Γιατί Πρέπει Όλοι να Ενωθούμε σε μια Απόφασι
ΠΕΡΥΣΙ η συνέλευσις των θεοσεβών ανθρώπων από πολλές χώρες έλαβε τον τίτλο Συνέλευσις το «Αιώνιον Ευαγγέλιον». Ήταν παγκόσμια στην έκτασί της, διότι μέσα σε δέκα εβδομάδες (30 Ιουνίου έως 8 Σεπτεμβρίου 1963) έγινε σε είκοσι τέσσερες πόλεις βορείως και νοτίως του Ισημερινού, ολόγυρα στη γη. Εκατοντάδες, που παρευρέθησαν στη συνέλευσι Νέας Υόρκης απ’ αυτή την αλυσίδα συγκεντρώσεων, ακολούθησαν την προς ανατολάς πορεία της συνελεύσεως, συμμετέχοντας στις διαδοχικές συγκεντρώσεις στις πολλές χώρες ως την τελευταία συνέλευσι που έγινε στη χώρα, από την οποία άρχισε, κάνοντας την έτσι πραγματικά μια συνεχή συνέλευσι που παρουσίασε τα χαρακτηριστικά του «αιωνίου ευαγγελίου». Ως σύνολο, αυτή η Ανά τον Κόσμον Συνέλευσις παρηκολουθήθη από φορείς των Αγαθών Νέων που προήρχοντο από εκατόν εξήντα μία χώρες.
1. Τι βλέπομε φανερό στη γη μας σήμερα;
ΜΙΑ τέτοια παγκόσμια συνέλευσις όπως αυτή φέρει ζωηρά υπό την προσοχή όλων ότι υπάρχει ένα ασύνηθες ρεύμα που ρέει ασυγκράτητο ολόγυρα στη γη. Είναι ένα από τα δύο μεγάλα ρεύματα που διατελούν σε ροή σε όλη τη γη, το κάθε ρεύμα μ’ ένα διαφορετικό προορισμό ή με μια διαφορετική κατεύθυνσι και κινείται το καθένα από δυνάμεις υπέρτερες των ανθρωπίνων, δυνάμεις αόρατες. Υπάρχουν περισσότερα στην επίγεια σκηνή της κινήσεως απ’ όσα αντικρύζει το γυμνό ανθρώπινο μάτι.
2. Από ποια άποψι η σοφία της Γραφής είναι πολύ υπέρτερη από τη σοφία του κόσμου τούτου;
2 Άνθρωποι, που είναι σοφοί στις μεθόδους του κόσμου τούτου, μπορεί να μειδιάσουν σοφιστικά στην παρατήρησι ότι δυνάμεις ανώτερες του ανθρώπου και αόρατες στον άνθρωπο παίζουν ένα ευφυή, κατεύθυντικό ρόλο στα δύο αντίθετα ρεύματα ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Οι κατά κόσμον σοφοί αυτοί άνθρωποι γνωρίζουν ότι η πίστις στην ύπαρξι των λεγομένων «αΰλων πνευμάτων» ατόμων, που ήσαν άλλοτε ανθρώπινα πλάσματα στη γη, είναι εκτενώς διαδεδομένη, κι απορρίπτουν αυτή την πεποίθησι ως μη αποδεδειγμένη επιστημονικώς. Εν τούτοις, επί χιλιάδες χρόνια πριν από τη σύγχρονη επιστήμη, τα ιερά συγγράμματα, η Αγία Γραφή, σαφώς εδίδασκαν κι απεδείκνυαν ότι αυτά τα «άυλα πνεύματα» δεν υπήρχαν, διότι όλοι οι νεκροί του ανθρωπίνου γένους είναι νεκροί, που σημαίνει χωρίς ζωή, χωρίς συνείδησι, αδρανείς. Ώστε, αν οι ανθρώπινοι νεκροί πρόκειται να επαναζήσουν, αυτό πρέπει να γίνη, όχι με μια επένδυσι των «αΰλων πνευμάτων» με σάρκα πάλι, αλλά με μια ανάστασι εκ νεκρών, θνητών ανθρωπίνων ψυχών. Ταυτοχρόνως η Αγία Γραφή διδάσκει την ύπαρξι νοητικών, υπερανθρωπίνων πνευμάτων, δαιμόνων, από την κακή επιρροή κι επενέργεια των οποίων το ανθρώπινο γένος πρέπει να προφυλάσσεται.
3. Ποια νοήμονα προειδοποίησι έδωσε ο Παύλος στους Εφεσίους Χριστιανούς πριν από 1.900 χρόνια;
3 Πριν από δεκαεννέα αιώνες, στην Έφεσο, πόλι της Μικράς Ασίας, όπου ελατρεύετο η μυθολογική Άρτεμις ως θεά σ’ ένα ναό, που αποτελούσε ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος εκήρυττε επί τρία χρόνια περίπου. Αυτό ωδήγησε πολλούς Εφεσίους, που επίστευσαν, να προβούν σε δημόσια καύσι των βιβλίων των περί μαγικών τεχνών, αξίας «πεντήκοντα χιλιάδων τεμαχίων αργυρίου», δηλαδή χιλιάδων δολλαρίων σε σύγχρονες αξίες. Αργότερα, δι’ επιστολής, ο απόστολος Παύλος ειδοποίησε τους ίδιους εκείνους Εφεσίους, που είχαν πιστεύσει, να φυλάγωνται από τους δαίμονες, τα πονηρά πνευματικά όντα. Ο Παύλος έγραψε: «Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, δια να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου· διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.»—Εφεσ. 6:11, 12.
4. Πώς ο Ιησούς Χριστός και ο Παύλος δίνουν μαρτυρία για τις πονηρές πνευματικές δυνάμεις που ενεργούν επάνω στη γη;
4 Η ύπαρξις αυτών των ‘πνευμάτων της πονηρίας εν τοις επουρανίοις’ είναι πραγματική, μολονότι αυτά τα πνεύματα είναι αόρατα σ’ εμάς, η δε επιστημονική πρόοδος που επέτυχε αυτός ο πυρηνικός αιών, ή αιών του διαστήματος, δεν εξηφάνισε την ύπαρξί των. Η επιστημονική πρόοδος και τα επιτεύγματα ακόμη και της πιο φωτισμένης χώρας δεν εμείωσαν τη θλιβερή ανάγκη του να οπλισθούμε πνευματικώς για να διεξαγάγωμε επιτυχώς τον αγώνα εναντίον αυτών των δυνάμεων, που είναι ισχυρότερες από «αίμα και σάρκα». Η σύγχρονη επιστήμη δεν εξηφάνισε τις ‘μεθοδείες του διαβόλου’. Ο απόστολος Παύλος αποκαλεί αυτόν τον Διαβολον ‘θεόν του κόσμου τούτου’, ‘το πνεύμα το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απείθειας’. (2 Κορ. 4:4· Εφεσ. 2:2) Ο Ιησούς Χριστός, ο Ιδρυτής της Χριστιανοσύνης, εκάλεσε τον Διάβολον «άρχοντα του κόσμου τούτου», και υπεβλήθη κι ο ίδιος σε πειρασμό απ’ αυτόν τον Διάβολο και παρέστη ανάγκη να τον καταπολεμήση με την πνευματική πανοπλία του Θεού. (Ιωάν. 12:31· 14:30· Ματθ. 4:1, 8-11) Ο Διάβολος καλείται επίσης ‘ο άρχων των δαιμονίων’, που σημαίνει ότι αυτός είναι ο άρχων των ‘πνευμάτων της πονηρίας εν τοις επουρανίοις’. (Ματθ. 12:24-27) Επειδή είναι «θεός του κόσμου τούτου» καθώς και «άρχων του κόσμου τούτου», αυτός και οι δαίμονες του κατευθύνουν αοράτως το μεγαλύτερο από τα δύο αυτά ρεύματα που είναι εν προόδω ροής ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος σήμερα.
5. (α) Ποιοι άλλοι, εν τούτοις, λειτουργούν στο πνευματικό βασίλειο και ποιος είναι ο Δημιουργός των; (β) Μπορούν να δώσουν κάποια βοήθεια στους δικαίους του ανθρωπίνου γένους τώρα;
5 Στην άλλη πλευρά των πραγμάτων, υπάρχουν πνευματικές δυνάμεις στα επουράνια που είναι καλές, δίκαιες, αγνές, άγιες και δεν έχουν καμμιά σχέσι με τις μαγείες. Δεν είναι κάτω από τη διακυβέρνησι του Σατανά ή Διαβόλου. Ο Άρχων αυτών είναι ο Δημιουργός, ο Θεός του σύμπαντος, και αυτοί είναι οι άγιοι άγγελοί του, υπηρετώντας ενώπιον του θρόνου του Θεού. Είναι τόσο πραγματικοί όσο είναι κι ο Διάβολος κι οι δαίμονές του, αλλά σχετικά με τους αγίους αγγέλους είναι γραμμένο: «Δεν είναι πάντες λειτουργικά πνεύματα, εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα, δια τους μέλλοντας να κλήρονομήσωσι σωτηρίαν;» (Εβρ. 1:13, 14) Θέλομε να έχωμε τη βοήθεια αυτών των ‘εις υπηρεσίαν αποστελλομένων πνευμάτων θέλομε να επωφεληθούμε από τη διακονία των; Το να έχωμε τη βοήθεια κι εξυπηρέτησί των σημαίνει σωτηρία για μας στη θεία δικαία νέα τάξι πραγμάτων που είναι τώρα τόσο πλησίον. Μολονότι οι δαίμονες έχουν τον Σατανά ή Διάβολο ως άρχοντά των, αυτά τα αγγελικά ‘πνεύματα τ’ αποστελλόμενα εις υπηρεσίαν’ τελούν υπό τον Βασιλέα Ιησούν Χριστόν, διότι, όταν αυτός ήταν ένας τέλειος άνθρωπος στη γη, είπε σχετικά με την εποχή μας: «Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού, και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε θέλει καθίσει επί του θρόνου της δόξης αυτού. Και θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη· και θέλει χωρίσει αυτούς απ’ αλλήλων.» (Ματθ. 25:31, 32) Αυτή η προφητεία του Ιησού δείχνει ότι οι άγγελοι θα έχουν μέρος σ’ αυτό το έργον του διαχωρισμού της ανθρωπότητος.
6. Ποια εκλογή αντιμετωπίζομε σ’ αυτή την ημέρα της κρίσεως και προς τι κινούμεθα ακαταμάχητα;
6 Το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, η Αποκάλυψις, όπως λέγεται, μας παρέχει εξεικονίσεις των σπουδαίων ρόλων που παίζουν οι δαίμονες, αφ’ ενός, και οι άγιοι άγγελοι, αφ’ ετέρου, στις ανθρώπινες υποθέσεις των ημερών μας. Οδηγούμεθα, λοιπόν, και κατευθυνόμεθα, ή από τους δαίμονες ή από τους αγίους αγγέλους. Πολεμούμε, ή εναντίον των δαιμόνων και των μηχανορραφιών του Διαβόλου, του άρχοντός των, ή εναντίον των αγίων αγγέλων και του Άρχοντος των, του Βασιλέως Ιησού Χριστού. Είμεθα υπό κρίσιν. Τώρα είναι καιρός κρίσεως. Υπέρ τίνος είμεθα; Εναντίον τίνος είμεθα; Δεν μπορούμε ν’ αγνοήσωμε την πραγματικότητα αυτής της κρίσεως που είναι τώρα εν προόδω. Δεν μπορούμε να παραμένωμε σε άγνοια και συγχρόνως να πολεμούμε εναντίον του Διαβόλου και των δαιμόνων του. Δεν μπορούμε να μένωμε σε άγνοια και συγχρόνως να προβαίνωμε υπό την καθοδηγία του Βασιλέως Ιησού Χριστού και των αγγέλων του. Ο χρόνος ακράτητα πλησιάζει, οπότε το έργον του διαχωρισμού θα συμπληρωθή μεταξύ όλων των εθνών, ο δε Βασιλεύς Ιησούς Χριστός θα πη σ’ εκείνους που αμέλησαν να λάβουν την ορθή πορεία: «Υπάγετε απ’ εμού, οι κατηραμένοι, εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον δια τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού.» (Ματθ. 25:41) Το Γραφικό βιβλίο της Αποκαλύψεως δείχνει πώς μπορούμε να ενεργήσωμε σε συνεργασία με τους αγίους αγγέλους υπό την καθοδηγία του Βασιλέως Ιησού Χριστού. Αυτό θα σημαίνη το να ευλογηθούμε αντί να υποστούμε κατάρα και να καταστραφούμε για πάντα.
7. Ποια πορεία ακολούθησε η πλειονότης των ανθρώπων από την εποχή του Νώε, και με ποιο αποτέλεσμα;
7 Σήμερα η εντολή από τον ουρανό είναι να λατρεύωμε τον Θεό, τον Δημιουργό του ουρανού και της γης και των υδάτων της. (Αποκάλ. 14:6, 7) Σε όλες τις χιλιετηρίδες από τον καιρό του παγκοσμίου κατακλυσμού της εποχής του Νώε οι άνθρωποι έστρεφαν τα νώτα στον Δημιουργό και προσπαθούσαν να διατηρήσουν σταθερές, κανονικές συνθήκες στη γη. Για να τηρήσουν τη γη και τους λαούς της σε τάξι, ίδρυσαν ανθρώπινες κυβερνήσεις, δημιουργήματα ανθρώπων. Αυτοί τώρα φθάνουν στο αποκορύφωμα των δυσκολιών των, και για να διατηρήσουν αυτές τις κυβερνήσεις, εμμένουν στη λατρεία του Κράτους από τον λαό. Ίδρυσαν, επίσης, μια διεθνή κοινωνία εθνών για να διατηρήσουν την ειρήνη και την ασφάλεια μεταξύ των εθνών και να φυλάξουν τον κόσμο από την αυτοκτονία. Αντί να ευνοηθούν με ζωή, ειρήνη, ευημερία κι ευτυχία οι λάτραι των ανθρωπίνων αυτών δημιουργημάτων, μαστίζονται από μια πνευματική πληγή, που είναι σαν ένα κακόηθες έλκος, το οποίον καθιστά βέβαιο τον θάνατο.—Αποκάλ. 16:2.
8. Πώς είναι φανερό τώρα ότι πολύ κλονίζεται η σταθερότης των κυβερνήσεων;
8 Ηγέρθησαν ριζοσπαστικά στοιχεία, δυσαρεστημένα από τις επίγειες συνθήκες κάτω από τις πατροπαράδοτες, θρησκειοκρατούμενες πολιτικές κυβερνήσεις των περασμένων χιλιετηρίδων. Εξεμάνησαν κατά των φαινομενικά σταθερών κυβερνήσεων, σαν άγρια κύματα θαλάσσης που μαίνονται κατά των βραχωδών ακτών και των ακρωτηρίων. Από το 1914 μ.Χ. έχουν επιφέρει τρομακτικές επαναστάσεις, μεγάλες πολιτικές ανατροπές, και τώρα απειλούν όλο το ανθρώπινο γένος με παγκόσμια κυριαρχία. Σχεδιάζουν και κατορθώνουν να κρατούν τις ανθρώπινες υποθέσεις σε μια ταραγμένη, ασταθή, γεμάτη φόβο κατάστασι, αλλά δεν φέρουν ζωή στους ανθρώπους. Είναι μια πολιτική κίνησις για θάνατο, με τόση ζωή μέσα της όση έχει το πηγμένο χυμένο αίμα ενός νεκρού ανθρώπου. Καθένας που συλλαμβάνεται σ’ αυτή την πολιτική κίνησι πεθαίνει.—Αποκάλ. 16:3.
9. Πώς οι άνθρωποι απέρριψαν τη νέα τάξι του Θεού που υπόσχεται ζωή, και ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα;
9 Αντί να στραφούν στον ζωοπάροχο Λόγο του Θεού, που κηρύττεται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, οι άνθρωποι πεισματικά και εγωιστικά προτιμούν να αποβλέπουν σε ανθρώπινες πηγές για να πιουν το «ύδωρ» που θα διατηρήση τη ζωή. Απορρίπτουν τον Ιεχωβά Θεό σαν την Πηγή των αληθινών προμηθειών για αιώνια ζωή σε μια δικαία νέα τάξι, και εξακολουθούν να πίνουν τα ύδατα των ανθρωπίνων φιλοσοφιών, των ανθρωποποιήτων θρησκευτικών παραδόσεων, του μιλιταρισμού και της υλιστικής επιστήμης. Χορτασμένοι με όλα αυτά έχουν κηλιδώσει τις σελίδες της ιστορίας με αίμα. Τα πόσιμα ύδατά τους είναι σαν αίμα. Η πόσις τους θα καταλήξη στο να πιουν το ίδιο τους το αίμα στα χέρια του Θεού, διότι αυτός θα τους κάμη να πληρώσουν με τις ίδιες τους τις ζωές.—Αποκάλ. 16:4-7.
10, 11. Ποια μεγάλη άγνοια έδειξε ο άνθρωπος στον τρόπο με τον οποίο λατρεύει, και ακόμη όταν η εσφαλμένη λατρεία του εκτίθεται, τι αρνούνται πολλοί ακόμη να πράξουν;
10 Οι άνθρωποι χαίρουν για τον ήλιο, και απολαμβάνουν το φως του και τα πολλαπλά οφέλη, αλλά αρνούνται να αναγνωρίσουν τον Δημιουργό του ηλίου ως πνευματικό τους Ήλιο, την πηγή του πνευματικού φωτός και καθοδηγήσεως για να τους ελευθερώση από το σκότος της αμαρτίας και του θανάτου. Δοξάζουν ανθρώπους και ανθρώπινες οργανώσεις σαν τον ήλιο στους πολιτικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς και θρησκευτικούς των ουρανούς, και τους μεταχειρίζονται ως την πηγή της διαφωτίσεώς των, τον ήλιο που θα λαμπρύνη τη ζωή των με ελευθερία, υλική ευημερία, ηθική εξύψωσι και κοινωνική καλυτέρευσι. Εν τούτοις, από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο «ήλιος», στον οποίον απέβλεπαν για θεραπεία και καλυτέρευσι των συνθηκών, τους έχει καυματίσει με τις καταπιέσεις του. Ένεκα τούτου, αυτοί βλασφημούν το όνομα του Θεού Ιεχωβά, μεμφόμενοι για τη λυπηρή τους, επιδεινούμενη αθλία κατάστασι, τον Δημιουργό μάλλον παρά τους ανθρώπους, που προσπαθούν να λάμψουν στις κοσμικές υποθέσεις. Δεν μετανοούν, ούτε δοξάζουν τον Ιεχωβά Θεό, όταν εκθέτη τα ανθρωποποίητα δημιουργήματα, που ακτινοβολούν την καυτερή θερμότητα επάνω» τους.—Αποκάλ. 16:8, 9.
11 Οι άνθρωποι έχουν ενθρονίσει τα πολιτικά τους συστήματα παράπλευρα στον Θεό, ισχυριζόμενοι ότι οι άρχοντές των κυβερνούν με θείο δικαίωμα και με τη χάρι του Θεού, ωσάν ο Θεός ο Δημιουργός του ουρανού και της γης να είναι η πηγή των πολιτικών τους κυβερνήσεων. Αρνούνται να πιστεύσουν ότι Σατανάς ο Διάβολος είναι ο «άρχων του κόσμου τούτου», και είναι η πηγή των πολιτικών τους διακυβερνήσεων από τις ημέρες του Νεβρώδ του πρώτου βασιλέως της Βαβυλώνος. Υπήρξε πληγή γι’ αυτούς το ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά κάτω από αγγελική καθοδήγησι δείχνουν από τη Βίβλο γιατί η βασιλεία των κοσμικών πολιτικών συστημάτων είναι βασιλεία σκότους, χωρίς το φως της ευνοίας και της ευλογίας του Θεού. Επομένως, οι άνθρωποι, που εμπιστεύονται στην ανθρώπινη πολιτική μάλλον παρά στο να έχουν τη βασιλεία του Θεού, βλασφημούν τον Θεό και αμετανόητα εξακολουθούν να υποφέρουν από πνευματικά «έλκη».—Αποκάλ. 16:10, 11.
12. (α) Ποιο τέλος περιμένει την ψευδή θρησκεία, και τι θα λάβη τη θέσι της; (β) Βαδίζουν τα πολιτικά συστήματα κυρίως προς έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, ή πού;
12 Οι άνθρωποι δεν ωφελήθηκαν από τη βασιλεία της ψευδούς θρησκείας. Καθώς η αρχαία Βαβυλών, που ιδρύθη από τον Νεβρώδ, εκάθητο επί του Ποταμού Ευφράτου, έτσι το μεγάλο ψευδές θρησκευτικό σύστημα, που προεικονίσθηκε από την αρχαία Βαβυλώνα, έχει επικαθήσει καταδυναστευτικά και δαπανηρά πάνω στις μάζες των ανθρώπων, για υποστήριξι και προστασία. Τώρα αυτά τα συμβολικά ύδατα πρέπει να αποξηρανθούν για να το απογυμνώσουν από την άμυνά του, ώστε το μεγάλο αυτό θρησκευτικό σύστημα να κάμη τόπο για τη βασιλεία του Θεού. Οι πολιτικοί βασιλείς της γης δεν ευνοούν τη βασιλεία του Θεού δια του Μεσσίου του που έχει το θείο δικαίωμα για παγκόσμια διακυβέρνησι. Ανοίγουν τ’ αυτιά τους σε δαιμονική προπαγάνδα που εξέρχεται από τον αόρατο «άρχοντα του κόσμου τούτου» και από τα πολιτικά συστήματα, που τα διετήρησε στην εξουσία επάνω στη γη. Επομένως, οι βασιλείς και οι δυνάμεις των επηρεάζονται από την προπαγάνδα αυτή, που εμπνέεται από τους δαίμονες, και βαδίζουν ηνωμένοι. Όχι κυρίως προς ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο με πυρηνικά όπλα, αλλά στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.» Η Εβραϊκή ονομασία για το πεδίο της μάχης είναι Αρμαγεδδών. Αισθάνονται ότι υφίστανται πληγές, όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά τούς ειδοποιούν ότι είναι ο Παντοδύναμος Θεός εκείνος εναντίον του οποίου μάχονται κάτω από δαιμονική επιρροή και ότι θα καταστραφούν στον Αρμαγεδδώνα.—Αποκάλ. 16:12-16.
13. (α) Πού βρίσκεται η ευθύνη για τη σημερινή βία και τα ασεβή έργα, και, συνεπώς, τι πρόκειται να συμβή; (β) Ποια είναι η αντίδρασις των πολιτικών, θρησκευτικών και υλιστικών συστημάτων σ’ αυτή την προειδοποίησι;
13 Σήμερα οι άνθρωποι δεν εισπνέουν μόνο τον φυσικό αέρα αλλά και ένα πονηρό πνεύμα. Είναι το πνεύμα αυτού του κόσμου, και το πνεύμα του κόσμου είναι το πνεύμα του Σατανά του Διαβόλου. Αυτό ευθύνεται για όλη τη βία και τα ασεβή έργα της εκφυλισμένης σαρκός, τα οποία αφθονούν στα έθνη σήμερα. Για τον λόγο αυτόν η ανθρώπινη κοινωνία πρόκειται ακόμη να σεισθή σαν από σεισμό τέτοιας εντάσεως που ποτέ προηγουμένως δεν εδοκίμασε, οι δε πόλεις και τα πολιτικά ιδρύματα των ανθρώπων θα ερειπωθούν και θα εξαφανισθούν. Ήλθε ο καιρός για να ενθυμηθή ο Παντοδύναμος Θεός τα πονηρά έργα αυτού του ψευδούς θρησκευτικού συστήματος, που προεικονίσθηκε από την αρχαία Βαβυλώνα, και θα κάμη αυτή τη συμβολική Βαβυλώνα «να πίη εκ του ποτηρίου του» τον οίνο που θα την καταστήση τόσο νεκρή από τη μέθη, ώστε ποτέ πλέον δεν θα εγερθή. Η προειδοποίηση για την πράξι αυτή του Παντοδυνάμου Θεού πλήττει τους ανθρώπους που έχουν πολιτικό, θρησκευτικό και υλιστικό φρόνημα σαν χάλαζα εκατό λιτρών, αλλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπό την αγγελική ηγεσία πρέπει να δώσουν αυτή την προειδοποίησι πριν από τον σεισμό της άνευ προηγουμένου παγκόσμιας θλίψεως. Δεν εκπληττόμεθα για το ότι οι σκληρά πληττόμενοι άνθρωποι θα βλασφημήσουν γι’ αυτό τον Ιεχωβά Θεό. Αυτό απλώς δείχνει ότι εισπνέουν το πνεύμα του Διαβόλου.—Αποκάλ. 16:17-21.
14. (α) Πού βρίσκεται η πληροφορία γι’ αυτές τις όμοιες με πληγές συνθήκες, και σε ποιόν έτσι δίδεται ο έπαινος για την παροχή αυτής της πληροφορίας; (β) Αφού δεν θέλομε να οδηγηθούμε από τους πονηρούς δαίμονες σε μια πορεία που οδηγεί σε σύγκρουσι με τον Παντοδύναμο Θεό, ποιος είναι ο δρόμος της σοφίας τώρα;
14 Τα πράγματα αυτά, που είναι σαν πληγές στον κόσμο τούτο, μας αποκαλύπτονται στο δέκατο πέμπτο και δέκατο έκτο κεφάλαια της Αποκαλύψεως που εδόθη στον Ιωάννη τον απόστολο. Δεν παίρνομε εμείς τον έπαινο γι’ αυτό, αλλά δίνομε στον Θεό τον έπαινο μέσω του Ιησού Χριστού και αναγνωρίζομε το μέρος που οι άγιοι άγγελοι του Θεού έχουν σ’ αυτό, όπως ζωηρά εικονίζεται στα κεφάλαια εκείνα της Αποκαλύψεως. Ειλικρινώς επιθυμούμε ν’ ακολουθήσωμε την ηγεσία που μας δίνεται μέσω των αγίων αγγέλων του Θεού. Δεν θέλομε να πιασθούμε μέσα στο ρεύμα στο οποίον οι άνθρωποι παρασύρονται από τα «πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» και να έλθωμε σε σύγκρουσι με τον Παντοδύναμο Θεό στον Αρμαγεδδώνα. Αυτός είναι ο λόγος που εμείς που παρευρισκόμεθα σ’ αυτές τις συνελεύσεις γύρω σ’ όλο τον κόσμο πρέπει όλοι να ενωθούμε να λάβωμε μια απόφασι.