Κεφάλαιο 15

Γιατί οι Όμοιοι με Ερίφια Δεν Κληρονομούν τη Βασιλεία

 1. Πώς απευθύνεται ο Βασιλιάς, στην παραβολή των προβάτων και των εριφίων, σ’ εκείνους που έχουν τεθεί στα αριστερά του;

ΤΙ θα πρέπει, όμως, να γίνει μ’ εκείνους τους ανθρώπους από ‘όλα τα έθνη’ που παρομοιάζονται με «ερίφια» και οι οποίοι χωρίζονται στα αριστερά του Βασιλιά; Ο Ιησούς συνέχισε την παραβολή του για τα πρόβατα και τα ερίφια λέγοντας: «Τότε θέλει ειπεί και προς τους εξ αριστερών· Υπάγετε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον διά τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού. Διότι επείνασα, και δεν μοι εδώκατε να φάγω, εδίψησα, και δεν με εποτίσατε, ξένος ήμην και δεν με εφιλοξενήσατε, γυμνός, και δεν με ενεδύσατε, ασθενής και εν φυλακή, και δεν με επεσκέφθητε».—Ματθαίος 25:41-43.

 2. Τι σημαίνει για τους όμοιους με ερίφια το ότι είναι «κατηραμένοι»;

² Ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός τονίζει ότι οι όμοιοι με «ερίφια» άνθρωποι παρέλειψαν να κάνουν τα πράγματα που έκανε η τάξη των «προβάτων». Γι’ αυτή την παράλειψή τους τούς λέει να φύγουν απ’ αυτόν. Δεν τους θέλει σαν επίγειους υπηκόους του στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του. Αυτοί είναι «κατηραμένοι». Είναι κάτω από τη θεία κατάρα και όχι κάτω από την ευλογία που κερδίζουν οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι από τον ουράνιο Πατέρα του Βασιλιά. Αυτό σημαίνει ότι η θεία κρίση, όπως προειπώθηκε στις προφητείες της Γραφής, αναγγέλλει άσχημα πράγματα γι’ αυτούς. Βρίσκονται κάτω από τη θεία κατάρα, και δεν υπάρχει προμήθεια για να αφαιρεθεί η κατάρα αυτή απ’ αυτούς όπως έγινε στην περίπτωση των φυσικών περιτμημένων Ιουδαίων οι οποίοι ήταν κάτω από την κατάρα της διαθήκης του Νόμου που ο Ιεχωβά είχε κάνει μαζί τους. (Γαλάτας 3:13) Είναι καταραμένοι, όπως ακριβώς είναι ο Σατανάς ο Διάβολος και οι δαιμονικοί άγγελοί του. Επομένως, αξίζουν ένα αιώνιο μέλλον όμοιο με το μέλλον του Διαβόλου και των αγγέλων του—«το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον διά τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού».

 3. (α) Τι ισχυρίζονται οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου ότι σημαίνει για τα «ερίφια» το «πυρ το ητοιμασμένον διά τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού»; (β) Τι εξηγεί η ίδια η Αποκάλυψη ότι σημαίνει η ‘λίμνη που καίγεται με φωτιά και θειάφι’;

³ Μήπως αυτό σημαίνει αιώνια συνειδητά βασανιστήρια, κάτι σαν φωτιά στο αόρατο βασίλειο (στο πνευματικό βασίλειο) όπου βρίσκονται ο Σατανάς και οι δαίμονές του; Αυτό έχουν διδάξει για αιώνες οι θρησκευτικές εκκλησίες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου. Για να υποστηρίξουν τη διδασκαλία τους αναφέρουν το εδάφιο Αποκάλυψις 20:10 όπου είναι γραμμένο: «Και ο διάβολος ο πλανών αυτούς ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου, όπου είναι [ήδη] το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης, και θέλουσι βασανίζεσθαι ημέραν και νύκτα εις τους αιώνας των αιώνων». Αλλά στο πνευματικό βασίλειο όπου βρίσκονται ο Σατανάς και οι δαίμονές του δεν υπάρχει θειάφι. Προφανώς η γλώσσα είναι συμβολική, όπως είναι και το «θηρίον» και ο «ψευδοπροφήτης». Έτσι τι συμβολίζει η «λίμνη του πυρός και του θείου»; Το δέκατο τέταρτο εδάφιο του ίδιου κεφαλαίου εξηγεί, λέγοντας: «Ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος». Το εδάφιο Αποκάλυψις 21:8 επαναλαμβάνει αυτή την εξήγηση για την «λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον», λέγοντας: «Ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος».

 4. Πώς αυτό συμφωνεί με το εδάφιο Εβραίους 2:14 για το τι πρόκειται να γίνει στον Διάβολο;

⁴ Αυτό συμφωνεί με τη σαφή κατά γράμμα γλώσσα του εδαφίου Εβραίους 2:14, που μιλάει χωρίς συμβολισμούς και λέει: «Επειδή λοιπόν τα παιδία εμέθεξαν από σαρκός και αίματος, και αυτός [ο Ιησούς] παρομοίως μετέλαβεν από των αυτών, διά να καταργήση διά του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον». Στον ορισμένο καιρό τού Θεού ο κάποτε νεκρός αλλά τώρα αναστημένος και δοξασμένος Ιησούς ‘καταργεί’ τον Σατανά τον Διάβολο· δηλαδή, εκμηδενίζει εκείνον τον πονηρό, τον δολοφόνο. Επιφέρει την καταστροφή του Διαβόλου. Ο κεντημένος κάποτε στη φτέρνα Ιησούς, το πρωταρχικό «σπέρμα» της «γυναίκας» του Θεού, είναι ο διορισμένος από τον Θεό να συντρίψει τον ‘Όφι’ στο κεφάλι.—Γένεσις 3:15· Ρωμαίους 16:20.

 5. (α) Έτσι, τι είναι το «πυρ το αιώνιον» που επιφυλάσσεται για τον Διάβολο και τους αγγέλους του και στο οποίο στέλνεται η τάξη των όμοιων με ερίφια; (β) Γιατί το ότι τα ερίφια δεν προκαλούν με άμεσο τρόπο βλάβη στους αδελφούς του Ιησού δεν τους βάζει σε μια ουδέτερη θέση;

⁵ Επομένως, αυτό που επιφυλάσσεται για τον Διάβολο και τους αγγέλους του, είναι ο «δεύτερος θάνατος» και είναι η ίδια αιώνια καταστροφή η οποία συμβολίζεται από το «αιώνιον πυρ», στο οποίο πηγαίνουν μακριά από τον Βασιλιά Ιησού Χριστό οι άνθρωποι της τάξης των εγκληματικών «εριφίων». Όταν ο Βασιλιάς τούς καταδικάζει, δε λέει ότι αυτοί τον δίωξαν άμεσα και ότι έβλαψαν άμεσα τους πνευματικούς «αδελφούς» του. Αλλά όταν εδώ στη γη πήραν αρνητική στάση απέναντι στους «αδελφούς» του Χριστού, στην ουσία πήραν το μέρος του Διαβόλου και των αγγέλων του. Όταν ο Ιησούς ήταν πάνω στη γη σαν τέλειος άνθρωπος και κήρυττε τα καλά νέα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, είπε: «Όστις δεν είναι μετ’ εμού είναι κατ’ εμού, και όστις δεν συνάγει μετ’ εμού σκορπίζει». (Ματθαίος 12:30) Ο Διάβολος δεν είναι με το μέρος του Ιησού, και έτσι οι όμοιοι με ερίφια άνθρωποι που δεν κάνουν τίποτα εξυπηρετικό στον Βασιλιά Ιησού Χριστό που βασιλεύει, είναι εναντίον του και είναι με το μέρος του Διαβόλου. Δεν υπάρχει ουδέτερη πλευρά στην περίοδο της παρουσίας του Χριστού.

 6. Ποια είναι η δικαιολογία που προβάλλουν τα «ερίφια» για τους εαυτούς τους, όπως υπονοείται απ’ αυτά που απαντούν στον Ιησού τον Βασιλιά;

⁶ Οι όμοιοι με ερίφια άνθρωποι ίσως προσπαθήσουν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους και να πουν ότι αν είχαν δει τον ίδιο τον Ιησού Χριστό προσωπικά σε τόσο μεγάλη ανάγκη όπως την περιγράφει, θα έρχονταν σε βοήθειά του. Αυτό υπονοείται με την απάντησή τους στον Βασιλιά. «Τότε θέλουσιν αποκριθή προς αυτόν και αυτοί, λέγοντες· Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα ή διψώντα ή ξένον ή γυμνόν ή ασθενή ή εν φυλακή, και δεν σε υπηρετήσαμεν;»—Ματθαίος 25:44.

 7. Γιατί ακόμη και αν οι όμοιοι με ερίφια έβλεπαν και αναγνώριζαν τον Ιησού δε θα ήταν εγγύηση ότι θα τον υπηρετούσαν με τρόπο εξυπηρετικό;

⁷ Ωστόσο, αν τον έβλεπαν πραγματικά στη σάρκα και αναγνώριζαν ποιος ήταν δεν είναι εγγύηση ότι θα τον υπηρετούσαν με εξυπηρετικό τρόπο. Πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια ο Ιησούς ήταν πραγματικά ορατός στη σάρκα πάνω στη γη και ήταν ενασχολημένος στο προκαθορισμένο έργο του Θεού για τον Μεσσία, και ωστόσο η πλειονότητα του ίδιου του λαού του Ιησού, οι φυσικοί Ιουδαίοι, δεν υπηρέτησαν ούτε αυτόν ούτε τους δώδεκα αποστόλους του. Αντίθετα, μπροστά στον Ρωμαίο κυβερνήτη, τον Πόντιο Πιλάτο, ορύονταν να θανατωθεί ο Ιησούς πάνω σ’ έναν πάσσαλο βασανισμού, ή πήραν το μέρος εκείνων οι οποίοι ανέλαβαν την άμεση ευθύνη να τον θανατώσουν μ’ έναν τέτοιο βασανιστικό θάνατο. Με τον ίδιο τρόπο οι όμοιοι με ερίφια άνθρωποι του τωρινού καιρού δεν μπορούν να δικαιολογηθούν ισχυριζόμενοι ότι είχαν άγνοια όταν αρνήθηκαν να τον βοηθήσουν, επειδή δεν τον είχαν δει προσωπικά.

 8. Τι είναι εκείνο που μετράει υπέρ ή εναντίον κάποιου όταν ένα άλλο άτομο δεν είναι προσωπικά παρών αλλά έχει κάποιον ορατό εκπρόσωπο παρόντα σ’ αυτό το άτομο;

⁸ Δε χρειάζεται να δει κάποιος ένα άλλο άτομο προσωπικά για να αποφασίσει κατά πόσο θα το βοηθήσει ή θα του αρνηθεί τη βοήθεια. Δε χρειάζεται κανείς να βλέπει κάποιον άλλον να στέκεται απευθείας μπροστά του για να αποφασίσει αν θα του δείξει εύνοια ή θα εκδηλωθεί εναντίον του. Μπορεί κάποιος να αποφασίσει και να δείξει τη στάση του σ’ αυτό το άτομο από τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζεται κάποιον ο οποίος ενεργεί σαν ορατός εκπρόσωπος εκείνου του ατόμου. Ο εκπρόσωπος αποδεικνύει ότι ενεργεί εκ μέρους εκείνου του ατόμου το οποίο δεν είναι ορατά παρών ώστε να το βλέπει το άτομο με το οποίο γίνεται η συνεννόηση. Αυτό καθιστά ικανό το άτομο να πάρει την απόφασή του για το αν θέλει να βοηθήσει ή όχι, να δείξει εύνοια ή όχι, να πάρει στάση υπέρ ή εναντίον του ατόμου του οποίου ο προσωπικός εκπρόσωπος βρίσκεται ορατά μπροστά του. Μ’ αυτό τον τρόπο το άτομο εκδηλώνει την προσωπική του στάση και αυτό είναι εκείνο που μετράει για το απών άτομο που το θεωρεί το ίδιο σαν να ήταν πραγματικά παρών προσωπικά.

 9, 10. Πώς έδειξε ο Ιησούς αυτό ακριβώς το σημείο στην παραβολή με τον τρόπο που ο Βασιλιάς απαντάει στους όμοιους με ερίφια στα αριστερά του;

⁹ Αυτό είναι το σημείο που θέλει να τονίσει ο Ιησούς στην παραβολή του όταν δείχνει τον τρόπο με τον οποίο απαντάει ο βασιλιάς στα αυτοδικαιούμενα «ερίφια» που είναι στα αριστερά του:

¹⁰ «Τότε θέλει αποκριθή προς αυτούς, λέγων· Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον δεν εκάμετε εις ένα τούτων των ελαχίστων, ουδέ εις εμέ εκάμετε».—Ματθαίος 25:45.

11. Γιατί δεν πρέπει να περιφρονείται ακόμη κι ο ελάχιστος σε σπουδαιότητα από τους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού από εκείνους οι οποίοι έρχονται σε επαφή μαζί τους;

¹¹ Επομένως, δεν έχει σημασία πόσο σπουδαίος μπορεί να είναι ένας από τους πνευματικούς «αδελφούς» του Χριστού. Μολονότι μπορεί να είναι ο λιγότερο σπουδαίος, είναι, ωστόσο, ένας «αδελφός» του Βασιλιά Ιησού Χριστού και είναι ένας γεννημένος από το πνεύμα γιος του Θεού, ένας κληρονόμος πραγματικά του Θεού και συγκληρονόμος με τον Χριστό. (Ρωμαίους 8:17) Αυτό είναι το σοβαρό πράγμα σ’ αυτή την περίσταση. Κανείς από τους πνευματικούς «αδελφούς» του Χριστού δεν είναι κάποιος μεγάλος, σπουδαίος, εξέχων σ’ αυτόν τον κόσμο, είτε στον πολιτικό τομέα είτε στον θρησκευτικό τομέα σαν κληρικός του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, γιατί οι αληθινοί «αδελφοί» του Χριστού δεν είναι μέρος αυτού του κόσμου, όπως και ο Ιησούς δεν ήταν μέρος αυτού του κόσμου. (1 Κορινθίους 1:26-31· Ιωάννης 15:19· 17:14, 16) Αλλά αυτό δεν είναι αιτία για εκείνους τους όμοιους με ερίφια ανθρώπους να τους περιφρονούν. Πρέπει να υπάρχει σεβασμός γι’ αυτούς, έχοντας υπόψη ποιον εκπροσωπούν και ποιο Βιβλικό άγγελμα διακηρύττουν. Αν δεν τους δείχνεται σεβασμός γι’ αυτή τη ζωτική αιτία, τότε αυτοί που δείχνουν έλλειψη σεβασμού αποκαλύπτουν ότι δε σέβονται ούτε τον ουράνιο Αδελφό τους.

12. (α) Γιατί είναι υποκριτικό το ότι τα «ερίφια» ονομάζουν τον Βασιλιά «Κύριο»; (β) Γιατί από το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου δεν υπάρχει δικαιολογία αν κάνουν λάθος ποιοι είναι οι «αδελφοί» του Βασιλιά;

¹² Βέβαια, οι όμοιοι με ερίφια αυτοδικαιούμενοι μπορεί να ονομάζουν τον Βασιλιά Ιησού Χριστό «Κύριο», αλλά αυτό είναι απλώς ένα υποκριτικό είδος προσφώνησης από μέρους τους. Αν πραγματικά τον εκτιμούσαν σαν «Κύριό» τους, δε θα είχαν αρνηθεί να προσφέρουν βοήθεια στους πνευματικούς «αδελφούς» του, ακόμη και στους πιο ταπεινούς απ’ αυτούς τους «αδελφούς». Αυτοί οι «αδελφοί» δεν περιέρχονταν τριγύρω κρυβόμενοι σαν κατάσκοποι ή σαν εκείνους που προσπαθούν να εξαπατήσουν τους ανθρώπους. Ιδιαίτερα από το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου το 1918 και της από μέρους τους ανάληψης και πάλι δημόσιων δραστηριοτήτων το έτος 1919, το υπόλοιπο των πνευματικών αδελφών του Ιησού υπακούνε στην προφητική εντολή του: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος». (Ματθαίος 24:14) Έχουν κάνει γνωστή δημόσια την αόρατη παρουσία του Χριστού στην εγκαθιδρυμένη ουράνια βασιλεία του. Ειδικά από το έτος 1926 γνωστοποιούν το όνομα του ουράνιου Πατέρα του Βασιλιά Ιησού Χριστού, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να πάρουν πάνω τους το όνομα «μάρτυρες του Ιεχωβά» το έτος 1931. Έτσι δεν υπάρχει δικαιολογία να γίνει λάθος για το ποιοι είναι.

13. (α) Μήπως το ότι τα «ερίφια» τους αρνούνται βοήθεια, οφείλεται στο τι αυτοί οι «αδελφοί» του Χριστού είναι προσωπικά; (β) Γιατί τα «ερίφια» λαβαίνουν την κατάρα του Θεού αντί της ευλογίας του;

¹³ Επομένως, τα συμβολικά «ερίφια» αρνούνται να προσφέρουν βοήθεια σ’ αυτούς όταν αυτοί είναι κατά γράμμα πεινασμένοι, διψασμένοι, γυμνοί, χωρίς στέγη, άρρωστοι ή στη φυλακή. Αυτό το κάνουν όχι εξαιτίας τού τι είναι προσωπικά αυτοί οι πνευματικοί «αδελφοί» του Χριστού, αλλά αρνούνται να τους βοηθήσουν, και μάλιστα ίσως και τους διώκουν άμεσα, εξαιτίας εκείνου το οποίο αυτοί εκπροσωπούν. Εδώ περιλαμβάνεται ένα ζήτημα, και τα «ερίφια» παίρνουν μια νοήμονα απόφαση πάνω σ’ αυτό το ζήτημα! Το ζήτημα το οποίο αντιμετωπίζουν τα «ερίφια» λόγω της δράσης κηρύγματος και μαθήτευσης του υπολοίπου των «αδελφών» του Χριστού είναι η βάση πάνω στην οποία ο αόρατα παρών Βασιλιάς Ιησούς Χριστός χωρίζει τα «ερίφια» από τα «πρόβατα» σήμερα, ιδιαίτερα από το έτος 1935 και έπειτα. Δεν υπάρχει ενδιάμεση ή ουδέτερη τάξη σχετικά μ’ αυτό το παγκόσμιο ζήτημα. Αυτοί είτε είναι υπέρ της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά στα χέρια του Κυρίου Ιησού Χριστού είτε είναι εναντίον της. Τα «ερίφια» παίρνουν στάση εναντίον της. Γι’ αυτό το λόγο δεν μπορούν να έχουν την ευλογία του ουράνιου Πατέρα του Χριστού. Το μόνο πράγμα που απομένει να λάβουν αυτοί είναι η κατάρα Του, το αντίθετο της ευλογίας Του.

ΟΤΑΝ ΤΑ «ΕΡΙΦΙΑ» ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥΣ

14, 15. (α) Πότε θα μπουν τα «ερίφια» στο «πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον διά τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού»; (β) Πώς περιγράφει ο Παύλος την καταστροφή με τον ίδιο τρόπο στη 2 Θεσσαλονικείς 1:7-10;

¹⁴ Ο Ιησούς δηλώνει ότι εκείνο που περιμένει αυτά τα συμβολικά «ερίφια» στα αριστερά του, θέση που σημαίνει την κατάρα του, είναι το «πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον διά τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού». Αυτοί δεν έδωσαν ηθική υποστήριξη στη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού και έτσι αποδείχτηκαν ότι είναι μέρος αυτού του κόσμου του οποίου ο αόρατος «άρχων» είναι ο Σατανάς ο Διάβολος. (Ιωάννης 12:31· 14:30· 16:11) Αυτός ο κακός κόσμος κάτω από τον Σατανά τον Διάβολο είναι καταδικασμένος σε καταστροφή στη «μεγάλη θλίψη» που είναι ακριβώς μπροστά μας. Τα «ερίφια» θα μπουν σ’ αυτό το «πυρ» της καταστροφής όταν μπουν στη ‘μεγάλη θλίψη που σαν κι αυτή δεν έγινε από την αρχή του κόσμου μέχρι τώρα, ούτε και θα ξαναγίνει’. (Ματθαίος 24:21· Μάρκος 13:19) Αυτοί αρνούνται να δεχτούν και να αναγνωρίσουν ότι ο Θεός είναι ο Ιεχωβά, του οποίου το όνομα εμφανίζεται χιλιάδες φορές στις θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές της Αγίας Γραφής, και αρνούνται να υπακούσουν ή να συμμορφωθούν με τα καλά νέα για τον Κύριο Ιησού Χριστό. Κατά την αποκάλυψη στη «μεγάλη θλίψη» της δύναμης και της εξουσίας του Χριστού, που είναι αόρατα παρών, τα «ερίφια» θα δοκιμάσουν αυτό που προείπε ο απόστολος Παύλος στη 2 Θεσσαλονικείς 1:7-10:

¹⁵ «Όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου και από της δόξης της δυνάμεως αυτού, όταν έλθη να ενδοξασθή εν τοις αγίοις αυτού»,—τους πνευματικούς «αδελφούς» του.

16. Πού λέει ο Ιησούς να πάνε τα «ερίφια» και πού τα «πρόβατα» καθώς τελειώνει την παραβολή του;

¹⁶ Έτσι πάνω σ’ αυτά τα συμβολικά «ερίφια» εκπληρώνεται αυτό που προείπε ο Ιησούς στα τελευταία λόγια της παραβολής του για τα «πρόβατα» και τα «ερίφια», με τα οποία τελειώνει, σύμφωνα με την αφήγηση του Ματθαίου, και η προφητεία για το «σημείο» της παρουσίας του: «Και θέλουσιν απέλθει ούτοι μεν εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον».—Ματθαίος 25:46.

17. Γιατί η αιώνια τιμωρία των «εριφίων» δε σημαίνει αιώνιο συνειδητό βασανισμό σε ένα αόρατο πνευματικό βασίλειο;

¹⁷ Ας μη φτάσουμε σε κάποιο εσφαλμένο συμπέρασμα σχετικά μ’ αυτό που συμβαίνει στα συμβολικά «ερίφια» της παραβολής. Ο Ιησούς δε λέει ότι «ούτοι θέλουσιν απέλθει» σε αιώνιο συνειδητό βασανισμό σ’ ένα αόρατο πνευματικό βασίλειο. Για να υποφέρουν αυτοί αιώνιο συνειδητό βασανισμό οποιασδήποτε μορφής θα χρειαζόταν να κερδίσουν αιώνια ζωή, γιατί χωρίς ζωή δεν υπάρχει συνειδητότητα ούτε βασάνων ούτε απόλαυσης. Ο Ιησούς λέει σαφώς ότι μόνο τα συμβολικά πρόβατα, «οι δίκαιοι», πηγαίνουν σε «ζωήν αιώνιον». Έτσι η ‘αιώνια τιμωρία’ στην οποία πηγαίνουν τα άδικα «ερίφια» είναι ακριβώς το αντίθετο της «αιώνιας ζωής» των δίκαιων «προβάτων», δηλαδή, είναι ο αιώνιος θάνατος. Επειδή αυτός ο θάνατος διαρκεί αιώνια είναι «κόλασις αιώνιος». Παρόμοια όταν ένα επίγειο δικαστήριο σήμερα τιμωρεί έναν αποδειγμένο εγκληματία με την ποινή του θανάτου, ο θάνατος που εκτελείται πάνω στον καταδικασμένο εγκληματία είναι «κόλασις αιώνιος». Αυτό δε σημαίνει αιώνια βάσανα για τον εκτελεσθέντα εγκληματία. Μόνο ο Παντοδύναμος Θεός μπορεί να τερματίσει αυτή την αιώνια τιμωρία με ανάσταση για τους άδικους. Ένα επίγειο δικαστήριο δεν μπορεί να το κάνει αυτό.—Πράξεις 24:15.

18. Πώς μεταφράζουν τη λέξη «κόλασις» το Δίγλωττο και η Μετάφραση Νέου Κόσμου, και γιατί αυτή η μετάφραση είναι κατάλληλη;

¹⁸ Σύμφωνα μ’ αυτή τη λογική και Γραφική κατανόηση του ζητήματος, Το Εμφατικό Δίγλωττο, από τον Βενιαμίν Ουίλσον (έκδοση 1864), αποδίδει το Ματθαίος 25:46 ως εξής: «Και αυτοί θα πάνε σε αιώνια αποκοπή· αλλά οι δίκαιοι σε αιώνια Ζωή». Η Μετάφραση Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών (έκδοση 1984) μεταφράζει παρόμοια: «Και αυτοί θα αναχωρήσουν σε αιώνια αποκοπή, αλλά οι δίκαιοι σε αιώνια ζωή». Σχετικά με τη λέξη «αποκοπή» αυτή η μετάφραση έχει την παρακάτω υποσημείωση: «Κατά γράμμα, ‘κλάδεμα’· μία περικοπή, μία αναχαίτιση. Βλέπε 1 Ιωάννου 4:18». Αυτή η μετάφραση είναι πολύ κατάλληλη, γιατί τα άδικα «ερίφια», με το να υποστούν αιώνιο θάνατο, αποκόπτονται για πάντα από τη ζωή σε οποιοδήποτε βασίλειο. Επομένως γι’ αυτούς δε θα υπάρξουν αιώνια συνειδητά βάσανα. Αυτοί εκμηδενίζονται, όπως ακριβώς θα εκμηδενιστούν τελικά τόσο ο Διάβολος όσο και οι δαιμονικοί του άγγελοι. Μετά τη «μεγάλη θλίψη» ο Διάβολος και οι άγγελοί του θα ριχτούν στην «άβυσσο». Αλλά μετά το τέλος της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, αυτοί θα λυθούν για ένα μικρό διάστημα για να δοκιμάσουν το αποκαταστημένο ανθρώπινο γένος, και μετά απ’ αυτό να καταστραφούν για πάντα.

19. Πώς θα αμειφθεί η τάξη των δίκαιων «προβάτων», όπως δείχνει η Αποκάλυψη 7:14;

¹⁹ Όσο για τα «δίκαια», όμοια με πρόβατα άτομα, που κάνουν το καλό στους πνευματικούς «αδελφούς» του Χριστού μέχρι το ξέσπασμα της «μεγάλης θλίψης», ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός που βασιλεύει θα εκφράσει την επιδοκιμασία του γι’ αυτούς τότε. (Ματθαίος 25:34) Σαν στοργικός Ποιμένας, θα τα προστατεύσει τα «πρόβατά» του, στη διάρκεια της «μεγάλης θλίψης» για να μπουν στη χιλιετή περίοδο της ευλογημένης βασιλείας του. Αυτό που ειπώθηκε γι’ αυτόν τον «πολύ όχλο», στην Αποκάλυψη 7:14, θα ειπωθεί επίσης γι’ αυτούς τους όμοιους με πρόβατα που θα επιζήσουν από τη «μεγάλη θλίψη»: «Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης».

20. Ύστερα από ποιο γεγονός αρχίζει αμέσως η χιλιετής βασιλεία του Χριστού, και για ποιο πράγμα αυτό είναι η αρχή στην περίπτωση των «προβάτων» που επιζούν;

²⁰ Αμέσως μετά τη «μεγάλη θλίψη» ο «διάβολος και οι άγγελοι αυτού» δένονται σαν με αλυσίδες και ρίχνονται στην «άβυσσο» της φυλάκισης. Τότε αρχίζει η ένδοξη χιλιετής βασιλεία του Ποιμένα Βασιλιά, του Ιησού Χριστού. Οι «δίκαιοι» που είναι σαν πρόβατα και θα επιζήσουν, θα γίνουν οι ευπειθείς επίγειοι υπήκοοι της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. Τώρα αυτοί θα αρχίσουν να δοκιμάζουν σωματικά και πνευματικά τις δυνάμεις αποκατάστασης της βασιλείας του Χριστού, κι αυτό θα σημειώσει την αρχή του δρόμου για αιώνια τέλεια ανθρώπινη ζωή.

21. Για ποιων ειδικά την ενθάρρυνση τώρα περιλήφθηκε αυτή η παραβολή στην προφητεία του «σημείου», και ποια προοπτική βάζει αυτό μπροστά τους;

²¹ Ιδιαίτερα για την ενθάρρυνση αυτής της ‘δίκαιης’ τάξης προβάτων ο Κύριος Ιησούς Χριστός περιέλαβε αυτή την παραβολή στην προφητεία του για το «σημείο» της παρουσίας του και της συντέλειας του συστήματος πραγμάτων. Τι προοπτική που φέρνει χαρά βάζει αυτή η παραβολή μπροστά σ’ εκείνους οι οποίοι σήμερα κάνουν το καλό στους πνευματικούς «αδελφούς» του Χριστού! Η σταθερή εξακολούθησή τους να κάνουν αυτό το καλό τούς ετοιμάζει το δρόμο για να ακούσουν τα επαινετικά εκείνα λόγια του Βασιλιά: «Έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου».—Ματθαίος 25:34.