Γίνετε Ζηλωταί υπέρ του Ιεχωβά

«Ελθέ μετ’ εμού, και ιδέ τον ζήλόν μου υπέρ του Ιεχωβά.»—2 Βασ. 10:16, ΑΣ.

 1. (α) Ως τι είδους Θεός περιγράφεται συχνά στις Γραφές ο Ιεχωβά; (β) Ποια φράσις συνοδεύει συχνά τις διακηρύξεις των προφητών του, και γιατί;

Σ’ ΟΛΗ τη Γραφή ο Ιεχωβά, ο οποίος έκαμε το σύμπαν, αναφέρεται, ως Θεός ζηλωτής, Θεός του οποίου ο ζήλος αυτός έχει επιτελέσει καταπληκτικά θαύματα. Επομένως, όταν ο προφήτης του Ησαΐας έκαμε σπουδαίες διακηρύξεις σχετικά με τους σκοπούς του Μεγάλου Ιεχωβά, υπεγράμμισε αυτές τις διακηρύξεις με την εξής φράσι: «Ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.» (2 Βασ. 19:31· Ησ. 9:7· 37:32, ΜΝΚ) Αυτή η δήλωσις εβεβαίωνε τον λαό ότι για την εκπλήρωσι αυτών των υποσχέσεων δεν υπήρχε καμμιά αμφιβολία, εφόσον προήρχοντο από τον Παντοκράτορα, τον ζηλωτή Θεό.

2, 3. (α) Γιατί η φράσις «ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο» είναι ενδιαφέρουσα για τον λαό του Θεού; (β) Γιατί ο ζήλος του Ιεχωβά είναι μια αιτία χαράς για το ανθρώπινο γένος;

² Η έκφρασις «ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο» είναι πράγματι πολύτιμη και αξιοσημείωτη διότι τονίζει και επιμένει στο ενεργό ενδιαφέρον και την προμελετημένη αποτελεσματικότητα του Θεού για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Μ’ αυτή την έκφρασι φθάνομε να γνωρίσωμε ότι η σωτηρία από την αμαρτία και τον θάνατο και η ανανεωμένη ζωή του Θεού, δεν θα οφείλεται σε κάποια αυτόματη επεξεργασία της ιστορίας, ή σε οποιεσδήποτε φυσικές ή οικονομικές αιτίες. Θα οφείλεται στο αποτελεσματικό έργο ενός ζηλωτού Θεού, διότι διαβάζομε: «Ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.»

³ Ο ζήλος του Ιεχωβά είναι, επομένως, μια αιτία για το ανθρώπινο γένος, διότι υπόσχεται ελευθερία από τις δυνάμεις οι οποίες καταδυναστεύουν τον άνθρωπο σωματικώς και πνευματικώς, οι οποίες δυνάμεις, όπως ήταν ο Εδώμ, είναι συχνά απρόσιτες στους ταπεινούς δούλους του Θεού. Σχετικά με τον καταδυνάστη Εδώμ, ο προφήτης του Ιεχωβά εξήγγειλε: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά ο Θεός· Εξάπαντος εν τω πυρί του ζήλου μου ελάλησα κατά του υπολοίπου των εθνών, και κατά παντός του Εδώμ, οίτινες έκαμον την γην μου κληρονομίαν εαυτών εν χαρά όλης της καρδίας αυτών.» (Ιεζ. 36:5, 6, ΜΝΚ) Όλοι οι όμοιοι με τον Εδώμ καταδυνάσται, μαζί με τον Σατανά ή Διάβολο, τους δαίμονάς του και ολόκληρη την οργάνωσί του, θα αισθανθούν το πυρ του ζήλου του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα. «Θλίψις δεν θέλει επέλθει εκ δευτέρου.»—Ναούμ 1:9· Ψαλμ. 72:14.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΖΗΛΟΥ

 4. Τι μάθημα διδάσκει ο ζήλος του Ιεχωβά, και πώς αυτό το μάθημα εχρησίμευσε ως παράδειγμα στη ζωή των δούλων του Ιεχωβά;

⁴ Αυτός ο ζήλος του Ιεχωβά είναι ένα μάθημα για τον λαό του Θεού. Διδάσκει ότι αν ένα έργο αξίζη να γίνη, τότε είναι άξιο της ολοκαρδίου υποστηρίξεως μας, του ενθουσιασμού μας, του ζήλου μας, όπως ο Θεός δίνει τον εαυτό του στις ενέργειες του. Αυτή η ιδιότης του Θεού είχε χρησιμεύσει ως παράδειγμα στη ζωή των πολεμιστών, των ιερέων και των προφητών του Θεού. Ο μονογενής Υιός του Ιεχωβά Ιησούς Χριστός έδωσε το παράδειγμα αυτής της ιδιότητος, και το ίδιο έκαμαν οι απόστολοι και οι μαθηταί του Χριστού. Οι Λευίται, παραδείγματος χάριν, με ζήλο υπεστήριζαν τον Μωυσή στο Όρος Σινά τον καιρό που είχε κατασκευασθή ο χρυσούς μόσχος. Κατέσφαξαν 3.000 περίπου άνδρες, οι οποίοι είχαν ασκήσει ειδωλολατρία σ’ εκείνη την περίπτωσι. Ο Φινεές, ο γυιός του Ελεάζαρ, γυιού του Ααρών, του ιερέως του Ιεχωβά, από ζήλο για τη δικαιοσύνη του Θεού, εθανάτωσε ένα όμοιό του Ισραηλίτη και μια Μαδιανίτιδα μ’ ένα δοράτιον διότι είχαν εκουσίως διαπράξει σεξουαλική ανηθικότητα. (Έξοδ. 32:15-29· Αριθμ. 25:6-13) Ο Ψαλμωδός Δαβίδ έγραψε ότι ‘ο ζήλος του οίκου του Ιεχωβά τον είχε καταφάγει, και οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων τον Ιεχωβά είχαν επί πέσει επ’ αυτόν.’ (Ψαλμ. 69:9, ΜΝΚ) Ο Ιηού, βασιλεύς του Ισραήλ, εκάλεσε άλλους να παραστούν μάρτυρες του ζήλου του υπέρ του Ιεχωβά. Στη Γραφή περιγράφεται να τρέχη μανιωδώς με την άμαξά του, για να εκπληρώση τον ρόλο του ως εκτελεστού του Ιεχωβά. (2 Βασ. 10:16, ΜΝΚ) Πιστοί ζηλωταί έδρεψαν την αμοιβή επαίνου από τον Θεό, με την ελπίδα «καλητέρας αναστάσεως» που τους αναμένει.—Εβρ. 11:35.

5, 6. (α) Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, ποιες λέξεις χρησιμοποιούνται για να εκφράσουν τον «ζήλο»; (β) Ποιά παραδείγματα ανδρών με ζήλο έχομε στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές;

⁵ Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές τριάντα τρεις περίπου φορές εμφανίζονται οι λέξεις «ζήλος,» «ζηλώ,» «ζηλωτής» και χρησιμοποιούνται αποκλειστικώς για άνδρας. Όπως ο Ιεχωβά, στις Εβραϊκές Γραφές, υπήρξε ζηλωτής για την αγιότητά του, και όπως οι προφήται του εξεδήλωσαν ζήλο, έτσι και τώρα οι άγιοι του εκδηλώνουν τον ίδιο ζήλο, και ο Ιησούς Χριστός υπεράνω όλων. Δύο φορές στη σταδιοδρομία του ως διάκονος του Θεού, ο ζήλος του για τον Ιεχωβά τον παρεκίνησε να καθαρίση το ναό του Ιεχωβά. Ο οίκος του Ιεχωβά δεν πρέπει να μοιάζη με οίκο εμπορίου, εδήλωσε. Ο απόστολος Ιωάννης περιγράφει μια περίπτωσι με τα εξής λόγια: «Επλησίαζε δε το πάσχα των Ιουδαίων, και ανέβη εις Ιεροσόλυμα ο Ιησούς. Και εύρεν εν τω ιερώ τους πωλούντας βόας και πρόβατα και περιστεράς, και τους αργυραμοιβούς καθημένους. Και ποιήσας μάστιγα εκ σχοινίων, εδίωξε πάντας εκ του ιερού, και τα πρόβατα και τους βόας· και τα νομίσματα των αργυραμοιβών έχυσε, και τας τραπέζας ανέτρεψε· και προς τους πωλούντας τας περιστεράς είπε, Σηκώσατε ταύτα εντεύθεν· μη κάμνετε τον οίκον του Πατρός μου οίκον εμπορίου. Τότε ενεθυμήθησαν οι μαθηταί αυτού ότι είναι γεγραμμένον, ‘Ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγεν’.»—Ιωάν. 2:13-17.

⁶ Οι απόστολοι του Ιησού Χριστού ακολούθησαν το γεμάτο ζήλο παράδειγμά του. Στο εδάφιο Πράξεις 17:6, οι εναντιούμενοι κατηγόρησαν τους Χριστιανούς ότι ‘ανεστάτωναν την οικουμένην’ με τη διδασκαλία των. Είκοσι δύο περίπου χρόνια μετά τον θάνατο του Χριστού, ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Κορινθίους: «Περί της διακονίας της εις τους αγίους περιττόν είναι εις εμέ να σας γράψω. Επειδή εξεύρω την προθυμίαν σας, την οποίαν καυχώμαι περί υμών προς τους Μακεδόνας, ότι η Αχαΐα ητοιμάσθη από πέρυσι· και ο ζήλος σας διήγειρε πολλούς.» (2 Κορ. 9:1, 2) Ναι, ο Χριστιανικός ζήλος απεδείχθη ότι ήταν μεταδοτικός. Ήταν ένα χαρακτηριστικό της Χριστιανοσύνης. Διήγειρε άλλους σε ευσεβή διακονία.

ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΖΗΛΟΥ

 7. Ποιοι είναι διάφοροι ορισμοί που δίδονται στον ζήλο;

⁷ Τι είναι ζήλος; Ποικίλοι ορισμοί δίδονται, στον ζήλο όπως φλογερό πάθος για μια υπόθεσι ή, λιγώτερο συχνά, για ένα άτομο· ή μια έντονη επιθυμία για την προαγωγή κάποιου σκοπού. Αναφέρεται, επίσης, ως ειλικρίνεια, ενθουσιασμός, αφοσίωσις και ζέσις. Η λέξις ζήλος στην Εβραϊκή είναι κινάχ, που προέρχεται από το κανά και σημαίνει «κοκκινίζω» από πάθος. Η λέξις ζήλος υπονοεί ένα στοιχείο που καταναλίσκει φλογερά ανάλογα με την φλόγα του ζήλου. Και απ’ αυτό αντλούμε την έκφρασι «φλογερός ζήλος.» Σε μερικές περιοχές του κόσμου, λέγεται μερικές φορές για δραστηρίους διακόνους ότι είναι «φλογεροί υπέρ του Κυρίου.» Στη Γραφή, ένας δραστήριος ή ενθουσιώδης διάκονος του Ιεχωβά περιγράφεται ως θερμός, ενώ ένας αδρανής διάκονος αναφέρεται ως χλιαρός.

 8. Πώς και γιατί ενθαρρύνονται οι Χριστιανοί να είναι ζηλωταί;

⁸ Οι Χριστιανοί παροτρύνονται να είναι ζηλωταί εργάται υπέρ του Ιεχωβά, διότι χωρίς ζηλωτάς εργάτας, μια ζώσα θρησκεία είναι κάτι ακατανόητο. Χωρίς ζήλο, δεν μπορεί να υπάρξη φλογερός θρίαμβος, ούτε τελειοποιημένες Χριστιανικές προσωπικότητες, ούτε αμοιβή ή έργα Χριστιανικής πίστεως που παραμένουν. Επομένως, ο απόστολος Παύλος γράφει: «Εις την σπουδήν άοκνοι· κατά το πνεύμα ζέοντες· τον Ιεχωβά δουλεύοντες· εις την ελπίδα χαίροντες.» (Ρωμ. 12:11, 12, ΜΝΚ) «Παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Ιεχωβά, και ουχί εις ανθρώπους εξεύροντες ότι από του Ιεχωβά θέλετε λάβει την ανταπόδοσιν της κληρονομίας· διότι εις τον Κύριον Χριστόν δουλεύετε.» (Κολ. 3:23, 24, ΜΝΚ) «Περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.» (1 Κορ. 15:58) Ο Παύλος αυτά δεν τα έλεγε μόνο, αλλά και τα ζούσε. Ο Βιβλικός συγγραφεύς Λουκάς μάς λέγει ότι «Ο Παύλος συνεσφίγγετο κατά το πνεύμα, διαμαρτυρόμενος προς τους Ιουδαίους ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός.» (Πράξ. 18:5) Οι Χριστιανοί έχουν κληθή σε γεμάτη ζήλο δράσι σχετικά με τον Κύριο και αυτή η φλογερή υπηρεσία είναι εκείνη η οποία κερδίζει την αμοιβή της αιωνίου ζωής.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ ΖΗΛΟΥ

9, 10. Πώς αποδεικνύεται ότι υπάρχει έντιμος και ανέντιμος ζήλος;

⁹ Είσθε ζηλωτής υπέρ του Κυρίου; Οι άνθρωποι σφάλλουν, διότι κάθε ζήλος δεν είναι καλός. Όταν ο ζήλος διεγείρεται σε βαθμό πάθους, τότε συχνά γίνεται οργή όταν καταναλίσκεται σε ιδιοτελείς επιδιώξεις, τότε γίνεται ζηλοτυπία. Ζήλος χωρίς ακριβή γνώσι των βουλών του Θεού μπορεί να μετατραπή σε φανατισμό. Έτσι ο ζήλος μπορεί να είναι έντιμος ή ατιμωτικός. Μπορεί να υπάρχη καλώς κατευθυνόμενος ζήλος ή κακώς κατευθυνόμενος ζήλος.

¹⁰ Παραδείγματος χάριν, ο απόστολος Παύλος στα εδάφια Ρωμαίους 10:2, 3 γράφει: «Διότι μαρτυρώ περί αυτών, ότι έχουσι ζήλον Θεού, αλλ’ ουχί κατ’ επίγνωσιν. Επειδή μη γνωρίζοντες την δικαιοσύνην του Θεού, και ζητούντες να συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην, δεν υπετάχθησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού.» Έτσι ο απόστολος αποκαλύπτει ότι υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι πιθανόν να είναι απολύτως ειλικρινείς στις θρησκευτικές των πεποιθήσεις και να το πράττουν με ζήλο, αλλά πράγματι χωρίς βάσι, χωρίς ακριβή γνώσι της αληθείας του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι πολύ συχνά είναι περισσότερο ανήσυχοι να συστήσουν την ιδική των δικαιοσύνη παρά τη δικαιοσύνη του Θεού. Όπως είπε μια κυρία σ’ ένα διάκονο των μαρτύρων του Ιεχωβά: «Δεν θα σας επίστευα και αν ακόμη εγνώριζα ότι έχετε την αλήθεια!» Υπάρχουν, όμως, και μερικοί, οι οποίοι αλλάζουν. Ο απόστολος Παύλος ήταν ένας τέτοιος. Στα εδάφια 1 Τιμόθεον 1:12, 13, παραδέχεται ότι στην προηγουμένη του πορεία ζωής ήταν ένας Φαρισαίος σε άγνοια. «[Εμέ] τον πρότερον όντα βλάσφημον, και διώκτην και υβριστήν· ηλεήθην όμως διότι αγνοών έπραξα εν απιστία.» Χωρίς αμφιβολία υπάρχουν σήμερα πολλοί, όπως ο από την Ταρσό Σαύλος, οι οποίοι ενεργούν από άγνοια και έλλειψι πίστεως. Είσθε ένας από αυτούς; Είθε ο Λόγος του Θεού να καθοδηγή τον ζήλον σας.

11, 12. (α) Δείξτε περιπτώσεις όπου ένας ζήλος αμαθείας μετετράπη σε ζήλο διωγμού. (β) Τι αποδεικνύει ότι ένας τέτοιος ζήλος δεν μπορούσε να είναι του Θεού ή του Χριστού;

¹¹ Συχνά ένας ζήλος που στηρίζεται σε άγνοια μπορεί να μεταστραφή σε ζήλο για διωγμό, όπως συνέβη στην περίπτωσι του Σαούλ από την Ταρσό. Ο Σαούλ, ο οποίος έγινε Παύλος, εξομολογείται: «Ηκούσατε την ποτέ διαγωγήν μου εν τω Ιουδαϊσμώ, ότι καθ’ υπερβολήν εδίωκον την εκκλησίαν του Θεού, και εκακοποίουν αυτήν και προέκοπτον εις τον Ιουδαϊσμόν υπέρ πολλούς συνηλικιώτας εν τω γένει μου, περισσότερον ζηλωτής υπάρχων, των πατρικών μου παραδόσεων.» (Γαλ. 1:13, 14· Φιλιππησ. 3:6) Ακόμη και σήμερα άνθρωποι που ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί και έχουν ζήλο για τις θρησκευτικές των πεποιθήσεις παρεκκλίνουν από την πορεία των για να διώξουν τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά. Μια έκθεσις του έτους 1966 από την Ινδονησία ομιλεί για οχλοκρατική βία και για Χριστιανούς διακόνους οι οποίοι στην εκτέλεσι της διακονίας των εδάρησαν από Διαμαρτυρομένους κληρικούς. Η αφήγησις λέγει: «Τέσσερες από τους κληρικούς της πόλεως και εξήντα περίπου πρεσβύτεροι των διαφόρων εκκλησιών της πόλεως πολιόρκησαν το σπίτι ενός ενδιαφερομένου ατόμου όπου διεξήγετο η πρώτη μελέτη Σκοπιάς. Όταν οι ειδικοί σκαπανείς και ο οικοδεσπότης βγήκαν για να διαπιστώσουν την αιτία του θορύβου, ο όχλος κατέρριψε τον φράκτη και επετέθη εναντίον των τριών αδελφών. Όλοι ετραυματίσθησαν. Ένας από τους ειδικούς σκαπανείς εδάρη σε βαθμό αναισθησίας και κατόπιν ελακτίσθη με βάρβαρο τρόπο από τον προϊστάμενο κληρικό. . . . Ο κληρικός, ο οποίος υπεκίνησε αυτή την οχλοκρατία, επεσκέφθη αργότερα ένα άλλο νησί όπου προσφάτως είχαν μετοικήσει δύο οικογένειες μαρτύρων του Ιεχωβά και είχαν κτίσει σπίτια. Αφού έκαμε ένα εμπρηστικό κήρυγμα εναντίον των αδελφών, ωδήγησε το εκκλησίασμα έξω από το ναό στα σπίτια των δύο αδελφών και κατέστρεψαν τα σπίτια των, εγκαταλείποντας δώδεκα άτομα χωρίς κατοικία.» Φυσικά, δεν ήταν ζήλος υπέρ του Ιεχωβά αυτό που εξεδήλωσαν αυτοί οι κληρικοί, αλλά ένας παρωδηγημένος ζήλος, ο οποίος τους έκαμε να ενεργήσουν αντίθετα προς το θέλημα του Θεού. Συμπεριφέρθηκαν όπως ο Σαούλ από την Ταρσό, ο οποίος αργότερα λυπήθηκε για τις αποκρουστικές πράξεις του. Αυτοί οι κληρικοί είναι πολύ πιθανόν να κάμουν το ίδιο.

¹² Αυτή δεν είναι η μόνη περίπτωσις παρωδηγημένου θρησκευτικού ζήλου που εκδηλώνεται με διωγμό του αθώου. Η ιστορία είναι γεμάτη από αφηγήσεις θρησκευτικών ιεροεξετάσεων, θρησκευτικής βίας, θρησκευτικών οχλαγωγιών και φόνων. Ο Ιησούς Χριστός και, όπως αναφέρεται, οι περισσότεροι από τους αποστόλους του εφονεύθησαν στα χέρια, θρησκευόμενων ζηλωτών, και το ίδιο είχε συμβή στους προφήτας του Θεού πριν από αυτούς. (Ματθ. 23:34, 35) Ένας τέτοιος παρωδηγημένος ζήλος δεν μπορούσε να είναι Χριστιανοσύνη στην πράξι με οποιαδήποτε προσπάθεια της φαντασίας, διότι οι Χριστιανοί δεν έχουν εντολή να διώκουν, αλλά ν’ αγαπούν, ακόμη και τους εχθρούς των.—Ματθ. 5:43-48.

13. Ποια παραδείγματα έχομε που δείχνουν ότι ο δεισιδαιμονικός ζήλος μπορεί να οδηγήση σε χαμερπείς πράξεις;

¹³ Ο δεισιδαιμονικός ζήλος μπορεί να οδηγήση θρησκευομένους να χάσουν τα λογικά των και να πιστεύσουν ότι πράγματι προσφέρουν υπηρεσία στον Θεό με τις χαμερπείς των πράξεις. Οι λάτρεις του Βάαλ στην εποχή του Ηλία κατελήφθησαν από φρενίτιδα, και «επεκαλούντο μετά φωνής μεγάλης, και κατετέμνοντο κατά την συνήθειαν αυτών με μαχαίρας και με λόγχας, εωσού αίμα εξεχύθη επ’ αυτούς» με την ελπίδα ότι ο Βάαλ θ’ απαντούσε στις αιτήσεις των. Αλλά ο Βάαλ δεν ήταν ο αληθινός Θεός, αλλά μια ανίσχυρη εικόνα ανθρωπίνης κατασκευής. Ο Ηλίας απέδειξε ότι ο Ιεχωβά ήταν ο αληθινός Θεός και καλούσε τους ανθρώπους να γίνουν ζηλωταί υπέρ του Ιεχωβά. (1 Βασ. 18:21-40) Ο Ιησούς Χριστός αφηγήθηκε μια προφητεία σχετικά με την εποχή μας και έδειξε ότι οι άνθρωποι θα ήσαν εξίσου απληροφόρητοι όσον αφορά τον αληθινό Θεό σήμερα όπως ήσαν και στην εποχή του Ηλία. Ο Ιησούς είπε: «Τότε θέλουσι σας παραδώσει [τους αληθινούς Χριστιανούς] εις θλίψιν, και θέλουσι σας θανατώσει· και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου.» «Έρχεται ώρα,» είπε, «καθ’ ην πας όστις σας θανατώση θέλει νομίσει ότι προσφέρει λατρείαν εις τον Θεόν. Και ταύτα θέλουσι σας κάμει, διότι δεν εγνώρισαν τον Πατέρα, ουδέ εμέ.» (Ματθ. 24:9· 23:34· Ιωάν. 16:2, 3) Οι λόγοι του Ιησού αποδεικνύουν αναμφισβήτητα ότι ο δεισιδαιμονικός ζήλος είναι εκείνος που ωθεί αυτούς τους ανθρώπους σε πράξεις βίας εναντίον των δούλων του Θεού.

ΑΛΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΖΗΛΟΥ

14. Πώς μπορεί ένας ζήλος να είναι υποκριτικός, με διεστραμμένα ελατήρια;

¹⁴ Ο ζήλος μπορεί να έχη και διεστραμμένο ελατήριο. Μπορεί να είναι υποκριτικός στην επιδεικτικότητά του. Οι Φαρισαίοι της παραβολής του Ιησού άρχιζαν να προσεύχωνται: «Ευχαριστώ σοι, Θεέ, ότι δεν είμαι καθώς οι λοιποί άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και καθώς ούτος ο τελώνης. Νηστεύω δις της εβδομάδος, αποδεκατίζω πάντα όσα έχω.» Ενδιεφέρετο τόσο πολύ για τον εαυτό του ώστε επροδίδετο το ιδιοτελές του ελατήριο. Όχι όπως ο τελώνης ο οποίος έτυπτε το στήθος του και έλεγε: «Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ.» (Λουκ. 18:10-14) Ο Ιησούς είπε ότι θα υπήρχαν πολλοί οι οποίοι θα έλεγαν: «Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά;» Και θα ομολογήση σ’ αυτούς: «Ποτέ δεν σας εγνώρισα, φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν.» (Ματθ. 7:22, 23) Αυτή είναι η τραγωδία ενός υποκριτικού ζήλου: δεν φέρνει διαρκή αμοιβή. Γιατί να μη είσθε αντιθέτως ζηλωταί υπέρ του Ιεχωβά;

15. Τι είναι ένας φιλόνεικος ζήλος;

¹⁵ Υπάρχει, επίσης, ένας φίλερις ή φιλόνεικος ζήλος, ένας ζήλος, ο οποίος επιχειρηματολογεί για λέξεις, τρόπους και συνήθειες. Ο Παύλος, στα εδάφια 1 Κορινθίους 11:11-16, προσπαθεί να διευθετήση το ζήτημα τού να καλύπτη μια γυναίκα την κεφαλή της στην εκκλησία, και ύστερα λέγει: «Εάν τις όμως φαίνηται ότι είναι φιλόνεικος, ημείς τοιαύτην συνήθειαν δεν έχομεν, ουδέ αι εκκλησίαι του Θεού.» Προηγουμένως σ’ αυτή την ιδία επιστολή, ο Παύλος δείχνει ότι υπήρχαν έριδες όσον αφορά το ποιόν ακολουθούσαν: «Διότι όταν λεγη τις, Εγώ δε είμαι του Παύλου· άλλος δε, Εγώ του Απολλώ· δεν είσθε σαρκικοί;» (1 Κορ. 3:4) Αυτοί είναι ανάγκη να γίνουν ζηλωταί υπέρ του Ιεχωβά και όχι να σπαταλούν ζωτική ενέργεια για ασήμαντα ζητήματα.

16. (α) Με ποιο τρόπο μπορεί ο ζήλος να είναι μεροληπτικός; Δώστε ένα παράδειγμα. (β) Τι συνέστησε ο άγγελος στους χλιαρούς της Λαοδικείας;

¹⁶ Ο ζήλος μπορεί, επίσης, να είναι μεροληπτικός. Οι Εφραϊμίται περιεγράφοντο ως άρτοι ψημένοι μόνο από το ένα μέρος, δηλαδή, μισοψημένοι. (Ωσηέ 7:8) Η αφοσίωσίς των και η υπηρεσία των στον Θεό ήταν με μισή καρδιά. Πόσους ανθρώπους γνωρίζομε ομοίους με αυτούς; Ανθρώπους οι οποίοι ταλαντεύονται μεταξύ δύο φρονημάτων—ανθρώπους οι οποίοι χαίρουν ν’ ακούουν για τη βασιλεία του Θεού, αλλά οι οποίοι αγαπούν κι αυτόν τον κόσμο, επίσης. Με το στόμα των επαινούν τον λαό του Θεού διότι εκτελούν ένα καλό έργο, αλλά αυτοί οι ίδιοι δεν συμμετέχουν σ’ αυτό. Μερικοί πιθανόν ακόμη να παρευρίσκονται στις συναθροίσεις του λαού του Θεού, αλλά ποτέ δεν το κάνουν αυτό μια τακτική συνήθεια. Θεωρούν ότι αυτοί οι ίδιοι είναι Χριστιανοί, και μάλιστα πολύ πνευματικοί. Όπως οι Λαοδικείς, δεν είναι ούτε θερμοί ούτε ψυχροί. Είναι χλιαροί. Εξαπατούν τον εαυτό των με τη σκέψι ότι είναι πνευματικώς πλούσιοι και ότι ο Θεός ευαρεστείται πολύ με τις χλιαρές των προσπάθειες. Αλλ’ αυτό είναι απάτη, όπως είχε λεχθή στον άγγελο της εκκλησίας των Λαοδικέων να τονίση: «Επειδή είσαι χλιαρός, και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου. Διότι λέγεις, Ότι πλούσιος είμαι, και επλούτησα, και δεν έχω χρείαν ουδενός, και δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος, και ελεεινός, και πτωχός, και τυφλός, και γυμνός· συμβουλεύω σε να αγοράσης παρ’ εμού χρυσίον δεδοκιμασμένον εκ πυρός, δια να πλουτήσης· και ιμάτια λευκά, δια να ενδυθής, και να μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου· και χρίσον τους οφθαλμούς σου με κολλούριον, δια να βλέπης. Εγώ όσους αγαπώ, ελέγχω και παιδεύω· γενού λοιπόν ζηλωτής και μετανόησον.» (Αποκάλ. 3:14-19) Δεν είναι πάρα πολύ αργά για ν’ αφυπνισθή ένας από αυτή την απαθή, χλιαρή κατάστασι. Ο άγγελος συνιστά «γενού . . . ζηλωτής» υπέρ του Ιεχωβά.

17. (α) Πώς ο ζήλος μπορεί να είναι προσωρινός; Αναφέρετε ένα παράδειγμα, (β) Πώς σήμερα μπορεί ο ζήλος ν’ αποδειχθή προσωρινός;

¹⁷ Υπάρχει, επίσης ένας ζήλος, ο οποίος είναι προσωρινός, ένας ζήλος ο οποίος εγκαταλείπει την προσπάθεια. Όταν ο Ιωάς, βασιλεύς του Ισραήλ, ήλθε στον προφήτη Ελισσαιέ και έκλαυσε για το καταφανές κατάντημα του Ισραήλ, ο Ελισσαιέ τού είπε ν’ ανοίξη το παράθυρο προς ανατολάς και να τοξεύση ένα βέλος. Ο Ιωάς το έπραξε αυτό. Ο Ελισσαιέ ανεφώνησε τότε: «Το βέλος της σωτηρίας του Ιεχωβά, και το βέλος της σωτηρίας εκ των Συρίων! και θέλεις πατάξει τους Συρίους εν Αφέκ, εωσού συντέλεσης αυτούς.» (2 Βασ. 13:14-17, ΜΝΚ) Η δήλωσις του Ελισσαιέ θα έπρεπε να ενθουσιάση τον βασιλέα, αλλά τον ενθουσίασε; Όταν ο Ελισσαιέ του είπε να πάρη τα βέλη που είχε και να τοξεύση μ’ αυτά τη γη, τι έκαμε ο Ιωάς; Με τον ήχο της νίκης που αντηχούσε στ’ αυτιά του, θα έπρεπε να είχε κονιορτοποιήσει τη γη μ’ αυτά. Αντιθέτως, επάταξε με ασθενή τρόπο τρεις φορές τη γη και εστάθη. Ο Ελισσαιέ «ωργίσθη εις αυτόν . . . και είπεν, Έπρεπε να πατάξης πεντάκις ή εξάκις· τότε ήθελες πατάξει τους Συρίους εωσού συντελέσης αυτούς· τώρα όμως τρις θέλεις πατάξει τους Συρίους.» (2 Βασ. 13:18, 19) Ο Ιωάς απεκάλυψε ότι ο ζήλος του ήταν προσωρινός. Εγκατέλειψε τον αγώνα. Δεν επέτρεψε να τον ενθουσιάση η υπόσχεσις του Ιεχωβά, όπως θα έπρεπε, αν είχε πιστεύσει πλήρως. Έτσι και σήμερα, πολλοί οι οποίοι ακούουν τις υποσχέσεις του Θεού τις αντιμετωπίζουν γρήγορα με αμφιβολία, σκεπτικισμό και υποψία. Η δυνατή φλόγα συχνά μεταστρέφεται σε απλή σπίθα και απορούν γιατί, δεν είναι ζηλωταί υπέρ του Ιεχωβά. Σ’ αυτόν που διστάζει, ο Λόγος του Θεού λέγει: «Ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον. Διότι ας μη νομίζη ο άνθρωπος εκείνος, ότι θέλει λάβει τι παρά του Ιεχωβά. Άνθρωπος δίγνωμος είναι ακατάστατος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού.» (Ιάκ. 1:6-8, ΜΝΚ) Όταν ένας υπηρετή τον Ιεχωβά, δεν υπάρχει χώρος γι’ αμφιβολία. Ο Ιεχωβά απαιτεί αποκλειστική αφοσίωσι. Η κατάδυσις μέσα στην υπηρεσία του πρέπει να είναι ολοκάρδια, χωρίς επιφυλάξεις και αιωνία. «Εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει.»—Γαλ. 6:9.

ΕΝΑΣ ΓΝΗΣΙΟΣ ΖΗΛΟΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

18. (α) Τι είναι γνήσιος ζήλος; (β) Πώς εκδηλώνεται ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος ο γνήσιος ζήλος;

¹⁸ Υπάρχει ένας γνήσιος ζήλος, ο οποίος είναι ένα ειλικρινές θερμό ενδιαφέρον για την δόξα του Θεού και την πνευματική ευημερία του ανθρωπίνου γένους. Είναι ο ζήλος ο οποίος πηγάζει από την θεία εντολή: «Γενού . . . ζηλωτής.» (Αποκάλ. 3:19) Βρίσκει το παράδειγμά του στον Χριστό Ιησού, ο οποίος «διήλθεν ευεργετών και θεραπεύουν πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου· διότι ο Θεός ήτο μετ’ αυτού.» (Πράξ. 10:38) Ο απόστολος Παύλος είπε στον Τίτο: ο Χριστός «έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, δια να μας λυτρώση από πάσης ανομίας, και να μας καθαρίση εις εαυτόν λαόν εκλεκτόν, ζηλωτήν καλών έργων.» (Τίτον 2:14.) Αυτός ο ζήλος εξεδηλώθη σ’ όλους τους αιώνες στη στάσι Χριστιανών έναντι της σπουδαιότητος της υπηρεσίας του Θεού. Αφιερωμένοι Χριστιανοί έδωσαν στη λατρεία του Θεού την πρώτη θέσι στη ζωή των. (Ματθ. 6:33) Έγιναν ζηλωταί υπέρ του Ιεχωβά. Και αυτός ο ζήλος μπορεί να φανή στη Χριστιανική των διαγωγή και λατρεία, στην επιθυμία και την προσπάθεια που καταβάλλουν για να μεταμορφώσουν τις διάνοιές των και τις προσωπικότητές των σύμφωνα με τον νουν και την προσωπικότητα του Χριστού. Η καθημερινή των ζωή είναι εμποτισμένη με ζήλο υπέρ του Ιεχωβά. Σ’ αυτούς, βρίσκουν εκπλήρωσι οι λόγοι του αποστόλου Παύλου: «Να μη περιπατήτε πλέον, καθώς και τα λοιπά έθνη περιπατούσιν, εν τη ματαιότητι του νοός αυτών, εσκοτισμένοι την διάνοιαν, απηλλοτριωμένοι όντες από της ζωής του Θεού, δια την άγνοιαν την ούσαν εν αυτοίς, δια την πώρωσιν της καρδίας αυτών· οίτινες αναισθητούντες, παρέδωκαν εαυτούς εις την ασέλγειαν, δια να εργάζονται πάσαν ακαθαρσίαν ακόρεστως. Σεις όμως δεν εμάθετε ούτω τον Χριστόν, επειδή αυτόν ηκούσατε, και εις αυτόν εδιδάχθητε, καθώς είναι η αλήθεια εν τω Ιησού· να απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας· και να ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας, και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.»—Εφεσ. 4:17-24.

19. Ποια ερωτήματα υποχρεούμεθα να θέσωμε, και πού θα βρεθούν απαντήσεις στα ερωτήματα μας;

¹⁹ Αλλά πού μπορείτε να βρήτε σήμερα ένα τέτοιο ζήλο μέσα σ’ ένα κόσμο γεμάτον από θρησκευτική έξαψι; Ποιος σήμερα σ’ αυτόν τον αιώνα της επιστήμης θέλει να γίνη ζηλωτής υπέρ του Ιεχωβά; Ποιοι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να θέσουν κατά μέρος τους παλαιούς ευκόλους τρόπους χαλαρής ζωής σ’ ένα κόσμο όπου η ηθική καταρρέει και υπάρχουν έγκλημα και στασιασμός, για μια νέα προσωπικότητα; Ποια απόδειξι έχομε ότι υπάρχει ένας γνήσιος θρησκευτικός ζήλος υπέρ του Ιεχωβά στη γη; Το κατωτέρω άρθρο θ’ απαντήση σ’ αυτά και άλλα επίκαιρα ερωτήματα.

[Εικόνα στη σελίδα 649]

Ο ζήλος για τον Ιεχωβά παρεκίνησε τον Ιησού να καθαρίση τον ναό

[Εικόνα στη σελίδα 653]

Ο Ιωάς έδειξε ζήλον υπέρ του Ιεχωβά αλλά δεν τον διετήρησε. Τέτοιος προσωρινός ζήλος πρέπει ν’ αποφεύγεται από τους Χριστιανούς σήμερα