Η Άποψις της Βίβλου

Ποιος Είναι το «Άλφα και το Ωμέγα»;

ΣΤΑ πιο αρχαία Ελληνικά χειρόγραφα του βιβλίου της Αποκαλύψεως, η έκφρασις «το Άλφα και το Ωμέγα» εμφανίζεται τρεις φορές. Μήπως αυτός ο προσδιορισμός, όπως πιστεύουν πολλοί, εφαρμόζεται και στον Παντοδύναμο Θεό, τον Ιεχωβά, και στον Υιό του Ιησού Χριστό; Ποια είναι η σημασία του τίτλου «το Άλφα και το Ωμέγα»;

Η λέξις «άλφα» είναι το όνομα του πρώτου γράμματος της Ελληνικής αλφαβήτου, ενώ η λέξις «ωμέγα» προσδιορίζει το τελευταίο γράμμα της Ελληνικής αλφαβήτου. Έτσι, αυτός καθ’ εαυτός, ο τίτλος «το Άλφα και το Ωμέγα» ενέχει την ιδέα της αρχής και του τέλους ή της πληρώσεως ενός πράγματος. Έτσι, η προσωπικότης που προσδιορίζεται κατ’ αυτό τον τρόπο, θα μπορούσε να χαρακτηρισθή ως η αρχή ωρισμένων πραγμάτων και εκείνος που φέρει αυτά τα πράγματα σε αίσιο τέλος.

Με βάσι αυτά που αποκαλύπτονται στις Εβραϊκές Γραφές, ο τίτλος «το Άλφα και το Ωμέγα» θα ταίριαζε οπωσδήποτε στον Ιεχωβά Θεό. Στα εδάφια Ησαΐας 55:10, 11, παραδείγματος χάριν, μας λέγονται τα εξής: «Καθώς καταβαίνει η βροχή και η χιών εκ του ουρανού και δεν επιστρέφει εκεί, αλλά ποτίζει την γην και κάμνει αυτήν να εκφύη και να βλαστάνη, δια να δώση σπόρον εις τον σπείροντα και άρτον εις τον εσθίοντα, ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματος μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.»

Πόσο σθεναρά τονίζουν αυτά τα εδάφια ότι οτιδήποτε λέγει ο Ιεχωβά Θεός θα περατωθή αισίως! Το νερό που πέφτει υπό μορφή βροχής ή χιόνος τελικά διυλίζεται στο έδαφος με σκοπό να συνδυασθή με θρεπτικές τροφές. Μ’ αυτό τον τρόπο, η πτώσις του ύδατος προμηθεύει εκείνο που απαιτείται για την ανάπτυξι των φυτών. Στην περίπτωσι των σιτηρών, μερικοί σπόροι, μπορεί να φυλαχθούν για να σπαρούν την επόμενη εποχή, και μια πολύ μεγαλύτερη ποσότης μπορεί ν’ αλεσθή, να γίνη αλεύρι και να χρησιμοποιηθή στην κατασκευή ψωμιού. Έτσι, πραγματοποιείται ο απώτερος σκοπός της πτώσεως του ύδατος—δίδεται σπόρος στον σπορέα, ψωμί στον καταναλωτή. Ομοίως, οτιδήποτε θέτει σε κίνησι ο Ιεχωβά Θεός, ως η Αρχή, μέσω του Λόγου του, πάντοτε το περατώνει με επιτυχία.

Αλλά μήπως ο τίτλος «το Άλφα και το Ωμέγα» εφαρμόζεται αποκλειστικά στον Ιεχωβά Θεό; Για ν’ απαντήσωμε σ’ αυτή την ερώτησι, χρειάζεται να εξετάσωμε τα συμφραζόμενα εκεί που εμφανίζεται αυτό ο προσδιορισμός.

Το εδάφιο Αποκάλυψις 1:8 δηλώνει: «Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, λέγει ο Κύριος, ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, ο παντοκράτωρ.» Σαφώς, εδώ γίνεται μνεία για τον Ύψιστο Θεό Ιεχωβά.

Μολονότι το προηγούμενο εδάφιο αναφέρεται στον Ιησού Χριστό ως ‘τον ερχόμενο μετά των νεφελών’ τα λόγια του εδαφίου Αποκάλυψις 1:8 και τα γύρω εδάφια δείχνουν ότι ο Ιησούς δεν θα μπορούσε να είναι «το Άλφα και το Ωμέγα.» Στις Γραφές, μόνο ο Πατέρας του Κυρίου Ιησού Χριστού αναφέρεται ως «Κύριος ο Θεός» και ως «Παντοδύναμος.» Ο Ιησούς Χριστός ανεφέρθη επίσης στον Πατέρα του ως τον «Θεόν μου.» (Ιωάν. 20:17· Αποκάλ. 3:12) Σύμφωνα με το εδάφιο Αποκάλυψις 1:1, η αποκάλυψις εδόθη στον Ιησού Χριστό από τον Θεό. Έτσι, θα πρέπει ν’ αναμένωμε ν’ αναφέρωνται στην αφήγησι τα λόγια του Παντοδυνάμου Θεού. Η πρώτη μνεία που γίνεται για το «Άλφα και το Ωμέγα» είναι προφανώς ένα παράδειγμα τούτου. Επί πλέον, στο αμέσως επόμενο εδάφιο, ο συγγραφεύς του βιβλίου της Αποκαλύψεως, ο απόστολος Ιωάννης, λέγει: «Εγώ . . . ήμην εν τη νήσω τη καλούμενη Πάτμω δια τον λόγον του Θεού και δια την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.» (Αποκάλ. 1:9) Αυτό επιβεβαιώνει ακόμη μια φορά το γεγονός ότι ο Ιωάννης κατανοούσε ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Με ποια έννοια ο Ιεχωβά Θεός είναι «ο ων και ο ην και ο ερχόμενος;» Ο Ιεχωβά, ως ο αιώνιος Θεός, υπήρξε σε όλους τους καιρούς Παντοδύναμος. (Ψαλμ. 90:2) Έτσι, στο αόριστο παρελθόν, εκείνος ήταν ο Ύψιστος. Επιπλέον, συνεχίζει να είναι ο Παντοδύναμος Θεός και υπ’ αυτή την ιδιότητα θα εκτελέση την κρίσι του. Όπως φαίνεται σε άλλα μέρη του βιβλίου της Αποκαλύψεως, ο Ιεχωβά Θεός θα επιδείξη την παντοδυναμία του στον καιρό που ο Υιός του καταστρέφει όλους τους εχθρούς της κυριαρχίας του.—Αποκάλ. 16:14· 19:13-16.

Η επόμενη φορά που συναντούμε τον τίτλο «το Άλφα και το Ωμέγα» είναι στο εδάφιο Αποκάλυψις 21:6. Στο επόμενο εδάφιο, Εκείνος που εφαρμόζει τα λόγια αυτά στον εαυτό του λέγει: «Ο νικών θέλει κληρονομήσει τα πάντα, και θέλω είσθαι εις αυτόν Θεός και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ υιός.» Επειδή ο Ιησούς Χριστός λέγει ότι ο ίδιος είναι ‘αδελφός’ αυτών των νικητών, ο Πατέρας του Κυρίου Ιησού Χριστού είναι εκείνος ο οποίος αναφέρεται στον εαυτόν του ως «το Άλφα και το Ωμέγα.»—Παράβαλε με Ματθαίον 25:40· Εβραίους 2:10-12.

Τελικά, στα εδάφια Αποκάλυψις 22:12, 13 διαβάζομε: «Ιδού, έρχομαι ταχέως, και ο μισθός μου είναι μετ’ εμού, δια να αποδώσω εις έκαστον ως θέλει είσθαι το έργον αυτού. Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, ο πρώτος και ο έσχατος.» Αυτά τα λόγια βρίσκονται μεταξύ άλλων που αποδίδονται σ’ έναν άγγελο και στον Ιησού Χριστό. Προτού αναγραφούν αυτά τα λόγια στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, μίλησε ο άγγελος μέσω του οποίου εδόθη η Αποκάλυψις στον απόστολο Ιωάννη. (Αποκάλ. 22:8, 9) Κατόπιν, μετά την περικοπή που αρχίζει με το εδάφιο Αποκάλυψις 22:12 και τελειώνει με τα λόγια του εδαφίου 15, βρίσκομε τη δήλωσι: «Εγώ ο Ιησούς έπεμψα τον άγγελόν μου.» (Αποκάλ. 22:16) Επειδή τα συμφραζόμενα δεν μας αναγκάζουν ν’ αποδώσωμε τα λόγια των εδαφίων Αποκάλυψις 22:12, 13 ούτε στον άγγελο ούτε στον Ιησού, θα μπορούσαν να προέρχωνται από κάποιον άλλον ομιλητή. Συνεπώς, σύμφωνα με το υπόλοιπο του βιβλίου της Αποκαλύψεως, «το Άλφα και το Ωμέγα» πρέπει να είναι Εκείνος που, με την ιδιότητα του κριτού, αμείβει και τιμωρεί τους ανθρώπους σύμφωνα με τα έργα τους.

Η σκέψις που εκφράζεται στο εδάφιο Αποκάλυψις 22:12 εναρμονίζεται επίσης μ’ εκείνο που έγραψε ο απόστολος Παύλος. Δήλωσε τα εξής: «Δια δε την σκληρότητά σου και αμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις εις σεαυτόν οργήν εν τη ημέρα της οργής και της αποκαλύψεως της δικαιοκρισίας του Θεού, όστις θέλει αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού, εις μεν τους ζητούντας δι υπομονής έργου αγαθού, δόξαν και τιμήν και αφθαρσίαν ζωήν αιώνιον, εις δε τους φιλονείκους και απειθούντας μεν εις την αλήθειαν, πειθομένους δε εις την αδικίαν θέλει είσθαι θυμός και οργή, και θλίψις και στενοχωρία επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου του εργαζομένου το κακόν, Ιουδαίου τε πρώτον και Έλληνος· δόξα δε και τιμή και ειρήνη εις πάντα τον εργαζόμενον το αγαθόν, Ιουδαίον τε πρώτον και Έλληνα.» (Ρωμ. 2:5-10) Φυσικά, ο Ιεχωβά Θεός, θα εκτελέση κρίσι μέσω του Υιού του, διότι ο απόστολος είπε, επίσης, τα εξής: «Εν τη ημέρα ότε θέλει κρίνει ο Θεός τα κρυπτά των ανθρώπων δια του Ιησού Χριστού.»—Ρωμ. 2:16.

Το γεγονός ότι ο Ιεχωβά Θεός χαρακτηρίζει τον εαυτό του «το Άλφα και το Ωμέγα», μας διαβεβαιώνει ότι εκείνο που έχει σκοπό να πραγματοποιήση, θα το πραγματοποιήση με επιτυχία. Αυτό θα πρέπει να παρακινήση εμάς να κάνωμε ό,τι μπορούμε για να έχωμε την επιδοκιμασία του. Η αμοιβή μας τότε θα είναι βεβαία, διότι η Αγία Γραφή μάς λέγει: «Δεν είναι άδικος ο Θεός ώστε να λησμονήση το έργον σας και τον κόπον της αγάπης, την οποίαν εδείξατε εις το όνομα αυτού.»—Εβρ. 6:10.