Κεφάλαιο 13
Απαλλαγή από τον Θάνατο σε Ζωή
1. Όπως περιγράφεται εδώ, τι θα μπορούσε να συμβή σε μια οικογένεια ορφανών που θα τους έδινε την ευκαιρία να είναι ευγνώμονες;
ΟΙ σκληροί πόλεμοι αυτού του εικοστού αιώνος εδημιούργησαν πολλά ορφανά. Φαντασθήτε μια οικογένεια ορφανών που έχασε και τους δυο γονείς. Χωρίς κατοικία και χωρίς μέσα συντηρήσεως, περιφέρονται στερούμενα σε όλη τη ζωή τους—πεινασμένα, ασθενικά και χωρίς ελπίδα για το μέλλον. Εν τούτοις, υποθέστε ότι ένας στοργικός κύριος βλέπει την κατάστασί τους και δείχνει αγάπη γι’ αυτά. Δίνει οδηγίες στον γυιο του, που είναι άγαμος, να δείξη φιλία σ’ αυτά τα ορφανά και να τα φέρη στο σπίτι. Εκεί τα καθαρίζει, τα τρέφει, τα ντύνει και πληρώνει τα χρέη των. Ο γυιος, που γίνεται σαν ένας πραγματικός πατέρας τους, τα ανατρέφει για ν’ απολαύσουν μια πλήρη ζωή. Δεν θα ευγνωμονούν αυτά τα ορφανά τον στοργικό αυτόν κύριο και τον γυιο του; Πραγματικά, πρέπει να τους αποδίδουν ευχαριστίες!
2. Πώς εγίναμε όλοι μας σαν «ορφανοί»; (Ρωμαίους 5:12)
2 Αντιλαμβάνεσθε ότι και σεις είσθε ένα μέλος ακριβώς μιας τέτοιας οικογενείας ορφανών; Ναι, διότι είσθε απόγονος του Αδάμ, του πατρός του ανθρωπίνου γένους, ο οποίος με τη δική του εκούσια αμαρτία εγκατέλειψε όλη την ανθρώπινη οικογένεια στην άθλια κατάστασι στην οποία βρίσκεται σήμερα. Κι εμείς, ακριβώς όπως αυτά τα παιδιά που έμειναν ορφανά, είμεθα ‘πεπωλημένοι υπό την αμαρτίαν,’ επειδή εκληρονομήσαμε αυτή την θλιβερή κατάστασι από τον Αδάμ.—Ρωμαίους 7:14.
3. Γιατί εμείς δεν έχομε τη δύναμι να εξαγορασθούμε μονοί μας; (Ψαλμός 51:5)
3 Επειδή όλοι εμείς οι άνθρωποι είμεθα αμαρτωλοί εκ γενετής, βρισκόμεθα σε μια προφανώς απελπιστική κατάστασι που περιγράφεται στον Ψαλμό 49:7:
«Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν.»
Αν δεν βοηθούσε κάποιος έξω από την ανθρώπινη οικογένεια, θα πεθαίναμε όλοι και θα μέναμε νεκροί για πάντα. Διότι ο Θεός δεν μπορεί να επιτρέπη σε πλάσματα που υστερούν συνεχώς, ή «αστοχούν» στο ζήτημα της δικαιοσύνης του, να εξακολουθούν να ζουν επ’ άπειρον. Αυτοί θα είχαν μια μολυσματική επίδρασι μέσα στο καθαρό σύμπαν.
4. (α) Τι μας δείχνει ότι ο Θεός φροντίζει για το ανθρώπινο γένος;(1 Ιωάννου 4:9, 10) (β) Ποιος είναι ο «Υιός»;
4 Εν τούτοις, ακριβώς σαν τον στοργικό κύριο που περιγράψαμε προηγουμένως, ο Ιεχωβά Θεός έδειξε ότι φροντίζει για την ανθρωπότητα κι ενήργησε όπως μας λέγει η Αγία Γραφή:
«Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάννης 3:16)
Αυτός ο Υιός περιγράφεται ως ‘μονογενής’ διότι αποτελεί την πρώτη και άμεση δημιουργία του Θεού. Όπως παρετηρήσαμε ήδη, αυτός εργαζόταν κοντά στον Ιεχωβά ως «αριστοτέχνης» για την εκτέλεσι όλων των άλλων δημιουργημάτων. Ως πρώτος εκπρόσωπος του Θεού, αναφέρεται επίσης ως «ο Λόγος.»—Ιωάννης 1:1-3.
Ο ΥΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗ ΓΗ
5. (α) Πώς ο Υιός έγινε άνθρωπος στη γη; (Λουκάς 1:30-35) (β) Με ποιο τρόπο ο Ιησούς αντιστοιχούσε με τον τέλειο Αδάμ;
5 Ο Ιεχωβά εφρόντισε να στείλη αυτόν τον Υιόν από τον ουρανό στη γη. Ο Θεός ‘ητοίμασεν εις αυτόν σώμα, ένα τέλειο ανθρώπινο σώμα, μεταβιβάζοντας τη δύναμι της ζωής του Υιού από το ουράνιο βασίλειο στη μήτρα μιας παρθένου, της Μαρίας, απογόνου του Βασιλέως Δαβίδ, κι έτσι μετά από εννέα μήνες εκείνη τον γέννησε εδώ στη γη ως ‘Υιόν ανθρώπου.’ (Εβραίους 10:5· Ιωάννης 3:13) Όταν αυτός ο Υιός, ο Ιησούς, έφθασε σε ωριμότητα, αντιστοιχούσε ακριβώς με τον αρχικό άνθρωπο, τον Αδάμ. Ακριβώς όπως ο τέλειος άνθρωπος Αδάμ αντανακλούσε τη δόξα του Θεού, έτσι και ο Ιησούς τώρα αντανακλά εκείνη τη δόξα:
«Ο Λόγος έγινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών, και είδομεν την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του Πατρός πλήρης χάριτος και αλήθειας.»—Ιωάννης 1:14.
6. (α) Γιατί ο Ιησούς έπρεπε να είναι ένας τέλειος άνθρωπος; (1 Τιμόθεον 2:5, 6) (β) Γιατί ο Ιησούς δεν απέκτησε δική του οικογένεια; (γ) Πώς ο Ιησούς, ως απεσταλμένος του Θεού, εξηγόρασε το ανθρώπινο γένος; (1 Πέτρου 1:18, 19)
6 Ο Ιησούς δεν ήταν κατά το ήμισυ ο Θεός και κατά το ήμισυ άνθρωπος. Δεν ήταν ο Θεός εν σαρκί. Για να εξιλεώση «το αμάρτημα του ενός [του Αδάμ],» ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός έπρεπε ν’ αποτελή το ακριβές παράλληλο του άλλοτε τελείου Αδάμ. Έπρεπε να είναι ένας τέλειος άνθρωπος, τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγώτερο. (Ρωμαίους 5:15) Ο Ιησούς, όπως ο Αδάμ, μπορούσε να νυμφευθή και να παραγάγη δική του οικογένεια, η οποία θ αποτελείτο τελικά από δισεκατομμύρια τελείων ανθρώπων. Αλλά δεν ήταν αυτό το θέλημα του Πατρός του γι’ αυτόν. Το θέλημα του Θεού ήταν να μείνη ο Ιησούς άτεκνος και να προσφέρη τον εαυτό του σαν μια τέλεια ανθρώπινη θυσία. Το αίμα του, που θα εχύνετο στον θάνατο, θα παρίστανε την τέλεια ανθρώπινη ζωή του που θ’ αντιστοιχούσε ακριβώς στη ζωή του Αδάμ και αυτή θα χρησιμοποιούσε για να εξαγοράση όλη την οικογένεια του Αδάμ ώστε να γίνη δική του. Έτσι ο Ιησούς θα εγίνετο ‘πατήρ’ της ορφανής αυτής οικογενείας των «πολλών» για τους οποίους ομιλεί το κατά Ματθαίον 20:28:
«Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε δια να υπηρετηθή, αλλά δια να υπηρετήση και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών.»
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ
7. (α) Πώς ο Ιησούς έλαβε το ‘ρευστόν χρήμα’ για να διαγράψη το χρέος της αμαρτίας; (β) Πώς μπόρεσε να το πληρώση αυτό στον Ιεχωβά; (1 Κορινθίους 15:45)
7 Ακριβώς όπως ο γυιος του στοργικού κυρίου που αναφέραμε στο παράδειγμά μας, ο οποίος εξώφλησε τα χρέη της οικογενείας που είχε μείνει ορφανή, έτσι και ο Ιησούς μπορούσε να διαγράψη το χρέος της αμαρτίας που είχε κληρονομήσει η ανθρώπινη οικογένεια από τον Αδάμ. Εν τούτοις, ο Ιησούς έπρεπε πρώτα να έχη διαθέσιμη την αξία της ζωής του, ως ‘ρευστόν χρήμα,’ για να πληρώση αυτό το χρέος. Έπρεπε να πεθάνη ως άνθρωπος προκειμένου να διαθέση το δικαίωμα της ανθρωπίνης ζωής του για να χρησιμοποιηθή αλλού. Γι’ αυτόν τον σκοπό, υποβλήθηκε σ’ έναν σκληρό θάνατο στα χέρια των εχθρών του Θεού. Αλλ’ αυτοί οι εχθροί δεν μπορούσαν ν’ αφαιρέσουν απ’ αυτόν το δικαίωμα της ανθρωπίνης ζωής του. Αυτό το δικαίωμα έγινε έτσι σαν ‘ρευστό χρήμα’ στα χέρια του. Όταν ο Θεός τον ανέστησε «εν πνεύματι» και αυτός ανελήφθη στον ουρανό, είχε ακόμη τη «χρηματική αξία» για να τη δώση στον Ιεχωβά ως αντίλυτρο. Έτσι, μπορούσε να εξαγοράση ό,τι είχε χάσει ο Αδάμ—ζωή για όλους τους απογόνους του Αδάμ.—1 Πέτρου 3:18· Ρωμαίους 3:24.
8. Ποιο προφητικό πρότυπο δίνει η Αγία Γραφή για την εξιλέωσι των αμαρτιών του ανθρωπίνου γένους; (Λευιτικόν 16:34)
8 Όπως έγινε στην περίπτωσι της οικογενείας που είχε μείνει ορφανή, όπως περιγράψαμε παραπάνω, ο Ιησούς, ως όργανο του Θεού, ανέλαβε ενέργεια για ν’ απαλλάξη την ανθρωπότητα από την αξιολύπητη κατάστασί της. Χίλια πεντακόσια και πλέον χρόνια προτού προσφέρη ο Ιησούς τη θυσία του, ο Ιεχωβά είχε θεσπίσει να εορτάζουν οι Ισραηλίται κάθε χρόνο ένα προφητικό πρότυπο αυτού του τρόπου ενεργείας. Στην ετήσια ημέρα του εξιλασμού, ο αρχιερεύς του Ισραήλ έσφαζε ωρισμένα άμωμα ζώα και έφερνε το αίμα τους μέσα στη σκηνή του μαρτυρίου (που έγινε αργότερα ο ναός), κι εκεί το ερράντιζε μπροστά στο ιλαστήριο που παρίστανε την έδρα της κρίσεως του ιδίου του Ιεχωβά Θεού. Μ’ αυτόν τον τρόπο εξιλέωνε τις αμαρτίες του λαού για άλλο ένα έτος.
9. Πώς ο Ιησούς εξεπλήρωσε το αρχαίο πρότυπο;
9 Ο απόστολος Παύλος, στην επιστολή του προς Εβραίους, περιγράφει λεπτομερώς πώς ο Ιησούς εξεπλήρωσε ένα αρχαίο πρότυπο:
«Ο Χριστός δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν, δια να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών· ουδέ δια να προσφέρη πολλάκις εαυτόν, καθώς ο αρχιερεύς [του αρχαίου Ισραήλ] εισέρχεται εις τα άγια κατ’ ενιαυτόν με ξένον αίμα [με αίμα ζώων, όχι το αίμα ενός τελείου ανθρώπου]· διότι έπρεπε τότε πολλάκις να πάθη από καταβολής κόσμου· τώρα δε άπαξ εις το τέλος των αιώνων εφανερώθη, δια να αθετήση την αμαρτίαν δια της θυσίας εαυτού. Και καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ [λόγω της αμαρτίας του Αδάμ] να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις, ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς δια να σηκώση τας αμαρτίας πολλών.» (Εβραίους 9:24-28)
Έτσι, ο Ιησούς επεράτωσε στον ουρανό τη νομική διαδικασία με την οποίαν μπορούσε, όχι μόνο να ελευθερώση την ανθρωπότητα από τις αμαρτίες που εκληρονόμησε από τον Αδάμ, αλλά και να την υιοθετήση ως δική του οικογένεια, στην οποία μπορεί τώρα να παράσχη αιώνιο ζωή.
ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΙΣ ΑΓΑΠΗΣ
10. (α) Γιατί το αντίλυτρο αποτελεί μεγαλειώδη εκδήλωσι αγάπης; (Ιωάννης 15:9, 13) (β) Πώς μπορούμε να δείξωμε εκτίμησι γι’ αυτή την προμήθεια και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα για μας; (Κολοσσαείς 3:17)
10 Τι υψηλό τίμημα ήταν πρόθυμος να πληρώση ο Ιησούς για να λυτρώση την ανθρωπότητα από την αμαρτία! Πόσο ευτυχείς μπορούμε να είμεθα που ο Πατήρ και ο Υιός έκαμαν αυτή τη στοργική προμήθεια για την ανθρώπινη οικογένεια! Είναι αληθινά μια μεγαλειώδης εκδήλωσις της αγάπης των για το ανθρώπινο γένος και πρέπει εμείς να δείξωμε την εκτίμησί μας δεχόμενοι ευχαρίστως όλες τις θείες διευθετήσεις για ζωή με τους δικούς Του όρους. Εκείνοι που πιστεύουν στη θυσία του Ιησού μπορούν «αληθώς» ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή, όπως εξήγησε ο Ιησούς:
«Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε, τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου, την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου.»—-Ιωάννης 6:47, 51.
11. (α) Τι απαιτείται απ’ εκείνους που επιθυμούν αιώνια ζωή; (Ρωμαίους 12:2) (β) Ποια αποτελέσματα προκύπτουν από το να δεχθούμε την φιλοξενία του Θεού στον οίκο του;
11 Στο παράδειγμά μας με τα ορφανά, αυτά τα εγκαταλελειμμένα τέκνα έπρεπε να δεχθούν τους κανόνες της ζωής στη νέα τους κατοικία, έπρεπε να καθαρισθούν. Το ίδιο γίνεται και μ’ εκείνους που δείχνουν πίστι στη θυσία του Ιησού και οι οποίοι επιθυμούν να τον έχουν ως τον ‘Αιώνιο Πατέρα των.’ (Ησαΐας 9:6) Όπως είπε ο Ιησούς στους μαθητάς του:
«Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου ας απαρνηθή εαυτόν, και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού, και ας με ακολουθή.» (Ματθαίος 16:24)
Δεν πρέπει να νομίζωμε ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο, διότι θυμηθήτε ότι ο Ιησούς είπε επίσης: «Ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίον μου ελαφρόν.» (Ματθαίος 11:30) Και αν δεχώμεθα τη φιλοξενία του Θεού στον οίκο του, και υπηρετούμε εκεί με όλη μας την καρδιά, θα δοκιμάσωμε ανεκλάλητη χαρά. Ακριβώς όπως ο γυιος έθρεψε εκείνα τα ορφανά και τα βοήθησε να καθαρισθούν και να ντυθούν, έτσι και ο Ιησούς θα μας θρέψη με πνευματική τροφή από τον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, και θα μας βοηθήση να ενδυθούμε μια καθαρή, νέα προσωπικότητα, δημιουργημένη «κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.»—Εφεσίους 4:24.
ΧΟΡΗΓΗΣΙΣ ΤΟΥ ΔΩΡΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
12. (α) Για ποιους κάνει πρώτα ο Ιησούς ένα εξιλεωτικό έργο και για ποιο σκοπό; (β) Ποιο είναι το αποτέλεσμα για κείνους που εισέρχονται στη ‘νέα διαθήκη;’ (Εβραίους 8:10)
12 Επί έξη χιλιάδες χρόνια τώρα, ο θάνατος ‘βασιλεύει’ επάνω στο ανθρώπινο γένος. Αυτός έχει γίνει ο μισθός της αμαρτίας που κληρονομήθηκε από τον Αδάμ, αλλά τώρα ο Θεός μάς προσφέρει ένα θαυμαστό ‘χάρισμα . . . ζωήν αιώνιον δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.’ (Ρωμαίους 5:14· 6:23) Πώς χορηγείται αυτό το χάρισμα; Πρώτον, ο Ιησούς εκτελεί ένα εξιλεωτικό έργο χάριν του ‘μικρού ποιμνίου’ των ακολούθων του που τηρούν ακεραιότητα, 144.000 τον αριθμόν, οι οποίοι «ηγοράσθησαν από των ανθρώπων απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον [Ιησούν],» και οι οποίοι ‘θέλουσι βασιλεύσει επί της γης’ με τον Χριστό Ιησού. (Λουκάς 12:32· Αποκάλυψις 14:4· 5:9, 10) Βάσει της θυσίας του Ιησού, αυτοί φέρονται στη ‘νέα διαθήκη’ με τον Θεό ως μέλη του πνευματικού Ισραήλ, και ο καθένας απ’ αυτούς, αφού τελειώση την επίγεια πορεία του με πιστότητα, κατόπιν συμμετέχει στην ανάστασι σε ουράνια ζωή. (Εβραίους 8:8) Ένα μικρό υπόλοιπο αυτού του ‘μικρού ποιμνίου’ υπηρετεί ακόμη στη γη.
13. (α) Ποια άλλη ομάδα έκαμε την εμφάνισί της στους προσφάτους καιρούς; (Ρωμαίους 8:21, 22) (β) Ποια ευτυχής προοπτική υπάρχει ενώπιον αυτών; (Αποκάλυψης 7:15-17)
13 Αλλά προσέξτε! Στους πιο προσφάτους καιρούς ένας ‘πολύς όχλος’ εμφανίζεται στη γη, «εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών,» ο οποίος αποτελείται από εκατοντάδες χιλιάδες. Και αυτοί επίσης ασκούν πίστι «εν τω αίματι του Αρνίου,» τον Ιησού, και αποδεικνύουν την ακεραιότητά τους προς τη θεία κυριαρχία. Σε λίγον καιρό, αυτοί θα περάσουν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ στην οποίαν ο Θεός θα καταστρέψη το πονηρό σύστημα πραγμάτων του Σατανά και κατόπιν θα μπουν σε μια καθαρισμένη γη η οποία θα μετατραπή σε παράδεισο. (Αποκάλυψις 7:9-14) Ο Χριστός Ιησούς, με τη στοργική διακυβέρνηση της βασιλείας του, θα εφαρμόση τότε την αξία της μεγάλης θυσίας του προς όφελός των με το να τους βοηθήση ν’ αναπτυχθούν ως το σημείο της ανθρωπίνης τελειότητος. Εκείνοι που μένουν πιστοί στη θεία κυριαρχία κάτω από δοκιμασία θα εισέλθουν σε αιώνιο ζωή.
14. (α) Τι περιγράφει η Αποκάλυψις 20:11-13; (Ιωάννης 5:28, 29) (β) Πώς θα κριθούν οι αναστημένοι; (Πράξεις 24:15)
14 Και πάλι, προσέξτε! Καθώς αποκαθίσταται ο παράδεισος στη γη, παρατηρήστε την εκπλήρωσι των εδαφίων Αποκάλυψις 20:11-13:
«Και είδον θρόνον λευκόν μέγαν [εις τους ουρανούς] και τον καθήμενον επ’ αυτού [τον Ιεχωβά Θεό] . . . Και είδον τους νεκρούς, μικρούς και μεγάλους, ισταμένους ενώπιον του Θεού, και τα βιβλία ηνοίχθησαν· . . . Και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών.»
Οι μάζες της ανθρωπότητος που είναι στον τάφο θ’ αποκατασταθούν σε ζωή επάνω στη γη. Και αυτοί, επίσης, είναι μεταξύ των «πολλών» της οικογενείας του Ιησού, που αγοράσθηκαν με τη θυσία του και των οποίων τις ατέλειες αυτός τώρα αφαιρεί. (Εβραίους 9:28) Αυτός τους κρίνει, όχι σύμφωνα με τις προγενέστερες αμαρτίες των, αλλά σύμφωνα με τις πράξεις των και ανάλογα με τα ‘γεγραμμένα εν τοις βιβλίοις’—με τις θείες απαιτήσεις για την απόκτησι ζωής στην παραδεισιακή γη.
15. Ποιος κάνει όλη αυτή τη θαυμαστή προμήθεια και πώς θα μπορούσαμε εμείς κατάλληλα να εκφρασθούμε; (1 Κορινθίους 15:55, 57)
15 Όπως ο στοργικός κύριος και ο γυιος του, που αναφέραμε στο παράδειγμά μας, έτσι και ο ουράνιος Πατήρ, ο Ιεχωβά και ο Υιός του, Χριστός Ιησούς, κάνουν πραγματικά μια θαυμάσια στοργική υπηρεσία λυτρώνοντας εμάς τους ανθρώπους από την ορφανική κατάστασι που βρισκόμεθα και αποκαθιστώντας μας στην πραγματική ζωή. Με θαυμασμό γι’ αυτή τη μεγαλοπρεπή διάταξι, αναφωνούμε:
«Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! Πόσον ανεξερεύνητοι είναι αι κρίσεις αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού.—Ρωμαίους 11:33.