Παραμένοντας Άθικτοι ενώ Χιλιάδες θα Πέφτουν Θύματα
«Χιλιάς θέλει πίπτει εξ αριστερών σου, και μυριάς εκ δεξιών σου· πλην εις σε δεν θέλει πλησιάζει.»—Ψαλμ. 91:7.
1. Ο ψαλμωδός, παρομοιάζοντας τον Ιεχωβά μ’ ένα ισχυρό πτηνό, πώς είχε τη θεία άποψι που εκφράζεται μέσω του Μωυσέως;
ΟΤΑΝ ο θεόπνευστος συγγραφεύς του Ψαλμού 91 παρωμοίασε τον Ιεχωβά Θεό μ’ ένα πτηνό με ισχυρές πτέρυγες, είχε τη θεία άποψι. Όταν ο Θεός έφερε τον λαό Ισραήλ στο Όρος Σινά, είπε στον Μωυσή να τους πή: «Σεις είδετε όσα έκαμα εις τους Αιγυπτίους, και σας εσήκωσα ως επί πτερύγων αετού και σας έφερα προς εμαυτόν.» (Έξοδ. 19:4) Μετά από σαράντα χρόνια ενέπνευσε τον Μωυσή να ψάλη ενώπιον του Ισραήλ: «Καθώς ο αετός σκεπάζει την φωλεάν αυτού, περιθάλπει τους νεοσσούς αυτού, εξαπλόνων τας πτέρυγας αυτού, αναλαμβάνει αυτούς και σηκόνει αυτούς επί των πτερύγων αυτού, ούτως ο Ιεχωβά μόνος ωδήγησεν αυτόν, και δεν ήτο μετ’ αυτού ξένος θεός.»—Δευτ. 32:11, 12, ΜΝΚ.
2, 3. (α) Πώς γίνεται σύγκρισις μεταξύ του Θεού και ενός ισχυρού πτηνού σε σχέσι με την ουράνια γυναίκα της Αποκαλύψεως κεφάλαιον 12; (β) Διαβάζοντας τον Ψαλμό 91:4, ποιο πτηνό μπορούμε να έχωμε υπ’ όψιν;
2 Σύμφωνα με την προφητική εικόνα της Αποκαλύψεως 12:6, 14, όταν η ουράνια ‘γυνή’ του Θεού εγέννησε τη Μεσσιανική βασιλεία και χρειάσθηκε να φύγη στην έρημο για απομόνωσι, ο Θεός της έδωσε το μέσον της ταχείας φυγής: «Και εδόθησαν εις την γυναίκα δύο πτέρυγες του αετού του μεγάλου, δια να πετά εις την έρημον εις τον τόπον αυτής, όπου τρέφεται εκεί καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού, από προσώπου του όφεως.» Τι ωραία σύγκρισις μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και του ‘μεγάλου αετού,’ του βασιλέως των πτηνών, του κυρίου των ουρανών, του μονάρχου του αέρος!
3 Μπορούμε να έχωμε υπ’ όψιν αυτό το βασιλικό πτηνό καθώς διαβάζομε κατόπιν τα θεόπνευστά λόγια του Ψαλμού 91:4: «Με τα πτερά αυτού θέλει σε σκεπάζει, και υπό τας πτέρυγας αυτού θέλεις είσθαι ασφαλής· η αλήθεια [πιστότης, ΜΝΚ] αυτού είναι πανοπλία και ασπίς.»
4. (α) Ποια είναι τα «πτερά» ενός πτηνού, και τι μπορεί να κάμη με αυτά ένα πτηνό που έχει νεοσσούς; (β) Τίνος το πλησίασμα εμποδίζεται από τα απλωμένα επάνω μας «πτερά» του Θεού;
4 Τα «πτερά» είναι τα ακραία τμήματα των πτερύγων ενός πτηνού, και κάτω απ’ αυτά ένα πτηνό μπορεί να καλύψη και να προστατεύση τους νεοσσούς του κοντά στο σώμα του. Έτσι το πτηνό μπορεί να κρατήση σε απόστασι όλους τους άρπαγες από τους νεοσσούς του. Κι’ εμείς, επίσης, σαν αβοήθητοι πρωτόπειροι νεοσσοί, μπορούμε να καλυφθούμε κάτω από τα ανοιγμένα πτερά του προστατευτικού συμβολικού πτηνού, του Ιεχωβά Θεού, κι εκεί μπορούμε να χαιρώμεθα για την πνευματική μας ασφάλεια. Είναι ακριβώς όπως είπε ο ψαλμωδός Δαβίδ στον Ιεχωβά: «Ας ευφραίνονται δε πάντες οι ελπίζοντες επί σε· ας χαίρωσι διαπαντός, διότι συ περισκεπάζεις αυτούς· ας καυχώνται ομοίως επί σε οι αγαπώντες το όνομά σου.» (Ψαλμ. 5:1, 11) Εκείνοι που θέλουν να μας βλάψουν πνευματικώς δεν μπορούν να το πράξουν, διότι δεν μπορούν να μας πλησιάσουν. Δεν μπορούν να μας αρπάξουν μακρυά από την οργάνωσι του Θεού. Ο μέγας «κυνηγός,» Σατανάς ο Διάβολος, κρατείται σε απόστασι.
5. Πού είναι το μόνο ασφαλές καταφύγιο από την οργάνωσι του Σατανά, και πώς αυτό εξεικονίσθηκε ωραία στην περίπτωσι της Ρουθ;
5 Σαν μικρά πτηνά που βρίσκονται σε κίνδυνο, δεν έχομε άλλον τόπο στον οποίο να καταφύγωμε για ασφάλεια εκτός από τον Παντοκράτορα Θεό. «Και υπό τας πτέρυγας αυτού θέλεις είσθαι ασφαλής.» (Ψαλμ. 91:4) Επειδή υπάρχουν μόνον δύο οργανώσεις, του Θεού και του Σατανά, για να βρούμε ασφαλές καταφύγιο από την οργάνωσι του Σατανά απαιτείται να έλθωμε μέσα στη θεία οργάνωσι της πνευματικής ασφαλείας. Τι ωραία εξεικονίσθηκε αυτό στην περίπτωσι της Μωαβίτιδος Ρουθ, η οποία εγκατέλειψε τους ψευδείς θεούς του Μωάβ και πήγε με τη χήρα πεθερά της Ναομί στον Ισραήλ! Ο Βοόζ, που έγινε αργότερα σύζυγος της Ρουθ, εκτιμώντας τούτο της είπε: «Ο Ιεχωβά να ανταμείψη το έργον σου, και ο μισθός σου να ήναι πλήρης παρά Ιεχωβά του Θεού του Ισραήλ, υπό τας πτέρυγας του οποίου ήλθες να σκεπασθής.» (Ρουθ 2:12, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά, για ν’ ανταμείψη τη Ρουθ, την εξέλεξε ως σύζυγο του Βοόζ, για να συμβάλη στη γενεαλογία του Ιησού Χριστού.—Ματθ. 1:5-25.
6. Εκτός από τις πτέρυγες τον Ιεχωβά, κάτω από τις πτέρυγες τίνος βρίσκουν συγχρόνως πνευματική ασφάλεια οι λάτρεις του Ιεχωβά;
6 Ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος μεταχειρίσθηκε την ομοιότητα ενός πτηνού με τους νεοσσούς του, όταν είπε στην Ιερουσαλήμ η οποία τον απέρριψε ως τον Μεσσία: «Ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου, καθ’ ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ονίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε.» (Ματθ. 23:37) Το βιβλίο των Θρήνων (4:20, ΜΝΚ) λέγει για τον Κεχρισμένο ή Μεσσία του Ιεχωβά: «Η πνοή των μυκτήρων ημών, ο χριστός του Ιεχωβά, επιάσθη εν ταις παγίσιν αυτών· υπό την σκιάν του οποίου, ελέγομεν, θέλομεν ζη μεταξύ των εθνών.» Σήμερα, λοιπόν, οι πνευματικοί Ισραηλίται και οι επίγειοι σύντροφοί των που καταφεύγουν υπό τας πτέρυγας του Ιεχωβά βρίσκουν συγχρόνως ένα προστατευτικό κάλυμμα κάτω από τον Μεσσία του Ιεχωβά, τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, σαν ‘ορνίθια κάτω από τις πτέρυγες της όρνιθας.’ Το καταφύγιο που ζητούν εκεί για πνευματική ασφάλεια δεν τους απογοητεύει.
Η ΑΙΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΒΛΑΒΗ
7, 8. Ποια ιδιότης του Ιεχωβά είναι σαν μια μεγάλη ασπίδα για μας και πώς αυτή Τόν χαρακτηρίζει;
7 Ο ψαλμωδός, δίνοντας άλλη μια περιγραφή της προστασίας για πνευματική ασφάλεια, στρέφεται τώρα από τον κόσμο των πτηνών στον κόσμο του πολέμου. Αναφερόμενος περαιτέρω στον Ύψιστο Θεό, ο ψαλμωδός προσθέτει: «Η αλήθεια αυτού είναι πανοπλία [προπύργιον, ΜΝΚ] και ασπίς.»—Ψαλμ. 91:4.
8 Η αλήθεια του Θεού συνδέεται με το έλεός του. (Ψαλμ. 40:10, 11· 57:3· 61:7· 86:15) Αναγνωρίζει την υποχρέωσί του να είναι αληθινός σ’ εκείνους που τον λατρεύουν και εμπιστεύονται σ’ αυτόν. Αυτό χαρακτηρίζει τον θρόνο Του. (Παροιμ. 20:28) Πάντοτε αποδεικνύεται αληθής στις υποσχέσεις του σ’ εμάς. Αποδεικνύεται αληθής στο όνομά του Ιεχωβά και γίνεται ό,τι χρειάζεται να γίνη χάριν ημών. Αυτή η ιδιότης του χρησιμεύει για την πνευματική μας προστασία. Είναι σαν μια μεγάλη ασπίδα σ’ εμάς και Αυτός γίνεται ένας φορεύς ασπίδας σ’ εμάς. Η αλήθεια του εκδηλώνεται με πιστή ενέργεια χάριν ημών. Έτσι μας προασπίζεται.
9. Πώς η αλήθεια του Ιεχωβά χρησιμεύει σαν μια μεγάλη ασπίδα, και τι πρέπει να την συνοδεύη από μέρους μας;
9 Αυτή η ασπίς της θείας αληθείας αναχαιτίζει τα πύρινα βέλη ή καυτερά βλήματα του μεγάλου αντιδίκου και αποτρέπει τα χτυπήματα ή εξουδετερώνει την ορμή της εχθρικής σπάθης. Μπορούμε να εξαρτώμεθα από την προστατευτική αλήθεια του Θεού. Πρέπει να εξαρτώμεθα απ’ αυτήν, να έχωμε πίστι σ’ αυτήν. Συμβαδίζει με την πίστι μας, που πρέπει επίσης να είναι σαν μια μεγάλη ‘ασπίς’ της ‘πανοπλίας’ που μας προμηθεύει ο Θεός. (Εφεσ. 6:11-16) Η πίστις μας στην όμοια με ασπίδα αλήθεια του Θεού θα μας απαλλάξη από φόβο.—Γέν. 15:1· Ψαλμ. 84:11.
10. Τι είδους πολεμικής χρησιμότητος είναι ένα πολεμικό προπύργιο ή οχύρωμα και πώς η αλήθεια του Θεού είναι σαν ένα προπύργιο για μας;
10 Ένα πρόχωμα ή προπύργιον αποτελεί μια πολύ πιο μεγάλη προστασία από μια ασπίδα. Σε καιρό πολέμου είναι ένα αμυντικό οχύρωμα γύρω από μια τοποθεσία που πρόκειται να κρατηθή. Στον εχθρό που προχωρεί στο έδαφος λέγει: «Έως εδώ μπορείς να έλθης, αλλά όχι πιο πέρα!» Η αλήθεια του Ιεχωβά είναι σαν ένα τέτοιο οχύρωμα. Η αλήθεια του είναι αναγκαία σ’ αυτόν τον καιρό, που περιγράφεται στην Αποκάλυψι ως ο καιρός στον οποίον ο μέγας Όφις, Σατανάς ο Διάβολος, κάνει πόλεμο κατά του υπολοίπου του «σπέρματος» της ουράνιας «γυναικός» του Θεού. Πίσω από το οχύρωμα της θείας αληθείας μπορούμε να στέκωμε στερεοί και ν’ αποκρούωμε κάθε επίθεσι και προσβολή που γίνεται από τους πνευματικούς μας εχθρούς. Αυτό το θείο προπύργιο είναι ακυρίευτο, ανυπέρβλητο. Ας στέκωμε λοιπόν πίσω απ’ αυτό. Ο Θεός, σύμφωνα με την αλήθεια του, την οσιότητα και την πιστότητά του ποτέ δεν θα μας εγκαταλείψη σ’ αυτόν τον καιρό της πνευματικής μάχης. Το προπύργιόν του μας βεβαιώνει για τη Νίκη!
11. Ποιας προσταγής το πνεύμα είναι το κίνητρο αυτών που λέγει τώρα λογικά ο Ψαλμός 91:5, 6;
11 Το πνεύμα της θείας προσταγής, «Μη φοβείσθε!» είναι το κίνητρο του ψαλμωδού καθώς αυτός λογικά προχωρεί και λέγει: «Δεν θέλεις φοβείσθαι από φόβου νυκτερινού, την ημέραν από βέλους πετωμένου· από θανατικού το οποίον περιπατεί εν σκότει· από ολέθρου όστις ερημόνει εν μεσημβρία.»—Ψαλμ. 91:5, 6.
12. Τι είναι εκείνο που προσθέτει φόβο στο σκοτάδι της νύχτας, και τι κάνει ο Ιεχωβά τη νύχτα που αφαιρεί τον φόβο των φοβερών πραγμάτων, που γίνονται στο σκοτάδι;
12 Το σκοτάδι της νύχτας αυξάνει τον φόβο που αισθάνεται κανείς σε μια επικίνδυνη περιοχή ή σε καιρό κινδύνου, διότι μέσα στο σκοτάδι δεν μπορούμε να δούμε έναν εχθρό που ενεδρεύει ή επιβλαβή αντικείμενα. Μολονότι όμως είμεθα σε μια περίοδο ηθικού σκότους και πνευματικού ζόφους των επιγείων εθνικών ομάδων, ο Ιεχωβά ποτέ δεν νυστάζει ούτε κοιμάται ως φρουρός του λαού του. (Ησ. 60:2· Ψαλμ. 121:4) Γι’ αυτό ποτέ δεν αγνοεί τις ανομίες που οι εχθροί Του προσπαθούν να κάμουν μυστικά σαν κάτω από ένα κάλυμμα σκότους. Τα φοβερά και τρομερά κρυφά πράγματα με τα οποία ο εχθρός προσπαθεί να βλάψη και να καταστρέψη την πνευματικότητά μας δεν πρέπει να τα φοβούμεθα. Με ισχυρή εμπιστοσύνη μπορούμε να πούμε κι εμείς τα λόγια του Δαβίδ που είναι στον Ψαλμό 64:1, 2: «Άκουσον, Θεέ, της φωνής μου, εν τη δεήσει μου· από του φόβου του εχθρού φύλαξον την ζωήν μου. Σκέπασόν με από συμβουλίου πονηρών, από φρυάγματος εργαζομένων ανομίαν.»—Ψαλμ. 64:1, 2.
13. Μολονότι δεν φοβούμεθα, τι πρέπει να κάνωμε ενώ εμπιστευόμεθα στον Θεό;
13 Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι τα φοβερά πράγματα που μηχανεύθηκαν οι εχθροί κρυφά σε εμπιστευτικές συνομιλίες τους θ’ αποτύχουν στον αντικειμενικό τους σκοπό όταν εξαπολυθούν ξαφνικά. Μολονότι δεν φοβούμεθα τέτοια πράγματα από κρυμμένες πηγές, ποτέ δεν πρέπει να παύσωμε ν’ αγρυπνούμε καθώς συνεχώς εμπιστευόμεθα στην αλήθεια του Θεού.
14. Γιατί να μη φοβούμεθα την ημέρα «από βέλους πετωμένου;»
14 Εν τούτοις, υπάρχουν και κίνδυνοι της ημέρας οπότε μπορεί να δούμε απειλητικά πράγματα. Μολονότι τα αναμένομε και τα γνωρίζομε, δεν πρέπει να παραλύσωμε από φόβο. Σ’ αυτόν τον καιρό του πνευματικού πολέμου, «δεν θέλεις φοβείσθαι από φόβου νυκτερινού, την ημέραν από βέλους πετωμένου.» (Ψαλμ. 91:5) Γιατί αυτό; Διότι είμεθα πίσω από τη μεγάλη ‘ασπίδα’ της αληθείας του Ιεχωβά, της οσιότητός του και της πιστότητός του, που μπορούν να εξουδετερώσουν τα πετώμενα βέλη του εχθρού. Η ημέρα είναι η χρονική περίοδος για το ρίψιμο βελών με ακρίβεια.
15. Ποια είναι τα ‘βέλη’ που πετώνται την ημέρα, και ποιοι είναι οι τοξευταί;
15 Στον πνευματικό πόλεμο που γίνεται εναντίον μας, αυτά τα ‘βέλη’ είναι αδικαιολόγητες προφορικές επιθέσεις, ψευδείς κατηγορίες, ψευδής προπαγάνδα, κακόβουλη συκοφαντία, χονδροειδείς κακοπαραστάσεις, βίαιες εκφοβιστικές απειλές, κακές εφαρμογές του νόμου στα δικαστήρια, αδικίες μέσω νόμων, πλαστές κατηγορίες με διατάγματα σε βάρος αθώων! (Ψαλμ. 94:20) Ο κεχρισμένος Δαβίδ, στον Ψαλμό 64:3-5 περιγράφει τους εχθρικούς τοξευτάς ως ρομφαίαν την γλώσσαν αυτών ετοιμάζουσιν ως βέλη λόγους πικρούς, διά να τοξεύωσιν κρυφίως τον άμεμπτον· εξαίφνης τοξεύουσιν αυτόν και δεν φοβούνται. Στερεούνται επί πονηρού πράγματος· μελετώσι να κρύπτωσι παγίδας, λέγοντες, Τις θέλει ιδεί αυτούς;»
16. Παρά τα εχθρικά αυτά ‘βέλη,’ πώς προχώρησαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά πίσω από τη μεγάλη «ασπίδα» Του;
16 Παρ’ όλα αυτά τα συμβολικά ‘βέλη’ που ερρίπτοντο καθημερινώς από το έτος 1919 εναντίον των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, αυτοί δεν έπαυσαν να λατρεύουν τον μόνον ζώντα και αληθινό Θεό ή να διακηρύττουν τα αγαθά νέα της Μεσσιανικής βασιλείας του σε όλον τον κόσμο. Έγινε όπως είπε ο Ιεχωβά σ’ εκείνους που ανήκουν τώρα στην οργάνωσί του: «Ουδέν όπλον κατασκευασθέν εναντίον σου θέλει ευοδωθή· και πάσαν γλώσσαν, ήτις ήθελε κινηθή κατά σού, θέλεις νικήσει εν τη κρίσει.» (Ησ. 54:17) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, άφοβοι από τα εχθρικά ‘βέλη’ προχώρησαν πίσω από την μεγάλη ‘ασπίδα’ του Ιεχωβά, και οι εχθροί τοξευταί αποδείχθηκαν ψεύτες, ενώ οι λάτρεις του Ιεχωβά είχαν θεία υποστήριξι και παρέμειναν πνευματικώς ισχυροί.
17, 18. Από πού προέρχεται το θανατικό που ‘περιπατεί στο σκοτάδι’; Για ποιους προορίζεται ιδιαίτερα, και ποιοι το εμποδίζουν να δράση θεραπευτικά και με ποια μέσα;
17 Και πάλι ο Ψαλμός αντιπαραβάλλει το σκότος με το φως και τους κινδύνους που συνδέονται με καθένα απ’ αυτά, διότι λέγει: «Δεν θέλει φοβείσθαι. . . από θανατικού, το οποίον περιπατεί εν σκότει· από ολέθρου, όστις ερημόνει εν μεσημβρία.»—Ψαλμ. 91:5, 6.
18 Το «θανατικόν» που μνημονεύεται εδώ, σαν εκείνο του τρίτου εδαφίου, δεν είναι θανατικό που εκπέμπεται από τον Ιεχωβά στους επίγειους εχθρούς του, ή σ’ εκείνους που δεν υπακούουν σ’ αυτόν. Είναι ένα κοσμικό θανατικό που αναπτύσσεται στον ηθικά και θρησκευτικά αρρωστημένο κόσμο μέσα στο σκοτάδι του. Προορίζεται να μολύνη και να εξασθενίση όχι μόνον κοσμικούς, αλλά ιδιαίτερα τους λάτρεις του Ιεχωβά. Πλανάται μέσα στο ηθικό, κοινωνικό, πολιτικό και θρησκευτικό σκοτάδι αυτού του κόσμου τη νύχτα της επικείμενης καταδίκης του, και οι άνθρωποι του κόσμου δεν αφήνουν το θανατηφόρο σκοτάδι να διασκορπισθή από τον ‘ήλιο της δικαιοσύνης’ που έχει ‘ίασιν στις πτέρυγές του,’ στις θεραπευτικές του ακτίνες. (Μαλ. 4:2) Επίσης, μας λέγεται στο εδάφιον 2 Κορινθίους 4:4 ότι «ο θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νουν [των απίστων], διά να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού.»
19, 20. Ποιο είναι το θανατικό που αναφέρεται εδώ, και τι συντελεί στη διάδοσί του;
19 Το σκότος που επέρχεται συντελεί στην εξάπλωσι του συμβολικού ‘θανατικού.’ Αυτό το θανατικό, αυξάνοντας τους τρόμους του σκότους, χτυπά στο σκοτάδι, δηλαδή, στη διάρκεια της καταστάσεως που οι διάνοιες και οι καρδιές των ανθρώπων είναι σκοτισμένες ως προς τον αληθινό Θεό και την προσωπικότητά του, τον σκοπό του και τις στοργικές του διατάξεις. Κάτω απ’ αυτές τις περιστάσεις, λοιπόν, το θανατικό προξενεί μια θανατηφόρο νοσηρή κατάστασι διανοίας και καρδιάς σ’ εκείνους που μολύνονται. (1 Τιμ. 6:4) Είναι φανερό λοιπόν ότι το συμβολικό ‘θανατικό’ αποτελείται από τις δαιμονόπνευστες ηθικές και θρησκευτικές δοξασίες που προέρχονται με ανθρώπινα μέσα από εκείνους που η προς Εφεσίους επιστολή αποκαλεί «κοσμοκράτορες του σκότους, . . . τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.»
20 Ο απόστολος Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο ότι αυτοί οι πνευματικά αρρωστημένοι δαιμονικοί άγγελοι θα εισηγούντο τις νοσηρές διδασκαλίες των μεταξύ των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών: «Εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων, διά της υποκρίσεως ψευδολόγων.»—1 Τιμ. 4:1, 2.
21. Ώς που διαδόθηκε αυτό το θανατικό που ‘περιπατεί στο σκοτάδι’;
21 Σύμφωνα με την προφητεία, αυτό το θανατικό των δαιμονοπνεύστων ηθικών και θρησκευτικών διδασκαλιών, περιλαμβανομένων και των ανθρωποποιήτων παραδόσεων που αντιτίθενται στην Αγία Γραφή, διαδόθηκε πέρα από τον ειδωλολατρικό κόσμο σε όλον τον Χριστιανικό κόσμο. Έτσι οι εκκλησιαζόμενοι του Χριστιανικού κόσμου μολύνθηκαν και κατήντησαν στη νοσηρή θρησκευτική τους κατάστασι, που θέτει σε κίνδυνο τη σωτηρία τους. Αλλ’ ο Θεός μάς διεφώτισε για ν’ απαλλαγούμε από το θανατηφόρο ‘σκοτάδι.’
22. Σχετικά με τον ‘όλεθρο που ερημώνει εν μεσημβρία,’ τι μπορεί λογικά να νοηθή ότι είναι;
22 Τι θα λεχθή όμως για τον ‘όλεθρο όστις ερημώνει εν μεσημβρία,’ από τον οποίο δεν φοβούνται οι αληθινοί Χριστιανοί που είναι πίσω από τη μεγάλη αυτή ‘ασπίδα’ της ‘αληθείας’ του Θεού; Η μεσημβρία, η λαμπρότερη ώρα μιας ηλιοφώτιστης ημέρας, είναι ακριβώς το αντίθετο του σκότους της νύχτας. (Ιώβ 11:17) Υπάρχει όμως μια ‘ερήμωσις,’ ένας «όλεθρος,» που συνοδεύει τη λαμπρότητα και θερμότητα αυτής της ‘μεσημβρίας.’ Παραλληλίζεται με το ‘βέλος που πετάται την ημέρα.’ Ο «όλεθρος» εδώ δεν περιγράφεται σαν κάτι ορατό ή χειροπιαστό, αλλά ερημώνει όπως οι λησταί που επιτίθενται τη μεσημβρία. (Ιερ. 6:4· 15:8· 20:16) Μπορεί λογικά να νοηθή ότι είναι μια πολύ μολυσματική και επιδημική μάστιξ που έχει πολλά θύματα, με το να τους αφαιρή τη ζωή.
23. Τι σημαίνει εδώ ‘μεσημβρία’ και ποιος είναι ο ‘όλεθρος που ερημώνει’ στη διάρκειά της;
23 Η «μεσημβρία» εδώ εννοείται με κοσμική έννοια. Το λαμπρό φως είναι η λεγομένη «διαφώτισις» του Αιώνος του Εγκεφάλου αυτού του κόσμου, ο πυρηνικός αιών του, ο διαστημικός αιών του. Οι δοξασίες και οι προπαγάνδες του καυχώνται για την ανθρώπινη διανόησι και είναι υλιστικές. Εκείνοι που υποκύπτουν σε τέτοια διδαχή, υφίστανται πνευματική καταστροφή, διότι είναι εναντίον του Λόγου του Θεού, της λατρείας του, της Μεσσιανικής βασιλείας. Είναι λοιπόν θανατηφόρος και πολλοί περιέρχονται σε σύγχυσι και χάνουν την πίστι τους λόγω των ‘αντιλογιών της ψευδωνύμου γνώσεως.’ (1 Τιμ. 6:20, 21) Στο τέλος τα θύματα υφίστανται την πικρία της απογοητεύσεως και της συγχύσεως. Ο κόσμος σήμερα τρώγει τους πικρούς καρπούς της υποδουλώσεώς του στην ανθρώπινη διανοητικότητα. Οι λαμπροί επιστήμονες και πολιτικοί, εκπαιδευτικοί και κοινωνικοί φιλόσοφοι ηύξησαν μόνον το ‘καύμα’ επάνω στην κοσμική κοινωνία. Με την αθεϊστική διδαχή τους εμόλυναν τη διανοητική και ηθική ατμόσφαιρα στην οποία ζη η σύγχρονη κοινωνία.
24. Πότε εξετέθη ιδιαίτερα αυτός ο ‘όλεθρος που ερημώνει’ και ποια πνευματική διαφώτισις ετέθη σε αντίθεσι με αυτόν;
24 Ο πνευματικά θανατηφόρος ‘όλεθρος, που ερημώνει εν μεσημβρία’ εξετέθη ιδιαίτερα με την ‘τέταρτη πληγή’ που περιγράφεται στην Αποκάλυψι 16:8, 9. Η φιάλη αυτής της ‘πληγής’ άρχισε να κενώνεται πάνω στον «ήλιο» της ανθρώπινης διανοήσεως στο έτος 1925, στη συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά που έγινε εκείνο το θέρος στην Ινδιανάπολι της πολιτείας Ινδιάνα. Το ίδιο εκείνο έτος εξηγήθηκε η γέννησις της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού και η έξωσις του Σατανά και των δαιμόνων του από τον ουρανό, με την προφητική περιγραφή που δόθηκε στην Αποκάλυψι 12:1-13. Έτσι η ζωοπάροχη πνευματική διαφώτισις των λάτρεων του Ιεχωβά ετέθη σε αντίθεσι με τη νεωτεριστική κοσμικόφρονη διαφώτισι εκείνων που απογυμνώνονται από την πνευματική ζωή με ‘όλεθρο’ στον καιρό της μεσημβρίας των.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΙΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ
25, 26. Ποιοι είναι η ‘χιλιάς η οποία πίπτει εξ αριστερών σου’ και με ποια έννοια πέφτουν και γιατί;
25 Οι απειλές εναντίον της πνευματικής ζωής που περιγράφονται πιο πάνω είναι πράγματα από τα οποία δεν φοβούνται εκείνοι που είναι «υπό την σκέπην του Υψίστου» και «υπό την σκιάν του Παντοκράτορος». Με τα επόμενα λόγια του που απευθύνονται σ’ αυτούς ως τάξιν, ο ψαλμωδός δίνει τώρα μια διαβεβαίωσι που εμπνέει πίστι: «Χιλιάς θέλει πίπτει εξ αριστερών σου, και μυριάς εκ δεξιών σου· πλην εις σε δεν θέλει πλησιάζει.»—Ψαλμ. 91:7.
26 Εκείνοι που, όπως λέγεται, βρίσκονται «εξ αριστερών» των αφιερωμένων λάτρεων του Ιεχωβά Θεού θα είναι οι λαοί του Χριστιανικού κόσμου και του Ιουδαϊσμού που ισχυρίζονται ότι λατρεύουν τον Θεό της Αγίας Γραφής. Αυτοί πέφτουν σε πνευματικό θάνατο, διότι δεν είναι στη θέσι της πνευματικής ασφαλείας του Ιεχωβά. Γι’ αυτό είναι εκτεθειμένοι στα πνευματικώς θανατηφόρα πράγματα που περιγράφονται από τον ψαλμωδό, στον φόβο της γήινης νύχτας, το πετώμενο βέλος της ημέρας, το θανατικό που περιπατεί στο σκοτάδι «τον όλεθρο όστις ερημόνει εν μεσημβρία.» Αυτοί δεν έκαμαν πραγματικά τον Θεό «καταφυγή» των.
27. Ποιοι είναι η ‘μυριάς’ που ‘πίπτει εκ δεξιών σου’;
27 Σαν να μην ήταν αρκετά μεγάλη αντίθεσι οι χίλιοι προς ένα, ο ψαλμωδός λέγει ότι εκείνοι που θα πέφτουν θα είναι «μυριάς εκ δεξιών σου.» Όπως στην περίπτωσι του Παντοκράτορος Θεού, η ‘δεξιά’ εξεικονίζει το χέρι και το μέρος που είναι πιο ισχυρό. (Ψαλμ. 98:1) Εκείνοι λοιπόν στους οποίους έπρεπε να προβάλωμε πιο ισχυρή πνευματική αντίστασι, λόγω της πιο μεγάλης θρησκευτικής των δυνάμεως, πέφτουν θύματα διότι δεν μπορούν ν’ αντισταθούν στην κοσμικότητα, τον μοντερνισμό, την αντιθρησκευτική προπαγάνδα, τη δημοφιλή θεολογία και τις δαιμονόπνευστες θρησκευτικές δοξασίες και πράξεις. Αυτοί δεν έχουν γίνει απρόσβλητοι με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού.
28. Πώς επαλήθευσε κατά γράμμα το ότι δέκα χιλιάδες έπεσαν εκ δεξιών του κεχρισμένου υπολοίπου, και ποιους ήγειρε ο Θεός για να είναι σύντροφοι του υπολοίπου;
28 Σήμερα, αν αντιπαραβάλωμε τον αναφερόμενο αριθμό των μελών του κεχρισμένου υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ, που είναι περίπου δέκα χιλιάδες, με τα δισεκατομμύρια των μελών της θρησκευτικής Βαβυλώνος της Μεγάλης, μπορούμε να διακρίνωμε ότι είναι κατά γράμμα αληθινό το ότι δέκα χιλιάδες έπεσαν στα δεξιά αυτού του υπολοίπου του ‘σπέρματος της γυναικός’ του Θεού. (Αποκάλ. 12:17) Αλλά στη θέσι αυτών των δέκα χιλιάδων που έπεσαν σε πνευματικό θάνατο στα δεξιά αυτού του υπολοίπου, ο Ιεχωβά Θεός έχει εγείρει έναν πολύν όχλο προβατοειδών πιστών που αφιέρωσαν τη ζωή τους στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού του Καλού Ποιμένος. (Αποκάλ. 7:9-17· Ιωάν. 10:16· Ματθ. 25:31-46) Ο Ιεχωβά άρχισε να εγείρη αυτούς ως συντρόφους του υπολοίπου ιδιαίτερα από το έτος 1935. Σήμερα αυτοί αριθμούνται σε εκατοντάδες χιλιάδων, έτσι ώστε οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά τώρα αριθμούνται περίπου σε δύο εκατομμύρια που κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού.
29. Σε ποιους δεν πλησιάζει η καταστρεπτική ερημωτική επίδρασις από τις κοσμικές πηγές, και σε ποιους έχει πλησιάσει;
29 Για κείνους που έχουν πέσει πνευματικώς, η καταστρεπτική και ερημωτική για την πίστι επίδρασις από τις κοσμικές πηγές έχει πλησιάσει. Αλλά σ’ εκείνους που στέκουν στον Θείο τόπο της πνευματικής ασφαλείας, ο ψαλμός λέγει, «πλην εις σε δεν θέλει πλησιάζει.» Από το μεταπολεμικό έτος 1919 μ.Χ. το υπόλοιπο δέχθηκε την πνευματική θεραπεία που παρέχεται από τον Μεγάλο Ιατρό, τον Ιεχωβά Θεό. (Ψαλμ. 103:1-3) Δεν συνέβη, όμως, το ίδιο και με τον Χριστιανικό κόσμο, όπως προελέχθη στο βιβλίο του Ησαΐα κεφάλαιον 6:9-12 και Ματθαίον 13:14, 15. Συνεπώς, τα άνω του ενός δισεκατομμυρίου μέλη του Χριστιανικού κόσμου υποκύπτουν στις πνευματικώς ερημωτικές επιρροές και πιέσεις αυτού του νοσηρού κόσμου. Αλλ’ ο Θεός έχει καταστήσει απρόσβλητο το υπόλοιπο και τον πολύν όχλο των Χριστιανών συντρόφων του. Ο Θεός δεν αφήνει να πλησιάση η κοσμική μόλυνσις στον τόπο της πνευματικής ασφαλείας των. Το γεγονός ότι αυτοί είναι «υπό την σκέπην» του Θεού τους καθιστά ασφαλείς.
30, 31. (α) Εκείνοι που είναι «υπό την σκέπην ή απόκρυφον τόπον του Υψίστου» τίνων την ανταπόδοσι παρακολουθούν και βλέπουν εν καιρώ; (β) Πώς και γιατί επέρχεται σ’ αυτούς η ανταπόδοσις;
30 Το κεχρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ και, τελευταία, ο ‘πολύς όχλος’ των συμμαρτύρων του, ύστερ’ από πολλά χρόνια πιστής παραμονής «υπό την σκέπην (απόκρυφον τόπον, ΜΝΚ) του Υψίστου» διεπίστωσαν την αληθινότητα των επομένων λόγων του θεοπνεύστου ψαλμωδού: «Μόνον με τους οφθαλμούς σου θέλεις θεωρεί και θέλεις βλέπει των ασεβών την ανταπόδοσιν.»—Ψαλμ. 91:8.
31 Είναι φανερό ότι εδώ ο Ύψιστος Θεός δεν κατατάσσει εκείνους που είναι «υπό την σκέπην» του με τους ‘ασεβείς,’ οι οποίοι είναι έξω και οι οποίοι αποτελούν μέρος του πονηρού αυτού κόσμου. Ιδιαίτερα τώρα, προς το τέλος αυτού του καταδικασμένου συστήματος πραγμάτων, εκείνοι που ακολουθούσαν τις οδούς αυτού του πονηρού κόσμου τρώγουν τους καρπούς της πορείας των σαν ανταπόδοσι. Η ανταπόδοσις που τους αξίζει επέρχεται στους κοσμικούς καθώς τα προβλήματά των πολλαπλασιάζονται στα πολιτικά, τα εμπορικά, τα ηθικά, τα κοινωνικά και τα θρησκευτικά ζητήματα. Όπως έσπειραν έτσι θερίζουν. Η σύγχρονη κοινωνία που υπήρξε τόσο ανεκτική στη λεγόμενη «νέα ηθική,» στη «σεξουαλική επανάστασι,» δεν μπορεί να προστατέψη τους σεξουαλικά διεστραμμένους από το να λάβουν «εις εαυτούς την πρέπουσαν αντιμισθίαν της πλάνης αύτων.»—Ρωμ. 1:27· Λουκ. 21:25, 26.
32. Ήδη πριν από τη μεγάλη θλίψι, εκείνοι που είναι «υπό την σκέπην» μεταξύ τίνων διακρίνουν τη διαφορά των συνεπειών;
32 Οι κατά κόσμον σοφοί πέφτουν θύματα των ιδίων των σχεδίων. Εκείνοι που απέρριψαν τη σοφία του Λόγου του Θεού και έμειναν εκτεθειμένοι στις μηχανορραφίες του Σατανά έγιναν θύματα «εν πάση απάτη της αδικίας μεταξύ των απολλυμένων, διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας διά να σωθώσι.» (2 Θεσσ. 2:9, 10). Ήδη από τώρα, πριν από τη μεγάλη θλίψι που πλησιάζει, οι φρουρούμενοι από τον Ιεχωβά παρακολουθούν και βλέπουν με τα μάτια τους τη διαφορά των συνεπειών «μεταξύ δικαίου και ασεβούς, μεταξύ του δουλεύοντος τον Θεόν και του μη δουλεύοντος αυτόν.»—Μαλ. 3:18.
[Εικόνα στη σελίδα 177]
«Η αλήθεια αυτού είναι ασπίς»
[Εικόνα στη σελίδα 181]
ΕΞΕΛΙΞΙΣ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ
ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ
ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
ΥΛΙΣΜΟΣ
ΛΑΤΡΕΙΑ της ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
«ΝΕΑ» ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΗΘΙΚΗ
«ΑΝΩΤΕΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ» της ΒΙΒΛΟΥ