Επίσκοποι στην Δεξιάν Χείρα του Χριστού

 1. Σε ποια εκκλησία ωδηγήθη ο Ιωάννης να γράψη πρώτα, και ποια αποχαιρετιστήρια λόγια του αποστόλου Παύλου μπορεί να είχαν ακούσει απ’ ευθείας μερικοί από τους επισκόπους της;

«ΠΡΟΣ τον άγγελον της εκκλησίας της Εφέσου γράψον, Ταύτα λέγει ο κρατών τους επτά αστέρας εν τη δεξιά αυτού, ο περιπατών εν μέσω των επτά λυχνιών των χρυσών.» (Αποκάλ. 2:1) Υπακούοντας σ’ αυτή την εντολή τού δοξασμένου Χριστού, ο Ιωάννης αναμφιβόλως έγραψε στον επίσκοπον ή στην ομάδα επισκόπων της εκκλησίας της Εφέσου. Στην εποχή του Ιωάννου μερικοί από αυτούς τους πρεσβυτέρους μπορεί να είχαν συναντήσει τον απόστολο Παύλο πριν από χρόνια, όταν είπε τα αποχαιρετιστήρια αυτά λόγια: «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς, και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το πνεύμα το άγιον σας έθεσεν επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε δια του αίματος του ιδίου [Υιού]. Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, δια να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών. Δια τούτο αγρυπνείτε.» (Πράξ. 20:28-31) Ο Ιωάννης ήταν τώρα εκτίοντας ποινή στη νήσο Πάτμο, όχι πολύ μακριά από την Έφεσο και θα εφρόντιζε να λάβουν οι επίσκοποι της Εφέσου, καθώς και οι επίσκοποι των άλλων κατονομαζομένων εκκλησιών της Μικράς Ασίας, ολόκληρη την Αποκάλυψι με το ειδικό της άγγελμα για κάθε εκκλησία.

 2. Με τα εισαγωγικά του λόγια, τι υπενθύμισε ο Ιησούς στους Εφεσίους επισκόπους, και τι εξεικονίζουν σήμερα οι συνθήκες των τότε εκκλησιών;

² Ο Ιησούς Χριστός, με τα εισαγωγικά του λόγια, υπέμνησε στους Εφεσίους εκείνους επισκόπους, καθώς και στους επισκόπους όλων των εκκλησιών, ότι ήσαν στην δεξιά του, μέσα στην εξουσία του και στον έλεγχό του και μέσα στην εύνοιά του και στην προστασία του. «Ουδείς θέλει αρπάσει αυτά εκ της χειρός μου», είπε. (Ιωάν. 10:28) Ομοίως, σ’ αυτούς τους αποκαλυπτικούς καιρούς οι επίσκοποι, ιδιαίτερα οι κεχρισμένοι με το πνεύμα επίσκοποι των εκκλησιών του ποιμνίου του Θεού, λαμβάνουν υπόμνησιν του γεγονότος ότι είναι στην δεξιάν του Χριστού και ότι πρέπει να οδηγούνται και να χρησιμοποιούνται από το χέρι του και όχι να ανθίστανται και να πολεμούν εναντίον του. Σήμερα δεν υπάρχει εκκλησία μαρτύρων του Ιεχωβά στην Έφεσο κοντά στην ακτή του Αιγαίου Πελάγους. Αλλά η κατάστασις στην εκκλησία τότε προεσκίαζε την κατάστασι που μπορεί να είναι αληθινή σε μια εκκλησία ή σε εκκλησίες των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα. Οι συνθήκες που υπήρχαν και στις επτά εκκλησίες της Μικράς Ασίας που κατονομάζονται, εχρησιμοποιήθησαν για να εξεικονίσουν τις διάφορες συνθήκες που επικρατούν εδώ κι εκεί σήμερα μεταξύ των εκκλησιών του ποιμνίου του Θεού. Είναι, επομένως, κατάλληλο οι «αστέρες» των εκκλησιών, οι κεχρισμένοι επίσκοποι όλων των εκκλησιών, να ειδοποιηθούν για τις συνθήκες που αντιστοιχούν μ’ εκείνες που προεσκιάσθησαν στα αγγέλματα του Χριστού προς τις επτά εκκλησίες της Μικράς Ασίας. Αυτοί πρέπει κατόπιν να ακολουθήσουν τις οδηγίες του Χριστού, ως άνδρες της δεξιάς του, εργαζόμενοι για να διορθώσουν τις ακατάλληλες συνθήκες και να βοηθήσουν όλα τα μέλη να νικήσουν αυτόν τον παλαιό κόσμο που βρίσκεται τώρα στις έσχατες ημέρες του.

 3. Τότε, τι έκανε ο «αστήρ» της εκκλησίας με το άγγελμα που ελάμβανε μέσω του Ιωάννου, ως παράδειγμα ποιας ενεργείας σήμερα;

³ Τότε, αν εστέλλετο ένα ειδικό άγγελμα από τον Χριστό μέσω του Ιωάννου, ο «αστήρ» της εκκλησίας θα εδιάβαζε το άγγελμα στην εκκλησία, προς όφελος της οποίας είχε γραφή. Με όμοιο τρόπο σήμερα, οι επίσκοποι των εκκλησιών διαβάζουν τις ανακοινώσεις στις οικείες των εκκλησίες καθώς λαμβάνονται από το κυβερνών σώμα της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου».

Η ΛΥΧΝΙΑ ΤΗΣ ΕΦΕΣΟΥ

 4. Παρά τα όσα είχαν προς έπαινόν των, τι κατελόγισε ο Χριστός στην εκκλησία της Εφέσου, και πώς μπορεί σημερινές εκκλησίες να έχουν ανάγκη βοηθείας από αυτή την άποψι;

⁴ Όπως η εκκλησία της αρχαίας Εφέσου, εκκλησίες σήμερα μπορεί να έχουν έργα και κόπον κι ένα υπόμνημα υπομονής προς έπαινόν των. Μπορεί να μην υποφέρουν τους κακούς. Όσο για ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι είναι απόστολοι ή αποστολικοί διάδοχοι, τους εδοκίμασαν αυτούς με τις θεόπνευστες Γραφές και τους βρήκαν ψευδείς στους ισχυρισμούς των. Επέστρεψαν στις αποστολικές διδασκαλίες και τρόπους ενεργείας με το ν’ αγωνισθούν «δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους». (Ιούδ. 3) Επί χρόνια υπέφεραν χάριν του ονόματος του Χριστού και δεν απέκαμαν. Αλλά το ερώτημα είναι, Μήπως άφησαν την αγάπη που είχαν στην αρχή; Λόγω αυξήσεως της ανομίας στον «Χριστιανικό κόσμο», μήπως η αγάπη των εψυχράνθη; Μήπως η αγάπη των απεξενώθη με το να στραφή σε κάποια θέλγητρα αυτού του υλιστικού παλαιού κόσμου; Μήπως εκουράσθηκαν δείχνοντας αφοσίωσι για τον Χριστό, η οποία απαιτεί διατροφή των προβάτων του και το να έχουν το φρόνημα που είχε αυτός; Ο Χριστός το καταλογίζει σ’ αυτούς αν εγκατέλειψαν εκείνη τη θέρμη, τον ζήλο και την αμέριστη αγάπη που είχαν στην αρχή. Αν συμβαίνη αυτό, έχουν ανάγκη βοηθείας για να επανέλθουν εκεί που ήσαν και να ανακτήσουν εκείνο που έχασαν.

 5. (α) Όσον αφορά εκείνους που έχασαν την πρώτη των αγάπη, τι πρέπει να κάμη ο επίσκοπος; (β) Πώς θα μπορούσε να μετακινηθή η λυχνία του;

⁵ Αποτελεί ευθύνην του επισκόπου, του «αστέρος» της εκκλησίας, το να ξαναφωτίση το δρόμο για κείνους στους οποίους ο Χριστός καταλογίζει αυτή την απώλεια της πρώτης των αγάπης. Πρέπει οι επίσκοποι να λάβουν μέτρα για να διεγείρουν αυτή την αρχική αγάπη σ’ εκείνους που την έχασαν. Η αγάπη των για τα πρόβατα του Χριστού θα υποκινήση τους επισκόπους να βγουν έξω και να προσπαθήσουν να επαναφέρουν εκείνους που στέκουν μακριά από τις συναθροίσεις ή έγιναν αμελείς. Θα προσπαθήσουν να αντιδράσουν στον κίνδυνο που προείπε ο Ιησούς: «Και επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή.» (Ματθ. 24:12) Κατανοούν ότι κανείς που χάνει την πρώτη του αγάπη δεν μπορεί να είναι τελικά μέλος της εκκλησίας του Θεού. Είναι καιρός, λοιπόν, να θυμηθή κανείς από πού έπεσε, και έπειτα με λύπη να μεταβάλη τη διάνοιά του και να επιστρέψη στο να πράττη τα προηγούμενα έργα. Αλλιώς, δεν θα ενεργή ως μέρος της λυχνίας, δηλαδή, δεν θ’ αφήνη το φως του να λάμπη. Δεν θα έχη μέρος στην υπηρεσία μιας λυχνίας. Αν ένας επίσκοπος θα άφηνε όλα τα πρόβατά του να χάσουν την αγάπη τους και να λιποτακτήσουν και να παύσουν να λάμπουν, ο Χριστός θα μετακινούσε, πραγματικά, τη λυχνία του. Θα ήταν σαν ένας αστήρ χωρίς λυχνία ή εκκλησία. Πρέπει, λοιπόν, να φροντίση να λάμπη η λυχνία-εκκλησία και να φωτίζη το μέρος της στον αγρό, ο οποίος είναι ο κόσμος.

 6. Όπως η εκκλησία της Εφέσου που προειδοποιήθη κάποτε από τον Παύλο, τι πρέπει να μισούν σήμερα ο επίσκοπος και η εκκλησία, και γιατί;

⁶ Στον αποχαιρετισμό του προς τους Εφεσίους επισκόπους, ο Παύλος προειδοποίησε ότι θα εσχηματίζοντο θρησκευτικές φατρίες από αποστάτας διδασκάλους, οι οποίοι θα προσπαθούσαν να σύρουν μαθητάς οπίσω των. Όπως η εκκλησία της Εφέσου, ο επίσκοπος και η εκκλησία πρέπει να διατηρούν το έντονο μίσος των για τον φατριασμό, ο οποίος είναι όμοιος με «τα έργα των Νικολαϊτών», επειδή ο Ιησούς Χριστός, η Κεφαλή ενός αδιαιρέτου σώματος, μισεί επίσης τον φατριασμό, το ν’ ακολουθή κανείς αυτόν ή εκείνον τον άνθρωπο επάνω στη γη.

 7. Γιατί πρέπει σήμερα να κρατούμε τ’ αυτιά μας συντονισμένα, ώστε ν’ ακούσωμε τι λέγει το πνεύμα στις εκκλησίες;

⁷ Εμείς που είμεθα συνταυτισμένοι με μια λυχνία υπό έναν επίσκοπον «αστέρα», πρέπει να κρατούμε τ’ αυτιά μας συντονισμένα για ν’ ακούσουν τι λέγει το πνεύμα του Θεού. Πρέπει να προσέξωμε την εμπνευσμένη από τον Θεό έκφρασι. Ο Ιησούς είπε: «Όστις έχει ωτίον, ας ακούση τι λέγει το πνεύμα προς τας εκκλησίας», τις επτά εκκλησίες της Ασίας που εξεικόνιζαν όλες τις όμοιες εκκλησίες σήμερα. Ο Ιησούς ακόμη και στον ουρανό μιλεί μέσω του πνεύματος ή της ενεργού δυνάμεως του Θεού, έτσι ώστε ο Θεός πραγματικά είναι εκείνος που μιλεί μέσω του Ιησού. Έτσι ο Ιησούς δίνει περισσότερη αξία και κύρος στο πνεύμα του Θεού παρά στον εαυτό του, ώστε να μας προειδοποιήση για να μην αμαρτήσωμε τη θανάσιμη αμαρτία εναντίον του πνεύματος του Θεού. Στη γη ο Ιησούς μιλούσε κάτω από την ενέργεια του πνεύματος του Θεού, και στον ουρανό δεν έχει αλλάξει.—Ησ. 61:1· Λουκ. 4:16-21· Εβρ. 13:8.

 8. Για ποια νίκη ενθαρρύνει το πνεύμα τα μέλη της εκκλησίας, και γιατί η νίκη αυτή είναι δυνατή;

⁸ Εκείνοι που έχουν εξασθενήσει από κάποιες απόψεις και που χρειάζεται να αναρρώσουν, έχουν πολλά να υπερνικήσουν. (1 Πέτρ. 4:17, 18) Πράγματι, όλα τα μέλη της εκκλησίας πρέπει να υπερνικήσουν πολλά. Πρέπει ν’ αποδειχθούν νικηταί αλλά για τούτο υπάρχει ανταμοιβή. Το πνεύμα του Θεού ενθαρρύνει όλους να προχωρήσουν για να νικήσουν τον κόσμο του Σατανά, με την εξής επαγγελία: «Εις τον νικώντα, θέλω δώσει εις αυτόν να φάγη εκ του ξύλου της ζωής, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου του Θεού.» ( Αποκάλ. 2:7) Για την από το πνεύμα αποκυημένη εκκλησία υπάρχει η περίπτωσις ή να κερδίση την ουράνια ζωή με τον Θεό ή να μην κερδίση αιώνια ζωή οπουδήποτε αλλού. Η νίκη είναι δυνατή. Γι’ αυτό το γεγονός δεν είναι ανάγκη να ταρασσώμεθα. Ο Ιησούς είπε: «Ταύτα ελάλησα προς εσάς, δια να έχητε ειρήνην εν εμοί. Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν αλλά θαρσείτε· εγώ ενίκησα τον κόσμον.»—Ιωάν. 16:33.

Η ΛΥΧΝΙΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

 9. Τι αναφέρεται ευνοϊκά για την εκκλησία της Σμύρνης, και τι λέγεται εναντίον της «συναγωγής του Σατανά»;

⁹ Υπάρχουν σήμερα εκείνοι που είναι όμοιοι με την εκκλησία της αρχαίας Σμύρνης. Γι’ αυτούς δίδεται ένα ενθαρρυντικό άγγελμα μέσω του επισκόπου-«αστέρος». Κάτι που λέγεται ευνοϊκό γι’ αυτούς είναι τούτο: ότι αυτοί δεν είναι υλιστικοί σαν τον παρόντα κόσμο· ο τρόπος της ζωής τους είναι απηλλαγμένος από την αγάπη του χρήματος και είναι ευχαριστημένοι με τα υλικά πράγματα που διαθέτουν. Ο Χριστός γνωρίζει ότι είναι υλικώς πτωχοί. Στη γη και αυτός επίσης ήταν πτωχός, αλλά ήταν τότε πνευματικώς πλούσιος και γνωρίζει ομοίως ότι και αυτοί επίσης είναι πνευματικώς πλούσιοι. Αυτοί δεν μιμούνται εκείνους που ψευδώς ισχυρίζονται ότι είναι Ιουδαίοι, αλλ’ οι οποίοι βλασφημούν όταν διατυπώνουν τέτοιον ισχυρισμό, διότι δεν είναι αληθινοί σ’ αυτό το όνομα δεν είναι υμνηταί του Ιεχωβά, όπως ήταν η Λεία, η μητέρα του Ιούδα. (Γέν. 29:35) Αντί να είναι εκκλησία του Θεού, όπως ήταν κάποτε το Ιουδαϊκό έθνος ώσπου απέρριψε και εθανάτωσε τον Χριστό τον Μεσσία, είναι «συναγωγή του Σατανά». Είναι υλιστικοί και επιδιώκουν τα μη πνευματικά πράγματα του κόσμου του Σατανά.

10. Πώς οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα μιμούνται την εκκλησία της Σμύρνης με το να μην αντιγράφουν εκείνους που είναι από τη «συναγωγή του Σατανά», και επομένως τι δεν μπορεί να είναι ένας επίσκοπος εκκλησίας;

¹⁰ Οι Χριστιανοί που είναι όμοιοι με την εκκλησία της Σμύρνης δεν μιμούνται εκείνους που είναι από τη «συναγωγή του Σατανά» στον υλισμό τους, στην προσκόλλησί τους στις παραδόσεις αντί του λόγου του Θεού, στον πολιτικό τους Σιωνισμό των νεωτέρων χρόνων, και στην απόρριψι από μέρους των της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού. Οι άνθρωποι που ισχυρίζονται τώρα ότι είναι πνευματικοί Ιουδαίοι, ή Ιουδαίοι «εν τω κρυπτώ», αλλ’ οι οποίοι δεν είναι ο αληθινός, πνευματικός «Ισραήλ του Θεού», μιμούνται τους απίστους εκείνους φυσικούς Ιουδαίους, και είναι επίσης «συναγωγή του Σατανά». Οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα, οι οποίοι μιμούνται την εκκλησία της Σμύρνης, είναι η εκκλησία του Ιεχωβά και φέρουν και υποστηρίζουν το άγιον όνομά του. Για να μεταβιβάση αυτά τα λόγια του Χριστού εναντίον του υλισμού, ένας «αστήρ» ή επίσκοπος εκκλησίας δεν μπορεί να είναι ο ίδιος υλιστής, δίδοντας έτσι κακό παράδειγμα αντίθετο προς τα λόγια του Χριστού.

11. (α) Σχετικά με όσα εξετάζομε, γιατί ο Ιησούς στη γη δεν εφοβήθη να πάθη και να πεθάνη υπέρ αρχών; (β) Από τι μας λέγει να μη φοβηθούμε, και ποια ανταμοιβή παρουσιάζει το πνεύμα για τους νικώντας ακολούθους του;

¹¹ Ένας υλιστής, επειδή δεν μπορεί να τα πάρη όλα μαζί του στον τάφο, φοβάται να πεθάνη χάριν αρχών. Δεν μπορεί να δεχθή με χαρά τη διαρπαγή των υπαρχόντων του λόγω του ότι πιστά ακολουθεί τα ίχνη του Χριστού. Ο Χριστός δεν εφοβείτο να πεθάνη επειδή ενέμενε στερεά και σταθερά στην παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά· δεν ήταν υλιστής. Αν δεν εφοβήθη να κενώση τον εαυτό του και να θέση κατά μέρος την ουράνια δόξα του, δεν θα είχε αντίρρησι να εγκαταλείψη μικρότερα πράγματα, τα υλικά επίγεια πράγματα. Μας λέγει να κάμωμε ό,τι έκαμε και αυτός και να μη φοβούμεθα για τα παθήματα που οι ακόλουθοί του πρόκειται να υποστούν σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν» του κόσμου, ιδιαίτερα τώρα που ο Σατανάς ή Διάβολος εξώσθη από τον ουρανό και διεξάγει πόλεμο εναντίον του πιστού υπολοίπου του σπέρματος της γυναικός του Θεού. Αντιμετωπίζομε την ολοκληρωτική επίθεσι του Γωγ του Μαγώγ εναντίον του υπολοίπου και των συντρόφων του σύντομα. Επομένως, τα λόγια του Ιησού προς την εκκλησία της Σμύρνης είναι επίκαιρα και κατάλληλα να μη φοβηθούμε από αυτή τη λυσσώδη επίθεσι, ούτε από όσα πρόκειται να πάθωμε πριν από τότε—φυλάκισι, «θλίψιν δέκα ημερών», ή βίαιο θάνατο. Αυτός ο ίδιος πέθανε κάποτε, αλλά ήλθε και πάλι στη ζωή με την πανίσχυρη δύναμι του Θεού και δεν μπορεί να πεθάνη πια, διότι είναι πέρα από τη βλάβη του «δευτέρου θανάτου». Έχει τώρα κάθε εξουσία στον ουρανό και στη γη και μπορεί να προσφέρη στους πιστούς ακολούθους του τον στέφανον της ζωής. Σαν αυτόν, τον μόνον Δεσπότην, «όστις μόνος έχει την αθανασίαν», οι ακόλουθοί του που νικούν αυτόν τον καταδικασμένο κόσμο, θα τεθούν στην ανάστασι πέρα από τη βλάβη του δευτέρου θανάτου. (Αποκάλ. 2:8-11) Ένας «αστήρ» ή επίσκοπος εκκλησίας πρέπει να είναι νικητής του κόσμου ως ορθό παράδειγμα.

Η ΛΥΧΝΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΓΑΜΟΥ

12. Γιατί αναφέρεται ότι η εκκλησία της Περγάμου κατοικούσε «όπου είναι ο θρόνος του Σατανά»;

¹² Η αρχαία Πέργαμος ήταν μια πόλις ιερή για τους ειδωλολάτρας, μια θρησκευτική πόλις του παγανισμού. Στον πρώτιστον από τους θεούς της, που ωνομάζετο Ζεύς, είχε αφιερωμένον ναό με βωμό πενήντα ποδών ύψους. Η αρχαία αυτή πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής επαρχίας της Ασίας έγινε ένα διάσημο κέντρον λατρείας του Ρωμαίου αυτοκράτορος και άλλων παγανιστικών μορφών λατρείας. Στη Ρωμαϊκή περίοδο της υπάρξεώς της οικοδομήθηκε ένας ναός στην ακρόπολι της Περγάμου αφιερωμένος στον Αυτοκράτορα Καίσαρα Αύγουστον, τον «θείον Αύγουστον». Η πόλις ετιμάτο για την πιστότητά της στη Ρώμη, την πρωτεύουσα των Καισάρων. Άρνησις να ενωθή κανείς στην παγανιστική λατρεία του Καίσαρος, του αυτοκράτορος, θα μπορούσε να οδηγήση στον θάνατό του ως μάρτυρος της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά Θεού. Με τέτοια εξάσκησι Διαβολικής λατρείας εδώ στην Πέργαμο, με την εντεταμένη εδώ Διαβολική διακυβέρνησι επάνω σε ανθρώπους, με τη θεοποίησι ανθρώπων και τη λατρεία αυτοκρατορικής εξουσίας ανθρώπων, δεν ήταν χωρίς επαρκή αιτία το ότι η εκκλησία σ’ αυτή την πόλι αναφέρεται ότι κατοικούσε «όπου είναι ο θρόνος του Σατανά».

13. Πώς εμείς οι Χριστιανοί σήμερα κατοικούμε ομοίως όπου είναι ο θρόνος του Σατανά, και πώς μπορούμε, παρά το γεγονός αυτό, να είμεθα όμοιοι με την εκκλησία της Περγάμου;

¹³ Σήμερα, με τον εθνικισμό που τόσο αυξάνει, με τις εικόνες και τα σύμβολα του εθνικισμού που χρησιμοποιούνται ως ιερά και ειδωλοποιούνται, με την εικόνα των Ηνωμένων Εθνών που λατρεύεται από ογδόντα και πλέον έθνη του κόσμου τούτου, και με τον εξωσμένο Σατανά ή Διάβολο που τώρα κατέρχεται στους κατοίκους της γης και έχει μεγάλη οργή, το υπόλοιπο της εκκλησίας του Ιεχωβά και οι σύντροφοί του είναι όπως η εκκλησία της Περγάμου στο να κατοικούν όπου είναι ο θρόνος του Σατανά. Μπορεί άραγε να μας επαινέση κι εμάς επίσης ο Χριστός μέσω του αγγέλου της εκκλησίας επειδή κρατούμε σταθερά το όνομά του και δεν αρνούμεθα την πίστι μας σ’ αυτόν ως Σωτήρα και Βασιλέα, παρά το γεγονός ότι χιλιάδες από τους Χριστιανούς αδελφούς μας εμαρτύρησαν, όπως ο Αντίπας, τον οποίον ο Χριστός ονομάζει «ο μάρτυς μου ο πιστός, όστις εφονεύθη παρ’ υμίν, όπου κατοικεί ο Σατανάς»; Αν ναι, τότε είμεθα όμοιοι με την εκκλησία της Περγάμου από αυτή την άποψι.

14. Ποιος ήταν ο Βαλαάμ, του οποίου τη διδασκαλία κρατούσαν μερικοί στην εκκλησία της Περγάμου, και ποιους ο Ιεχωβά κατηράσθη εξαιτίας του Βαλαάμ;

¹⁴ Εν τούτοις, δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε ότι υπάρχουν εκείνοι που είναι πρόθυμοι να μας επιφέρουν πνευματική βλάβη, και επομένως αιώνια βλάβη. Ποιοι είναι αυτοί; Θρησκευτικά πρόσωπα σαν τον Βαλαάμ και σαν τους διδασκάλους της αιρέσεως των Νικολαϊτών. Υλιστικά, ο Βαλαάμ προσπάθησε να μετατρέψη το υπούργημά του ως προφήτου σε εμπόριο για ν’ αποκτήση υλικό κέρδος, ακόμη και με τη δαπάνη τού να καταρασθή το άγιο έθνος του Ιεχωβά, τον Ισραήλ. Όταν ο Ιεχωβά Θεός μετέτρεψε την κατάρα που επροτίθετο να κάμη ο Βαλαάμ σε ευλογία για τον Ισραήλ, τότε ο Βαλαάμ προσπάθησε να συνεργασθή με την πολιτική εξουσία του κόσμου τούτου, η οποία εσυμβολίζετο από τον Βασιλέα Βαλάκ. Προσπάθησε να δελεάση τον Ισραήλ και να τον οδηγήση στην ειδωλολατρία, στη δαιμονολατρία, χρησιμοποιώντας ειδωλολάτριδες κόρες, των οποίων τα σώματα ήσαν αφιερωμένα σε ακάθαρτη μεταχείρισι από λάτρεις του ψευδούς θεού Βέελ-φεγώρ. Αυτό ανάγκασε τον Ιεχωβά να καταρασθή, όχι ολόκληρο το έθνος Ισραήλ, αλλά εκείνους που υπεχώρησαν στις σκευωρίες του απλήστου για κέρδος προφήτου Βαλαάμ.

15. Πώς πρέπει ο επίσκοπος της εκκλησίας να ενεργή σαν τον ιερέα Φινεές, και επομένως γιατί πρέπει να εξετάζη τον εαυτό του, και για ποιο πράγμα να φρουρή;

¹⁵ Σήμερα ο «αστήρ» επίσκοπος μιας εκκλησίας πρέπει ν’ αποδειχθή όμοιος με τον Φινεές, τον γιο του Ελεάζαρ, γιου του Ααρών του αρχιερέως. Σ’ εκείνη την αρχαία περίπτωσι ο Φινεές εξερρίζωσε τέτοια πονηρά έργα θρησκευτικών ηγετών σαν τον Βαλαάμ. (Αριθμ. 22:1 έως 25:15· 2 Πέτρ. 2:15, 16· Ιούδ. 11) Ο σημερινός επίσκοπος πρέπει να οδηγή την εκκλησία στην πορεία προς τον Νέο Κόσμο. Δεν πρέπει να προσπαθή ν’ αποφράξη ή να επιτρέπη οποιαδήποτε απόφραξι της επιτυχούς πορείας μας προς τον προορισμό μας πέρα από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Πρέπει να εξετάζη τον εαυτό του συνεχώς για να μην εμπορικοποιήση την προφητική του θέσι, το υπεύθυνο και επιβλητικό υπούργημά του. Πρέπει να φρουρή για να μην εισδύση στην εκκλησία η λατρεία του φύλου από αυτόν τον κόσμο και να μην εισχωρήσουν θρησκευτικές αιρέσεις.

16. Τι χρειάζεται να πράξη ένας ένοχος των ανωτέρω πραγμάτων, και τι πρέπει να πράξη για ν’ αποφύγη τον δεύτερο θάνατο και να κερδίση αιώνια ζωή;

¹⁶ Οποιοσδήποτε είναι ένοχος τέτοιων πραγμάτων χρειάζεται να μετανοήση, ναι, να μετανοήση χωρίς χρονοτριβή, διότι γρήγορα ο Χριστός έρχεται να εκτελέση θεία κρίσι. Στο στόμα του έχει την εξουσία τού δευτέρου θανάτου για οποιουσδήποτε οι οποίοι αφήνουν τον εαυτό τους να υπερνικηθή από αυτόν τον κόσμο. Πρέπει να είμεθα προσεκτικοί για να μην κάμουμε την εκτελεστική μάχαιρα του στόματος του Χριστού να πολεμήση εναντίον μας. Αυτό θα εσήμαινε τον βέβαιο θάνατό μας, «δεύτερον θάνατον», ο οποίος εξεικονίζεται από τη Γέεννα. Ως αστέρες υπ’ αυτόν, οι επίσκοποι των εκκλησιών πρέπει να τηρούνται σε πλήρη συμφωνία με τον Άγγελον της διαθήκης του Ιεχωβά, τον Πρώτιστον Επίσκοπον, ο οποίος είναι τώρα στο ναό για εκτέλεσι κρίσεως. Τώρα δεν είναι καιρός για να νικηθούμε από έναν κόσμο, τον οποίον ο Χριστός ο ίδιος έχει νικήσει. Είναι καιρός να νικήσωμε τον κόσμο με τη βοήθεια του Χριστού όπως εκείνος τον ενίκησε. Το πνεύμα του Θεού, μιλώντας μέσω αυτού, υπόσχεται μια μεγαλειώδη αμοιβή, αφθαρσία στην ουράνια βασιλεία και μια νέα σχέσι με τον Ιεχωβά Θεό, που εξεικονίζονται από το άφθαρτο κρυμμένο μάννα και μια λευκή ψήφο μ’ ένα νέο όνομα γραμμένο επάνω σ’ αυτήν, το οποίο μόνο ο νικητής θα κατανοήση πλήρως στον δέοντα καιρό. Οι επίσκοποι πρέπει να είναι πιστοί στο να μεταδώσουν αυτό το άγγελμα.—Αποκάλ. 2:12-17.

Η ΛΥΧΝΙΑ ΤΩΝ ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ

17. Τι είχε προς έπαινόν της η εκκλησία των Θυατείρων, αλλά ποια εσφαλμένη σκέψις έπρεπε να τονισθή σ’ αυτήν;

¹⁷ Συνθήκες σαν εκείνες που υπήρχαν στην εκκλησία των αρχαίων Θυατείρων πρέπει να τύχουν προσοχής από τον «αστέρα» επίσκοπον, του οποίου αυτές φθάνουν να γίνουν μέλημα. Ο Χριστός, ο οποίος βλέπει με μάτια σαν φλόγα πυρός και ο οποίος περιπατεί σαν με άφθαρτα, διαμένοντα πόδια όμοια με λεπτόν χαλκόν, είδε ότι η εκκλησία των Θυατείρων είχε μια αύξησι έργων προς έπαινόν της. Αλλά δεν πρέπει να νομίσωμε ότι εφ’ όσον ένα άτομο δημιουργεί ένα λαμπρό, επιδεικτικό υπόμνημα στο φυσικό έργο της οργανώσεως του Θεού και στον καιρό που δαπανάται σ’ αυτό, μπορεί να είναι αμελές όσον αφορά την ηθική του. Το γεγονός ότι δεν μπορεί να ενεργή έτσι, χρειάσθηκε να τονισθή στην εκκλησία των Θυατείρων χρειάζεται να τονισθή και σήμερα.

18. Πώς είχε εισέλθει μια Ιεζάβελ στην εκκλησία των Θυατείρων, πώς της είχε δώσει καιρό ο Χριστός, και ποια ενέργεια απείλησε ότι θα αναλάβη;

¹⁸ Η Ιεζάβελ, η θυγατέρα του ειδωλολάτρου βασιλέως της Σιδώνος, εδόθη σε πολιτικό γάμο στον Βασιλέα Αχαάβ. Εχρησιμοποίησε τη θέσι της για να κάμη μεγάλη θρησκευτική ζημία στο βασίλειο του Ισραήλ. Μια Ιεζάβελ, μια γυναίκα ή μια ομάς γυναικών με χαρακτηριστικά όμοια με της βασιλίσσης Ιεζάβελ, είχε εισέλθει στην εκκλησία των Θυατείρων. Αλλά η εκκλησία υπό τον «αστέρα» επίσκοπόν της δεν είχε ενεργήσει για να υπερνικήση και εκριζώση αυτή τη γυναικεία επιρροή προς την ψευδή διδασκαλία, την ψευδή λατρεία και τη θρησκευτική και φυσική ανηθικότητα. Ο Χριστός έδωσε στην εκκλησία καιρό για να ενεργήση όσον αφορά το ζήτημα αυτό και έτσι έδωσε στην τάξι της ‘γυναικός Ιεζάβελ’ καιρό να μετανοήση. Αλλά επειδή η εκκλησία των Θυατείρων αμελώς ηνέχθη τις ενέργειες αυτής της ακάθαρτης, αντιχριστιανικής τάξεως ανάμεσά της, ο Χριστός ο ίδιος προειδοποίησε για την ενέργεια που αυτός επρόκειτο να αναλάβη εναντίον της αμετανόητης αυτής τάξεως. Ποια; Το να την φονεύση με μεγάλη θλίψι, ως θέαμα σε όλες τις εκκλησίες, για να γνωρίσουν ότι ο Πρώτιστος Επίσκοπος δεν ανέχεται την αμετανόητη αυτή τάξι.

19. Γιατί ο επίσκοπος μιας εκκλησίας δεν τολμά να υποχωρήση στη διδασκαλία και επιρροή της Ιεζάβελ, και πώς η εκκλησία μπορεί να κρατήση εκείνο που έχει ώσπου να έλθη ο Χριστός να εκτελέση κρίσι;

¹⁹ Ένας επίσκοπος μιας εκκλησίας δεν τολμά να υποχωρήση στη διδασκαλία και επιρροή της Ιεζάβελ σήμερα. Εκείνοι που διαπράττουν πνευματική και φυσική πορνεία μαζί της δεν μπορούν να διαφύγουν τα πύρινα μάτια του Πρωτίστου Επισκόπου, αλλά προορίζονται για εκτέλεσι αν δεν μετανοήσουν. Δεν είναι ανάγκη εμείς να μπούμε σε τέτοια πορνεία για να γνωρίσωμε εκ πείρας τι πράγμα είναι αυτή και έτσι να γνωρίσωμε «τα βάθη του Σατανά». Ο Κριτής, ο οποίος γνωρίζει από την άποψι των αρχών τι είναι αυτή, μας προειδοποιεί εναντίον της. Η προειδοποίησίς του είναι αρκετή. Πρέπει να την δεχθούμε. Κατόπιν ο Χριστός δεν θα θέση επάνω μας φορτίον ευθύνης και θα τηρηθούμε ελεύθεροι από εκκλησιαστική ευθύνη για κακές συνθήκες που υπάρχουν στην εκκλησία. Η ζύμη της αμαρτίας δεν πρέπει ν’ αφεθή μεταξύ μας, ώστε να διαφθείρη στο τέλος ό,τι καλό έχομε αφήσει. Ο Χριστός ειδοποιεί: «Εκείνο το οποίον έχετε, κρατήσατε εωσού έλθω.» Αυτό θ’ απαιτήση να νικήσωμε τον κόσμο.

20. Ποια εξουσία επί των εθνών θα δοθή στους νικητάς του κόσμου, και αντί αστέρων εκκλησιών, τι θα δοθή σ’ αυτούς;

²⁰ Εκείνος που νικά αυτόν τον κόσμο επάνω στη γη με το να ανθίσταται στις επιθυμίες του, στους ασεβείς σκοπούς του, στις μεθόδους του και στις πράξεις του, θα λάβη ουράνια εξουσία επί των εθνών. Εκείνοι που τελειώνουν την επίγεια σταδιοδρομία τους πιστά ως νικηταί του κόσμου κατά μίμησιν του Ιησού, θ’ αναστηθούν σε εξουσία μαζί του στον ουρανό και θα ενωθούν μαζί του όταν θα κατασυντρίψη τα εχθρικά έθνη στον ερχόμενον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος». Αυτό θα είναι μια κατάκτησις του κόσμου τούτου μ’ έναν άλλο τρόπο. Θα είναι νίκη υπέρ του νέου κόσμου του Θεού. Τώρα στη Χριστιανική εκκλησία δίδονται οι συμβολικοί αστέρες, οι πιστοί επίσκοποι. Αλλά τότε, στην ανάστασι σε ζωή στον ουρανό, η εκκλησία θα λάβη «τον αστέρα τον πρωινόν», ο οποίος είναι ο Ιησούς Χριστός ο Νυμφίος.—Αποκάλ. 2:18-29· 22:16.

21. Ποια πορεία, λοιπόν, πρέπει ν’ ακολουθούν οι γυναίκες στην εκκλησία, και τι, το οποίον έχει η εκκλησία, πρέπει να το κρατή σταθερά;

²¹ Για τούτο οι γυναίκες ας αντιληφθούν την κατάλληλη θέσι τους στην εκκλησία. Σε κατάλληλες περιστάσεις ας φορούν κάλυμμα της κεφαλής ως σημείο υποταγής, ως σημείο ότι δεν προσπαθούν να σφετερισθούν τη θέσι του ανδρός, είτε ως «αστέρος» επισκόπου είτε ως διακονικού υπηρέτου. Ας μην παρακινούν κανένα αδελφό σε πορνεία από πνευματική ή φυσική άποψι. Ολόκληρη η εκκλησία ας φυλάττη ζηλότυπα εκείνο που έχει, τη Χριστιανική αγνότητα διδασκαλίας και διαγωγής και τον θησαυρό της μαρτυρίας της Βασιλείας. Τότε η έλευσις του Χριστού ως Εκτελεστού κρίσεως θα είναι, όχι με θανάσιμη τιμωρία, αλλά με ανταμοιβές του Νέου Κόσμου.

Η ΛΥΧΝΙΑ ΤΩΝ ΣΑΡΔΕΩΝ

22. (α) Καθώς ο Χριστός απευθύνεται στην εκκλησία του τύπου των Σάρδεων, τι έχει στην κατοχή του; (β) Ποια πνευματικώς ετοιμοθάνατη κατάστασι έπρεπε να τονίση ο άγγελος της εκκλησίας και να μην την αφήση να συνεχισθή;

²² Σαν ένας υπηρέτης περιοχής ή γενικός επίσκοπος ο Χριστός επιθεωρεί τις κάθε είδους συνθήκες που επικρατούν στις εκκλησίες που είναι κάτω από τη φροντίδα του, περιλαμβανομένης και μιας πνευματικής καταστάσεως σαν εκείνη που είχε η εκκλησία των αρχαίων Σάρδεων. Βλέποντάς την, φροντίζει να επιστήση την προσοχή σ’ αυτήν: «Ταύτα λέγει ο έχων τα επτά πνεύματα του Θεού, και τους επτά αστέρας.» Αυτός έχει την πλήρη διαφωτιστική δύναμι του πνεύματος του Θεού, και έχει στην εξουσία του και υπό την διεύθυνσί του τον υπηρέτην εκκλησίας των Σάρδεων καθώς και τους αγγέλους ή αστέρας των έξη άλλων εκκλησιών. Ο άγγελος της εκκλησίας του τύπου των Σάρδεων δεν έχει ένα πολύ ευχάριστο άγγελμα από τον μεγάλο Αρχάγγελο μέσω της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου», του σημερινού Ιωάννου της Αποκαλύψεως. Τι σημαίνει αν ένας έχη μορφήν ευσεβείας όταν αρνήται τη δύναμί της; Μπορεί ένας να έχη το όνομα ότι είναι ζωντανός θρησκευτικώς, αλλ’ ο Κριτής του Ιεχωβά γνωρίζει ότι αυτός είναι νεκρός όπως η εκκλησία των Σάρδεων. Κοιμάται ως προς τα προνόμιά του και την κλήσι της ώρας για επιμελή, ζωηρή υπηρεσία. Παραλείπει να εκτελέση όλες τις μορφές της υπηρεσίας του Θεού. Οι μορφές της λατρείας και της υπηρεσίας που παραμένουν ακόμη, βρίσκονται σε κίνδυνο να πεθάνουν. Ένας άγρυπνος επίσκοπος, και ο Μέγας Επίσκοπος επάνω από αυτόν, δεν μπορούν ν’ αφήσουν να συνεχισθή μια πνευματικώς ετοιμοθάνατη κατάστασις σαν αυτή.

23. Τι πρέπει να μας κάμη να θυμηθούμε και να πράξωμε η προσέγγισις της τελικής κρίσεως της εκκλησίας;

²³ Η τελική κρίσις ατόμων στα οποία είναι εμπιστευμένα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού πλησιάζει ολοένα περισσότερο. Αυτή η προσέγγισις της αποδόσεως τελικού λογαριασμού θα έπρεπε να μας παρακινήση να θυμηθούμε ότι έχομε λάβει και ακούσει το άγγελμα της Βασιλείας και επομένως θα έπρεπε να μας κάμη να εκτιμήσωμε την ευθύνη μας. Έπειτα, με βαθύτερη εκτίμησι, πρέπει να είμεθα αφυπνισμένοι και ν’ αγρυπνούμε, να αναζωογονήσωμε τις προσπάθειές μας για υπηρεσία που επρόκειτο να πεθάνουν, και να διατηρήσωμε τη γνώσι της αληθείας και την ευκαιρία μας να κηρύττωμε, την οποία παρέχει η γνώσις.

24. (α) Πώς πρέπει ν’ αυξηθή η γνώσις της εκκλησίας και να εκδηλωθή η ζωντάνια της; (β) Ποια ώρα αποδόσεως λογαριασμού θα χρειασθή ν’ αντιμετωπίση ακόμη ο επίσκοπος της εκκλησίας;

²⁴ Εκείνο που πρέπει να πράξωμε είναι ν’ αυξήσωμε τη γνώσι μας. Αυτό σημαίνει να κάνωμε κατ’ ιδίαν μελέτη της Γραφής. Σημαίνει να παρακολουθούμε τις συναθροίσεις της εκκλησίας και να συμβάλωμε στο να γίνουν οι συναθροίσεις αυτές ζωντανές· σημαίνει να συμβαδίζωμε με την προοδευτική αλήθεια· σημαίνει να χρησιμοποιούμε αυτή την αλήθεια λέγοντάς την στους άλλους μέσα και έξω από την εκκλησία. Για να βοηθήση τον καθένα προς αυτή την κατεύθυνσι ο επίσκοπος της εκκλησίας, μαζί με τους διακονικούς βοηθούς του, θα κάμη διευθετήσεις για να κρατή κάθε μέλος αφυπνισμένο πνευματικώς και να μην αφήση την τοπική οργάνωσι να πεθάνη και να μην έχη καλά έργα που να δείχνουν ότι έχει πνευματική ζωή. Οι υπηρέται θα εργασθούν ν’ αυξήσουν τον αριθμό των μελών που παρευρίσκονται στις συναθροίσεις. Θα φέρνουν συγχρονισμένο το άγγελμα ενσωματώνοντας νωπές, ζωντανές διδασκαλίες καθώς αυτές αποκαλύπτονται. Θα προσπαθήσουν να ευρύνουν τη δράσι της εκκλησίας σε όλες τις αναγκαίες μορφές υπηρεσίας. Θα διευρύνουν τη μαρτυρία και θα την κάμουν περισσότερο κατανοητή. Δεν θ’ αφήσουν την εκκλησία να γίνη ζωντανή στις ηδονές, αλλά νεκρή στην υπηρεσία. Μια απ’ αυτές τις ημέρες, κάθε επίσκοπος θα χρειασθή να δώση τελικό λογαριασμό σε κάποιον ανώτερον από το κυβερνών σώμα που είναι συνταυτισμένο με τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά. Η ώρα αυτή θα έλθη σαν κλέπτης. Τι ανάγκη, λοιπόν, υπάρχει για μια αναζωογονητική πορεία, ώστε να τηρηθούν όλοι ζωντανοί σε έργα μαρτυρίας!

25. (α) Ποιοι θα περιπατήσουν με τον Χριστό «εν λευκοίς» και δεν θ’ αποβληθούν από τη συντροφιά του; (β) Ποιου το όνομα δεν θα εξαλειφθή από το βιβλίο της ζωής και ποια ομολογία θα γίνη γι’ αυτόν;

²⁵ Ακόμη και σε μια κατάστασι σαν εκείνη που επικρατούσε στις Σάρδεις, μπορούν να κατονομασθούν ολίγοι που έχουν αμόλυντα ενδύματα, που είναι άψογοι στη Χριστιανική τους εμφάνισι. Αυτοί ασκούν καθαρή, αμόλυντη θρησκεία, η οποία απαιτεί το να τηρή κανείς τον εαυτό του χωρίς ηθική και θρησκευτική κηλίδα από τον κόσμο αυτόν. Εξακολουθώντας να περιπατούν έτσι, θα ανακηρυχθούν άξιοι να περιπατούν με τον Χριστό «εν λευκοίς» και να μην αποβληθούν από τη συντροφιά του. Η τάξις της νύμφης του θα είναι στολισμένη σαν με βύσσο καθαρή και λαμπρή, διότι η βύσσος αυτή συμβολίζει τις δίκαιες πράξεις των αγίων του Θεού. Τι θαυμαστές πράξεις υπηρεσίας θα πρόκειται να εκτελεσθούν στον νέο του κόσμο! Πόσο η σκέψις αυτή μας παρακινεί να νικήσωμε αυτόν τον κόσμο! Μας κάνει να θέλωμε να ζήσωμε στον νέο κόσμο. Πρέπει να τηρηθούμε ζωντανοί πνευματικώς τώρα. Αν κανείς πεθάνη πνευματικώς, το όνομά του θα εξαλειφθή από το βιβλίο της ζωής. Δεν θα ζήση για να ομολογηθή το όνομά του ενώπιον του ουρανίου Πατρός ή ενώπιον των αγγέλων που έχουν πιστά διακονήσει την εκκλησία—Αποκάλ. 3:1-6.

Η ΛΥΧΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

26. Με ποια έννοια ο Χριστός έχει το «κλειδίον του Δαβίδ», και ποια θύρα έχει ανοίξει από το 1919, που δεν μπορούν να την κλείσουν οι εναντιούμενοι;

²⁶ Ως εκείνος που έχει όλα τα συμφέροντα της Βασιλείας, ο Πρώτιστος Επίσκοπος απευθύνεται στην εκκλησία της Φιλαδελφείας, διότι έχει το «κλειδίον του Δαβίδ». Δεν έδωσε αυτό το κλειδί στον Πέτρο, αλλά το έχει τώρα αυτός ο ίδιος. Καθώς συνέβη μ’ εκείνον που κρατούσε το κλειδί στη διάρκεια της βασιλείας του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ, έτσι ο Ιησούς Χριστός έχει εμπιστευμένη στο χέρι του τη διακυβέρνησι του οίκου της πίστεως και είναι σαν πνευματικός πατέρας στους κατοίκους του πνευματικού Ισραήλ. (Ησ. 22:22· Λουκ. 1:32) Όταν συνώδευσε τον Ιεχωβά Θεό στον πνευματικό ναό το 1918, άρχισε κρίσι στον οίκον του Θεού. Βρήκε την τάξι του «πιστού και φρονίμου δούλου». Ενώπιόν της έθεσε μια ανοικτή θύρα από το 1919, αναθέτοντας σ’ αυτή την τάξι τη φροντίδα όλων των πνευματικών υπαρχόντων του επάνω στη γη. (Ματθ. 24:45-47) Άνοιξε ενώπιόν τους την ευκαιρία και την ευθύνη να εκπληρώσουν το Ματθαίος 24:14 όσον αφορά την επίδοσι της μαρτυρίας της Βασιλείας σε όλη τη γη, σε όλα τα έθνη, προτού τελειώση ο κόσμος στον Αρμαγεδδώνα. Κανείς δεν μπόρεσε να κλείση αυτή τη θύρα από τότε, ούτε εκείνοι που έλαβαν μέρος στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ούτε ο Εθνικοσοσιαλιστικός Χιτλερισμός, ούτε ο Φασισμός του Μουσολίνι, ούτε η Καθολική Δράσις, ούτε ο Ρωσικός Κομμουνισμός με τη λατρεία του Στάλιν ή άλλες λατρείες του.

27. Σε ποιους εκρατήθη κλειστή αυτή η θύρα, και πώς αυτοί είναι υποχρεωμένοι να ομολογήσουν ότι ο Χριστός μας αγάπησε;

²⁷ Αυτό δεν οφείλεται σ’ εμάς. Οφείλεται στον Χριστό, ο οποίος εκράτησε τη θύρα ανοικτή και θα την κρατήση ανοικτή ώσπου να εκτελεσθή το έργο της μαρτυρίας. (1 Κορ. 16:9· Κολ. 4:3, 4) Η θύρα γι’ αυτά τα προνόμια του καιρού της Βασιλείας έχει κλεισθή στον «Χριστιανισμό» και στον Ιουδαϊσμό, σε όλους εκείνους που ανήκουν στη «συναγωγή του Σατανά». Αυτοί δεν έχουν έργα μαρτυρίας της Βασιλείας για να δείξουν ότι απήλαυσαν αυτή την εκδήλωσι της αγάπης του Χριστού. Τώρα πρέπει να ταπεινωθούν ενώπιόν μας και ν’ αναγνωρίσουν ότι έχομε τα έργα, έχομε το υπόμνημα και συνεχίζομε τα έργα. Προσκαλούμε όλα τα «άλλα πρόβατα» που μπορούν ακόμη να βρεθούν, να εισέλθουν μέσω της ανοικτής θύρας και να ενωθούν μαζί μας στο έργον.

28, 29. (α) Ποιο είναι το άγγελμα για υπομονή που πρέπει να τηρηθή; (β) Επειδή την τηρούμε, πώς φυλαττόμεθα από την ώρα της δοκιμασίας που είναι τώρα επάνω σε όλη την οικουμένη;

²⁸ Το άγγελμα της Βασιλείας του Θεού μάς λέγει ότι η υπομονή στη λατρεία του και στην υπηρεσία του είναι ζωτική. Η διακήρυξις αυτού του αγγέλματος απαιτεί υπομονή, το είδος της υπομονής που έδειξε ο Χριστός. Στην υπομονή μας πρέπει να είμεθα Χριστοειδείς. Αυτός δεν παρητήθη, δεν ενέδωσε στον εχθρό, δεν εγκατέλειψε την υπηρεσία και τον πνευματικό πόλεμο. Εξακολούθησε να πράττη το θέλημα του Πατρός του. Υπέμεινε ως το πικρό τέλος. Έτσι ανεστήθη σε μια θριαμβευτική ώρα, σε μια αιωνιότητα θριάμβου. Υπάρχει ωφέλεια στη συμμόρφωσί μας με το άγγελμα για την υπομονή του. Φυλαττόμεθα από την ώρα της δοκιμασίας που είναι τώρα επάνω σε όλο τον κόσμο. Πώς;

²⁹ Όπως και στην περίπτωσι του Ιησού. Όταν αντιμετώπισε την εκλογή όλων των βασιλειών του κόσμου τούτου, απέρριψε τη βασιλεία του Σατανά. Εξέλεξε τη βασιλεία του Θεού με το να εκλέξη να λατρεύη τον Ιεχωβά Θεό και όχι τον «θεόν του κόσμου τούτου», στον οποίον ανήκαν οι ανθρωποποίητες εκείνες βασιλείες. Εμμένοντας στην αρχική αυτή απόφασι, ο Ιησούς υπεστηρίχθη σε όλη τη δοκιμασία της ακεραιότητός του και εφυλάχθη από το να καταρρεύση κάτω από τη δοκιμασία με τον τρόπο που κατέρρευσε ο Ιουδαϊκός κόσμος. Κι εμείς ομοίως έχομε λάβει την απόφασί μας υπέρ της βασιλείας του Θεού. Εφ’ όσον εμμένομε σταθερά στην απόφασί μας κηρύττοντας τα αγαθά νέα της Βασιλείας, κι εμείς επίσης θα διαφυλαχθούμε από το να πέσωμε στη διάρκεια της δοκιμασίας αυτής. Δεν θα ελκυσθούμε ποτέ στη λατρεία του Διαβόλου με το να εκλέξωμε και υπηρετήσωμε τις βασιλείες του κόσμου τούτου. Ας βυθισθή ο «Χριστιανικός κόσμος» κάτω από τη δοκιμασία της ώρας αυτής, ας προσκόψη στον εκλεκτόν Λίθον του Θεού και ας πέση στην καταστροφή του. (1 Πέτρ. 2:7, 8) Εμείς έχομε εκλέξει τη Θεοκρατία υπό τον Χριστόν. Παραμένομε όρθιοι!

30. Τι, λοιπόν, πρέπει να κάμουν οι επίσκοποι της εκκλησίας, και γιατί πρέπει να κρατήσωμε σταθερό εκείνο που έχομε, και πώς;

³⁰ Οι «επτά αστέρες», οι κεχρισμένοι επίσκοποι, καθώς και τα «άλλα πρόβατα» που είναι συνταυτισμένα μαζί τους στην ιδιότητα του επισκόπου, πρέπει να βοηθήσουν όλα τα πρόβατα του Χριστού κατά την ώρα αυτή του πειρασμού δίδοντας ένα κατάλληλο παράδειγμα οι ίδιοι και δίδοντας σ’ αυτά κάθε βοήθεια. Ο καιρός για την απονομή στεφάνων μονίμως έρχεται γρήγορα. Εκείνος που κρατεί το «κλειδίον του Δαβίδ» λέγει: «Κράτει εκείνο το οποίον έχεις, δια να μη λάβη μηδείς τον στέφανόν σου.» Ναι, θα κρατήσωμε σταθερά εκείνο που έχομε απ’ αυτόν, προσπαθώντας ν’ αυξήσωμε τα συμφέροντα της Βασιλείας με το να χρησιμοποιήσωμε παν ό,τι έχομε ως ένα πολύτιμο όργανον στην υπηρεσία της Βασιλείας. Το να χάσουν οι κεχρισμένοι τα συμφέροντα της Βασιλείας τώρα, πριν από τον Αρμαγεδδώνα, σημαίνει απώλεια του ουρανίου στεφάνου. Το να χάσουν τα «άλλα πρόβατα» εκείνο που έχουν, σημαίνει απώλεια της ζωής του Νέου Κόσμου υπό την Βασιλεία.

31. Πώς πρέπει οι κεχρισμένοι επίσκοποι ν’ αποδειχθούν ότι είναι στύλοι και να παραμείνουν στη γραμμή για τη Νέα Ιερουσαλήμ, και επομένως τι πρέπει να πράξουν όλοι οι επίσκοποι;

³¹ Οι κεχρισμένοι επίσκοποι πρέπει ν’ αποδειχθούν ότι είναι στύλοι στην οργάνωσι του ναού του Θεού, υποστηρίζοντας τη λατρεία του ναού, στην οποίαν ενασχολούνται τώρα τα άλλα πρόβατα. Πρέπει να παραμείνουν στη γραμμή για τη Νέα Ιερουσαλήμ κηρύττοντας τη βασιλεία του Θεού και τηρούμενοι καθαροί ως η πιθανή νύμφη του Αρνίου του Θεού. Τούτο είναι υποχρεωτικό, αν θέλουν να γίνουν στύλοι στον δοξασμένο ουράνιο ναό και να φέρουν το όνομα της πόλεως του Θεού ως ουράνιοι πολίται της και να συμμερισθούν το όνομα του πολύ εξυψωμένου Χριστού με το να είναι η φιλόστοργη νύμφη του. Ο ναός, η Νέα Ιερουσαλήμ, το νέον όνομα του Χριστού στο ουράνιο αξίωμά του—αυτά είναι επίσης πράγματα που τα άλλα πρόβατα πρέπει να εκτιμούν. Ας εργάζωνται τώρα σύμφωνα με τις ζωτικές αυτές πραγματικότητες. Οποιοσδήποτε που δεν παραμένει άγιος, οποιοσδήποτε που είναι πνευματικώς αποκρουστικός, οποιοσδήποτε ο οποίος πράττει ψεύδος, θ’ αποκλεισθή από τη Νέα Ιερουσαλήμ και από την επικράτειά της στη γη. Όλοι, λοιπόν, οι επίσκοποι, και ιδιαίτερα εκείνοι που οδεύουν για θέσεις στον ουράνιο ναό, ας κατευθύνουν το δρόμο στη λατρεία του ναού νύχτα και ημέρα. Τότε θα πραγματοποιήσουν το όφελος της επαγγελίας του Χριστού που αναγράφεται στην Αποκάλυψι 3:12.

Η ΛΥΧΝΙΑ ΤΗΣ ΛΑΟΔΙΚΕΙΑΣ

32. Πώς ο Ιησούς απηυθύνθη στην εκκλησία της Λαοδικείας, και γιατί η δήλωσις αυτή εκέντησε ασφαλώς την εκκλησία;

³² Στην εποχή του αποστόλου Παύλου υπήρχε μια εκκλησία στη Λαοδίκεια. (Κολ. 4:15) Στον καιρό της Αποκαλύψεως του Ιωάννου είχε γίνει κακή. Απευθυνόμενος σ’ αυτήν μέσω του αγγέλου της εκκλησίας, ο Ιησούς αυτοχαρακτηρίζεται ως «ο Αμήν»,, «ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός, η αρχή της κτίσεως του Θεού». Αυτή η δήλωσις ασφαλώς θα εκέντησε την εκκλησία των Λαοδικέων, διότι αυτή δεν επεβεβαίωνε πια με όλη την καρδιά την αλήθεια σαν ένα αμήν. Δεν ήταν πια ένας πιστός και αληθινός μάρτυς. Δεν έδινε απόδειξι του ότι αποτελούσε μέρος της «νέας κτίσεως», της οποίας ο Ιησούς Χριστός ήταν και είναι το πρώτο και κύριο μέλος. Πώς ο Ιησούς, ως ένας υποδειγματικός Πρώτιστος Επίσκοπος, εχειρίσθη την περίπτωσι της εκκλησίας της Λαοδικείας, τότε και τώρα;

33. Γιατί ο Ιησούς απείλησε ότι θα τους εξεμέση από το στόμα του, και πώς ήσαν όμοιοι με τον Εφραΐμ;

³³ Εκείνοι που είναι του Λαοδικειανού είδους δεν είναι ούτε διεγερτικά ζεστοί ούτε αναψυκτικά ψυχροί. Είναι χλιαροί, ουφ! Σαν χλιαρό, λοιπόν, νερό πρέπει να αποβληθούν από το στόμα. Ο Χριστός δεν τους θέλει ως αντιπροσώπους του, δεν τους θέλει ως ‘πρέσβεις υπέρ του Χριστού’, δεν τους θέλει ως αγγελιαφόρους ή μάρτυρας που ανήκουν σ’ αυτόν και χρησιμοποιούνται απ’ αυτόν. Θα ανακαλέση τη συμμετοχή των στην εκπλήρωσι του Ματθαίος 24:14 εκτός αν μετανοήσουν. Αυτοί είναι σαν την επικρατούσα φυλή του αρχαίου Ισραήλ, τον Εφραΐμ. Πώς; Με το ότι είναι όμοιοι με ανούσια πίττα μισομαγειρευμένη, με τηγανίτα που δεν εστράφη και από την άλλη πλευρά, επομένως, μισοψημένοι, ανομοιομερείς, και συνεπώς δίψυχοι, δίγνωμοι: «Ο Εφραΐμ είναι ως περιστερά δελεαζομένη, μη έχουσα σύνεσιν· επικαλούνται την Αίγυπτον [όχι τον Ιεχωβά], υπάγουσιν εις την Ασσυρίαν [όχι στον Θεόν].»—Ωσηέ 7:8, 11.

34. Γιατί οι Λαοδικείς ήσαν σε μια τέτοια χλιαρή κατάστασι, και τι εχρειάζοντο για την απομάκρυνσι της πνευματικής των αθλιότητος;

³⁴ Γιατί υπήρχε αυτή η κατάστασις τότε; Επειδή οι Λαοδικείς δεν ζητούσαν πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη που προέρχεται απ’ αυτόν μέσω του Χριστού. (Ματθ. 6:33) Η ομιλία τους δείχνει ότι υπέθεταν, ότι το να έχουν γήινα υλικά πλούτη εσήμαινε ότι είχαν την επιδοκιμασία του Θεού που έφερνε ευημερία· απέδιδαν μεγαλύτερη αξία στον υλικό πλούτο παρά στον πνευματικό, στις αξίες της Βασιλείας, ιδιαίτερα στον «θησαυρόν» της διακονίας της αληθείας της Βασιλείας στους άλλους. Τι χρειάζονται τώρα οι Λαοδικείς για την απομάκρυνσι της πνευματικής των πτωχείας, τυφλότητος και γυμνότητος; Μια καλή, ειλικρινή προσπάθεια ν’ αγοράσουν από τον Χριστό τον δοκιμασμένον χρυσόν της πίστεως, τα ενδύματα της δικαιοσύνης, τέτοια που θα διαρκέσουν στον νέο κόσμο, και τη δύναμι της πνευματικής οράσεως, την ικανότητα να βλέπουν πνευματικώς, ώστε ν’ αντιληφθούν τη μεγάλη σπουδαιότητα της Βασιλείας, για την οποία πρέπει τώρα να δοθή παγκοσμίως η μαρτυρία.

35. Τι πρέπει, λοιπόν, να πράξουν οι επίσκοποι χάριν των Λαοδικέων για την πνευματική τους ανάρρωσι;

³⁵ Ιδού, λοιπόν, ένα έργο για τους επισκόπους: Το να αφυπνίσουν το Λαοδικειανό είδος πιστών, ώστε να συναισθανθούν την πνευματική τους ανάγκη και έπειτα να τους βοηθήσουν να γίνουν ‘πλούσιοι εν πίστει’. (Ιάκ. 2:5) Τέτοια πίστις είναι πλούσια σε καρπούς της Βασιλείας και ζωντανή στο έργο της μαρτυρίας. Απομακρύνει την εμπιστοσύνη στη δική μας δικαιοσύνη. Μας οδηγεί στο να ζητούμε να είμεθα δίκαιοι στα όμματα του Θεού, με απομάκρυνσι όλης της κοσμικότητος και της αμαρτωλής γυμνότητος. Οι επίσκοποι πρέπει επίσης να βοηθήσουν τους Λαοδικείς να επιθέσουν το πνευματικό κολλύριον· δηλαδή, να λάβουν τη διδασκαλία του Ιησού όσον αφορά τα διάφορα ζητήματα, τη συμβουλή του, το παράδειγμά του και το φρόνημά του, και να ενεργήσουν σύμφωνα μ’ αυτά. Αυτό είναι ένα θεραπευτικό φάρμακο εναντίον της ‘επιθυμίας της σαρκός, και της επιθυμίας των οφθαλμών, και της αλαζονείας του βίου’. (1 Ιωάν. 2:15-17) Ανακτώντας την πνευματική όρασι, μπορούν να γίνουν οφθαλμοί στους άλλους, και να μην είναι τυφλοί οδηγοί τυφλών.

36. Τι κάνει ο Χριστός σ’ εκείνους για τους οποίους έχει στοργή, και επομένως τι πρέπει να κάμουν οι επίσκοποι και πώς πρέπει ν’ ανταποκριθούν οι Λαοδικείς;

³⁶ Ο Χριστός ως ο Πρώτιστος Επίσκοπος επιπλήττει και διαπαιδαγωγεί, αλλά το πράττει αυτό από στοργή για κείνους που ανέλαβαν να τον ακολουθήσουν. Οι επίσκοποι υπ’ αυτόν πρέπει να ενεργήσουν όμοια. Οι Λαοδικείς πρέπει να εκτιμήσουν αυτή τη θαρραλέα, ειλικρινή επίδειξι στοργής και να είναι ζηλωταί στο να μετανοήσουν ή μεταβάλουν τη διάνοιά των και έπειτα μεταβάλουν τον τρόπο της ζωής των.

37. (α) Για ποιο πράγμα είναι τώρα καιρός, και ποια πρόσκλησις απευθύνεται τώρα στους Λαοδικείς; (β) Πώς θα δείξουν οι σύγχρονοι Λαοδικείς ότι ο Χριστός δεν τους εξήμεσε από το στόμα του;

³⁷ Η ώρα είναι προχωρημένη. Είναι καιρός για το άριστο φαγητό της ημέρας, δηλαδή, για το δείπνο, το βραδινό φαγητό. Συμμετέσχε σε πολλά δείπνα ο Ιησούς επάνω στη γη, δίδοντας πνευματική διδασκαλία καθώς απελάμβανε τη φιλοξενία του οικοδεσπότου. Τώρα μας προσκαλεί να έχωμε ένα τέτοιο πνευματικώς εποικοδομητικό δείπνο μαζί του. Στέκει στη θύρα της Λαοδικειανού είδους εκκλησίας τώρα και κρούει. Σεις Λαοδικείς, θα προσέξετε άραγε τον χτύπο του, θα αναζωογονήσετε τη στοργή σας για τον Χριστό, θα τον αφήσετε να έλθη στο μέσον σας και θα τον αφήσετε να σας διδάξη σε μια πολύτιμη επικοινωνία μαζί του; Αν ναι, τότε θα δεχθήτε τον επίσκοπό του ως επόπτην της εκκλησίας σας. Ο επίσκοπός σας, ο άγγελος της εκκλησίας, ο «αστήρ» στην δεξιά του Χριστού, είναι πρόθυμος και ζηλωτής ν’ ανοίξη τη θύρα. Την έχει ανοίξει για να εισέλθη ο Χριστός και να δειπνήση μ’ εκείνους που μετανοούν. Όλοι εσείς, Λαοδικείς, δείξτε ότι δεν σας έχει εξεμέσει από το στόμα του, αλλά είσθε ακόμη μέλη της εκκλησίας του με το να έρχεσθε σε όλες τις συναθροίσεις της εκκλησίας για μελέτη και υπηρεσία, διότι ο Ιησούς έχει υποσχεθή ότι θα είναι παρών σ’ ένα πνευματικό γεύμα, όπου και ολίγοι ακόμη, δύο ή τρεις, συναθροίζονται εν τω ονόματι του με εκτίμησι. Τα «άλλα πρόβατα» αφήνουν τον Χριστό να εισέλθη, έτσι ώστε στην ερχόμενη κρίσι θα τους ειπή: «Ξένος ήμην, και με εφιλοξενήσατε.» (Ματθ. 25:35) Η φιλόξενη αυτή ενέργεια σημαίνει ζωή!

38. Τι πρέπει να υπερνικήσωμε τώρα, και ποια αμοιβή θα δοθή στους νικητάς;

³⁸ Ας προειδοποιηθούμε όλοι από την επίπληξι που δίδεται στους Λαοδικείς. Πρέπει να υπερνικήσωμε τον υλισμό του κόσμου τούτου σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν». Σε κάθε νικητήν ο Χριστός, μιλώντας με το πνεύμα του Θεού, υπόσχεται μια υψηλή αμοιβή, στους κεχρισμένους του ακολούθους ένα θρόνο, όχι οποιαδήποτε βασιλεία του κόσμου τούτου, αλλά μαζί του στα δεξιά του Πατρός του στον ουρανό. Στα νικώντα «άλλα πρόβατα» υπόσχεται μια θέσι ενώπιον του θρόνου του, μια θέσι τρυφερής ευνοίας στη «νέα γη» του δικαίου νέου κόσμου του Θεού.

39. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάμουν οι εκκλησίες και οι «αστέρες» των, και τι προσευχόμεθα να τους δώση ο Χριστός;

³⁹ Εξακολουθήστε, λοιπόν, να λάμπετε, σεις επίσκοποι, ως «αστέρες» στην δεξιά του Χριστού, ενεργώντας ως άγγελοί του στις εκκλησίες. Εξακολουθήστε να λάμπετε, επίσης, σεις εκκλησίες, ως λυχνίες που αυτός διατηρεί στη θέσι τους. Είθε να σας δώση την επιμελή προσοχή και προστασία του για να μπορήτε πάντοτε να χύνετε φως για τη διαφώτισι όλων όσοι θα σωθούν αιωνίως.