Ωστόσο, ένας Χριστιανός από τις Κολοσσές ονόματι Επαφράς συνέβαλε πολύ στην επέκτασι των πνευματικών συμφερόντων εκεί. (Κολ. 4:12, 13, 15) Επίσης, το αποτέλεσμα του έργου του αποστόλου Παύλου στην Έφεσο μπορεί να επεξετάθη και μέχρι τη Λαοδίκεια.—Πράξ. 19:10.

Προς το τέλος του πρώτου αιώνος, οι Χριστιανοί στη Λαοδίκεια βρέθηκαν σε πολύ άσχημη πνευματική κατάστασι. Μέσω του αποστόλου Ιωάννου, ο Ιησούς Χριστός απηύθυνε αυτό το άγγελμα σ’ αυτούς: «Εξεύρω τα έργα σου, ότι ούτε ψυχρός είσαι ούτε ζεστός· είθε να ήσο ψυχρός ή ζεστός· ούτως, επειδή είσαι χλιαρός και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου. Διότι λέγεις ότι πλούσιος είμαι και επλούτησα και δεν έχω χρείαν ουδενός, και δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος και ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός· συμβουλεύω σε να αγοράσης παρ’ εμού χρυσίον δεδοκιμασμένον εκ πυρός δια να πλουτήσης και ιμάτια λευκά δια να ενδυθής και να μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου, και χρίσον τους οφθαλμούς σου με κολλούριον δια να βλέπης.»—Αποκάλ. 3:15-18.

Είναι αξιοσημείωτο το ότι ο Ιησούς Χριστός προφανώς χρησιμοποίησε τις περιστάσεις της Λαοδικείας για να δείξη παραστατικά τι χρειαζόταν η εκκλησία. Προφανώς οι Χριστιανοί εκεί μετείχαν μαζί με τους άλλους κατοίκους της πόλεως στη γενική ευημερία. Αλλά πνευματικώς, η εκκλησία, μολονότι δεν το παραδεχόταν αυτό, ήταν πτωχή, τυφλή και γυμνή. Έτσι, αυτό που χρειαζόταν η εκκλησία δεν ήταν το χρυσό που χειρίζοντο οι χρηματιστές της Λαοδικείας. Δεν ήσαν τα μαύρα μάλλινα ενδύματα που κατεσκευάζοντο εκεί. Δεν ήταν η «σκόνη της Φρυγίας» που παρήγετο απ’ εκείνους που ανήκαν στον ιατρικό κλάδο. Ούτε ήταν τα θερμά θεραπευτικά ύδατα από τη γειτονική Ιεράπολι, ούτε το ψυχρό νερό των Κολοσσών. Αλλά η εκκλησία της Λαοδικείας χρειαζόταν κάτι το οποίο αντιστοιχούσε μ’ αυτά τα πράγματα από μια πνευματική έννοια.

Για να διευρύνουν τη Χριστιανική τους προσωπικότητα, τα μέλη αυτής της εκκλησίας εχρειάζοντο πνευματικό «χρυσίον δεδοκιμασμένον εκ πυρός,» το οποίο περιελάμβανε πίστι μεγαλυτέρας αξίας από το κατά γράμμα χρυσό. (1 Πέτρ. 1:6, 7) Εχρειάζοντο «ιμάτια λευκά,» που αντιπροσώπευαν άψογη Χριστιανική διαγωγή και έργα. (Αποκάλ. 16:15· 19:8) Λόγω της τυφλότητός των στη Βιβλική αλήθεια και στις Χριστιανικές ευθύνες, εχρειάζοντο πνευματικό «κολλούριον.» Ήταν ένας καιρός που έπρεπε να είναι θετικοί και δραστήριοι ως προς την ιερή τους υπηρεσία και, επομένως, ένας καιρός να γίνουν ή διεγερτικά θερμοί ή αναψυκτικά δροσεροί και να παύσουν να είναι χλιαροί ως προς τη Χριστιανική τους δραστηριότητα.

Εμείς σήμερα μπορούμε να ωφεληθούμε από τις έξοχες συμβουλές που εδόθησαν στους Χριστιανούς της Λαοδικείας. Όπως οι Λαοδίκειοι έπρεπε να προσέχουν να μη επηρεασθούν υπερβολικά από τον υλιστικό τρόπο ζωής που τους περιέβαλλε, το ίδιο πρέπει να κάνωμε και μείς. Με το να διατηρούμε μια υγιά πνευματική άποψι, μπορούμε ν’ αποφύγωμε να περιέλθωμε σε μια κατάστασι όμοια μ’ εκείνη στην οποία ευρίσκοντο ωρισμένοι Χριστιανοί στην ευημερούσα Λαοδίκεια. Έτσι, η ζωή μας θα είναι πολύ πιο πλούσια, προς δική μας ευλογία και προς αίνο του Θεού.

Όταν Αρχίζουν οι Δονήσεις

● Επί ένα και πλέον έτος, οι υπολογισμοί δείχνουν ότι ένας μεγάλος σεισμός θα πλήξη την Ιαπωνία στην πλευρά του Ειρηνικού στην περιοχή μεταξύ Τόκυο και Όρους Φούτζι. Έτσι, επί αρκετούς μήνες, η αστυνομία και η πυροσβεστική εκτελούν ασκήσεις για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να εξοικειωθούν με τις ενέργειες που πρέπει να κάνουν στην περίπτωσι ενός σεισμού. Αλλ’ άξιζε όλη αυτή η προσπάθεια; Όχι αν κρίνη κανείς από την αντίδρασι των ανθρώπων σε τέσσερις δονήσεις που συγκλόνισαν το Τόκυο και τη γύρω περιοχή τις πρώτες πρωινές ώρες της 5ης Οκτωβρίου. Όταν η Πυροσβεστική Υπηρεσία του Τόκυο πήρε συνέντευξι από 1.005 άτομα τηλεφωνικώς, διεπιστώθη ότι 963 άτομα αισθάνθηκαν τη δόνησι στις 12,39 το πρωί, 42 εκοιμούντο την ώρα αυτή και μόνο σε 35 από τα 51 μέρη όπου άτομα χρησιμοποιούσαν φωτιές, τις έσβησαν. Μόνο 214 άτομα άνοιξαν τις πόρτες τους και ήσαν έτοιμοι για φυγή, μολονότι 614 άτομα που ερωτήθηκαν δεν πήραν καθόλου προστατευτικά μέτρα.