«Διάστιχοι» Μεταφράσεις της Βίβλου

 1. Ποιο είδος διγλώττων χειρογράφων έχει γραφή από γραμματείς, και ποια είναι η αξία των;

ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ έχουν γραφθή από γραμματείς με τις Θεόπνευστες Ελληνικές Γραφές από το ένα μέρος της σελίδος και τη μετάφρασι της Λατινικής Βουλγάτας παράπλευρα στο απέναντι μέρος της ιδίας σελίδος. Αυτό επέτρεψε τη συμπαραβολή των κειμένων των δυο γλωσσών. Έγινε η Λατινική μετάφρασις της όλης Γραφής από τον Καθολικό μεταφραστή Ιερώνυμο με τους ορθούς ‘λόγους της αληθείας’; Όσοι ξέρουν Λατινικά κι’ Ελληνικά ας παραβάλουν τα δύο κείμενα κι’ ας κρίνουν οι ίδιοι.

 2. (α) Ποιου ιερού τόμου μετάφρασι παρήγαγε ο Σάνκτες Πανίνους, και που εκυκλοφόρησε μια έκδοσί της ο Σερβέτος; (β) Από ποιον Ισπανό έγινε η επεξεργασία της Πολυγλώττου Βίβλου της Αμβέρσης, κάτω από τίνος την προστασία, και από ποιον εξετυπώθη;

² Στο έτος 1528 ένας Ιταλός μοναχός ονόματι Σάνκτες Πανίνους, εξέδωκε στη Λυών της Γαλλίας ένα έργον για το οποίο εμόχθησε επί τριάντα χρόνια. Ο Λατινικός τίτλος του, μεταφραζόμενος στην Ελληνική είναι «Μια Νέα Μετάφρασις της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.» Η μετάφρασις ήταν, φυσικά, στη Λατινική. Αργότερα έγινε μια έκδοσις αυτής στη Λυών το έτος 1542, από τον Σερβέτο. Εν τούτοις, στο μεταξύ ήλθε ο Ισπανός ιερεύς και Ανατολιολόγος ονόματι Αρίας Μοντάνους. Ο Βασιλεύς Φίλιππος 2 της Ισπανίας τον εκάλεσε να εργασθή σε μια προτεινόμενη Πολύγλωττο Γραφή, που ο βασιλεύς κατηύθυνε να γίνη σύμφωνα με εισήγησι του φημισμένου τυπογράφου Πλαντίν. Τελικά, η Γραφή αυτή τυπώθηκε στην Αμβέρσα στα έτη 1569-1572. Ο Λατινικός τίτλος της, μεταφραζόμενος στην Ελληνική είναι «Η Ιερή Γραφή στην Εβραϊκή, Χαλδαϊκή, Ελληνική και Λατινική, του Φιλίππου Β΄, Βασιλέως, Καθολικού κατ’ Ευσέβειαν και Σπουδήν, προς Χρήσιν της Υπεραγίας Εκκλησίας,» τυπωμένη από τον Πλαντίν, σε οκτώ (8) τόμους, μεγέθους μεγάλης σελίδος. Λόγω του τόπου εκτυπώσεώς της καλείται γενικά «Αμβερσιανή Πολύγλωττος.» Μερικές φορές λέγεται «Βασιλική Βίβλος,» λόγω της προστασίας του Βασιλέως Φιλίππου Β΄· και μερικές φορές λέγεται «Πλαντίνειος Βίβλος,» από το όνομα του τυπογράφου.a

 3. (α) Τίνος Ιταλού μοναχού την Λατινική μετάφρασι της Βίβλου περιείχε το Πολύγλωττον της Αμβέρσης; (β) Πώς χρησιμοποιήθηκε η Λατινική μετάφρασις αυτού του μοναχού για να γίνη μια διάστιχη μετάφρασις της Βίβλου, και ποιες χρονολογίες δείχνουν τ’ αντίτυπα της Εταιρίας;

³ Σ’ αυτή την Πολύγλωττο της Αμβέρσας ο Ισπανός ιερεύς Αρίας Μοντάνους ενεσωμάτωσε μια διόρθωσι της Λατινικής μεταφράσεως της Βίβλου από τον Σάνκτες Πανίνους. Ύστερ’ από χρόνια, ο Αρίας Μοντάνους πέθανε, στο έτος 1598. Στο έτος 1599 και στα έτη 1610-1613 έκαμαν την εμφάνισί τους εκδόσεις του Λατινικού κειμένου της Βίβλου από τον Πανίνους, οι οποίες εκδόσεις έδιναν μια διάστιχη λέξιν προς λέξιν μετάφρασι του Εβραϊκού με τα Εβραϊκά φωνηεντικά σημεία και με τη Λατινική μετάφρασι επάνω από το Εβραϊκό κείμενο. Αυτή η Εβραιο-Λατινική Βίβλος επί μακρόν εθεωρείτο ως η πιο κατάλληλη Εβραϊκή Γραφή για κείνους που άρχιζαν να μαθαίνουν Εβραϊκά. Η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας κατέχει αρχικά αντίτυπα της διαστίχου μεταφράσεως τυπωμένης από το Πλαντίνιο τυπογραφείο, και οι ένδεκα τόμοι έχουν χρονολογίες 1610, 1611, 1612, 1613 και 1615. Ο πρώτος Τόμος, που περιέχει τα Γραφικά βιβλία Γένεσις και Έξοδος, φέρει τον Λατινικό τίτλο, ο οποίος, μεταφραζόμενος στην Ελληνική, είναι «Εβραϊκή Βίβλος με Διάστιχο Λατινική Ερμηνεία του Σάνκτες Πανίνους του Λουκκά.»

 4. Πώς η Λατινική μετάφρασις του Ισπανού Αρία Μοντάνους έχει χρησιμοποιηθή σ’ αυτή τη μετάφρασι της Βίβλου;

⁴ Ο δέκατος τόμος, που αρχίζει από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, φέρει τον τίτλο, ο οποίος, μεταφραζόμενος στην Ελληνική, είναι: «Ελληνική Καινή Διαθήκη με την Κοινή Λατινική Ερμηνεία Παρεντεθειμένη Στις Γραμμές των Ελληνικών Συμφραζομένων, η οποία ερμηνεία, πράγματι, . . . εκφράζει προφανώς το νόημα μάλλον παρά τις λέξεις και τίθεται παράλληλα στο περιθώριο του βιβλίου, κι’ άλλη μία από τον Ευλογητόν Αρίαν Μοντάνους τον Ισπανό, . . .» Σ’ αυτόν τον τόμο η Λατινική μετάφρασις εμφαίνεται πάνω από το Ελληνικό κείμενο, λέξιν προς λέξιν.

 5. (α) Έτσι ως εκείνη την εποχή ποιος τύπος μεταφράσεως της Βίβλου εμφανίζεται; (β) Αργότερα, πώς ο Άγγλος ιεράρχης Δρ Μπράιαν Ουώλτον, έκαμε χρήσι αυτής της ξένης διαστίχου ύλης;

⁵ Έτσι, στο τέλος του δεκάτου έκτου αιώνος και στην αρχή του δεκάτου εβδόμου αιώνος έχομε την εμφάνισι αυτής της διαστίχου και λέξιν προς λέξιν μεταφράσεως της Βίβλου. Η ανωτέρω διάστιχος ύλη ενσωματώθηκε στην «Πολύγλωττη Γραφή» που εξεδόθη στα έτη 1654-1657 από τον αξιόλογο Βρεττανό ιεράρχη, Δρα Μπράιαν Ουώλτον. Αρχικά αντίτυπα του ογκώδους αυτού έργου, σε οκτώ μεγάλους τόμους, κατέχονται από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας. Ο τίτλος πάνω από το διάστιχο τμήμα του Εβραϊκού κειμένουb και ο τίτλος πάνω από το του Ελληνικού κειμένουc μνημονεύουν τον Ιταλό μοναχό Πάνινους και τον Ισπανό ιερέα Αρία Μοντάνους για να φανή η προέλευσις της ύλης.

 6. (α) Το 1864 ποιο τόμο παρουσίασε ο Βενιαμίν Ουίλσων από τη Γενεύη, Ιλλινόις, και τι σημαίνει το όνομά του; (β) Το 1902 σε ποιον παρουσιάσθηκαν τα εκδοτικά δικαιώματα και οι τυπογραφικές πλάκες αυτού του τόμου, και πότε εξετυπώθησαν αντίτυπά του στα πιεστήρια;

⁶ Ύστερ’ από διακόσια χρόνια βγήκε κάτι πιο πρακτικό για τους σπουδαστάς των Γραφών γενικά. Στο έτος 1857, ο Βενιαμίν Ουίλσων, εκδότης εφημερίδος στη Γενεύη, Ιλλινόις, Η.Π.Α., εξέδωκε το πρώτο τμήμα της διαστίχου μεταφράσεως των Θεοπνεύστων Ελληνικών Γραφών. Το τελευταίο τμήμα εξεδόθη στο έτος 1863. Εξεδόθη ως ένας δεμένος τόμος το 1864 κι’ ελέγετο «Το Εμφατικόν Δίγλωττον.» Το όνομα «Δίγλωττον» σημαίνει, κατά γράμμα, «ενδιάμεση γλώσσα,» αλλά νοείται ως σημαίνον «διάστιχον.» Στο έτος 1902 η αποκλειστικότης εκδόσεως και οι στερεοτυπικές πλάκες του Δίγλωττου από την Εταιρία Φάουλερ και Ουέλλς της πόλεως Νέας Υόρκης και προσεφέρθηκαν ως δώρο στη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, της οποίας πρόεδρος ήταν τότε ο Κάρολος Ταίηζ Ρώσσελ. Το έτος 1927 η Εταιρία άρχισε να εκδίδη το Δίγλωττον τυπωμένο στα δικά της πιεστήρια κι’ εξακολουθεί να το εκδίδη έως τώρα.

 7. Σ’ αυτό τον τόμο τι εμφαίνεται στην αριστερή στήλη κάθε σελίδος, και τι στη δεξιά στήλη;

⁷ Στην ευρεία αριστερή στήλη κάθε σελίδος το Δίγλωττον παρουσιάζει το Ελληνικό κείμενο, που χρησιμοποιεί την αναθεώρησι που έγινε από τον Γερμανό Δρα Ι. Ι. Γκρίσμπαχ το 1775-1777 και κάτω από κάθε Ελληνική λέξι παρατίθεται η αντίστοιχη Αγγλική λέξις, στη στενή δεξιά στήλη κάθε σελίδος εκτίθεται μια σύγχρονη Αγγλική μετάφρασις που έγινε από τον Βενιαμίν Ουίλσων.

 8. (α) Μέσω του «Διγλώττου» ποια Βιβλική αλήθεια έμαθε ο Κ.Τ. Ρώσσελ, κι’ έτσι ποιον πλήρη τίτλο έδωσε στο περιοδικό του; (β) Ποια προηγουμένη ξένη μετάφρασις είχε παρόμοιο χαρακτηριστικό;

⁸ Από Το Εμφατικόν Δίγλωττον, ο πρώτος πρόεδρος της Εταιρίας Κ. Τ. Ρώσσελ έμαθε ότι οι Θεόπνευστες Ελληνικές Γραφές αναγράφουν για τη δευτέρα «παρουσία» του Χριστού, διότι το Δίγλωττον μετέφρασε την Ελληνική λέξι «παρουσία» ορθώς ως «παρουσία» και όχι ως «έλευσι» όπως αναγράφει η Βιβλική Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου. Γι’ αυτό, όταν ο Κ. Τ. Ρώσσελ άρχισε να εκδίδη το νέο Γραφικό περιοδικό τον Ιούλιο του 1879, το ωνόμασε Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της Χριστού Παρουσίας. Σήμερα, ύστερ’ από ενενήντα χρόνια, το περιοδικό αυτό έχει τον τίτλο «Η Σκοπιά Αγγέλλουσα την Βασιλείαν του Ιεχωβά» και εκδίδεται σε εβδομήντα δύο γλώσσες. Προφανώς, όταν ο Εκδοτης Ρώσσελ έδωσε όνομα στο περιοδικό του για πρώτη φορά το 1879, αγνοούσε ότι το 1862, δηλαδή, ένα έτος προτού συμπληρωθή Το Εμφατικόν Δίγλωττον, ο Δρ Ρόμπερτ Γιαγκ είχε εκδώσει στο Εδιμβούργο της Σκωτίας τη Βιβλική Μετάφρασι που λέγεται «Κατά Γράμμα Μετάφρασις της Αγίας Γραφής του Γιαγκ» και ότι η μετάφρασις αυτή, επίσης, μετέφραζε την Ελληνική λέξι «παρουσία» ως «παρουσία» και όχι «έλευσι.» Ο Γιάγκ συνέταξε, επίσης, το Αναλυτικόν Ταμείον της Βίβλου, το οποίον, στη σελίδα 188, στήλη 1η, δείχνει ότι παρουσία σημαίνει «παράπλευρη ύπαρξις,» ή «παρουσία.» Το τεύχος της Σκοπιάς Απριλίου 1883 συνέστησε αυτό το Ταμείον στους σπουδαστάς της Γραφής.

 9. (α) Ποιες διαστίχους μεταφράσεις εξέδωκε ο οίκος Σάμουελ Μπάξτερ και Υιός Λίμιτεντ, το 1877 και το 1960; (β) Το 1896 ποια διάστιχος μετάφρασις των Γραφών εξεδόθη στο Σικάγο, του Ιλλινόις;

⁹ Μετά Το Εμφατικόν Δίγλωττον, ήλθαν οι άλλες διάστιχοι μεταφράσεις των Αγίων Γραφών. Στο έτος 1877 εξεδόθη στο Λονδίνο της Αγγλίας από τον Σάμουελ Μπάγκστερ και Υιούς, Λίμιτεντ, αυτό που ωνομάσθη «Ελληνική Καινή Διαθήκη του Άγγλου» και μια διάστιχος λέξιν προς λέξιν μετάφρασις κάτω από το Ελληνικό κείμενο του Στεφάνου του 1550, μαζί με την Κατ’ Εξουσιοδότησιν Μετάφρασιν του Βασιλέως Ιακώβου του 1611 στην εξώτερη στήλη κάθε σελίδος. Αργότερα, το 1960, η ίδια αυτή εκδοτική εταιρία εξέδωκε τη Διάστιχον Ελληνο-Αγγλική Καινή Διαθήκη. Αυτή παρουσίαζε στη δεξιά στήλη κάθε σελίδος το Ελληνικό κείμενο όπως συνεκροτήθη από τον Γερμανό λόγιον Έμπερχαρντ Νέστλε στο 1898 με μια λέξιν προς λέξιν μετάφρασι υποκάτω όπως έγινε από τον Δρα Άλφρεντ Μάρσαλ. Παράπλευρα, στην αριστερή στήλη κάθε σελίδος, ήταν τυπωμένη η Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου η Κατ’ Εξουσιοδότησιν Μετάφρασις.d Όσον αφορά μια διάστιχο μετάφρασι των Εβραϊκών Γραφών, εξεδόθη στο Σικάγο, της πολιτείας Ιλλινόις, Η.Π.Α., το 1896, Η Διάστιχος Κατά Γράμμα Μετάφρασις της Εβραϊκής Παλαιάς Διαθήκης. Εκυκλοφόρησε μόνον ο πρώτος τόμος, που περιέχει τη διάστιχο μετάφρασι των βιβλίου Γένεσις και Έξοδος, από τον Γεώργιο Ρίκερ Μπέρρυ, Διδάκτορα Φιλοσοφίας.e

ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΙΑΣΤΙΧΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ

10. (α) Ποια νέα διάστιχος μετάφρασις ετέθη σε κυκλοφορία στις «Επί Γης Ειρήνη» Διεθνείς Συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά το 1969, και ποια είναι τα χαρακτηριστικά της; (β) Μ’ αυτήν τι θα είμεθα σε θέσι να κάνωμε σχετικά με οποιαδήποτε μετάφρασι των Ελληνικών Γραφών;

¹⁰ Και τώρα, στο έτος 1969, στις Διεθνείς Συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Επί Γης Ειρήνη,» παραδίδεται στο αναγνωστικό κοινό η Διάστιχος Μετάφρασις της Βασιλείας των Ελληνικών Γράφων. Είναι ένα πανόδετο βιβλίο με 1.184 σελίδες. Το Ελληνικό κείμενο που χρησιμοποιεί είναι εκείνο που προετοιμάσθηκε κι’ εξεδόθη από το Ουέστκοτ και Χόρτ το 1881. Κάτω απ’ αυτό είναι τυπωμένη μια κατά γράμμα μετάφρασις λέξιν προς λέξιν. Στη δεξιά στήλη παράπλευρα σε κάθε σελίδα είναι μια σύγχρονη μετάφρασι όπως βρίσκεται στη Μετάφρασι Νέου Κόσμου των Αγίων Γράφων σε μια αναθεωρημένη έκδοσι. Εν τούτοις, στη διάστιχο κατά γράμμα μετάφρασι των Ελληνικών λέξεων οι Αγγλικές λέξεις δεν λαμβάνονται σωματικώς ή απ’ ευθείας από τη Μετάφρασι Νέου Κόσμου για να τεθούν κάτω από την κατάλληλη Ελληνική λέξι. Όχι! Αλλά κάτω από κάθε Ελληνική λέξι τίθεται η βασική σημασία της, σύμφωνα με τη γραμματική της σύνταξι, είτε συμφωνεί αυτό κατά γράμμα με τη Μετάφρασι Νέου Κόσμου είτε όχι. Εκείνο που πρέπει να θέλωμε εμείς ως σπουδασταί της Γραφής είναι τι λέγει το πρωτότυπο Ελληνικό κείμενο. Μόνο λαμβάνοντας τη βασική αυτή σημασία μπορούμε να καθορίσωμε αν η Μετάφρασις Νέου Κόσμου ή οποιαδήποτε άλλη μετάφρασις είναι ορθή ή όχι.

11. Παραδείγματος χάριν, τι δείχνει η διάστιχος ανάγνωσις σχετικά με λέξεις όπως «αξιωματικός του στρατού», «στρατιωτικοί διοικηταί» και «συνέλευσις»;

¹¹ Παραδείγματος χάριν, στο εδάφιο Ματθαίος 8:5 η Μετάφρασις Νέου Κόσμου χρησιμοποιεί την έκφρασι «αξιωματικός του στρατού,» αλλά στη διάστιχο μετάφρασι κάτω από την Ελληνική λέξι αναγινώσκετε τη λέξι «εκατόνταρχος,» διότι έτσι ονομάζει κατά γράμμα το Ελληνικό κείμενο τον στρατιωτικόν αυτόν άνδρα. Στο εδάφιο Μάρκος 6:21 βρίσκονται οι λέξεις «στρατιωτικοί διοικηταί.» αλλά κάτω από την Ελληνική λέξι διαβάζετε «χιλίαρχοι» που σημαίνει διοικηταί χιλίων στρατιωτών, διότι έτσι ονομάζει κατά γράμμα η Ελληνική λέξις αυτούς τους στρατιωτικούς αξιωματικούς. Στο εδάφιο Πράξεις 19:41 η Μετάφρασις Νέου Κόσμου έχει τη λέξι «συνέλευσις,» αλλά το διάστιχο γράψιμο λέγει «εκκλησία,» όπως το Ελληνικό. Σ’ αυτό ιδιαιτέρως το εδάφιο δεν σημαίνει «εκκλησία» ή «συναγωγή,» όπως σημαίνει αλλού αυτή η λέξις. Έτσι μαθαίνομε ειδικώτερες λεπτομέρειες.

12. Ποια χαρακτηριστικά της «Μεταφράσεως Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών» διατηρούνται στη «Διάστιχο Μετάφρασι της Βασιλείας,» και για ποιους ζωτικούς λόγους;

¹² Η Διάστιχος Μετάφρασις της Βασιλείας περιέχει και διαφυλάττει για μας τόσο τον Πρόλογο όσο και το Παράρτημα όπως βρίσκονται στη Μετάφρασι Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, όπως εξεδόθη στο έτος 1950. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά είναι πολύ ζωτικά, διότι η Διάστιχος Μετάφρασις της Βασιλείας περιέχει υποσημειώσεις που παραπέμπουν τον αναγνώστη σ’ αυτόν τον Πρόλογο και στο Παράρτημα, καθώς και σε μια Επεξήγησι των Συμβόλων που χρησιμοποιούνται στις Περιθωριακές Παραπομπές. Παραδείγματος χάριν, αυτές οι υποσημειώσεις θα σας παραπέμψουν στον Πρόλογο για να μάθετε γιατί, στη Μετάφρασι Νέου Κόσμου, το Θείον Όνομα Ιεχωβά εμφαίνεται στη μετάφρασί του στις Ελληνικές Γραφές.

13. Ποια Εβραϊκή φράσι περιέχει το Ελληνικόν κείμενον των Ουέστκοτ και Χόρτ, και πώς το αποδίδει αυτό «Η Διάστιχος Μετάφρασις της Βασιλείας» στη διάστιχο ανάγνωσι και στη σύγχρονη μετάφρασι, και με ποιες υποσημειώσεις;

¹³ Φυσικά, το κείμενο Ουέστκοτ και Χόρτ δεν περιέχει το Θείον όνομα Ιεχωβά ή Γιαχβέ αφ’ εαυτού. Αλλά στην Αποκάλυψι 19:1, 3, 4, 6 το Ελληνικό κείμενο περιέχει τη λέξι Αλληλούια και κάτω απ’ αυτή την Ελληνική λέξι κάθε φορά η διάστιχος μετάφρασις την αποδίδει κατά γράμμα «Αλληλούια.» Αυτή είναι πραγματικά μια Εβραϊκή φράσις και σημαίνει «Αινείτε ΣΕΙΣ τον Γιαχ,» αυτή δε η λέξις «Γιαχ» είναι σύντμησις της λέξεως Ιεχωβά. Γι’ αυτό η Μετάφρασις Νέου Κόσμου στη δεξιά στήλη το αποδίδει «Αινείτε τον Γιαχ, ΣΕΙΣ λαοί!» Σε άλλα μέρη όπου η Μετάφρασις Νέου Κόσμου χρησιμοποιεί το Θείον όνομα Ιεχωβά, η διάστιχος κατά γράμμα μετάφρασις θέτει «Θεός,» ή «Κύριος,» ή «ο Κύριος» κάτω από τις αντίστοιχες λέξεις του Ελληνικού κειμένου του Ουέστκοτ και Χόρτ. Αλλ’ οι υποσημειώσεις δείχνουν που οι Εβραϊκές μεταφράσεις των θεοπνεύστων Ελληνικών Γραφών χρησιμοποιούν το Θείον όνομα Ιεχωβά σ’ αυτά τα μέρη. Οι υποσημειώσεις, επίσης, δείχνουν που ακόμη και Το Εμφατικό Δίγλωττο χρησιμοποιεί το όνομα Ιεχωβά σε μερικά μέρη στη σύγχρονη μετάφρασί του, αλλ’ όχι στη διάστιχο μετάφρασι.

14. Πώς «Η Διάστιχος Μετάφρασις της Βασιλείας» χειρίζεται το ζήτημα της «ψυχής»;

¹⁴ Η Αγγλική λέξις «ψυχή» πολύ παρανοείται και πολλοί θρησκευόμενοι φρονούν ότι η Βιβλική χρήσις της λέξεως την κάνει να σημαίνη ότι ο άνθρωπος έχει μια αθάνατη, αόρατη ψυχή μέσα του, που φεύγει από το ανθρώπινο σώμα στον θάνατο. Με τη Διάστιχο Μετάφρασι της Βασιλείας μπορείτε να διαπιστώσετε ότι αυτό δεν είναι αληθές διότι η διάστιχος αναγραφή δείχνει τη λέξι «ψυχή» κάτω από οπουδήποτε απαντάται η Ελληνική λέξις ψυχή. Στα εδάφια 1 Κορινθίους 2:14 και 15:44, 46 και αλλού θα εύρετε στο διάστιχο το επίθετο «ψυχικός,» διότι η άνωθεν αυτού Ελληνική λέξις είναι ψυχικός, την οποίαν η Μετάφρασις Νέου Κόσμου αποδίδει ως «φυσικός,» όχι «ψυχικός.» Το εδάφιο Ματθαίος 10:28 λέγει ότι η ψυχή καταστρέφεται, το δε εδάφιον Αποκάλυψις 16:3 λέγει για την ψυχή ότι πεθαίνει. Η ανθρώπινη ψυχή δεν είναι αθάνατη.

15. (α) Τι δείχνει η «Διάστιχος Μετάφρασις της Βασιλείας» σχετικά με τα αόριστα άρθρα «τις» και «τι»; (β) Τι μπορεί να λεχθή όσον αφορά το οριστικό άρθρο «ο»;

¹⁵ Η Διάστιχος Μετάφραση της Βασιλείας δείχνει σαφώς ότι η κοινή Ελληνική γλώσσα, στην οποία οι μαθηταί του Ιησού έγραψαν τις θεόπνευστες Ελληνικές Γραφές, δεν περιείχε τα αόριστα άρθρα «τις» και «τι.» Πώς αυτό; Διότι σε κανένα μέρος της διαστίχου Ελληνικής μεταφράσεως δεν θα βρήτε τα αόριστα αυτά άρθρα. Αυτό είναι πολύ σπουδαίο, διότι αυτά τα αόριστα άρθρα μπορούν να κάμουν, διαφορά στη σημασία. Παραδείγματος χάριν, μπορεί να υπάρχη διαφορά μεταξύ του «ο Θεός» και «θεός»· δεν ειν’ έτσι; Ειδικά συμβαίνει αυτό σε περιστάσεις όπου η Ελληνική χρησιμοποιεί το οριστικό άρθρο «ο» πριν από τον τίτλο «Θεός.» Σε τέτοιες περιπτώσεις, το διάστιχο αναγράφει «ο Θεός» (ή «ο θεός»). Αλλά σε περιπτώσεις όπου η Ελληνική έκφρασις «ο Θεός» αναφέρεται σ’ εκείνον για τον οποίον οι Τριαδισταί χρησιμοποιούν την έκφρασι «Θεός ο Πατήρ,» οι διάστιχοι αναγραφές των μεταφράσεων που έγιναν από τον Σαμουήλ Μπάγκστερ και Υιούς, Λίμιτεντ, παραλείπουν το οριστικό άρθρο «ο» μολονότι το Ελληνικό άρθρο υπάρχει στο κείμενο. Το Εμφατικόν Δίγλωττον δεν διστάζει να θέτη το άρθρο κάτω από το Ελληνικό οριστικό άρθρο, όταν απαντάται πριν από τον τίτλο «Θεός.»

16. Πώς το «Εμφατικόν Δίγλωττον» χειρίζεται τα εδάφια Ιωάννης 1:1, 2, τόσο στη διάστιχο ανάγνωσι όσο και στην τρέχουσα ανάγνωσί του;

¹⁶ Σχετικά μ’ αυτό, ας λάβωμε τα εδάφια Ιωάννης 1:1, 2, που προκαλούν συζήτησι, και στα οποία καταφεύγουν οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» για ν’ αποδείξουν τη διδασκαλία των για μια Τριάδα ή Ένα Θεό σε Τρία Πρόσωπα, όπως Θεό τον Πατέρα, Θεό τον Υιό και Θεό το Άγιον Πνεύμα. Σ’ αυτά τα εδάφια η Ελληνική λέξις που χρησιμοποιείται είναι Λόγος. Έτσι η διατύπωσις του διαστίχου Διγλώττου λέγει: «Εν αρχή τινι ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και θεός τις ήτο ο Λόγος. Ούτος ήτο εν αρχή παρά τω Θεώ.» Εν τούτοις, στη διατύπωσί της σε σύγχρονη γλώσσα παραλείπει τον άρθρον «τω» μπροστά από το «θεώ» και παραθέτει τον τίτλο «ΘΕΟΣ» με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Επίσης, παραλείπει το άρθρο, «τις» μπροστά από τις λέξεις «αρχή» και «θεός» και θέτει το άρθρον «η» μπροστά από τη λέξι «αρχή» και θέτει τη λέξι «θεός» με το πρώτο γράμμα της λέξεως κεφαλαίο, δηλαδή, «Θεός.» Έτσι η απόδοσις σε σύγχρονη γλώσσα λέγει: «Εν τη Αρχή ήτο ο ΛΟΓΟΣ και ο ΛΟΓΟΣ ήτο παρά τω Θεώ, και ο ΛΟΓΟΣ ήτο Θεός. Ούτος ήτο εν τη Αρχή παρά ΘΕΩ.» Έτσι, μόνο το είδος των τυπογραφικών στοιχείων που χρησιμοποιούνται δείχνουν τη διαφορά μεταξύ του «ο Θεός» και «θεός τις.»

17. Πώς αποδίδει η «Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου» τα εδάφια Ιωάννης 1:1, 2;

¹⁷ Άλλες Βιβλικές μεταφράσεις παραλείπουν κάθε χρήσι του αορίστου άρθρου «τις» και παρενθέτουν το οριστικό άρθρο πριν από τη λέξι «αρχή» και παραλείπουν το οριστικό άρθρο «ο» πριν από τη λέξι Θεός. Παραδείγματος χάριν, η Μετάφρασις Βασιλέως Ιακώβου ή Κατ’ Εξουσιοδότησιν Μετάφρασις, λέγει στα εδάφια Ιωάννης 1:1, 2: «Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν με τον Θεό, και ο Λόγος ήταν Θεός. Αυτός ήταν στην αρχή με τον Θεό.»—Ιωάν. 1:1, 2.

18. (α) Πώς η «Διάστιχος Μετάφρασις της Βασιλείας» αποδίδει τα εδάφια Ιωάννης 1:1, 2 τόσο στη λέξιν προς λέξιν ανάγνωσι όσο και στην τρέχουσα ανάγνωσι; (β) Πώς άλλες σύγχρονες μεταφράσεις αποτυγχάνουν, επίσης, να παρουσιάσουν εδώ υποστήριξι της Τριάδος;

¹⁸ Εν τούτοις Η Διάστιχος Μετάφρασις της Βασιλείας, στη διάστιχο απόδοσι λέξιν προς λέξιν, λέγει: «Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και θεός ην ο Λόγος. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν.» Απ’ αυτή την κατά γράμμα ανάγνωσι καταφαίνεται ότι ο γράφων, ο απόστολος Ιωάννης, ομιλεί για δύο άτομα και δείχνει ότι εκείνος που ήταν με τον Άλλον είναι διάφορος από τον Άλλον Εκείνον. Γι’ αυτό η Μετάφρασις Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών προσπαθεί να καταδείξη αυτή τη διαφορά και, με γραμματική ορθότητα και δογματική ορθότητα, λέγει: «Εν [τη] αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην μετά του Θεού, και ο Λόγος ην θεός. Ούτος ην εν [τη] αρχή μετά του Θεού.» Για ν’ αποφύγουν να πουν «θεός,» άλλες Βιβλικές μεταφράσεις, όπως η Μία Αμερικανική Μετάφρασις και η του Δρος Ιακώβου Μόφφατ, λέγουν «θείος»· και Η Νέα Αγγλική Βίβλος—Καινή Διαθήκη λέγει «ό,τι ήταν Θεός,» δηλαδή «ό,τι ήταν Θεός, ήταν ο Λόγος.» Έτσι, ακόμη κι’ αυτές οι Βιβλικές μεταφράσεις δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ν’ αποδειχθή η περί Τριάδος δοξασία.

19. Γιατί οι Τριαδισταί δεν έχουν λόγους να παραπονούνται εναντίον αυτής της χρήσεως του «τις» εδώ, εξαιτίας του τρόπου που χρησιμοποιούν άρθρα στις κατά τον δικό των τρόπο μεταφράσεις;

¹⁹ Οι Τριαδισταί δεν έχουν λόγους να παραπονούνται εναντίον αυτής της χρήσεως του «τις» πριν από το «θεός,» διότι όλες οι άλλες Βιβλικές μεταφράσεις χρησιμοποιούν τα αόριστα άρθρα «τις» και «τινος» εκατοντάδες φορές πριν από λέξεις μολονότι δεν βρίσκονται πουθενά στο πρωτότυπο Ελληνικό κείμενο. Όχι μόνον αυτό, αλλά και οι μεταφράσεις αυτές κατ’ επανάληψιν θέτουν το οριστικό άρθρο πριν από ωρισμένες λέξεις όπου αυτό δεν απαντάται στην Ελληνική. Λάβετε, ως παράδειγμα, πολλές περιπτώσεις της λέξεως «πνεύμα» ή τις λέξεις «άγιον πνεύμα.» Υπάρχουν περιπτώσεις στο Ελληνικό κείμενο όπου το οριστικό άρθρο δεν απαντάται πριν απ’ αυτές τις λέξεις. Αλλ’ οι Τριαδικοί μεταφρασταί θα παρεκκλίνουν τη μετάφρασί των θέτοντας ένα «το» πριν από τη λέξι «πνεύμα» ή πριν από τις λέξεις «άγιον πνεύμα,» έτσι ώστε ν’ αναγινώσκεται «το πνεύμα» ή «το άγιον πνεύμα.» Σε τέτοιες περιπτώσεις γράφουν κεφαλαίο το πρώτο γράμμα και της λέξεως «Πνεύμα» για να δώσουν στον αναγνώστη την εντύπωσι ότι αναφέρεται σε κάποιο νοητικό πρόσωπο, το Τρίτο Πρόσωπο κάποιας Τριάδος.

20. Πώς η «Διάστιχος Μετάφρασις της Βασιλείας» χειρίζεται περιπτώσεις όπως η λέξις «πνεύμα», δείχνοντας έτσι τι;

²⁰ Σε τέτοιες περιπτώσεις, Η Διάστιχος Μετάφρασις της Βασιλείας, στη μετάφρασί της λέξιν προς λέξιν, δείχνει ότι δεν υπάρχει «το» εκεί, η δε Μετάφρασις Νέου Κόσμου δεν θέτει εκεί ένα «το» ούτε γράφει κεφαλαίο το πρώτο γράμμα της λέξεως «πνεύμα,» αλλά το αφήνει να διαβάζεται σκέτο «πνεύμα» και «άγιον πνεύμα.» Έτσι, στο εδάφιο Πράξεις 6:3, οι απόστολοι λέγουν στην εκκλησία της Ιερουσαλήμ: «Να εκλέξητε εξ υμών επτά άνδρας μαρτυρουμένους, πλήρεις πνεύματος αγίου και σοφίας.» Έπειτα, στο εδάφιο Ματθαίος 3:11 ο Ιωάννης ο Βαπτιστής λέγει σχετικά με τον ερχόμενο Ιησού Χριστό: «Αυτός θέλει σας βαπτίσει εν πνεύματι αγίω και πυρί.» Αυτή η απόδοσις του Ελληνικού κειμένου συμφωνεί με τη Γραφική αλήθεια ότι το πνεύμα του Θεού είναι η αόρατη ενεργός δύναμίς του που χρησιμοποιείται για έναν άγιο σκοπό, κατά ένα άγιο τρόπο.

21. Σχετικά με την έκφρασι «θεόπνευστος» (2 Τιμ. 3:16), πώς την αποδίδει η διάστιχος λέξιν προς λέξιν ανάγνωσις;

²¹ Με το άγιό του πνεύμα ο Θεός ενέπνευσε τη συγγραφή όλων των Αγίων Γραφών. Στο εδάφιο 2 Τιμόθεον 3:16 αναγινώσκομε: «Πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν.» Αλλ’ αντί των λέξεων «θεόπνευστος,» η διάστιχος αναγραφή λέξιν προς λέξιν δείχνει ότι η μία Ελληνική λέξις που χρησιμοποιείται εδώ σημαίνει κατά γράμμα «με την πνοή του Θεού.» Κατά ένα τρόπον, ο Θεός έπνευσε προς εκείνους τους οποίους ενέπνευσε για να γράψουν την Αγία Γραφή.

22. (α) Γιατί υπήρχε ανάγκη πολλής προφορικής διδασκαλίας στις αποστολικές ημέρες; (β) Τι δείχνει η διάστιχος λέξιν προς λέξιν απόδοσις σχετικά με την προφορική διδασκαλία που αναφέρεται, στο εδάφιο Γαλατάς 6:6;

²² Στις ημέρες των αποστόλων δεν υπήρχαν πολλά χειρόγραφα αντίτυπα των Αγίων Γραφών διαθέσιμα, ούτε υπήρχαν γραμμένα βιβλία σχετικά με τη Βίβλο και για την εξήγησί της. Γι’ αυτό έπρεπε να γίνεται πολλή διδασκαλία από τη Βίβλο με την ανάγνωσι Βιβλικών εδαφίων μεγαλοφώνως στους σπουδαστάς και με επεξηγήσεις προφορικώς. Γι’ αυτό, στο εδάφιο Γαλάτας 6:6 αναγινώσκομε: «Ο δε κατηχούμενος τον λόγον, ας κάμνη τον κατηχούντα μέτοχον εις πάντα τα αγαθά αυτού.» Αλλ’ η διάστιχος αναγραφή εξάγει τη βασική έννοια των Ελληνικών λέξεων που χρησιμοποιούνται εν σχέσει προς την προφορική διδασκαλία με τη χρήσι των εκφράσεων «εκείνος που κατηχείται» και «εκείνος που κατηχεί.» Αυτό δείχνει ζωηρά ότι ο ήχος της φωνής του διδασκάλου κατήρχετο στ’ αυτιά του Βιβλικού σπουδαστού του. Αυτό έκανε το μάθημα διδασκαλίας μάθημα προφορικής εκπαιδεύσεως.

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ

23. (α) Τα άτομα που έχουν ποια μετάφρασι των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών μπορούν ειδικά να εκτιμήσουν τ’ ανωτέρω σημεία; (β) Πώς οι μεταφρασταί αυτών των μεταφράσεων προσπάθησαν να μιμηθούν τον «εκκλησιαστήν,» και ελπίζοντας σε ποια βοήθεια;

²³ Πολλές άλλες περιπτώσεις θα μπορούσαν να εξετασθούν ενταύθα για να καταδειχθή το πώς Η Διάστιχος Βιβλική Μετάφρασις της Βασιλείας των Ελληνικών Γραφών εξάγει την ακριβή έννοια στην κατά λέξι μετάφρασί της κάτω από το Ελληνικό κείμενο. Οι σπουδασταί της Γραφής που έχουν τη Μετάφρασι Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, στην Ολλανδική, Γαλλική, Γερμανική, Ιταλική, Πορτογαλική και Ισπανική γλώσσα, εκτός από την Αγγλική, θα μπορέσουν ιδιαίτερα να εκτιμήσουν αυτά τα σημεία, θα εκτιμήσουν πώς η Μετάφρασις Νέου Κόσμου προσεπάθησε να θέση τον Λόγον του Θεού όπως περιέχεται στο πρωτότυπο Ελληνικό σ’ αυτές τις γλώσσες με τους ‘ορθούς λόγους της αληθείας’ σε κάθε γλώσσα. Δεν προβάλλεται αξίωσις θείας εμπνεύσεως γι’ αυτές τις μεταφράσεις σε σύγχρονη γλώσσα. Οι μεταφρασταί είχαν να πράξουν ό,τι είχε να πράξη κι’ ο Θεόπνευστος Βιβλικός συγγραφεύς, «ο εκκλησιαστής,» Βασιλεύς Σολομών, δηλαδή ν’ αναζητούν για να εύρουν «λόγους ευαρέστους» αληθείας. (Εκκλησ. 12:10) Ωστόσο, σε όλη αυτή την αναζήτησι εμπιστεύθηκαν στην καθοδήγησι, όχι στην έμπνευσι, του αγίου πνεύματος του Θεού. Ο Σολομών πράγματι έγραψε τα βιβλία του στην Αγία Γραφή με «λόγους ευαρέστους.» Οι μεταφρασταί προσεπάθησαν να τον μιμηθούν.

24. Γιατί «Η Διάστιχος Μετάφρασις της Βασιλείας» χρησιμεύει ως ασφάλεια εναντίον της πλάνης σήμερα, ειδικά εναντίον κληρικών, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν την Ελληνική γλώσσα;

²⁴ Η Διάστιχος Μετάφρασις της Βασιλείας, ερευνώντας βαθιά την κατά γράμμα έννοια της πρωτοτύπου Βιβλικής γλώσσης, μπορεί να χρησιμεύση ως ασφάλεια εναντίον της πλάνης σ’ αυτές τις ημέρες οπότε πολλοί θρησκευτικοί ηγέται διδάσκουν διεστραμμένα πράγματα, διαστρέφοντας ακόμη και τον γραπτό Λόγο του Θεού. Οι θρησκευτικοί κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» έρχονται και προσπαθούν να καταπλήξουν τους ειλικρινείς σπουδαστάς της Γραφής ισχυριζόμενοι ότι γνωρίζουν την πρωτότυπη Βιβλική γλώσσα κι’ επομένως γνωρίζουν τι αυτή λέγει πραγματικά. Αλλά προστρέχοντας στη Διάστιχο Μετάφρασι της Βασιλείας των Ελληνικών Γραφών ο σπουδαστής μπορεί ν’ αναφερθή στο πρωτότυπο Βιβλικό κείμενο και συμβουλευθή τη διάστιχο κατά γράμμα μετάφρασι της γλώσσης αυτής. Έτσι μπορεί να ελέγξη ως προς το αν ό,τι λέγουν αυτοί οι εξουσιάζοντες κληρικοί είναι αλήθεια ή όχι. Με αυτόν τον τρόπο ο σπουδαστής μπορεί να βοηθηθή για να προβάλη ένα αμυντικό επιχείρημα και να προφυλαχθή από το να πλανηθή από τη Βιβλική αλήθεια.

25. Πώς οι αναγνώσται των εκδόσεων της Σκοπιάς σε άλλες γλώσσες θα ωφεληθούν με έμμεσο τρόπο απ’ αυτό το νέο βοήθημα Γραφικής μελέτης;

²⁵ Μολονότι οι αναγνώσται στην Αγγλική θ’ αποκομίσουν το μεγαλύτερο όφελος από τη Διάστιχο Μετάφρασι της Βασιλείας μ’ ένα άμεσο τρόπο, ωστόσο το νέο αυτό Γραφικό βοήθημα θα χρησιμοποιηθή από τους κατόχους, τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά στην προετοιμασία των περιοδικών της, βιβλίων, βιβλιαρίων και άλλων εκδόσεων. Έτσι, κι’ εκείνοι που δεν διαβάζουν Αγγλικά θ’ αποκομίσουν εμμέσως την ωφέλεια αυτής της μεταφράσεως σ’ αυτές τις γλώσσες στις οποίες εκδίδονται τα έντυπα της Εταιρίας. Έτσι, όλοι όσοι αγαπούν τον γραπτό Λόγο του Θεού μπορούν να τον ευχαριστήσουν για το νέο αυτό βοήθημα Γραφικής μελέτης.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 113]

Μια «διάστιχος» μετάφρασις του 1613, που εμφανίζει το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου Γένεσις. Η Λατινική μετάφρασις φαίνεται επάνω από το Εβραϊκό κείμενο

[Εικόνα στη σελίδα 114]

Γένεσις κεφάλαιον πρώτον της «Πολυγλώττου Βίβλου» του Ουώλτον, με Εβραϊκό, Λατινικό, Ελληνικό και Συριακό κείμενα.

[Εικόνα στη σελίδα 117]

Ιωάννης 1:1-4 καθώς παρουσιάζεται στο «Εμφατικό Δίγλωττο» υπό Βενιαμίν Ουίλσων του 1864. Το όνομα «Δίγλωττον» σημαίνει «διαστίχον»

[Εικόνα στη σελίδα 118]

Τα εδάφια Ιωάννης 1:1-9 όπως παρουσιάζονται στην «Διάστιχο Μετάφρασι της Βασιλείας των Ελληνικών Γραφών» του 1969, με την λέξιν προς λέξιν μετάφρασί της κάτω από το Ελληνικό κείμενο