Κεφάλαιο 11

«Ιδού ο Νυμφίος»!

 1. Στη διάρκεια αυτού του απροσδιόριστα μακρού ύπνου των «δέκα παρθένων», από τη μεριά ποιων θα υπήρχαν κινήσεις, και ιδιαίτερα μετά από ποια θρησκευτική αφύπνιση;

ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ του απροσδιόριστα μακρού ύπνου που προείπε ο Ιησούς στην παραβολή του, θα γίνονταν μερικές κινήσεις από μέρους των συμβολικών «παρθένων», και ιδιαίτερα από μέρους των «φρόνιμων» παρθένων που είχαν μαζί τους στα δοχεία τους επιπλέον απόθεμα από λάδι. Αυτό συνέβη ιδιαίτερα μετά τη θρησκευτική αφύπνιση που έγινε στις αρχές του δέκατου έκτου αιώνα μ.Χ. και τη σθεναρή προσπάθεια που κατέβαλε η Ευρώπη για να επιστρέψει στις θεόπνευστες Άγιες Γραφές σαν το μόνο βιβλίο θείας αλήθειας, τον αληθινά εμπνευσμένο οδηγό για τους ακολούθους του Χριστού του Νυμφίου. Η υπόσχεση που έδωσε ο Χριστός για την επάνοδό του έκανε μεγάλη εντύπωση στους ειλικρινείς αναγνώστες και μελετητές της Βίβλου. Είδαν πως αυτή η δεύτερη έλευση θα γινόταν προτού αρχίσει η υποσχεμένη Χιλιετία, η οποία χιλιετία θα χαρακτηριζόταν από το δέσιμο του Σατανά και τη φυλάκισή του στην «άβυσσο».

 2. Πώς ο Λουθηρανός θεολόγος Γ. Α. Μπένγκελ έπαιξε κάποιο ρόλο σ’ αυτές τις κινήσεις θρησκευτικά;

² Για παράδειγμα, στο πρώτο μισό του δέκατου όγδοου αιώνα εμφανίστηκε ένας Λουθηρανός θεολόγος που λεγόταν Γιόχαν Άλμπρεχτ Μπένγκελ, ο οποίος γεννήθηκε στο Βίννενντεν στο Βύρττενμπεργκ της Γερμανίας το 1687 και πέθανε το 1752 μ.Χ. Έγραψε πολλά βιβλία για τις Άγιες Γραφές. Η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (ενδέκατη έκδοση) λέει σχετικά μ’ αυτά:

Τα πιο σπουδαία είναι: Το Όρντο Τεμπόρουμ [Η Διάταξη των Καιρών], μια πραγματεία πάνω στη χρονολογία των Γραφών, στην οποία κάνει εικασίες σχετικά με το τέλος του κόσμου, και μια Ερμηνεία της Αποκάλυψης η οποία ήταν πολύ δημοφιλής για ένα διάστημα στη Γερμανία, και μεταφράστηκε σε αρκετές γλώσσες.—Τόμος 3, σελίδα 737.

Η Εγκυκλοπαίδεια ΜακΚλίντοκ και Στρονγκ λέει σχετικά με τον Μπένγκελ:

Τα σχετικά με τις χρονολογίες έργα του, η προσπάθειά του να προσδιορίσει τον «αριθμό του θηρίου», η χρονολογία της «χιλιετίας» (ήταν θετικός προσδιορίζοντας την αρχή της χιλιετίας στο έτος 1836), κλπ., έχουν μάλλον μειώσει τη φήμη του σχετικά με τη σοβαρότητα της κρίσης του.—Τόμος 1, σελίδες 749, 750.

 3. (α) Γιατί τα δημοσιευμένα συγγράμματα του Μπένγκελ δεν αποδείχτηκαν ότι ήταν η μεσονύχτια κραυγή για τον Νυμφίο; (β) Πώς έγινε μια άλλη κίνηση με τον Ουίλιαμ Μίλλερ από το Πίττσφιλντ της Μασσαχουσέττης;

³ Ωστόσο, τα δημοσιευμένα συγγράμματα του Μπένγκελ στο πρώτο μισό του δέκατου όγδοου αιώνα δεν απέδειξαν ότι ήταν η μεσονύχτια κραυγή: «Ιδού, ο νυμφίος έρχεται, εξέλθετε εις απάντησιν αυτού». (Ματθαίος 25:6) Όσοι ακολούθησαν τις εκδόσεις του Μπένγκελ και ενήργησαν σύμφωνα μ’ αυτές δε συνάντησαν τον ουράνιο Νυμφίο το έτος 1836 μέσω μιας ορατής επανόδου Του στη σάρκα. Στο πέρασμα του χρόνου έγιναν κι άλλες κινήσεις ανάμεσα σ’ εκείνους τους Χριστιανούς οι οποίοι ομολογούσαν ότι αποτελούσαν την τάξη της «αγνής παρθένου», ιδιαίτερα σε σχέση με έναν άντρα ο οποίος γεννήθηκε στο Πίττσφιλντ της Μασσαχουσέττης, των Ηνωμένων Πολιτειών, το 1781. Ο άντρας αυτός ήταν ο Γουίλιαμ Μίλλερ ο οποίος έγινε ο ιδρυτής των λεγόμενων Μιλλεριστών ή Αντβεντιστών. Η Εγκυκλοπαίδεια ΜακΚλίντοκ και Στρονγκ στον 6ο Τόμο στη σελίδα 271 λέει:

Γύρω στο 1833 όταν κατοικούσε στο Λόου Χάμπτον, της Νέας Υόρκης, άρχισε την καριέρα του σαν απόστολος του νέου δόγματος το οποίο δίδασκε ότι ο κόσμος έφτανε στο τέλος του το 1843. Το κύριο επιχείρημά του γι’ αυτή την πεποίθησή του σχετιζόταν με τον τερματισμό των 2300 ημερών του Δανιήλ 8:14, τις οποίες υπολόγιζε σαν έτη. Έπειτα, θεωρώντας τις εβδομήντα εβδομάδες του Δανιήλ 9:24 σαν το κλειδί για τη χρονολόγηση των 2300 ημερών του προηγούμενου κεφαλαίου και χρονολογώντας τις περιόδους 457 π.Χ. όταν ο Αρταξέρξης που ήταν βασιλιάς της Περσίας έστειλε τον Έσδρα από την αιχμαλωσία του για να αποκαταστήσει στην Ιερουσαλήμ το Ιουδαϊκό καθεστώς (Έσδρας 7), και τερματίζοντας τις εβδομήντα εβδομάδες, όπως κάνουν γενικά οι σχολιαστές, στο 33 μ.Χ. με τη σταύρωση του Χριστού, βρήκε ότι το υπόλοιπο από τις 2300 μέρες, που ήταν 1810, θα τελείωνε το 1843. Για δέκα χρόνια υποστήριζε αυτή την άποψη, και κατάφερε να συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό ακολούθων, οι οποίοι λέγεται ότι έφτασαν τις πενήντα χιλιάδες, που περίμεναν με ευπιστία την προσδιορισμένη μέρα. Επειδή, όμως, το αποτέλεσμα ήταν αντίθετο με τη διδασκαλία του αποστόλου τους, οι Αντβεντιστές, όπως αποκαλούνται μερικές φορές, εγκατέλειψαν σιγά-σιγά τον Μίλλερ. Πέθανε στο Λόου Χάμπτον, της Κομητείας Ουάσινγκτον της Νέας Υόρκης στις 20 Δεκεμβρίου 1849.

 4. (α) Πώς η κίνηση του Μίλλερ δεν αποδείχτηκε ότι ήταν η μεσονύχτια κραυγή; (β) Τριάντα χρόνια αργότερα, τι ανακάλυψε ένας ανεξάρτητος όμιλος σπουδαστών της Γραφής για τη δεύτερη έλευση του Χριστού;

⁴ Προφανώς, λοιπόν, η εμφάνιση του Μιλλεριτικού κινήματος δεν αποδείχτηκε πως ήταν η μεσονύχτια κραυγή, «Ιδού, ο νυμφίος έρχεται»! Ο ουράνιος Νυμφίος δεν εμφανίστηκε ορατά με σάρκα σ’ εκείνους τους Αντβεντιστές για να τους αρπάξει στον αέρα για να πάνε το 1843 στην ουράνια κατοικία που ήθελαν. Ωστόσο, η μελέτη της Βίβλου συνεχίστηκε. Τριάντα χρόνια αργότερα υπήρχε ένας μικρός όμιλος αντρών, οι οποίοι δεν είχαν καμιά σχέση με τους Αντβεντιστές ούτε συνδέονταν με κάποια από τις θρησκευτικές αιρέσεις του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, και αυτός ο όμιλος μελετούσε τις Άγιες Γραφές στο Πίτσμπουργκ (Αλλεγκένυ), της Πενσυλβανίας, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Μελετούσαν ανεπηρέαστα ώστε να αποφύγουν να δουν τη Βίβλο με δογματική προκατάληψη. Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ, που μόλις είχε κλείσει τα είκοσί του χρόνια. Φυσικά, αυτοί ενδιαφέρονταν ζωηρά για τη δεύτερη έλευση του ουράνιου Νυμφίου, του Ιησού Χριστού. Ωστόσο, οι Βιβλικές τους μελέτες τούς οδήγησαν ν’ ανακαλύψουν ότι η επάνοδος του Χριστού θα ήταν αόρατη, όχι ορατή με σάρκα σαν υλοποιημένου άντρα, αλλά αόρατη στο πνεύμα, αφού δεν ήταν πια σάρκα και αίμα. Η άφιξή του λοιπόν θα ήταν αόρατη στους ανθρώπους, και αυτή η άφιξη θα ήταν η αρχή της αόρατης παρουσίας του. Αλλά η άφιξη αυτή θα γινόταν φανερή από άλλα αποδεικτικά στοιχεία.

«ΕΠΤΑ ΚΑΙΡΟΙ»— «ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ»

 5. Στην πορεία των μελετών τους, ποια χρονική περίοδο που ανέφερε ο Ιησούς εξέτασαν, και, το 1876, τι δημοσίευσε ο Ρώσσελ για το τέλος αυτής της περιόδου;

⁵ Καθώς αυτοί οι ερευνητικοί σπουδαστές συνέχιζαν τις μελέτες τους εξέτασαν τους «καιρούς των Εθνών», τους οποίους ανέφερε ο Ιησούς στο Λουκάς 21:24 και συνέδεσαν αυτούς τους Καιρούς των Εθνών με τους «επτά καιρούς» που αναφέρονται τέσσερις φορές στο Δανιήλ, κεφάλαιο τέταρτο, εδάφια 16, 23, 25, 32. Ποια καθόρισαν αυτοί οι σπουδαστές της Γραφής ότι θα ήταν η χρονολογία κατά την οποία θα τέλειωναν νόμιμα ενώπιον του Θεού αυτοί οι «επτά καιροί» κυριαρχίας της γης από τα Έθνη; Εκείνο τον καιρό εκδιδόταν στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης ένα μηνιαίο περιοδικό από κάποιον Τζωρτζ Στορς, και λεγόταν «Μπάιμπλ Εξάμινερ». Το 1876 ο εικοσιτετράχρονος Ρώσσελ έγραψε ένα άρθρο γι’ αυτό το περιοδικό. Δημοσιεύθηκε στον 21ο Τόμο, Αριθμός 1, του Οκτωβρίου 1876. Στις σελίδες 27 και 28 αυτής της έκδοσης δημοσιεύθηκε το άρθρο του Ρώσσελ κάτω από τον τίτλο «Οι Καιροί των Εθνών: Πότε Τελειώνουν;» Στο άρθρο αυτό (σελίδα 27) ο Ρώσσελ έλεγε: «Οι επτά καιροί θα τελειώσουν το 1914 μ.Χ.»

 6. (α) Το 1877, σε ποιο βιβλίο ήταν συνεκδότης ο Ρώσσελ, και τι έλεγε το βιβλίο για το τέλος των Καιρών των Εθνών; (β) Πότε τελείωναν τα έξι χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης ύπαρξης σύμφωνα με τη χρονολογία που ακολούθησαν τότε, αλλά σε ποιο έτος είχε υπολογιστεί ότι θα άρχιζε η έβδομη χιλιετία;

⁶ Το επόμενο έτος (1877) ο Ρώσσελ μαζί με κάποιον Νέλσον Χ. Μπάρμπουρ, από το Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης εξέδωσαν ένα βιβλίο με τίτλο «Οι Τρεις Κόσμοι, και ο Θερισμός Αυτού του Κόσμου». Στο βιβλίο αυτό αναφέρθηκε ότι πριν από το τέλος των Καιρών των Εθνών που θα συνέβαινε το 1914 μ.Χ., θα υπήρχε μια περίοδος σαράντα ετών η οποία θα χαρακτηριζόταν από την έναρξη ενός θερισμού τριάμισι χρόνων, αρχίζοντας από το 1874 μ.Χ. Ο θερισμός αυτός, σύμφωνα με την κατανόησή τους, ήταν κάτω από την αόρατη κατεύθυνση του Κυρίου Ιησού Χριστού, του οποίου η παρουσία άρχισε το 1874. Σύντομα μετά απ’ αυτό πίστευαν ότι θα άρχιζε το μεγάλο αντιτυπικό Ιωβηλαίο για τους ανθρώπους, που είχε προσκιαστεί από το αρχαίο «ιωβηλαίο» που τηρούσαν οι Ιουδαίοι κάτω από τον Μωσαϊκό Νόμο. (Λευιτικόν, κεφάλαιο είκοσι πέντε) Σύμφωνα με τη Βιβλική χρονολογία που υιοθετήθηκε από τότε κι έπειτα, τα έξι χιλιάδες χρόνια της ύπαρξης του ανθρώπου πάνω στη γη τελείωσαν το 1872, αλλά ο Κύριος Ιησούς δεν ήρθε στο τέλος εκείνων των έξι χιλιετιών ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά μάλλον, στην αρχή του αντιτυπικού Ιωβηλαίου τον Οκτώβριο του 1874. Είχε υπολογιστεί ότι το 1874 τελείωναν οι έξι χιλιετίες αμαρτίας των ανθρώπων. Σύμφωνα με την κατανόησή τους απ’ αυτή την τελευταία χρονολογία κι έπειτα οι άνθρωποι βρίσκονταν στην έβδομη χιλιετία.—Αποκάλυψις 20:4.

 7. (α) Γιατί το θρησκευτικό περιοδικό του Ρώσσελ όταν δημοσιεύθηκε το 1879 περιλάμβανε στον τίτλο του «Και Κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας»; (β) Τι θα συνέβαινε όταν αυτή η «παρουσία» έφτανε στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914;

⁷ Σύμφωνα μ’ αυτή την κατανόηση των πραγμάτων, η τάξη της «αγνής παρθένου» άρχισε να βγαίνει για να συναντήσει τον ουράνιο Νυμφίο το 1874, αφού πίστευαν ότι είχε ήδη έρθει εκείνο το έτος κι ότι ήταν από τότε κι έπειτα αόρατα παρών. Πίστευαν ότι ήδη ζούσαν στην αόρατη παρουσία του Νυμφίου. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, όταν ο Κάρολος Τ. Ρώσσελ άρχισε να εκδίδει το δικό του θρησκευτικό περιοδικό τον Ιούλιο του 1879, ο τίτλος που χρησιμοποίησε ήταν «Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας». Γνώριζε καλά το Εμφατικό Δίγλωττο του Ουίλσον, το οποίο μετέφραζε σωστά στα Αγγλικά την Ελληνική λέξη παρουσία και δεν τη μετέφραζε σαν ‘έλευση’ στο Ματθαίος 24:3 και αλλού. Το καινούργιο περιοδικό κήρυττε ότι η αόρατη παρουσία του Χριστού άρχισε το 1874. Η παρουσία αυτή επρόκειτο να συνεχιστεί μέχρι το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914, οπότε τα Έθνη θα καταστρέφονταν και το υπόλοιπο της τάξης της «αγνής παρθένου» θα δοξαζόταν μαζί με τον νυμφίο τους στον ουρανό μέσω θανάτου και ανάστασης για να ζήσουν σαν πνεύματα. Έτσι, η τάξη που εξεικονίστηκε από πέντε φρόνιμες παρθένες θα έμπαινε μέσα από την πόρτα στη γαμήλια τελετή.

 8. (α) Σε τι απέβλεπε με ανυπομονησία το υπόλοιπο της τάξης της «αγνής παρθένου», και γιατί; (β) Το πρωί εκείνης της μέρας, τι ανήγγειλε ο Ρώσσελ σ’ αυτούς που εργάζονταν στα κεντρικά γραφεία του Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης;

⁸ Καθώς τα χρόνια περνούσαν και ο καιρός πλησίαζε, το υπόλοιπο της τάξης της «αγνής παρθένου» ανέμενε με ζωηρό ενδιαφέρον την κρίσιμη αυτή χρονολογία, την 1η Οκτωβρίου 1914. Αυτή ήταν μια τάξη Χριστιανών που είχαν χωριστεί από τον ακάθαρτο κόσμο και είχαν πλήρως «αφιερωθεί» στον Θεό μέσω του Χριστού, και είχαν συμβολίσει την «αφιέρωσή» τους στον Θεό με βύθισμα στο νερό. Προσπαθούσαν να αφήσουν το φως τους να λάμψει καθώς πλησίαζαν στον καιρό που περίμεναν να συναντήσουν τον Νυμφίο τους στους ουρανούς. Τελικά η 1η Οκτωβρίου 1914 έφτασε και το πρωί εκείνης της μέρας ο Κάρολος Τ. Ρώσσελ σαν πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά ανήγγειλε στο προσωπικό των κεντρικών γραφείων του Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης τα εξής: «Οι Καιροί των Εθνών τελείωσαν και η εποχή των βασιλιάδων τους παρήλθε».

 9. Ωστόσο, πότε πέθανε ο Ρώσσελ, και ποιο συμπέρασμα πρέπει να βγει απ’ αυτό;

⁹ Ωστόσο, με το τέλος των Καιρών των Εθνών δεν ήρθε και η αναμενόμενη ενδόξαση του υπολοίπου της εκκλησίας στους ουρανούς. Για πρώτη φορά στις 31 Οκτωβρίου 1916, όταν πέθανε ο Ρώσσελ, αφέθηκε η προεδρία της Εταιρίας σ’ έναν άλλο. Κάτι πρέπει να μην είχε υπολογιστεί σωστά.

10. (α) Τι είδε η 1η Οκτωβρίου 1914 να διαμορφώνεται για το υπόλοιπο της τάξης της «αγνής παρθένου» πάνω στη γη; (β) Πότε ο διωγμός έφτασε σε αποκορύφωμα, και ποιο γράμμα δείχνει μια εγκάρδια επιθυμία για ένωση μαζί με τον ουράνιο Νυμφίο;

¹⁰ Η 1η Οκτωβρίου 1914, αντί να δει την ενδόξαση της Χριστιανικής εκκλησίας στον ουρανό, είδε μεγάλα προβλήματα να δημιουργούνται σ’ εκείνους που ήθελαν να συναντήσουν τον ουράνιο Νυμφίο. Καθώς τα χρόνια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου παρατείνονταν μ’ έναν τρομακτικό τρόπο αποκορυφώθηκε η εναντίωση η οποία εξακολουθούσε να συσσωρεύεται πάνω στην τάξη της «αγνής παρθένου». Αυτό έγινε το καλοκαίρι του 1918, όταν ο νέος πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, ο Ιωσήφ Φ. Ρόδερφορδ, και ο γραμματέας του, ο Γ. Ε. Βαν Άμπουργκ, και έξι άλλοι Χριστιανοί άντρες από το προσωπικό των κεντρικών γραφείων του Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, καταδικάστηκαν άδικα από ένα ομοσπονδιακό δικαστήριο και φυλακίστηκαν στις ομοσπονδιακές φυλακές της Ατλάντα της Γεωργίας. Από το κελί του εκεί, ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ έγραψε μια επιστολή στους συγχριστιανούς του οι οποίοι υφίσταντο διωγμό έξω από τα σίδερα και τους τοίχους της φυλακής. Ένα κομμάτι αυτής της επιστολής τυπώθηκε στην τέταρτη σελίδα του προγράμματος της τετραήμερης συνέλευσης του Διεθνούς Συλλόγου των Σπουδαστών της Γραφής, στις 30 Αυγούστου ως 2 Σεπτεμβρίου 1918 στο Μιλγουώκι του Γουισκόνσιν.a Η επιστολή αυτή αποκάλυψε τη λαχτάρα που είχε η τάξη της «αγνής παρθένου» να ενωθεί σύντομα με τον Νυμφίο στους ουρανούς, ιδιαίτερα απ’ αυτά που παραθέτουμε παρακάτω:

ΣΤΟΝ ΙΣΡΑΗΛ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

«Πολυαγαπημένοι μου εν Χριστώ:—

«Η ζωή στη φυλακή φαίνεται παράξενη· κι όμως κάθε εμπειρία την αντιμετωπίζουμε με χαρά, επειδή όλα τα βλέπουμε από την ουράνια άποψη. Πραγματικά τώρα μπορούμε να υμνήσουμε:

‘Ξεθωριάζει, ξεθωριάζει, κάθε επίγεια χαρά,

ο Ιησούς είναι δικός μου!’

«Στην πραγματικότητα, τώρα δεν υπάρχουν επίγειες χαρές· αλλά αναμένουμε με χαρά να πάμε στον τόπο της σύναξής μας. . . . Συχνά βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση να διαλέξουμε ανάμεσα σε δυο πράγματα—αν θα θέλαμε ν’ αναχωρήσουμε ή να έρθουμε και να σας υπηρετήσουμε για ένα διάστημα προτού φύγουμε. Ας γίνει το θέλημά του! Είμαι βέβαιος ότι όλες αυτές οι εμπειρίες ωριμάζουν την προετοιμασία της εκκλησίας για την τελική σύναξη. Οι επιστολές που έρχονται από αγαπητούς παντού δείχνουν πόσο γλυκά αυτοί παραδίδονται στη φωτιά που καταναλώνει τη θυσία. . . .

« . . . Κάνετε το παν που μπορείτε για να ενθαρρύνετε τα αγαπητά πρόβατα του ποιμνίου. Παρηγορήστε τα με τις γλυκές υποσχέσεις ότι σύντομα και ένδοξα θα αναχωρήσουν για το σπίτι. Ποτέ δε σας αγάπησα όλους τόσο πολύ όσο τώρα. Πόσο γλυκό θα είναι να συναχθούμε γύρω από το θρόνο του Πατέρα και να χαρούμε για πάντα με ανεκλάλητη χαρά! . . .

«Ευχαριστώ τον αγαπητό μας Πατέρα επειδή έδειξε την καλοσύνη του στέλνοντας εφτά αδελφούς μαζί μου, ώστε να έχουμε αυτά τα προνόμια μαζί. . . .

«Βεβαιωθείτε για τη μεγάλη αγάπη που έχουμε για όλους σας. Η χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ας είναι με όλους σας.

«Ο αδελφός σας και δούλος με τη χάρη Του,

«Ι. Φ. ΡΟΔΕΡΦΟΡΔ».

11. (α) Στη διάρκεια αυτού του διωγμού, τι δεν εκτίμησε το υπόλοιπο της τάξης τής «αγνής παρθένου» σχετικά με το 1874; (β) Πόσο καιρό υπηρέτησαν στις φυλακές οι εκπρόσωποι της Εταιρίας, και τι ευκαιρία ανοίχτηκε με την απελευθέρωσή τους;

¹¹ Στη διάρκεια όλων αυτών των δύσκολων εμπειριών ανάμεσα στο σκοτάδι του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου το υπόλοιπο της τάξης της «αγνής παρθένου» που υπέφερε δεν κατάλαβε ότι το έτος 1874, από το οποίο είχαν περάσει τότε σαράντα και πλέον χρόνια, δεν ήταν ο καιρός της επανόδου του Νυμφίου και ο καιρός για την αναγγελία: «Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται, εξέλθετε εις απάντησιν αυτού». Ο καιρός για τη μεσονύχτια κραυγή βρισκόταν ακόμη μπροστά, αλλά πολύ κοντά. Το διάστημα που πέρασε στη φυλακή ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ δεν ήταν είκοσι χρόνια, σύμφωνα με την καταδίκη φυλάκισής του από το δικαστήριο στις 21 Ιουνίου 1918, αλλά μόνο εννιά μήνες. Στις 25 Μαρτίου 1919, αυτός και οι εφτά σύντροφοί του αποφυλακίστηκαν από τις Φυλακές της Ατλάντα και επέστρεψαν στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης όπου, στις 26 Μαρτίου, σε όλους επιτράπηκε να καταθέσουν εγγύηση και τους χορηγήθηκε το δικαίωμα για έφεση. Και πάλι ήταν ελεύθεροι για ν’ αναλάβουν το μεταπολεμικό τους έργο μαζί με όλα τα άλλα μέλη του υπόλοιπου της τάξης της «αγνής παρθένου». Αυτό το υπόλοιπο δεν έζησαν καμιά εμπειρία σύναξης, γύρω από το θρόνο του ουράνιου Πατέρα τους μακριά από το αυξανόμενο σκοτάδι αυτού του πονηρού κόσμου. Μια καινούργια περίοδος Χριστιανικής υπηρεσίας πάνω στη γη ανοιγόταν!

12. Ποιο μέρος της παραβολής του Ιησού για τις «δέκα παρθένες» έζησαν τότε;

¹² Την κρίσιμη εκείνη στιγμή αντιμετώπισαν αυτό που προειπώθηκε από τον ουράνιο Νυμφίο στην παραβολή του για τις «δέκα παρθένες», με τα εξής λόγια: «Εν τω μέσω δε της νυκτός έγινε κραυγή· Ιδού, ο νυμφίος έρχεται, εξέλθετε εις απάντησιν αυτού. Τότε εσηκώθησαν πάσαι αι παρθένοι εκείναι και ητοίμασαν τας λαμπάδας αυτών».—Ματθαίος 25:6, 7.

13, 14. (α) Στην παραβολή, από ποιον αναγγέλθηκε η παρουσία του νυμφίου, και πώς αυτό εκπληρώθηκε; (β) Από το 1914, τι αποδείξεις υπάρχουν για ν’ αποδειχτεί ότι ο ουράνιος Νυμφίος ήταν πραγματικά παρών;

¹³ Στην παραβολή η αναγγελία ότι ο νυμφίος ήταν εκεί δεν έγινε από τις «δέκα παρθένες». Προφανώς έγινε από τους υπηρέτες του νυμφίου. Οι παρθένες απλώς άκουσαν την κραυγή. Όμοια, το 1919 μ.Χ., το γεγονός της αόρατης παρουσίας του ουράνιου Νυμφίου αιφνιδίασε όλους εκείνους οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι ήταν σαν τις παρθένες οι οποίες περίμεναν την έλευση του Νυμφίου για να τις οδηγήσει στο πνευματικό γαμήλιο συμπόσιο μέσα στο σπίτι του Πατέρα του.

¹⁴ Έτσι, το έτος 1919 αποδείχτηκε αφυπνιστικό έτος για όλους εκείνους που ομολογούσαν ότι ήταν οι «παρθένες», οι μωρές και οι φρόνιμες. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος πέρασε, και η Κοινωνία των Εθνών προωθούνταν σαν ένας διεθνής οργανισμός για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Από το ξέσπασμα αυτού του παγκόσμιου πολέμου το 1914 ένας αρκετός αριθμός χαρακτηριστικών της προφητείας του Ιησού σχετικά με την παρουσία του και τη συντέλεια του συστήματος είχε εκπληρωθεί αποτελώντας ένα σύνθετο «σημείο» ότι ο Ιησούς Χριστός είχε πραγματικά έρθει στην ουράνια βασιλεία του στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914. Έτσι η υποσχεμένη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού είχε εγκαθιδρυθεί στους ουρανούς. Η παγκόσμια ιστορία και η Εκκλησιαστική ιστορία τώρα πραγματικά απέδειξαν ότι ο Χριστός ήταν παρών!

ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ «ΛΑΜΠΑΔΕΣ» ΤΟΥΣ ΣΕ ΤΑΞΗ

15. (α) Ποιον υπότιτλο θα μπορούσε σωστά να φέρει τώρα το περιοδικό η Σκοπιά του Πύργου; (β) Ποια αναγγελία που έγινε στο τεύχος 15 Απριλίου 1919, στην Αγγλική, ενθάρρυνε τους αναγνώστες της Σκοπιάς του Πύργου παγκόσμια;

¹⁵ Τώρα, επιτέλους, το περιοδικό η Σκοπιά του Πύργου μπορούσε ορθά να φέρει τον υπότιτλο «Και Κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας». Οι οχτώ Χριστιανοί σπουδαστές της Γραφής που αποφυλακίστηκαν από τις Ομοσπονδιακές φυλακές το Μάρτιο, είχαν το προνόμιο να παρακολουθήσουν τον ετήσιο εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου την Κυριακή το βράδι στις 13 Απριλίου 1919 και, σύμφωνα με μια ελλιπή έκθεση για το σύνολο των παραβρεθέντων που δημοσιεύθηκε στη Σκοπιά του Πύργου 15 Μαΐου (στην Αγγλική) στη σελίδα 151, αυτοί που εόρτασαν ήταν πάνω από 17.961. Οι σελίδες 117, 118 του τεύχους της Σκοπιάς του Πύργου 15 Απριλίου 1919 (στην Αγγλική), ανήγγειλαν την αποφυλάκιση με εγγύηση 10.000 δολαρίων καθενός από τους οχτώ που είχαν ψεύτικα κατηγορηθεί, και τη μεγάλη υποδοχή που τους έγινε στο σπίτι Μπέθελ του Μπρούκλιν από εκατοντάδες συγχριστιανούς τους. Αυτή η αναγγελία, που δημοσιεύθηκε παγκόσμια, είχε μια διεγερτική επίδραση πάνω στους αναγνώστες του περιοδικού Σκοπιά του Πύργου και Κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας.

16. (α) Σύμφωνα με το εδάφιο Ησαΐας 60:2, για ποιο πράγμα ήταν τότε ο καιρός; (β) Πώς ενισχύθηκε το θάρρος των «αφιερωμένων» σπουδαστών της Γραφής, και ποια διεθνής σύναξη έγινε;

¹⁶ Τώρα δεν ήταν καιρός για πνευματική νωθρότητα και ύπνο. Ήταν καιρός για δράση όταν, όπως προείπε το Ησαΐας 60:2, «σκότος θέλει σκεπάσει την γην και ζόφος τα έθνη· επί σε όμως θέλει ανατείλει ο Κύριος και η δόξα αυτού θέλει φανερωθή επί σε». Η παγκόσμια κατάσταση απαιτούσε θαρραλέα δράση από την πλευρά όλων των «καθαγιασμένων» σπουδαστών της Γραφής. Χωρίς καθυστέρηση ενισχύθηκε το Χριστιανικό θάρρος εκείνων που περίμεναν τον Νυμφίο, γιατί, στα τεύχη της Σκοπιάς του Πύργου 1 και 15 Αυγούστου 1919 (στην Αγγλική), δημοσιεύθηκαν δυο άρθρα με θέμα «Μακάριοι οι Άφοβοι», μαζί με ανακοινώσεις διευθετήσεων για μια «Γενική Συνέλευση: στο Σήνταρ Πόιντ, στη Λίμνη Ήρη», για οχτώ μέρες, από 1-8 Σεπτεμβρίου, και σε διεθνή κλίμακα. Αγωνιζόμενοι σθεναρά για ν’ απαλλαγούν από τον πνευματικό τους ύπνο, γύρω στις 6.000 από τον «καθαγιασμένο» λαό του Θεού συνέρρευσαν στον τόπο της συνέλευσης, ιδιαίτερα από τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, για να παρακολουθήσουν τα καθημερινά προγράμματα. Αυτή η ενθαρρυντική συνέλευση ήταν μια ευκαιρία για τους «καθαγιασμένους» να ανανεώσουν την απόφασή τους να είναι άγρυπνοι και δραστήριοι στην υπηρεσία του Θεού που είχαν μπροστά τους.

17, 18. (α) Τη «Μέρα των Συνεργατών» αυτής της Γενικής Συνέλευσης, ποια έκδοση αναγγέλθηκε, και με ποια προοπτική; (β) Με ποιο τρόπο ήταν ενθαρρυντικές οι κατευθύνσεις που δόθηκαν για τη συνέχιση του έργου, και αυτά που συνέβησαν εκείνη τη μέρα της συνέλευσης ήταν απλώς προσωρινού ενδιαφέροντος;

¹⁷ Προκλήθηκε τρομερός ενθουσιασμός την Παρασκευή τη «Μέρα των Συνεργατών», 5 Σεπτεμβρίου, όταν ο Πρόεδρος Ι. Φ. Ρόδερφορδ ανήγγειλε την έκδοση ενός νέου περιοδικού από την 1η Οκτωβρίου 1919 με τον τίτλο «Ο Χρυσούς Αιών». Αυτό το περιοδικό θα συνόδευε το περιοδικό η Σκοπιά του Πύργου για το κήρυγμα των καλών νέων της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, και ο «καθαγιασμένος» λαός του Θεού ενθαρρύνθηκε να πάρει μέρος κάνοντας συνδρομές σ’ αυτό, αποβλέποντας στον καιρό που η κυκλοφορία θα έφτανε στα 4.000.000 αντίτυπα το τεύχος. Αργότερα, στις σελίδες 279-281 της Σκοπιάς του Πύργου της 15 Σεπτεμβρίου 1919 (στην Αγγλική) σ’ ένα άρθρο δυόμισι σελίδων με τίτλο «Αγγέλλοντας τη Βασιλεία», δόθηκαν επιπρόσθετες οδηγίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να προωθηθεί αυτό το έργο κηρύγματος που έπρεπε να γίνει παγκόσμια.

¹⁸ Τι διεγερτική πρόσκληση προς όλους τους αναγνώστες ήταν η δήλωση που αναφέρεται στην τρίτη από το τέλος παράγραφο αυτού του άρθρου: «Εισέλθετε γρήγορα. Να θυμάστε καθώς προχωρείτε σ’ αυτό το έργο ότι δεν είστε απλώς αντιπρόσωποι κάποιου περιοδικού, αλλά είστε πρέσβεις του Βασιλιά των βασιλιάδων και Κυρίου των κυρίων, αγγέλλοντας στους ανθρώπους μ’ αυτό τον αξιοπρεπή τρόπο την έλευση του Χρυσού Αιώνα, της ένδοξης βασιλείας του Κυρίου μας και Αρχηγού μας, για την οποία οι αληθινοί Χριστιανοί έλπιζαν και προσεύχονταν πολλούς αιώνες»! Υπήρξε άμεση ανταπόκριση σ’ αυτή την πρόσκληση γι’ αυτό το καινούργιο χαρακτηριστικό του έργου της Βασιλείας, και σήμερα, μετά από εξήντα πέντε χρόνια, το ίδιο περιοδικό φέρνει το όνομα «Ξύπνα!» και τυπώνεται κάθε τεύχος σε 9.500.000 αντίτυπα. Ασφαλώς η παρουσία των 6.000 «καθαγιασμένων» Χριστιανών στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο και οι επιδοκιμασίες τους για την αναγγελία του περιοδικού Χρυσούς Αιών την Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 1919, δεν ήταν με κανένα τρόπο πράγματα που είχαν πρόσκαιρο ενδιαφέρον, που δεν είχαν καμιά συνέπεια στην ιστορία της τάξης της «αγνής παρθένου» του Θεού σ’ αυτό τον πραγματικό καιρό της παρουσίας του Χριστού. Αυτή η τάξη της παρθένου δεν αποκοιμήθηκε ξανά!

19. Ποια δράση απαιτούσε η τακτοποίηση των λυχναριών, και γιατί αυτό οδήγησε σε διαίρεση των παρθένων;

¹⁹ Αυτός ήταν πραγματικά ο καιρός που «εσηκώθησαν πάσαι αι παρθένοι εκείναι και ητοίμασαν τας λαμπάδας αυτών». (Ματθαίος 25:7) Στην παραβολή, αυτό απαιτούσε από τις παρθένες να ξαναγεμίσουν τα λυχνάρια τους με λάδι, γιατί τα λυχνάρια τους ‘επρόκειτο να σβήσουν’. Αλλά αλίμονο! Οι μωρές παρθένες διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν να ξαναγεμίσουν αμέσως τα λυχνάρια τους· δεν είχαν φέρει μαζί τους δοχεία γεμάτα με λάδι, ενώ οι φρόνιμες παρθένες το είχαν κάνει αυτό. Αυτό οδήγησε σε μια διαίρεση των παρθένων. Γιατί; Τα εδάφια Ματθαίος 25:8, 9 εξηγούν: «Αι μωραί είπον προς τας φρονίμους· Δότε εις ημάς εκ του ελαίου σας, διότι αι λαμπάδες ημών σβύνονται. Απεκρίθησαν δε αι φρόνιμοι, λέγουσαι· Μήποτε δεν αρκέση εις ημάς και εις εσάς· όθεν υπάγετε κάλλιον προς τους πωλούντας και αγοράσατε εις εαυτάς».

20. Ήταν ιδιοτελές από τη μεριά των φρόνιμων παρθένων το ότι αρνήθηκαν να μοιραστούν το λάδι τους με τις μωρές, και ποια ήταν η απόφαση των φρόνιμων;

²⁰ Μπορούμε να φανταστούμε τι δυσκολία θα δημιούργησε αυτό στις μωρές παρθένες, να πάνε εκείνη την ώρα της νύχτας να ψάξουν να βρουν ανοιχτό ένα μαγαζί με λάδι ή κάποιον έμπορο λαδιών για να εφοδιαστούν με το απαραίτητο λάδι. Δεν ήταν, όμως, ιδιοτελές από μέρους των φρόνιμων παρθένων που δε μοιράστηκαν με τις απερίσκεπτες παρθένες το λάδι που είχαν; Όχι! γιατί αν το μοιράζονταν, τότε καμιά από τις δέκα παρθένες δε θα βρισκόταν στην πόρτα του σπιτιού του νυμφίου και δε θα έμπαινε στη γαμήλια γιορτή. Αν η προμήθειά τους μοιραζόταν και στις δέκα τότε το λάδι θα τελείωνε πριν φτάσουν εκεί. Οι φρόνιμες παρθένες έδειξαν ότι αισθάνονταν την υποχρέωση να φτάσουν εκεί, γι’ αυτό είχαν φέρει μαζί τους μια ποσότητα λαδιού για έκτακτη ανάγκη. Αυτό έδειξε, επίσης, ότι όλες ήταν αποφασισμένες να φτάσουν εκεί, και τώρα οι φρόνιμες παρθένες δε θα άφηναν να ματαιωθούν τα σχέδιά τους και να αποτύχει ο καλός τους σκοπός να τιμήσουν τον νυμφίο. Ακόμη, λάδι υπήρχε διαθέσιμο για τις μωρές παρθένες από άλλες πηγές χωρίς να εμποδίσουν ή να θέσουν σε κίνδυνο την επιτυχία των φρόνιμων παρθένων.

21. Τι δε σημαίνει αυτό σχετικά με τη συμπεριφορά της τάξης των «φρόνιμων» παρθένων σ’ έναν που θα επιθυμούσε να μελετήσει τη Βίβλο και να μάθει για τον Νυμφίο;

²¹ Πώς εξελίσσεται αυτό στην εκπλήρωση της παραβολής σ’ αυτό τον καιρό της παρουσίας του ουράνιου Νυμφίου; Μήπως αυτό σημαίνει ότι, αν κάποιο ειλικρινές άτομο άκουγε για την αόρατη παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού και ήθελε να μελετήσει τη Βίβλο μαζί με την τάξη των «φρόνιμων» παρθένων και να μετέχει κι αυτό στην απόδοση τιμής στον Νυμφίο, θα αρνούνταν να το κάνει αυτό η τάξη των «φρόνιμων» παρθένων και θα έλεγε στο άτομο να τα βγάλει πέρα μόνο του; Αν ήθελε να γεμίσει τον εαυτό του με το Λόγο του Θεού και με άγιο πνεύμα, μήπως η ενέργεια αυτή θα ήταν παράβαση του μαθήματος που παίρνουμε από την παραβολή; Όχι, καθόλου.

22. Εξετάζοντας το ζήτημα της μοιρασιάς του ‘λαδιού’, τι πρέπει να θυμούμαστε ότι σημαίνει το κράτημα ψηλά των αναμμένων λυχναριών, και τι συμβολίζει το ‘λάδι’;

²² Γιατί, τότε, στην εκπλήρωση, η τάξη των «φρόνιμων» παρθένων αρνείται να μοιραστεί το ‘λάδι’ της με την τάξη των «μωρών» παρθένων; Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι το να έχει κάποιος λάδι μέσα σ’ ένα δοχείο είναι σαν να έχει συμβολικό ‘λάδι’ μέσα στον εαυτό του. Επίσης, το να κρατάει κάποιος ψηλά το αναμμένο λυχνάρι είναι σαν ν’ αφήνει κάποιος το φως του να λάμπει, σαν να λάμπει κάποιος σαν ένα φωτεινό σώμα, για να μπορούν να δουν τα καλά μας έργα οι άνθρωποι που βρίσκονται μέσα σ’ αυτό τον σκοτεινό κόσμο και να δοξάσουν τον Θεό γι’ αυτό. (Ματθαίος 5:14-16· Φιλιππησίους 2:15) Το συμβολικό ‘λάδι’ είναι εκείνο που δίνει τη δύναμη για φωτισμό, και αυτό το ‘λάδι’ συμβολίζει τόσο το Λόγο του Θεού, ο οποίος είναι σαν λυχνάρι και φως σ’ ένα λάτρη του Θεού (Ψαλμός 119:105), όσο και το άγιο πνεύμα του Θεού, το οποίο διαφωτίζει το Λόγο του Θεού σ’ εμάς και παράγει σ’ όλους αυτούς που το έχουν τις θαυμάσιες θεϊκές ιδιότητες που αποκαλούνται «καρπός του πνεύματος». (Γαλάτας 5:22, 23· Εφεσίους 5:18-20) Θα έπρεπε λοιπόν να μειώσουν την ποσότητα αυτού του ‘λαδιού’ οι «φρόνιμες» παρθένες, αυτή τη δύναμη φωτισμού που έχουν και τελικά να πάψουν να λάμπουν;

23. (α) Τι επιθυμεί η τάξη των «μωρών» παρθένων να κάνει η τάξη των «φρόνιμων» απέναντί τους; (β) Τι είδους «Χριστιανοί» είναι η τάξη των «μωρών» παρθένων;

²³ Αυτό είναι εκείνο που θα ήθελε η τάξη των «μωρών» παρθένων να κάνουν οι «φρόνιμες». Οι «μωρές» επιθυμούν να συμβιβαστούν μαζί τους οι «φρόνιμες». Η αναγγελία της αόρατης παρουσίας του ουράνιου Νυμφίου το 1919 μ.Χ., ήταν μια πρόκληση για όλους εκείνους οι οποίοι ομολογούσαν ότι ήταν «παρθένες» με την επιθυμία να συναντήσουν τον Νυμφίο και να χαρούν κι αυτοί μαζί του. Εκείνοι που είναι σαν τις «μωρές» παρθένες απλώς ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί· κυρίως κατ’ όνομα είναι Χριστιανοί, αλλά δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της αληθινής Χριστιανοσύνης. Μπορεί να έχουν κάποια γνώση της Βίβλου, ιδιαίτερα γνώση με αιρετική κατανόηση αυτής της Βιβλικής γνώσης. Μπορεί να έχουν επηρεαστεί από την οποία γνώση της Γραφής που έχουν, αλλά όχι στο σημείο που να έχουν μέσα τους το ισχυρό πνεύμα του Θεού ώστε να παράγουν τους «καρπούς του πνεύματος». Η διαγωγή τους δεν είναι σύμφωνη με το πραγματικό Χριστιανικό υπόδειγμα. Λάμπουν κυρίως σαν κατ’ όνομα Χριστιανοί στους θρησκευτικούς τυπικισμούς της αίρεσής τους στον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο. Περιμένουν να πάνε στον ουρανό όταν πεθάνουν!

24. (α) Δίνει η θρησκευτική κατάρτιση της τάξης των «μωρών» παρθένων τη δυνατότητα στα μέλη της να δεχτούν τις ολοφάνερες αποδείξεις ότι ο Νυμφίος είναι παρών; (β) Σε τι είδους Χριστιανική ομολογία θέλουν οι μωρές να φέρουν τις φρόνιμες ώστε να συμβαδίζουν;

²⁴ Ωστόσο, η θρησκευτική τους κατάρτιση δεν τους δίνει την ικανότητα ν’ αντιμετωπίσουν την πρόκληση όταν ακούγεται η μεσονύχτια κραυγή, «Ιδού, ο νυμφίος έρχεται, εξέλθετε εις απάντησιν αυτού». Στην πραγματικότητα, δε διακρίνουν, δε δέχονται το γεγονός που μπορεί να αποδειχτεί και που αποδεικνύει την παρουσία του Νυμφίου από το έτος 1914. Ομολογούν ότι πιστεύουν στον Νυμφίο και ότι η εκκλησία είναι η νύφη του, αλλά επιμένουν ότι θα συναντήσουν τον Νυμφίο και ότι θα συμμετάσχουν στη χαρά του με τον δικό τους τρόπο, τον αιρετικό τρόπο. Έτσι, για να υπάρξει συναναστροφή ανάμεσα σ’ αυτούς και στην τάξη των «φρόνιμων» παρθένων, πρέπει να γίνει συμβιβασμός. Απαιτείται να γίνει μια ανάμιξη πίστεων σ’ εκείνους που ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί και κληρονόμοι του ουρανού. Η «φρόνιμη» τάξη πρέπει να αφαιρέσει από το δικό της απόθεμα πνευματικού ‘λαδιού’ και να κατεβάσει τη Χριστιανική της ανάπτυξη στο επίπεδο των μωρών θρησκευόμενων. Έτσι οι «φρόνιμοι» πρέπει να γίνουν θρησκευτικά ανόητοι για να συναναστρέφονται τους «μωρούς», άφρονες, απερίσκεπτους καθ’ ομολογία Χριστιανούς.

25. (α) Ποιο, λοιπόν, είναι το ζήτημα σχετικά με την τάξη των «φρόνιμων» παρθένων; (β) Για ν’ ανταποκριθούν στις απαιτήσεις, τελικά, ποια λόγια του Πέτρου και του Παύλου χρειάζεται να εφαρμόσουν;

²⁵ Το ζήτημα είναι σαφές: Θα επηρεαστεί η τάξη των «φρόνιμων» παρθένων από απλό θρησκευτικό συναίσθημα όπως συμβαίνει στον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο; Θα αφήσουν να εξαντληθεί το πνευματικό τους ‘λάδι’ ώστε να μην μπορούν πια να λάμψουν σαν αληθινοί Χριστιανοί μέχρι το τέλος, και να είναι υποχρεωμένοι με το πέρασμα του χρόνου ν’ αποσυρθούν από την πομπή αυτών οι οποίοι φέρνουν το φως και οι οποίοι συνοδεύουν τον Νυμφίο στην πόρτα της αίθουσας που γίνεται η γαμήλια γιορτή; Όπως λέει το εδάφιο 2 Πέτρου 1:10 αυτοί χρειάζεται να ‘δείξουν μεγαλύτερη επιμέλεια για να κάνουν βέβαιη την κλήση και την εκλογή τους’. Χρειάζεται να μιμηθούν τον απόστολο Παύλο, ο οποίος, προς το τέλος της επίγειας ζωής του έγραψε: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος, τον οποίον ο Κύριος θέλει μοι αποδώσει εν εκείνη τη ημέρα». Πρέπει να έχουν ανταποκριθεί πλήρως στις Χριστιανικές απαιτήσεις όταν φτάσουν σ’ εκείνη την πόρτα του γαμήλιου συμποσίου του Νυμφίου.—2 Τιμόθεον 4:7, 8.

26. Πώς η τάξη των «φρόνιμων» παρθένων ήρθε κάτω από περιορισμό στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, και γιατί σταμάτησε τη συντροφιά με την τάξη των «μωρών» παρθένων το 1919;

²⁶ Γι’ αυτό το λόγο η τάξη των «φρόνιμων» παρθένων έπαψε να συναναστρέφεται μ’ αυτούς οι οποίοι απλώς ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί, σαν τα ζιζάνια της παραβολής του σίτου και των ζιζανίων. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου είχαν φερθεί αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας, και στους στρατιωτικούς, πολιτικούς και δικαστικούς εραστές της. Όχι μόνο ήταν κάτω από περιορισμούς από φόβο κυρίως ανθρώπων της εξουσίας αλλά ήταν και σε κατά γράμμα δουλεία με φυλακίσεις και περιορισμό σε στρατιωτικά στρατόπεδα και σ’ άλλα μέρη περιορισμού. Το 1919 ενήργησαν σύμφωνα με την πρόσκληση που ήρθε από τον ουρανό σχετικά με τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη: «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, διά να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής». (Αποκάλυψις 18:4) Δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν με την τάξη των «μωρών» παρθένων σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα. Πρέπει να υπακούνε στον Θεό μάλλον παρά στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και στους κοσμικούς εραστές της. Δεν μπορούσαν να προχωρούν μαζί με τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη λατρεύοντας την εικόνα του θηρίου, την Κοινωνία των Εθνών, πάνω στο οποίο η Βαβυλώνα η Μεγάλη άρχισε να ιππεύει το 1919 μ.Χ.—Αποκάλυψις 13:14, 15· 14:11, 12· 17:1-18.

27. Γιατί η θέση της τάξης των «φρόνιμων» παρθένων ήταν ξεκάθαρη από την αρχή, όπως φαίνεται από τη δημόσια δήλωση που έγινε την Κυριακή, 7 Σεπτεμβρίου 1919;

²⁷ Η θέση που πήρε η τάξη των «φρόνιμων» παρθένων πάνω σ’ αυτό το ζήτημα ήταν σαφής από την αρχή. Σε απόδειξη τούτου, το απόγευμα της Κυριακής 7 Σεπτεμβρίου 1919, στη συνέλευση του Σήνταρ Πόιντ, ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ έδωσε τη δημόσια διάλεξη με τίτλο «Η Ελπίδα της Δυστυχισμένης Ανθρωπότητας», στην οποία τόνισε την αποδοκιμασία του Θεού για την Κοινωνία των Εθνών. Παραθέτουμε τα εξής από τις πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν τη Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 1919 στη Σταρ-Τζώρναλ του Σαντάσκυ (Οχάιο):

Ο Πρόεδρος Ρόδερφορδ μίλησε σε 7.000 περίπου άτομα κάτω από τα δέντρα την Κυριακή το απόγευμα. Δήλωσε ότι η Κοινωνία των Εθνών η οποία σχηματίστηκε από πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις υποκινήθηκε από την επιθυμία για μια καλύτερη ανθρωπότητα με την εγκαθίδρυση ειρήνης και αφθονίας, αλλά βεβαίωσε κατόπιν ότι η δυσαρέσκεια του Κυρίου θα έρθει πάνω στην Κοινωνία, επειδή ο κλήρος—ο Καθολικός και ο Προτεσταντικός—που ισχυρίζεται ότι αντιπροσωπεύει τον Θεό, εγκατέλειψε το σχέδιό του και υποστηρίζει την Κοινωνία των Εθνών, χαιρετίζοντάς την σαν την πολιτική έκφραση της βασιλείας του Χριστού πάνω στη γη.—Η Σκοπιά του Πύργου, 1 Οκτωβρίου 1919, σελίδα 298, στήλη 1 (στην Αγγλική).

28, 29. Γιατί η τάξη των «φρόνιμων» παρθένων πήρε αυτή τη στάση, και ποια ονειδιστική ονομασία που χρησιμοποίησε ο Ιάκωβος δε θα μπορούσε να εφαρμοστεί σ’ αυτούς;

²⁸ Η τάξη των «φρόνιμων» παρθένων πίστευε ότι η βασιλεία του αγαπητού Γιου τού Θεού εγκαθιδρύθηκε στους ουρανούς στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914, και δεν έκανε κανένα συμβιβασμό γι’ αυτό και αρνήθηκε ν’ αναγνωρίσει και να λατρεύσει οποιοδήποτε άλλο υποκατάστατο. Δεν έδωσαν από το πνευματικό τους ‘λάδι’ ούτε μείωσαν την πλήρη αφοσίωσή τους στη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Αυτή η σθεναρή προσκόλληση στη Βασιλεία δεν τους έκανε δημοφιλείς σ’ αυτό τον κόσμο ή φίλους αυτού του κόσμου. Δυνάμωσε το μίσος του κόσμου αυτού απέναντί τους. Αλλά αυτό το μίσος και η εχθρότητα του κόσμου έδειξαν ακόμη περισσότερο ότι αυτοί διακρατούσαν τη σχέση τους με τον ουράνιο Βασιλιά-Νυμφίο. Έτσι δε θα μπορούσε να εφαρμοστεί σ’ αυτούς η ονειδιστική ονομασία «μοιχαλίδα» που ο μαθητής Ιάκωβος είχε απευθύνει σε ορισμένα μέλη της εκκλησίας του πρώτου αιώνα, λόγω της στάσης που είχαν κρατήσει λέγοντας:

²⁹ «Μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θελήση να είναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται».—Ιακώβου 4:4.

30, 31. Σε ποιον η τάξη των «φρόνιμων» παρθένων έδειξε έτσι τις ιδιότητες μιας αρραβωνιασμένης παρθένου, και πώς περιγράφεται στην προφητεία του Ησαΐα αυτή η νυφική ομορφιά;

³⁰ Έτσι, η τάξη των «φρόνιμων» παρθένων διατηρώντας χωρίς συμβιβασμούς το πλήρες απόθεμά τους πνευματικού ‘λαδιού’ και χρησιμοποιώντας το για να διατηρήσουν τους εαυτούς τους σαν λυχνάρια τα οποία καίνε συνεχώς με λαμπερή φλόγα, τιμούσαν τον ουράνιο Νυμφίο τους, με τον οποίο είναι αρραβωνιασμένες ή υποσχεμένες για γάμο. Άφηναν να λάμπουν οι όσιες, αγνές, καθαρές ιδιότητες που είχαν μέσα τους και που αναμενόταν να έχουν εκείνοι οι οποίοι θα αποτελούσαν την ουράνια νύφη τού ‘ενός συζύγου’ τους, του Κυρίου Ιησού Χριστού. Χαίρονται μαζί του που έχει έρθει ο καιρός του Θεού για να οδηγήσει ο αγαπητός του Γιος τη ‘νύμφη’ του στο σπίτι του· αυτοί μετέχουν στη μεγάλη ευφροσύνη του, όπως ακριβώς είναι γραμμένο: «Καθώς ο νυμφίος ευφραίνεται εις την νύμφην, ούτως ο Θεός σου θέλει ευφρανθή εις σε». (Ησαΐας 62:5) Για να ταιριάξουν στη δόξα της εμφάνισής του, πρέπει κι αυτοί να είναι όμορφοι όπως είναι η νύφη τη μέρα του γάμου της, με το να δεχτούν το στολισμό που τους δίνει ο ουράνιος Πατέρας. Αυτή η θαυμάσια ισορροπία ομορφιάς μεταξύ του νυμφίου και της νύφης περιγράφεται στο εδάφιο Ησαΐας 61:10:

³¹ «Διότι με ενέδυσεν ιμάτιον σωτηρίας, με εφόρεσεν επένδυμα δικαιοσύνης, ως νυμφίον ευπρεπισμένον με μίτραν και ως νύμφην κεκοσμημένην με τα πολύτιμα αυτής καλλωπίσματα».

32. Πώς λάμπει η τάξη των «φρόνιμων» παρθένων προς τιμή του Νυμφίου τους;

³² Τίποτα από μέρους της τάξης των «φρόνιμων» παρθένων πάνω στη γη δεν πρέπει να σκιάζει τη δόξα του ουράνιου Νυμφίου ο οποίος ακτινοβολεί σαν τον ήλιο: «Ούτος εξέρχεται ως νυμφίος εκ του θαλάμου αυτού». (Ψαλμός 19:4, 5) Επομένως είναι καθήκον των μελών της τάξης των «φρόνιμων» παρθένων να λάμπουν προς τιμή του Νυμφίου τους σαν φωστήρες με το να εκδηλώνουν αυτές τις χριστοειδείς ιδιότητες οι οποίες τους ξεχωρίζουν από τη θρησκευτική πόρνη, τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, και όλες τις θρησκευτικά ανήθικες «θυγατέρες» της. Με το να λάμπουν λοιπόν έτσι, δεν κακοπαριστάνουν τον αγαπημένο τους Νυμφίο στην ανθρωπότητα.

ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΣ ΛΑΔΙ ΓΙΑ ΤΑ ΛΥΧΝΑΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ

33. Σύμφωνα με την παραβολή του Ιησού, τι μόνο θα μπορούσαν οι «φρόνιμες» παρθένες να πουν στις «μωρές», και τι έδειξαν έτσι οι «φρόνιμες»;

³³ Επειδή τα μέλη της τάξης των «μωρών» παρθένων δεν είχαν πνευματικό ‘λάδι’ δεν μπόρεσαν να λάμψουν προς τιμή του Νυμφίου ο οποίος έφτασε και ήταν παρών και προχωρούσε για τη γαμήλια γιορτή. Δεν είχαν κανένα δικαίωμα να πάρουν από το ‘λάδι’ που οι «φρόνιμες» είχαν φέρει μαζί τους και το οποίο χρειάζονταν για να συνοδεύσουν τον Νυμφίο. Έτσι, σύμφωνα με την παραβολή, το μόνο που οι «φρόνιμες» μπορούσαν να πουν στις «μωρές» ήταν: «Μήποτε δεν αρκέση εις ημάς και εις εσάς· όθεν υπάγετε κάλλιον προς τους πωλούντας και αγοράσατε εις εαυτάς». (Ματθαίος 25:9) Παίρνοντας αυτή τη στάση, οι «φρόνιμες» παρθένες έδειξαν πάλι τη φρόνησή τους, και η ανοησία των μωρών, απερίσκεπτων παρθένων αποδείχτηκε καταστροφική γι’ αυτές. Ήταν υποχρεωμένες να ψάξουν να βρουν εμπόρους λαδιού και να γεμίσουν τα λυχνάρια τους.

34, 35. Σε εκπλήρωση της παραβολής, πώς εκπληρώθηκε η αγορά του λαδιού, αλλά τι δείχνει η παραβολή ότι θα συνέβαινε στο μεταξύ;

³⁴ Παρόμοια, στην εκπλήρωση της παραβολής, οι «μωρές» ήταν υποχρεωμένες να προμηθευτούν μόνες τους την ποσότητα του πνευματικού ‘λαδιού’ που χρειάζονταν. Πήγαν εκεί που θρησκευτικά πίστευαν ότι θα μπορούσαν να βρουν το ‘λάδι’ το οποίο θα άνοιγε το δρόμο για να πάνε στον ουρανό, σύμφωνα με τα θρησκευτικά τους πιστεύω. Γι’ αυτό, έψαξαν να βρουν το είδος του ‘λαδιού’ που πουλούσαν τα δογματικά τους, θρησκευτικά αιρετικά συστήματα κι απ’ αυτούς τους εμπόρους πήραν το είδος του ‘λαδιού’ που ήταν πρόθυμες να πληρώσουν, χωρίς το σωστό είδος αφιέρωσης στον ουράνιο Νυμφίο. Αλλά θα αποδειχτεί αποτελεσματικό το θρησκευτικό ‘λάδι’ που τους πούλησαν οι έμποροι του λαδιού ώστε να τους δοθεί η είσοδος στο γαμήλιο συμπόσιο; Σχετικά μ’ αυτό διαβάζουμε:

³⁵ «Ενώ δε απήρχοντο διά να αγοράσωσιν, ήλθεν ο νυμφίος και αι έτοιμοι εισήλθον μετ’ αυτού εις τους γάμους, και εκλείσθη η θύρα».—Ματθαίος 25:10.

36. Ποιες παρθένες απόλαυσαν την παρουσία του νυμφίου στην πομπή, και τι έδωσε τη δυνατότητα σ’ αυτές να περάσουν στην επιθεώρηση που έγινε στην «πόρτα»;

³⁶ Οι «φρόνιμες» παρθένες και οι «μωρές» παρθένες πήγαν σε αντίθετες κατευθύνσεις—οι «μωρές» απομακρύνθηκαν από τον Νυμφίο και οι «φρόνιμες» πλησίασαν στον Νυμφίο που ήρθε. Από το σημείο που συνάντησαν τον Νυμφίο οι «φρόνιμες» παρθένες ως την «πόρτα» του σπιτιού που θα γινόταν το γαμήλιο συμπόσιο, υπήρχε κάποια απόσταση. Μεταξύ αυτών των δύο σημείων υπήρχε για κάποιο χρόνο μια φωτεινή πομπή, και στη διάρκεια αυτής της περιόδου οι «φρόνιμες» παρθένες ήταν μαζί με τον νυμφίο. Όταν η χαρούμενη πομπή έφτασε στον προορισμό της και μπήκαν μέσα από την πόρτα του σπιτιού του νυμφίου, τα λυχνάρια των «φρόνιμων» παρθένων έκαιγαν με φωτεινή φλόγα. Το λάδι τους δεν είχε τελειώσει πριν φτάσουν στην «πόρτα». Έτσι, οι «φρόνιμες» παρθένες αποδείχτηκε πως ήταν μέρος της πομπής η οποία βάδιζε στα ίχνη του νυμφίου. Αυτό έδωσε το δικαίωμα σ’ αυτές να μπουν στο γαμήλιο συμπόσιο. Η σημασία της προετοιμασίας τους για την επιθεώρηση τονίζεται όταν η παραβολή λέει: «Και αι έτοιμοι εισήλθον μετ’ αυτού εις τους γάμους». Έτσι η πόρτα δεν κλείστηκε ώστε να μην τους επιτραπεί η είσοδος αλλά κλείστηκε μετά την είσοδό τους!

37. Στο σημείο της επιθεώρησης, με ποιον τρόπο αποδεικνύονται ότι λάμπουν οι σημερινές «παρθένες», και λόγω ποιας κατάστασης στην οποία βρίσκονται τους δέχεται ο Νυμφίος στην τάξη της «νύμφης»;

³⁷ Στην εκπλήρωση της παραβολής στην εποχή μας, τα μέλη της τάξης των «φρόνιμων» παρθένων συνεχίζουν την πομπή η οποία τιμά και μεγαλύνει τον ένδοξο Νυμφίο μέχρι το τέλος. Όταν φτάνουν στο σημείο της επιθεώρησης στην «πόρτα», αποδεικνύονται άξιοι για να μπουν μέσα στις γαμήλιες εκδηλώσεις. Η επιθεώρηση που γίνεται σ’ αυτούς από το ουράνιο Πρόσωπο στο οποίο είναι υποσχεμένοι για γάμο, πιστοποιεί ότι λάμπουν με τη Χριστιανική προσωπικότητα που επιδοκιμάζει ο Νυμφίος για την ουράνια «νύμφη» του. Παρουσιάζουν τον εαυτό τους σαν «παρθένον αγνήν εις τον Χριστόν». Δεν άφησαν τον εαυτό τους να ‘διαφθαρεί και να πέσει από την ειλικρίνεια και την αγνότητα που οφείλονται στον Χριστό’. (2 Κορινθίους 11:2, 3) Ο Νυμφίος μπορεί να δεχτεί αυτές τις «φρόνιμες» παρθένες της σημερινής εποχής σαν μέρος της Χριστιανικής εκκλησίας, σχετικά με την οποία είναι γραμμένο: «Διά να παραστήση αυτήν εις εαυτόν ένδοξον εκκλησίαν, μη έχουσαν κηλίδα ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων, αλλά διά να ήναι αγία και άμωμος».—Εφεσίους 5:27.

«ΚΑΙ ΕΚΛΕΙΣΘΗ Η ΘΥΡΑ»

38. Πόσοι τελικά θα γίνουν δεκτοί στις γαμήλιες εκδηλώσεις, και πότε θα κλειστεί επίσημα η «πόρτα»; Και γιατί;

³⁸ Φυσικά, δε θα επιτραπεί να περάσει μέσα από την «πόρτα» για το γαμήλιο συμπόσιο κανένας άλλος εκτός από εκείνους οι οποίοι θα συμπληρώσουν τον αριθμό των 144.000 μελών της τάξης της ουράνιας «νύμφης». (Αποκάλυψις 7:4-8· 14:1-5) Αλλά πότε κλείνεται η «πόρτα» επίσημα; Αυτό θα συμβεί όταν ξεσπάσει η «μεγάλη θλίψη» στον προσδιορισμένο καιρό του Θεού και αρχίσει η καταστροφή να έρχεται πάνω στον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο και σ’ όλο το υπόλοιπο μέρος αυτής της θρησκευτικής πόρνης, της Βαβυλώνας της Μεγάλης, της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας. Τότε θα είναι πολύ αργά για οποιονδήποτε που ομολογεί ότι είναι Χριστιανός να βγει από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη για να μην έχει κι αυτός μερίδα στις αμαρτίες της και να μη λάβει μέρος στις θανατηφόρες πληγές της. (Αποκάλυψις 18:4) Επειδή ο αριθμός των ημερών της «μεγάλης θλίψης» θα «συντμηθεί» χάρη των ‘εκλεγμένων’, είναι φανερό ότι ο πλήρης αριθμός των ‘εκλεγμένων’, δηλαδή, 144.000, θα έχει συμπληρωθεί ήδη τον καιρό που ξεσπάει η «μεγάλη θλίψη». Το γεγονός αυτό φέρνει και το κλείσιμο της πόρτας.

39. Στην παραβολή των «δέκα παρθένων», τι συμβαίνει τελικά;

³⁹ Τι πρέπει να συμβεί τότε; Η παραβολή των «δέκα παρθένων» το δείχνει, όταν τελειώνει με τα λόγια: «Ύστερον δε έρχονται και αι λοιπαί παρθένοι, λέγουσαι· Κύριε, Κύριε, άνοιξον εις ημάς. Ο δε αποκριθείς είπεν· Αληθώς σας λέγω, δεν σας γνωρίζω».—Ματθαίος 25:11, 12.

40. Γιατί ήταν δικαιολογημένος ο νυμφίος να πει στις «μωρές» παρθένες: «Δεν σας γνωρίζω»;

⁴⁰ Οι πέντε «μωρές» παρθένες προμηθεύτηκαν όσο λάδι μπόρεσαν να πάρουν από τους εμπόρους λαδιού που κατάφεραν να βρουν εκείνη την ώρα της νύχτας, και ήρθαν στην πόρτα με τα λυχνάρια τους να καίνε. Αλλά τα λυχνάρια τους δεν είχαν λάμψει προς τιμή του νυμφίου. Δεν αποτελούσαν μέρος της πομπής η οποία τον συνάντησε και τον συνόδευσε με χαρά. Ποια βάση είχε, λοιπόν, ο νυμφίος για να τις αναγνωρίσει σαν μέρος των εορταστών του; Καμιά! Δεν είχαν προσθέσει καμιά λαμπρότητα στη γαμήλια πομπή του. Στ’ αλήθεια, λοιπόν, μπορούσε να τις πει: «Δεν σας γνωρίζω». Αυτό απέδειξε ότι είχε δίκιο που τις άφησε έξω με την πόρτα κλειδωμένη.

41. Όταν η «μεγάλη θλίψη» πλήξει τον Χριστιανικό κόσμο, τι θα διαπιστώσουν για τον εαυτό τους αυτοί που ανήκουν στην τάξη των «μωρών» παρθένων;

⁴¹ Παρόμοια, όταν αρχίσει η «μεγάλη θλίψη» πάνω στον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο που είναι το πιο εξέχον μέρος της θρησκευτικής πόρνης, της Βαβυλώνας της Μεγάλης, οι ελπίδες τους να πάνε στον ουρανό όταν πεθάνουν θα κλονιστούν πολύ και θα αμφισβητηθούν. Θα διακρίνουν ότι δεν ήταν συνταυτισμένοι με τη σωστή θρησκευτική οργάνωση που αποτελεί την «αγνή παρθένο», «τη νύμφη, τη σύζυγο του Αρνίου». Θα διαπιστώσουν πως δε θα «αρπαχθούν» με τα φυσικά τους σώματα στα σύννεφα «εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα», σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνουν οι θεολόγοι τους στο εδάφιο 1 Θεσσαλονικείς 4:17. Είναι αλήθεια πως αυτοί έχουν λάμψει σαν μέλη της μιας ή της άλλης θρησκευτικής αίρεσης του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, αλλά ήταν απλώς τυπικοί ή καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί και όχι πραγματικοί. Εκείνο που μετράει τώρα καθώς εισέρχονται στη «μεγάλη θλίψη» είναι, όχι τι σκεφτόταν ή έλεγε γι’ αυτούς ο ιερέας ή κήρυκάς τους, αλλά το πώς τους θεωρεί ο ουράνιος Νυμφίος!

42. Πού θα βασιστούν για να κάνουν έκκληση στον Νυμφίο όταν η θρησκευτική τους οργάνωση θα έχει πάψει να υπάρχει σαν μεσίτρια;

⁴² Αργοπορημένοι, σαν «αποκλεισμένοι», πλησιάζουν στην κατάσταση που προμηνύει γι’ αυτούς μια κλεισμένη πόρτα, καθώς η θρησκευτική βάση πάνω στην οποία στέκονται καταστρέφεται από τη «μεγάλη θλίψη». Αφού η θρησκευτική τους οργάνωση που ενήργησε σαν μεσίτρια γι’ αυτούς καταστραφεί, θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν άμεσα τον Νυμφίο, την Κεφαλή της αληθινής εκκλησίας. Επειδή η παρουσία του είναι αόρατη και κρυμμένος από τα μάτια τους σαν να βρισκόταν πίσω από μια κλειστή πόρτα, θα του φωνάξουν δυνατά για να δουν αν η απλή τους ομολογία για τη Χριστιανοσύνη χωρίς δίκαια έργα θα τους σώσει και θα τους πάρει στον ουρανό. Αφού τον αναγνώρισαν με το στόμα τους, δεν οφείλει αυτός τώρα να ανταποκριθεί και να τους αναγνωρίσει; Αυτοί θα φωνάζουν «Κύριε, Κύριε» με την ελπίδα ότι θα τους ακούσει. Αυτό θα έπρεπε να κάνει την πόρτα ν’ ανοιχτεί σ’ αυτούς. Αλλά θα ανοιχτεί;

43. (α) Ποια λόγια της επί του Όρους Ομιλίας του Ιησού δεν έχουν πάρει σοβαρά τα μέλη της τάξης των «μωρών» παρθένων με το να τον αποκαλούν «Κύριο»; (β) Τι θα συμβεί σ’ αυτούς όταν ο Ιησούς τελικά πάρει τα λόγια αυτά σοβαρά;

⁴³ Δεν έχουν πάρει σοβαρά αυτά που είπε ο ουράνιος Νυμφίος πάνω στη γη στην επί του Όρους Ομιλία του: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν». (Ματθαίος 7:21-23) Αλλά τότε στη «μεγάλη θλίψη», τα μέλη της τάξης των «μωρών» παρθένων θα μάθουν ότι ο Νυμφίος είπε αυτά τα λόγια πολύ σοβαρά σαν μια αρχή του τρόπου που ενεργεί. Δε θ’ ανοίξει την πόρτα σ’ αυτούς για να μπουν στο ουράνιο γαμήλιο συμπόσιο. Θα τους αφήσει έξω στο σκοτάδι τής πιο βαθιάς νύχτας του κόσμου, για ν’ αφανιστούν μαζί με όλους τους άλλους «εργάτες της ανομίας». Από την καταστροφή τους δεν πρόκειται ν’ αναστηθούν σε ουράνια ζωή.

44. Με ποια λόγια τελείωσε ο Ιησούς την παραβολή των «δέκα παρθένων», και τι δε θα επιτρέψουν οι «φρόνιμες» σχετικά με το απόθεμά τους πνευματικού λαδιού;

⁴⁴ Συνεπώς, τα λόγια του Ιησού, «αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε την ημέραν ουδέ την ώραν», με τα οποία τόνισε την ουσία της παραβολής των «δέκα παρθένων» είναι ιδιαίτερα επίκαιρα για μας που ζούμε στη «συντέλεια του αιώνος». (Ματθαίος 25:13) Τώρα υπάρχει ευκαιρία για εκείνους οι οποίοι επιθυμούν να μοιάσουν στις πέντε «φρόνιμες» παρθένες να λάμπουν συνεχώς με μια δραστήρια Χριστιανική προσωπικότητα η οποία ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις που πρέπει να έχει κάποιος για να είναι μέλος της τάξης της ουράνιας «νύμφης». Δεν κάνουν κανένα συμβιβασμό μ’ εκείνους οι οποίοι επιδιώκουν να τους κάνουν να έχουν κι αυτοί μερίδα στο φορτίο της ανοησίας των άλλων κι έτσι να τους αποσπάσουν λίγο ή πολύ από το απόθεμα πνευματικού ‘λαδιού’ που έχουν.

45. Σε ποια θρησκευτική συντροφιά δε θέλουν οι «φρόνιμες» να βάλουν τον εαυτό τους, και προς τιμή τίνος πρέπει να λάμπουν συνεχώς, και γιατί;

⁴⁵ Δεν πρέπει να εκθέσουμε τον εαυτό μας στον κίνδυνο να σβήσει το φως μας και να μπούμε στη θρησκευτική συντροφιά τους. Χρειαζόμαστε όλο το πνευματικό ‘λάδι’ με το οποίο μπορούμε να εφοδιαστούμε. Η πίστη μας στην άφιξη και στην παρουσία του Νυμφίου πρέπει να εξακολουθήσει να λάμπει, κι εμείς είναι ανάγκη να συνεχίσουμε σαν μέρος της πομπής που λάμπει και ακολουθεί τα ίχνη του μέχρις ότου φέρει τη νυφική εκκλησία του μέσα στο σπίτι του. Η μακρά καθυστέρηση για την άφιξη του Νυμφίου τελείωσε. Αυτός βρίσκεται εδώ, στην ένδοξη παρουσία του. Πέρασε ο καιρός για νυσταγμό και ύπνο! Είναι καιρός για να λάμψουμε προς τιμή του και να χαρούμε μαζί του σ’ αυτή τη χαρά που έθεσε μπροστά του ο ουράνιος Πατέρας, δηλαδή να πάρει την πνευματική του «νύμφη» και να γιορτάσει το γεγονός αυτό με ένα γαμήλιο συμπόσιο. Είναι ζωτικά απαραίτητο τώρα να αγρυπνούμε, γιατί δεν ξέρουμε τη μέρα ή την ώρα που η «πόρτα» της ευκαιρίας θα κλειστεί, και η οποία ποτέ δε θα ανοιχτεί ξανά.

ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ «ΣΗΜΕΙΟΥ» ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ

46. (α) Η παραβολή των «δέκα παρθένων» είναι μέρος της απάντησης που έδωσε ο Ιησούς σε ποιο ερώτημα των αποστόλων του; (β) Πώς η τάξη των «φρόνιμων» βλέπει το αποκορύφωμα της εκπλήρωσης της παραβολής, και για ποια γεγονότα τους πείθει αυτό;

⁴⁶ Η παραβολή για τις «δέκα παρθένες» δόθηκε σαν μέρος της απάντησης στην ερώτηση που έκαναν οι απόστολοι στον Ιησού: «Τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθαίος 24:3) Το αποκορύφωμα αυτής της παραβολής εκπληρώνεται από το έτος 1914 μ.Χ. Όλος ο κόσμος μπορεί να δει τα τελευταία χαρακτηριστικά αυτής της παραβολής να πραγματοποιούνται σήμερα. Τα γεγονότα που παρουσιάστηκαν λεπτομερώς παραπάνω δε συνέβησαν σε μια γωνιά, σ’ ένα σκοτεινό σημείο, αλλά λαβαίνουν χώρα φανερά όπου παρατηρητικά άτομα μπορούν να τα διακρίνουν, άσχετα με το αν καταλαβαίνουν τη σημασία τους ή όχι. Τουλάχιστον, αυτοί που ανήκουν στην τάξη των «φρόνιμων» παρθένων έχουν παρατηρήσει αυτά τα γεμάτα σημασία συμβάντα, κι έχουν την ισχυρή απόδειξη ότι ο ουράνιος Νυμφίος ήρθε το 1914 μ.Χ. και ότι η παρουσία του βρίσκεται τώρα αόρατα εν προόδω. Διακρίνουν την παρουσία του με τα μάτια της πίστης τους λόγω των αποδείξεων που υπάρχουν από την εκπλήρωση της παραβολής των «δέκα παρθένων». Είναι βέβαιοι ότι η «συντέλεια του αιώνος» άρχισε το έτος 1914 μ.Χ.

47. Πώς αποδεικνύεται η κατάλληλη σημασία της λέξης παρουσία απ’ αυτό που έκαναν οι «φρόνιμες» παρθένες μετά τη μεσονύχτια κραυγή που ανήγγειλε τον νυμφίο;

⁴⁷ Ναι, η Ελληνική λέξη που χρησιμοποίησε ο απόστολος Ματθαίος στο Ευαγγέλιό του, κεφάλαιο είκοσι τέσσερα και εδάφιο τρία, δε σημαίνει την «έλευση», όπως αποδίδουν την Ελληνική λέξη «παρουσία» πολλοί μεταφραστές σε άλλες γλώσσες. Αυτό υποστηρίζεται από αυτά που αναφέρονται στην παραβολή. Οι «δέκα παρθένες» εγείρονται από τον ύπνο όταν ακούν τη μεσονύχτια κραυγή, «Ιδού ο νυμφίος»! Όταν τα πρόθυμα μάτια τους, που αγρυπνούν για τη φωταγωγημένη πομπή του, διακρίνουν την άφιξή του στην τοποθεσία τους, τότε πάνε μαζί του στη συνοδεία του. Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα πέρασε χρόνος για να φτάσουν όλοι στο σπίτι του Νυμφίου όπου το γαμήλιο συμπόσιο περίμενε όλους τους άξιους προσκεκλημένους. Συνεπώς, υπήρχε μια χρονική περίοδος της παρουσίας του Νυμφίου μετά την άφιξή του μέχρις ότου έφερε τη νύφη του στο σπίτι που ήταν ετοιμασμένο γι’ αυτήν.

Η ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΜΙΑΣ ΠΑΡΑΝΟΗΣΗΣ

48. (α) Από ποιο έτος υπολόγισε ότι άρχισε η παρουσία του Χριστού, ο συντάκτης και εκδότης της Σκοπιάς της Σιών; (β) Επίσης, ποια ήταν η χρονολογία της δημιουργίας του ανθρώπου, όπως δημοσιευόταν στο εξώφυλλο της Σκοπιάς για μερικά χρόνια;

⁴⁸ Είναι αλήθεια ότι ο συντάκτης και εκδότης του περιοδικού Η Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας υπολόγισε ότι η παρουσία του ουράνιου Νυμφίου άρχισε το έτος 1874 μ.Χ. Επίσης, υπολόγισε ότι η χρονολογία της δημιουργίας του πρώτου ανθρώπου από τον Ιεχωβά Θεό ήταν το έτος 4128 π.Χ., πράγμα που σήμαινε ότι τα έξι χιλιάδες χρόνια της ύπαρξης του ανθρώπου πάνω στη γη τελείωσαν το έτος 1872 μ.Χ., όπως υπολόγισε ο Ρώσσελ και οι σύντροφοί του. Ο υπολογισμός αυτός άρχισε να αναγγέλλεται στην πρώτη σελίδα του περιοδικού Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας αρχίζοντας από το τεύχος 1 Ιουλίου 1906 (στην Αγγλική), κι αυτή η συνήθεια συνεχίστηκε μέχρι το τεύχος της 15ης Σεπτεμβρίου 1928 (στην Αγγλική). Για παράδειγμα, στο πρώτο από τα τεύχη που αναφέρθηκαν υπήρχε η χρονολογία του τεύχους «1 Ιουλίου 1906 μ.Χ.—6034 από την Κτίση του Κόσμου»· ενώ η χρονολογία του τεύχους που αναφέρθηκε τελευταίο ήταν: «6056 από την Κτίση του Κόσμου—15 Σεπτεμβρίου 1928». Η «Κτίση του Κόσμου» υπολογίστηκε πως ήταν το έτος 4128 προ Χριστού.

49. (α) Πότε υπολογίστηκε ότι συνέβη η είσοδος της αμαρτίας; (β) Πότε, λοιπόν, θα άρχιζε η χιλιετία για να ριχτεί ο Σατανάς στην άβυσσο και για να βασιλεύσει ο Χριστός;

⁴⁹ Ωστόσο, δυο χρόνια υπολογίστηκε ότι έμειναν στην αθωότητα ο τέλειος άντρας και η γυναίκα στον Κήπο της Εδέμ προτού εισέλθει η αμαρτία, κι έτσι το έτος που εισήλθε η αμαρτία υπολογίστηκε πως ήταν το 4126 π.Χ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να υπολογίσουν ότι μετρώντας από τότε έξι χιλιάδες χρόνια αμαρτίας φτάνουμε στο 1874 μ.Χ., όπου, το φθινόπωρο, άρχισε η έβδομη χιλιετία, για να δεθεί και να ριχτεί στην άβυσσο ο υποκινητής της αμαρτίας, ο Σατανάς ο Διάβολος, και για ν’ αρχίσει ο Χριστός να βασιλεύει τα προειπωμένα χίλια χρόνια. Αυτό σήμαινε ότι το έτος που θα άρχιζε ο Χριστός να βασιλεύει θα ήταν και το έτος της επανόδου του και η αρχή της αόρατης παρουσίας του.

50. Ποια υποσημείωση του εδαφίου Πράξεις 13:20 σύμφωνα με το Εμφατικό Δίγλωττο του Ουίλσον ακολούθησε αυτή η χρονολογία;

⁵⁰ Η παραπάνω χρονολογία ακολούθησε την υπόδειξη που έκανε το Εμφατικό Δίγλωττο του Ουίλσον, στην υποσημείωσή του πάνω στο εδάφιο Πράξεις 13:20, που έλεγε: «Και μετά ταύτα ως τετρακόσια και πεντήκοντα περίπου έτη έδωκεν εις αυτούς κριτάς έως Σαμουήλ του προφήτου». Η υποσημείωση γι’ αυτό το εδάφιο έλεγε:

Υπάρχει μια δυσκολία εδώ η οποία έχει φέρει σε μεγάλη αμηχανία τους Βιβλικούς χρονολόγους. Η χρονολογία που δίνεται εδώ διαφέρει από τη δήλωση του εδαφίου 1 Βασιλέων 6:1. Έχουν προσφερθεί πολλές λύσεις, αλλά μόνο μια φαίνεται τελείως ικανοποιητική, κι αυτή είναι ότι το περιεχόμενο του εδαφίου 1 Βασιλέων 6:1 έχει αλλοιωθεί, έχοντας αντικαταστήσει τον Εβραϊκό χαρακτήρα χάυ (5) με το ντάλεθ (4) που μοιάζει πολύ στο σχήμα. Έτσι θα χρειάζονταν 580 χρόνια (αντί για 480) από την έξοδο για την οικοδόμηση του ναού, κι αυτό συμφωνεί ακριβώς με τη χρονολογία του Παύλου.

51. (α) Επομένως, τι είπε ο συγγραφέας Κ. Τ. Ρώσσελ στη σελίδα 53 του βιβλίου «Ο Καιρός Εστίν Εγγύς» σχετικά με το εδάφιο 1 Βασιλέων 6:1; (β) Σύμφωνα μ’ αυτό, πότε δημιουργήθηκε ο άνθρωπος, πότε τελείωσαν τα 6.000 χρόνια αμαρτίας, και πότε άρχισε το Μέγα Ιωβηλαίο;

⁵¹ Συνεπώς, στη σελίδα 53 του βιβλίου με τίτλο «Ο Καιρός Εστίν Εγγύς», ο συγγραφέας Κ. Τ. Ρώσσελ έγραψε, αναφερόμενος στο εδάφιο 1 Βασιλέων 6:1:

Προφανώς θα έπρεπε να γράφει το πεντακοσιοστό ογδοηκοστό έτος, και πιθανόν αυτό να ήταν λάθος αντιγραφής· γιατί αν στα τέσσερα χρόνια του Σολομώντα προσθέσουμε τα σαράντα του Δαβίδ, και σαράντα του Σαούλ, και σαράντα έξι χρόνια από τότε που έφυγαν από την Αίγυπτο μέχρι τη διαίρεση της γης, έχουμε εκατόν τριάντα χρόνια, τα οποία όταν αφαιρεθούν από τα τετρακόσια ογδόντα μας κάνουν μόνο τριακόσια πενήντα χρόνια για την περίοδο των Κριτών, αντί για τετρακόσια πενήντα χρόνια που αναφέρει το Βιβλίο των Κριτών, και ο Παύλος όπως είδαμε προηγουμένως. Ο Εβραϊκός χαρακτήρας «ντάλεθ» (4) μοιάζει πάρα πολύ με τον χαρακτήρα «χάυ» (5), και γίνεται η υπόθεση πως μ’ αυτό τον τρόπο έγινε το λάθος, πιθανόν από έναν αντιγραφέα. Επομένως το εδάφιο 1 Βασιλέων 6:1 πρέπει να λέει πεντακόσια ογδόντα, κι έτσι να συμφωνεί τέλεια και με τις άλλες δηλώσεις.

Έτσι, παρεμβάλλοντας 100 χρόνια μέσα στη χρονολογία της Βίβλου στη διάρκεια της περιόδου των Κριτών, η δημιουργία του ανθρώπου πήγε 100 χρόνια πριν στο έτος 4128 π.Χ., και τα έξι χιλιάδες χρόνια της ύπαρξης του ανθρώπου πάνω στη γη τελείωσαν το 1872 μ.Χ. (Ο Καιρός Εστίν Εγγύς, σελίδα 42) Έπειτα αν προστεθούν τα δυο χρόνια προτού εισέλθει η αμαρτία, οδηγούμαστε στο 1874 σαν το έτος στο οποίο έληξαν τα έξι χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης αμαρτίας και άρχισε η έβδομη χιλιετία για την εξάλειψη της αμαρτίας μέσω της Βασιλείας του Χριστού. Επομένως τότε επρόκειτο να αρχίσει το Μέγα Ιωβηλαίο.

52. Σύμφωνα με τα πιο παλιά Ελληνικά χειρόγραφα, τα 450 χρόνια που αναφέρουν οι Πράξεις 13:20 εφαρμόζονται πριν ή στη διάρκεια της περιόδου των Κριτών, όπως δείχνουν σύγχρονες Βιβλικές μεταφράσεις;

⁵² Σύμφωνα με τα πιο παλιά χειρόγραφα των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, όμως, το εδάφιο Πράξεις 13:20 είναι διαφορετικό απ’ ό,τι στο Εμφατικό Δίγλωττο και στην Εξουσιοδοτημένη Μετάφραση της Βίβλου του Βασιλέως Ιακώβου. Έτσι, σύμφωνα με τα πιο αρχαία χειρόγραφα, τα τετρακόσια πενήντα χρόνια δεν εφαρμόζονται στην περίοδο των Κριτών. Για την επιβεβαίωση αυτού, Η Νέα Αγγλική Βίβλος (του έτους 1970) αποδίδει το εδάφιο Πράξεις 13:20 ως εξής: «Για τετρακόσια πενήντα περίπου χρόνια, και κατόπιν διόρισε σ’ αυτούς κριτές έως Σαμουήλ του προφήτη». Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ (Αγγλική μετάφραση του 1966) λέει: «για τετρακόσια πενήντα περίπου χρόνια. Μετά από αυτό τους έδωσε κριτές, μέχρι τον προφήτη Σαμουήλ». Η Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφραση της Βίβλου του 1952 λέει κάτι παρόμοιο, και το ίδιο κάνει και η Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφραση της Βίβλου του 1901 μ.Χ.

53. Χρησιμοποιούσαν τα αρχαία Εβραϊκά χειρόγραφα της Βίβλου αλφαβητικούς χαρακτήρες για να συμβολίσουν τους αριθμούς;

⁵³ Ακόμη, τα πιο παλιά Εβραϊκά χειρόγραφα που υπάρχουν, όπως είναι οι Ρόλοι της Νεκράς Θάλασσας, γράφουν ολογράφως τα νούμερα της Γραφής και δε χρησιμοποιούν αλφαβητικούς χαρακτήρες, κι έτσι δεν αφήνουν περιθώρια για οπτικό σφάλμα από αντιγραφέα στο εδάφιο 1 Βασιλέων 6:1.b

54. (α) Την αρχή ποιας περιόδου που εξετάζεται εδώ θα επηρέαζε η αποδοχή της Βιβλικής χρονολογίας όπως είναι γραμμένη; (β) Το γεγονός ότι αφαιρέθηκε η λέξη «Παρουσία» από τον τίτλο της Σκοπιάς μήπως σήμαινε ότι έπαψαν να πιστεύουν πια στην παρουσία του Χριστού;

⁵⁴ Η παρεμβολή των 100 χρόνων στη χρονολογία της Βίβλου στη διάρκεια της περιόδου των Κριτών φαίνεται επομένως να μην έχει Γραφική βάση. Η παρεμβολή έτσι πρέπει να αφαιρεθεί και να μείνει η χρονολογία όπως ακριβώς την έχει η Βίβλος. Αναπόφευκτα, λοιπόν, αυτό θα επηρεάσει και τη χρονολογία για την έναρξη της παρουσίας του Νυμφίου Ιησού Χριστού. Με το τεύχος του περιοδικού της Σκοπιάς του Πύργου της 1ης Ιανουαρίου 1939, ο τίτλος άλλαξε κι έγινε Η Σκοπιά και Κήρυξ της του Χριστού Βασιλείας, και με το τεύχος της 1ης Μαρτίου 1939, έγινε Η Σκοπιά Αγγέλλουσα τη Βασιλεία του Ιεχωβά. Αυτό δε σήμαινε ότι οι εκδότες του περιοδικού δεν πίστευαν πια ότι βρισκόταν εν προόδω η παρουσία του Χριστού. Αντίθετα, σήμαινε ότι δόθηκε μεγαλύτερη σημασία στη Βασιλεία, στη βασιλεία του Ιεχωβά Θεού μέσω του Ιησού Χριστού, γιατί η βασιλεία του Ιεχωβά μέσω του Χριστού θα διεκδικήσει την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά.

55. (α) Πότε και πώς αφαιρέθηκε η παρεμβολή των 100 χρόνων στην περίοδο των Κριτών, κι έτσι πότε τελείωσαν τα 6.000 χρόνια της ύπαρξης του ανθρώπου; (β) Πώς επηρέασε αυτό τη χρονολογία 1874 μ.Χ., και ποιο ερώτημα δημιουργήθηκε;

⁵⁵ Το έτος 1943 η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά δημοσίευσε το βιβλίο «Η Αλήθεια Ελευθερώσει Υμάς». Στο κεφάλαιο 11, με τον τίτλο «Ο Υπολογισμός του Χρόνου», καταργούσε την παρεμβολή των 100 χρόνων στην περίοδο των Κριτών και συμφωνούσε με την πιο παλιά και αυθεντική απόδοση του εδαφίου Πράξεις 13:20, και δεχόταν τους ολόγραφους αριθμούς των Εβραϊκών Γραφών. Αυτό μετακίνησε προς τα εμπρός το τέλος των έξι χιλιάδων χρόνων της ύπαρξης του ανθρώπου στη δεκαετία του 1970. Φυσικά αυτό καταργούσε το έτος 1874 μ.Χ. σαν τη χρονολογία της επανόδου του Κυρίου Ιησού Χριστού και της αρχής της αόρατης παρουσίας του. Η χιλιετία που επρόκειτο να σημειωθεί με τη φυλάκιση του Σατανά του Διαβόλου αλυσοδεμένου στην άβυσσο και με τη βασιλεία των 144.000 συγκληρονόμων του Χριστού στην ουράνια δόξα ήταν επομένως μελλοντική. Τι, λοιπόν, θα πούμε για την παρουσία του Χριστού; Η σελίδα 324 του παραπάνω βιβλίου λέει θετικά: «Η παρουσία του Βασιλιά άρχισε το 1914». Επίσης, στο τεύχος της Σκοπιάς 1 Νοεμβρίου 1949 (σελίδα 215, παράγραφος 22), γίνεται η δήλωση: «. . . ο Μεσσίας, ο Υιός του ανθρώπου, ήλθε στην δύναμι της Βασιλείας το 1914 μ.Χ. και . . . αυτό αποτελεί την δευτέρα του έλευσι και την έναρξι της δευτέρας του παρουσίας».

56. (α) Το 1950, ποια καινούργια μετάφραση της Γραφής δημοσιεύθηκε, και πώς απέδωσε το εδάφιο Πράξεις 13:20; (β) Επίσης, ποια δήλωση έγινε για την παρουσία του Χριστού σύμφωνα με τη σωστή Βιβλική χρονολόγηση;

⁵⁶ Το έτος 1950, δημοσιεύθηκε στα Αγγλικά η Μετάφραση των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών του Νέου Κόσμου, με την πιο αυθεντική απόδοση του εδαφίου Πράξεις 13:20, και μεταφράζει σωστά τη λέξη παρουσία με την αντίστοιχη Αγγλική. Αμέσως μετά απ’ αυτό παρουσιάστηκε το βιβλίο «Αύτη Εστίν η Αιώνιος Ζωή». Το κεφάλαιο 21 είχε τον τίτλο «Δευτέρα Παρουσία του Αρχηγού της Ζωής». Ολόκληρο αυτό το κεφάλαιο εξέταζε το θέμα σύμφωνα με το γνήσιο χρονοδιάγραμμα της Βίβλου. Στις σελίδες 219-221, διαβάζουμε:

Οι αποδείξεις, που έχουμε ήδη εξετάσει, φανερώνουν ότι στο έτος 1914 μ.Χ. η βασιλεία του Θεού εγεννήθη και ο Υιός Του ενεθρονίσθη με εξουσία για να κυβερνήση με σιδηρά ράβδο ανάμεσα στους εχθρούς του. Στον ωρισμένο καιρό θα τους συντρίψη τελείως και θ’ απαλλάξη το σύμπαν από όλους του πολεμίους της δικαιωματικής κυριαρχίας του Θεού.—Ψαλμός 2:8, 9.

Ώστε το 1914 σημειώνει το χρόνο της αοράτου επιστροφής του Κυρίου εν πνεύματι. . . . Η έλευσίς του στη Βασιλεία το 1914 σημειώνει την αρχή της δετέρας παρουσίας του.

. . . Αν και είναι αόρατη, εν πνεύματι, η δευτέρα παρουσία του έχει τόση σπουδαιότητα για τους ανθρώπους σε όλη τη γη, ώστε δεν πρέπει να κρατηθή μυστική, και δεν θα κρατηθή. . . . «Διότι καθώς η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου».—Ματθαίος 24:26, 27.

Από το 1914 ο παρών Χριστός έκαμε φανερές τις αποδείξεις της δευτέρας παρουσίας του και κατανοητές σε πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

57. (α) Άρχισε ο Χριστός να βασιλεύει ανάμεσα στους εχθρούς του προτού τελειώσουν οι Καιροί των Εθνών το 1914; (β) Πότε έκανε ο Νυμφίος ν’ ακουστεί η μεσονύχτια κραυγή, και τι έλαβε χώρα που είναι απόδειξη ποιων σημαντικών γεγονότων;

⁵⁷ Πόσο σύμφωνο είναι λοιπόν αυτό με τις θεόπνευστες Γραφές, ότι δηλαδή ο Χριστός δεν άρχισε να βασιλεύει σαράντα χρόνια πριν τελειώσουν οι Καιροί των Εθνών που τελείωσαν το 1914! Αντίθετα, περίμενε μέχρι τότε στα δεξιά του ουράνιου Πατέρα του για ν’ αρχίσει να κυβερνάει ανάμεσα στους επίγειους εχθρούς του, τους οποίους ο Ιεχωβά βάζει σαν υποπόδιο για τα πόδια του! (Ψαλμός 110:1, 2· Εβραίους 10:12, 13) Σωστά λοιπόν η βασιλική του παρουσία άρχισε εκείνο το έτος. Το 1919, όπως αποδεικνύει η ιστορία, έκανε ν’ ακουστεί στη γη η μεσονύχτια κραυγή και ξύπνησε τις «παρθένες» γιατί υπήρχε επείγουσα ανάγκη. «Ιδού, ο νυμφίος έρχεται, εξέλθετε εις απάντησιν αυτού». Αυτή η κραυγή επιβεβαίωσε στην τάξη των «παρθένων» την παρουσία του ουράνιου Νυμφίου. Η τάξη των «φρόνιμων» παρθένων έχει βγει από τότε για να τον συναντήσει. Τους βλέπουν να λάμπουν σαν φωστήρες σ’ αυτόν τον βυθισμένο στο σκοτάδι κόσμο. Αυτό στην πραγματικότητα αποτελεί απόδειξη ότι ζούμε στην υποσχεμένη παρουσία του Χριστού. Αποτελεί ακόμη απόδειξη ότι η βασιλεία του Θεού μέσω του Χριστού για χίλια χρόνια έχει πλησιάσει!

58. Γιατί δεν μπορούμε να σταματήσουμε εδώ με την παραβολή των «δέκα παρθένων» εξετάζοντας το «σημείο» της προσέγγισης της Βασιλείας;

⁵⁸ Η εκπλήρωση της παραβολής των «δέκα παρθένων» δεν είναι το μοναδικό γεγονός του «σημείου» ότι πλησιάζει αυτή η ευλογημένη χιλιετής βασιλεία. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να σταματήσουμε σ’ αυτή την παραβολή, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε για να εξετάσουμε κι άλλα χαρακτηριστικά αυτού του θαυμάσιου «σημείου».

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 188]

Κ. Τ. Ρώσσελ