγκυρο μέρος για αναζήτησι. Είναι η Αγία Γραφή. Έχετε πίστι σ’ αυτά που λέγει; Πιστεύετε στον Θεό; Πιστεύετε στην υπόσχεσί του να χορηγήση μια κυβέρνησι που θα κυβερνά για το καλό των λαών, και πιστεύετε ότι μπορεί να εκλέξη άρχοντας που θα εξυπηρετήσουν πραγματικά τα συμφέροντα των λαών;

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ

Αν έχετε διαβάσει την Αγία Γραφή, γνωρίζετε ότι λέγει πως ο Θεός θα προμηθεύση ένα δίκαιο Άρχοντα, ένα Μεσσία ή κεχρισμένον Βασιλέα, ως Πρώτον Άρχοντα, μαζί με συνάρχοντας. Αν το πιστεύετε αυτό, τότε, είτε Ιουδαίος είσθε είτε Εθνικός, δεν μπορείτε να μη καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι ο Πρώτος Άρχων έχει ήδη εμφανισθή και μπορεί αλάνθαστα ν’ αναγνωρισθή ότι είναι ο Ιησούς Χριστός. Πώς; Διότι είναι αδύνατον να εκπληρώση κάποιος άλλος τις απαιτήσεις. Πώς μπορεί να λεχθή αυτό με τόση βεβαιότητα;

Εξετάστε τα γεγονότα. Η Βίβλος, στις Εβραϊκές Γραφές, εκθέτει ωρισμένα πολύ αυστηρά προσόντα για να είναι κανείς ο Μεσσίας, ο κεχρισμένος Βασιλεύς που θα κυβερνούσε τη γη με δικαιοσύνη για χίλια χρόνια. Μεταξύ αυτών των απαιτήσεων, είναι ότι επρόκειτο να καθήση στον «θρόνον του Δαβίδ.» (Ησ. 9:6, 7· Ιερεμ. 33:20, 21· Πράξ. 2:29, 30) Έπρεπε να είναι ένας φυσικός κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ από τη φυλή του Ιούδα. Και έπρεπε να είναι από τη βασιλική γραμμή, κληρονομώντας το βασιλικό δικαίωμα, που ήταν στα χέρια των απογόνων του Δαβίδ μέσω του υιού και διαδόχου του Βασιλέως Σολομώντος.

Έχει ο Ιησούς Χριστός απόδειξι τούτου από γενεαλογικά στοιχεία; Ναι, έχει. Ο Ιησούς ήταν από τη φυλή του Ιούδα και την οικογένεια του Δαβίδ από φυσική γέννησι μέσω της μητρός του που κατήγετο από τον Δαβίδ μέσω του υιού του Νάθαν. (Λουκ. 3:23-38) Το δε νομικό δικαίωμα μεταβιβάσθηκε σ’ αυτόν μέσω του θετού πατρός του Ιωσήφ, ο οποίος κατήγετο από τον Δαβίδ μέσω του Βασιλέως Σολομώντος. (Ματθ. 1:1-17) Οι λεπτομέρειες αυτής της γενεαλογίας αποτελούν εθνικά αρχεία μέσα στη Βίβλο. Μόνο η Βιβλική αναγραφή αυτής της γενεαλογικής γραμμής παραμένει. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα άλλο γραπτό στοιχείο των απογόνων του Δαβίδ που να σώζεται ώς τώρα, διότι αυτά κατεστράφηκαν όταν η Ρωμαϊκή στρατιά κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ και έκαψε τον ναό της στο έτος 70 μ.Χ. Όλα τα δημόσια έγγραφα και όλα τα αρχεία εξαφανίσθηκαν. Κανένας από τότε δεν μπορεί να εξιχνιάση την καταγωγή του ώς τον καιρό του Δαβίδ. Επειδή ο σκοπός του Θεού δεν μπορεί ν’ αποτύχη, αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι αναντίρρητα ο Μεσσίας, ο Βασιλεύς που εξελέγη από τον Θεόν.

Πώς γνωρίζομε ότι η ιστορία της γενεαλογικής γραμμής του Ιησού είναι ακριβής; Διότι η αναγραφή που εμφαίνεται στον Ματθαίο 1:1-17 και Λουκάν 3:23-38 συμφωνούσε (και πιθανώς από εκεί ελήφθη) με τα επίσημα δημόσια βιβλία της εποχής εκείνης, που ήσαν για όλους ανοιχτά για εξέτασι. Αυτό εξηγεί τον λόγο για τον οποίο οι πολυμαθείς άνδρες των Ιουδαίων, οι γραμματείς και Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι, που εναντιώνονταν στον Ιησούν με δριμύτητα, ποτέ δεν εξέφρασαν καμμιά αμφισβήτησι γι’ αυτήν τη γενεαλογία. Ενδιαφέρει επίσης το ότι κανένας Εθνικός εχθρός της Χριστιανοσύνης, μεταξύ των οποίων ήσαν άνθρωποι αρκετά ευφυείς, δεν έκαμε καμμιά κριτική για τη γενεαλογία του Ιησού έως και μετά το έτος 70 μ.Χ. Φυσικά, αυτοί θα μπορούσαν να κάμουν ψευδείς βεβαιώσεις τότε, διότι κανείς δεν μπορούσε να ελέγξη τα δημόσια βιβλία μόνος του για ν’ ανακαλύψη τους ψευδείς ισχυρισμούς των.

ΣΥΝΑΡΧΟΝΤΕΣ

Επομένως δεν υπάρχει λόγος ν’ αμφισβητηθή, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο διορισμένος από τον Θεό να κυβερνήση αυτή τη γη ως Βασιλεύς για χίλια χρόνια. Πρέπει να το παραδεχθούμε αυτό αν ομολογούμε ότι πιστεύομε στην Αγία Γραφή. Η πορεία της ζωής του Ιησού αποδεικνύει ότι αυτός θα είναι Άρχων, που δεν θα ζητή τα δικά του συμφέροντα, αλλά θα φροντίζη για τα συμφέροντα των ανθρώπων σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Αλλά τι θα λεχθή για τους συνάρχοντάς του, την όλη κυβερνητική του οργάνωσι; Διότι η Αγία Γραφή ομιλεί για συμβασιλείς του Χριστού που «ηγοράσθησαν από των ανθρώπων.» Ο αριθμός των είναι 144.000, οι οποίοι «θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.»—Αποκάλ. 14:1, 4· 20:6.

Οι βασιλείς αυτοί δεν θα είναι διάδοχοι του Ιησού Χριστού, είτε στην ιερατεία είτε στη βασιλεία. Αυτός είναι ο Βασιλεύς. Οι 144.000 είναι συμβασιλείς κάτω από τη διεύθυνσί του. Ο Χριστός είναι αθάνατος· ζη αιωνίως. (1 Τιμ. 6:16· Εβρ. 7:24) Δεν υπάρχει βέβαια τίποτα για να φοβηθούμε από την κυριαρχία του Ιησού Χριστού, που έδωσε τη ζωή του χάριν του ανθρωπίνου γένους. Επίσης δεν υπάρχει τίποτα που να προξενή ανησυχία ως προς τη διακυβέρνησι των 144.000 που ήσαν άλλοτε συνήθεις άνδρες και γυναίκες. Ο ίδιος ο Θεός προ πολλού εφρόντισε γι’ αυτή την κυβέρνησι λόγω της αγάπης του για το ανθρώπινο γένος. Πώς το γνωρίζομε αυτό;

Ο απόστολος Παύλος έγραψε στους συγκληρονόμους της Βασιλείας: «Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού. Διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να είναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών· όσους δε προώρισε τούτους και εκάλεσε· και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε.»—Ρωμ. 8:28-30.

Όταν ο άνθρωπος εστασίασε εναντίον του Θεού στον Κήπο της Εδέμ, ο Θεός ενδιαφέρθηκε για την κυβέρνησι ενός νέου συστήματος πραγμάτων στην ανθρωπότητα. Γι’ αυτό «προεγνώρισε» αυτή την κυβερνητική τάξι και το εξέφρασε αυτό όταν απήγγειλε καταδίκη εναντίον του αρχαίου όφεως, Σατανά ή Διαβόλου, λέγοντας: «Και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σού συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.»—Γεν. 3:15· Αποκάλ. 12:9.

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο κυριώτερος που αναφέρεται σ’ αυτή την προφητεία, αλλά οι 144.000 συμβασιλείς του είναι επίσης ενωμένοι με αυτόν στη συντριβή της κεφαλής του όφεως, όπως ετόνισε ο απόστολος Παύλος όταν έγραψε στους Χριστιανούς αδελφούς του: «Ο δε Θεός της ειρήνης ταχέως θέλει συντρίψει τον Σατανάν υπό τους πόδας σας.»—Ρωμ. 16:20.

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΝΑΡΧΟΝΤΕΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΙ;

Ως προς την εμπιστοσύνη στους συνάρχοντας του Χριστού, σημειώστε αυτή την παρηγορητική δήλωσι: «Διότι όσους προεγνώρισε τούτους και προώρισε, συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού.» (Ρωμ. 8:29) Αυτό διαβεβαιώνει ότι θα είναι δίκαιοι και αξιόπιστοι άρχοντες, όπως είναι και ο Υιός. Ενόσω είναι στη γη αυτοί ανανεώνουν τις προσωπικότητές των με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Θεού. (Εφεσ. 4:22-24) Ως αδελφοί του Χριστού, δεν είναι διηρημένοι μεταξύ των όταν είναι στη γη, και όταν ο Ιεχωβά τους αναστήση στους ουρανούς θα τους αναγνωρίση δικαίους ως τέλεια πνευματικά πρόσωπα σύμφωνα με τη δικαία των προσωπικότητα.—1 Κορ. 1:10.

Ο Ιησούς απεκάλυψε την αρχή με την οποία θα ενεργούν οι συνάρχοντές του, όταν διώρθωσε ένα εσφαλμένο πνεύμα των αποστόλων του, λέγοντας: «Οι βασιλείς των εθνών κυριεύουσιν αυτά· και οι εξουσιάζοντες αυτά ονομάζονται ευεργέται. Σεις όμως ουχί ούτως· αλλ’ ο μεγαλύτερος μεταξύ σας ας γίνη ως ο μικρότερος· και ο προϊστάμενος ως ο υπηρετών. Διότι τις είναι μεγαλήτερος, ο καθήμενος εις την τράπεζαν, ή ο υπηρετών; Ουχί ο καθήμενος; Αλλά εγώ είμαι εν μέσω υμών ως ο υπηρετών.»—Λουκ. 22:24-27.

Αυτοί οι συνάρχοντες, ενόσω είναι στη γη, λαμβάνουν την εκπαίδευσί των για διακυβέρνησι υπηρετώντας ως πρέσβεις της βασιλείας του Θεού στους λαούς. Ακολουθούν τον Αρχηγό των, τον Χριστόν, που υπηρέτησε τους ανθρώπους ως άμεσος πρέσβυς από τον Θεό. Ήλθε στη γη, όχι με πολιτική αποστολή, αλλά για να κάμη εκείνο που κανένας πολιτικός άρχων δεν μπορεί να κάμη ή δεν έχει κάμει, δηλαδή να συμφιλιώση τους λαούς όλων των εθνών με τον Θεό, να τους επαναφέρη σε ειρηνικές και φιλικές σχέσεις με τον μεγάλο Ζωοδότη, τον Ιεχωβά.—Ρωμ. 5:8-11.

Αυτοί οι συνάρχοντες, κάνοντας το ίδιο έργο που έκαμε και ο Χριστός, μπορούν να λέγουν: «Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι’ ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν.»—2 Κορ. 5:20.

ΕΝΑ ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΣΗΜΕΡΑ

Ως τέτοιοι πρέσβεις δεν πηγαίνουν στα πολιτικά έθνη, προσπαθώντας να φέρουν τη συμφιλίωσι ενός ολοκλήρου έθνους διά μιας, ούτε αναμιγνύωνται στα πολιτικά πράγματα. Αντιθέτως, αυτοί πηγαίνουν κατ’ ευθείαν στον λαό—στα άτομα. Αλλά δεν προσπαθούν να μεταστρέψουν τα άτομα προς το μέρος οποιουδήποτε επιγείου άρχοντος, ούτε προσπαθούν να μεταστρέψουν τους ανθρώπους σε καμμιά πολιτική ιδεολογία. Αυτοί ομολογούν: «Το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς, οπόθεν και προσμένομεν σωτήρα, τον Κύριον Ιησούν Χριστόν.» (Φιλιππ. 3:20) Καλούν τους ανθρώπους ν’ αποβλέπουν στη βασιλεία του Θεού για βοήθεια. Επομένως, αν αυτοί αναμιχθούν στις υποθέσεις αυτού του κόσμου, λαμβάνοντας μέρος σε πολιτικές ενέργειες, διατηρώντας αξίωμα ή ψηφίζοντας, θα έχαναν τη θέσι των ως πρέσβεων και αδελφών του Χριστού, και ποτέ δεν θα έφθαναν στην ουράνια διακυβέρνησι μαζί του.

Σήμερα βλέπομε τον εθνικισμό ν’ αυξάνη σε όλες τις χώρες. Ολοένα περισσότερο ασκείται πίεσις στους ανθρώπους ν’ αποδίδουν λατρεία στο θηρίον, στην ανθρώπινη πολιτική οργάνωσι αυτού του κόσμου κάτω από την επιρροή και τον έλεγχο του Σατανά ή Διαβόλου. (Αποκάλ. 13:1, 2, 11, 12) Αλλά οι πρέσβεις της Βασιλείας και οι μελλοντικοί συνάρχοντες του Χριστού δεν λατρεύουν αυτό το «θηρίον,» γνωρίζοντας ότι σύντομα θα καταστραφή, θα ξεκαθαρισθή, ώστε η βασιλεία να έχη πλήρη επικράτησι στη γη για χίλια χρόνια. (Αποκάλ. 19:19-21· Δαν. 2:44) Ωστόσο, σέβονται τις κυβερνήσεις της γης όσο ο Θεός επιτρέπει στις κυβερνήσεις αυτές να παραμένουν. Αυτό οφείλεται στο ότι σέβονται τις υπεύθυνες θέσεις που κατέχουν οι άρχοντες και την εξουσία και ευκαιρία που έχουν να κάνουν το καλό στους υπηκόους των.

Γι’ αυτό αυτοί οι «πρέσβεις» ακολουθούν την εντολή του Θεού που είναι στην επιστολή προς Ρωμαίους 13:1-7 να ‘υποτάσσωνται στις ανώτερες εξουσίες’ αυτού του κόσμου, πληρώνοντας τους φόρους των και υπακούοντας στους νόμους των εθνών. Μόνον όταν οι άρχοντες φθάσουν στο σημείο να θέτουν και να εφαρμόζουν νόμους που αντιβαίνουν στους νόμους και τις διατάξεις του Υψίστου Θεού, αυτοί οι Χριστιανοί αρνούνται να υπακούσουν. Αυτό το κάνουν σύμφωνα με την αρχή που ακολούθησαν και το παράδειγμα που έδωσαν οι απόστολοι του Κυρίου Ιησού Χριστού όταν ήσαν ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ιερουσαλήμ. Όταν τους ελέχθη να παύσουν να κηρύττουν το ευαγγέλιο της Βασιλείας, εγκαταλείποντας έτσι την αποστολή τους να είναι πρέσβεις του Θεού, απήντησαν: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.»—Πράξ. 5:29.

Επομένως, οι 144.000 πιστοί δεν φέρουν μαζί τους καμμιά πολιτική ακαθαρσία του ιδιοτελούς αυτού κόσμου στην ουράνια βασιλεία του Χριστού. Έχουν υποστή σοβαρές δοκιμασίες στη γη και στάθηκαν σταθεροί με το μέρος της κυριαρχίας και της βασιλείας του Θεού, κηρύττοντας τις προσεχείς ευλογίες της στους λαούς. Γι’ αυτούς αναφέρεται: «Ούτοι είναι οι μη μολυνθέντες με γυναίκας, διότι παρθένοι είναι.» (Αποκάλ. 14:4) Είναι πιστοί στον Χριστό, δεν μοιάζουν με μοιχαλίδες, όπως είχε πει για μερικούς ο μαθητής Ιάκωβος: «Μοιχοί και μοιχαλίδες δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; Όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.»—Ιακ. 4:4.

Επίσης γι’ αυτούς τους συνάρχοντας αναφέρεται το εξής: «Και εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος· διότι είναι άμωμοι ενώπιον του θρόνου του Θεού.» (Αποκάλ. 14:5) Σήμερα το ψεύδος θεωρείται σχεδόν σαν ένα «κεφάλαιον» για τους πολιτικούς άρχοντας. Αυτό έχει φέρει πολλή διαφθορά και έχει καταστρέψει την αξιοπιστία των μεταξύ του λαού. Αλλά οι συνάρχοντες του λαού δεν μπορούν ν’ ακολουθήσουν αυτό το πρότυπο και να επιδοκιμασθούν από τον Θεό. Αυτοί αποδεικνύονται φιλαλήθεις. Όλες αυτές οι δηλώσεις που γίνονται γι’ αυτούς, εμπνευσμένες από τον ίδιο τον Θεό, παρέχουν απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν ενδιαφέρονται για τη δική τους μεγαλοποίησι και δόξα (πραγματικά, ως ουράνιοι άρχοντες δεν θα μπορούσαν να επιθυμήσουν κανένα υλικό πράγμα από τους υπηκόους των), αλλά ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα των ανθρώπων και την αιώνια ευημερία των.

Εκείνοι που θέλουν να λάβουν ζωή ως υπήκοοι αυτής της δικαίας βασιλείας, ακούοντας αυτά που λέγουν οι πρέσβεις του Θεού, πρέπει να κάμουν περισσότερα από μια απλή διανοητική συγκατάθεσι, αναμένοντας απλώς την βασιλείαν για να συντρίψη αυτό το παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων. Απαιτείται ενέργεια υποκινούμενη από την καρδιά. Όλοι όσοι πιστεύουν ότι ο Θεός θα προμηθεύση στην ανθρωπότητα άρχοντας για τα συμφέροντα των λαών πρέπει να υποστηρίξουν το έργο αυτών των «πρέσβεων» μεταδίδοντας στους άλλους τα αγαθά νέα της Βασιλείας. Πρόκειται για ένα έργο για τη διάσωσι των ανθρώπων, ένα έργο, που δεν μπορεί ν’ αποφύγη κανένας ειλικρινής άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό.

[Εικόνα στη σελίδα 299]

Η ΟΥΡΑΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Βασιλεύς όλης της γης για χίλια χρόνια. Απέδειξε την αγάπη του για την ανθρωπότητα καταθέτοντας τη ζωή του γι’ αυτήν

144.000 ΣΥΝΑΡΧΟΝΤΕΣ Η ακεραιότης των δοκιμάσθηκε πλήρως στη γη. Στον ουρανό ο Θεός τούς κάνει ομοίους με την εικόνα του Υιού του.

ΕΠΙΓΕΙΟΙ ΥΠΗΚΟΟΙ