Η Ανάγκη να Γνωρίζωμε τι Λατρεύομε

1, 2. (α) Ποιος ανθίσταται στο να λατρεύωμε εκείνο που ξέρομε, και γι’ αυτό πώς χαρακτηρίζεται; (β) Πώς τον αποκαλεί ο απόστολος Παύλος, και τι συμβαίνει σ’ αυτούς που τυφλώνει τον νουν;

ΑΥΤΟΣ ο στοργικός Θεός, ο οποίος θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι μέσω του αντιλύτρου του Χριστού Ιησού, επιθυμεί να τον γνωρίσωμε για να μπορούμε να «λατρεύωμεν εκείνο το οποίον εξεύρομεν.» (1 Τιμ. 2:3-6· Ιωάν. 4:22) Εξ άλλου, υπάρχει κάποιος που επιδιώκει να μας κάμη να λατρεύωμε ψευδείς θεούς, ώστε να λατρεύωμε εκείνο το οποίον δεν ξέρομε, για την αιώνια καταστροφή μας.

² Φυσικά αυτός ο τελευταίος είναι ένας που εναντιώνεται στον αληθινό Θεό και του αξίζει το όνομα Εναντιούμενος ή Σατανάς. Προέβαλε αντίστασι στο ευαγγέλιον όταν το εκήρυττε ο απόστολος Παύλος, και σχετικά μ’ αυτό ο Παύλος έγραψε: «Εάν δε και ήναι το ευαγγέλιον ημών κεκαλυμμένον, εις τους απολλυμένους είναι κεκαλυμμένον· των οποίων, απίστων όντων, ο θεός του κόσμου τούτου ετύφλωσε τον νουν, διά να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού. . . . Διότι ο Θεός ο ειπών να λάμψη φως εκ του σκότους, είναι όστις έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών, προς φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού διά του προσώπου του Ιησού Χριστού.» (2 Κορ. 4:3-6) Αυτοί που αφήνουν να τυφλώνεται η διάνοιά των από τον «θεόν αυτού του συστήματος πραγμάτων» θα απολεσθούν, με το να λατρεύουν εκείνο το οποίον δεν γνωρίζουν.

 3. (α) Ανάμεσα στον παγκόσμιο κίνδυνο, για ποιο πράγμα είδαν την ανάγκη να οργανώσουν τον κόσμο οι άνθρωποι σήμερα; (β) Ποια δυο πολιτικά μπλοκ είναι δραστήρια στην παγκόσμια σκηνή, και πώς τα περιγράφει ο Δανιήλ στο ενδέκατο κεφάλαιο;

³ Επί χιλιετηρίδες τώρα «ο θεός του κόσμου τούτου [αυτού του συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ] έθεσε μπροστά σε κάθε γενεά του ανθρωπίνου γένους ψευδή πράγματα για να λατρεύουν. Σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα εγκατέστησε ένα πράγμα παγκοσμίου λατρείας. Κανένας δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι ζούμε σ’ έναν καιρό που ο κόσμος βρίσκεται σε κίνδυνο, που οι άνθρωποι αισθάνονται περισσότερο από άλλοτε την ανάγκη της οργανώσεως όλων των εθνών για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος του 1914-1918 μ.Χ. έκαμε τους ανθρώπους του κόσμου ν’ ανοίξουν τα μάτια τους στον κίνδυνο που διατρέχει το ανθρώπινο γένος να καταστραφή από τον σύγχρονο πόλεμο. Δυο δεσπόζουσες πολιτικές ομάδες εξεδηλώθησαν ειδικά ως αποτέλεσμα εκείνου του πολέμου για παγκόσμια κυριαρχία, δηλαδή το δημοκρατικό μπλοκ εθνών και το δικτατορικό ολοκληρωτικό μπλοκ εθνών. Δυο πολιτικές ιδεολογίες αντιπροσωπεύοντο απ’ αυτά, και το κάθε μπλοκ εφοβείτο επέκτασι εκ μέρους του άλλου με βίαιη επίθεσι. Η προφητεία του λόγου του Θεού, της Γραφής, τα εξεικόνισε με το σύμβολο δύο βασιλέων, το δημοκρατικό φιλελεύθερο μπλοκ εθνών εξεικονίζεται ως ο «βασιλεύς του νότου,» και το δικτατορικό ολοκληρωτικό μπλοκ εθνών ως ο «βασιλεύς του βορρά.» Η προφητεία του Δανιήλ, κεφάλαιο ενδέκατο, ομιλεί γι’ αυτούς τους δύο «Βασιλείς.»

 4. (α) Ποιους επηρεάζουν οι κινήσεις αυτών των δύο συμβολικών «βασιλέων,» και ειδικά ποιον καιρό; (β) Εναντίον τίνος ή ποιου πράγματος είναι ο καθένας απ’ αυτούς τους «βασιλείς»;

⁴ Οι κινήσεις αυτών των δύο συμβολικών «βασιλέων» του ενός εναντίον του άλλου επηρεάζουν όλο το ανθρώπινο γένος και κανένα έθνος ή λαός δεν θα διαφύγη τις συνέπειες. Αυτό συμβαίνει ειδικά στην εποχή που η προφητεία του Δανιήλ την ονομάζει ‘έσχατον καιρόν.’ (Δαν. 11:27-40· 12:4) Η κοσμική ιστορία συμφωνεί με την προφητεία της Γραφής ότι αυτός ο κρίσιμος ‘έσχατος καιρός’ άρχισε το έτος 1914 μ.Χ., όταν ετελείωσαν οι «καιροί των εθνών» που αναφέρονται από τον Ιησού Χριστό στην προφητεία του στο ευαγγέλιο του Λουκά 21:20-24. Ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, που άρχισε εκείνο το έτος, εσημείωσε την αρχή του ‘τέλους’ για εκείνα τα έθνη. Αυτά τα έθνη έχουν παραταχθή από τότε σε μπλοκ είτε πίσω από τον «βασιλέα του βορρά» είτε πίσω από τον «βασιλέα του νότου» και μόνον λίγα έθνη προσπάθησαν να μείνουν ουδέτερα. Και οι δυο αυτοί «βασιλείς» αποβλέπουν σε παγκόσμια κυριαρχία. Αλλά δεν είναι απλώς ο ένας εναντίον του άλλου. Ενωμένοι είναι επίσης εναντίον της Κυβερνήσεως που έχει το δικαίωμα της κυριαρχίας επάνω σε όλη τη γη, από τότε που τελείωσαν οι Καιροί των Εθνών το 1914.

 5. Από ποιους εκηρύχθησαν τ’ αγαθά νέα αυτής της κυβερνήσεως, όπως προελέχθη στο εδάφιο Ματθαίος 24:14, και από τον καιρό ποιου αξιοσημείωτου γεγονότος;

⁵ Αυτή η κυβέρνησις είναι εκείνη που ο Ιησούς Χριστός προφήτευσε ότι θα έπρεπε να κηρυχθή, ειδικά από το 1914, λέγοντας: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Μήπως ήταν οι διεσπαρμένοι φυσικοί Ιουδαίοι με τις Σιωνιστικές των ελπίδες μιας πατρίδος για τους Ιουδαίους στην Παλαιστίνη οι οποίοι ανέλαβαν το κήρυγμα των αγαθών νέων της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού; Όχι, αλλ’ οι πιστοί μαθηταί του Ιησού Χριστού το έκαμαν αυτό. Αυτοί οι μαθηταί, οι χρισμένοι με το πνεύμα του Θεού, ήσαν εκείνοι που υπελόγισαν από τον χρονολογικό πίνακα της Γραφής ότι οι Καιροί των Εθνών επρόκειτο να τελειώσουν στις αρχές του φθινοπώρου του 1914 μ.Χ. Η ορατή απόδειξις ότι οι Καιροί των Εθνών ετελείωσαν εκείνον τον καιρό γνωστοποιήθηκε σε όλον τον κόσμο από το 1914 και έπειτα. Γι’ αυτούς αυτή η απόδειξις εσήμαινε ότι η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού είχε εγκαθιδρυθή στους ουρανούς με την ενθρόνισι εκεί επάνω του Μεσσίου, Ιησού.

6, 7. (α) Πότε ή ύστερ’ από τι ανεμένετο να εγκαθιδρυθή η Βασιλεία με πλήρη έλεγχο επί της γης; (β) Τι έλεγε «Η Σκοπιά» της 15 Οκτωβρίου 1914, σχετικά με τη σύντμησι των ημερών της μεγάλης θλίψεως;

⁶ Εν τούτοις, η γέννησις της Βασιλείας δεν εσήμαινε άμεση καταστροφή όλων των εθνών της γης. Η Βασιλεία θα έπρεπε πρώτα να εγκαταστήση πλήρη έλεγχο στα συντρίμματα και ερείπια όλων των επιγείων ιδρυμάτων όταν ο χειρότερος καιρός αναστατώσεως του κόσμου θα έχη διατρέξει την πορεία του. Έτσι στην έκδοσι της Σκοπιάς της 15 Οκτωβρίου 1914, δυο μήνες και πλέον αφότου είχε αρχίσει ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, δημοσιεύτηκε το κύριο άρθρο «Απόψεις από τη Σκοπιά.» Κάτω από την επικεφαλίδα «Συντόμευσις των Ημερών της Ταραχής» εξέφρασε την άποψι ότι ο παγκόσμιος πόλεμος ήταν η εναρκτήριος φάσις μιας παγκοσμίου θλίψεως που θα χειροτέρευε ώς το πιο κρίσιμο στάδιο, οδηγώντας σε ναυάγιο την ενότητα της ανθρώπινης κοινωνίας. Εκείνο το άρθρο της Σκοπιάς έλεγε:

⁷ «Αυτός θα είναι ο καιρός που ανέφερε ο Σωτήρ μας, λέγοντας, ‘Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ.’ (Ματθ. 24:22) Ο Κύριος μάς λέγει, εν τούτοις, ότι εκείνες οι ημέρες της αναρχίας και της διαμάχης—‘οπότε η χειρ κάθε ανθρώπου θα είναι εναντίον του αδελφού του, εναντίον του γείτονός του και δεν θα υπάρχη ειρήνη σ’ εκείνον που εξέρχεται ή σ’ εκείνον που εισέρχεται’—θα συντμηθούν. Η ενδόξασις της εκκλησίας, η ανάληψις του ελέγχου του κόσμου από τους εκλεκτούς, θα συντομεύσουν εκείνες τις ημέρες και θα εγκαινιάσουν τη βασιλεία του Άρχοντος της Ειρήνης.»—Σελίς 307.

 8. (α) Ποια ενδιαφέροντα θέματα είχαν συζητηθή στο επόμενο τεύχος του περιοδικού «Η Σκοπιά»; (β) Πόση διαφήμισις είχε γίνει όσον αφορά τη σημασία των καιρών τότε το 1914;

⁸ Στην επομένη έκδοσι της Σκοπιάς, της 1 Νοεμβρίου 1914, ήλθε το κύριο άρθρο «Ετοιμασία για τη Βασιλεία της Δικαιοσύνης.» Είχε χαρακτηριστικούς υπότιτλους όπως «Παραποίησις της Βασιλείας του Χριστού,» «Το Τέλος των Καιρών των Εθνών,» «Αποδείξεις της Παρουσίας του Κυρίου μας,» «Η Έναρξις της Μεσσιανικής Βασιλείας Βαθμιαία,» «Η Μάχη του Αρμαγεδδώνος» και «Σχετικά με την Απελευθέρωσι της Εκκλησίας.» Πολλή άλλη διαφήμισις, που εξηγούσε το τι εσήμαιναν οι καιροί, έγινε με την παρουσίασι του Φωτοδράματος της Δημιουργίας σ’ όλον τον κόσμο και με δημόσιες ομιλίες και με τη διάδοσι των έξη τόμων των Γραφικών Μελετών αλλά και με τη διανομή φυλλαδίων δωρεάν, όπως ήταν ένα που περιέγραφε «Το Τέλος του Κόσμου στο 1914.» Στον υπότιτλο «Πολλοί Τόννοι Εντύπων Δωρεάν» η Ετησία Έκθεσις για το 1914 έλεγε: «Οι ποσότητες έχουν αυξηθή καταπληκτικά. Πολλοί που δεν μπορούν να διαθέσουν όλον τον χρόνο τους στο βιβλιοπωλικό έργο, βιβλιοπώλαι και πίλγκριμς (στην πραγματικότητα όλοι οι αναγνώσται μας), βρήκαν ευκαιρίες να επιδοθούν ως εθελονταί στην υπηρεσία του Κυρίου με τη διανομή αναγνωστικού υλικού, το οποίον προμηθεύομε περίπου σε τριάντα γλώσσες.»—Η Σκοπιά, 15 Δεκεμβρίου 1914, σελ. 374, (στην Αγγλική).

Η ΑΦΑΙΡΕΣΙΣ ΤΗΣ ΠΑΝΤΟΤΕΙΝΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΑΙΝΕΣΕΩΣ

 9. Τι προσέφερε στον Θεόν ο ‘άγιος λαός’ του, και τι προσπάθησαν να κάμουν ο «βασιλεύς του νότου» και ο «βασιλεύς του βορρά»;

⁹ Έτσι από τις εκθέσεις γίνεται φανερό ότι οι πιστοί μαθηταί του Ιησού Χριστού προσπαθούσαν τότε να προσφέρουν στον Ιεχωβά συνεχή θυσίαν αίνου, «διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως.» (1 Πέτρ. 2:9) Είχαν θέσει την καρδιά τους στην ουράνια βασιλεία του Θεού διά Ιησού Χριστού και την διεφήμιζαν ως τη δίκαιη κυβέρνησι όλου του ανθρωπίνου γένους. Αλλ’ ο δημοκρατικός «βασιλεύς του νότου» και ο απολυταρχικός «βασιλεύς του βορρά,» που και οι δυο τους ήσαν μέρος της παραποιημένης βασιλείας του Χριστού στον «Χριστιανικό κόσμο,» εμάχοντο για παγκόσμια κυριαρχία. Ως μέρος του προγράμματός των, και με πλήρη υποστήριξι του θρησκευτικού κλήρου του «Χριστιανικού κόσμου,» διηύθυναν στρατηγικά τις υποθέσεις των στο να ‘διασκορπίσουν τη δύναμι του αγίου λαού,’ να ‘διασπάσουν τη δύναμι του αγίου λαού.’ (Δαν. 12:7) Όταν τελείωσαν τριάμισυ έτη (τρεις και μισός συμβολικοί «καιροί») επέτυχαν να το κάμουν αυτό.

10. Πώς είχε παρεμποδισθή το έργο του «αγίου λαού», και πώς απεμακρύνθησαν απ’ αυτό το ιερατικό έργο της προσφοράς θυσίας;

¹⁰ Ώς εκείνη την εποχή είχαν εμποδισθή πάρα πολύ στο να προσφέρουν καθημερινή, συνεχή, παντοτεινή θυσία αίνου στον Ιεχωβά Θεό από τους πολεμικούς περιορισμούς και τις πιέσεις. Παραδείγματος χάριν, στη Μεγάλη Βρεττανία οι αφιερωμένοι Χριστιανοί που ήσαν «αποκλειστικοί» στην τήρηση αυστηρής ουδετερότητος και οι οποίοι αρνήθηκαν να βοηθήσουν οποιαδήποτε πλευρά στη σύγκρουσι, κατεδικάσθηκαν σε φυλάκισι επί έτη. Οι αυστηρώς ουδέτεροι Χριστιανοί στη Βόρειο Αμερική έτυχαν της ίδιας μεταχειρίσεως. Πολλοί δεν είδαν τη Χριστιανική ουδετερότητα καθαρά και ανέλαβαν μη μάχιμη υπηρεσία, μάλιστα με στολή. Μερικές φορές οι κοσμικές δυνάμεις τούς μεταχειρίσθηκαν χειρότερα από τους «αποκλειστικούς» ουδετέρους. Απομακρύνθηκαν και αυτοί επίσης από την ιερατική προσφορά των θυσιών αίνου στον Ιεχωβά Θεό.

11. (α) Η έκδοσις ποιου βιβλίου είχε κατάσχεση ως μέσον λήψεως μέτρων εναντίον εκείνων οι οποίοι προσέφεραν θυσίες αίνου; (β) Πώς η δύναμις τον αγίου λαού είχε διασκορπισθή;

¹¹ Τον Ιούλιο του 1917 η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά εδημοσίευσε το θρησκευτικό βιβλίο Το Τετελεσμένον Μυστήριον. Αυτό το εκμεταλλεύθηκε ο «βασιλεύς του νότου» ως κάτι για να το χρησιμοποιήση εναντίον του αφιερωμένου «αγίου λαού» του Ιεχωβά Θεού. Αυτό το βιβλίο και άλλα έντυπα βιβλία που εχρησιμοποιούντο στην προσφορά ‘θυσιών αίνου’ απηγορεύθησαν ή ελογοκρίθησαν και απεσύρθησαν από την κυκλοφορία, προς μεγάλη χαρά του θρησκευτικού κλήρου του «Χριστιανικού κόσμου.» Τελικά, για να ‘διασκορπίση τη δύναμι του αγίου λαού,’ ή να διασπάση την ενωμένη δύναμί των, ο «βασιλεύς του νότου» κατήγγειλε ωρισμένους αξιωματούχους και άλλους υπηρέτας της Εταιρίας Σκοπιά που εσχετίζοντο κάπως με τη δημοσίευσι Του Τετελεσμένου Μυστηρίου. Αυτοί εστάλησαν κατεσπευμένως στην Ομοσπονδιακή Φυλακή με κατηγορίες, που αργότερα απεδείχθησαν ψευδείς, και με καταδίκες φυλακίσεως είκοσι ετών. Αυτό εμείωσε τη ‘δύναμι του αγίου λαού’ εκείνον τον ‘έσχατον καιρό’ σε πολύ χαμηλό σημείο.

12. Τι εσήμαινε αυτή η ενέργεια για τον «άγιο λαόν» του Θεού σε συσχετισμό με την εκπλήρωσι του εδαφίου Δανιήλ 12:11;

¹² Τι εσήμαινε αυτό στην εκπλήρωσι των Βιβλικών προφητειών σχετικά με τον ‘έσχατο καιρό’; Εσήμαινε την αφαίρεσι της ‘παντοτεινής’ θυσίας, ή «καθημερινής θυσίας,» όπως προσεφέρετο από τον άγιο λαό του Ιεχωβά. Αυτό είχε προλεχθή στον Δανιήλ 12:11 που λέγει για τον ‘καιρό καθ’ ον η παντοτεινή θυσία [θα] αφαιρεθή και το βδέλυγμα της ερημώσεως στηθή.’ Στη διάρκεια της ανοίξεως του 1918 εξεπληρώθη αυτός ο διασκορπισμός σχετικά με τη δύναμι του «αγίου λαού» του Ιεχωβά στο να προσφέρη την ‘παντοτεινήν θυσίαν.’

13. Τι παρουσίασαν εκείνοι οι οποίοι είχαν αφαιρέσει την ‘παντοτεινή θυσία’ ή ‘καθημερινή θυσία’ στη θέσι της, σύμφωνα με το εδάφιο Δανιήλ 12:11;

¹³ Αλλά τι παρουσίασαν εκείνοι που έκαμαν αυτόν τον διασκορπισμό ως υποκατάστατο της ‘παντοτεινής θυσίας’ που προσέφερε συνεχώς ο ‘άγιος λαός’ του Ιεχωβά με το να κηρύττη «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» ως αίνον για τον Θεό; Παρουσίασαν κάτι που δεν έφερε αίνον στον Ιεχωβά Θεό, αλλά το οποίο ο Λόγος του, στο Δανιήλ 12:11, ονομάζει «βδέλυγμα της ερημώσεως.»

ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ ΒΔΕΛΥΚΤΟΥ ΕΡΗΜΩΤΟΥ

14. Ποιο ήταν αυτό το «βδέλυγμα» και πότε είχε στηθή;

¹⁴ Ποιο ήταν αυτό το βδέλυγμα και πότε στήθηκε; Αυτό ήταν ένα πολιτικό μέτρον που υιοθέτησαν τα κοσμικά έθνη αντί να δεχτούν τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού που είχε εγκαθιδρυθή στους ουρανούς στο τέλος των καιρών των εθνών το 1914 μ.Χ. Αυτό ήταν η Κοινωνία των Εθνών, της οποίας το σύμφωνον έγινε μέρος της Συνθήκης Ειρήνης των Βερσαλλιών και υποστηρίχτηκε ειδικά από τον «βασιλέα του νότου.» Έτσι, όταν στις 13 Οκτωβρίου 1919 επικυρώθηκε η Συνθήκη Ειρήνης από τις πολιτικές δυνάμεις που περιελαμβάνοντο, άρχισε η ισχύς της Κοινωνίας των Εθνών. Αυτή, λοιπόν, η διεθνής οργάνωσις στήθηκε στη θέσι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού για να διατηρήση την ειρήνη και την ασφάλεια όλου του ανθρωπίνου γένους. Όταν η Μεγάλη Βρεττανία επεκύρωσε τη Συνθήκη Ειρήνης, η Εκκλησία της Αγγλίας επεκύρωσε την εναντίον της Βασιλείας Κοινωνία των Εθνών, διότι ο τότε βασιλεύς της Αγγλίας ήταν η κεφαλή εκείνης της εθνικής Εκκλησίας.

15. (α) Πώς διάφορα στοιχεία στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είχαν αντιδράσει στην Κοινωνία των Εθνών; (β) Ήταν αυτό το προϊόν της διεθνούς ενεργείας κάτι όπως αυτό που περιγράφεται στο εδάφιο Δανιήλ 12:11;

¹⁵ Η Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών αρνήθηκε να επικυρώση τη Συνθήκη Ειρήνης, επειδή περιελάμβανε το Σύμφωνον της Κοινωνίας των Εθνών, και αργότερα συνήψε χωριστή συνθήκη ειρήνης με τη Γερμανία· εν τούτοις, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών συνηγόρησε έντονα υπέρ της Κοινωνίας των Εθνών και τότε τον Δεκέμβριο του 1918, το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική, με ειδική απόφασι, συνέστησε στον Αμερικανό πρόεδρο να εργασθή στη Διάσκεψι της Ειρήνης για την ίδρυσι της Κοινωνίας των Εθνών επειδή αυτή ήταν «η πολιτική έκφρασις της βασιλείας του Θεού επί της γης.» Ήταν το προϊόν μιας τέτοιας διεθνούς ενεργείας βδελυκτό στον Θεό της αληθινής Μεσσιανικής βασιλείας; Δεν μπορούσε να είναι τίποτε άλλοτε απ’ αυτό!

16. (α) Πώς εξεφράσθη στα έθνη η διαμαρτυρία του αηδιασμένου Θεού; (β) Με τον καιρό, πώς προσδιωρίσθηκε η ταυτότης της Κοινωνίας των Εθνών, σύμφωνα με το εδάφιο Αποκάλυψις 17:11;

¹⁶ Διεμαρτυρήθη αυτός ο αηδιασμένος Θεός στα έθνη που ανέλαβαν την Κοινωνία των Εθνών; Ναι, μέσω του «αγίου λαού» του στη γη. Την άνοιξι τον 1919 έφερε στο τέλος την κατάστασι που είχε συντελέσει στον διασκορπισμό της δυνάμεως του «αγίου λαού» του. Μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης των Βερσαλλιών στις 28 Ιουνίου 1919, αλλά προτού τεθή σε ισχύ η Κοινωνία των εθνών στις 13 Οκτωβρίου 1919, ο απελευθερωμένος και πάλι ενωμένος ‘άγιος λαός’ του Θεού, επανηγύρισε την πρώτη του διεθνή συνέλευσι στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο, στις 1-8 Σεπτεμβρίου 1919. Εκεί στη δημόσια ομιλία «Ελπίδα για την Πάσχουσα Ανθρωπότητα» διακηρύχθηκε θαρραλέα ότι η Κοινωνία των Εθνών, μολονότι έχει την ευλογία του κλήρου του Χριστιανικού κόσμου, δεν θα είχε ποτέ την ευλογία του Ιεχωβά και γι’ αυτό θ’ απετύγχανε. Λίγο αργότερα στη Σκοπιά της 1 Ιανουαρίου 1921 πιστοποιήθηκε ότι η Κοινωνία των Εθνών ήταν «η εικών τον θηρίου» που προελέχθη στην Αποκάλυψι 13:14, 15, η οποία έγινε για παγκόσμια λατρεία. Επί πλέον, το 1926 στη δημόσια ομιλία στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χωλ του Λονδίνου της Αγγλίας διακηρύχθηκε ότι η Κοινωνία των Εθνών ήταν η Ογδόη Παγκοσμία Δύναμις που προελέχθη στην Αποκάλυψι 17:11.

17, 18. (α) Γιατί έπρεπε να γίνη αναζωογόνησις της οργανώσεως για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, και πώς αυτό έγινε; (β) Ποια προσπάθεια είχε γίνει εναντίον του θυσιαστικού έργου του «αγίου λαού» του Ιεχωβά και πώς είχε προλεχθή αυτό στο εδάφιο Δανιήλ 11:31;

¹⁷ Παρ’ όλον ότι επανειλημμένως υποδείχθηκε αυτό από τον ‘άγιο λαό’ του Ιεχωβά, τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου εξακολούθησαν να ειδωλοποιούν εκείνη την «εικόνα του θηρίου» ώσπου πήγε στην άβυσσό της χωρίς ελπίδα αδρανείας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο του 1939-1945. Αλλ’ η Αποκάλυψις 17:7, 8 προείπε ότι η «εικών του θηρίου» θα έβγαινε από την άβυσσο της αδρανείας. Αυτό έγινε στις 24 Οκτωβρίου 1945, όταν ο απαιτούμενος αριθμός των πολιτικών δυνάμεων είχαν επικυρώσει τη Συνθήκη Ειρήνης. Σ’ αυτόν τον διεθνή οργανισμό για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια δόθηκε το όνομα Ηνωμένα Έθνη. Πριν απ’ αυτό είχε προηγηθή ο παγκόσμιος διωγμός που έγινε εναντίον του «αγίου λαού» του Ιεχωβά για να τους απομακρύνη πάλι από το να προσφέρουν τις πνευματικές των θυσίες στο πνευματικό θυσιαστήριο του Θεού, τη συνεχή διαφήμισι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού ως της μιας και μόνης ελπίδος για τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Αυτό ήταν μια προσπάθεια για να κάμουν πάλι εκείνο που τα ένοπλα έθνη είχαν κάμει στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Δανιήλ 11:31 το προείπε αυτό:

¹⁸ «Και βραχίονες θέλουσιν εγερθή εξ αυτού, και θέλουσι βεβηλώσει το αγιαστήριον της δυνάμεως, και αφαιρέσει την παντοτεινήν θυσίαν, και στήσει το βδέλυγμα της ερημώσεως.»

19. Πώς τα έθνη λατρεύουν έτσι εκείνο το οποίο δεν ξέρουν, και ποιο είναι το αντικείμενο λατρείας του «αγίου λαού»;

¹⁹ Σήμερα οι λαοί και τα έθνη υποστηρίζουν αυτή την ειδωλολατρική «εικόνα του θηρίου,» διότι 126 έθνη είναι μέλη των Ηνωμένων Εθνών. Αυτά τα έθνη λατρεύουν εκείνο το οποίον δεν ξέρουν, επειδή οι θρησκευτικοί ηγέται των τους παροδηγούν. Αλλ’ ο «άγιος λαός» του Ιεχωβά Θεού ξέρει εκείνο το οποίον λατρεύει. Δεν ενώνονται με τον κόσμο στο να λατρεύουν την πολιτική ‘εικόνα’ του παγκοσμίου συστήματος της πολιτικής εξουσίας του Διαβόλου. Λατρεύουν εκείνο το οποίο ξέρουν και αυτό είναι ο Ιεχωβά, ο μόνος ζων και αληθινός Θεός, ο οποίος απαγορεύει τη λατρεία ειδώλων. Δεν ενώνονται μ’ εκείνους του Χριστιανικού κόσμου που ισχυρίζονται ότι είναι σε διαθήκη για τη βασιλεία του Θεού και όμως στρέφονται εναντίον της με το να υποστηρίζουν την Κοινωνία των Εθνών και τον διάδοχό της, τα Ηνωμένα Έθνη, «το βδέλυγμα της ερημώσεως.»

20. Ποια αντίθεσι παρουσιάζει το εδάφιο Δανιήλ 11:32 μεταξύ εκείνων που ενεργούν άνομα και του λαού ο οποίος γνωρίζει τον Θεόν αυτού;

²⁰ Εν όψει των συνθηκών αυτού του κόσμου το επόμενο εδάφιο (32) του Δανιήλ, κεφάλαιο 11 εκπληρώνεται: «Και τους ανομούντας εις την διαθήκην θέλει διαφθείρει εν κολακείαις· ο λαός όμως, όστις γνωρίζει τον Θεόν αυτού, θέλει ισχύσει και κατορθώσει.»

ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΑΥΤΟΥ

21. Πώς οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν «ισχύσει και κατορθώσει,» προσκολλημένοι σε ποια πορεία παγκοσμίας δράσεως;

²¹ Στους σημερινούς Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά μπορούμε να παρατηρήσωμε τη θεία ανταμοιβή στον ‘λαόν όστις γνωρίζει τον Θεόν αυτού.’ Δεν ντρέπονται να δείχνουν από τη θεόπνευστη Αγία Γραφή ότι το όνομα του αληθινού Θεού είναι Ιεχωβά και ότι είναι οι αφιερωμένοι μάρτυρές του όπως ήταν ο Ιησούς Χριστός. Όλα αυτά τα χρόνια, από το 1919 έως τώρα, δεν επέτρεψαν ούτε στον «βασιλέα του νότου» ούτε στον «βασιλέα του βορρά» να τους κατακτήσουν με τα κολακευτικά και γλυκά τους λόγια κι’ έτσι να τους κάμουν να στραφούν στην οδό της αποστασίας από τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Υπερίσχυαν έναντι των απαλών λόγων κολακείας της πολιτικής και θρησκευτικής προπαγάνδας και έναντι της μεγάλης πιέσεως του κτηνώδους διωγμού. Με γενναιότητα έμειναν ακλόνητα σταθεροί στην πορεία που τους καθώρισε ο Ιησούς Χριστός, στον Ματθαίο 24:14: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» Αδιαφορώντας για τη λατρεία της πολιτικής «εικόνος του θηρίου» που γίνεται σ’ όλον τον κόσμο, αυτοί επιμένουν στη λατρεία του Θεού της Γραφής, του Ιεχωβά, τον οποίον γνωρίζουν.

22. Ποιες προφητείες του Δανιήλ σχετικά με τη διαφώτισι και τη διδασκαλία πολλών εξεπλήρωσαν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, και παρά τη χρησιμοποίησι ποιων από τον Σατανά;

²² Έχουν φερθή με γενναιότητα, έχουν αναλάβει δράσιν, έχουν κάμει κατορθώματα, έχουν ενεργήσει αποτελεσματικά; Η απάντησις σ’ αυτή την ερώτησι μπορεί να βασισθή στην εκπλήρωσι της προφητείας του Δανιήλ 11:33 απ’ αυτούς: «Και οι συνετοί του λαού θέλουσι διδάξει πολλούς.» Και σ’ αυτό προστίθενται οι λόγοι του Δανιήλ 12:3: «Και οι συνετοί θέλουσιν εκλάμψει ως η λαμπρότης του στερεώματος· και οι επιστρέφοντες πολλούς εις δικαιοσύνην, ως οι αστέρες, εις τους αιώνας των αιώνων.» Πόσο αναγκαίο ήταν αυτό το έργο της διαφωτίσεως και της διδασκαλίας στη διάρκεια αυτού του ‘εσχάτου καιρού’! Πόσο ζωτικό είναι αυτό το έργο, ο Σατανάς ή Διάβολος, «ο θεός του κόσμου τούτου» το ξέρει πολύ καλά. Συνεπώς, έχει εγείρει τον προειπωμένο διωγμό εναντίον του λαού, «όστις γνωρίζει τον Θεόν αυτού.» Με τον διωγμό προσπαθεί να τους βγάλη από το θεόδοτο έργο τους. (Δαν. 11:33-35) Έχει χρησιμοποιήσει τους λάτρεις της ειδωλολατρικής «εικόνος του θηρίου» σ’ αυτόν τον διωγμό, αλλά δεν υπερίσχυσε. Το κεχρισμένο υπόλοιπο του «λαού όστις γνωρίζει τον Θεόν αυτού» ήσαν εκείνοι που υπερίσχυσαν, επειδή ήσαν συνετοί.

23. Η θρησκευτική κατάστασις του κόσμου θα καταλήξη σε ‘μεγάλη θλίψι’ επάνω σε ποιους, και γιατί οι άνθρωποι έχουν ανάγκη διαφωτίσεως και κατανοήσεως;

²³ Σήμερα οι θρησκευτικές συνθήκες είναι αξιοθρήνητες σε όλη τη γη. Όπως στους Σαμαρείτας των ημερών του Ιησού μπορεί να λεχθή σ’ αυτούς: «Σεις προσκυνείτε εκείνο το οποίον δεν εξεύρετε.» (Ιωάν. 4:22) Η λατρεία που αποδίδουν στην πολιτική «εικόνα του θηρίου» και σε άλλους ψευδείς θεούς θα καταλήξη στην καταστροφή των στην ερχόμενη «μεγάλη θλίψι» επάνω στον Χριστιανικό κόσμο, επάνω σε όλο το υπόλοιπο της Βαβυλώνος της Μεγάλης και επάνω σε όλους τους πολιτικούς εραστάς της αυτού του κοσμικού συστήματος πραγμάτων. Αυτός ο παγκόσμιος κίνδυνος αυξάνει περισσότερο όσο το ανθρώπινο γένος πλησιάζει στην έκρηξι της «μεγάλης θλίψεως,» από την οποία, αν δεν συντομεύονταν οι ημέρες της, «δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ.» (Ματθ. 24:21, 22) Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να διαφωτισθούν με την αλήθεια του Λόγου του Θεού, της Γραφής· χρειάζονται να κατανοήσουν αυτά που θα διδαχθούν, ώστε να μπορέσουν πραγματικά να γνωρίσουν τον μόνον Θεό για να τον λατρεύουν, τον Ιεχωβά.

24. Ώς ποια έκτασι ενήργησαν αποτελεσματικά οι μάρτυρες του Ιεχωβά στο έργο που είχε προλεχθή στην προφητεία του Δανιήλ;

²⁴ Το κεχρισμένο υπόλοιπο του λαού, «όστις γνωρίζει τον Θεόν αυτού» έζησε σύμφωνα με την προφητεία, η οποία προείπε πως ήθελε «κατορθώσει.» Η έκθεσις που δημοσιεύθηκε όλα αυτά τα χρόνια το αποδεικνύει αυτό. Το έργο τους δεν ήταν χωρίς το αποτέλεσμα που έχει υποσχεθή ο αψευδής Λόγος του Θεού. Μετέδωκαν όλη την αναγκαία κατανόησι σε «πολλούς» έως τώρα. Αυτό το έκαμαν με τη διάδοσι του περιοδικού Η Σκοπιά που τώρα δημοσιεύεται σε εβδομήντα τρεις γλώσσες, με την κυκλοφορία από σπίτι σε σπίτι άλλων Γραφικών βιβλίων σε 165 γλώσσες και με την εκτύπωσι και διάθεσι πολλών Βιβλικών μεταφράσεων, των οποίων έχουν την κυριότητα σε πολλές γλώσσες. Και όχι μόνον θέτουν στα χέρια των ανθρώπων αυτές τις Γραφές και τα βοηθήματα Γραφικής μελέτης, αλλά διεξάγουν προσωπικά δωρεάν μελέτες στη Γραφή στα σπίτια των ανθρώπων που δεν είναι ικανοποιημένοι να λατρεύουν εκείνο το οποίο δεν ξέρουν.

25, 26. (α) Με ποιο τρόπο υπήρξε αποτελεσματική η δράσις των ειδικά από το 1935 μ.Χ.; (β) Πού λατρεύει τώρα ο ‘πολύς όχλος’ των λάτρεων, και πώς;

²⁵ Αυτή η δράσις που ανέλαβαν υπήρξε αποτελεσματική με την ευλογία του Ιεχωβά. Ιδιαίτερα από το έτος 1935 μ.Χ. ένας «πολύς όχλος» ανθρώπων ανταποκρίθηκαν σε όλα τα έθνη, τις φυλές, τους λαούς και τις γλώσσες, όπου αυτή η μετάδοσις της Γραφικής κατανοήσεως μπόρεσε να προωθηθή. Εγκατέλειψαν τη λατρεία, που δεν γνωρίζουν, σε διάφορους τόπους που θεωρούνται ιεροί, θρησκευτικώς άγιοι. Έχουν βοηθηθή να λατρεύουν τον μόνον Θεόν που είναι άξιος να λατρεύεται. Δεν ανεβαίνουν στο Όρος Γαριζίν ή στην Ιερουσαλήμ στο Ισραήλ για να τον λατρεύσουν. Δεν τον λατρεύουν μηχανικά ή σύμφωνα με τους τύπους, αλλά τον λατρεύουν με αληθινό πνεύμα λατρείας με πίστι και με την λατρεία της Γραφής όπου κι’ αν βρίσκονται.

²⁶ Τον λατρεύουν στο πραγματικό του θυσιαστήριο, στον πνευματικό του ναό, που δεν είναι χειροποίητος, τον υπηρετούν ημέραν και νύκτα εκεί με δικαιοσύνη, που εξεικονίζεται από τις λευκές στολές που τις έπλυναν στο αίμα του Αρνιού Ιησού Χριστού. Στη λατρεία του Θεού, τον οποίον γνωρίζουν, αναφωνούν με ενότητα: «Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου.»—Αποκάλ. 7:9-15.

27. (α) Τι έχουν κάμει αυτοί οι λάτρεις με τη γνώσι, τη σύνεσι και την κατανόησί των; (β) Έως πότε θα εξακολουθούν να ‘κατορθώνουν’;

²⁷ Αυτοί που λατρεύουν εκείνο το οποίον γνωρίζουν δεν κρατούν τη γνώσι, την αντίληψι και την κατανόησί των για τους εαυτούς των. Με πλήρη αφιέρωσι στον Θεό έχουν ενωθή με τον κεχρισμένο «άγιο λαό,» ο οποίος «γνωρίζει τον Θεόν αυτού,» και διδάσκουν και άλλους ακόμη για να κατανοήσουν και τους μεταδίδουν την πνευματική διαφώτισι. Ο διωγμός δεν τους έκαμε να σταματήσουν καθόλου όπως δεν εσταμάτησε το κεχρισμένο υπόλοιπο από το 1919 μ.Χ. Και αυτοί επίσης θα υπερισχύσουν και θα συνεχίσουν να ‘κατορθώνουν’ ώσπου να έλθη σε λίγο επάνω στους διώκτας των η «μεγάλη θλίψις» και να μη υπάρχουν πλέον.

28. (α) Επί πόσον καιρό θα συνεχίζουν να λαμβάνουν ζωτική γνώσι αυτοί οι λάτρεις; (β) Σε τι θα καυχώνται, σύμφωνα με το εδάφιο Ιερεμίας 9:24;

²⁸ Κατόπιν αυτή η γη θα είναι ένας καθαρός τόπος για όλους εκείνους που ‘γνωρίζουν τον Θεόν αυτών’ και οι οποίοι τον λατρεύουν εν πνεύματι και αληθεία. Αιωνίως θα εξακολουθούν ν’ αποκτούν γνώσι του μόνου αληθινού Θεού, Ιεχωβά, και εκείνου τον οποίον απέστειλε, δηλαδή, του Ιησού Χριστού, διότι η απόκτησις γνώσεως αυτών των δύο σημαίνει αιώνια ζωή με ευτυχία για κείνους που ζουν σε αρμονία μ’ αυτήν τη γνώσι. (Ιωάν. 17:3) Στην πλησιάζουσα νέα τάξι του Θεού θα κάνουν για πάντα όπως Αυτός έχει συμβουλεύσει, δηλαδή, ο καθένας να καυχάται στο «ότι εννοεί και γνωρίζει εμέ, ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, ο ποιών έλεος, κρίσιν, και δικαιοσύνην επί της γης· επειδή εις ταύτα ευαρεστούμαι.»—Ιερεμ. 9:24· 1 Κορ. 1:31.