Ποιος Βλέπει τον Βασιλέα του Νέου Κόσμου στο Ναό;

«Και ηνοίχθη ο ναός του Θεού εν τω ουρανώ, και εφάνη η κιβωτός της διαθήκης αυτού εν τω ναώ αυτού· και έγειναν αστραπαί και φωναί και βρονταί και σεισμός και χάλαζα μεγάλη.»—Αποκάλυψις 11:19.

 1. Πού είναι ο Ιεχωβά Βασιλεύς; Γιατί αυτό είναι παρηγορητικό;

Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι Βασιλεύς στο ναό του. Είναι αθάνατος και θα βασιλεύη στους αιώνας των αιώνων. Τι παρηγορητικό γεγονός είναι αυτό, αφού η προσπάθεια του «Χριστιανισμού» να κυβερνά ως βασιλεύς απέτυχε οικτρά και το θρησκευτικό αυτό σύστημα είναι τώρα νεκρό στα όμματα του Θεού! Κάθε περαιτέρω επιστήριξις στον «Χριστιανισμό» για καλή, σταθερή κυβέρνησι της γης είναι ανόητη και μάταιη.

 2. Σύμφωνα με το Αποκάλυψις 11, τι ακολουθεί την έναρξι της βασιλείας του;

² Η πηγή κάθε δικαιωματικής κυβερνήσεως είναι ο Παγκόσμιος Άρχων, Ιεχωβά Θεός. Ο Ιησούς Χριστός εδίδαξε τους μαθητάς του να προσεύχωνται για την κυβέρνησί Του. Τον καιρό της ιδρύσεώς της πρέπει να έλθη μια όρασις του Υπερτάτου Παγκοσμίου Άρχοντος στο ναό του. Τούτο μας διευκρινίζεται στην Αποκάλυψι. Αυτή δείχνει το έτος 1914 και λέγει: «Και έγειναν φωναί μεγάλαι εν τω ουρανώ [όπου εγκαθίσταται η κυβέρνησις], λέγουσαι, Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών, και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.» Πιστοί Χριστιανοί εξεικονίζονται σαν να δίνουν απόκρισι σ’ αυτό το σπουδαιότατο γεγονός με τα εξής λόγια: «Ευχαριστούμέν σοι, Κύριε [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.] Θεέ Παντοκράτωρ, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος· διότι έλαβες την δύναμίν σου την μεγάλην, και εβασίλευσας· και τα έθνη ωργίσθησαν [αυτό έκαμαν στο 1914], και ήλθεν η οργή σου, και ο καιρός . . . να διαφθείρης τους διαφθείροντας την γην.» Αυτός βασιλεύει στο ναό του. Στους αρχαίους χρόνους εβασίλευε πάνω στον εκλεκτό του λαό Ισραήλ, και τότε η παρουσία του στο ναό εσυμβολίζετο από την κιβωτό της διαθήκης του. Τώρα, λοιπόν, που ανέλαβε τη δυναμί του για να βασιλεύση στη γη καθώς και στον ουρανό, πρέπει να επακολουθήση η όρασίς του στο ναό του. «Και ηνοίχθη ο ναός του Θεού εν τω ουρανώ, και εφάνη η κιβωτός της διαθήκης αυτού εν τω ναώ αυτού· και έγειναν αστραπαί και φωναί και βρονταί και σεισμός και χάλαζα μεγάλη.»—Αποκάλυψις 11:15-19· Ψαλμός 99:1-3.

 3. Ποιος βλέπει την όρασι του ναού, και πώς το ξέρομε αυτό;

³ Ποιος βλέπει τώρα την όρασι του ναού; Η προφητεία του Ησαΐα, κεφάλαιον 6, απαντά στην ερώτησι για μας. Το 774 π.Χ. ο προφήτης είχε μια όρασι, εξεικόνιζε δε αυτός την τάξι των ατόμων που ανήκουν στη γενεά μας και που έλαβαν την όρασι του ναού από το 1914 μ.Χ. Ο Ησαΐας ήταν εκείνος που εξέφερε τα λόγια που απευθύνονται στον πιστό λαό του Θεού: «Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και ο δούλος μου, τον οποίον έκλεξα. Ο Ησαΐας ο ίδιος ήταν ένας από τους μάρτυρας του Υψίστου Θεού. Προεικόνιζε, συνεπώς, τους σημερινούς κεχρισμένους μάρτυρας του Ιεχωβά. (Ησαΐας 43:10, Α.Σ.Μ.) Ας εξετάσωμε λοιπόν τα γεγονότα σχετικά με την όρασι του ναού που είδε ο Ησαΐας και ας παραβάλωμε τα σημερινά γεγονότα μαζί τους.

ΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ

 4. Ποιο γεγονός προσδιώρισε το έτος που ο Ησαΐας είδε την όρασι;

⁴ «Κατά το έτος εν ω απέθανεν Οζίας ο Βασιλεύς, είδον τον Κύριον καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου, και το κράσπεδον αυτού εγέμισε τον ναόν.» (Ησαΐας 6:1) Ο θάνατος του Οζία προσδιορίζει το έτος της δράσεως ως το 774 π.Χ. Ο ανθρώπινος βασιλεύς του Ισραήλ που εκάθητο άλλοτε επάνω στον ‘θρόνον του Ιεχωβά’ στην Ιερουσαλήμ, αποθνήσκει διότι εισέβαλε παρανόμως στο ναό, αλλά ο πραγματικός Βασιλεύς φαίνεται ενθρονισμένος στο ναό του. Ο Οζίας απέθανε σ’ ένα σπίτι χωριστό από το ναό και το βασιλικό ανάκτορο, σαν ένας άνθρωπος καταραμένος από τον Θεό με τη μοιραία ασθένεια της λέπρας, ενώ ο υιός του Ιωνάθαν κυβερνούσε αντ’ αυτού μέσα στην Ιερουσαλήμ. (2 Χρονικών 26:21-23) Έτσι η βασιλεία του Ιεχωβά του αληθινού Βασιλέως στο ναό αντισταθμίζει το θάνατο του αλαζονικού βασιλέως κάτω από θεία κατάρα.

 5. Αυτό ήταν άραγε το έτος που ο Ησαΐας καθιερώθηκε στην προφητική υπηρεσία; Ποιες είναι οι σχετικές ενδείξεις;

⁵ Το έτος εκείνο δεν ήταν το έτος που ο Ησαΐας εκλήθη ή καθιερώθηκε στην προφητική υπηρεσία. Τα πέντε προηγούμενα κεφάλαια της προφητείας του δείχνουν ότι αυτός είχε ήδη παρουσιάσει δράσιν ως προφήτης πριν από το αξιομνημόνευτο εκείνο έτος. Αι «ημέραι του Οζίου» στις οποίες επροφήτευσε ο Ησαΐας, πρέπει να υπήρξαν ημέρες, πιθανώς έτη, πριν από το θάνατό του, διότι ο Ησαΐας έγραψε ιστορικά υπομνήματα της βασιλείας του Οζία. (2 Χρονικών 26:22) Αυτό είναι ομοίως αληθές για τη μεταγενέστερη τάξι του Ησαΐα, της οποίας υπάρχει σήμερα ένα υπόλοιπο. Ο απόστολος Παύλος έγραψε την επιστολή του προς Εβραίους το 61 περίπου (μ.Χ.) και μιλεί ήδη εκείνο τον καιρό για την τάξι του Ησαΐα, εις Εβραίους 2:13, 14. Εκεί παραθέτει λόγια του Ησαΐα που βρίσκονται στο δέκατο όγδοο εδάφιο του ογδόου κεφαλαίου της προφητείας του, όπου ο προφήτης λέγει: «Ιδού εγώ, και τα παιδία τα οποία μοι έδωκεν ο Ιεχωβά.» (Μ.Ν.Κ.) Ο Παύλος έπειτα δείχνει ότι ο Ιησούς έγινε η κεφαλή αυτής της τάξεως του Ησαΐα με το να κατέλθη από τον ουρανό και να γίνη σάρκα και αίμα, το ίδιο όπως ήσαν και αυτά τα Θεόδοτα «παιδία», οι ακόλουθοί του. Πράγματι, οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές εφαρμόζουν στον Ιησούν και στους μαθητάς του τού πρώτου αιώνος την εντολή που ο Ησαΐας έλαβε στο ναό και την οποίαν ανέγραψε εις Ησαΐαν 6:9, 10. Αυτό αποδεικνύει ότι η τάξις του Ησαΐα υπήρχε στον πρώτον αιώνα και ότι αυτή εξεπλήρωσε μερικώς την προφητεία, δεκαεννέα ήδη αιώνες πριν από την εποχή μας.

 6. Σε ποιους λαμβάνει χώραν η τελική εκπλήρωσις της οράσεως; Πότε;

⁶ Αλλά η τελική εκπλήρωσις της οράσεως του Ησαΐα λαμβάνει χώραν στο υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά, στην τάξι Ησαΐα του καιρού μας. Λαμβάνει χώραν αφού ο Ιεχωβά άρχισε να βασιλεύη το 1914 με την ενθρόνισι του Υιού του Ιησού Χριστού ως Βασιλέως με ράβδον σιδηράν για να συντρίψη τα έθνη του κόσμου τούτου στην ερχόμενη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Αργότερα, το 1918, ο Ιεχωβά εμφανίσθηκε στο ναό αποστέλλοντας εκεί τον Βασιλέα του, τον υποσχεμένον «άγγελον της διαθήκης», για να κρίνη όλους εκείνους που ισχυρίζονται ότι ανήκουν στον οίκον του Θεού. (Μαλαχίας 3:1· 1 Πέτρου 4:17) Τα γεγονότα, λοιπόν, δείχνουν ότι η όρασις του ναού συνέπεσε στο 1919.

 7. Πώς ο Οζίας έφθασε να παταχθή με την πληγή που τον θανάτωσε;

⁷ Τι, λοιπόν, στο 1919 αντιστοιχεί με τον θάνατο του Βασιλέως Οζία; Ο Οζίας ήταν ένας βασιλεύς της γενεαλογικής γραμμής του Δαβίδ και έφερε μεγάλη ευημερία στον Ισραήλ κατά τη διάρκεια μιας μακράς βασιλείας. Ο Θεός είχε εμπνεύσει τον Βασιλέα Δαβίδ να πη ότι Αυτός θα ήγειρε έναν άρχοντα σαν τον αρχαίον Μελχισεδέκ, τον βασιλέα της Σαλήμ. Όπως και ο Μελχισεδέκ, ο άρχων αυτός από τη γενεαλογική γραμμή του Δαβίδ θα ήταν ιερεύς καθώς και βασιλεύς που θα εκάθητο στον ‘θρόνον του Ιεχωβά’. Θα ήταν ο Μεσσίας ή Χριστός, μέσω του οποίου όλοι οι λαοί της γης θα ηυλογούντο με μια τελεία κυβέρνησι. Ο Οζίας, φυσιωμένος από υπερηφάνεια έπειτα από μακρά ευημερία, αξίωσε τώρα να προσθέση στο βασιλικό του αξίωμα τα καθήκοντα του αρχιερέως του Ισραήλ, ωσάν να ήταν από τη γραμμή του Μελχισεδέκ. Αξίωσε ότι ήταν ο Μεσσίας ή Χριστός, στον οποίον ο Ιεχωβά είχε ομόσει με όρκο που ανεγράφη στην προφητεία του Δαβίδ, στον Ψαλμό 110:4: «Ώμοσεν ο Ιεχωβά, και δεν θέλει μεταμεληθή, Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.» (Α.Σ.Μ.) Ο Οζίας ήταν έτσι χειρότερος από τον Κορέ και τους 250 συνεργούς του στασιαστάς που επροκάλεσαν τον Μωυσή και τον Ααρών και αξίωσαν να προσφέρουν θυμίαμα στον Ιεχωβά όπως ο αρχιερεύς και οι υιοί του, διότι ο Κορέ και οι άνθρωποί του ήσαν από τη φυλή του Λευί, το ίδιο όπως και ο Μωυσής και ο Ααρών. (Αριθμοί 16:1-40· Έξοδος 30:1-10, 34-38· Ιούδας 11, 12· Αριθμοί 18:7) Έτσι ο Ιεχωβά επάταξε τον Οζία με λέπρα, και δεν μπορούσε πια να παρευρίσκεται στο ναό ή να κάθεται στο θρόνο. Οι προφητείες αναφέρουν ένα σεισμό που έγινε στις ημέρες του Οζία, αλλά δεν μπορούμε να είμεθα βέβαιοι αν αυτός συνέβη στον καιρό της ιερόσυλης πράξεώς του.—Αμώς 1:1· Ζαχαρίας 14:5· επίσης Ιωσήπου Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, βιβλίο Θ΄, κεφάλαιο 10, παραγρ. 4.

 8. Ποια τάξις ευημερούσε άλλοτε σαν τον Οζία, και έως πότε;

⁸ Με όμοιο τρόπο ο θρησκευτικός κλήρος του «Χριστιανισμού» εφάνηκε ότι ευημερούσε με θεία εύνοια έως το 1914 μ.Χ. Σ’ αυτό το έτος ετελείωσαν οι καιροί που ήσαν προσδιωρισμένοι για τα κοσμικά έθνη να έχουν την κυριαρχία της γης. Τότε ο Ιεχωβά Θεός ανέλαβε την εξουσία του για να κυβερνήση τη γη ως Βασιλεύς και εγκατέστησε τον Υιό του στο θρόνο. Έτσι ηγέρθη το ζήτημα, Ποιος είναι ο Μεσσίας που θα κυβερνήση τη γη; Ποιος θα εκπληρώση τις ευλογητές προρρήσεις σχετικά με τον Μεσσία; Ο κλήρος του «Χριστιανισμού» ανέλαβε να παίξη ρόλον Μεσσία, διότι απέρριψε το άγγελμα της Βασιλείας που διεκήρυττε το υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά.

 9, 10. (α) Πώς ο Προτεσταντισμός ανέλαβε να παίξη ρόλον Μεσσία; (β) Πώς ο Καθολικισμός;

⁹ Ο Καθολικισμός και ο Προτεσταντισμός αξιούσαν πως ήσαν στη γραμμή για τη Βασιλεία του Θεού. Οι κληρικοί των ενεργούσαν ως θρησκευτικοί άρχοντες και αξιούσαν πως ήσαν εκείνοι που θα εγκαθίδρυαν τη Βασιλεία και θα εξεπλήρωναν την προσευχή, «Ελθέτω η βασιλεία σου,» προσπαθώντας να μεταστρέψουν τον κόσμο στον Χριστό. Στο 1914 τα έθνη του «Χριστιανισμού» ενεπλάκησαν σε παγγήινο πόλεμο για την κυριαρχία του κόσμου. Οι κληρικοί του «Χριστιανισμού» έλαβαν μέρος μαζί τους. Έγιναν οι θεραπαινίδες των πολιτικών αρχόντων του κόσμου τούτου και όχι του Χριστού ενθρονισμένου στους ουρανούς. Έτσι ευλόγησαν τους στρατούς που πραγματικά πολεμούσαν εναντίον της διακυβερνήσεως της γης από τον Μεσσία. Προς το τέλος του πρώτου εκείνου παγκοσμίου πολέμου εσχεδιάζετο η Κοινωνία των Εθνών και στην αρχή του 1919 το Ομοσπονδιακό Συνέδριο των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική έδωσε στη δημοσιότητα την εξής δήλωσι: «Ήλθε ο καιρός να οργανωθή ο κόσμος για την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την ευνομία και τον ανθρωπισμό. Για τον σκοπό αυτό, ως Χριστιανοί, ενθαρρύνομε την ίδρυσι μιας Κοινωνίας Ελευθέρων Εθνών στην προσεχή Διάσκεψι της Ειρήνης. Μια τέτοια Κοινωνία δεν είναι απλώς μέσον για την πραγματοποίησι της ειρήνης· είναι μάλλον η πολιτική έκφρασις της βασιλείας του Θεού επάνω στη γη. Η Κοινωνία των Εθνών είναι ριζωμένη στο ευαγγέλιο. Ο αντικειμενικός της σκοπός, όπως και του ευαγγελίου, είναι ‘Ειρήνη στη γη, ευδοκία μεταξύ των ανθρώπων’. Η έκκλησίς της, όπως και του ευαγγελίου, είναι παγκόσμια. Οι ηρωικοί νεκροί θα έχουν μάταια πεθάνει αν, εκτός από τη νίκη, δεν προκύψουν νέοι ουρανοί και νέα γη, όπου κατοικεί δικαιοσύνη.—2 Πέτρου 3:13. Η εκκλησία μπορεί να δώση πνεύμα ευδοκίας, χωρίς το οποίο καμμιά Κοινωνία Εθνών δεν μπορεί να διαρκέση.»

¹⁰ Από την πλευρά του Καθολικισμού, ο τότε πάπας της Ρώμης προσπάθησε να χρησιμοποιήση τον Γερμανό αυτοκράτορα και τη στρατιωτική του μηχανή ως την «μάχαιραν της εκκλησίας» για να προετοιμάση το δρόμο για την αποκατάστασι της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Για να προαγάγη τις Μεσσιανικές του φιλοδοξίες, ο πάπας το 1929 συνήψε συμφωνία με τον Φασιστή Δικτάτορα Μουσολίνι, με την οποία αποκαθίστατο στον πάπα κοσμική εξουσία επάνω στη γη και η Πόλις του Βατικανού συνεκροτείτο ως πολιτικό κράτος. Αν ο πάπας είχε εκτιμήσει ότι ο Ιεχωβά Θεός εβασίλευε τώρα μέσω του αληθινού Μεσαίου του από το 1914, δεν θα ενεργούσε για την απόκτησι κοσμικής εξουσίας. Θα είχε συνδεθή με τον βασιλεύοντα Μεσσία αντί να συνδεθή με τους κοσμικούς πολιτικούς άρχοντας. Λόγω του ότι ο πάπας επεστηρίχθη στους Τευτονικούς συμμάχους κατά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Συνθήκη του Λονδίνου υπεγράφη από την Μεγάλη Βρεττανία, τη Γαλλία, τη Ρωσία και την Ιταλία το 1915, αποκλείοντας τον πάπα από κάθε διπλωματική ενέργεια σχετικά με την ειρήνη ή ζητήματα που ανέκυψαν από τον πόλεμο.

11, 12. Τι ανέλαβε, λοιπόν, τώρα ο κλήρος να προσφέρη στον Θεό, και πώς;

¹¹ Ο κλήρος του «Χριστιανισμού», έχοντας φθάσει στο κορύφωμα της ευημερίας του το 1914—διότι ποτέ πια δεν ευημέρησε από τότε—αξίωσε να προσφέρη στον Θεό θυμίαμα στο ναό του. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά ενήργησαν τότε όπως ο αρχιερεύς Αζαρίας και οι ογδόντα ιερείς του οι οποίοι αντεστάθησαν στη βλάσφημη πράξι του Βασιλέως Οζία και τον εξέβαλαν από το ναό αφού είχε κτυπηθή. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, λοιπόν, υπέδειξαν τη βασιλεία του Θεού δια του αληθινού του Μεσσίου και διεμαρτυρήθησαν εναντίον της πορείας του κλήρου και έδειξαν από τις Γραφές ότι αυτή ήταν πνευματική πορνεία. Ο κλήρος συνώμοσε να φονεύση αυτό το υπόλοιπο του ‘βασιλικού ιερατείου’ του Θεού και ν’ αναλάβη ο ίδιος τα λειτουργήματα ενός τέτοιου ιερατείου. (1 Πέτρου 2:9) Χρησιμοποιώντας τον παγκόσμιο πόλεμο για να εξαλείψη τη μαρτυρία που εδίδετο από το υπόλοιπο για τη Βασιλεία, ο κλήρος εθανάτωσε τους «δύο μάρτυρας» του Ιεχωβά, εις εκπλήρωσιν του Αποκάλυψις 11:3-10. Εχρησιμοποίησε το πολεμικό θηρίον, όχι ένα ειρηνικό κτήνος, για να προσπαθήση να θέση εκποδών τους μάρτυρας της Βασιλείας. (Αποκάλυψις 11:7· 13:1-3) Σαν τον πλούσιον της παραβολής του Ιησού, η τάξις του κλήρου φορούσε βασιλική πορφύρα και τώρα προσπάθησε να επιδείξη την ιερατική βύσσον της αυτοδικαιώσεώς της, ανάμεσα σε όλη την κοσμική ευημερία της. (Λουκάς 16:19-31) Αλλά αναλαμβάνοντας να προσφέρη στον Θεό θυμίαμα στο ναό του, δεν ήταν όμοια με τον απόστολο Παύλο ο οποίος προσέφερε το αληθινό θυμίαμα κατάλληλα.

¹² Ο Παύλος έγραψε: «Χάρις εις τον Θεόν όστις πάντοτε κάμνει ημάς να θριαμβεύωμεν δια του Χριστού, και φανερόνει εν παντί τόπω δι’ ημών την οσμήν της γνώσεως αυτού. Διότι του Χριστού ευωδία είμεθα προς τον Θεόν εις τους σωζομένους και εις τους απολλυμένους· εις τούτους μεν, οσμή θανάτου δια θάνατον· εις εκείνους δε, οσμή ζωής δια ζωήν. Και προς ταύτα τις είναι ικανός; Διότι ημείς, καθώς οι πολλοί, δεν καπηλεύομεν τον λόγον του Θεού, αλλ’ ως από ειλικρινείας, αλλ’ ως από Θεού, κατενώπιον του Θεού, λαλούμεν εν Χριστώ.» (2 Κορινθίους 2:14-17) Ο κλήρος προσέφερε θυμίαμα, όχι της γνώσεως του Ιεχωβά και της βασιλείας του δια του Χριστού, αλλά προπαγάνδας που ήταν γεμάτη από κοσμική πολιτική και έδινε υπόσχεσι Μεσσιανικών ευλογιών μέσω μιας συμμαχίας εθνών.

13. Από πότε έχουν κτυπηθή και βασανισθή σαν τον Οζία; Πώς;

¹³ Για τούτο η πληγή του Θεού έχει έλθει επάνω τους. Φαίνονται ότι είναι καταραμένοι και καταδικασμένοι σε επαίσχυντο θάνατο. Στον Ισραήλ ο λεπρός Βασιλεύς Οζίας εξεβλήθη από το ναό από τον πιστόν Αζαρίαν και τους ογδόντα ιερείς του. Σαν τον πλούσιον της παραβολής του Ιησού απέθανε ως προς τα προνόμιά του και υπεβλήθη σε βάσανα. Όπως το μέγα χάσμα που απέκλειε τον πλούσιον από τον κόλπον του Αβραάμ, η πληγή του Βασιλέως Οζία τον απέκλεισε από τον άγιο ναό και τον βασιλικόν «θρόνον του Ιεχωβά».a Το 1918 ο κλήρος του «Χριστιανισμού» επέτυχε να θανατώση τους «δύο μάρτυρας» του Ιεχωβά στο αποκορύφωμα του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Λόγω της στυγερής αυτής πράξεως περιφρονήσεως της βασιλείας του Θεού δια του Χριστού, εκτυπήθηκε με μια θανατηφόρο πνευματική πληγή από τον Θεό. Προδόθηκαν μόνοι τους ότι ήσαν ακάθαρτοι ενώπιόν του, πνευματικοί μοιχοί με τον κόσμον αυτόν, και επομένως εχθροί του Θεού. Από τότε παρέμειναν πάντοτε σ’ αυτή την καταραμένη κατάστασι. Έχουν απορριφθή από την υπηρεσία του Θεού στο ναό του και δεν έχουν βάσιμες ελπίδες για μια θέσι στην ουράνια βασιλεία με τον Ιησού Χριστό.—Ιάκωβος 4:4· 2 Κορινθίους 6:14-18.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΟΡΑΣΕΩΣ

14. Πότε και πώς απέθαναν; Αλλά πώς ευνοήθηκε τότε το υπόλοιπο;

¹⁴ Όπως ακριβώς προελέχθη στην Αποκάλυψι 11:11, 12, το κεχρισμένο υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά αναζωογονήθηκε από την κατάστασι του θανάτου που του είχε επιβληθή από τον εχθρό. Ο Θεός δεν τους άφησε να καταστραφούν στη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Τους αναζωογόνησε με το πνεύμα του στο 1919. Αλλά ο θρησκευτικός κλήρος απέθανε ως προς την αληθινή υπηρεσία του Θεού, όπως ο πλούσιος στον Άδη. Τότε ακριβώς το υπόλοιπο συνέλαβε την όρασι της μεταπολεμικής υπηρεσίας του Θεού στο ναό του. Ο Ησαΐας, που το εξεικόνιζε, είπε: «Είδον τον Κύριονb καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου, και το κράσπεδον αυτού εγέμισε τον ναόν.» (Ησαΐας 6:1) Όπως δείχνει μια συμπαραβολή της Γραφικής προφητείας με τα ιστορικά γεγονότα, ο Ιεχωβά Θεός που αντεπροσωπεύετο από τον Άγγελον της διαθήκης του, τον Βασιλέα του, ήλθε στο ναό το 1918. Αυτός ήταν, επομένως, «ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού.» (1 Πέτρου 4:17) Συνεπώς, το υπόλοιπο καθώς και ο «Χριστιανισμός» που ισχυρίζεται ότι είναι οίκος Θεού εφέρθηκαν στο ναό. Αλλά ο «Χριστιανισμός» δεν έλαβε την όρασι· αποκαλύφθηκε ότι ήταν λεπρός λόγω της αμαρτίας του η οποία ήταν στασιασμός κατά της Βασιλείας. Όσο για το κεχρισμένο υπόλοιπο, αυτό διέκρινε με μεγαλύτερη εκτίμησι ότι ο Ιεχωβά Θεός εβασίλευε τώρα δια του ενθρονισμένου Βασιλέως του Ιησού Χριστού. Η οργή των εθνών, την οποίαν αυτά εξεδήλωσαν με την έκρηξι του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και την καταδίωξι των μαρτύρων της βασιλείας του Θεού, ήταν απόδειξις του γεγονότος αυτού. Έτσι αυτοί εξετίμησαν ότι ήταν τώρα καιρός κρίσεως γι’ αυτούς. Ο Ιεχωβά είναι εν τω ναώ τω αγίω αυτού· ο Ιεχωβά εν τω ουρανώ έχει τον θρόνον αυτού· οι οφθαλμοί αυτού βλέπουσι, τα βλέφαρα αυτού εξετάζουσι τους υιούς των ανθρώπων.» (Ψαλμός 11:4, Α.Σ.Μ.) Ο υψηλός και «επηρμένος» θρόνος του δείχνει ότι αυτός είναι η Υπερτάτη Εξουσία του σύμπαντος, ο δικαιωματικός Κυρίαρχος και Κριτής όλων των πλασμάτων.

15. Από ποιους περιεστοιχίζετο στο ναό; Πώς αυτό ήταν πολύ κατάλληλο;

¹⁵ Ο Ησαΐας περιγράφει την όρασι του Ιεχωβά ενθρονισμένου στο ναό του: «Άνωθεν αυτού ίσταντο Σεραφείμ, ανά έξ πτέρυγας έχοντα έκαστον· με τας δύο εκάλυπτε το πρόσωπον αυτού, και με τας δύο εκάλυπτε τους πόδας αυτού, και με τας δύο επέτα.» (Ησαΐας 6:2) Επειδή ήταν καιρός κρίσεως, ήταν πολύ κατάλληλο να περιστοιχίζεται ο Θεός από σεραφείμ, διότι το όνομα αυτών των πνευματικών πλασμάτων σημαίνει «πύρινοι· φλεγόμενοι». Αυτή η ιδιότης των αντανακλά το ότι «Ιεχωβά ο Θεός σου είναι πυρ καταναλίσκον, Θεός ζηλότυπος»—εννοείται, προς τους εχθρούς του. (Δευτερονόμιον 4:24, Α.Σ.Μ.· 9:3· Εβραίους 12:29) Η εκτέλεσις της κρίσεώς του ωσάν με πυρ καθώς και ο καθαρισμός του πιστού του υπολοίπου ωσάν με πυρ ήταν πλησίον. Τα σεραφείμ έδειχναν εξαιρετικό σεβασμό προς το πρόσωπον του Ιεχωβά. Επειδή είχαν οξεία αίσθησι της αγιότητός του, εκάλυπταν τα πρόσωπά τους και τα κάτω άκρα τους με τις πτέρυγές τους, όπως ακριβώς θα έκαναν οι επίσημοι στους αρχαίους χρόνους στην πολύ μεγαλοπρεπή Ασιατική αυλή μπροστά στην παρουσία του βασιλέως. Επειδή ήσαν πλησίον στον Κυρίαρχον του σύμπαντος, εξήλειφαν όσο το δυνατόν περισσότερο τον εαυτό τους για να μην αποτρέψουν την προσοχή από την προσωπική του δόξα. Αλλά εδώ ο Ησαΐας, ένα πλάσμα υποδεέστερο από τους αγγέλους, έβλεπε με διάπλατα ανοιγμένα μάτια τη θέα τού Υψίστου Θεού. Είναι τώρα μια σοβαρή σκέψις για μας το να συλλογισθούμε ότι ο Ιεχωβά Θεός βρίσκεται στο ναό της κρίσεώς του περιστοιχισμένος από αυτά τα πύρινα σεραφείμ. Είναι μια περίστασις πάρα πολύ σοβαρή, ιεροπρεπής και που εμπνέει το δέος.

16. Ποια είναι η σημασία εκείνου που λέγουν τα σεραφείμ;

¹⁶ «Και έκραζε το έν προς το άλλο, και έλεγεν, Άγιος, άγιος, άγιος ο Ιεχωβά των δυνάμεων· πάσα η γη είναι πλήρης της δόξης αυτού.» (Ησαΐας 6:3, Α.Σ.Μ.) Ανακράζοντας έτσι εξακολουθητικά αυτή την επωδό για την αγιότητα του Θεού, αυτά τα σεραφείμ είναι όμοια με τα τέσσερα ζωντανά πλάσματα που είδε ο Ιωάννης όταν του εδόθηκε όρασις του Ιεχωβά στον ουράνιο θρόνο. «Και τα τέσσαρα ζώα είχον έκαστον χωριστά ανά έξ πτέρυγας κυκλόθεν, και έσωθεν ήσαν γέμοντα οφθαλμών· και δεν παύουσιν ημέραν και νύκτα λέγοντα, “Άγιος, άγιος, άγιος Κύριος [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.] ο Θεός ο Παντοκράτωρ,” ο Ην και ο Ων και ο Ερχόμενος.» (Αποκάλυψις 4:1-8) Το ότι λέγουν «άγιος» τρεις φορές καθιστά αυτή την ιδιότητα πολύ εμφατική. Αυτό δείχνει ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι συμφύτως αφωσιωμένος στη δικαιοσύνη, ανίκανος να πράξη κάτι το άδικο. Αυτή η αγία ιδιότης δικαιώνει τον Ιεχωβά Θεόν από όλες τις ψευδείς κατηγορίες που ο Σατανάς ή Διάβολος έχει κατευθύνει εναντίον του. Γι’ αυτό το λόγο ο ναός του πρέπει να είναι ένας καθαρός, άγιος τόπος, και εκείνοι που θέλουν να τον υπηρετούν εκεί πρέπει να είναι επίσης άγιοι με μια θεοειδή αφοσίωσι σε ό,τι είναι δίκαιο, αγνό και καλό. Για τον ίδιο, ακριβώς, λόγο και η γη, που Αυτός ανέλαβε τη μεγάλη του δύναμι για να βασιλεύση σ’ αυτήν δια του Χριστού, πρέπει να γίνη ένας άγιος τόπος. Η γη είναι το υποπόδιόν του, και θα γίνη ένδοξη, διότι με προφητική ακριβώς σημασία τα σεραφείμ έκραζαν εξακολουθητικά το ένα στο άλλο, «Πάσα η γη είναι πλήρης της δόξης αυτού.»

17. Πώς θα γεμίση η γη με τη δόξα του; Με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁷ Αυτή η επωδός είναι ό,τι λέγουν τώρα στο ναό τα σεραφείμ. Αυτός, λοιπόν, ο ανόσιος κόσμος δεν μπορεί να συνεχισθή για πάντα. Ο Ιεχωβά έχει καθαρώτερα μάτια από το να βλέπη με επιδοκιμασία την υποκριτική θρησκευτικότητα του «Χριστιανισμού». Η αγιότης του τον ξεχωρίζει από τους ψευδείς θεούς των κοσμικών εθνών. Η κοσμικότης της επικρατείας του Σατανά δεν μπορεί να τον εγγίση και να τον μολύνη. 230 φορές και πλέον αυτός ονομάζεται στη Γραφή «Ιεχωβά των δυνάμεων». Οι κραταιές του δυνάμεις είναι όμοιες με αυτόν στην εγκάρδια αφοσίωσί τους στη δικαιοσύνη, έτσι ώστε μπορεί κάλλιστα να τις χρησιμοποιή στην εκτέλεσι των κρίσεών του εναντίον κάθε αδικίας του κόσμου τούτου. Δεν είναι ακόμη η γη μας γεμάτη από τη δόξα του, αλλά αυτό θα συμβή ως αποτέλεσμα του ερχομένου ‘πολέμου της ημέρας της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος’. Καθώς αυτός είπε στον Μωυσή: «Θέλει εμπλησθή πάσα η γη από της δόξης του Ιεχωβά.» (Αποκάλυψις 16:14-16· Αριθμοί 14:21, Α.Σ.Μ.) Η μεγαλοπρεπής λαμπρότης του θα είναι παντού σε όλη τη γη, και όλοι όσοι ζουν θα γνωρίζουν ότι αυτός είναι Βασιλεύς. «Διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως της δόξης του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν. Αλλ’ ο Ιεχωβά είναι εν τω ναώ τω αγίω αυτού· σιώπα ενώπιον αυτού, πάσα η γη.» (Αββακούμ 2:14, 20, Α.Σ.Μ.) Ένα από τα μεγαλειώδη αποτελέσματα αυτής της γνώσεως θα είναι ότι οι κάτοικοι της γης δεν θα βλάπτουν ούτε θα καταστρέφουν ο ένας τον άλλον, όπως κάνουν τώρα σ’ αυτόν τον ανόσιο κόσμο. (Ησαΐας 11:9) Ήδη ανάμεσα στην ομίχλη αυτού του κόσμου οι μάρτυρες του Ιεχωβά συλλαμβάνουν το φως της δόξης του από το ναό και αντανακλούν την ένδοξη γνώσι του Θεού στον λαό που κάθεται στο σκότος και επιθυμεί έντονα το φως.—2 Κορινθίους 3:18· 4:6.

ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΧΕΙΛΕΩΝ

18. Ποιο αποτέλεσμα έχει η διακήρυξις της αγιότητος του Θεού;

¹⁸ Η διακήρυξις της αγιότητος του Θεού του δικαίου νέου κόσμου είναι πολύ ισχυρή. Προκαλεί ένα σείσιμο, διαταράσσοντας την αυτοϊκανοποίησι πλασμάτων που εμπιστεύονται στη δική τους δικαιοσύνη. Με την απήχησι της διακηρύξεως τών σεραφείμ στα αυτιά του ο Ησαΐας λέγει: «Και οι παραστάται της θύρας εσείσθησαν εκ της φωνής του κράζοντος, και ο οίκος επλήσθη καπνού.» (Ησαΐας 6:4) Αυτό θα διετάρασσε οποιουσδήποτε που θα πατούσαν στο κατώφλι για να πλησιάσουν τον Θεό. Αυτό θα τους έκανε να ανησυχούν για την κατάστασι της καρδιάς τους. Ευτυχώς για μας, έχομε έναν πρόδρομο που εισήλθε στον μεγάλο ναό του Θεού για μας, δηλαδή, τον Χριστόν Ιησούν, τον μεγάλον Ιερέα-Βασιλέα κατά την ομοιότητα του Μελχισεδέκ. (Εβραίους 6:19, 20) Η δικαιοσύνη της θυσίας του αναπληρώνει τη σύμφυτη ατέλειά μας και αμαρτωλότητα. Εν τούτοις πρέπει να ερευνούμε τις καρδιές μας για να δούμε αν είναι άγιες στην αφοσίωσί τους στην αλήθεια και στη δικαιοσύνη. Εκείνοι που ανήκουν στον οίκον του Θεού πρέπει ιδιαίτερα να το κάνουν αυτό.

19. Τι σημαίνει η πλήρωσις του οίκου με καπνό;

¹⁹ Η πλήρωσις του οίκου ή ναού με καπνό σημαίνει την παρουσία του ζώντος Θεού εκεί με δόξα που ανθρώπινα πλάσματα δεν μπορούν να την πλησιάσουν. Είναι όπως όταν ο Μωυσής έστησε τη σκηνή της λατρείας στην έρημο στο όρος Σινά: «τότε εκάλυψεν η νεφέλη την σκηνήν του μαρτυρίου, και η δόξα του Ιεχωβά ενέπλησε την σκηνήν.» Έπειτα από αιώνες, όταν ο Βασιλεύς Σολομών εγκαινίασε το ναό στην Ιερουσαλήμ και οι ιερείς έφεραν την κιβωτό της διαθήκης μέσα στα Αγία των Αγίων, «η νεφέλη ενέπλησε τον οίκον του Ιεχωβά· και δεν ηδύναντο οι ιερείς να σταθώσι δια να λειτουργήσωσιν, εξ αιτίας της νεφέλης· διότι η δόξα του Ιεχωβά ενέπλησε τον οίκον του Ιεχωβά.» (Έξοδος 40:34, 35, Α.Σ.Μ.· 1 Βασιλέων 8:10, 11, Α.Σ.Μ.) Αργότερα ο απόστολος Ιωάννης έλαβε μια από πριν άποψι του καιρού μας και είδε το αγιαστήριο του ναού στον ουρανό και επτά αγγέλους να εξέρχωνται με επτά πληγές κρίσεως που επρόκειτο να εκχυθούν επάνω στο ανθρώπινο γένος μετά το 1918 (μ.Χ.). Λέγει τι συνέβη: «Και εγεμίσθη ο ναός από καπνού εκ της δόξης του Θεού, και εκ της δυνάμεως αυτού· και ουδείς ηδύνατο να εισέλθη εις τον ναόν, εωσού τελειώσωσιν αι επτά πληγαί των επτά αγγέλων.» (Αποκάλυψις 15:5-8) Ασφαλώς αυτός είναι ένας Θεός που σύντομα θα κάμη ακόμη και τους επιστήμονας του ηλεκτρονικού αυτού αιώνος με όλη τους την ατομική εξαπόλυσι δυνάμεως, να σταθούν με φόβο για τις ένδοξες κρίσεις του. Ας μη λησμονούμε ποτέ ότι αυτός βρίσκεται στο ναό του για ενέργεια κρίσεως.

20. Ποιος ήταν ο σκοπός που επετράπη στον Ησαΐα να δη την όρασι αυτή; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα τούτου;

²⁰ Ο Ησαΐας των αρχαίων χρόνων, σαν να ήταν αρχιερεύς του Ισραήλ και να έβλεπε πέρα από το εσωτερικό παραπέτασμα του ναού, αντίκρυσε τη δόξα του Θεού. Ο Ησαΐας έλαβε το προνόμιο να δη αυτή την όρασι για να του κάμη εντύπωσι ώστε να αισθανθή την ταπεινή του κατάστασι ενώπιον του Θεού. Η διάνοιξις, λοιπόν, των οφθαλμών της διανοίας του υπολοίπου της τάξεως Ησαΐα σ’ αυτή τη γενεά για να δη αντίστοιχα πράγματα, είχε επίσης σκοπό να τους εντυπώση το πόσο υστερούν από τη θεία δόξα. Αλλά επειδή ατένισε με τα μάτια του μια τέτοια ένδοξη θέα στα Αγία των Αγίων του ναού του Θεού, κτυπήθηκε άραγε ο Ησαΐας με μια θανάσιμη πληγή όπως κτυπήθηκε ο Οζίας; Όχι· έστω και αν δεν ήταν ιερεύς από τη φυλή του Λευί. Έφθασε σ’ αυτή την όρασι, όχι μέσω αλαζονείας, αλλά επειδή είχε μια πιστή καρδιά. Το αποτέλεσμα τούτου μας το λέγει: «Τότε είπα, Ω τάλας εγώ! διότι εχάθην [ή, είμαι άλαλος, είμαι χαμένος, είμαι κατεστραμμένος]· επειδή είμαι άνθρωπος ακαθάρτων χειλέων, και κατοικώ εν μέσω λαού ακαθάρτων χειλέων· επειδή οι οφθαλμοί μου είδον τον Βασιλέα, τον Ιεχωβά των δυνάμεων.»—Ησαΐας 6:5, Α.Σ.Μ.

21, 22. (α) Σε τι κίνδυνο αισθάνθηκε τον εαυτό του ο Ησαΐας και γιατί; (β) Αντίστοιχα, πώς αισθανόταν τον εαυτό του το υπόλοιπο; Γιατί ήταν σε κίνδυνο;

²¹ Μια κατανόησις της φυσικής του καταστάσεως διεπέρασε τον Ησαΐα. Αισθάνθηκε ότι επρόκειτο τώρα να καταστραφή για την ανάξια κατάστασί του. Στην περίπτωσι του υπολοίπου το 1919, αυτοί δεν αισθάνονταν τότε πολύ βέβαιο τον εαυτό τους για τη σωσμένη τους κατάστασι, για το ότι είχαν ‘κάμει την κλήσιν των και την εκλογήν των βεβαίαν’. Δεν ήσαν ακόμη έτοιμοι να «μεταβούν εις τον οίκον των» στην ουράνια δόξα, αλλά είχαν ακόμη να κάμουν ένα έργον με το οποίο ν’ αποδείξουν την πιστότητά τους. Θα μπορούσαν να είχαν καταστραφή στο κρίσιμο εκείνο έτος, αν ο Ιεχωβά δεν είχε κολοβώσει τις ημέρες της παγκοσμίου θλίψεως χάριν των εκλεκτών του αλλά είχε συνεχίσει τον πόλεμο που άρχισε στον ουρανό εναντίον της οργανώσεως του Σατανά, κατ’ ευθείαν ως την τελεία της καταστροφή.

²² Το Ησαΐας 12:1 δείχνει ότι ο Ιεχωβά είχε οργισθή με το υπόλοιπο των μαρτύρων του για τον φόβον των και την αποτυχία των στη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Αν, λοιπόν, είχε ενεργήσει κατά τον καιρό της δυσαρεσκείας του, θα μπορούσε να είναι καταστρεπτικός γι’ αυτούς. Αυτοί ήσαν «ακαθάρτων χειλέων» όπως και ο Ησαΐας.« Ο φόβος του Ιεχωβά [είναι] καθαρός» (Ψαλμός 19:9, Α.Σ.Μ.)· αλλά αυτοί είχαν αφήσει τον φόβο ανθρώπων και ανθρωπίνων οργανώσεων να επηρεάση τα χείλη τους και να κατασιωπήση το άγγελμά τους σε μεγάλο βαθμό. Δεν εξύψωναν την αγιότητα του Ιεχωβά ούτε εγέμιζαν όλη τη γη με τη γνώσι της δόξης του, όπως έκαναν τα σεραφείμ. Το υπόλοιπο διέμενε κυρίως στον «Χριστιανικό κόσμο», ο οποίος, αν και ισχυρίζετο ότι ήταν ο οίκος του Θεού, είχε ακάθαρτα, υποκριτικά χείλη. Λόγω επαφής μαζί του το υπόλοιπο είχε πολλούς ρύπους και ήταν μολυσμένο με πολλές από τις παραδόσεις του και τις συνήθειές του και τότε ακόμη. Επάνω σ’ αυτή τη βάσι το υπόλοιπο των εκλεκτών του Θεού θα μπορούσε να είχε καταστραφή μαζί με τον κόσμο εκείνο τον καιρό, όταν άρχισε η κρίσις στον οίκον του Θεού. Αλλά η συντόμευσις από μέρους Του των ημερών της θλίψεως που είχε επέλθει στην οργάνωσι του Σατανά, συνετέλεσε στο να ελεηθούν αυτοί καθώς και όλα τα άλλα πρόβατα που συνελέγησαν από τότε στην «αυλή» του Καλού Ποιμένος.—Ματθαίος 24:21, 22· Ιωάννης 10:16.

23. Ποιο επίμαχο ζήτημα εσκοπείτο να εντυπωθή σ’ εκείνον που έβλεπε την όρασι; Τι δείχνει το ότι η όρασις είναι στο ναό;

²³ Το γεγονός ότι η βασιλεία του Ιεχωβά ιδρύθη είναι εκείνο που κάνει την κατάστασι τόσο σοβαρή για την τάξι του Ησαΐα. Το γεγονός της εγκαθιδρύσεώς της έπρεπε να εντυπωθή σ’ αυτούς και έπειτα οι υποχρεώσεις των να διευκρινισθούν αναγκαστικά σ’ αυτούς. Αυτό δείχνεται από την κραυγή τρόμου που έβγαλε ο Ησαΐας: «Επειδή οι οφθαλμοί μου είδον τον Βασιλέα, τον Ιεχωβά των δυνάμεων.» Ο λεπρός βασιλεύς του Ισραήλ απέθανε, αλλά εδώ ο άγιος, ζων Βασιλεύς όλης της γης ήταν επάνω στο θρόνο του, στο ναό της κρίσεώς του. Δεν είναι, λοιπόν, καιρός να πενθή κανείς για τον νεκρό Βασιλέα Οζία ή για το σύγχρονο του πανομοιότυπο. Είναι καιρός να λατρεύωμε, υπηρετούμε και αναγγέλλωμε τον πραγματικό, ζώντα Βασιλέα, περιστοιχισμένον από τις δυνάμεις του που αποτελούνται από σεραφείμ, χερουβείμ και αγγέλους. Είναι καιρός να λέμε: «Αινείτε τον Γιαχ, ω λαοί, διότι Ιεχωβά ο Θεός μας, ο Παντοκράτωρ, άρχισε να κυβερνά ως βασιλεύς.» (Αποκάλυψις 19:6, Μ.Ν.Κ.) Η διακυβέρνησις της γης ανήκει, όχι σε άνθρωπο, αλλά στον Ιεχωβά Θεό, και αυτός βασιλεύει με αγιότητα. Η κυριαρχία της γης είναι μέρος του επιμάχου ζητήματος της κυριαρχίας του σύμπαντος. Το ζήτημα αυτό αντιμετωπίζεται τώρα από όλο το ανθρώπινο γένος, και στο υπόλοιπο εδόθη ν’ αντιληφθή ότι αυτό είναι το υπέρτατο ζήτημα. Το γεγονός ότι ο Ιεχωβά κάνει στο ναό την εμφάνισί του ως Βασιλεύς, δείχνει ότι ενδιαφέρεται για την καθαρή του λατρεία ως αληθινού Θεού. Ο Βασιλεύς είναι ο Θεός, και ο Θεός είναι ο Βασιλεύς. Επομένως, η βασιλεία του είναι θεοκρατική και είναι η μόνη δικαιωματική κυβέρνησις για κάθε άνθρωπο. Η κυβέρνησίς του πρέπει να επιβάλη την αληθινή λατρεία επάνω στη γη.

ΜΕΣΑ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ

24. Ποια μέλη του σώματος είχαν ανάγκη καθαρισμού; Γιατί ετέθη έμφασις σ’ αυτά;

²⁴ Με ευγνωμοσύνη αναγνωρίζομε σήμερα πώς ο καθαρισμός της συγχρόνου τάξεως του Ησαΐα επετελέσθη με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά. «Τότε επέτασε προς εμέ έν εκ των Σεραφείμ, έχον εν τη χειρί αυτού άνθρακα πυρός, τον οποίον έλαβε δια της λαβίδος από του θυσιαστηρίου. Και ήγγισεν αυτόν εις το στόμα μου, και είπεν, Ιδού, τούτο ήγγισε τα χείλη σου· και η ανομία σου εξηλείφθη, και η αμαρτία σου εκαθαρίσθη.» (Ησαΐας 6:6, 7, Α.Σ.Μ.) Για να αποκατασταθή η τάξις του Ησαΐα στην εύνοια του Βασιλέως έπρεπε να καθαρισθούν τα χείλη της. «Όστις αγαπά την καθαρότητα της καρδίας, δια την χάριν των χειλέων αυτού ο βασιλεύς θέλει είσθαι φίλος αυτού.» (Παροιμίαι 22:11) Το άγγελμα που εξέφεραν αυτά τα χείλη έπρεπε να είναι καθαρό, χωρίς συμβιβασμούς, απηλλαγμένο από φόβο ανθρώπων και θρησκευτικών παραδόσεων και ανθρωπίνων φιλοσοφιών και ιδιοτελών εγκωμίων ανθρώπων. Ήταν ανάγκη ο Θεός να εκπληρώση την υπόσχεσί του να ‘αποκαταστήση εις τους λαούς γλώσσαν καθαράν [κατά γράμμα, χείλος καθαρόν], δια να επικαλώνται πάντες το όνομα του Ιεχωβά, να δουλεύωσιν αυτόν ομοφώνως’. (Σοφονίας 3:9, Α.Σ.Μ.) Αυτοί έπρεπε να είναι μάρτυρες του Ιεχωβά ως Παγκοσμίου Κυριάρχου και έτσι ώφειλαν να προσφέρουν σ’ αυτόν «θυσίαν αινέσεως, τουτέστι, καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού.» (Εβραίους 13:15) Εδώ περιελαμβάνετο η ανάγκη κηρύκων, πρέσβεων, προφητών, διαγγελέων. Γι’ αυτό ακριβώς ετονίσθη η κατάστασις των χειλέων. Εκείνο τον καιρό οι πλείστοι από το υπόλοιπο ήσαν πρόθυμοι να διανέμουν δωρεάν Γραφικά φυλλάδια, μερικές εκατοντάδες ήσαν ολοχρόνιοι σκαπανείς ευαγγελιζόμενοι, οι δι’ εκλογής πρεσβύτεροι των συναθροίσεων ήσαν κυρίως οι δημόσιοι ομιληταί, και πολλοί παρακολουθούσαν απλώς τις συναθροίσεις. Αλλά τώρα όλοι έπρεπε να είναι ενεργητικοί μάρτυρες με τα χείλη τους καθαρά από κάθε φόβο.

25. Πώς επραγματοποιήθηκε ο καθαρισμός, και γιατί με κατάλληλα μέσα;

²⁵ Η όρασις του Ησαΐα δείχνει ότι ο καθαρισμός μας δεν έγινε με ανθρώπινα μέσα, αλλά έγινε με σεραφικά ή υπερανθρώπινα μέσα. Άνθρωποι, που είναι οι ίδιοι ακάθαρτοι, δεν θα μπορούσαν να επιτελέσουν τον αναγκαίο καθαρισμό. Η χρησιμοποίησις του σεράφ από τον Ιεχωβά μάς υπενθυμίζει πώς, όταν ο Λάζαρος της παραβολής απέθανε ως προς την επαιτική του κατάστασι, οι άγγελοι τον μετέφεραν στον κόλπον του Αβραάμ. Η χρυσή λαβίδα που εχρησιμοποίησε το σεράφ για να λάβη τον άνθρακα πυρός, ήταν από τη χρυσή λυχνία του αγίου διαμερίσματος του ναού. (1 Βασιλέων 7:49· 2 Χρονικών 4:21· Έξοδος 25:38· 37:23· Αριθμοί 4:9) Αποτελούσε, λοιπόν, μέρος της φωτιστικής εξαρτύσεως. Για να καθαρισθούν τα χείλη μας σχετικά με ό,τι λέγουν και πώς το λέγουν, πρέπει να υπάρξη πνευματική διαφώτισις, όπως εσυμβολίζετο από τη χρυσή λυχνία. Ο άνθραξ πυρός που εφαρμόσθηκε στα χείλη δεν ήταν από συνήθη φωτιά, αλλά ήταν από τη φωτιά κάτω από το θυσιαστήριο που βρισκόταν στην αυλή του ναού, η οποία φωτιά δεν έπρεπε ν’ αφεθή να σβήση. (Λευιτικόν 6:12, 13) Το θυσιαστήριο παριστάνει τη θυσία του Χριστού. Έτσι ο άνθραξ πυρός ήλθε από την κατάλληλη θέσι για να καθαρίση τα χείλη σαν με φωτιά. Εξεικόνιζε το καθαριστικό άγγελμα που καταστρέφει τις παραδόσεις και τα διδάγματα των ανθρώπων και μεταδίδει αφοβία, ζήλο, έτσι ώστε το άγγελμα της Βασιλείας γίνεται φωτιά που καίει μέσα στα οστά μας. Ο Ιησούς είπε: «Τώρα σεις είσθε καθαροί, δια τον λόγον τον οποίον ελάλησα προς εσάς.» (Ιωάννης 15:3) Είναι σε αρμονία με τούτο το ότι, όταν ο Ιεχωβά διώρισε τον Ιερεμία ως προφήτη του, εξέτεινε το χέρι του και ήγγισε τα χείλη του Ιερεμία και του είπε:« Ιδού, έθεσα τους λόγους μου εν τω στόματί σου.»—Ιερεμίας 1:9· Ησαΐας 51:10.

26. Ποια ήταν η αμαρτία του υπολοίπου, πώς εκαλύφθηκε, και για ποιο σκοπό έγινε ο καθαρισμός τους;

²⁶ Οποιαδήποτε ακαθαρσία χειλέων σ’ αυτές τις ημέρες μετά το 1914 οπότε ο Ιεχωβά άρχισε να κυβερνά ως Βασιλεύς, είναι κάτι κακό και είναι αμαρτία. Γι’ αυτό όταν το σεράφ ήγγισε τα χείλη του Ησαΐα με τον άνθρακα πυρός, είπε: «Ιδού, τούτο ήγγισε τα χείλη σου· και η ανομία σου εξηλείφθη, και η αμαρτία σου εκαθαρίσθη.» Ή, όπως δίνει πληρέστερα την έννοια των λόγων του σεράφ η μετάφρασις του Ρόδερχαμ, «Και η αμαρτία σου θέλει καλυφθή δι’ εξιλεώσεως.» Η αμαρτία του υπολοίπου εκαλύφθη με την εξιλεωτική θυσία του Ιησού, η οποία παριστάνετο από το θυσιαστήριο από το οποίο το σεράφ έλαβε τον άνθρακα πυρός. Αντί λοιπόν να κτυπηθή με μια θανατηφόρο κατάρα όπως ο αλαζονικός Βασιλεύς Οζίας, το υπόλοιπο συγχωρήθηκε ευσπλαγχνικά μέσω του Χριστού λόγω της μετανοίας του και δεν κατεστράφη. Ο καθαρισμός των χειλέων του δεν τους προετοίμαζε για να μεταβούν αμέσως στον οίκον των, στον ουρανό. Τους προετοίμαζε για επίγεια υπηρεσία σ’ έναν κρισιμώτατο καιρό της ανθρωπίνης ιστορίας. Διεφυλάχθησαν, λοιπόν, για να χρησιμοποιήσουν τα καθαρισμένα χείλη τους με παρρησία σ’ αυτή την ημέρα της κρίσεως.—1 Ιωάννου 4:17, 18.

27. Ποια, λοιπόν, πρέπει να είναι στο εξής η πορεία του υπολοίπου;

²⁷ Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμεθα γι’ αυτόν τον καθαρισμό! Μας έκαμε διαφορετικούς από όλους όσοι ανήκουν στον «Χριστιανισμό», ο οποίος γίνεται ολοένα χειρότερος σε ακαθαρσία χειλέων. Δεν πρέπει ποτέ να υποστούμε υποτροπή ενδίδοντας πάλι σε φόβο πλασμάτων, αλλά πρέπει να προχωρήσωμε σε τελειότητα γνώσεως, πίστεως, ικανότητος για υπηρεσία. Η άλλοτε «ανομία» μας ή αδικία αφηρέθη με το βασιλικό άγγελμα του Θεού γι’ αυτόν τον «καιρόν της συντελείας», διότι αυτό ενήργησε ως διορθωτικό μέσον για ό,τι σκεπτόμεθα ή λέγομε. Αυτό είναι το ευλογητό αποτέλεσμα του ότι ελάβαμε όρασιν Εκείνου στο ναό του και εταπεινωθήκαμε μπροστά στο ένδοξο πρόσωπό του.

[Υποσημειώσεις]