Κεφάλαιο 9

Η Δοκιμή Όλων των Ανθρώπων Μετά το Τέλος της Χιλιετίας

 1. Ποια θα είναι η τελική απαίτηση για το αποκαταστημένο ανθρώπινο γένος στο τέλος της χιλιετούς Μέρας Κρίσης, κι έτσι τι θα κάνει μ’ αυτούς ο Αναπληρωτής Κριτής Ιησούς Χριστός;

ΣΤΟ τέλος της χιλιετούς Μέρας Κρίσης η ανθρώπινη οικογένεια που θα έχει κριθεί με δικαιοσύνη στέκεται σε τελειότητα μπροστά στον Κριτή και Ελευθερωτή τους, τον Ιησού Χριστό. Αλλ’ ακόμη δεν κρίνεται άξια αιώνιας ζωής πάνω στην Παραδεισιακή γη. Έχει ακόμη να αντιμετωπίσει το Υπέρτατο Δικαστήριο του σύμπαντος, το δικαστήριο του Ύψιστου Θεού, του Κυρίαρχου Ιεχωβά. Σύμφωνα μ’ αυτή την τελική απαίτηση ο Αναπληρωτής Κριτής Ιησούς Χριστός πρέπει να παραδώσει την ανθρώπινη φυλή, που τώρα θα μπορεί να ενεργεί με πλήρη δικαιοσύνη, στον Θεό του, και Πατέρα του ώστε Αυτός να εκδώσει την απόφαση για όλους εκείνους οι οποίοι, κάτω από δοκιμή, θα αποδειχτούν άξιοι ή ανάξιοι του ανεκτίμητου δώρου της αιώνιας ζωής με ειρήνη και ευτυχία. Παρά την τελειότητά τους είναι ωστόσο θνητοί.

 2. Τι θα έχει γίνει ως τότε στον Αδαμιαίο θάνατο, κι έτσι τι θα αποφασίσει ο Ιεχωβά σχετικά με τα άτομα του ανθρώπινου γένους;

² Η κατάσταση του θανάτου που ήταν προσκολλημένη στην ανθρωπότητα λόγω της αμαρτίας του πρώτου ανθρώπινου πατέρα τους, του Αδάμ στην Εδέμ έχει τώρα εξαλειφθεί, έχει καταστραφεί, σαν να έχει ριχτεί στη «λίμνη του πυρός» για να θανατωθεί. (Αποκάλυψις 20:14, 15) Θα κάνει όμως το ανθρώπινο γένος, που τώρα έχει απαλλαχθεί από τον Αδαμιαίο θάνατο και την ατέλεια, κάτι από δική του πρωτοβουλία, εκούσια, που να αξίζει αιώνιο θάνατο κάτω από την κρίση του Ιεχωβά; Ποια άτομα θα αποδειχτεί ότι αξίζουν τον «δεύτερο θάνατο»; Αυτό είναι εκείνο που θα αποφασίσει ο Υπέρτατος Κριτής Ιεχωβά σαν Τελικός Υπέρτατος Δικαστής.

 3. Σύμφωνα με το 1 Κορινθίους 15:24-28, ποια μεταβίβαση από ένα πρόσωπο σε άλλο θα γίνει;

³ Τώρα εφαρμόζεται αυτό που προείπε ο απόστολος Παύλος στο 1 Κορινθίους 15:24-28: «Ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα, όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν. Διότι πρέπει να βασιλεύη εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού. Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος· διότι πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού. Όταν δε είπη ότι πάντα είναι υποτεταγμένα, φανερόν ότι εξαιρείται ο υποτάξας εις αυτόν τα πάντα. Όταν δε υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να είναι ο Θεός τα πάντα εν πάσιν».

 4. Ποια ερωτήματα πρέπει να αποφασίσει ο Κυρίαρχος Θεός Ιεχωβά τώρα σχετικά με το τελειοποιημένο ανθρώπινο γένος, και με ποιο μέσο θα το κάνει αυτό;

⁴ Σαν αποτέλεσμα της παράδοσης της βασιλείας από τον Γιο στον Πατέρα, η βασιλεία γίνεται ιδιοκτησία του Ιεχωβά. Έτσι δε μένει πια καμιά βοηθητική βασιλεία ανάμεσα στον Κυρίαρχο Ιεχωβά και στο ανθρώπινο γένος. Πώς θα αντιδράσει, τώρα, το ανθρώπινο γένος στην απευθείας Βασιλική εξουσία του Θεού πάνω τους; Θα δείξουν όλοι ότι είναι όσιοι υπήκοοί του σ’ όλη την αιωνιότητα; Θα αποφασίσουν όλοι προσωπικά να εκλέξουν Αυτόν σαν τον Θεό τους για πάντα; Το να ανακηρυχθεί ένα άτομο δίκαιο με βάση τη δική του στάση και να χορηγηθεί σ’ αυτό το δικαίωμα της αιώνιας ζωής είναι ένα σοβαρό πράγμα, κάτι που απαιτεί ασάλευτη οσιότητα από μέρους εκείνου που δέχεται ένα τέτοιο πολύτιμο δικαίωμα. Πώς θα καθορίσει ο Θεός τίνος το όνομα θα παραμείνει μέσα στο «βιβλίο της ζωής»; Θα είναι μια δοκιμασία νομιμοφροσύνης και εγκάρδιας ακεραιότητας, όπως συνέβη με τον πατριάρχη Ιώβ στη χώρα τής Ουζ.

 5. Πώς η δοκιμή του τελειοποιημένου ανθρώπινου γένους που θα γίνει τότε θ’ αντιστοιχεί με τη δοκιμή του Ιώβ, και για ν’ αποδείξει ποιο πράγμα γίνεται αυτή η δοκιμή;

⁵ Για χίλια χρόνια τώρα κάτω από τη βασιλεία του Γιου του Θεού το ανθρώπινο γένος απόλαυσε την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού και βρίσκεται τώρα σ’ έναν όμορφο γήινο παράδεισο. Όπως και στην περίπτωση του Ιώβ, το ερώτημα είναι, Αγαπούν και λατρεύουν τον Θεό μόνο για όλα τα καλά που τους έχει προσφέρει ή επειδή είναι αυτό ακριβώς που είναι, ο μόνος ζωντανός και αληθινός Θεός και ο Δικαιωματικός Κυρίαρχος του σύμπαντος; Στην περίπτωση του Ιώβ, η ακεραιότητά του προς τον Ιεχωβά Θεό δοκιμάστηκε με το να επιτραπεί στον Διάβολο τον Σατανά να τον ταλαιπωρήσει, με μόνο περιορισμό να μην του αφαιρέσει τη ζωή. Έτσι τώρα, με το να επιτραπεί στον Σατανά τον Διάβολο να βάλει το αποκαταστημένο ανθρώπινο γένος σε δοκιμή στο βαθμό που ο Παντοδύναμος Θεός επιτρέπει, το τελειοποιημένο ανθρώπινο γένος μπορεί να δοκιμαστεί για να αποδειχτεί αν καθένας ατομικά θα κρατήσει ακεραιότητα στον Θεό με μια τέλεια έννοια. Για μια τέτοια δοκιμή θα χρειαστεί να λυθούν ο Σατανάς και οι δαίμονές του από τη χιλιετή φυλάκισή τους στην άβυσσο. Και αυτό ακριβώς είναι εκείνο που θα γίνει.

 6. Πώς περιγράφει το Αποκάλυψις 20:7-10 αυτό που θα συμβεί στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού;

⁶ Αυτό που συμβαίνει μετά το τέλος της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού και των 144.000 βασιλικών συντρόφων του, μας το λέει το Αποκάλυψις 20:7-10, μ’ αυτά τα λόγια: «Και όταν πληρωθώσι τα χίλια έτη, θέλει λυθή ο Σατανάς εκ της φυλακής αυτού, και θέλει εξέλθει, διά να πλανήση τα έθνη τα εις τας τέσσαρας γωνίας της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ, διά να συνάξη αυτούς εις πόλεμον, των οποίων ο αριθμός είναι ως η άμμος της θαλάσσης. Και ανέβησαν επί το πλάτος της γης και περιεκύκλωσαν το στρατόπεδον των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην· και κατέβη πυρ από του Θεού εκ του ουρανού και κατέφαγεν αυτούς· και ο διάβολος ο πλανών αυτούς ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου, όπου είναι το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης, και θέλουσι βασανίζεσθαι ημέραν και νύκτα εις τους αιώνας των αιώνων».

 7. Για ποιο πράγμα σχετικά με το ανθρώπινο γένος θα είναι βέβαιοι ο Σατανάς και οι δαίμονές του όταν λυθούν, και ποιο θα είναι πάλι το σημείο της αμφισβήτησης;

⁷ Το λύσιμο του Σατανά και των δαιμόνων του από την άβυσσο θα σημάνει ότι αφέθηκαν να γυρίσουν και πάλι στα γειτονικά μέρη της γης απ’ όπου θα μπορούν να ασκούν αόρατο έλεγχο πάνω σ’ εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι θα υποκύψουν σ’ αυτούς. Ο Σατανάς ο Διάβολος θα έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση, παρ’ όλη τη διανοητική, ηθική, πνευματική και σωματική τελειότητα του ανθρώπινου γένους. Βέβαια, απέτυχε στην περίπτωση του πατριάρχη Ιώβ, αλλά είχε πετύχει είκοσι τέσσερις και πλέον αιώνες προηγουμένως στην περίπτωση του Αδάμ και της Εύας παρ’ όλη την ανθρώπινη τελειότητά τους στην Εδέμ. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, το σημείο της διαμάχης ήταν το ίδιο, δηλαδή, η δικαιωματική κυριαρχία του Ιεχωβά Θεού, η οποία απαιτεί απόλυτη υπακοή από τα ανθρώπινα πλάσματα στους νόμους και στις απαγορεύσεις του Θεού.

 8. (α) Πώς δείχνεται εδώ ότι το ζήτημα με το οποίο φέρνεται αντιμέτωπο το ανθρώπινο γένος σχετίζεται με την παγκόσμια κυριαρχία; (β) Ποιοι είναι οι «άγιοι», και ποια είναι η «πόλις η ηγαπημένη»;

⁸ Το ότι το ίδιο ζήτημα αναγκάζεται να αντιμετωπίσει όλο το ανθρώπινο γένος μετά το τέλος των χιλίων ετών φαίνεται από το γεγονός ότι εκείνοι που παρασύρονται από τον Σατανά και από τους δαίμονές του προχωρούν πάνω σ’ ολόκληρη τη γη και περικυκλώνουν «το στρατόπεδον των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην». Ναι, θα υπάρχουν «άγιοι» τότε πάνω στη γη. Αυτοί περικυκλώνονται από τον Σατανά και τις επίγειες ορδές του επειδή αρνούνται να παραπλανηθούν από τον Σατανά και τους δαίμονές του. Αυτοί οι «άγιοι» είναι εκείνοι οι αποκαταστημένοι από το ανθρώπινο γένος οι οποίοι κρατούν την ακεραιότητά τους στον Θεό κάτω απ’ αυτή τη δοκιμή που θα κρίνει τα πάντα. Είναι σαν να βρίσκονται σ’ ένα πολεμικό στρατόπεδο που υφίσταται επίθεση από εχθρικές δυνάμεις. Οι «άγιοι» αναφέρονται σαν ξεχωριστοί από την «πόλιν την ηγαπημένην». Αυτοί δεν είναι μέσα σ’ αυτήν αλλά είναι μέσα στο «στρατόπεδο». Προφανώς, λοιπόν, αυτή η ‘πόλη’ δεν είναι κάποια πόλη που οικοδομήθηκε πάνω στη γη σαν παγγήινη πρωτεύουσα. Αυτή πρέπει να είναι η πόλη για την οποία μίλησε ο δοξασμένος Ιησούς Χριστός στους ακολούθους του, στην Αποκάλυψη 3:12, και την οποία ονομάζει ‘την πόλη του Θεού μου, τη νέα Ιερουσαλήμ η οποία κατεβαίνει από τον ουρανό από τον Θεό μου’.

 9. Σε ποιους είναι ‘αγαπημένη’ η πόλη, και πώς αυτή κατεβαίνει από τον ουρανό από τον Θεό;

⁹ Αυτή η ‘πόλη’ είναι ‘αγαπημένη’ από τον Θεό κι επίσης από τους «αγίους». Οι 144.000 συγκληρονόμοι με τον Ιησού Χριστό έχουν γραμμένο πάνω τους το όνομα αυτής της «νέας Ιερουσαλήμ». Αυτή δε βρίσκεται πάνω στη γη σαν να είναι κάποια υλική πόλη, αλλά είναι μια ουράνια πόλη η οποία ‘κατεβαίνει’ με την έννοια ότι επεκτείνει την επιρροή της και την εξουσία της πάνω στους κατοίκους της γης.

10. Μπορεί ο λυμένος Σατανάς να φτάσει την ‘πόλη την αγαπημένη’ απευθείας, κι έτσι ποιος είναι ο σκοπός της επίθεσής του εναντίον της;

¹⁰ Αυτή η ‘πόλη’ δεν είναι αποδιοργανωμένη και κατεδαφισμένη στο τέλος των χιλίων ετών που κυβέρνησε τους ανθρώπους, αλλά τα καλά δίκαια αποτελέσματά της παραμένουν ακόμη πάνω στη γη μαζί με τους «αγίους». Πολεμώντας εναντίον αυτής της ‘αγαπημένης πόλης’ ο Σατανάς ο Διάβολος έχει σαν στόχο να εκμηδενίσει όλο το καλό που έχει κάνει εκείνη η Νέα Ιερουσαλήμ. Δε θέλει να παραμείνουν για πάντα αυτά τα οφέλη στο ανθρώπινο γένος. Επειδή είναι περιορισμένος στα γειτονικά μέρη της γης και δεν υπάρχει πια γι’ αυτόν θέση στον ουρανό από τον οποίο αυτός και οι δαίμονές του εκδιώχτηκαν, δεν μπορεί να επιτεθεί απευθείας εναντίον αυτής της ‘αγαπημένης πόλης’ που βρίσκεται ψηλά στον ουρανό. Έτσι πολεμάει εναντίον της με την έννοια ότι προσπαθεί να εκμηδενίσει όλη τη δικαιοσύνη που αυτή η πόλη έχει φέρει πάνω στη γη.

11. (α) Πώς θα διεξαχθεί ο «πόλεμος»; (β) Πώς φαίνεται ότι το ζήτημα δεν είναι η παντοδυναμία του Θεού αλλά το δικαίωμα της παγκόσμιας κυριαρχίας του;

¹¹ Δε θα πρέπει να περιμένουμε ότι αυτός ο «πόλεμος» θα διεξαχθεί με επιστημονικά όπλα όπως είναι οι πυρηνικές βόμβες και άλλα πολεμικά όπλα αυτού του εικοστού αιώνα. Οι κάτοικοι της γης στη διάρκεια της χιλιετίας δε θα έχουν συσσωρεύσει τέτοια όπλα ούτε θα έχουν μάθει πια τον πόλεμο. (Ησαΐας 2:2-4) Δε θα είναι κάποιος πόλεμος στρατιωτικής δύναμης αυτού του είδους. Η απάτη, η παραπλανητική προπαγάνδα, η προσπάθεια να στρέψει άτομα στην ιδιοτέλεια για να παραβούν την οσιότητά τους στον Παγκόσμιο Κυρίαρχο, θα μπορούσαν να είναι ισχυρά όπλα με τα οποία θα προσπαθήσει να νικήσει τους ανθρώπους. Το ότι το ζήτημα θα είναι γύρω από τη δικαιωματική παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά και όχι γύρω από την παντοδυναμία του Θεού φαίνεται και από το γεγονός ότι ο Σατανάς φυλακίζεται χίλια χρόνια στην άβυσσο και τώρα λύνεται πράγμα που δείχνει την υπέρτερη δύναμη του Ιεχωβά σε σχέση με τη δύναμη του Σατανά του Διαβόλου. Ωστόσο, επειδή και ο ίδιος ο Σατανάς είναι στασιαστής εναντίον της κυριαρχίας του Ιεχωβά, έχει σκοπό να κάνει και το ανθρώπινο γένος να στασιάσει.

Η ΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ

12. Τι φαίνεται από το γεγονός ότι εκείνοι που παραπλανιούνται από τον Σατανά αναφέρονται σαν η «άμμος της θαλάσσης»;

¹² Αναφέρεται ότι ο αριθμός εκείνων τους οποίους ο Σατανάς και οι δαίμονές του κατορθώνουν να παραπλανήσουν πάνω στο πιο εξέχον ζήτημα θα είναι όπως «η άμμος της θαλάσσης», δηλαδή, φαίνεται να είναι αναρίθμητος. (Αποκάλυψις 20:8) Αυτό με κανένα τρόπο δεν εννοεί ότι θα είναι η συντριπτική πλειονότητα της ανθρωπότητας. Για παράδειγμα, γράφτηκε ότι οι ενωμένες στρατιές που πολέμησαν εναντίον του Κριτή Ιησού του Ναυή ήταν τόσο πολυάριθμες όπως οι κόκκοι της άμμου σε μια παραλία. (Ιησούς του Ναυή 11:4) Αναφέρεται ότι οι καμήλες των εχθρών που εισέβαλαν στη γη του Ισραήλ στις μέρες του Γεδεών, του γιου του Ιωάς, ήταν «αναρίθμητοι ως η άμμος παρά το χείλος της θαλάσσης κατά το πλήθος». (Κριταί 7:12) Έτσι κι εκείνοι που θα παραπλανηθούν από τον Σατανά είναι ακαθόριστοι σε αριθμό. Δεν προλέγεται πόσοι θα είναι, αλλά θα είναι αρκετοί για να δώσουν την εντύπωση ενός μεγάλου πλήθους. Έτσι ο Σατανάς ο Διάβολος έχει περιορισμένη μόνο επιτυχία.

13. Μήπως η εμφάνιση αυτών των «εθνών εις τας τέσσαρας γωνίας της γης, του Γωγ και του Μαγώγ» πάνω στην Παραδεισένια γη γίνεται μέσω ανάστασης;

¹³ Εκείνοι τους οποίους ο Σατανάς κατορθώνει να παραπλανήσει αναφέρονται σαν «τα έθνη τα εις τας τέσσαρας γωνίας της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ». Η εμφάνισή τους πάνω στην Παραδεισένια γη δεν οφείλεται σε ανάσταση από τους νεκρούς η οποία περιλαμβάνει και τους «άδικους», αλλά οφείλεται στην παραπλάνηση από τον Σατανά ενός ακαθόριστου αριθμού από την αποκαταστημένη ανθρωπότητα.

14. Επομένως, με ποια έννοια μπορούν να ονομαστούν «έθνη», και με ποιο τρόπο μπορεί να ειπωθεί ότι είναι «εις τας τέσσαρας γωνίας της γης»;

¹⁴ Στη διάρκεια της χιλιετούς Μέρας Κρίσης το ανθρώπινο γένος δεν ήταν χωρισμένο σε εθνικές διαιρέσεις, ούτε η κρίση για τους ανθρώπους επηρεάστηκε λόγω κάποιας εθνικής καταγωγής τους. Το γεγονός ότι αυτοί που παραπλανιούνται από τον λυμένο Σατανά αποκαλούνται «έθνη» δείχνει ότι, όπως ο Σατανάς, έτσι και αυτοί αρνούνται να αναγνωρίσουν την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά και ότι εκλέγουν να εγκαταστήσουν μια δική τους επίγεια κυριαρχία, ένα είδος εθνικής κυριαρχίας. Ίσως να μην έχουν από πάνω τους κάποια ενωμένη κυρίαρχη εξουσία, αλλά λόγω των διαιρέσεων που έχουν αναμεταξύ τους, ίσως διάφοροι όμιλοι να έχουν καθένας τη δική του κυρίαρχη εξουσία. Όπως και να είναι τα πράγματα, όλοι αυτοί είναι ενωμένοι στην εναντίωσή τους στην κυριαρχία του Ιεχωβά. Το ότι καλούνται «τα έθνη τα εις τας τέσσαρας γωνίας της γης» υπονοεί ότι βρίσκονται πολύ μακριά από την «πόλιν την ηγαπημένην». Έτσι, σχετικά με τη στάση τους απέναντι στην κυριαρχία, αυτοί οι παραπλανημένοι δείχνουν ότι έχουν απομακρυνθεί πολύ από την κυριαρχία του Ιεχωβά Θεού. Στην περίπτωσή τους ο Ιεχωβά Θεός δε γίνεται «τα πάντα εν πάσι».

15, 16. (α) Με ποιους τρόπους εκείνοι που παραπλανιούνται είναι εθνικιστές σαν τον «Γωγ και τον Μαγώγ» σχετικά με τη χρονομέτρηση των ζητημάτων και το αντικείμενο της επίθεσης; (β) Πώς επίσης εκείνοι που παραπλανιούνται είναι σαν τον Γωγ στο ότι παρασύρονται από τους ελιγμούς του Ιεχωβά για να κάνουν την επίθεσή τους;

¹⁵ Αυτοί οι παραπλανημένοι εθνικιστές πολύ κατάλληλα αποκαλούνται «ο Γωγ και ο Μαγώγ». Όπως προλέχθηκε στην προφητεία του Ιεζεκιήλ, ο αρχικός «Γωγ της γης του Μαγώγ» έκανε μια τελική επίθεση εναντίον των λάτρεων του Ιεχωβά Θεού. Το έκανε αυτό μετά την αποκατάσταση αυτών των λάτρεων στην κατάλληλη επίγεια κατάστασή τους και αφού η γη τους είχε γίνει σαν τον «παράδεισο της Εδέμ». (Ιεζεκιήλ 36:35) Αυτοί κατοικούσαν σαν σε «γην πόλεων ατειχίστων» και ‘ησύχαζαν, κατοικούσαν με ασφάλεια, κατοικούσαν όλοι τους πόλεις ατείχιστες που δεν είχαν μοχλούς και πύλες’. (Ιεζεκιήλ 38:11) Επίσης, ο λαός της «γης του Μαγώγ» υποστήριζε τον κυριότερο αρχηγό τους σ’ αυτή την επίθεση εναντίον των φαινομενικά ανυπεράσπιστων λάτρεων του Ιεχωβά. Αλλά ο Γωγ έρχεται στην επίθεση πραγματικά από πολύ μακριά, γιατί όπως λέει ο Ιεχωβά: «Θέλω σε περιστρέψει και βάλει άγκιστρα εις τας σιαγόνας σου, και θέλω εκβάλει σε και πάσαν την δύναμίν σου, . . . εν τοις εσχάτοις χρόνοις θέλεις ελθεί εις την γην, ήτις ηλευθερώθη».—Ιεζεκιήλ 38:4-8.

¹⁶ Εκείνοι που θα παραπλανηθούν από τον Σατανά τον Διάβολο, αφού θα έχει τελειώσει η χιλιετής Μέρα Κρίσης, θα ακολουθήσουν αυτόν τον αόρατο αρχηγό, τον οποίο μόλις προ ολίγου απέλυσε ο Ιεχωβά Θεός από την άβυσσο με σκοπό ακριβώς να τον αφήσει να κάνει μια επίθεση εναντίον του αποκαταστημένου ανθρώπινου γένους. Όταν ο Σατανάς ο Διάβολος και οι δαίμονές του, λυθούν από την άβυσσο, τους επιτρέπεται να εισβάλουν και πάλι στα γειτονικά μέρη της γης και να έρθουν σε στενή επαφή με τους ανθρώπους πάνω στην Παραδεισένια γη που τώρα θα είναι σαν τον Κήπο της Εδέμ. Έτσι όταν ο ελευθερωμένος Σατανάς ο Διάβολος κάνει την επίθεσή του, είναι σαν να οδηγείται από αγκίστρια στα σαγόνια του σύμφωνα με τους χειρισμούς που κάνει ο Ιεχωβά. Κι εκείνοι πάνω στη γη που τώρα παραπλανιούνται από τον Σατανά τον Διάβολο, οδηγούνται, σαν κι αυτόν, σαν με αγκίστρια στα σαγόνια τους για να κάνουν την επίθεση αυτή εναντίον του «στρατοπέδου των αγίων και της πόλεως της ηγαπημένης». (Αποκάλυψις 20:7-9) Έτσι τα ονόματα του Γωγ και του Μαγώγ μπορούν κατάλληλα να ταιριάσουν και να εφαρμοστούν σ’ αυτούς τους παραπλανημένους εθνικιστές του ανθρώπινου γένους οι οποίοι επιτίθενται και προσπαθούν να λεηλατήσουν εκείνους οι οποίοι με οσιότητα προσκολλούνται στην παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά Θεού.

17, 18. (α) Έχουν αυτοί οι παραπλανημένοι την ικανότητα να επιτεθούν απευθείας εναντίον της «πόλεως της ηγαπημένης», και πώς είναι υποχρεωμένοι να κάνουν την επίθεσή τους; (β) Ποια δράση είναι υποχρεωμένοι να αναλάβουν οι άρχοντες γιοι στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, και με ποιο σκοπό υπόψη;

¹⁷ Όσοι από τους ανθρώπους παραπλανηθούν, επειδή είναι απλώς άνθρωποι πάνω στη γη, δεν μπορούν να επιτεθούν απευθείας εναντίον της ουράνιας Νέας Ιερουσαλήμ όπως δεν μπορεί να το κάνει και ο αόρατος αρχηγός τους, ο Σατανάς ο Διάβολος. Μπορούν όμως να έρθουν πάνω στη γη σε επαφή μ’ εκείνους οι οποίοι έχουν εκπροσωπήσει πιστά την ουράνια Μεσσιανική κυβέρνηση, δηλαδή, τους «άρχοντας επί πάσαν την γην». Επειδή αυτοί έχουν διοριστεί από τον Βασιλιά της Νέας Ιερουσαλήμ, τον Αιώνιο Πατέρα Ιησού Χριστό, να είναι άρχοντες, έχουν υπηρετήσει σαν ορατοί άρχοντες εκπρόσωποι της «πόλεως της ηγαπημένης». Και όταν στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας του, ο βασιλικός Γιος του Θεού «παραδώσει τη βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα», αυτοί οι άρχοντες πάνω στη γη πρέπει να κάνουν το ίδιο. Πρέπει να μιμηθούν τον Γιο του Θεού ο οποίος θα «υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα», τον ουράνιο Πατέρα.

¹⁸ Έτσι αυτοί οι άρχοντες «γιοι» του Αιώνιου Πατέρα Ιησού Χριστού πολύ σωστά τον μιμούνται και υποτάσσονται στον Θεό του και Πατέρα του σαν Εκείνον που δικαιωματικά ασκεί παγκόσμια κυριαρχία. Αντί να στασιάσουν με περηφάνια επειδή τώρα πρέπει να παραδώσουν την εξουσία στον Θεό, ενεργούν σαν τον Χριστό και υποτάσσονται στην παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά. Εκείνοι που παραπλανιούνται από τον Σατανά τον Διάβολο επιτίθενται εναντίον τους με επιχειρήματα και πιέσεις για να μεταπείσουν τους ορατούς επίγειους εκπροσώπους της «πόλεως της ηγαπημένης», αλλά αυτοί αρνούνται αποφασιστικά να το κάνουν αυτό. Κρατούν την ακεραιότητά τους προς τον Ύψιστο Θεό και προσκολλούνται με οσιότητα στη δικαιωματική κυριαρχία του πάνω στη γη και σ’ όλο το σύμπαν. Εκλέγουν χωρίς κανένα δισταγμό ν’ αφήσουν τον Ιεχωβά να είναι «τα πάντα εν πάσι».—1 Κορινθίους 15:24-28.

ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΟΥ «ΓΩΓ ΚΑΙ ΜΑΓΩΓ» ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΑ

19. Πώς οι όσιοι, στη διάρκεια που θα υφίστανται επίθεση, θα δείξουν όχι μόνο πίστη στον Θεό αλλά επίσης και ακεραιότητα σχετικά με την παγκόσμια κυριαρχία;

¹⁹ Σ’ αυτό τον «πόλεμο» στον οποίο ο Σατανάς ο Διάβολος έχει συγκεντρώσει όλους τους παραπλανημένους, το «στρατόπεδον των αγίων» και οι επίγειοι εκπρόσωποι της «πόλεως της ηγαπημένης» δεν πολεμούν με σαρκικά όπλα. Αυτοί, βέβαια, δεν μπορούν να σκοτώσουν τον Σατανά τον Διάβολο και τους δαιμονικούς του αγγέλους, τους οποίους δεν μπορούν να δουν ούτε να φτάσουν. Αλλά παρ’ όλο που μπορούν να βλέπουν πάνω στη γη τους παραπλανημένους οι οποίοι αποτελούν τον «Γωγ και Μαγώγ», οι όσιοι υποστηρικτές της παγκόσμιας κυριαρχίας του Ιεχωβά δε σκοτώνουν οι ίδιοι αυτούς τους παραπλανημένους, ενεργώντας έτσι σαν εκτελεστές των παραπλανημένων. Αφού έχουν εκλέξει το μέρος του Ιεχωβά Θεού, αφήνουν αυτόν να εκδηλώσει την παγκόσμια κυριαρχία του και να το αποδείξει αυτό στους παραπλανημένους που δεν έδειξαν οσιότητα. Αφήνουν τον Ιεχωβά να διεξάγει τη μάχη του κι έτσι δεν αναλαμβάνουν να δράσουν σαν εκτελεστικές Του δυνάμεις και να πολεμήσουν με θανατηφόρα όπλα. Αυτό δείχνει, όχι μόνο πίστη από μέρους τους, αλλά επίσης τέλεια ακεραιότητα προς τον Ιεχωβά Θεό και την παγκόσμια κυριαρχία του. Ας τους σώσει Αυτός και ας καταστρέψει ο ίδιος εκείνους που δεν έχουν οσιότητα! Με εμπιστοσύνη στέκονται ήρεμοι και βλέπουν τη «σωτηρία του Ιεχωβά» για χάρη τους.—2 Χρονικών 20:15-17.

20. (α) Τι θα έχουν το προνόμιο να δουν οι όσιοι, κάτω από θεία προστασία; (β) Τι σημαίνει αυτή η θεία δράση για τους μη όσιους;

²⁰ Επειδή μένουν «υπό την σκιάν του Παντοκράτορος», το μόνο που θα κάνουν αυτοί που τηρούν νομιμοφροσύνη στην παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά θα είναι να βλέπουν με τα μάτια τους «των ασεβών την ανταπόδοσιν». (Ψαλμός 91:1, 8) Θα δουν την εκπλήρωση εκείνου που προλέχθηκε στην Αποκάλυψη 20:9 σχετικά με τον μεταχιλιετή «Γωγ και Μαγώγ»: «Και ανέβησαν επί το πλάτος της γης και περιεκύκλωσαν το στρατόπεδον των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην· και κατέβη πυρ από του Θεού εκ του ουρανού και κατέφαγεν αυτούς». Όσοι από το ανθρώπινο γένος δεν έχουν οσιότητα, βαφτίζονται στη φωτιά, που σημαίνει την αιώνια καταστροφή τους. Ο Θεός δεν τους δικαιώνει, δηλαδή δεν τους ανακηρύσσει δίκαιους, ούτε καταγράφει τα ονόματά τους στο «βιβλίο της ζωής». (Ρωμαίους 8:33) Αυτό δε σημαίνει ότι ο Ιεχωβά κάνει κατάχρηση της παγκόσμιας κυριαρχίας του αλλά είναι μια δικαιωματική εκδήλωση αυτής της κυριαρχίας προς τους εχθρούς του.

21. (α) Για πόσο διάστημα θα είναι λυμένος ο Σατανάς από την άβυσσο, και έχει εξυπηρετήσει τώρα το σκοπό του Θεού αυτό το λύσιμο; (β) Τι θα σήμαινε γι’ αυτόν η τυχόν επιστροφή του στην άβυσσο;

²¹ Ωστόσο, η αιώνια καταστροφή αυτών των άνομων που μισούν καθετί καλό δεν απομακρύνει τον Σατανά τον Διάβολο και τους δαιμονικούς του αγγέλους από τα περίχωρα της γης. Αυτός έχει ήδη τώρα λυθεί από την άβυσσο για αρκετό διάστημα. Ο σκοπός του Θεού που τον έλυσε έχει εξυπηρετηθεί πλήρως· δεν υπάρχει πια λόγος ν’ αφήνει τον Διάβολο και τους δαίμονές του λυμένους για περισσότερο διάστημα. Θυμούμαστε ότι σχετικά με το ρίξιμό του στην άβυσσο για χίλια χρόνια είναι γραμμένο: «Μετά ταύτα πρέπει να λυθή ολίγον καιρόν». (Αποκάλυψις 20:3) Ο «ολίγος καιρός», κατά τον οποίο ο Σατανάς ο Διάβολος προσπάθησε να παραπλανήσει όσους μπορούσε από το αποκαταστημένο ανθρώπινο γένος ώστε να σκεφτούν ότι ο Ιεχωβά ασκεί την κυριαρχία του πάνω στη γη μ’ έναν άδικο, αλαζονικό τρόπο, έχει τώρα τελειώσει. Τι γίνεται τώρα; Ξαναρίχνονται ο Σατανάς και οι δαίμονές του πίσω στην άβυσσο; Αν γινόταν αυτό θα υπονοούσε ότι αυτοί επρόκειτο και πάλι να λυθούν, όπως ακριβώς ελευθερώθηκε και ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός από μια άβυσσο, και όπως ελευθερώθηκαν οι συμβολικές ακρίδες από την άβυσσο, και όπως ανέβηκε από την άβυσσο το «θηρίον» πάνω στο οποίο ιππεύει η Βαβυλώνα η Μεγάλη.—Ρωμαίους 10:7· Αποκάλυψις 9:1-3· 17:8· παράβαλε Αποκάλυψις 11:7.

22, 23. (α) Πώς απαντήθηκε η κατηγορία που έκανε ο Σατανάς σχετικά με τον άνθρωπο, και υπέρ τίνος τακτοποιήθηκε η μακρόχρονη αντιδικία; (β) Τι συμβαίνει τώρα στον Σατανά και στους δαίμονές του;

²² Το δέσιμο και η φυλάκιση του Σατανά του Διαβόλου και των δαιμόνων του στην άβυσσο ήταν γι’ αυτούς ένας προσωρινός βασανισμός. Μήπως ο βασανισμός τους λόγω του περιορισμού τους θα είναι πάλι προσωρινός, ή για πάντα; Τι συμβαίνει σ’ αυτούς αφού θα έχουν δει εκείνους τους οποίους παραπλάνησαν πάνω στη γη να τιμωρούνται με πύρινη καταστροφή; Ο Διάβολος πήρε τώρα την απάντησή του στην κατηγορία που έκανε όλο αυτό το διάστημα, ότι οι άνθρωποι πάνω στη γη υπηρετούν τον Ιεχωβά Θεό απλώς γι’ αυτά που λαβαίνουν απ’ αυτόν, και ότι κανένας άνθρωπος δε θα παραμείνει όσιος στον Ιεχωβά από αγνή αγάπη γι’ αυτόν, κάτω από τον αχρείο πειρασμό του Σατανά του Διαβόλου. Εκείνοι οι άντρες και οι γυναίκες ακεραιότητας που παραμένουν ζωντανοί πάνω στη γη μετά τον πύρινο εκμηδενισμό εκείνων που δεν είναι όσιοι, στέκονται σαν ζωντανή απάντηση στον Διάβολο, αποδεικνύοντας ότι η κατηγορία του είναι ψεύτικη και ότι ο ίδιος είναι ένας ψεύτης. Η διαμάχη εφτά χιλιάδων χρόνων έχει τερματιστεί με νίκη του Θεού της αλήθειας, κι έτσι δεν υπάρχει πια λόγος να αφήσει τον Σατανά τον Διάβολο και τους δαίμονές του να εξακολουθήσουν να ζουν περισσότερο. Η ανοχή του Θεού απέναντί τους φτάνει τώρα στο τέλος της. Για τους λόγους αυτούς δεν ξαναρίχνει τους στασιαστές αγγέλους στην άβυσσο. Τι γίνεται λοιπόν μ’ αυτούς;

²³ «Και ο διάβολος ο πλανών αυτούς ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου, όπου είναι το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης, και θέλουσι βασανίζεσθαι ημέραν και νύκτα εις τους αιώνας των αιώνων».—Αποκάλυψις 20:10.

24, 25. (α) Τι συμβολίζει για τον Διάβολο και τους δαίμονές του το ρίξιμό τους στη λίμνη της φωτιάς; (β) Γιατί αυτό είναι ένα άλλο είδος θανάτου;

²⁴ Ο βασανισμός του Σατανά του Διαβόλου στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού θα σημάνει γι’ αυτόν και για τους δαίμονές του το ίδιο όπως και για το συμβολικό θηρίο και τον ψευδοπροφήτη. Και τι είναι αυτό; Αιώνια καταστροφή. (Αποκάλυψις 19:20) Ο Σατανάς ο Διάβολος και οι δαίμονές του δε θα ξαναζήσουν πια, όπως δε θα ξαναζήσει και το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης. Τα ονόματά τους δεν είναι γραμμένα σε κανένα θείο «βιβλίο της ζωής». Η ζωή είναι ζωή, είτε τη ζει κανείς με απόλαυση είτε με οδυνηρό πόνο. Έτσι το ότι ρίχνονται στη συμβολική «λίμνη του πυρός και του θείου» δε σημαίνει ότι διατηρούνται σε ζωή για να υφίστανται συνειδητό βασανισμό στο σώμα τους και στη διάνοιά τους.

²⁵ Αυτή η συμβολική «λίμνη» δε συμβολίζει αυτό που αποκαλείται «ζωντανός θάνατος». Συμβολίζει ένα άλλο είδος θανάτου, ένα θάνατο διαφορετικό από εκείνον που κληρονόμησε όλο το ανθρώπινο γένος λόγω της γέννησής του από τους αμαρτωλούς Αδάμ και Εύα, και ο οποίος θάνατος προφανώς ήταν το πρώτο είδος θανάτου που εισήλθε στη δημιουργία, ανάμεσα σε πλάσματα κατά την εικόνα του Θεού. Αυτός ο κληρονομημένος θάνατος αποδείχτηκε ότι ήταν προσωρινός, μεταβλήθηκε σε ‘ύπνο θανάτου’ λόγω της ανάστασης η οποία οφείλεται στο θάνατο και την ανάσταση του Ιησού Χριστού.—1 Κορινθίους 15:20-22.

26. Γιατί αυτό το διαφορετικό είδος θανάτου ονομάζεται κατάλληλα «ο δεύτερος θάνατος», και πού δε γράφονται τα ονόματα των ανθρώπων που υφίστανται αυτόν το θάνατο;

²⁶ Ο θάνατος που συμβολίζεται από τη «λίμνη του πυρός και του θείου» είναι διαφορετικός από το θάνατο που κληρονόμησε το ανθρώπινο γένος από τον Αδάμ, γιατί αυτός δε θα είναι πια ένας ύπνος που θα τερματιστεί με ξύπνημα αλλά είναι μια ολοκληρωτική καταστροφή, ένας θάνατος χωρίς τέλος. Ο θάνατος που κληρονομήθηκε από τον Αδάμ ήταν ο ‘πρώτος θάνατος’. Αυτό όμως το διαφορετικό είδος θανάτου, όπως συμβολίζεται από τη «λίμνη του πυρός και του θείου», αποκαλείται πολύ κατάλληλα «ο δεύτερος θάνατος». Αυτή θα είναι η σημασία του για εκείνους τους αμαρτωλούς πάνω στη γη οι οποίοι μπαίνουν στη χιλιετή Μέρα Κρίσης και των οποίων τα ονόματα δε γράφονται αργότερα στο ‘βιβλίο της ζωής’ του Θεού. Οι θεόπνευστες Γραφές δίνουν τη σημασία αυτής της «λίμνης του πυρός» γι’ αυτούς τους ανάξιους για αιώνια ζωή, λέγοντας: «Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός».—Αποκάλυψις 20:14, 15.

27, 28. (α) Τι είναι αυτό που κάνει δυνατό να υποστούν ο Σατανάς και οι δαίμονές του τον «δεύτερο» θάνατο; (β) Τι σημαίνει, λοιπόν, το ότι βασανίζονται στη λίμνη της φωτιάς για πάντα;

²⁷ Αυτή η θεία εξήγηση για το τι συμβολίζει η «λίμνη του πυρός» επιβεβαιώνεται κι άλλη μια φορά, λίγα εδάφια κατόπιν, όπου διαβάζουμε: «Ο νικών θέλει κληρονομήσει τα πάντα, και θέλω είσθαι εις αυτόν Θεός και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ υιός. Οι δε δειλοί και άπιστοι και βδελυκτοί και φονείς και πόρνοι και μάγοι και ειδωλολάτραι και πάντες οι ψεύσται θέλουσιν έχει την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος». (Αποκάλυψις 21:7, 8) Αφού όλες αυτές οι αναφορές στη «λίμνη του πυρός» βρίσκονται τόσο κοντά μαζί, στα ίδια συμφραζόμενα στην Αποκάλυψη, στα κεφάλαια 19–21, τότε αυτό που η «λίμνη του πυρός» σημαίνει για εκείνους τους ανθρώπους που δε βρίσκονται γραμμένοι στο «βιβλίο της ζωής» είναι το ίδιο μ’ αυτό που σημαίνει για τον Σατανά τον Διάβολο και τους δαίμονές του. Σημαίνει τον ‘δεύτερο θάνατο’. Αυτό δε σημαίνει αναγκαστικά ότι πεθαίνει κανείς για δεύτερη φορά, αλλά πεθαίνει το δεύτερο είδος του θανάτου για το οποίο μιλάει η Γραφή, κι αυτό είναι ένας θάνατος χωρίς τέλος.

²⁸ Επομένως, ο Σατανάς και οι δαίμονές του μπορούν να πεθάνουν μ’ αυτό το είδος θανάτου, έστω κι αν δεν έχουν πεθάνει ποτέ προηγουμένως. Δεν υπήρχε ίχνος ζωής στο πρώτο είδος θανάτου που ήρθε λόγω της αμαρτίας του πρώτου ανθρώπου. Παρόμοια δεν υπάρχει ούτε σπινθήρας ζωής στον ‘δεύτερο θάνατο’ ο οποίος είναι η αιώνια τιμωρία για εκείνους που εκούσια παρακούνε τον Θεό, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να καταστρέψουν την τελειότητά τους για να το κάνουν αυτό. Σύμφωνα, λοιπόν, με όλους τους Γραφικούς κανόνες, ο βασανισμός του Σατανά και των δαιμόνων του για πάντα στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού σημαίνει ότι εκμηδενίζονται, ότι εξαφανίζονται από την ύπαρξη, ότι το πνεύμα της ζωής τους εξαλείφεται για πάντα. Το αποτέλεσμα θα είναι ότι ο Θεός θα έχει ένα σύμπαν απαλλαγμένο από δαίμονες, στο οποίο ποτέ δε θα επιτραπεί να φανούν και πάλι δαίμονες.

ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ

29. Ποια δράση αποδεικνύεται ότι ανέλαβε ο Θεός υπέρ του στρατοπέδου των αγίων και των αρχοντικών εκπροσώπων της αγαπημένης πόλης, από το γεγονός ότι επέτρεψε να επιζήσουν;

²⁹ Τι ένδοξη αιωνιότητα περιμένει τους ανθρώπους! Κοιτάξτε! Ο Ιεχωβά Θεός επιτρέπει στο «στρατόπεδον των αγίων» και στους αρχοντικούς εκπροσώπους της «πόλεως της ηγαπημένης» πάνω στη γη να επιζήσουν από την καταστροφή του «Γωγ και Μαγώγ» και του Σατανά του Διαβόλου και των δαιμόνων του! Τι άλλο σημαίνει αυτό παρά ότι ο Θεός έχει γράψει τα ονόματά τους στο «βιβλίο της ζωής» ή ότι έχει αφήσει τα ονόματά τους να μείνουν γραμμένα στο «βιβλίο της ζωής»; Αυτό σημαίνει ότι τους έχει ανακηρύξει δίκαιους, ότι τους έχει δικαιώσει επειδή κράτησαν την ακεραιότητά τους σ’ αυτόν, κι έτσι ενώθηκαν μαζί με τον Γιο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, και τους 144.000 συγκληρονόμους στη δικαίωση της παγκόσμιας κυριαρχίας του Ύψιστου Θεού, του Δημιουργού όλων των καλών πραγμάτων. Το ότι ανακηρύχθηκαν δίκαιοι από τον Ιεχωβά Θεό σημαίνει ότι αυτός τους έχει χορηγήσει το δικαίωμα αιώνιας ζωής στην Παραδεισένια κατοικία τους.

30. (α) Σε ποιον θα είναι χρεώστες για πάντα εκείνοι που περνούν με επιτυχία την τελική δοκιμή, και πού θα στέκονται αυτοί για πάντα; (β) Πότε στην πραγματικότητα θα «ζήσουν»;

³⁰ Ο ουράνιος Βασιλιάς, Ιερέας και Κριτής, ο Ιησούς Χριστός, ήταν εκείνος ο οποίος με τη στοργική πολιτεία του προς το ανθρώπινο γένος στη διάρκεια των χιλίων χρόνων, έφερε τους πρόθυμους και ευπειθείς ανθρώπους σ’ αυτή την τέλεια δικαιοσύνη στη σάρκα. Αν δεν το είχε κάνει αυτό ως το τέλος των χιλίων ετών, τότε θα δίσταζε να τους παραδώσει για την τελική δοκιμή από τον Υπέρτατο Κριτή, τον Ιεχωβά Θεό. Γιατί; Γιατί θα ήξερε ότι, επειδή θα στερούνταν τέλειας δικαιοσύνης, ποτέ δε θα μπορούσαν να περάσουν με επιτυχία τη θεία δοκιμή και να κερδίσουν αιώνια ζωή. Έτσι με πλήρη δικαιοσύνη και χωρίς αμαρτία στη σάρκα αυτοί στέκονται τώρα στις επίγειες αυλές της «αληθινής σκηνής» ή ναού του Ιεχωβά σαν λάτρεις του. Εκεί θα συνεχίσουν να στέκονται για πάντα αφού περάσουν τη θεία δοκιμή με απόλυτη ακεραιότητα και ασάλευτη υποταγή στον Κυρίαρχο Θεό Ιεχωβά. Παραμένουν για πάντα χρεώστες στον Γιο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, ο οποίος στοργικά τους ανύψωσε σ’ αυτή την τέλεια δικαιοσύνη σαν απόδειξη του ολοκληρωμένου έργου του Λυτρωτού τους και Σωτήρα τους, του Κυρίου Ιησού. Έτσι τον καιρό εκείνο είναι που πραγματικά ζουν!

31. Έτσι, στο τέλος των χιλίων ετών της βασιλείας του Χριστού, σε ποιο σημείο φτάνουν οι ‘υπόλοιποι από τους νεκρούς’, και τι συμβαίνει στον Αδαμιαίο θάνατο;

³¹ Έχοντας υπόψη αυτό το γεγονός μπορούμε να εκτιμήσουμε την ορθότητα της παρενθετικής εκείνης δήλωσης στην Αποκάλυψη 20:5, ΜΝΚ: ‘(Οι υπόλοιποι από τους νεκρούς δεν ήρθαν σε ζωή παρά αφού τελείωσαν τα χίλια χρόνια.)’ Αν δεν υπήρχε το προκαταρκτικό έργο των χιλίων ετών που εκτέλεσε ο Ιησούς Χριστός και οι 144.000 συγκληρονόμοι οι οποίοι είχαν μέρος στην ‘πρώτη ανάσταση’, οι ‘υπόλοιποι από τους νεκρούς’ δε θα απολάμβαναν αυτή την κατάσταση της τέλειας ζωής στο τέλος των χιλίων ετών. Τότε λοιπόν είναι που ‘ο θάνατος (ο οποίος κληρονομήθηκε από τον Αδάμ) έδωσε πίσω τους νεκρούς του οι οποίοι κρατούνταν σ’ αυτόν, και που ο θάνατος αυτός ρίχτηκε στη λίμνη της φωτιάς ώστε να υποστεί «δεύτερον θάνατον» ή εξάλειψη’. (Αποκάλυψις 20:13, 14) Τότε βγαίνει αληθινό αυτό που προλέχθηκε στην 1 Κορινθίους 15:25, 26: «Πρέπει να βασιλεύη εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού. Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος».

32. Πώς θα βγουν τότε εντελώς αληθινά τα εδάφια Αποκάλυψις 21:3, 4;

³² Τότε θα είναι πλήρως αληθινό αυτό που ειπώθηκε για το θάνατο που κληρονομήθηκε από τον αμαρτωλό Αδάμ: «Και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών . . . και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον».—Αποκάλυψις 21:3, 4.

33. (α) Πώς εκείνοι που θα φτάσουν σ’ εκείνη την άφθονη ζωή θα αποδειχτούν άξιοι να παραταθεί η ζωή τους για πάντα; (β) Πώς τότε θα δουν να εκπληρώνεται στον ίδιο τους τον εαυτό η αλήθεια του εδαφίου Ρωμαίους 6:23;

³³ Αλλά θα διαλέξουν όλοι εκείνοι που στο τέλος των χιλίων ετών θα έχουν έρθει σε ζωή με την πλήρη έννοια, να παρατείνουν αυτή την άφθονη ζωή για πάντα; Μπορούν να το κάνουν αυτό με το ν’ αποδειχτούν άξιοι να λάβουν το δικαίωμα της αιώνιας ζωής από τη Μεγάλη Πηγή κάθε ζωής, τον Ιεχωβά Θεό. Οι πιστοί και όσιοι, επειδή θα έχουν περάσει την εξονυχιστική δοκιμή της ολόψυχης ακεραιότητάς τους στον Θεό, αμείβονται μ’ αυτό το πολύτιμο δικαίωμα να προστατευθεί η ζωή τους και να παραταθεί σ’ όλη την αιωνιότητα με ευτυχία. Έτσι θα δουν να εκπληρώνονται στον ίδιο τους τον εαυτό τα λόγια ότι «το χάρισμα του Θεού (είναι) ζωή αιώνιος διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών». (Ρωμαίους 6:23) Αν ο Θεός δε χρησιμοποιούσε τον αγαπημένο του μονογενή Γιο, αυτό το πράγμα θα ήταν αδύνατο για την ανθρώπινη οικογένεια.

34, 35. (α) Ποια είναι η ελπίδα μας σχετικά με τον ‘πολύ όχλο’ ο οποίος ήδη πριν από τη ‘μεγάλη θλίψη’ υπηρετούσε με λευκές στολές στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά; (β) Ποια αισθήματα των γιων του Κορέ για τις αυλές του Ιεχωβά θα μπορέσουν να αναπτύξουν ακόμη και οι αναστημένοι «άδικοι»;

³⁴ Πόσο ικανοποιητικό για την ψυχή θα είναι τότε να λατρεύει κανείς και να υπηρετεί τον Θεό του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά στις επίγειες αυλές του πνευματικού ναού του! Ήδη κατά την αρχή της ένδοξης χιλιετίας ήταν αληθινό ότι ο «πολύς όχλος» αυτών που θα επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψη’ «έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Διά τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναω αυτού». (Αποκάλυψις 7:9, 14, 15) Η ελπίδα είναι ότι τα μέλη αυτού του «πολλού όχλου» που είναι ντυμένοι με καθαρές στολές θα κατοικούν σ’ εκείνες τις αυλές του πνευματικού ναού του Θεού σε όλη τη διάρκεια των χιλίων ετών και της δοκιμής της απόλυτης ακεραιότητάς τους στον Κυρίαρχο Θεό Ιεχωβά αλλά και μετά το τέλος της χιλιετίας. Εκείνοι που θα σηκωθούν από τους τάφους τους στη διάρκεια της χιλιετίας θα φερθούν στις επίγειες αυλές του πνευματικού ναού του Ιεχωβά για ν’ αναλάβουν εκεί τη λατρεία του και την υπηρεσία του. Ακόμη και οι αναστημένοι «άδικοι», με το να εισέλθουν με κατάλληλη εκτίμηση στην υπηρεσία του Ιεχωβά εκεί, θα αισθάνονται όπως αισθάνονταν οι γιοι του Λευίτη Κορέ:

³⁵ «Διότι καλητέρα είναι μία ημέρα εν ταις αυλαίς σου υπέρ χιλιάδας· ήθελον προτιμήσει να είμαι θυρωρός εν τω οίκω του Θεού μου, παρά να κατοικώ εν ταις σκηναίς της πονηρίας. Διότι ήλιος και ασπίς είναι Κύριος ο Θεός· χάριν και δόξαν θέλει δώσει ο Κύριος· δεν θέλει στερήσει ουδενός αγαθού τους περιπατούντας εν ακακία».—Ψαλμός 84 επιγραφή, 10, 11.

36. Ποια εκτίμηση καλλιεργούν για το ναό του Θεού, όπως το εκφράστηκε ο Δαβίδ, εκείνοι οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να κρατήσουν ακεραιότητα;

³⁶ Εκείνοι που είναι αποφασισμένοι να κρατήσουν ολοκάρδια ακεραιότητα στον ένα ζωντανό και αληθινό Θεό θα καλλιεργήσουν εκτίμηση για τα πνευματικά πράγματα όπως εκφράστηκε ο Δαβίδ, όταν είπε: «Εν εζήτησα παρά του Κυρίου, τούτο θέλω εκζητεί· το να κατοικώ εν τω οίκω του Κυρίου πάσας τας ημέρας της ζωής μου, να θεωρώ το κάλλος του Κυρίου και να επισκέπτωμαι τον ναόν αυτού».—Ψαλμός 27 επιγραφή, 4.

37, 38. (α) Σε ποια φυσική κατάσταση θα φερθεί τελικά το ‘υποπόδιο’ του Ιεχωβά; (β) Θα απολαύσουν οι κάτοικοι αυτού του ‘υποπόδιου’ μόνο έναν φυσικό παράδεισο, και με ποιο τρόπο θ’ ανταποκριθούν στην πρόσκληση του τελευταίου Ψαλμού;

³⁷ Όλη η γη θα είναι τότε ένας τόπος λατρείας του θαυμαστού Δημιουργού της. Αυτή είναι το ‘υποπόδιό’ του, ενώ οι ουρανοί είναι ο «θρόνος» του. (Ησαΐας 66:1) Ο ουράνιος θρόνος του είναι ένδοξος· το επίγειο υποπόδιό του θα γίνει κι αυτό ένδοξο σαν ένας κατάλληλος τόπος για τα πόδια του. Παντού σ’ όλη τη γη θα υπάρχουν παραδεισένιες συνθήκες, όπως στον Κήπο της Εδέμ, τον Κήπο του Ιεχωβά. (Γένεσις 2:8· 13:10) Θα είναι ένας τόπος αγαλλίασης και χαράς, γιατί θα είναι ένας τόπος ζωής με τέλεια ευτυχία για όλους τους λάτρεις του οι οποίοι δε θα «υστερούν της δόξης του Θεού» πια. Θα έχουν όλες τις θεϊκές ιδιότητες σε πλήρη άνθηση και θ’ απολαμβάνουν πλήρως τη γλυκιά σχέση με τον Θεό, κι έτσι θα ζουν μέσα σ’ έναν πνευματικό Παράδεισο καθώς και σ’ έναν γήινο Παράδεισο. Πόσο θα υποκινεί αυτό την καρδιά να αινεί τον Μεγάλο Δημιουργό και Προμηθευτή όλης αυτής της ασύλληπτης καλοσύνης! Με μελωδικές φωνές και μ’ όλη τη μουσική επιδεξιότητα που θα έχουν αναπτύξει, θα Τον αινούν με ευγνωμοσύνη. Θα ενωθούν για πάντα με τα ουράνια πλήθη για ν’ ανταποκριθούν στην ενθουσιώδη πρόσκληση του τελευταίου από τους θεόπνευστους Ψαλμούς:

³⁸ «Αινείτε τον Κύριον [Γιαχ, ΜΝΚ ]. Αινείτε τον Θεόν εν τω αγιαστηρίω αυτού· αινείτε αυτόν εν τω στερεώματι της δυνάμεως αυτού. Αινείτε αυτόν διά τα μεγαλεία αυτού· αινείτε αυτόν κατά το πλήθος της μεγαλωσύνης αυτού. Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος· αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω και κιθάρα. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω και χοροστασία· αινείτε αυτόν εν χορδαίς και οργάνω. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις· αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή ας αινή τον Κύριον [Γιαχ, ΜΝΚ ]. Αλληλούια (Αινείτε τον Γιαχ, ΜΝΚ )».—Ψαλμός 150:1-6.