-
Τι Σημαίνει η Παροιμία;Η Σκοπιά—1977 | 1 Φεβρουαρίου
-
-
αυτού επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους.» (Ματθ. 5:45) Το «τίμημα» δεν είναι χρήμα, αλλά είναι τα όσα ο Θεός έχει δώσει ή έχει θέσει ενώπιον όλων—μια διάνοια με την οποία να σκέπτωνται, αισθήσεις για να λαμβάνουν πληροφορίες και πρόσοδο στην αληθινή σοφία. Το άτομο έχει βασικά για να παρατηρή, την δημιουργία, τα πράγματα που εδημιούργησε ο Θεός, και τα οποία γνωστοποιούν τις αόρατες ιδιότητες του. (Ρωμ. 1:18-20) Επίσης, μπορεί να έχη καλούς γονείς, ή αληθινούς φίλους, ή άλλους που θέτουν την παρά Θεού σοφία υπ’ όψιν του.
Αλλ’ ο «άφρων» δεν έχει ‘καρδίαν’ για κατανόησι. Η διάνοια του είναι στις δικές του υποθέσεις, σε πράγματα που δεν είναι πράγματι ζωτικά. Με παρόμοια έννοια, το εδάφιο Παροιμίαι 17:24 λέγει: «Επί του προσώπου του συνετού είναι σοφία· αλλ’ οι οφθαλμοί του άφρονος βλέπουσιν εις τα άκρα της γης.» Η διάνοια του άφρονος περιφέρεται σπασμωδικά από το ένα πράγμα στο άλλο και ενδιαφέρεται για τα πράγματα που έχουν ελάχιστη σπουδαιότητα. Γι’ αυτό, το «τίμημα»—οι ευκολίες, η ικανότης και οι ευκαιρίες που έχει, οι οποίες μπορεί κατά καιρούς να σημαίνουν περισσότερα από εκείνα που σημαίνουν για κείνον που έχει γνώσι—σπαταλώνται απορρίπτονται.
ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡ’ ΑΞΙΑΝ ΑΓΑΘΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΖΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΙ
Το εδάφιο Παροιμίαι 11:31 (ΜΝΚ) λέγει: «Ιδού! αν ο δίκαιος παιδεύεται επί της γης, πολλώ μάλλον ο ασεβής και ο αμαρτωλός.»
Η έκφρασις «Ιδού!» εφιστά την προσοχή μας σε μια σπουδαία αλήθεια που πρέπει να εξετασθή. Όπως εδήλωσε ο Σολομών, στο εδάφιο Εκκλησιαστής 7:20: «Δεν υπάρχει άνθρωπος δίκαιος επί της γης, όστις να πράττη το καλόν και να μη αμαρτάνη.» Κανένας δεν είναι άξιος, αφ’ εαυτού του αλλά η παρ’ αξίαν αγαθότης του Θεού είναι μ’ εκείνους που τον υπηρετούν ειλικρινά. (1 Πέτρ. 3:12) Ο δίκαιος λοιπόν καταβάλλει προσπάθεια να κάνη το ορθό, αλλά κάποτε προσκόπτει και τότε εφαρμόζεται η αρχή, «ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει.» (Γαλ. 6:7) Ο δίκαιος θα λάβη την ‘αμοιβή’ των σφαλμάτων του με μορφή παιδείας, (τιμωρίας) που τον βοηθεί ν’ αναπροσαρμοσθή έτσι ώστε να μένη στην οδό της ζωής. Εφόσον αυτή η πειθαρχία για ακούσια σφάλματα αληθεύει για τον δίκαιο, τότε ο ασεβής, ο οποίος εκουσίως προτιμά την οδόν του κακού και δεν μετανοεί, ούτε καταβάλλει προσπάθεια να μεταστραφή στην οδό της δικαιοσύνης, ασφαλώς είναι άξιος πιο σοβαρής τιμωρίας και θα παιδευθή (θα τιμωρηθή) για την κακία του. Η μετάφρασις των Εβδομήκοντα αποδίδει αυτή την παροιμία ως εξής: «Αν ο δίκαιος μόλις σώζηται, ο ασεβής και αμαρτωλός που θέλει φανή;» Ο απόστολος Πέτρος προφανώς το παρέθεσε αυτό από τη μετάφρασι των Εβδομήκοντα στα εδάφια 1 Πέτρου 4:17, 18. Εκεί ο Πέτρος ομιλεί για την κρίσι του Θεού που αρχίζει από τον οίκο του Θεού και λέγει: «Και αν αρχίζη πρώτον αφ’ ημών, τι θέλει είσθαι το τέλος των απειθούντων εις το ευαγγέλιον του Θεού; και αν ο δίκαιος μόλις σώζηται, ο ασεβής και αμαρτωλός πού θέλει φανή;»
-
-
Λιγώτερες Μεταγγίσεις ΑίματοςΗ Σκοπιά—1977 | 1 Φεβρουαρίου
-
-
Λιγώτερες Μεταγγίσεις Αίματος
◆ ΜΕΤΑ από πενταετή περίοδο παρατηρήσεως στο μαιευτικό τμήμα του Πανεπιστημίου Κηλ, παρετηρήθη οριστική πτώσι στη συχνότητα των μεταγγίσεων αίματος, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις αναιμίας. Αυτό δείχνει μια πρόσφατη έκθεσις από τον Δρα Χ. Άνγκερ αυτού του πανεπιστημίου της Δυτικής Γερμανίας. Βασίζοντας τα σχόλια της σ’ αυτή την έκθεσι η Παγκόσμιος Υπηρεσία Ιατρικού Βήματος ανέφερε τα εξής: «Ο κίνδυνος της ευαισθητοποιήσεως μέσω των μεταγγίσεων αίματος, πρέπει να παρακινήση αυστηρό έλεγχο των ενδείξεων. Ιδιαίτερα στις γυναίκες που βρίσκονται σε ηλικία τεκνοποιίας. Μια ανασκόπησις των ενδείξεων των μεταγγίσεων σε 527 θήλεις ασθενείς στα μαιευτικά τμήματα του Πανεπιστημίου Κηλ έδειξε ότι μόνον το 63% των μεταγγίσεων που έγιναν ήσαν απολύτως αναγκαίες.» Βέβαια, για το άτομο που διέπεται από τις αρχές της Αγίας Γραφής, δεν υπάρχει ποτέ ‘απόλυτη ανάγκη’ να κάνη μετάγγισι αίματος, διότι αυτή η ενέργεια παραβιάζει τον Λόγο του Θεού.—Γεν. 9:3, 4· Πράξ. 15:28, 29.
-