Λάβετε την Απόφασίν Σας Τώρα Ποιόν θα Υπηρετήσετε
1. Ποια είναι η κατάστασις όσον αφορά την στάσι που λαμβάνεται σε ζητήματα σήμερα;
ΖΟΥΜΕ σε μια εποχή που οι άνθρωποι γίνονται ολοένα πιο συγκεκριμένοι όσον αφορά το πώς αντιμετωπίζουν ζητήματα. Συμπεράσματα εξάγονται με πιο σαφή τρόπο και οι άνθρωποι είναι πιο ταχείς στο να εκφράζωνται, συχνά με βίαιο τρόπο, για να υποστηρίξουν την υπόθεσί των. Ασκείται, πίεσις για να πεισθούν ή ν’ αναγκασθούν άλλοι να δηλωθούν όσον αφορά τη θέσι που λαμβάνουν.
2. Ποια ειδική ευθύνη τίθεται επάνω σ’ εκείνους οι οποίοι πιστεύουν στον Θεό, και πώς ανταποκρίνονται τα περισσότερα μέλη των εκκλησιών στον «Χριστιανικό κόσμο»;
2 Αυτή η κατάστασις παρατηρείται ειδικά στον τομέα της λατρείας. Το ζήτημα γίνεται οξύτερο. Στο παρελθόν οι άνθρωποι ήσαν απρόθυμοι στο να προκαλέσουν τον Θεό ή την θρησκεία, αλλά τώρα τολμηρά διακηρύττουν τις αθεϊστικές και εξελικτικές των θεωρίες. Αυτό θέτει μια ειδική ευθύνη επάνω σ’ εκείνους οι οποίοι πιστεύουν στον Θεό. Αλλά υπάρχουν πολλοί, ειδικά στις εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου,» οι οποίοι ταλαντεύονται, είναι ασταθείς ή τηρούν στάσι απάθειας. Η πίστις των ουσιαστικώς έχει εκλείψει.
3. Γιατί ένας που αγαπά τη δικαιοσύνη δεν μπορεί να εξακολουθή πια να παραμένη στις κοσμικές θρησκευτικές οργανώσεις;
3 Εξαιτίας της καταστάσεως πραγμάτων που υπάρχει σήμερα, αν υπάρχη κάποια αγάπη δικαιοσύνης στην καρδιά ενός ανθρώπου, αυτός δεν μπορεί να εξακολουθή να παραμένη στις εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» ή σε οποιαδήποτε από τις μη Χριστιανικές θρησκευτικές οργανώσεις. Γιατί όχι; Διότι οι ηγέται των διακηρύττουν ότι «ο Θεός είναι νεκρός,» επιδοκιμάζουν την ομοφυλοφιλία, τον ελεύθερο έρωτα, την ανομία και την έλλειψι σεβασμού στις αρχές. Αν ένας ισχυρίζεται ότι είναι δούλος του Θεού και δεν εξέρχεται να εκδηλωθή εναντίον αυτών των πράξεων και των οργανώσεων οι οποίες τις δικαιολογούν και ακόμη τις επιδοκιμάζουν, τότε δεν είναι καθόλου δούλος του Θεού. Μπορεί να συμβαδίση επίσης πλήρως με το πλήθος που είναι εναντίον του Θεού, διότι θα πεθάνη σύντομα μαζί τους όταν ο ζων Θεός και Κυρίαρχος του Σύμπαντος θα εκδηλώση με βίαιο τρόπο την στάσι του σ’ αυτό το ζήτημα.
4. Τι προέκυψε σ’ αυτούς οι οποίοι δεν θέλουν να υπηρετήσουν τον Θεό;
4 Ο Θεός αφήνει να φθάσουν τα πράγματα ως το σημείο όπου εκείνοι οι οποίοι δεν τον υπηρετούν διαφθαρούν τελείως και γίνουν άξιοι μόνον καταστροφής. Ο Θεός μάς λέγει ότι «εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών,» ότι τους παρέδωκε σε ακαθαρσία, «ώστε να ατιμάζωνται τα σώματα αυτών μεταξύ αυτών.» «Μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εις ψεύδος, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν την κτίσιν μάλλον παρά τον κτίσαντα . . . Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας· . . . πράτωντες την ασχημοσύνην, . . . και απολαμβάνοντες εις εαυτούς την πρέπουσαν αντιμισθίαν της πλάνης αυτών.» Ναι, θερίζουν τους καρπούς βδελυκτών ασθενειών, διανοητικών κλονισμών και βίας, αφήνοντας μόνο την εκτέλεσί των στα χέρια του Θεού για να καθαρισθή η γη απ’ αυτούς.—Ρωμ. 1:18-22.
«ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ ΜΗ ΕΞΟΥΘΕΝΕΙΤΕ»
5. Γιατί είναι διπλασίως αξιόμεμπτος ένας καθ’ ομολογίαν Χριστιανός ο οποίος συμβαδίζει μ’ αυτόν τον κόσμο;
5 Ένας, ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανός, ένας αφιερωμένος δούλος του Παντοκράτορος Θεού, και ο οποίος κατόπιν συμβαδίζει με τον κόσμο και τη διεφθαρμένη, άθεη πορεία του, όχι μόνο συμμετέχει στη διαφθορά του, αλλά, προσθέτοντας σ’ αυτά τα αμαρτήματα, εξουθενεί τις προφητείες. (1 Θεσ. 5:20) Αγνοεί όλους τους λόγους που ο Θεός έκαμε να λεχθούν δια στόματος των προφητών και των εκπροσώπων Του. Ένας τέτοιος καθ’ ομολογίαν Χριστιανός έχει αυτούς τους λόγους από τον Θεό που ισχυρίζεται ότι υπηρετεί· έχει την Αγία Γραφή, αλλά την αγνοεί υπέρ των ανθρωπίνων ιδεών, οι οποίες κάνουν έκκλησι στις ιδιοτελείς του επιθυμίες. Το να ενεργή ένας έτσι σημαίνει να υβρίζη τον Θεό, να είναι ένας υποκριτής και πιο αξιόμεμπτος από τους απίστους. Είναι μια πορεία αυτοκτονίας, που επιφέρει διπλασίως τη φλογερή οργή του Θεού.
6. Τι πρέπει να κάμη πρώτα ένας που επιθυμεί να γίνη δούλος του Θεού, και γιατί πρέπει να το κάμη χωρίς αναβολή;
6 Κάποιος πιθανόν να πη, Αλλά τι μπορώ να κάνω; Πού μπορώ να υπάγω για να υπηρετήσω τον Θεό; Εν πρώτοις, πρέπει να εξέλθετε χωρίς αργοπορία από το ψευδές θρησκευτικό σύστημα της Βαβυλώνος της Μεγάλης, δηλαδή, τις όμοιες με τη Βαβυλώνα ψευδείς θρησκευτικές οργανώσεις, οι οποίες δυσφημούν το όνομα του Θεού. (Αποκάλ. 18:4) Αν αναμείνετε, θα υποστήτε τελικά πλήρη απώλεια πίστεως στον Θεό. Επί πλέον, οι προφητείες λέγουν ότι ο Θεός πρόκειται να επιφέρη κρίσιν. Τι τελική ευκαιρία είναι τώρα γι’ αυτούς, οι οποίοι επιθυμούν να σώσουν την ζωή των.
ΠΟΥ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟ
7. Σε ποιον τόπο μπορεί να φύγη ένας ο οποίος εγκαταλείπει τα Βαβυλωνιακά θρησκευτικά συστήματα για να υπηρετήση τον Θεό;
7 Υπάρχει ένας τόπος στον οποίο μπορείτε να φύγετε. Υπάρχει ένα σώμα ανθρώπων, οι οποίοι πραγματικά υπηρετούν τον Θεό και οι οποίοι τηρούν τις προφητείες του. Ο Ιησούς τούς προείπε όταν είπε ότι θα διώριζε ένα ‘πιστόν και φρόνιμον δούλον’ για να δίνη στον λαό του πνευματική τροφή στον κατάλληλο καιρό και ότι θα διώριζε αυτόν τον «δούλον» επάνω σε όλα τα υπάρχοντά του. Μπορείτε να συναντήσετε αυτή την τάξι του ‘δούλου’ στην οργάνωσι των συγχρόνων Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά.—Ματθ. 24:45-47.
8. Ποια εντολή δίδεται σ’ αυτούς οι οποίοι λατρεύουν τον Θεό;
8 Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου της Αποκαλύψεως, δίδεται η εντολή: «Τον Θεόν προσκύνησον.» Και κατόπιν ο απόστολος Ιωάννης, ο συγγραφεύς της Αποκαλύψεως, με καταφανή τρόπο αναφέρεται στον ίδιο τον Ιησού Χριστό, λέγοντας: «Και λέγει [ο Ιησούς] προς εμέ, Μη σφραγίσης τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου· διότι ο καιρός είναι εγγύς.» (Αποκάλ. 22:9, 10) Η προφητεία της Αποκαλύψεως είναι ισχυρή και πολύ σπουδαία για να την προσέξωμε τώρα. (Αποκάλ. 1:1-3) Οι δούλοι του Θεού εντέλλονται να μη σφραγίσουν τους λόγους της προφητείας αυτού του βιβλίου. Σ’ αυτή την εντολή υπήκουσαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά.
9. Υπήκουσαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην εντολή του εδαφίου Αποκάλυψις 22:10; Περιγράψτε.
9 Στο πρώτο ακόμη τεύχος του επισήμου περιοδικού των, που άρχισε να εκδίδεται τον Ιούλιο του 1879, και ήταν τότε γνωστό ως Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της Παρουσίας του Χριστού, αρκετά σχόλια είχαν γίνει επάνω σ’ αυτό το τελευταίο βιβλίο της Γραφής με το άρθρο «Γιατί θα Γίνη μια Δευτέρα Παρουσία;» Από τότε σε όλες τις εκδόσεις των παρέθεταν άφθονα και ελεύθερα περικοπές από το βιβλίο της Αποκαλύψεως και έδιναν εξήγησι γι’ αυτά. Το Τετελεσμένον Μυστήριον, που εξεδόθη το 1917 από τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, περιείχε τα όσα σχόλια υπήρχαν τότε ολοκλήρου της Αποκαλύψεως που εδόθη στον Ιωάννη. Το 1930 εξεδόθησαν δύο τόμοι με τον τίτλο Φως οι οποίοι έδωσαν πιο επίκαιρη εξήγησι της Αποκαλύψεως, και πολύ προσφάτως, το 1963, το βιβλίο «Έπεσε η Βαβυλών η Μεγάλη!» Η Βασιλεία του Θεού Κυβερνά! με 704 σελίδες. Αυτό προμηθεύει εκτεταμένα και λεπτομερή σχόλια επί της Αποκαλύψεως, ιδιαιτέρως των κεφαλαίων 14 έως 22.
10. Πώς οι εκδόσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά οι οποίες σχολιάζουν την Αποκάλυψι, διέφεραν από τα θρησκευτικά συστήματα του «Χριστιανικού κόσμου» όσον αφορά την υπακοή στο εδάφιον Αποκάλυψις 22:10;
10 Όλες αυτές οι εκδόσεις εκυκλοφόρησαν παγκοσμίως και δεν αναθεωρήθησαν ούτε άλλαξαν για να ευαρεστήσουν τις θρησκευτικές δοξασίες ή τις συνήθειες και ενέργειες διαφόρων λαών της γης. Όχι, η ανόθευτη αλήθεια της προφητείας διεκηρύχθη σε όλους.
ΕΝΑΣ ΟΞΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ
11. Ποιό είναι το νόημα των εντολών στο εδάφιο Αποκάλυψις 22:11;
11 Ο Χριστός Ιησούς δείχνει κατόπιν ότι δύο όμιλοι προβάλλουν στην κρίσι: «Όστις αδικεί, ας αδικήση έτι· και όστις είναι μεμολυσμένος, ας μολυνθή έτι· και ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος.» (Αποκάλ. 22:11.) Αυτές οι εντολές δεν είναι επείγουσες εκκλήσεις σ’ αυτούς που ασκούν αδικία για να μετανοήσουν και να καθαρισθούν. Μάλλον, η σκέψις είναι, ας προχωρήσουν στην πορεία που έχουν ακολουθήσει, αν αυτό είναι εκείνο που θέλουν. Αν είναι μια κακή πορεία, ας γνωρίσουν ότι θα λάβουν την ανταμοιβή των γι’ αυτή την πορεία, το αργότερο όταν ο Κύριος Ιησούς έρχεται να πολεμήση «τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.»—Αποκάλ. 16:14.
12. (α) Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα για ένα ο οποίος έχει υπηρετήσει τον Θεό αλλ’ ο οποίος στρέφεται στην αδικία; (β) Τι μπορεί να λεχθή για ένα άνθρωπο, ο οποίος είχε διαφθαρή αλλ’ ο οποίος αρχίζει και συνεχίζει να ασκή δικαιοσύνη;
12 Ο Ιεχωβά θεωρεί αγίους εκείνους οι οποίοι έχουν αφιερωθή σ’ αυτόν μέσω του Ιησού Χριστού και οι οποίοι ασκούν δικαιοσύνη. Το όνομά του είναι επάνω των. Αν ένας από αυτούς κάμη την αδικία συνήθειά του, αυτός επιφέρει όνειδος στο όνομα του Ιεχωβά. Συνεπώς, δεν έχει καμμιά αξία για τον Ιεχωβά ή για τον συνάνθρωπό του και θα χάση όλη την εμπιστοσύνη που έχει οικοδομήσει με την προηγουμένη δικαιοσύνη και αγιότητα. (Ιεζ. 18:24) Εξ άλλου, αν ένας είχε διεφθαρμένες συνήθειες αλλά μεταστρέφεται από αυτές για να γίνη ένας αφιερωμένος δούλος του Θεού, αν παραμείνη στην δικαιοσύνη και αγιότητα, θα έχη συσσωρεύσει τελικά εμπιστοσύνη ενώπιον του Θεού. «Θέλει βεβαίως ζήσει,» είναι η έκφρασις Κυρίου του Ιεχωβά.—Ιεζ. 18:5-9, 21, 22.
13. Γιατί είναι εξαιρετικώς επικίνδυνο να χαλαρώση ένας τη Χριστιανική του πορεία σήμερα;
13 Ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός ομιλεί κατόπιν στον Ιωάννη, και του αποκαλύπτει την κρίσιμη κατάστασι, τον έσχατο κίνδυνο αν οποιοσδήποτε από τους κεχρισμένους του Θεού χαλαρώσει οπωσδήποτε τις προσπάθειές του στην οδό της δικαιοσύνης. Ο Ιεχωβά λέγει: «Ιδού, έρχομαι ταχέως· και ο μισθός μου είναι μετ’ εμού, δια να αποδώσω εις έκαστον ως θέλει είσθαι το έργον αυτού.»—Αποκάλ. 22:12.
14. Ποιο θα είναι πολύ πιθανόν το αποτέλεσμα για ένα Χριστιανό ο οποίος παίζει με την αδικία;
14 Έτσι τώρα δεν είναι καθόλου καιρός για έναν ο οποίος βρίσκεται στην οδό της αγιότητος να περιπατή με αβεβαιότητα ή να βλέπη πόσο μπορεί να πλησιάση στα όρια της δικαιοσύνης, παίζοντας ή και κάνοντας απλώς μόνο σκέψι για ανηθικότητα ή αδικοπραγία. Αυτός ομοιάζει με άνθρωπο ο οποίος βαδίζει επάνω στο ετοιμόρροπο χείλος ενός κρημνού. Ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος έχει καθήσει να κρίνη, συνοδευόμενος από τον Υιό του Ιησού Χριστό, είναι ένας Θεός ο οποίος δεν ανέχεται αδικία στην παρουσία του. Δεν υπάρχει, περίπτωσις για έφεσι στις δικαστικές αποφάσεις του, διότι αυτός είναι η τελευταία προσφυγή, το Άλφα και το Ωμέγα, μ’ ένα άλληγορικό τρόπο. (Αββακ. 1:13· Αποκάλ. 1:8· παράβαλε με Δευτερονόμιον 23:14) Ο Ιησούς Χριστός ως Κριτής απλώς εκτελεί τις κρίσεις του Ιεχωβά του ‘Κριτού πάντων.’ (Εβρ. 12:23) Φείδεται μόνο εκείνους οι οποίοι είναι σταθερά αποφασισμένοι να παραμείνουν ακλόνητοι στην πορεία των δικαιοσύνης.
15. Πώς η ‘έλευσις’ του Ιεχωβά για κρίσι θα είναι ταχεία γι’ αυτούς οι οποίοι ασκούν αδικία, και τι αυτό θα σημάνη γι’ αυτούς;
15 Ο Παντοκράτωρ Θεός έλαβε την δύναμί του και άρχισε να κυβερνά ως Βασιλεύς, και ήλθε ο καιρός για ν’ αμείψη τους δούλους του τους προφήτας και τους αγίους και όσους φέρουν το όνομά του και να διαφθείρη αυτούς που διαφθείρουν την γη. (Αποκάλ. 11:17, 18) Η ‘έλευσις’ του Ιεχωβά για εκτέλεσι κρίσεως κατά των εχθρών του είναι πολύ ταχεία με την έννοια ότι μόνο λίγα σύντομα χρόνια παραμένουν, και θα φανή εξαιρετικά σύντομη σ’ εκείνους οι οποίοι θα συλληφθούν περιπλανώμενοι έξω από την οδόν της δικαιοσύνης όπως στο σκότος, ως να ήσαν κοιμώμενοι. Αν πεθάνουν ενώ θα ασκούν ακάθαρτες πράξεις, η κρίσις τότε γι’ αυτούς θα είναι οριστική, διότι δεν θα έχουν ανάστασι.
ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΕ ΤΙ ΕΙΣΘΕ
16. Μπορεί ο Χριστιανός να είναι ευχαριστημένος και βεβαιωμένος από τον εαυτό του για την πορεία του ενέργειας; Εξηγήστε.
16 Κανένας ας μη νομίζη ότι αποτελεί εξαίρεσι. Ο καθένας οφείλει να προσέχη τι κάνει, διότι ο Θεός είναι απολύτως δίκαιος και πλήρως αμερόληπτος και αποδίδει στον καθένα μόνο κατά το έργον του. Ακόμη και αν δεν κάνωμε κακές πράξεις εν γνώσει μας, οφείλομε ωστόσο να εξετάζωμε προσεκτικά τι είναι τα έργα που κάνομε, για να βεβαιωθούμε ότι δεν επιδοκιμάζομε τον εαυτό μας με το να ισχυριζώμεθα ή ομολογούμε ότι είμεθα αυτό που δεν είμεθα. (1 Κορ. 4:4) Ενθυμείσθε, «ο λόγος του Θεού είναι ζων, και ενεργός, και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν, και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας.»—Εβρ. 4:12.
17. Πώς μπορούμε να ελέγχωμε τον εαυτό μας, και με ποια γεγονότα στο νου;
17 Οφείλομε να εξακολουθούμε να εξετάζωμε τον εαυτό μας με τον Λόγο του. (2 Κορ. 13:5) Πιθανόν να νομίζωμε ότι έχομε το ορθό πνεύμα ή διανοητική τάσι, αλλά είναι η ψυχή μας, δηλαδή, η ζωή που ζούμε, σύμφωνη με τους κανόνας του Θεού και οδηγούμεθα πράγματι από το πνεύμα του Ιεχωβά; Είναι τα έργα μας από αυτά που θ’ ανθέξουν; (1 Κορ. 3:12-15) Αυτό που είμεθα θα έλθη καθαρά στο φως, διότι «δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον αυτού, αλλά πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον.» (Εβρ. 4:13) Οφείλομε να έχωμε στο νου μας ότι «Γνωρίζει ο Ιεχωβά τούς όντας αυτού,» και: «Ας απομακρυνθή από της αδικίας πας όστις ονομάζει το όνομα του Ιεχωβά.» (2 Τιμ. 2:19, ΜΝΚ) Δεν μπορούμε ν’ απατήσωμε τον Ιεχωβά, και αυτός αφήνει να δείξουν τα έργα μας στην πραγματικότητα τι ακριβώς είμεθα ώστε να μη υπάρχη δικαιολογία για μας, κι έτσι όλοι οι άλλοι να μπορούν να το ιδούν. Μπορούμε ν’ απατήσωμε τον εαυτό μας, αλλά δεν μπορούμε να εξαπατήσωμε τον Θεό ως τον τελικό Κριτή.
Ο ΙΕΧΩΒΑ ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ
18. Στην αντιλογία όσον αφορά την θεότητα, πώς εφαρμόζεται το εδάφιον Αποκάλυψις 22:13;
18 Ο Ιεχωβά προχωρεί και λέγει: «Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, ο πρώτος και ο έσχατος.» (Αποκάλ. 22:13) Όσοι έχουν μελετήσει την Βίβλο καθώς και την παγκόσμιο ιστορία γνωρίζουν ότι αυτό το γεγονός έχει αποδειχθή πέραν από κάθε αμφιβολία πριν από αιώνες. Δεν υπήρξε κανένας Θεός πριν από αυτόν και κανένας δεν μπόρεσε να εγκαθιδρυθή ως Παντοκράτωρ Θεός ύστερ’ απ’ αυτόν. Ούτε είναι αυτός ένας Θεός που εφευρέθη από τους λάτρεις του. Είναι ο Δημιουργός, ο Θεός του Ισραήλ και του Ιησού Χριστού και ο Θεός των Χριστιανών. (Ιωάν. 20:17· Ρωμ. 3:29) Αν δεν εξουθενούμε τις προφητείες, θα εκτιμήσωμε διαβάζοντας τι είπε ο Ιεχωβά πριν από 2.600 και πλέον χρόνια, 800 και πλέον χρόνια προτού γραφή το βιβλίο της Αποκαλύψεως: «Ούτω λέγει Ιεχωβά, . . . Εγώ είμαι ο πρώτος, και εγώ ο έσχατος· και εκτός εμού δεν υπάρχει Θεός.» (Ησ. 44:6, 7, ΜΝΚ) «Δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον. Άκουσόν μου, Ιακώβ, και Ισραήλ τον οποίον εγώ εκάλεσα· εγώ αυτός είμαι· εγώ ο πρώτος, εγώ και ο έσχατος.»—Ησ. 48:11, 12· 41:4.
19. Τι συνέβη στους θεούς οι οποίοι επροκάλεσαν τον Ιεχωβά στο παρελθόν, και τι μπορεί να λεχθή για τους συγχρόνους θεούς;
19 Στο παρελθόν ο Ιεχωβά επολέμησε εναντίον άλλων θεών κι έδειξε την υπεροχή του, και ποιοι θεοί μπόρεσαν ποτέ να σταθούν ή να παραμείνουν μπροστά του; Αυτός έδειξε στους θεούς της Αιγύπτου, της Ασσυρίας, της Βαβυλώνος και όλων των άλλων εθνών ότι ήσαν ανίσχυροι. Και που είναι εκείνοι οι θεοί σήμερα; Τους ενθυμούνται μόνο ως λείψανα του σκοτεινού παρελθόντος. Λίγοι μόνο γνωρίζουν κάτι γι’ αυτούς. Αλλά το όνομα του Ιεχωβά ζη για να είναι σήμερα πιο εξέχον παρά ποτέ. Ο Ιεχωβά θ’ ασκήση σύντομα δύναμι για να δείξη ότι αυτός είναι η αρχή και το τέλος στη διαμάχη για θεότητα. Τους θεούς της συγχρόνου εποχής, την επιστήμη, την εξέλιξι, τον Κομμουνισμό και τον εθνικισμό θα τους εξαλείψη, αποδεικνύοντάς τους ότι είναι όλοι ψευδείς θεοί. Θα ταπεινώση, επίσης, τους λάτρεις αυτών των θεών, και θ’ αποκαλύψη ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι αληθείς στο ότι παρουσιάζουν Αυτόν ως τον μόνο αληθινό Θεό.
ΕΙΣΔΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΟΛΙ
20. Ποιοι είναι οι μακάριοι για τους οποίους ομιλεί το εδάφιον Αποκάλυψις 22:14, και πώς τους χορηγείται εξουσία να υπάγουν στα ‘δένδρα της ζωής’;
20 Ο Ιεχωβά συγκεντρώνει τώρα την προσοχή στους 144.000 πιστούς ακολούθους του Χριστού οι οποίοι έχουν ουράνιες ελπίδες και οι οποίοι εδέχθησαν την θυσία του Ιησού Χριστού και δια πίστεως έχουν ελευθερωθή από τις αμαρτίες των μέσω του αίματός του για να μπορούν να εμφανισθούν χωρίς αμαρτία στα όμματα του Θεού. (Αποκάλ. 1:5· 1 Ιωάν. 1:7) Αυτός λέγει: «Μακάριοι οι πράττοντες τας εντολάς αυτού, δια να έχωσιν εξουσίαν επί το δένδρον της ζωής, και να εισέλθωσι δια των πυλώνων εις την πόλιν.» (Αποκάλ. 22:14) Αυτή είναι μια ουρανία πόλις. Εκείνοι οι οποίοι παρέμειναν πιστοί ως το τέλος, και ενίκησαν, έχουν βαπτισθή στον Χριστό και στον θάνατό του και συνεπλήρωσαν εκείνο το βάπτισμα, αποθνήσκοντας ένα θάνατο με ακεραιότητα όπως ο ιδικός του και ανεστήθησαν κατά το πνεύμα. Ο παράδεισος για τον οποίο γίνεται λόγος εδώ δεν είναι φυσικά, κατά γράμμα, αλλά συμβολικός. Στους πιστούς νικητάς χορηγείται να φάγουν από το «δένδρον της ζωής.» Αυτό αποδεικνύει ότι τους δίδεται το δικαίωμα και ο τίτλος ν’ απολαύσουν αθάνατη ζωή για πάντα στον ουράνιο παράδεισο του Θεού.—1 Κορ. 15:44, 52-54.
21. Τι είναι η πόλις στην οποία εισέρχονται οι 144.000, και γιατί εκείνοι οι οποίοι ασκούν αδικία δεν μπορούν να εισέλθουν στην πόλι;
21 Η πόλις στην οποίαν εισέρχονται, η αγία πόλις Νέα Ιερουσαλήμ, έχει δώδεκα αγγέλους οι οποίοι φυλάγουν στις δώδεκα πύλες από πολυτίμους λίθους. Αυτοί οι αγγελικοί φύλακες αναγνωρίζουν ποιοι είναι αυτοί οι 144.000 πιστοί πνευματικοί Ισραηλίται και τους αφήνουν να περάσουν μέσα στη χρυσή πόλι. Αλλά σ’ αυτούς που υπάρχει οποιαδήποτε μορφή αδικίας η είσοδος είναι αδύνατος, όπως ακριβώς ο Αδάμ και η Εύα δεν μπορούσαν να περάσουν από την φλεγόμενη ρομφαία των αγγελικών φυλάκων οι οποίοι εστέκοντο ανατολικά του επιγείου κήπου της Εδέμ για να φθάσουν ως το δένδρο της ζωής στο μέσον του κήπου.—Αποκάλ. 21:12, 13, 18· Γέν. 2:9· 3:24.
ΟΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ ΕΞΩ
22. Πώς περιγράφει η Αποκάλυψις εκείνους οι οποίοι κρατούνται έξω από την πόλι, και ποια είναι η κρίσις γι’ αυτούς;
22 Παρακαλείσθε να σημειώσετε ποιοι είναι εκείνοι εναντίον των οποίων φλέγεται η οργή του Παντοκράτορος Θεού Ιεχωβά και οι οποίοι στα όμματά του είναι βδελυκτοί και ακάθαρτοι. Το τέλος των θα είναι στη συμβολική λίμνη η οποία καίει, με πυρ και θείον, δηλαδή, στον δεύτερον θάνατον. (Αποκάλ. 21:8) Το είδος των ανθρώπων που περιγράφονται απολαμβάνουν και τώρα ακόμη την επιδοκιμασία του κλήρου του «Χριστιανικού κόσμου,» πολλοί δε από τον κλήρο είναι οι ίδιοι τέτοιοι. Η Αποκάλυψις τους κατονομάζει, λέγοντας: «Έξω δε είναι οι κύνες και οι μάγοι και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτραι, και πας ο αγαπών και πράττων το ψεύδος.»—Αποκάλ. 22:15.
23. Ονομάστε μερικούς από εκείνους που το εδάφιο Αποκάλυψις 22:15 περιγράφει ως κύνας, πνευματιστάς, πόρνους και φονείς.
23 Έξω από την πόλι, όπως οι κύνες που τρώγουν ακαθαρσίες στους δρόμους, είναι εκείνοι οι οποίοι ασκούν ομοφυλοφιλία, σοδομία, Λεσβιασμό, διαφθορά και σκληρότητα. (Δευτ. 23:18· Ψαλμ. 22:16, 20· Ματθ. 7:6· Φιλιππησ. 3:2) Οι πνευματισταί, οι οποίοι έρχονται σ’ επαφή με τους δαίμονες, αποκλείονται από την πόλι. Αυτό περιλαμβάνει αστρολόγους, μάντεις και νεκρομάντεις. Μαζί μ’ αυτούς αναφέρονται, επίσης, οι μοιχαλίδες, οι πόρνες και εκείνοι οι οποίοι διαπράττουν σεξουαλική ανηθικότητα μαζί τους, οι φονείς και μισηταί, των οποίων το μίσος ισοδυναμεί με πραγματικό φόνο.—1 Ιωάν. 3:15· Δευτ. 19:4.
24. Ποιοι περιλαμβάνονται μεταξύ των ειδωλολατρών κι εκείνων οι οποίοι ‘πράττουν το ψεύδος’;
24 Έξω παραμένουν, επίσης, οι ειδωλολάτραι, οι οποίοι προσφέρουν την υποταγή των ή αποδίδουν την σωτηρία των είτε σ’ ένα κατά γράμμα είδωλο ή σ’ ένα συμβολικό όπως το «θηρίον» και η εικών του ή οι οποίοι χρησιμοποιούν θρησκευτικά αγάλματα σε μια λεγομένη «σχετική λατρεία.» Οι υλισταί κι εκείνοι οι οποίοι εξευτελίζουν το σώμα και τη σκέψι των με τη λατρεία τών παραισθησιογόνων ναρκωτικών όπως το LSD αφήνονται για να κυλίονται μέσα στον βόρβορο της διαφθοράς που προτιμούν. Περιοδικά και εφημερίδες που προσφέρουν ευνοϊκή δημοσιότητα σε τέτοια άτομα, κάνοντας αυτά να φαίνωνται αξιοσέβαστα, είναι οι ‘πράττοντες το ψεύδος.’ Εκείνοι οι οποίοι αποβλέπουν σε προσωπικότητες ή στον εθνικισμό για σωτηρία ή που υποστηρίζουν ένα σύστημα οικοδομημένο επάνω σε ψεύδη θα βρουν τον εαυτό των αποκλειόμενο από την καθαρή κυβερνητική «πόλιν» του Ιεχωβά.
ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ ΚΑΙ ΟΡΘΡΙΝΟΣ ΑΣΤΗΡ
25. Γιατί πρέπει να πιστεύσωμε ό,τι λέγει η Αποκάλυψις γι’ αυτά τα πράγματα;
25 Συχνά παρατηρείται ότι εκείνοι οι οποίοι θεωρούνται σοφοί σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων είναι εκείνοι οι οποίοι υποστηρίζουν και πράττουν αυτά που περιγράφονται ανωτέρω και οι οποίοι ακόμη και συνηγορούν υπέρ αυτών των πράξεων που γίνονται από άλλους. Γιατί, λοιπόν, πρέπει να πιστεύσωμε αυτά που λέγει η Αποκάλυψις; Διότι η πηγή των πληροφοριών της είναι η υψίστη. Στον Ιωάννη λέγεται κατόπιν: «Εγώ ο Ιησούς έπεμψα τον άγγελόν μου να μαρτυρήση εις εσάς ταύτα εις τας εκκλησίας· εγώ είμαι η ρίζα και το γένος του Δαβίδ, ο αστήρ ο λαμπρός και ορθρινός.» (Αποκάλ. 22:16) Αυτός είναι «ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός» και εκείνος τον οποίον ο Παντοκράτωρ Θεός του σύμπαντος έθεσε ως τον Άρχοντα και Προστάττοντα εις τους λαούς.—Αποκάλ. 1:5· 3:14· Ησ. 55:3, 4· Γεν. 49:10.
26. Με ποιον τρόπο, είναι ο Ιησούς η «ρίζα του Δαβίδ»;
26 Ο Ιησούς Χριστός ήταν ένας επίγειος απόγονος του αρχαίου Βασιλέως Δαβίδ της Ιερουσαλήμ. Ονομάζεται «η ρίζα του Δαβίδ» διότι αυτός είναι ο σπουδαίος απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ στον οποίο πράγματι καταλήγει η γενεαλογία από τον Αβραάμ μέσω του Δαβίδ. (Αποκάλ. 5:5) Κανένας Ιουδαίος σήμερα δεν μπορεί ν’ αποδείξη ότι κατάγεται από τον Δαβίδ. Ο Ιησούς Χριστός είχε υποδειχθή από τον Θεό ως Εκείνος, τον οποίον αυτός επεδοκίμαζε ως κληρονόμο του Δαβίδ για ν’ αναλάβη τον θρόνο της Βασιλείας. (Ιεζ. 21:27· Ματθ. 3:17· Πράξ. 2:29, 30, 36) Πράγματι, η βασική αιτία για να έλθη σε ύπαρξι ο οίκος του Δαβίδ ήταν να παραγάγη τον Μεσσία. Αυτό έχει πραγματοποιηθή. Επειδή ο Ιησούς ήταν ο μόνιμος κληρονόμος, Εκείνος ο οποίος κατέχει τον θρόνο για πάντα, η γραμμή του Δαβίδ έχει πραγματικά τη ρίζα του σ’ αυτόν.
27. Πώς είναι ο Ιησούς ο «αστήρ ο λαμπρός και ορθρινός,» και πώς ‘δίδει’ τον «αστέρα τον πρωινόν» στους ακολούθους του;
27 Είναι, επίσης, το «άστρον,» το οποίον προελέχθη στο εδάφιο Αριθμοί 24:17. Στον αρχαίο Ιούδα οι βασιλείς του Ιούδα εθεωρούντο ως ‘άστρα του Θεού,’ διότι εκάθηντο επί του «θρόνου του Ιεχωβά.» (1 Χρον. 29:23, ΜΝΚ) Ο βασιλεύς της Βαβυλώνος ενόμισε ότι είχε ανυψώσει τον δικό του υλικό θρόνο μονίμως επάνω από τα βασιλικά ‘άστρα του Θεού,’ όταν καθήρεσε από τον θρόνο τον Σεδεκία της γραμμής του Δαβίδ το 607 π.Χ. Ούτε η αρχαία Βαβυλών ούτε το σύγχρονο αντίστοιχό της η Βαβυλών η Μεγάλη εμπόδισαν τον Θεό, να κάμη, στον ωρισμένο του καιρό, να εγερθή από τον οίκο του Δαβίδ αυτός «ο αστήρ ο λαμπρός και ορθρινός,» ο Ιησούς Χριστός, και να καθήση σ’ ένα θρόνο απείρως υψηλότερο από τον θρόνο του ισχυρού Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ της αρχαίας Βαβυλώνος. (Ησ. 14:4, 12, 13) Η Βαβυλών η Μεγάλη εκάθησε ως βασίλισσα επάνω σε θρόνο, αλλά πρόκειται ν’ ανατραπή τελείως και ο Ιησούς Χριστός πρέπει να βασιλεύση για πάντα, όχι επάνω σ’ ένα επίγειο θρόνο όπως συνέβαινε με τον Δαβίδ, αλλά σ’ ένα ουράνιο θρόνο ως Βασιλεύς όμοιος με τον Μελχισεδέκ για πάντα. Οι 144.000, με το να διακρατήσουν την πιστότητά των, λαμβάνουν το βραβείον τού να ενωθούν μαζί μ’ αυτόν, τον «αστέρα τον πρωινόν,» στην ουράνια Βασιλεία. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα ‘δώση’ σ’ αυτούς τον «αστέρα τον πρωινόν.»—Αποκάλ. 18:7· 2:26-28.
28. Ποια πρέπει να είναι η στάσις τόσον του κεχρισμένου υπολοίπου όσον και του ‘πολλού όχλου’ των «άλλων προβάτων» ΤΩΡΑ;
28 Οι απαιτήσεις του Θεού για την ουρανία του βασιλική κυβέρνησι δίνουν έμφασι στην καθαρότητα και την θέσιν δικαιωματικού σεβασμού αυτής της κυβερνήσεως. Οι απαιτήσεις γι’ αυτούς, οι οποίοι θα λάβουν ζωή κάτω από αυτή την κυβέρνησι, δεν μπορούν να είναι λιγώτερο δίκαιες και υψηλές. Επομένως, ο καθένας ο οποίος υπηρετεί τον Ιεχωβά Θεό, είτε με ουράνια ελπίδα ως ένας από τους 144.000 πνευματικούς Ισραηλίτας του Θεού είτε ως ένα μέλος του ‘πολλού όχλου’ των ‘άλλων προβάτων,’ με ελπίδα να ζήση σε μια νέα τάξι σε μια παραδεισιακή γη κάτω από την Βασιλεία, οφείλει να διατηρήση την απόφασι που έκαμε στον καιρό της αφιερώσεώς του ν’ ακολουθήση μια πορεία αυστηρής δικαιοσύνης. Δεν υπάρχει χρόνος για απώλεια. Δεν υπάρχει χρόνος για ν’ ασχολούμεθα σε αδικία ή να τηρούμε σε έντασι τις σχέσεις μας με τον Ιεχωβά Θεό έστω και με το να ενθυμούμεθα ακόμη μια άδικη πορεία. Η κρίσις προχωρεί και ο Μέγας Κριτής καθορίζει αιωνίους εκβάσεις με βάσι τα έργα μας. Επομένως, ο καθένας από τον λαό του Θεού πρέπει να πη, με την σταθερή αποφασιστικότητα του αρχαίου Κριτού Ιησού του Ναυή: «Εγώ . . . και ο οίκος μου, θέλομεν λατρεύσει τον Ιεχωβά.» Οφείλουν ν’ απαντήσουν όπως απήντησε ο λαός στον Ιησού του Ναυή: «Ιεχωβά τον Θεόν ημών θέλομεν λατρεύει, και εις την φωνήν αυτού θέλομεν υπακούει!»—Ιησ. Ναυή 24:15, 24, ΜΝΚ.