Θα Ιδήτε τους Προσφιλείς σας Νεκρούς Πάλιν;

 1. Τι θα μπορούσαν ν’ απαντήσουν μερικοί, όταν θα τους ρωτούσαν αν θα ήθελαν να ιδούν να επανέρχωνται οι προσφιλείς των νεκροί, και γιατί αυτή θα ήταν μια εσφαλμένη άποψις;

ΟΛΟΙ μας έχομε χάσει στο θάνατο πρόσωπα που αγαπούσαμε και μας αγαπούσαν. Πλείστοι από εμάς επιθυμούν πολύ να τα ιδούν και πάλι, αλλά, όταν αναλογιζώμεθα το ζήτημα της επιστροφής των, είναι πιθανόν να κινούμε το κεφάλι μας και να λέμε: «Ναι, από μια ιδιοτελή άποψι, θα ήθελα να τους ιδώ να επανέρχωνται, αλλά όταν σκέπτωμαι όλες τις θλίψεις που θα έχουν να υποστούν και κατόπιν να πεθάνουν πάλι, θα έλεγα, ‘Όχι, ας εξακολουθούν ν’ αναπαύωνται’.» Από ένα στενώς ανθρώπινο τρόπο σκέψεως θα είχαμε δίκαιο· εν τούτοις, θα κάναμε πολύ μεγάλο σφάλμα, διότι έτσι θα παραβλέπαμε αυτό που μας λέγει Εκείνος ο οποίος συνέλαβε την ιδέα της αναστάσεως για τους σκοπούς, την κατάστασι και τις συνθήκες της αναστάσεως.

 2. Λόγω της γνώσεως που έχομε για το πώς έζησαν οι άνθρωποι και με τις δοξασίες των θρησκειών του κόσμου υπ’ όψιν, τι επίδρασι φαίνεται ότι θα είχε αυτό στις πιθανότητές μας να ιδούμε τους προσφιλείς μας νεκρούς και πάλι;

² Μερικοί από εκείνους που έχομε αγαπήσει προσπαθούσαν να ζουν Χριστιανική ζωή· άλλοι όχι. Μερικοί, οι οποίοι δεν ασκούσαν καμμιά απολύτως θρησκεία, υπήρξαν, ωστόσο, έντιμοι και ευπρεπείς κι εξεδήλωναν μερικές καλές ιδιότητες. Όλοι ήσαν ατελείς και σε μια μεγαλύτερη ή μικρότερη έκτασι, εξεδήλωναν κακές ιδιότητες. Σχετικά με την ανάστασι, εγείρεται η ανησυχητική σκέψις ότι είναι πιθανόν να υπάρχουν κατηγορίες ή διάφοροι τρόποι στους οποίους ευρίσκονται οι νεκροί, όπως το καθαρτήριο, ο πύρινος άδης, η λήθη, η νιρβάνα, ένας κόσμος από σκιές και ασώματα πνεύματα, όπως διδάσκονται από πολλές θρησκείες στη γη. Αν συνέβαινε αυτό, λίγες θα ήσαν οι πιθανότητές μας να ιδούμε τα προσφιλή μας πρόσωπα στη γη. Αλλ’ αυτές οι ιδέες είναι τελείως αντιγραφικές. Μπορούμε να ιδούμε τι σκοπό έχει ο Δημιουργός όλων των ζωντανών ψυχών για τους νεκρούς με το να εξετάσωμε τι Αυτός έχει να πη γι’ αυτούς στο εικοστό κεφάλαιο του Γραφικού βιβλίου της Αποκαλύψεως.

 3. Μήπως μερικοί δεν θ’ αναστηθούν πάλι στη γη; Ποιοι; Γιατί;

³ Είναι βέβαιο ότι η περιγραφή της Αποκαλύψεως μάς λέγει ότι υπάρχουν μερικοί οι οποίοι θα λάβουν ουρανία ανάστασι, η οποία ονομάζεται «η ανάστασις η πρώτη,» και ότι αυτοί θα είναι ιερείς του Θεού και του Χριστού. Αυτός ο αριθμός, όμως, είναι εξαιρετικά μικρός αν παραβληθή με τα δισεκατομμύρια που έχουν ζήσει επάνω στη γη. Είναι μόνο 144.000, ένα «μικρόν ποίμνιον» πράγματι. Αυτοί, εφόσον είναι ιερείς στον ουρανό, θα ιδούν, φυσικά, εκείνους οι οποίοι θα έχουν αναστηθή και θα ζουν στη γη, διότι θα τους διακονούν για να τους βοηθήσουν.​—Λουκ. 12:32· Αποκάλ. 20:4, 6· 14:1.

 4. (α) Γιατί συμβαίνει ώστε, στο μέσον του 20^ου κεφαλαίου της Αποκαλύψεως, ο Ιωάννης επιστρέφει όσον αφορά τον χρόνο; (β) Τι περιγράφει τώρα ο Ιωάννης, και ποια τοποθέτησι του πράγματος μάς έχει ήδη δώσει για την έναρξι των χιλίων ετών της διακυβερνήσεως του Χριστού;

⁴ Σπουδασταί της Γραφής γνωρίζουν ότι, όταν εγράφη η Γραφή, δεν ήταν διηρημένη σε κεφάλαια και εδάφια. Αυτή ήταν μια μεταγενέστερη ανθρωποποίητη διαίρεσις για την διευκόλυνσι της μελέτης της Γραφής. Έτσι τα κεφάλαια στη Γραφή δεν περιορίζονται κατ’ ανάγκην σ’ ένα θέμα ή σε μια φάσι ενός θέματος. Ο απόστολος Ιωάννης, στην Αποκάλυψι, συμπληρώνει την αφήγησι των πραγμάτων που πρόκειται να λάβουν χώρα σ’ αυτόν τον έσχατο καιρό και της ήττης όλων των εχθρών του Θεού, περιλαμβανομένου του Σατανά, ο οποίος ρίχνεται στην άβυσσο της ομοίας με θάνατο αδρανείας και στο τέλος των χιλίων ετών επανέρχεται για λίγο καιρό και τότε εκμηδενίζεται για πάντα. Έτσι, ο Ιωάννης, αφού εκθέτει το τέλος των εχθρών του Θεού, επιστρέφει στην αρχή της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού και στις επιτεύξεις που λαμβάνουν χώρα τον καιρό εκείνο. Μας έχει ήδη πληροφορήσει ότι θα υπάρξη ένας ‘πολύς όχλος,’ που αποτελείται από ακαθόριστον αριθμό ανθρώπων από όλα τα έθνη, οι οποίοι, επειδή λαμβάνουν μια δικαία στάσι τώρα, θα επιζήσουν από την καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων. (Αποκάλ. 7:9, 14-17) Επειδή η πονηρία θα έχη εκλείψει και η δικαία διακυβέρνησις του Χριστού θα επικρατή στη γη, αυτοί θα είναι έτοιμοι να υποδεχθούν αυτούς που θ’ ανασταίνωνται.

ΚΡΙΣΙΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ‘ΜΕΓΑΛΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ’

 5. Τι είναι ο ‘μέγας λευκός θρόνος,’ και ποιες συνθήκες θα υπάρχουν, όταν ο Θεός κάθεται να κρίνη το ανθρώπινο γένος;

⁵ Όλοι όσοι έχουν διαβάσει τη Γραφή γνωρίζουν ότι θα υπάρξη μία ημέρα κρίσεως για τους νεκρούς. Στα εδάφια Αποκάλυψις 20:11-15, βρίσκομε τι αυτό ακριβώς είναι. Στο ενδέκατο εδάφιο ο Ιωάννης γράφει: «Και είδον θρόνον λευκόν μέγαν, και τον καθήμενον επ’ αυτού, από προσώπου του οποίου έφυγεν η γη και ο ουρανός· και δεν ευρέθη τόπος δι’ αυτά.» Ο ‘μέγας λευκός θρόνος’ είναι ο θρόνος του ιδίου του Ιεχωβά Θεού του ‘Κριτού πάντων.’ (Εβρ. 12:23) Είναι αγνός, αμερόληπτος, και εδράζεται επάνω στη δικαιοσύνη. (Ψαλμ. 89:14) Όταν ο Θεός κάθεται να κρίνη τους τότε ζώντας καθώς και τους νεκρούς, η παλαιά συμβολική γη μαζί με το «θηρίον» και τον «ψευδοπροφήτην» που εκυριάρχησαν επάνω της κάτω από τον έλεγχο του Σατανά θα βρίσκωνται στην «λίμνην του πυρός και του θείου,» απ’ όπου δεν υπάρχει επιστροφή. Ο Διάβολος και οι αόρατοι δαίμονές του θα έχουν, επίσης, παραμερισθή, δηλαδή, ριφθή στην άβυσσο. Ύστερ’ από το τέλος των χιλίων ετών, αυτός και οι δαίμονές του θα ριφθούν στην «λίμνην του πυρός και του θείου» για να ενωθούν με το «θηρίον» και τον «ψευδοπροφήτην.»

 6. Σε ποιον ανατίθεται η κρίσις;

⁶ Ο Ιησούς Χριστός είναι ο διωρισμένος να κάμη το έργον της κρίσεως σύμφωνα με τις κρίσεις του Πατρός του, Ιεχωβά Θεού. (Πράξ. 17:31· 10:42· Ρωμ. 14:9-12) Σ’ αυτό το έργο κρίσεως περιλαμβάνονται και οι συμβασιλείς και ιερείς, οι οποίοι έχουν μέρος στην πρώτη ανάστασι, διότι σ’ αυτούς τους 144.000 δίδεται η δύναμις να κρίνουν ως σύντροφοι του Ιησού Χριστού. (Αποκάλ. 20:4, 6) Εκείνοι που πρόκειται να κριθούν είναι αυτοί που αναφέρει ο Ιωάννης, στο πέρασμα του λόγου του, στο εδάφιο 5: «Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη.» Σχετικά με αυτούς υπάρχει κάποια πολύ ενθαρρυντική πληροφορία: «Και είδον τους νεκρούς μικρούς και μεγάλους, ισταμένους ενώπιον του Θεού, και τα βιβλία ηνοίχθησαν· και βιβλίον άλλο ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής· και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς· και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών. Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός.»​—Αποκάλ. 20:11-15.

ΚΑΜΜΙΑ ΜΕΡΟΛΗΨΙΑ

 7. (α) Ποιοι είναι οι ‘μικροί και μεγάλοι’; (β) Ποιοι ίστανται ενώπιον του θρόνου;

⁷ Τι είναι τόσο παρηγορητικό σ’ αυτό; Εν πρώτοις, θα παρατηρήσετε ότι ο Ιωάννης είδε «μικρούς και μεγάλους»​—να ίστανται όλοι ενώπιον του θρόνου, στον ίδιο τόπο, στη γη. Μερικοί έκαμαν μεγάλα ονόματα για τον εαυτό τους στη διάρκεια της ζωής των στη γη, άλλοι υπήρξαν ασήμαντοι, αλλά δεν υπάρχει μεροληψία στην κρίσι. Κάτι άλλο που θα παρατηρήσετε είναι ότι ίστανται εκεί για κρίσι, και περιλαμβάνονται όλοι εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται στον Άδη (αντίστοιχο του Εβραϊκού Σιεόλ), ο οποίος είναι ο κοινός τάφος του νεκρού ανθρωπίνου γένους στη γη, καθώς και εκείνοι οι οποίοι πιθανόν να έχουν πεθάνει στη θάλασσα κι επομένως δεν έχουν ταφή στη γη και των οποίων τα σώματα ίσως να έχουν καταφαγωθή από τους ιχθείς της θαλάσσης. Όλοι αυτοί οι νεκροί βρίσκονται σε ενθύμησι, εφόσον είναι σε μνημεία απ’ όπου θα εξέλθουν όταν τους καλέση ο Χριστός.​—Ιωάν. 5:22-29.

 8. (α) Γιατί όσοι αποτελούν τον ‘πολύν όχλον,’ που επιζούν από τον Αρμαγεδδώνα, κρίνονται, επίσης, τότε; (β) Μολονότι έχουν σάρκινα σώματα, θα είναι τα ίδια σώματα που είχαν όταν απέθαναν αυτοί που θ’ αναστηθούν; Εξηγήστε.

⁸ Οι ακαθορίστου αριθμού άνθρωποι, που θ’ αποτελέσουν τον ‘πολύν όχλον’ και οι οποίοι θα επιζήσουν από την καταστροφή αυτού του παλαιού συστήματος πραγμάτων, θα βρίσκωνται εκεί για να υποδεχθούν αυτούς που ανίστανται, αλλά όλοι, περιλαμβανομένου αυτού του ‘πολλού όχλου,’ οφείλουν να σταθούν ενώπιον του θρόνου της κρίσεως. Γιατί; Διότι κανένας από αυτούς δεν είναι ακόμη τέλειος. Όσοι αποτελούν τον ‘πολύν όχλον’ ακολούθησαν τις αρχές του Ιεχωβά για ν’ αλλάξουν τη διάνοια και την προσωπικότητά των. Εκείνοι οι οποίοι θ’ αναστηθούν δεν θα δοκιμάσουν την πείρα μιας αναστάσεως με το προηγούμενο ανθρώπινο σώμα, διότι ο Θεός δίνει σ’ αυτούς που θ’ αναστηθούν στη γη ένα σάρκινο σώμα που προσαρμόζεται στον σκοπό του, αλλά η προσωπικότης είναι εκείνη που ανίσταται, η ψυχή​—σεις. Τώρα, γνωρίζομε ότι η προσωπικότης που έχομε είναι ατελής, διότι έχομε κληρονομήσει θάνατο από τον πρώτο ανθρώπινο πατέρα μας, τον αμαρτωλό Αδάμ, έτσι ώστε όλοι έχομε γεννηθή αμαρτωλοί. (Ρωμ. 5:12) Ακόμη και όσοι αποτελούν τον ‘πολύν όχλον,’ αν αφεθούν στον εαυτό τους και δεν απαλλαγούν από αυτήν την καταδίκη του θανάτου, θ’ απέθνησκαν όλοι στον ωρισμένο καιρό και θα έπρεπε να ταφούν.

 9. Από τι πρέπει ν’ απαλλαγούν αυτοί οι οποίοι ίστανται ενώπιον του θρόνου, και πώς θ’ απαλλαγούν;

⁹ Από αυτή την άποψι εκείνοι οι οποίοι ίστανται ενώπιον του θρόνου βρίσκονται ακόμη στον θάνατο ή κάτω από την ενοχή του θανάτου που εκληρονόμησαν από τον αμαρτωλό Αδάμ, και έχουν ανάγκη να ελευθερωθούν από αυτήν την κατάστασι. Πώς θ’ απαλλαγούν από αυτήν την θανατηφόρο κατάστασι; Με το ιερατικό έργο του μεγάλου Βασιλέως, Ιησού Χριστού. Ο Χριστός είναι ένας ιερεύς, όπως ο Μελχισεδέκ της αρχαίας Σαλήμ. (Ψαλμ. 110:1-4· Εβρ. 5:5, 6, 10· 6:20 έως 7:17) Είναι ο Αρχιερεύς του Ιεχωβά, και οι 144.000 είναι υφιερείς και γι’ αυτό αναφέρεται ότι «θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.»​—Αποκάλ. 20:6.

10. Πώς αυτή η μορφή του ιερατικού έργου του Χριστού προεσκιάσθη από την Ημέρα του Εξιλασμού;

¹⁰ Ο τρόπος ενεργείας του Αρχιερέως του Ιεχωβά τώρα αντιστοιχεί με τον τρόπο ενεργείας του αρχιερέως του Ισραήλ Ααρών την ετήσια Ημέρα του Εξιλασμού. Ενθυμούμεθα ότι εκείνος εισήρχετο στα Άγια των Αγίων της ιεράς σκηνής για να παρουσιάση στον Θεό, όχι μόνο το αίμα του μόσχου για την ιερατική φυλή, αλλά κατόπιν και το αίμα του θυσιαστικού τράγου το οποίον εχύνετο για όλες τις άλλες δώδεκα φυλές του Ισραήλ.​—Λευιτ. 16:15· Εβρ. 13:11, 12.

ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΟΙΑ ΒΑΣΙ;

11. Είναι, μήπως, τα βιβλία τα οποία ανοίγονται τότε το υπόμνημα της παρελθούσης ζωής εκείνων οι οποίοι κρίνονται, ή τι είναι;

¹¹ Ποια είναι τα βιβλία τα οποία ανοίγονται στη διάρκεια αυτών των χιλίων ετών; Δεν είναι το υπόμνημα της προηγουμένης επιγείου ζωής εκείνων οι οποίοι κρίνονται. Δεν θα είχε νόημα το να παρουσιασθή αυτό το υπόμνημα, διότι, εφόσον κανένας δεν είναι δίκαιος από τα δικά του έργα, αυτό μόνο θα τον κατεδίκαζε. Από αυτήν την ατέλεια προσπαθούν ν’ απαλλαγούν. Το «βιβλίον» είναι το βιβλίον του νόμου του Ιεχωβά, διακηρύξεις οι οποίες εκθέτουν το θέλημά του για όλους τους ανθρώπους στη γη στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. Κάτω από την πλήρη διακυβέρνησι της διευθετήσεως της Βασιλείας θα υπάρξουν πολλές νέες προσθήκες και πολλά πράγματα που θα γίνουν, καθιστώντας αναγκαία αυτά τα βιβλία οδηγιών τα οποία θα προέλθουν από τον Ιεχωβά μέσω της Βασιλικής του κυβερνήσεως υπό τον Χριστόν. Ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίον εκείνοι που αντιμετωπίζουν την κρίσι υπακούουν σε ό,τι είναι γραμμένο σ’ αυτά τα βιβλία, σύμφωνα μ’ αυτές τις πράξεις των, θα κριθούν.

12. Τι θα προμηθεύση η διακυβέρνηση του Χριστού γι’ αυτούς που θα ζουν, και με ποιο τρόπο είναι πιθανόν ότι θα λάβη χώραν η ανάστασις;

¹² Με την κυβέρνησι εις χείρας του Ιησού Χριστού, που θα βοηθήται από τις 144.000 υφισταμένων του βασιλέων και ιερέων, οι λαοί θα μπορέσουν ν’ αλλάξουν επιτυχώς την προσωπικότητά των και ν’ ασκούν πλήρη δικαιοσύνη. (Ησ. 26:9) Μολονότι εκείνοι οι οποίοι θ’ αναστηθούν δεν είναι πιθανόν ότι θα επαναφερθούν όλοι ταυτοχρόνως, θα λαμβάνωνται εκ νεκρών καθώς θα ευρίσκεται εν προόδω το πρόγραμμα εκπαιδεύσεως και κρίσεως και καθώς εκείνοι οι οποίοι θα ζουν θα εξαρτίζωνται για να φροντίζουν για τους μεγαλυτέρους αριθμούς εκείνων οι οποίοι επανέρχονται από τους τάφους.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ Θ’ ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΝ ΕΥΚΟΛΩΣ ΔΥΝΑΤΗ

13. Ποιο πρόβλημα ή ερώτημα εγείρεται όταν συζητήται η ανάστασις των εκατομμυρίων που έχουν πεθάνει;

¹³ Μία ερώτησις έχει εγερθή όσον αφορά την δυνατότητα της επανόδου όλων των νεκρών για κρίσι χωρίς τον συντριπτικό φόρτο εκείνων που θα βρίσκωνται στη γη οι οποίοι θα εκπροσωπούν την ουρανία Βασιλεία στο να ελέγχουν, υποβοηθούν και εκπαιδεύουν αυτούς. Όσον αφορά τον αριθμό των ανθρώπων που έχουν ζήσει στη γη, μια ειλικρινής ελευθέρα εκτίμησις τους ανεβάζει σε είκοσι δισεκατομμύρια (είκοσι χιλιάδες εκατομμύρια). Αν διαιρέσωμε αυτόν τον αριθμό με το χίλια, έχομε είκοσι εκατομμύρια το έτος ή περίπου 55.000 την ημέρα. Αυτός είναι ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων, για τους οποίους θα πρέπει να γίνη προμήθεια τροφής, κατοικίας, ρουχισμού και εργασίας. Αλλ’ ας ιδούμε το πρόβλημα κάτω από το φως της πολιτείας του Ιεχωβά με τον λαό του στο παρελθόν.

14. Πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν κάμει ένα παρόμοιο έργο τώρα, και με ποια αύξησι σε αριθμούς;

¹⁴ Μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά, των οποίων έργον είναι να κηρύττουν και να διδάσκουν τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας, ένα μεγάλο καθήκον είναι να μελετούν τη Γραφή μ’ ένα άλλο άτομο, να το βοηθήσουν να εφαρμόζη τις Γραφικές αρχές στη ζωή του για να την εναρμονίση με την οδόν του Θεού, να το εκπαιδεύσουν στη διακονία και να το βοηθήσουν να γίνη ένας ώριμος Χριστιανός, ικανός να βοηθήση, με την σειρά του, κάποιον άλλον. Στο έργο των, οι Μάρτυρες έχουν ιδεί ετήσιες αυξήσεις σε αριθμούς από 2 τοις εκατό έως 20 τοις εκατό ή περισσότερο. Μια αύξησις 10 τοις εκατό θεωρείται κανονική, διότι αποτελεί μια αναλογία ενός νέου ατόμου προς δέκα που μπορούν να το βοηθήσουν στη διάρκεια ενός ολοκλήρου έτους. Αυτό έχει γίνει επιτυχώς, έτσι ώστε υπήρξε μια σταθερή, ισχυρή οργάνωσις, με ένα πολύ μικρό ποσοστό πτώσεως ή απομακρύνσεως. Ο αριθμός εκείνων που κηρύττουν σχεδόν εδιπλασιάσθη στη δεκαετή περίοδο 1955-1965.

15. Περιγράψτε πόσο εύκολα θα μπορούσε να ληφθή φροντίδα για όλους τους υπολογιζομένους νεκρούς καθώς και για να εκπαιδευθούν σε δικαιοσύνη μ’ ένα τρόπο όμοιο με αυτόν που κάνει να γίνη το έργο του ο Ιεχωβά σήμερα.

¹⁵ Χωρίς τώρα να προφητεύωμε, αλλά μάλλον χάριν εξεικονίσεως του σημείου, ας αρχίσωμε τον υπολογισμό μας με τον αριθμό ενός εκατομμυρίου που θα διασωθούν από τον Αρμαγεδδώνα. Ακόμη και με αυτή την μικρή έναρξι, και με μόνο 3 τοις εκατό αύξησι τον χρόνο, ας πούμε, (μια αναλογία ενός αναστημένου για κάθε τριάντα τρεις ανθρώπους που θα ζουν στη γη), ο αριθμός των ατόμων που θα ζουν θα εδιπλασιάζετο κάθε είκοσι τέσσερα περίπου χρόνια. Αν αναστηθούν είκοσι δισεκατομμύρια, αυτό θα μπορούσε να γίνη σε ολιγώτερο από τετρακόσια χρόνια. Άφθονος χρόνος θα υπήρχε συνεπώς και άφθονη βοήθεια θα ήταν διαθέσιμη για την προετοιμασία και την διδασκαλία όλων, για να φέρουν τους ευπειθείς σε σημείο όπου και αυτοί, με την σειρά των, θα μπορούσαν να εκπαιδεύσουν άλλους χωρίς καμμιά διαταραχή στην πρόοδο της νέας εκείνης τάξεως πραγμάτων. Και επειδή η παραγωγή και οι πόροι της γης θα φθάσουν σε όλη την δυναμικότητά των και θα κατανέμωνται και θα χρησιμοποιούνται κατάλληλα προς όφελος του ανθρωπίνου γένους, δεν θα υπάρξη πρόβλημα διατροφής, όπως οραματίζονται οι οικονομολόγοι της εποχής μας.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΔΗΣ ΠΑΥΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

16. Εξηγήστε πώς και πότε θα καταργηθούν ο θάνατος και ο Άδης.

¹⁶ Φυσικά θα έλθη ο καιρός οπότε η ανάστασις θα σταματήση. Ο άδης και η θάλασσα θα έχουν δώσει και τον τελευταίο από τους νεκρούς που κρατούν. Ομοίως ο Αδαμιαίος θάνατος που ήλθε σε όλο το ανθρώπινο γένος από την αρχική αμαρτία του Αδάμ, θα παύση· θα είναι ο «έσχατος εχθρός» ο οποίος θα καταργηθή. Αυτό θα επαληθεύση, όταν δεν θα υπάρχη κανείς ο οποίος να διατηρή οποιοδήποτε ίχνος από τα κληρονομημένα αποτελέσματα της αμαρτίας του Αδάμ. Θα έχουν πρώτα ασκήσει πίστι στη θυσία του Ιησού Χριστού και θα έχουν εφαρμόσει στους εαυτούς των την καθαριστική αξία της με την συγχώρησι των ωμολογημένων αμαρτημάτων των, επί πλέον, θα έχουν κάμει έργα σε αρμονία με την πίστι των, σε υπακοή προς αυτά που είναι γραμμένα στο βιβλίον. Μόνον όταν η διανοητική και σωματική ατέλεια και η αδυναμία θα έχουν εκβληθή από αυτούς και θα βρίσκωνται στην ανθρωπίνη τελειότητα την οποία είχαν οι αθώοι Αδάμ και Εύα αρχικώς μέσα στον κήπο της Εδέμ, μόνον όταν το τελευταίο ίχνος της αμαρτίας, το οποίον είναι το κέντρον που γεννά τον θάνατο, καταστραφή, τότε θα μπορούν να υπακούουν σε όλο τον νόμο του Θεού τελείως, περιλαμβανομένων και όσων είναι γραμμένα στο βιβλίον.​—1 Κορ. 15:56.

17. Τι αντιπροσωπεύει το ότι ο θάνατος και ο Άδης ρίπτονται στην λίμνη του πυρός;

¹⁷ Σ’ αυτό το σημείο θα εκπληρωθή η προφητεία της Αποκαλύψεως ότι ο θάνατος και ο Άδης θα ‘ριφθούν εις την λίμνην του πυρός.’ Η λίμνη του πυρός εξεικονίζει πλήρη εκμηδένισι, τον ‘δεύτερον θάνατον,’ όχι ένα τόπο συνειδητών βασάνων, διότι πώς θα μπορούσαν να βασανίζωνται ο θάνατος και ο Άδης; Όταν ο Άδης, ο τάφος του ανθρωπίνου γένους, κενωθή και όταν ο θάνατος που εκληρονομήθη από τον Αδάμ δεν θα υπάρχη πια μεταξύ του ανθρωπίνου γένους κι επομένως δεν θα έχη πια λαβή ή επιρροή επάνω του, ο θάνατος και ο Άδης δεν θα υπάρχουν πια​—θα έχουν εκλείψει τελείως.​—Αποκάλ. 21:4.

18. Πώς αυτή η πλήρης καταστροφή έχει εξεικονισθή από πολύ παλαιά στην Ιερουσαλήμ;

¹⁸ Τον παλαιό καιρό στη Γέεννα ή τόπο απορριμμάτων έξω από τα τείχη της αρχαίας Ιερουσαλήμ τ’ απορρίμματα καθώς και τα σώματα εγκληματιών οι οποίοι είχαν πρώτα θανατωθή, κατεστρέφοντο με πυρ και θείον. (Ματθ. 10:28· Μάρκ. 9:43-48) Ως να ερρίπτετο στην Γέεννα, ο Αδαμιαίος θάνατος και ο Άδης ή Σιεόλ θα καταστραφούν για πάντα. Αυτό θα συμβή προτού λυθή ο Σατανάς από την άβυσσο στο τέλος των χιλίων ετών.

ΟΝΟΜΑΤΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

19. (α) Τι είναι το βιβλίον της ζωής του Ιεχωβά; (β) Ποιων τα ονόματα είναι γραμμένα, σ’ αυτό, μπορούν να διαγραφούν, και μπορούν να εγγραφούν μονίμως σ’ αυτό; Εξηγήστε.

¹⁹ Το βιβλίον της ζωής του Ιεχωβά είναι διαφορετικό από το βιβλίον της ζωής του Αρνίου, στο οποίον είναι γραμμένα τα ονόματα των 144.000 ως αξίων να λάβουν αθάνατη ζωή για πάντα μαζί με το Αρνίον του Θεού στον ουρανό. (Αποκάλ. 3:5· 13:8· 21:27) Το βιβλίον της ζωής του Ιεχωβά θα έχη γραμμένα τα ονόματα εκείνων οι οποίοι θα είναι άξιοι αιωνίου ζωής σε μια παραδεισιακή γη. Ο δίκαιος Άβελ είναι ο πρώτος του οποίου το όνομα έχει γραφή στο βιβλίον και πολλοί άλλοι έχουν προστεθή, αλλά οποτεδήποτε στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας είναι δυνατόν το όνομα ενός να διαγραφή από το βιβλίον λόγω εκουσίας ανυπακοής. (Ματθ. 23:35· Εβρ. 11:4) Στο τέλος των χιλίων ετών, με όλο το ανθρώπινο γένος που θα ζη τότε τελειοποιημένο και με πλήρη ικανότητα να υπακούη τελείως στο νόμο του Θεού, θα περάση την τελική και αποφασιστική δοκιμή. Αν οποιοσδήποτε αφήση να παροδηγηθή από τον Διάβολο διότι επιτρέπει ν’ αναπτυχθή μέσα του μία κακή κατάστασις καρδιάς, όπως ακριβώς έκαμε ο Αδάμ στην Εδέμ, θα ριφθή στην λίμνη του πυρός, πράγμα που σημαίνει αιώνια εξάλειψι από ύπαρξι, αιωνία καταστροφή. Θα έχη αμαρτήσει εναντίον του αγίου πνεύματος του Θεού, αμαρτία η οποία επιφέρει καταστροφή, και το όνομά του δεν θα ‘ευρεθή γεγραμμένον εν τω βιβλίω της ζωής.’ (Αποκάλ. 20:15) Εκείνοι, όμως, οι οποίοι παραμένουν προσκολλημένοι στην ακεραιότητά των μέσ’ από την τελική δοκιμή θα δείξουν ότι αυτή είναι μια ακεραιότης αδιαρρήκτου τύπου, που τους καθιστά ικανούς να γραφούν τα ονόματά των ανεξίτηλα, έτσι να πούμε, στο βιβλίον της ζωής του Ιεχωβά, εφόσον θα έχουν κριθή δίκαιοι, αιτιολογημένοι για αιώνια ζωή, με βεβαιότητα να ζουν για πάντα.​—Ματθ. 12:31, 32· 1 Ιωάν. 5:16, 17· Ρωμ. 8:33.

20. Από ποια άποψι έβλεπε ο Ιησούς τα ζητήματα, όταν έκαμε τη δήλωσι που αναγράφεται στα εδάφια Ιωάννης 5:28, 29;

²⁰ Οι λόγοι του Ιησού θα έχουν τότε εκπληρωθή πλήρως. Έχοντας υπ’ όψιν όλους εκείνους οι οποίοι πρόκειται ν’ αναστηθούν, τόσο εκείνους οι οποίοι προορίζονται για τον ουρανό όσο και αυτούς που θα ζήσουν στη γη, είπε: «Πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού· και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής· οι δε πράξαντες τα φαύλα, εις ανάστασιν κρίσεως.» Εδώ ο Ιησούς ωμιλούσε από την άποψι του τέλους της χιλιετούς του διακυβερνήσεως και έχοντας υπ’ όψιν την κρίσι πρώτον των 144.000 και κατόπιν του υπολοίπου του ανθρωπίνου γένους. Η ανάστασις όλων, ως το τέλος των χιλίων ετών, θ’ αποδειχθή ανάστασις ζωής ή ανάστασις κρίσεως για καταστροφή, αναλόγως με το αν έπραξαν αγαθά ή φαύλα.​—Ιωάν. 5:28, 29.

21. Ποιοι είναι οι «πράξαντες τα αγαθά» και οι «πράξαντες τα φαύλα,» και ποια είναι η αμοιβή των;

²¹ Οι 144.000 πιστοί ακόλουθοι στα βήματα του Χριστού οι οποίοι τελικά βασιλεύουν μαζί του ως βασιλείς και ιερείς λαμβάνουν την πλήρη αξία της θυσίας του Χριστού στη διάρκεια της επιγείου των πορείας της ζωής και κρίνονται πλήρως τον καιρό του θανάτου των. ‘Έπραξαν αγαθά.’ Ανίστανται στους ουρανούς και η ανάστασίς των απεδείχθη ‘ανάστασις ζωής.’ Για τον ‘πολύν όχλον’ εκείνων που θα επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος και για εκείνους οι οποίοι βρίσκονται νεκροί στον Άδη και την θάλασσα, η τελική απόφασις για το μέλλον των θα κριθή από την υπακοή των στα γεγραμμένα στο βιβλίον στην διάρκεια των χιλίων ετών και από το αν θα περάσουν επιτυχώς την δοκιμή στο τέλος της. Έτσι, τότε, θα είναι, επίσης, οι «πράξαντες τα αγαθά,» και η ανάστασίς των θ’ αποδειχθή ‘ανάστασις ζωής.’ Όλοι εκείνοι οι οποίοι θα έχουν τότε καταστραφή θα είναι οι ‘τα φαύλα πράξαντες,’ η δε ανάστασίς των θα έχη αποδειχθή ‘ανάστασις κρίσεως,’ δηλαδή, δυσμενούς κρίσεως, καταδίκης.

ΤΟ ΑΝΤΙΛΥΤΡΟΝ ΘΡΙΑΜΒΕΥΕΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

22. Πώς η θυσία του αντιλύτρου του Χριστού αποδεικνύεται πιο ισχυρή από την αμαρτία η οποία επήλθε πάνω στην ανθρωπίνη φυλή από τον Αδάμ;

²² Ώστε, λοιπόν, είναι κάτι θαυμάσιο να προβλέπωμε με χαρούμενη πραγματοποίησι τού ότι όλο το κακό που έχει προκύψει μέσω της αμαρτίας του Αδάμ και κάτω από το οποίο υπετάχθη όλο το ανθρώπινο γένος, όχι από δική του θέλησι, θα εκλείψη απολύτως ώστε δεν θα έχη επιφέρει, μόνιμη βλάβη. (Ρωμ. 8:20) Στην κρίσι του ανθρωπίνου γένους από τον Θεό, ο καθένας θα κριθή, όχι σύμφωνα με την καταδίκη που έλαβε από τον Αδάμ, αλλά ατομικώς, σύμφωνα με τα έργα του. (Αποκάλ. 20:13) Η θυσία του αντιλύτρου του Χριστού και οι ιερατικές του υπηρεσίες, αποδεικνύονται, επομένως, ισχυρότερες, από την αμαρτία του Αδάμ. Όλοι έχουν κληρονομήσει αμαρτία και θάνατο από τον Αδάμ και πολλοί έχουν πεθάνει, αλλά στο τελικό αποτέλεσμα θ’ αποδειχθή ότι κανείς δεν θα στερηθή τη ζωή εξαιτίας τού ό,τι έκαμε ο Αδάμ. Αν κάποιος δεν ζήση στην δικαία, νέα τάξι του Θεού, αυτό θα οφείλεται στο ότι αυτός δεν θέλει δικαιοσύνη. Από δική του εκλογή ακολουθεί την αδικία και καταντά στην κατάστασι εκμηδενίσεως, ανυπαρξίας της ‘λίμνης του πυρός και του θείου.’​—1 Ιωάν. 3:8.

23. (α) Πρέπει ν’ αποβλέπωμε στο να ιδούμε τους προσφιλείς μας νεκρούς; (β) Μπορούμε να ζούμε με τον τρόπο που επιθυμούμε τώρα, εφόσον πρόκειται να υπάρξη κρίσις στη διάρκεια των χιλίων ετών; (γ) Πώς πρέπει να ζούμε τώρα, με ποιες προσδοκίες;

²³ Πρέπει, λοιπόν, ν’ αποβλέπωμε στο να ιδούμε τους προσφιλείς μας νεκρούς; Από την κατάλληλη, βασισμένη στη Γραφική άποψι, μπορούμε με χαρά ν’ απαντήσωμε, «Ναι,» με κάθε τρόπο. Εφόσον τόση αγαθότης και έλεος εκδηλώνονται από τον Θεό στο ανθρώπινο γένος, μήπως αυτό σημαίνει, ότι δεν έχει σημασία το πώς ζούμε σήμερα, επειδή η κρίσις που αναγράφεται ανωτέρω πρόκειται να έλθη στο πολύ προσεχές μέλλον; Όχι, δεν σημαίνει αυτό. Αν ακολουθήσουμε αυτόν τον τρόπο σκέψεως, θα διαπιστώσωμε ότι είμεθα εκούσιοι αμαρτωλοί εναντίον του Θεού και μαχόμεθα εναντίον του τον καιρό που αυτός εκμηδενίζει όλους τους επιγείους εχθρούς του μαζί με το «θηρίον» και τον «ψευδοπροφήτην» στον Αρμαγεδδώνα. Επί πλέον, όσο μεγαλύτερη είναι η προσπάθεια που καταβάλλομε τώρα για να προσαρμόσωμε τη ζωή μας στις αιώνιες αρχές του Θεού και να μεταμορφώσωμε την προσωπικότητά μας για να είμεθα σε αρμονία με τον Λόγο της αληθείας του, τόσο πιο ταχεία θα είναι η πρόοδός μας στη δικαία νέα τάξι και τόσο πιο μεγάλη η ευκαιρία μας να βοηθήσουμε άλλους. Αυτό θα περιλάβη τα προσφιλή μας πρόσωπα που θα επανέλθουν και τα οποία θα μπορούμε να βοηθήσουμε για να προοδεύσουν στον δρόμο της ζωής. Ας εξαρτηθούμε, λοιπόν, πλήρως, βοηθώντας όσο περισσοτέρους μπορούμε τώρα για ν’ αποτελέσουν μέρος του ‘πολλού όχλου’ ο οποίος θα επιζήση από τον Αρμαγεδδώνα και θα έχη κατόπιν την απερίγραπτη χαρά ν’ αποτελέση μέρος της θείας οργανώσεως υποδοχής, η οποία θα υποδεχθή τους προσφιλείς νεκρούς και άλλους κατά την επάνοδό τους. Θα έχουμε μέρος ως εκπαιδευταί, βοηθώντας τους ν’ ανέρχωνται την οδό της αιωνίου ζωής και να συμμετέχουν επίσης στον καλλωπισμό της γης ως ένα παράδεισο, προς αίνον του αιωνίου Βασιλέως, Ιεχωβά Θεού.