την καταστροφή του ψευδούς θρησκευτικού στοιχείου εδώ επάνω στη γη; Όχι, δεν περιλαμβάνει. Καθώς δείχνει μια ανάγνωσις των κεφαλαίων 17-19 της Αποκαλύψεως, αυτό είναι κάτι για το οποίον θα έχη ήδη ληφθή φροντίδα στην περίοδο την αμέσως προ της ενάρξεως του Αρμαγεδδώνος. Οι βασιλείς της γης, που συμβολίζονται από τα «δέκα κέρατα» του θηρίου της Αποκαλύψεως στο κεφάλαιο 17, θα στραφούν κατά του πορνικού συστήματος της Βαβυλωνιακής θρησκείας και «θέλουσι μισήσει την πόρνην, και θέλουσι κάμει αυτήν ηρημωμένην και γυμνήν, και τας σάρκας αυτής θέλουσι φάγει, και αυτήν θέλουσι κατακαύσει εν πυρί.» (Αποκάλ. 17:16) Αυτό λαμβάνει χώραν προτού οι βασιλείς κάμουν τον Αρμαγεδδωνικό τους πόλεμο εναντίον των αντιπροσώπων της βασιλείας του Θεού επί της γης. Πραγματικά, η προσπάθειά τους κατόπιν του γεγονότος αυτού έως τον Αρμαγεδδώνα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια δαιμονόπνευστη επίθεσις εναντίον οποιουδήποτε, που αποτελεί εμπόδιο στους ιδιοτελείς σκοπούς των για τη διαιώνισί των με εθνικές κυβερνήσεις, πολιτικά συστήματα και διεθνείς συμμαχίες. Τοιουτοτρόπως, έχοντας απαλλάξει τους εαυτούς των από τη θρησκευτική πόρνη, νοιώθουν τον πειρασμό να επιτεθούν εναντίον της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, την οποίαν αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν ως τη δικαιωματική κυβέρνησι επί της γης. Το κήρυγμα της Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά γίνεται το αντικείμενο της οργής των. Η επίθεσις αυτή σημαίνει πόλεμο, «τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», τον Αρμαγεδδώνα.

Τι θα γίνουν ο Σατανάς και οι δαίμονες του; Θα φονευθούν ή θα ριφθούν στην άβυσσο στη μάχη του Αρμαγεδδώνος; Όχι, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει μετά το τέλος της μάχης του Αρμαγεδδώνος. Τότε είναι που ο Άγγελος των αγγέλων, ο Χριστός Ιησούς, ‘καταβαίνει εκ του ουρανού, έχων το κλειδίον της αβύσσου, και άλυσιν μεγάλην εν τη χειρί αυτού’, δια να συλλάβη τον Σατανά και τους δαίμονές του και να τους εκσφενδονίση σε μια θέσι αφανείας. Αφού θα έχουν παραστή μάρτυρες πρώτα της καταστροφής της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας και κατόπιν του Αρμαγεδδώνος από την αρχή του ως το τέλος του, θα εξοργισθούν υπερβολικά λόγω της ταπεινώσεως που θα υποστούν, βλέποντας ότι οι φαινομενικώς ανυπεράσπιστοι λάτρεις του Ιεχωβά, τους οποίους τα ανθρώπινα νευρόσπαστά τους επεδίωξαν να εξολοθρεύσουν, είναι οι μόνοι που αφέθησαν να παραμείνουν επί της γης.​—Αποκάλ. 20:1-3.

Όλοι όσοι αγαπούν τη δικαιοσύνη θέλουν να είναι μεταξύ αυτών των λατρευτών του Ιεχωβά, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον πρέπει να κατανοήσωμε τι είναι πραγματικά ο Αρμαγεδδών και ν’ αποφύγωμε τα «πνεύματα», που προσπαθούν να θέσουν τους ανθρώπους στην ίδια γραμμή με τους εχθρούς του Θεού στον παγκόσμιο αυτόν πόλεμο. Εσφαλμένες αντιλήψεις όσον αφορά το άμεσον μέλλον του ανθρώπου μόνο στην καταστροφή μπορούν να οδηγήσουν. Αγρυπνείτε να δήτε την εκπλήρωσι των προφητειών του Θεού σχετικά με τον Αρμαγεδδώνα της Γραφής και εργασθήτε σε αρμονία με το θέλημά του για να επιζήσετε σε μια νέα τάξι όπου «δικαιοσύνη κατοικεί».​—2 Πέτρ. 3:13.

Αν ο Ιησούς Επανήρχετο

Σ’ ένα εκκλησιαστικό γεύμα, στο Λαουττάσαρι της Φιλλανδίας, η συγγραφεύς Άιλα Πινάνεν έδωσε μια διάλεξι με το ανωτέρω θέμα, στο τέλος της οποίας είπε, όπως ανεγράφη στην υποστηριζόμενη από τον κλήρο θρησκευτική εφημερίδα Βαρτίγα, φύλλον 5-6, 1962: «Πώς θα συμπεριεφέροντο οι άνθρωποι στον Ιησού σήμερα; Οι άνθρωποι της οργανώσεως της εκκλησίας μειδιώντας θα τον αγνοούσαν, οι Φαρισαίοι θα τον κατήγγελλαν στον τύπο, οι Γραμματείς θ’ απαιτούσαν να τιμωρηθή από τα Επισκοπικά Συμβούλια ως αιρετικός, οι Σαδδουκαίοι θα τον θεωρούσαν ως έναν απαίδευτο κι απλοϊκόν άνθρωπο και η κοσμική εξουσία θα τον κατασιωπούσε μ’ έναν τρόπο πολύ περισσότερο αποτελεσματικό από σταύρωσι. Η δημοσιότης και μόνη είναι φονική. Υπάρχει λόγος να ελπίζωμε ότι ο Ιησούς δεν επανέρχεται.» Διόλου παράδοξο ότι αυτή είναι η στάσις των, διότι τι θα έλεγε ο Ιησούς για την πνευματική απάθεια, την υλιστική απληστία, την ανηθικότητα και τους πολέμους του «Χριστιανικού κόσμου»; Τι θα έλεγε για τους θρησκευτικούς ηγέτας, που συνενώνονται με τους πολιτικούς, εξυμνώντας τα Ηνωμένα Έθνη μάλλον παρά τη βασιλεία του Θεού;