Η Σύναξις Όλων των Εθνών σ’ ένα Ναό για Λατρεία

 1. Πώς ο Ιεχωβά έκαμε τον Ιησού ένα πνευματικό ιερέα, και ποιο Αγιαστήριο έλαβε τότε μορφή;

ΤΩΡΑ έλαβε μορφή το μεγάλο αγιαστήριο της πνευματικής σκηνής του Ιεχωβά Θεού. Πώς συνέβη αυτό; Διότι τώρα ήλθαν σε ύπαρξι τα αντιτυπικά «Άγια» του πνευματικού ναού του Θεού. Αυτό έγινε διότι ο Θεός εξέχεε το άγιο πνεύμα του επάνω στον Ιησού και έκαμε τον Ιησού πνευματικό ιερέα. Ο Θεός απεκύησε τον Ιησού με το πνεύμα του για να τον κάμη πνευματικό Υιό του Θεού, περιβεβλημένο με την τιμή μιας ιερωσύνης ανωτέρας από εκείνη του επιγείου Ιουδαίου αρχιερέως της οικογενείας του Ααρών.

 2. Σε ποια κατάστασι ήταν τότε ο Ιησούς και σε ποιο μέρος του πνευματικού ναού του Ιεχωβά μπορούσε να εισέλθη, και για να κάμη τι εκεί;

² Γι’ αυτό ο Παύλος γράφει:«Και ουδείς λαμβάνει την τιμήν ταύτην εις εαυτόν, αλλ’ ο καλούμενος υπό του Θεού, καθώς και ο Ααρών. Ούτω και ο Χριστός δεν εδόξασεν εαυτόν διά να γίνη αρχιερεύς, αλλ’ ο λαλήσας προς αυτόν, ‘Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα.’ Καθώς και αλλαχού λέγει, «Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.» (Εβρ. 5:4-6) Έτσι, ο Ιησούς ήταν σε μια κατάστασι πνευματικής γεννήσεως, μολονότι ήταν ακόμη εν σαρκί. Σ’ αυτή την κατάστασι μπορούσε να εισέλθη στα αντιτυπικά «Άγια» του πνευματικού ναού του Ιεχωβά. Σ’ εκείνα τα «Άγια» μπορούσε να προσφέρη θυμίαμα προσευχής, αίνου και υπηρεσίας στον Θεό που ήσαν σαν θυμίαμα.

 3. (α) Ποιο άλλο διαμέρισμα του πνευματικού ναού του Ιεχωβά έλαβε επίσης μορφή, και με ποια χαρακτηριστικά; (β) Έτσι από πότε και έπειτα άρχισε να λειτουργή ο πνευματικός ναός του Ιεχωβά;

³ Τώρα, επίσης, έλαβαν μορφή τα Άγια των Αγίων του πνευματικού ναού του Θεού, δηλαδή, εκείνη η καθωρισμένη περιοχή του ουρανού όπου ο Ιεχωβά είναι ενθρονισμένος προσωπικώς επάνω από τα ουράνια χερουβείμ ωσάν επάνω από μια θέσι ελέους ή «ιλαστήριον.» (Ψαλμ. 80:1· Αριθμ. 7:89· Εβρ. 9:4, 5) Σ’ αυτή την ουράνια περιοχή που έλαβε τώρα τα χαρακτηριστικά του διαμερίσματος των Αγίων των Αγίων ή του εσωτάτου διαμερίσματος, ο Ιεχωβά είναι ενθρονισμένος ωσάν υπεράνω του ιλαστηρίου της κιβωτού της νέας διαθήκης έτοιμος και πρόθυμος να δεχθή εξιλέωσιν, να ικανοποιηθή, να κατευνασθή από μια ικανοποιητική προσφορά περί αμαρτίας, την τέλεια ανθρώπινη θυσία του Αρχιερέως του Ιησού Χριστού στο αποκορύφωμα της μεγάλης αντιτυπικής Ημέρας του Εξιλασμού. (Λευιτ. 16:1-34) Έτσι τώρα είχε έλθει σε ύπαρξι ο μεγάλος αντιτυπικός πνευματικός ναός του Ιεχωβά Θεού, με τα αντιτυπικά του Άγια των Αγίων και τα Άγια και την αυλή με το θυσιαστήριό της. Από τη βάπτισι του Ιησού στον Ιορδάνη Ποταμό το 29 μ.Χ. λειτουργούσε ο πραγματικός ναός του Ιεχωβά, που επεφύλασσε ευλογίες για όλο το ανθρώπινο γένος.

 4. (α) Πότε ο Ιεχωβά έφερε τον Ιησού Χριστό πέραν από το «καταπέτασμα» στα αληθινά Άγια των Αγίων, και πώς; (β) Πότε τελείωσε η αντιτυπική ημέρα του Εξιλασμού, και πώς;

⁴ Τώρα το μόνο πράγμα που χώριζε τον Ιησού Χριστό ως Αρχιερέα από τα αληθινά Άγια των Αγίων του Ιεχωβά ήταν εκείνο το συμβολικό «καταπέτασμα,» εκείνος ο φραγμός του σαρκίνου οργανισμού. «Σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσι.» (1 Κορ. 15:50) Γι’ αυτό το λόγο ο Ιησούς Χριστός συμπλήρωσε την τέλεια ανθρώπινη θυσία του επάνω στο «θυσιαστήριο» του Θεού πεθαίνοντας ως ένα αθώο θύμα την ημέρα του Πάσχα, στις 14 Νισάν του έτους 33 μ.Χ. Αλλά την τρίτη ημέρα του θανάτου του Ιησού, δηλαδή, στις 16 Νισάν, ο Παντοκράτωρ Θεός έφερε τον Αρχιερέα του Ιησού Χριστό πέραν απ’ αυτό το διαχωριστικό «καταπέτασμα,» με το να τον εγείρη από τους νεκρούς, όχι ως Αρχιερέα με σάρκα και αίμα, αλλά ως ένα Αρχιερέα εν πνεύματι, μέτοχον «θείας φύσεως» και ενδεδυμένον με αθανασία. (1 Πέτρ. 3:18· 1 Κορ. 15:42-54· 2 Πέτρ. 1:4) Το καταπέτασμα του ναού, που εξεικόνιζε τον σάρκινο φραγμό ξεπεράσθηκε τώρα από τον αναστημένο Ιησού Χριστό κι’ έτσι την τεσσαρακοστή ημέρα από την ανάστασί του μπορούσε να ανέλθη στον ίδιο τον ουρανό και να εμφανισθή ενώπιον του Θεού με την πολύτιμη αξία του εξιλεωτικού αίματός του, για να το παρουσιάση στον εξιλαστήριο θρόνο του Θεού χάριν όλου του ανθρωπίνου γένους. Μ’ αυτή την παρουσίασι ετελείωσε η μεγάλη αντιτυπική ημέρα του Εξιλασμού.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΥΦΙΕΡΕΩΝ

5, 6. (α) Πότε άρχισε ο Ιησούς Χριστός να οικοδομή την εκκλησία του επάνω στον εαυτό του ως την Πέτρα; (β) Πώς τα μέλη της εκκλησίας έγιναν πνευματικοί υφιερείς, και πώς μιλούν γι’ αυτό τα εδάφια 1 Πέτρου 2:5, 9;

⁵ Κάτω από το φως όλων των προηγουμένων, τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερο από το γεγονός ότι η σκηνή που κατασκευάσθηκε από τον Μωυσή και οι ναοί που οικοδομήθηκαν από τον Σολομώντα, τον Ζοροβάβελ και τον Ηρώδη στην Ιερουσαλήμ δεν εξεικόνιζαν την εκκλησία των μαθητών του Χριστού. Εκείνη η εκκλησία δεν ήλθε σε ύπαρξι παρά μόνον την πεντηκοστή ημέρα μετά την ανάστασι του Ιησού και επομένως μετά την ανάληψί του στον ουρανό και την εμφάνισί του εις «αυτόν τον ουρανόν» ενώπιον του Θεού για όφελός τους. Μιλώντας για τον εαυτό του ως τη συμβολική Πέτρα, ο Ιησούς είπε στους δώδεκα αποστόλους του: «Επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου· και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής.» (Ματθ. 16:18) Άρχισε να οικοδομή αυτή την πνευματική εκκλησία την εορτή της Πεντηκοστής, δέκα ημέρες μετά την ανάληψί του στον ουρανό το 33 μ.Χ. Έλαβε άγιο πνεύμα από τον Θεό και το διωχέτευσε στους αναμένοντας μαθητάς του στη γη στην Ιερουσαλήμ. Μ’ αυτόν τον τρόπο απεκυήθησαν από το πνεύμα και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να γίνουν πνευματικοί υιοί του Θεού. Με το ίδιο αυτό πνεύμα εχρίσθησαν για να γίνουν πνευματικοί υφιερείς κάτω από τον Αρχιερέα Ιησού Χριστό. (Πράξ. 2:1-36) Ο απόστολος Πέτρος μιλεί γι’ αυτό, λέγοντας:

⁶ «Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, δια να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας, ευπρόσδεκτους εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού. Σεις όμως είσθε ‘γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς’ εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως.»—1 Πέτρ. 2:5, 9.

 7. Ως πνευματικοί υφιερείς, σε ποια αντιτυπική περιοχή έχουν φερθή και σε ποιο διαμέρισμα του πνευματικού ναού επίσης, για να κάμουν τι σ’ αυτά τα μέρη;

⁷ Αυτός ο «πνευματικός οίκος» αποτελείται από «ζώντας λίθους» που είναι υφιερείς του Ιησού Χριστού. Σ’ αυτούς λέγεται:«Όθεν, αδελφοί άγιοι, ουρανίου προσκλήσεως μέτοχοι, κατανοήσατε τον απόστολον και αρχιερέα της ομολογίας ημών, τον Ιησούν Χριστόν.» (Εβρ. 3:1.) Ως οίκος τέτοιων υφιερέων πρέπει να ‘προσφέρουν θυσίας πνευματικάς, ευπρόσδεκτους εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού.’ (1 Πέτρ. 2:5) Αυτό σημαίνει ότι εφέρθησαν μέσα στην αντιτυπική αυλή όπου βρίσκεται το αντιτυπικό «θυσιαστήριο» του Θεού, για να προσφέρουν εκεί τις ‘πνευματικές θυσίες’ των στη βάσι του ‘θελήματος’ του Θεού. Αυτό σημαίνει επίσης ότι, στην κατάστασι της πνευματικής των γεννήσεως ως πνευματικών υιών του Θεού, εφέρθησαν στο αντιτυπικό πρώτο διαμέρισμα στα «Άγια» του πνευματικού ναού του Θεού. Εκεί απολαμβάνουν πνευματική διαφώτισι σαν από μια χρυσή επτάφωτη λυχνία, και τρώγουν πνευματική τροφή σαν από τη χρυσή τράπεζα της προθέσεως των άρτων, και αναπέμπουν προσευχή, αίνο και υπηρεσία στον Ιεχωβά Θεό σαν να στέκωνται στο μόνιμο χρυσό θυμιατήριο που βρισκόταν μπροστά από το εσωτερικό καταπέτασμα.

 8. (α) Ώστε τι εξεικόνιζαν τα Άγια της σκηνής ή του ναού; (β) Τι εξεικόνιζε η αυλή των ιερέων;

⁸ Απ’ αυτή την άποψι, τα Άγια του ναού εξεικόνιζαν την κατάστασι της πνευματικής γεννήσεως του πνευματικού ιερατείου του Θεού, έστω κι’ αν τα μέλη του είναι ακόμη με γήινο σώμα, με σάρκα. Είναι μια ειδική πνευματική σχέσις με τον Θεό που αποκρύπτεται από τους έξω σαν με ένα καταπέτασμα ώστε να μη μπορούν να την διακρίνουν ή να την εκτιμήσουν. Η αυλή των ιερέων όπου βρισκόταν το χάλκινο θυσιαστήριο εξεικονίζει την ειδική ανθρώπινη θέσι τους προς τον Θεό. Τους βλέπει, όχι ως ατελείς, καταδικασμένους αμαρτωλούς, ακατάλληλους να υπηρετήσουν στο πνευματικό του «θυσιαστήριο» αλλά ως μετανοήσαντες, μεταστραφέντας και βαπτισμένους μαθητάς του Ιησού Χριστού που τους υπολογίζει δικαίους, αναμάρτητους, λόγω της πίστεώς τους στον Θεό και μέσω του εξιλεωτικού αίματος του Αρχιερέως Ιησού Χριστού. (Ρωμ. 5:1, 9· 8:1· 3:24-26) Έτσι η αυλή του ναού με το χάλκινο θυσιαστήριό της εξεικόνιζε τη δίκαιη στάσι των πνευματικών υφιερέων του Θεού εν σχέσει με τα σάρκινα σώματά τους.

 9. (α) Πώς αυτοί οι πνευματικοί υφιερείς εισέρχονται στα αντιτυπικά Άγια των Αγίων, και εισέρχονται μήπως με μια θυσία εξιλασμού των αμαρτιών; (β) Πώς θα υπηρετήσουν σ’ αυτά τα Άγια των Αγίων;

⁹ Εφ’ όσον «σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν,» αυτοί οι από το πνεύμα αποκυημένοι υφιερείς υπό τον Χριστόν πρέπει επίσης να περάσουν αυτόν τον σάρκινο φραγμό όπως εξεικονίσθηκε από εκείνο το εσωτερικό «καταπέτασμα» του ναού. Αυτό το κάνουν με το να εκτελούν την πνευματική τους ιερωσύνη στη γη ως τον ανθρώπινο θάνατο, ύστερα από τον οποίον, στον κατάλληλο καιρό του Θεού, αυτός τους ανασταίνει από τους νεκρούς με την ανάστασι του Χριστού, δηλαδή, ως πνευματικά πλάσματα θείας φύσεως και προικισμένα με αθανασία και αφθαρσία. Όπως είναι γραμμένο:«Σπείρεται [με τον θάνατον] σώμα ζωικόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν.» (1 Κορ. 15:42-44· Ρωμ. 6:4, 5) Μ’ αυτόν τον τρόπο θα εισαχθούν στην προσωπική παρουσία του Υψίστου Θεού, αλλ’ όχι, βέβαια, για να προσφέρουν σ’ αυτόν θυσίες εξιλασμού. Αυτό επετεύχθη πλήρως από τον Αρχιερέα του Ιεχωβά, τον Ιησού Χριστό, την αντιτυπική ημέρα του Εξιλασμού. Αλλ’ όταν ενωθούν τότε με τον Αρχιερέα τους στον ουρανό, θα μπορούν να υπηρετούν ως «ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.»—Αποκάλ. 20:4, 6.

10. Στα εδάφια 1 Κορινθίους 3:9, 16, 17, με ποια «οικοδομή» παραβάλλει ο Παύλος τη Χριστιανική εκκλησία, αλλά τι δεν μπορεί να σημαίνη αυτό, και γιατί;

¹⁰ Όσο βρίσκονται στη γη παρομοιάζονται με διάφορα πράγματα. Επί παραδείγματι, στην 1 Κορινθίους 3:9 ο απόστολος Παύλος τους λέγει:«Σεις είσθε του Θεού αγρός του Θεού οικοδομή.» Ρωτούμε, τι «οικοδομή»; Η απάντησις δίνεται στα εδάφια δεκαέξη και δεκαεπτά:«Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός του Θεού, και το πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; Εάν τις φθείρει τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός· διότι ο ναός του Θεού είναι άγιος, όστις είσθε σεις.» Αυτό δεν λέγει ούτε εννοεί ότι αυτός είναι ο ναός που εξεικονίσθηκε από τη σκηνή που κατασκευάσθηκε από τον Μωυσή και από τους ναούς της Ιερουσαλήμ. Σ’ εκείνο τον ναό για τον οποίον ομιλεί ο Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή ο Θεός κατοικεί προσωπικώς, είναι προσωπικώς παρών εκεί. Αλλ’ ο ναός αυτός που λέγει ο Παύλος ότι είναι η εκκλησία δεν έχει την προσωπική παρουσία του Θεού. Απλώς και μόνον το πνεύμα του Θεού κατοικεί σ’ αυτόν τον συμβολικό ναό. Ο Θεός κατοικεί εκεί απλώς με το πνεύμα του, διότι τα μέλη αυτού του ναού είναι εν σαρκί στη γη.

11. Πώς το ζήτημα ενός θεμελίου δείχνει τη διαφορά μεταξύ της εκκλησίας ως ναού και του ναού του Ιεχωβά στους ουρανούς;

¹¹ Ο ναός του Θεού στον ουρανό δεν είναι οικοδομημένος επάνω στο θεμέλιο των Χριστιανών αποστόλων και προφητών. Αλλ’ η Χριστιανική εκκλησία ως ναός είναι κτισμένη επάνω στους Χριστιανούς, αποστόλους και προφήτας. Στην προς Εφεσίους επιστολή 2:20-22 ο απόστολος Παύλος γράφει:«Εποικοδομηθέντες επί το θεμέλιον των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού· εν τω οποίω πάσα η οικοδομή συναρμολογούμενη αυξάνεται εις ναόν άγιον εν Κυρίω· εν τω οποίω και σεις συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον του Θεού δια του πνεύματος.»

12. (α) Λόγω της διαμονής τίνος μέσα σ’ αυτήν παρομοιάζεται η εκκλησία στη γη μ’ ένα ναό, και εν τούτοις πού βρίσκεται στον μεγάλο πνευματικό ναό του Θεού; (β) Ως «ναός» του αληθινού Θεού στη γη, τι δεν πρέπει να επιτρέψη ανάμεσά της η εκκλησία;

¹² Επειδή το πνεύμα του Θεού κατοικεί μαζί μ’ αυτό το αρμονικά οργανωμένο σώμα των πνευματικών υφιερέων του Χριστού, γι’ αυτό η εκκλησία αυτή ονομάζεται «ναός» του Ιεχωβά Θεού. Η προσωπική του παρουσία είναι επάνω στα ουράνια Άγια των Αγίων του μεγάλου πνευματικού ναού του. Αυτή η τάξις του ναού που είναι ακόμη στη γη βρίσκεται στο διαμέρισμα των «Αγίων» του μεγάλου πνευματικού ναού. Επειδή παρομοιάζεται μ’ ένα ναό στη γη στον οποίο ο Ιεχωβά κατοικεί με το πνεύμα του, αυτή η από το πνεύμα αποκυημένη εκκλησία δεν πρέπει να επιτρέψη κανένα είδος ειδωλολατρίας ή λατρείας ψευδών θεών μέσα της. «Τίνα δε συμβίβασιν ο ναός του Θεού με τα είδωλα;» ερωτά ο απόστολος Παύλος, και κατόπιν προσθέτει την εξήγησι:«Διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός, ‘Ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί· και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου.’»—2 Κορ. 6:16.

ΟΙ ΑΥΛΕΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΛΑΤΡΕΙΣ

13. Με την παρέλευσι της αποκυημένης από το πνεύμα εκκλησίας από την επίγεια σκηνή, ποια κατάστασις, όπως εξεικονίσθηκε από ένα διαμέρισμα του ναού, θα παρέλθη επίσης;

¹³ Αυτή την από το πνεύμα αποκυημένη εκκλησία πρέπει να την μεταχειριζώμεθα ως αγία. Στον ωρισμένο καιρό αυτή η εκκλησία θα παρέλθη από την επίγεια σκηνή. Όταν παρέλθη, τότε η κατάστασις της πνευματικής γεννήσεως των πνευματικών υφρερέων (όπως εξεικονίσθηκε από το διαμέρισμα των Αγίων του ναού της Ιερουσαλήμ) θα παύση να υπάρχη, αυτοί οι πνευματικοί υφιερείς θα έχουν περάσει πέρα από τον σάρκινο φραγμό (που εξεικονίσθηκε από το εσωτερικό καταπέτασμα του ναού) στα ουράνια Άγια των Αγίων με τον θάνατό τους κατά σάρκα και την ανάστασί τους εν πνεύματι.

14. Πώς τα εδάφια Αποκάλυψις 21:1, 2, περιγράφουν την εκκλησία των 144.000 υφιερέων στα ουράνια Άγια των Αγίων;

¹⁴ Τι άγιο προνόμιο θα είναι για τους 144.000 υφιερείς του πνευματικού ναού του Ιεχωβά να βρεθούν στα Άγια των Αγίων του, ενώπιον αυτής της παρουσίας του Ιεχωβά Θεού! Αυτό το χαρακτηριστικό δεν είχε εξεικονισθή με την περίπτωσι των υφιερέων που υπηρετούσαν στο ναό στην Ιερουσαλήμ, αλλά εξεικονίζεται ωραία στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής. Εκεί η εκκλησία των 144.000 υφιερέων που υπηρετούν υπό τον Αρχιερέα του Ιεχωβά, Ιησού Χριστό, παρομοιάζεται με τη νύμφη του την ημέρα του γάμου της. Με ωραία φρασεολογία ο Χριστιανός απόστολος Ιωάννης περιγράφει αυτή τη σύνθετη νύμφη, λέγοντας: «Και είδον ουρανόν νέον και γην νέαν· διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε· και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον. Και εγώ ο Ιωάννης είδον την πόλιν την αγίαν, την νέαν Ιερουσαλήμ, καταβαίνουσαν από του Θεού εκ του ουρανού, ητοιμασμένην ως νύμφην κεκοσμημένην δια τον άνδρα αυτής.»—Αποκάλ. 21:1, 2.

15. Πώς η αρχαία επίγεια Ιερουσαλήμ και η ουράνια νέα Ιερουσαλήμ συγκρίνονται, στο ότι έχουν ένα οικοδόμημα ναού;

¹⁵ Θυμόμαστε ότι η αρχαία επίγεια Ιερουσαλήμ, ως το έτος της καταστροφής της από τις Ρωμαϊκές στρατιές το έτος 70 μ.Χ., είχε έναν υπέροχο ναό. Αλλά τι θα λεχθή για την ουράνια Νέα Ιερουσαλήμ που είδε ο απόστολος Ιωάννης σε δράμα γύρω στα εικοσιέξη χρόνια μετά την καταστροφή του ναού της παλαιάς Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.; Καθώς ο Ιωάννης συνεχίζει την υπέροχη περιγραφή της ουράνιας Νέας Ιερουσαλήμ μας λέγει:«Και ναόν δεν είδον εν αυτή· διότι ναός αυτής είναι ο Ιεχωβά Θεός ο Παντοκράτωρ, και το Αρνίον. Και η πόλις δεν έχει χρείαν του ηλίου, ουδέ της σελήνης, διά να φέγγωσιν εν αυτή.»—Αποκάλ. 21:22-24.

16. Ποιο πράγμα σχετικά με τον τόπο που βρίσκονται οι 144.000 υφιερείς καταργεί την ανάγκη ενός οικοδομήματος ναού στη Νέα Ιερουσαλήμ, και πώς αυτός ο ίδιος ο Ιεχωβά είναι ο ναός της;

¹⁶ Γιατί θα πρέπει η ουράνια Νέα Ιερουσαλήμ να έχει ένα ναό, ένα ξεχωριστό οικοδόμημα για να υπηρετούν μέσα σ’ αυτό οι 144.000 υφιερείς κι’ έτσι ν’ αποδίδουν ιερή υπηρεσία στον Θεό έμμεσα μέσω ενός ενδιαμέσου οικοδομήματος; Γιατί να χρειάζεται αυτό, αφού βρίσκονται ενώπιον αυτής της παρουσίας του Θεού και ‘βλέπουν το πρόσωπον αυτού’; (Αποκάλ. 22:4) Ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος είναι ο ναός της Νέας Ιερουσαλήμ. Η ουράνια Νέα Ιερουσαλήμ δεν είναι ο ναός. Όχι, ο Ιεχωβά Θεός ο Παντοκράτωρ είναι ο ναός. Αφού αυτός είναι εκεί, όχι δια του πνεύματος, αλλά προσωπικώς, καταργεί την ανάγκη της υπάρξεως ενός χωριστού οικοδομήματος μέσω του οποίου οι κάτοικοι της Νέας Ιερουσαλήμ, οι 144.000 υφιερείς, να τον λατρεύουν και να τον υπηρετούν έμμεσα. Έτσι αποδίδουν ιερή υπηρεσία σ’ αυτόν απ’ ευθείας κάτω από την αρχιερωσύνη του Αρνίου, του Ιησού Χριστού.

17. Πώς το Αρνίον επίσης, μαζί με τον Ιεχωβά Θεό, είναι ο ναός της Νέας Ιερουσαλήμ;

¹⁷ Αυτός είναι ο λόγος που το Αρνίον μετέχει, μαζί με τον Ιεχωβά στο να είναι ο ναός της Νέας Ιερουσαλήμ. Ακριβώς όπως λέγει η Αποκάλυψις «Και το Αρνίον.» Εκεί βρίσκεται προσωπικώς στα Άγια των Αγίων του πνευματικού ναού του Ιεχωβά. Έχει προσφέρει ήδη απ’ ευθείας στον Θεό την εξιλεωτική θυσία της αντιτυπικής Ημέρας του Εξιλασμού. Ως ο Αρχιερεύς του Θεού ο όμοιος με τον Μελχισεδέκ, κάθεται στα δεξιά του Θεού.

18. Σε ποια περιοχή του πνευματικού ναού του Ιεχωβά θα ωφεληθούν οι άνθρωποι από την ημέρα του Εξιλασμού, και για ποιους προσεφέροντο οι θυσίες την ημέρα του Εξιλασμού για να το δείξουν αυτό:

¹⁸ Παρ’ όλον ότι δεν θα υπάρχη πια μια από το πνεύμα αποκυημένη κατάστασις των 144.000 υφιερέων όπως εξεικονίσθηκε από τα Άγια του ναού, οι γήινες αυλές του μεγάλου πνευματικού ναού του Ιεχωβά θα εξακολουθήσουν να υφίστανται. Οι άνθρωποι στη γη που θα ωφεληθούν από την Ημέραν του Εξιλασμού του Ιεχωβά θα το κάμουν αυτό σ’ αυτές τις αυλές. Αυτό ταιριάζει ωραία με το γεγονός ότι η περί αμαρτίας προσφορά της ημέρας του Εξιλασμού δεν προσεφέρετο μόνο για την ιερατική οικογένεια αλλά για όλο το υπόλοιπο του λαού που ελάτρευε τον Ιεχωβά στο ναό του.

19. (α) Ποιοι είπε ο προφήτης Ζαχαρίας ότι θα ενώνονταν με τον Ιεχωβά «εν εκείνη τη ημέρα» και θα ζητούσαν την εύνοιά του; (β) Ως μια πρόβλεψις γι’ αυτό το πράγμα, ποια πρόσθετη αυλή περιελάμβανε ο ναός του Ηρώδου στην Ιερουσαλήμ, και για ποιους μη Ισραηλίτας προσευχήθηκε ο Σολομών όταν εγκαινίαζε τον ναό;

¹⁹ Όταν ο προφήτης του Θεού Ζαχαρίας επροφήτευε σχετικά με την ανοικοδόμησι του ναού στην Ιερουσαλήμ τον έκτον αιώνα προ Χριστού, ενεπνεύσθη να πη: «Και έθνη πολλά θέλουσιν ενωθή μετά του Ιεχωβά εν τη ημέρα εκείνη, και θέλουσιν είσθαι λαός μου· και θέλω κατοικήσει εν μέσω σου.» «Και λαοί πολλοί και έθνη ισχυρά θέλουσιν ελθή δια να εκζητήσωσι τον Ιεχωβά των δυνάμεων εν Ιερουσαλήμ, και να εξιλεώσωσι το πρόσωπον του Ιεχωβά.» (Ζαχ. 2:11· 8:22, Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις) Σύμφωνα μ’ αυτή την προφητεία για την προσέλευσι μη Ισραηλιτών να λατρεύσουν τον Ιεχωβά στον ναό του, ο ναός που οικοδομήθηκε από τον βασιλέα Ηρώδη και που αντικατέστησε το ναό που είχε κτισθή στις ημέρες του προφήτου Ζαχαρία, περιελάμβανε, όχι μόνον μια αυλή ιερέων με το θυσιαστήριο της, καθώς και την αυλή του Ισραήλ και την αυλή των γυναικών, αλλά επίσης την αυλή των Εθνικών, δηλαδή μη Ισραηλιτών. Ακόμη αιώνες πριν απ’ αυτό, ο Βασιλεύς Σολομών, όταν εγκαινίαζε τον πρώτο ναό στην Ιερουσαλήμ προσευχήθηκε για τους ξένους που θα ήρχοντο από μακρυνές χώρες για να λατρεύσουν στο ναό του Ιεχωβά.—1 Βασ. 8:41-43· 2 Χρον. 6:32, 33.

20. Από πότε, ιδιαιτέρως, βρίσκεται σε εκπλήρωσι αυτή η προφητεία του Ζαχαρία, και γιατί την βλέπομε από τότε;

²⁰ Η προφητεία που ελέχθη πριν από πολύν καιρό από τον Ζαχαρία βρίσκεται ήδη σε πορεία εκπληρώσεως στις ημέρες μας, και ιδιαίτερα από το έτος 1935 μ.Χ. Αυτό σημαίνει μια εκπλήρωσι ενώ υπάρχει ακόμη ένα υπόλοιπο των πνευματικών υφιερέων στη γη, που υπηρετούν στα Άγια του πνευματικού ναού του Ιεχωβά. Γι’ αυτό το λόγο ο «πολύς όχλος» των ξένων που συρρέουν απ’ όλα τα μέρη της γης στις αυλές του ενός πνευματικού ναού του Ιεχωβά έρχονται σε επαφή και σε συναναστροφή μ’ αυτούς τους πνευματικούς υφιερείς που βρίσκονται ακόμη στη γη. Η χρονολογία 1935 μ.Χ. σημειώνει το έτος που άρχισε να παρατηρήται η προσέλευσις στον ναό αυτού του ‘πολλού όχλου’ των μη ιερατικών λάτρεων του Ιεχωβά, διότι εκείνο το αξιομνημόνευτο έτος η προφητεία της Αποκαλύψεως 7:9-17 σχετικά με τον «πολύν όχλον» εξηγήθηκε σύμφωνα με τα σημερινά γεγονότα. (Βλέπε περιοδικό Η Σκοπιά 1ης και 15ης Αυγούστου 1935) Καθώς παρατηρούμε την όρασι της Αποκαλύψεως που είδε ο απόστολος Ιωάννης, είναι σαν να βλέπωμε τον διεθνή «πολύν όχλον» των λάτρεων να εορτάζη την αντιτυπική Εορτή της Σκηνοπηγίας στο ναό του Ιεχωβά.

21. Πώς περιγράφει ο Ιωάννης αυτόν τον ‘πολύν όχλον’ στην Αποκάλυψι 7:9-15;

²¹ Ο Ιωάννης μάς λέγει αυτό που βλέπει: «Ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο ν’ αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντας φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών· και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης, έλεγον, Η σωτηρία είναι, του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου. . . . Ούτοι, είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης· και έπλυναν τας στολάς αυτών, και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Δια τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού, και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού· και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει σκηνώσει επ’ αυτούς.»—Αποκάλ. 7:9-15.

22. (α) Σχετικά με τον πνευματικό ναό του Θεού, πού τον υπηρετεί αυτός ο ‘πολύς όχλος’ ημέρα και νύχτα; (β) Πώς το όραμα του Ιωάννου δείχνει ότι ο πνευματικός ναός επέζησε από τη «μεγάλη θλίψι,» και ποια οφέλη δέχεται εκεί ο ‘πολύς όχλος’;

²² Αυτή η ωραία όρασις παρουσιάζει τον διεθνή ‘πολύν οχλον’ ως να υπηρετή τον Ιεχωβά στο ναό του, δηλαδή στις γήινες αυλές που προωρίζοντο για εκείνους που δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες, σαν να λέγαμε στις «αυλές των Εθνών.» Ναι, στην όρασι του αποστόλου Ιωάννου ο μεγάλος πνευματικός ναός του Ιεχωβά Θεού επέζησε από τη «μεγάλη θλίψι» αυτών των εσχάτων ημερών, διότι αυτός ο ‘πολύς όχλος’ επέζησε από τη ‘μεγάλη θλίψι’ και βρίσκονται στο ναό του Ιεχωβά, σείοντας κλάδους φοινίκων σαν τον παραδοσιακό εορταστικό κλάδο φοίνικος (τον λουλάμπa) που εσείετο από τον λαό κατά την Εορτή της Σκηνοπηγίας. Αποδίδουν τη σωτηρία τους στον Ιεχωβά Θεό και στον θυσιαστικό του Αμνό, τον Ιησού Χριστό, και βρίσκονται τώρα στην οδό για μια ατελεύτητη ζωή ευτυχίας και θείας υπηρεσίας στη νέα τάξι του Θεού σε μια παραδεισιακή γη. (Αποκάλ. 7:16, 17) Δέχονται μ’ ευγνωμοσύνη τα οφέλη της περί αμαρτίας προσφοράς που προμηθεύθηκε στη μεγάλη ημέρα Εξιλασμού του Ιεχωβά.—Λευιτ. 16:1-34.

23. (α) Γιατί αυτοί που αποτελούν τον ‘πολύν όχλον’ δεν θα είναι οι μόνοι που θα γεμίσουν τις επίγειες αυλές του πνευματικού ναού στη διάρκεια της χιλιετούς υπηρεσίας του Χριστού ως Αρχιερέως; (β) Σε ποιον εορτασμό πρέπει να ενωθούν αυτοί για να κερδίσουν αιώνια ζωή στη γη;

²³ Εν τούτοις αυτοί που επιζούν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ με την οποία θα τελειώση αυτό το σύστημα πραγμάτων δεν είναι οι μόνοι που θα γεμίσουν αυτές τις αυλές της σωτηρίας. Στη διάρκεια της χιλιετούς Αρχιερατείας του Αρνιού Ιησού Χριστού και των 144.000 πνευματικών υφιερέων στο ουράνιο βασίλειο του πνευματικού ναού του Ιεχωβά, θα γίνη και «ανάστασις νεκρών δικαίων τε και αδίκων.» (Πράξ. 24:15· Αποκάλ. 20:4, 6, 11-14) Όλοι αυτοί πρέπει να έλθουν στις αυλές του πνευματικού ναού του Ιεχωβά και να συμμετάσχουν στην υπηρεσία του εορτάζοντας επίσης χαρούμενα την μεγάλη αντιτυπική Εορτή της Σκηνοπηγίας. Δεν υπάρχει σωτηρία για αιώνια ζωή στον γήινο παράδεισο με κανένα άλλο τρόπο. Τα τελευταία έξη εδάφια της προφητείας του Ζαχαρία φαίνεται να το δείχνουν αυτό. Όλοι οι αναστημένοι που ποθούν αιώνια ζωή στη γη πρέπει να έλθουν στον πνευματικό ναό «δια να προσκυνήσωσι τον Βασιλέα, τον Ιεχωβά των δυνάμεων,» και «να εορτάσωσι την εορτήν της σκηνοπηγίας.» Τι απερίγραπτα χαρούμενος καιρός θα είναι αυτός για όσους το κάνουν αυτό!—Ζαχ. 14:17, 18.

24. (α) Ποιο ναό αναγνωρίζει ο Ιεχωβά Θεός, και σε ποιον ναό πρέπει να έλθουν όλοι για να κερδίσουν ζωή στη νέα τάξι του Θεού; (β) Ποια νέα έχουν το προνόμιο να μεταδίδουν σε άλλους εκείνοι οι οποίοι βρίσκονται στις αυλές;

²⁴ Ευλογημένο, επίσης, είναι το μέλλον όλων εκείνων από μας σήμερα που είμεθα στις αυλές του πνευματικού ναού του Ιεχωβά τώρα, είτε μερικοί από μας είναι, στην εσωτερική αυλή των ιερέων είτε οι περισσότεροι από μας είμεθα στις αυλές των μη ιερατικών λάτρεων του Υψίστου Θεού, του Ιεχωβά των δυνάμεων. Αυτός είναι ο μόνος ναός που αναγνωρίζει ο Θεός της Σωτηρίας. Είναι ο ένας και μόνος ναός στον οποίον άνθρωποι όλων των Εθνών πρέπει να έλθουν για να αναλάβουν την αγνή λατρεία και να κερδίσουν έτσι αιώνια σωτηρία στη δικαία νέα τάξι του Θεού. Ο ναός αυτός είναι τώρα ανοικτός για τη σύναξι όλων των εκζητητών του ενός ζώντος και αληθινού Θεού. Αυτά είναι πράγματι σπουδαία νέα που συνδέονται με τα γεγονότα των θαυμαστών καιρών μας. Είναι μεγαλειώδες προνόμιο για όλους μας που υπηρετούμε στις αυλές του πνευματικού ναού του Ιεχωβά να μεταδίδωμε αυτά τα σωτήρια νέα σ’ όλους τους άλλους, προτού έλθη η ‘μεγάλη θλίψις.’

[Υποσημειώσεις]

Βλέπε «Ο Ναός,» υπό Δρος Έντερσαϊμ (έκδ. 1874) σελ. 238, 242 (στην Αγγλική).

Βλέπε Τόμον 10 της «Εγκυκλοπαιδείας» Μακ Κλίντοκ και Στρόνγκ, σελ. 148, τελευταία παράγραφο κάτω από τον υπότιτλο «Η 21η του μηνός Τισρί» (στην Αγγλική)

[Πλαίσιο/​Διάγραμμα στη σελίδα 145]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Ο ΝΑΟΣ ΠΟΥ ΕΠΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΘΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΡΩΔΗ (ΚΑΤΟΨΙΣ)

Κοιλάς Τυροποιών

Πύλη

Τείχος της Πόλεως

Πύλη

Πύλη

Περιστύλια

Αυλή των Εθνικών

Βασιλικόν Περιστύλιον

Πύλη

Πύλη

Τείχος της Πόλεως

Κοιλάς Κέδρων

Όρος των Ελαιών προς Ανατολάς

Ωραία Πύλη

Περιστύλιον Σολομώντος

Εξωτερική Αυλή

Λίθινο Φράγμα

Αυλή των Γυναικών 5

Αυλή του Ισραήλ

Αυλή Ιερέων 3, 4

Ναός 1, 2

Βόρειον Περιστύλιον

Πύλη

1. Άγια των Αγίων

2. Άγια

3. Θυσιαστήριον Ολοκαυτώματος

4. Χυτή Θάλασσα

5. Εσωτέρα Πύλη του Ναού

ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ

ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ: Ωρισμένη περιοχή του ουρανού όπου είναι προσωπικά ενθρονισμένος ο Ιεχωβά

ΑΓΙΑ: Αποκυημένη από το πνεύμα κατάστασις του Ιησού Χριστού και των 144.000 κεχρισμένων Χριστιανών ενώ βρίσκονται ακόμη εν σαρκί

ΚΑΤΑΠΕΤΑΣΜΑ: Το καταπέτασμα ως χώρισμα μεταξύ των διαμερισμάτων Άγια και Άγια των Αγίων αντιπροσώπευε τον σάρκινο φραγμό ο οποίος εμποδίζει το ιερατείον στη γη από το να εισέλθη στην παρουσία του Θεού στον ουρανό

ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ: Το θέλημα του Θεού όπως εκδηλώνεται από την προθυμία του να δεχθή την τελεία ανθρωπίνη θυσία του Ιησού

ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ: Δικαία στάσις του Ιησού Χριστού και των πνευματικών υφιερέων του Θεού όσον αφορά τα σάρκινα σώματά τους

ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ: Δικαία στάσις στην οποία πρέπει να φθάση όλο το ανθρώπινο γένος για να λατρεύει τον Θεό μ’ ένα ευπρόσδεκτο σ’ αυτόν τρόπο

[Εικόνα στη σελίδα 140]

Όταν ο Ιησούς εχρίσθη με το άγιον πνεύμα το 29 μ.Χ., ο μέγας πνευματικός ναός ήλθε σε ύπαρξι