Θερίζοντας στον «Έσχατο Καιρό»

«Ο δε θερισμός είναι η συντέλεια του αιώνος.»—Ματθ. 13:39.

 1. Γιατί ο «θερισμός» που προείπε ο Ιησούς είναι διπλή αιτία για χαρά;

ΕΝΑΣ καλός θερισμός είναι πάντοτε αιτία χαράς και ευχαριστιών. Είναι ένας καιρός για να θερίσει κανείς τους καρπούς μακράς, σκληρής εργασίας. Ο θερισμός που προλέχτηκε στην παραβολή του Χριστού για τον «σίτον» και τα «ζιζάνια» θα ήταν αιτία διπλής χαράς για όλο το ανθρώπινο γένος. Γιατί; Όχι μόνο γιατί θα σήμαινε τη σύναξη του απαιτούμενου αριθμού των «υιών της βασιλείας», ή «αγίων», που θα ήταν σύντροφοι με τον Χριστό στην ‘αιώνια εξουσία η οποία δεν θέλει παρέλθει’, εξασφαλίζοντας έτσι καλή κυβέρνηση για τη γη, αλλά επίσης γιατί αυτός ο «θερισμός» θα ήταν μια απόδειξη ότι ζούμε στη «συντέλεια του αιώνος» και στην αυγή μιας δίκαιης νέας τάξεως.—Δαν. 7:14, 27· Ματθ. 13:38, 39· 2 Πέτρ. 3:13.

«ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ» ΚΑΙ «ΤΕΛΟΣ»

 2. Γιατί η Ελληνική λέξη συντέλεια είναι διαφορετική από τη λέξη τέλος κι έτσι με ποια περίοδο που αναφέρεται στο βιβλίο του Δανιήλ αντιστοιχεί η συντέλεια;

² Ο Ιησούς δεν είπε ότι ο «θερισμός» είναι «το τέλος του κόσμου», όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε μερικές Βιβλικές μεταφράσεις. (Εξουσιοδοτημένη Μετάφραση· Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφραση· Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ) Αυτές οι μεταφράσεις δεν κάνουν καμιά διάκριση ανάμεσα στις δυο ελληνικές λέξεις συντέλεια και τέλος. Εξηγώντας τη λέξη συντέλεια, το Επεξηγηματικό Λεξικό των Λέξεων της Καινής Διαθήκης του Γ. Ε. Βάιν, δηλώνει: «Η λέξη δεν σημαίνει ένα τέλος, αλλά το φτάσιμο των γεγονότων σ’ ένα καθορισμένο κορύφωμα.» Έτσι όταν ο Ιησούς είπε ότι «ο θερισμός είναι η συντέλεια του αιώνος», μιλούσε για μια περίοδο δράσεως που θα είχε μια αρχή και ένα τέλος. Σύμφωνα με το Ματθαίος 13:30, ο Ιησούς αναφέρθηκε στον «καιρόν του θερισμού», καθορίζοντας προφανώς μια περίοδο χρόνου, την περίοδο που ο προφήτης Δανιήλ ονόμασε ‘έσχατο καιρό’. (Δαν. 12:4) Είναι ενδιαφέρον, ότι όταν οι μεταφραστές της Ελληνικής Μεταφράσεως των Εβδομήκοντα μετάφρασαν το πάρα πάνω εδάφιο του Δανιήλ, χρησιμοποίησαν τη λέξη συντέλεια.

 3. Με τι συνδέεται ο «καιρός του θερισμού», και τι σημαίνει και σε τι αναφέρεται στο Ματθαίος 24:14 η λέξη τέλος;

³ Η ίδια αυτή λέξη χρησιμοποιείται στο Ματθαίος 24:3, όταν οι μαθητές ρώτησαν τον Ιησού: «Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γείνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;» Έτσι ο «καιρός του θερισμού» συνδέεται με την αόρατη παρουσία του Χριστού σαν Θεριστή. Σε απάντηση στο ερώτημα των μαθητών του, ο Ιησούς απαρίθμησε διεθνείς πολέμους, ελλείψεις τροφίμων, επιδημίες, μεγάλους σεισμούς, ανομία κι ένα γενικό κλίμα φόβου. (Παράβαλε με παράλληλες αφηγήσεις στο Ματθαίος 24, Μάρκος 13 και Λουκάς 21.) Κατόπιν, δείχνοντας ότι ο «καιρός του θερισμού» θα έφθανε σ’ ένα τέλος, πρόσθεσε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Η λέξη τέλος σημαίνει «τέρμα», «με την έννοια τερματισμού, παύσεως . . . τελευταίου μέρους, κλεισίματος, συντέλειας ειδικά των τελευταίων πραγμάτων, της τελευταίας πράξεως του κοσμικού δράματος.»a

 4. Πότε άρχισε η «συντέλεια» ή ο «καιρός του τέλους κι έτσι τι μπορεί να λεχθεί για τον «θερισμό»;

⁴ Τα γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας από το 1914, σ’ εκπλήρωση της Βιβλικής προφητείας, δείχνουν ότι το παρόν σύστημα πραγμάτων έχει πολύ προχωρήσει στον «καιρό του τέλους» του, ή «συντέλειας». Για να ξαναπαραθέσουμε από τον Γ. Ε. Βάιν, βρισκόμαστε μάρτυρες της «καταλήξεως των γεγονότων στο καθορισμένο αποκορύφωμα» ή τέλος. Επομένως, ο «θερισμός» της παραβολής του Ιησού πρέπει να επίκειται· πραγματικά πρέπει να είναι κοντά στο αποκορύφωμά του. Έχουν γίνει ορατά από το 1914 τα γεγονότα που προλέχτηκαν στο υπόλοιπο μέρος της παραβολής;

«ΕΞΗΡΑΝΘΗ [ΩΡΙΜΑΣΕ ΕΝΤΕΛΩΣ, ΜΝΚ] Ο ΘΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ»

 5. Τι θα διέτασσε ο «Υιός του ανθρώπου» να κάνουν οι άγγελοί του στον καιρό του θερισμού;

⁵ Συνεχίζοντας την εξήγησή του της «παραβολής των ζιζανίων του αγρού», ο Ιησούς δήλωσε: «Ο δε θερισμός είναι η συντέλεια του αιώνος· οι δε θερισταί είναι οι άγγελοι. Καθώς λοιπόν συλλέγονται τα ζιζάνια και κατακαίονται εν πυρί, ούτω θέλει είσθαι εν τη συντελεία του αιώνος τούτου. Θέλει αποστείλει ο Υιός του ανθρώπου τους αγγέλους αυτού, και θέλουσι συλλέξει εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα και τους πράττοντας την ανομίαν, και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.»—Ματθ. 13:39-42.

 6. Ανάμεσα σε ποιους αφέθηκε ν’ αυξάνει ο «σίτος»;

⁶ Οι «θερισταί», ή άγγελοι, θα αποστέλλονταν από τον «Υιόν του ανθρώπου» κατά τη «συντέλεια του αιώνος», για να ξερριζώσουν ανάμεσα από τους «υιούς της βασιλείας» «πάντα τα σκάνδαλα, και τους πράττοντας την ανομίαν». Όπως έδειξε το προηγούμενο άρθρο, το σπάρσιμο από τον Διάβολο των «ζιζανίων» τη νύχτα κατέληξε σε οργανωμένη αποστασία, στην ψεύτικη Χριστιανοσύνη κάτω από μια ιεραρχία καταδυναστευτικών θρησκευτικών ηγετών που έφθασαν ν’ αποτελούν τον σύνθετο «άνθρωπο της ανομίας», που προείπε ο απόστολος Παύλος. (2 Θεσ. 2:3-12) Ο αληθινός «σίτος» αφέθηκε ν’ αυξάνει ανάμεσα σ’ αυτά τα «ζιζάνια» ως τον ‘έσχατο καιρό’. Τότε ο «Υιός του ανθρώπου» θα διέταζε τους «θεριστάς» να διαχωρίσουν τους «υιούς της βασιλείας» από τους «υιούς του πονηρού».

 7. Ποια παράλληλη προφητεία μας βοηθά να διακρίνουμε τον καιρό του θερισμού;

⁷ Πότε άρχισε αυτό το διαχωριστικό έργο; Μια ενδιαφέρουσα παράλληλη προφητεία δεν μας αφήνει καμιά αμφιβολία για το πότε θα άρχιζε αυτό το έργο. Λέει: «Και είδον, και ιδού, νεφέλη λευκή, και επί της νεφέλης εκάθητο τις όμοιος με υιόν ανθρώπου, έχων επί της κεφαλής αυτού στέφανον χρυσούν και εν τη χειρί αυτού δρέπανον κοπτερόν. Και άλλος άγγελος εξήλθεν εκ του ναού, κράζων μετά μεγάλης φωνής προς τον καθήμενον επί της νεφέλης, Πέμψον το δρέπανόν σου και θέρισον, διότι ήλθεν εις σε η ώρα του να θερίσης, επειδή εξηράνθη ο θερισμός της γης. Και ο καθήμενος επί της νεφέλης έβαλε το δρέπανον αυτού επί την γην, και εθερίσθη η γη.»—Αποκ. 14:14-16.

 8. Πώς εικονίζεται στην Αποκάλυψι 14:14 ο «Υιός του ανθρώπου» κι έτσι ύστερα από ποιο γεγονός θα πρέπει να έχει αρχίσει ο θερισμός;

⁸ Εδώ βλέπουμε τον «Υιόν του ανθρώπου», Ιησούν Χριστόν, όχι σαν σπορέα που σπέρνει «καλόν σπόρον εις τον αγρόν αυτού» αλλά σαν στεφανωμένο βασιλιά που προχωρεί προς το έργο του «θερισμού της γης». Το ότι κάθεται πάνω σε «νεφέλη» συμβολίζει την αόρατη παρουσία του. (Πράξ. 1:9-11· Αποκ. 1:7) Επομένως ο «θερισμός» θα πρέπει να γίνεται στη διάρκεια της παρουσίας του Χριστού, αφού στεφθεί και λάβει την «εξουσίαν και την δόξαν και την βασιλείαν» από τον Ιεχωβά, τον «Παλαιόν των Ημερών». (Δαν. 7:13, 14) Έτσι ο θερισμός άρχισε κάποτε μετά το 1914, το έτος που σημείωσε την έναρξη του ‘εσχάτου καιρού’, ή της «συντέλειας του αιώνος».

 9. Πότε άρχισε το διαχωριστικό έργο;

⁹ Πότε, μετά το 1914, ‘απέστειλε ο Υιός του ανθρώπου τους αγγέλους αυτού’ για να διαχωρίσουν τους «υιούς της βασιλείας» από «τους υιούς του πονηρού», τον κατ’ απομίμηση «σίτον», δηλαδή, «τους πράττοντας την ανομίαν» και που περιλαμβάνουν τον «άνθρωπο της ανομίας», τους θρησκευτικούς ηγέτες της πλαστής Χριστιανοσύνης; Η απάντηση πρέπει ν’ αντιστοιχεί με τα γεγονότα, και αυτά δείχνουν ότι το έτος 1919 οι από το πνεύμα γεννημένοι, χρισμένοι «υιοί της βασιλείας», που συμβολίσθηκαν από τον «σίτο», άρχισαν ν’ απαλλάσσονται από τα «ζιζάνια», ή ψευτο-Χριστιανούς, που είχαν κατακλύσει τον Χριστιανικό αγρό του ανθρώπινου γένους. Ο «θερισμός της γης» ήταν ώριμος και ο καιρός είχε έρθει για τον «Υιόν του ανθρώπου» ν’ απλώσει το δρεπάνι του για να θερίσει. Η παραβολή αποκαλύπτει ότι αυτό το έκανε μέσω των «θεριστών» του των αγγέλων.

ΤΑ ΖΙΖΑΝΙΑ ΣΥΝΑΓΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΟΥΝ

10. Γιατί ήταν δύσκολο να διακρίνει κανείς τον αληθινό «σίτο» διά μέσου των αιώνων, αλλά από πότε έγινε δυνατόν να διακριθεί καθαρά ο «σίτος» από τα «ζιζάνια»;

¹⁰ Στην παραβολή του για τα ζιζάνια του αγρού, ο Ιησούς είπε: «Εν τω καιρώ του θερισμού θέλω ειπεί προς τους θεριστάς· Συλλέξατε πρώτον τα ζιζάνια και δέσατε αυτά εις δέσμας διά να κατακαύσητε αυτά.» (Ματθ. 13:30) Επί αιώνες η καθαρή ταυτότητα του «σίτου», ή αληθινών «υιών της βασιλείας», είχε συσκοτισθεί από τα άφθονα «ζιζάνια», ή αποστάτες Χριστιανούς, που ισχυρίζονταν ότι είχαν την ουράνια ελπίδα σαν κληρονόμοι της Βασιλείας. Μόνο μετά το 1919, όταν οι αληθινά από το πνεύμα γεννημένοι Χριστιανοί ελευθερώθηκαν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας του Διαβόλου, έγινε ορατή μια σαφής διαφορά ανάμεσα στον «σίτον» και τα «ζιζάνια».

11. Ποιοι περιλαμβάνονται στα «ζιζάνια», και πώς δέθηκαν σε δέσμες;

¹¹ Τα συμβολικά «ζιζάνια» περιλαμβάνουν όλους τους κίβδηλους Χριστιανούς, χωρίς να εξαιρούνται οποιοιδήποτε σύγχρονοι αποστάτες που διδάσκουν «σκάνδαλα», καθώς και «οι ποιούντες την ανομίαν». Αυτό περιλαμβάνει τον «κακόν δούλον», τις ‘μωρές παρθένες’ και τον «πονηρόν και οκνηρόν δούλον». (Ματθ. 24:48-51· 25:1-12, 14-30) Το ότι ‘δένονται σε δέσμες’ και ετοιμάζονται για να κατακαούν δεν δείχνει ότι συνάγονται σε ομίλους στις διάφορες εκκλησίες και αιρέσεις του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, γιατί δύσκολα μπορούμε να πούμε ότι άγγελοι είναι υπεύθυνοι γι’ αυτά τα αποστατικά εκκλησιαστικά συστήματα. Επί πλέον, το δέσιμο σε δέσμες γίνεται στη διάρκεια του «καιρού του θερισμού», στον ‘έσχατο καιρό’, ενώ πολλές από τις θρησκείες της κίβδηλης Χριστιανοσύνης υπάρχουν για αιώνες. Το δέσιμο των «ζιζανίων» σε δέσμες σημαίνει ότι μετά το 1919 ο διαχωρισμός ανάμεσα στους αληθινούς και τους κατ’ απομίμηση Χριστιανούς έγινε ακόμη πιο καθαρός, τόσο στις διάνοιες των ανθρώπων όσο και με τον πραγματικό διαχωρισμό. Τα «ζιζάνια», ή οι «υιοί του πονηρού», ‘δένονται’ με την έννοια ότι οι άγγελοι φροντίζουν ώστε να μην ξαναγυρίσουν ανάμεσα στον «σίτο», ή στους αληθινούς «υιούς της βασιλείας».

12. Τι συμβολίζει η «κάμινος του πυρός», και πότε θα ριφτούν σ’ αυτή τα «ζιζάνια»;

¹² Μιλώντας για το τι θα έκαναν οι άγγελοι με τα «ζιζάνια» αφού τα δέσουν, ο Ιησούς πρόσθεσε: «Θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.» (Ματθ. 13:42) Θυμηθείτε ότι εξετάζουμε μια παραβολή. Αν ο «σίτος» και τα «ζιζάνια» είναι συμβολικά, εξίσου συμβολικά είναι και η «κάμινος του πυρός», ο «κλαυθμός» και ο «τριγμός των οδόντων». Το Ματθαίος 25:41, 46 δείχνει ότι το «αιώνιο πυρ» συμβολίζει «κόλασιν [αποκοπήν, ΜΝΚ] αιώνιον», και η Αποκάλυψις (20:14· 21:8) λέει ότι η «λίμνη του πυρός» σημαίνει «τον δεύτερον θάνατον», καταστροφή χωρίς ελπίδα αναστάσεως. Έτσι τα «ζιζάνια» πηγαίνουν στην καταστροφή.

13. Πότε και πώς θρήνησαν και έτριξαν τα δόντια τους εκείνοι που συμβολίστηκαν από τα ζιζάνια, αλλά πότε θα θρηνήσουν ακόμη περισσότερο;

¹³ Αφού η «κάμινος του πυρός» συμβολίζει ολική καταστροφή, ο «κλαυθμός και τριγμός των οδόντων» εκ μέρους των «ζιζανίων» πρέπει να λάβει χώρα πριν καταστραφούν. Επί αιώνες τώρα, οι κίβδηλοι Χριστιανοί, και ιδιαίτερα ο «άνθρωπος της ανομίας»—ο κλήρος του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου—θρηνούν για το γεγονός ότι «οι υιοί της βασιλείας», οι χρισμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά, τους σφυροκοπούν με σκληρές Γραφικές αλήθειες, αποκαλύπτοντας ότι είναι πραγματικά «υιοί του πονηρού». (Ματθ. 13:38· Αποκ. κεφ. 8, 9b) Ο αποστάτης κλήρος τρίζει τα δόντια του ενάντια στους Μάρτυρες του Ιεχωβά γιατί διακηρύσσουν άφοβα όχι μόνο τον «ενιαυτόν ευπρόσδεκτον» του Ιεχωβά αλλά επίσης και την «ημέραν εκδικήσεώς» του. (Ησ. 61:1, 2) Αλλά όλα αυτά τα «ζιζάνια» θα θρηνήσουν και θα τρίξουν περισσότερο τα δόντια τους όταν ο «Υιός του ανθρώπου» έρθει σύντομα για να καταστρέψει και αυτούς και τον υπόλοιπο κόσμο του Σατανά.—Ματθ. 24:30.

‘ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ΛΑΜΠΟΥΝ ΣΑΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ’

14. Πού συνάγεται ο «σίτος» και τι κάνουν αυτοί οι «δίκαιοι»;

¹⁴ Αφού διέταξε τους «θεριστές» να δέσουν σε δέσμες τα «ζιζάνια» για καταστροφή ο «Υιός του ανθρώπου» δίνει κατόπιν στους αγγέλους του την εξής εντολή: «Τον δε σίτον συνάξατε εις την αποθήκην μου.» (Ματθ. 13:30) Και ο Ιησούς τελείωσε την εξήγηση της παραβολής του λέγοντας: «Τότε οι δίκαιοι θέλουσιν εκλάμψει ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών. Ο έχων ώτα διά να ακούη ας ακούη.»—Ματθ. 13:43.

15, 16. (α) Γιατί δεν είναι ο ουρανός το μέρος στο οποίο λάμπουν οι «δίκαιοι»; (β) Πού και πώς λάμπουν οι «δίκαιοι» και πού συνάγονται;

¹⁵ Η Αποκάλυψις 21:23 λέει για την ουράνια κυβέρνηση της Βασιλείας, τη Νέα Ιερουσαλήμ: «Και η πόλις δεν έχει χρείαν του ηλίου ουδέ της σελήνης, διά να φέγγωσιν εν αυτή· διότι η δόξα του Θεού εφώτισεν αυτήν, και ο λύχνος αυτής είναι το Αρνίον.» Έτσι το φως της ουράνιας εκείνης βασιλείας δεν εξαρτάται από τους αναστημένους «υιούς της βασιλείας». Λούζεται σε ένδοξο θείο φως. Πόσο διαφορετική είναι από τα έθνη εδώ πάνω στη γη! (Εφεσ. 4:17, 18· 5:8) Εξηγώντας τι κάνει ο Ιεχωβά για τους «υιούς της βασιλείας» όσο διάστημα είναι ακόμη στη γη, ο Παύλος γράφει: «Ηλευθέρωσεν ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέφερεν εις την βασιλείαν του αγαπητού αυτού Υιού.»—Κολ. 1:13.

¹⁶ Επομένως, το ότι οι «δίκαιοι» εκλάμπουν «ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών» αναφέρεται στη διαφωτισμένη κατάσταση και στην ένδοξη υπηρεσία αυτών των χρισμένων Χριστιανών πάνω στη γη, όπου λάμπουν σαν «φωστήρες εν τω κόσμω». (Φιλιπ. 2:15· Ματθ. 5:14) Η «αποθήκη» στην οποία συνάγονται από το 1919 μπορεί να λεχτεί ότι είναι «η βασιλεία του Πατρός αυτών», αφού η Χριστιανική εκκλησία είναι μια θεοκρατική οργάνωση και αναγνωρίζει την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά. Είναι μια καθαρή οργάνωση, γιατί μέσα απ’ αυτήν οι άγγελοι έχουν συλλέξει «πάντα τα σκάνδαλα και τους πράττοντας την ανομίαν».—Ματθ. 13:30, 41, 43.

«Ο ΘΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ» ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

17. Πόσοι «υιοί της βασιλείας» θερίζονται, αλλά ποιο έργο συνάξεως συνεχίζεται;

¹⁷ Πώς όλα αυτά επηρεάζουν εσάς; Θυμηθείτε ότι ο Ιησούς τελείωσε την παραβολή του με τα λόγια: «Ο έχων ώτα διά να ακούη ας ακούη.» (Ματθ. 13:43) Είναι αλήθεια, ότι αυτή η παραβολή εικονίζει τη σύναξη του ολικού αριθμού των «υιών της βασιλείας» που απαιτούνται για να σχηματισθεί η ουράνια κυβέρνηση του Χριστού. Το ίδιο κεφάλαιο (14) της Αποκαλύψεως που μιλάει για τον «θερισμό της γης» αποκαλύπτει τον αριθμό εκείνων που συνάγονται για να βασιλεύσουν με «το Αρνίον» στο ουράνιο «Όρος Σιών» και που είναι 144.000. Αλλά το κεφάλαιο εκείνο προσθέτει: «Ούτοι ηγοράσθησαν από των ανθρώπων απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον.» (Αποκ. 14:1-4) Το θέρισμα των «απαρχών» δείχνει ότι θα υπήρχε κι άλλος καρπός για να συναχτεί αργότερα όπως είχε συμβολιστεί από τη σύναξη των άλλων καρπών του αγρού στο τέλος του γεωργικού έτους. Έτσι η σύναξη συνεχίζεται και σας επηρεάζει.

18. Εκτός από το θερισμό των «υιών της βασιλείας», ποιο άλλο διαχωριστικό έργο γίνεται;

¹⁸ Ο θερισμός των «υιών της βασιλείας» προχώρησε με γοργό βήμα από το 1919 ως τις αρχές της δεκαετίας του 1930. Επειδή αυτοί οι πιστοί χρισμένοι Χριστιανοί άφησαν ‘το φως τους να λάμπει’, πολλοί άλλοι με ευήκοα αυτιά δέχθηκαν να χωριστούν από τα «ζιζάνια» ή κίβδηλους Χριστιανούς μέσα από τις εκκλησίες και τις αιρέσεις του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου. (Ματθ. 5:16) Αυτό το διαχωριστικό έργο προλέχτηκε επίσης από τον Ιησού στην προφητεία του για τη «συντέλεια του αιώνος». (Ματθ., κεφ. 24, 25) Δήλωσε: «Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε θέλει καθήσει επί του θρόνου της δόξης αυτού, και θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και θέλει χωρίσει αυτούς απ’ αλλήλων, καθώς ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων, και θέλει στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δε ερίφια εξ αριστερών. Και θέλουσιν απέλθει ούτοι [τα ερίφια] μεν εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.»—Ματθ. 25:31-33, 46.

19. Στον κατάλληλο καιρό του θερισμού, τι θα συμβεί στους υπόλοιπους της τάξεως του «σίτου» και στον «πολύ όχλο»;

¹⁹ Έτσι καθώς ο θερισμός της τάξεως του «σίτου» των χρισμένων Χριστιανών πλησιάζει στο τέλος, η σύναξη των «προβάτων» συνεχίζεται. Στον ορισμένο καιρό του Θεού οι υπόλοιποι της τάξεως του «σίτου» θα τελειώσουν την επίγεια πορεία τους και θα ενωθούν με τον «Υιόν του ανθρώπου» σαν μέρος της ουράνιας βασιλείας ή κυβερνήσεώς του. «Θέλουσι παραλάβει την βασιλείαν» με τους άλλους από τους 144.000 «αγίους». (Δαν. 7:18, 22, 27) Όσο για τον «πολύν όχλο» των «προβάτων» που τώρα συνάγονται, αυτοί θα επιζήσουν από την «μεγάλην θλίψιν» που θα σημειώσει το τέλος του παρόντος σατανικού συστήματος και θα γίνουν μέρος των ‘λαών, εθνών και γλωσσών’ που θα υπηρετούν τον «Υιόν του ανθρώπου» πάνω στη γη, κάτω από την ‘αιώνια εξουσία του ήτις δεν θέλει παρέλθει’ ή την ουράνια βασιλεία.—Αποκ. 7:4, 9, 10, 14· Δαν. 7:13, 14.

20. Τι αποδεικνύει το γεγονός ότι ο θερισμός έχει προχωρήσει πολύ· έτσι τι θα πρέπει να κάνετε, και γιατί;

²⁰ Με ποιο μέρος βρίσκεστε εσείς σχετικά με την εκπλήρωση της παραβολής του «σίτου» και των «ζιζανίων»; Το γεγονός ότι ο «θερισμός» των «υιών της βασιλείας» έχει πολύ προχωρήσει αποδεικνύει ότι η «συντέλεια του αιώνος» πλησιάζει στο τέλος της. Η στάση σας απέναντι στους ομοίους με στάρι χρισμένους «αδελφούς» του Χριστού και η μεταχείριση που κάνετε σ’ αυτούς θα είναι καθοριστικός παράγων για το αν θα πάτε στην «αιώνια κόλασιν [αποκοπή, ΜΝΚ]» ή θα λάβετε «ζωήν αιώνιον». (Ματθ. 25:34-46) Αποδείξτε ότι είσαστε νομιμόφρονες σύντροφοι της χρισμένης τάξεως του «σίτου», του «πιστού και φρονίμου δούλου», τον οποίο ο Ιησούς διόρισε για να προμηθεύει την πνευματική «τροφήν εν καιρώ». (Ματθ. 24:45) Παραμείνετε δραστήριοι στο έργο της συνάξεως, γιατί θυμηθείτε, «θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει έλθει το τέλος,» και «ο υπομείνας ως τέλους, ούτος θέλει σωθή.»—Ματθ. 24:13, 14.

[Υποσημειώσεις]