το οποίον είναι της ζωής· και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς.»—Αποκάλ. 20:11-13.

38. (α) Ώστε πώς θα παύση να υπάρχη ο «άδης», και πώς το περιγράφει, αυτό η Αποκάλυψις; (β) Πώς ο «θάνατος» και η πονηρία θα παύσουν;

³⁸ Ώστε όταν ο «άδης» (Σιεόλ) θα έχη δώσει και τον τελευταίο νεκρό που υπάρχει εκεί, μέσω της αναστάσεως όλων των νεκρών για τους οποίους ο Ιησούς Χριστός έχει δώσει την ανθρώπινη ζωή του ως εξαγορά, τότε δεν θα υπάρχη πια άδης. Σε όλη τη γη, οι κάτοικοι δεν θα βλέπουν ούτε ένα νεκροταφείο, ούτε μια αναμνηστική πλάκα τάφου. Ο κοινός τάφος του ανθρωπίνου γένους θα έχη καταστραφή για πάντα. Γι’ αυτό η Αποκάλυψις στα εδάφια 20:14, 15 προχωρεί και λέγει: «Και ο θάνατος και ο άδης [Λατινικά, ινφέρνους] ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός.» Τι ένδοξη ημέρα κρίσεως θα είναι αυτή! Στον «άδη» θα δοθή το θανάσιμο κτύπημα. Ο θάνατος που έχει κληρονομήσει όλο το ανθρώπινο γένος από τον αμαρτωλό Αδάμ και την Εύα θα θανατωθή, θα παύση να υπάρχη, επειδή όλο το ευπειθές ανθρώπινο γένος θα φθάση σε τελειότητα ανθρώπινης ζωής σ’ ένα αποκαταστημένο παράδεισο τέρψεως. Η διάπραξις κακού θα παύση με την καταστροφή όλων εκείνων οι οποίοι εκουσίως θα στραφούν στην πονηρία και οι οποίοι πρέπει να υποστούν την ποινή του δευτέρου θανάτου.

Εκείνοι που Ωφελούνται από την Ανάσταση από τον «Άδη»

1, 2. (α) Ποιος Εβραίος πατριάρχης είπε ότι περίμενε να πάη στον «άδη»; (β) Πώς ο Ιησούς, υπερασπίζοντας τη διδασκαλία της αναστάσεως, έδωκε βεβαίωσι ότι ο Ιακώβ θα ωφεληθή απ’ αυτήν;

ΠΟΙΟΙ θα βρίσκωνται ανάμεσα σ’ εκείνους οι οποίοι είναι νεκροί στον «άδη» και οι οποίοι θα ωφεληθούν από την ανάστασι των νεκρών; Ενθυμούμεθα ότι ο πατριάρχης Ιακώβ περίμενε να πάη στον «άδη» ή Σιεόλ. (Γεν. 37:35) Θα είναι μεταξύ εκείνων που θα ωφεληθούν; Ναι. Ενθυμούμεθα τα λόγια του Ιησού Χριστού, ο οποίος, προτού αναστήσει τον φίλο του Λάζαρο ύστερ’ από την τετραήμερη κατάστασι του θανάτου του είπε στην αδελφή του Μάρθα: «Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη θέλει ζήσει.» (Ιωάν. 11:25) Μόλις λίγες εβδομάδες ύστερ’ απ’ αυτό, ο Ιησούς αναγκάσθηκε να υπερασπίση τη διδασκαλία της αναστάσεως μπροστά στους άπιστους Ιουδαίους, τους Σαδδουκαίους. Για να το κάμη αυτό αναφέρθηκε στον Ιακώβ. Απαντώντας στην παγιδευτική ερώτησι που του είχαν θέσει οι Σαδδουκαίοι, ο Ιησούς είπε:

² «Ότι δε εγείρονται οι νεκροί, και ο Μωυσής εφανέρωσεν επί της βάτου, ότε λέγει Κύριον τον Θεόν του Αβραάμ και τον Θεόν του Ισαάκ και τον Θεόν του Ιακώβ. Ο δε Θεός δεν είναι νεκρών, αλλά ζώντων διότι πάντες ζώσιν εν αυτώ.»—Λουκ. 20:37, 38.

 3. (α) Από τίνος την άποψι ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ ζουν τώρα, και γιατί; (β) Ποιων ανθρώπων ο Ιεχωβά είναι ο Θεός;

³ Έτσι, από την άποψι του Θεού, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ ζούσαν τότε. Η ανάστασις αυτών των πιστών πατριαρχών ήταν τόσο βεβαία ότι θα γίνη στον ωρισμένο καιρό του Θεού, ώστε ο Θεός μιλούσε γι’ αυτούς τους τρεις άνδρες σαν να ζούσαν τότε, μολονότι ήσαν νεκροί, χωρίς συνείδησι στον «άδη,» ή Σιεόλ. Αν επρόκειτο να παραμείνουν νεκροί για πάντα και να μη βγουν ποτέ από τον «άδη» (ή Σιεόλ), ο Ιεχωβά δεν θα έλεγε ποτέ στον προφήτη στην καιομένη βάτο στην έρημο του Σινά ότι αυτός ήταν ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Έτσι ο Ιησούς είπε ότι με το να κάμη ο Θεός αυτή τη δήλωσι απεδείκνυε ότι θα υπήρχε ανάστασις για τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, και, φυσικά, όλων των άλλων που βρίσκονται μαζί τους στον «άδη.» Ο Ιεχωβά δεν είναι ένας πρώην Θεός ανθρώπων του νεκρού παρελθόντος, αλλ’ είναι ο Θεός των πιστών λάτρεών του οι οποίοι θα ζήσουν στο μέλλον μέσω της αναστάσεως εκ νεκρών.

 4. Πώς τα εδάφια Εβραίους 11:17-19 αποδεικνύουν ότι ο Αβραάμ πίστευε στην ανάστασι του υιού του Ισαάκ;

⁴ Ο πατριάρχης Αβραάμ πίστευε στην ανάστασι του γυιου του Ισαάκ. Ως απόδειξι τούτου έχομε τα θεόπνευστα λόγια των εδαφίων Εβραίους 11:17-19: «Δια πίστεως, ο Αβραάμ, ότε εδοκιμάζετο, προσέφερε τον Ισαάκ· και τον μονογενή αυτού προσέφερεν εκείνος όστις ανεδέχθη τας επαγγελίας, προς τον οποίον ελαλήθη, «Ότι εν Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα·» συλλογισθείς ότι ο Θεός δύναται και εκ νεκρών να ανεγείρη· εξ ων και έλαβεν αυτόν οπίσω παραβολικώς (με τυπικό τρόπο. Μετάφρασις της Καθολικής Αδελφότητος).»

 5. Πώς το 11 κεφάλαιον της προς Εβραίους επιστολής δείχνει ότι άνθρωποι ακόμη και πριν από τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, και άνθρωποι πίστεως από τότε, πίστευαν στην ανάστασι από τον «άδη»;

⁵ Είναι προφανές ότι πριν από τον καιρό του Αβραάμ, του Ισαάκ, και του Ιακώβ, άνδρες πίστεως όπως ο Άβελ, ο Ενώχ και ο Νώε πίστευαν στην ανάστασι των νεκρών από τον «άδη,» διότι αναφέρονται μεταξύ του ‘τοσούτου νέφους μαρτύρων’ οι οποίοι αναφέρονται στο 11 κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής. (Εβρ. 11:1 έως 12:1) Όταν ο θεόπνευστος συγγραφεύς αναφέρεται, στο πώς ο προφήτης Ηλίας ανέστησε τον γυιο της χήρας από τα Σαρεπτά και πώς ο προφήτης Ελισαιέ ανέστησε τον γυιο της φιλόξενης γυναίκας από τη Σουνάμ, λέγει: «Έλαβον γυναίκες τους νεκρούς αυτών αναστηθέντας· άλλοι δε εβασανίσθησαν μη δεχθέντες την απολύτρωσιν, δια να αξιωθώσι καλητέρας αναστάσεως· . . . Και ούτοι πάντες αν και έλαβαν καλήν μαρτυρίαν δια της πίστεως, δεν απήλαυσαν την επαγγελίαν· διότι ο Θεός προέβλεψε καλήτερόν τι περί ημών, δια να μη λάβωσι την τελειότητα χωρίς ημών.» (Εβρ. 11:35-40) Έτσι έχομε την θεόπνευστη απόδειξι ότι, πριν από την έλευσι του Ιησού, άνδρες και γυναίκες που είχαν πίστι στον Παντοδύναμο Ιεχωβά Θεό απέβλεπαν στην ανάστασι των νεκρών από τον «άδη» ή Σιεόλ.

 6. Πώς η Μάρθα από τη Βηθανία και η Άννα η μητέρα του Σαμουήλ εξέφρασαν πίστι στην ανάστασι από τον «άδη»;

⁶ Γι’ αυτό η Μάρθα από την Βηθανία είπε στον Ιησού πριν αναστήση τον αδελφό της Λάζαρο εκ νεκρών: «Εξεύρω ότι θέλει αναστηθή εν τη αναστάσει εν τη εσχάτη ημέρα.» (Ιωάν. 11:24) Γι’ αυτό, επίσης η Άννα που είχε ζήσει πριν από χίλια χρόνια και πλέον, όταν παρουσίασε τον γυιο της Σαμουήλ στον αρχιερέα του Ισραήλ, είπε: «Ο Κύριος θανατώνει και ζωοποιεί καταβιβάζει εις τον άδην [Λατινικά, ινφέρι· Εβραϊκά, Σιεόλ] και αναβιβάζει.»—1 Σαμ. 2:6.

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΑΔΗ»

7, 8. (α) Με ποιον τρόπο οι ‘πύλες του άδου’ δεν θα υπερισχύσουν εναντίον της αληθινής εκκλησίας του Χριστού; (β) Πώς το εδάφιο Αποκάλυψις 2:10 απαιτεί να υπερισχύση ο Ιησούς εναντίον των πυλών του άδου;

⁷ Όχι μόνο ο ίδιος ο Ιησούς πήγε στον άδη και βγήκε πάλι, αλλά εβεβαίωσε τους αποστόλους του ότι η αληθινή εκκλησία, η αληθινή Χριστιανική εκκλησία, θα τον εμιμείτο απ’ αυτή την άποψι. Όταν μιλούσε στον απόστολο Πέτρο καθώς άκουγαν και οι άλλοι απόστολοι, ο Ιησούς είπε: «Συ είσαι Πέτρος, και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου και πύλαι άδου [Λατινικά, ινφέρνους] δεν θέλουσι ισχύσει κατ’ αυτής.» (Ματθ. 16:18) Με τον θάνατο τα μέλη της αληθινής Χριστιανικής εκκλησίας θα εισήρχοντο μέσω των πυλών στον «άδη.» (Ησ. 38:10, 18) Αλλ’ αυτές οι ‘πύλες του άδου’ δεν θα υπερίσχυαν επάνω στη Χριστιανική εκκλησία με το να παραμείνουν κλειστές για πάντα επάνω στην εκκλησία. Γιατί όχι; Διότι ο αναστημένος Ιησούς Χριστός, ο οποίος έχει τα κλειδιά του άδου και του θανάτου, θα χρησιμοποιήση το κλειδί και θ’ ανοίξη εκείνες τις πύλες για να βγουν μέσω αναστάσεως τα μέλη της εκκλησίας.

⁸ Έτσι οι ‘πύλες του άδου’ δεν θα υπερισχύσουν εναντίον της εκκλησίας του Χριστού, αλλ’ ο Χριστός θα υπερισχύση εναντίον των ‘πυλών του άδου’ χάριν της εκκλησίας του. Αυτό εξηγεί γιατί είπε στην εκκλησία: «Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής.»—Αποκάλ. 2:10· 1:17, 18.

 9. Πόσοι θ’ αποτελέσουν αυτή τη Χριστιανική εκκλησία, και ποιο είναι το «καλήτερόν τι» που «ο Θεός προέβλεψε» γι’ αυτούς;

⁹ Αυτή η αληθινή εκκλησία που αποτελείται μόνο από 144.000 πιστά μέλη καλείται να εξέλθη από τον «άδη» (ινφέρνους) σε μια ουράνια πνευματική ανάστασι. Έτσι γίνονται ‘η νύμφη, η γυνή του Αρνίου.’ (Αποκάλ. 21:9 έως 22:17) Σαν μια πιστή σύζυγος, είναι όλοι ενωμένοι, με τον ουράνιο νυμφίο Ιησού Χριστό με δεσμό γάμου για πάντα. Σχετικά με την ανάστασί τους είναι γραμμένο: «Σπείρεται σώμα ζωικόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν.» (1 Κορ. 15:42-44) Αυτή η ουράνια κατάστασις είναι το «καλήτερόν τι» που «ο Θεός προέβλεψε» για την εκκλησία των πιστών ακολούθων και μιμητών του Υιού του Ιησού Χριστού.—Εβρ. 11:39, 40.

ΟΙ ΛΥΤΡΩΜΕΝΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΑΔΗ»

10. (α) Για ποιους άλλους θα υπερισχύση ο Ιησούς εναντίον των πυλών του άδου, και πώς; (β) Επομένως τι ήταν εκείνο που είδε ο απόστολος Ιωάννης να συμβαίνη σε όρασι και που θα ιδούν άλλοι, να γίνεται στην πραγματικότητα;

¹⁰ Ο αναστημένος Ιησούς Χριστός θα κάμη περισσότερα από το να υπερισχύση μόνον εναντίον των ‘πυλών τον άδου’ χάριν της ομοίας με νύμφην εκκλησίας του. Θα υπερισχύση επίσης εναντίον των «πυλών» αυτών και χάριν ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους για το οποίο έχει δώσει τη ζωή του ως αντίλυτρο. (Ματθ. 20:28) Θα χρησιμοποιήση τα «κλειδιά του άδου και του θανάτου» για ν’ ανοίξη εκείνες τις συμβολικές «πύλες» και να βγάλη όλο αυτό το ανθρώπινο γένος με ανάστασι σε ζωή στη γη κάτω από την ουράνια βασιλεία αυτού και της πνευματικής νύμφης του. Εκείνοι οι οποίοι είχαν ένα υδάτινο τάφο στη θάλασσα θα επανέλθουν στη ζωή σε ξηρά γη. Εκείνοι οι οποίοι έχουν ταφή στη γη σε μεμονωμένους τάφους, ή νεκροταφεία, θα επανέλθουν επίσης στη ζωή στη γη, κάτω από την νέα κυβέρνησι, την ουράνια βασιλεία του Θεού με τον Υιόν του Ιησού Χριστό. Εκατοντάδες χιλιάδες που ζουν σήμερα θα επιζήσουν από την επερχόμενη ‘μεγάλη θλίψι’ για να δουν στην πραγματικότητα αυτό που ο απόστολος Ιωάννης είδε μόνον σε μια αποκαλυπτική όρασι, την οποία περιγράφει λέγοντας: «Και είδον τους νεκρούς, μικρούς και μεγάλους, ισταμένους ενώπιον του Θεού, . . . και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς.»—Αποκάλ. 20:12, 13· 7:14.

11. Αυτό περιλαμβάνει, ποιους οι οποίοι πήγαν στον «άδη» πριν από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. και περιλαμβάνει ποιους οι οποίοι πήγαν εκεί από τότε, σύμφωνα με τα εδάφια 1 Ιωάννου 2:2 και 1 Τιμόθεον 2:5, 6;

¹¹ Αυτό θα περιλαμβάνη τον Άβελ, τον Ενώχ, τον Νώε, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ, τον Ιώβ, τον Μωυσή, ναι, όλους τους νεκρούς που είναι στον «άδη» και οι οποίοι έχουν πάει εκεί πριν από την ίδρυσι της Χριστιανικής εκκλησίας την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ., όταν ο απόστολος Πέτρος μίλησε σε χιλιάδες Ιουδαίους για την ανάστασι του Ιησού Χριστού από τον «άδη» (τον κοινό τάφο τον ανθρωπίνου γένους). Θα περιλαμβάνη επίσης όλους εκείνους από το ανθρώπινο γένος οι οποίοι πήγαν στον «άδη» από κείνη την ημέρα της Πεντηκοστής, και οι οποίοι δεν είχαν γίνει μέλη της ομοίας με νύμφη εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Κανένας απ’ αυτούς δεν ανήκει στην «εκκλησίαν των πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς.» (Εβρ. 12:23) Για όλους αυτούς ο Ιησούς Χριστός πέθανε ως μια απολυτρωτική θυσία, όπως ακριβώς έγραψε ο Χριστιανός απόστολος Ιωάννης λέγοντας στην εκκλησία: «Και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.» (1 Ιωάν. 2:2) Σε αρμονία μ’ αυτά ο Χριστιανός απόστολος Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο: «Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.»—1 Τιμ. 2:5, 6.

12. Γιατί θα μπορούσε η σκέψις της επιστροφής όλων αυτών από τον «άδη» να τρομοκρατήση μερικούς ανθρώπους;

¹² Εν τούτοις, μερικά άτομα μπορούν να τρομοκρατηθούν μ’ αυτή τη σκέψι. Πιθανόν να πουν: Δεν θα πλημμυρίση έτσι η γη με χιλιάδες εκατομμύρια κακοποιών και δεν θα γεμίση η γη με περισσότερη πονηρία και βία απ’ αυτήν που είχε προηγουμένως; Μήπως δεν είπε ο απόστολος Παύλος ότι «μέλλει να γίνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων»; (Πράξ. 24:15) Ασφαλώς σ’ αυτή την ανάστασι από τον «άδη» οι άδικοι θα υπερβαίνουν πολύ τους δικαίους. Και, για συνήθεις ανθρωπίνους άρχοντας αυτό θα δημιουργούσε ένα σοβαρό πρόβλημα.

13, 14. (α) Ποιες δυνάμεις δεν θα εξαπολύση επάνω στους κατοίκους της γης το άνοιγμα των πυλών του «άδου», και γιατί όχι; (β) Τι πρέπει να λεχθή για τις ατελείς ανθρώπινες κυβερνήσεις που θα υπάρχουν τότε κι εκείνους οι οποίοι τελικά θ’ αποδειχθή ότι τις υποστηρίζουν;

¹³ Το άνοιγμα των ‘πυλών του άδου’ δεν πρόκειται να εξαπολύση επάνω στους κατοίκους της γης λεγεώνες δαιμόνων καθώς και τον άρχοντά