-
Ιατρική Θεραπεία με Αίμα—Ένα Συναισθηματικό ΘέμαΞύπνα!—1979 | 22 Οκτωβρίου
-
-
Ιατρική Θεραπεία με Αίμα—Ένα Συναισθηματικό Θέμα
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ έχουν την τάσι να θεωρούν μια γενικά δημοφιλή ιατρική θεραπεία ως επιστημονική, ως τον μόνο τρόπο με τον οποίον μπορούν να θεραπεύσουν κάποια ασθένεια. Μπορεί να επικρίνουν ισχυρά το άτομο που προτιμά μια θεραπεία που δεν είναι της μόδας, ή αρνείται εκείνη που είναι δημοφιλής. Το άτομο αυτό μάλιστα μπορεί να δυσφημηθή και να διωχθή.
Παραδείγματος χάριν: Επί αιώνες η αφαίμαξις ήταν μια δημοφιλής ιατρική μέθοδος. Η αιμορραγία, όπως πίστευαν, αφαιρούσε το κακό αίμα και βοηθούσε τον ασθενή ν’ αναλάβη. Επρόκειτο για μια παραδεδεγμένη ιατρική θεραπεία που επικρατούσε μέχρι τον περασμένο αιώνα και αρκετό μέρος αυτού. «Η αφαίμαξις ευνοείτο σε απίστευτο βαθμό,» έγραψε ο Δρ Αλόνζο Τζέυ Σάντμαν στο βιβλίο του Ποιος Είναι ο Γιατρός Σας και Γιατί;
Ως αποτέλεσμα αυτής της ιατρικής θεραπείας, πολλοί υπέφεραν και πέθαναν, μεταξύ των οποίων και ο πρώτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Γεώργιος Ουάσινγκτον. Έπαθε μόλυνσι στο άνω μέρος της τραχείας (προφανώς επρόκειτο για στρεπτόκοκκο του λάρυγγος) και πέθανε τον Δεκέμβριο του 1799. «Οι γιατροί του Γεωργίου Ουάσινγκτον τον άφησαν να πεθάνη, λόγω μεγάλης απωλείας αίματος,» ισχυρίζεται, ο Δρ Σάντμαν.
Εκείνο τον καιρό, οι γιατροί του Ουάσινγκτον δεν επικρίθηκαν καθόλου. Ούτε και στη διάρκεια μεγάλου μέρους του επομένου αιώνος επικρίθηκαν. Αλλά τι θα λεχθή για κείνους οι οποίοι, στη διάρκεια του περασμένου αιώνος, άρχισαν να ερευνούν την αξία της αφαιμάξεως;
Κακολογήθηκαν και διώχθηκαν. Ο Κριστόφ Βίλχελμ Χούφελαντ, τον οποίο η Βρεταννική Εγκυκλοπαιδεία χαρακτηρίζει ως «τον πιο διάσημο πρακτικό γιατρό της εποχής του στη Γερμανία.» υποστήριξε την τότε δημοφιλή ιατρική θεραπεία της αφαιμάξεως. Το 1830 είπε: «Όποιος αδιαφόρησε ν’ αφαιρέση αίμα όταν κάποιος κινδύνευε να πάθη ασφυξία από το δικό του αίμα (αυτό πίστευαν για τους φλεγμονώδεις πυρετούς) ήταν δολοφόνος εξ αμελείας.»
Εν τούτοις, σήμερα οι γιατροί εκείνης της εποχής χαρακτηρίζονται ως ‘δολοφόνοι,’ έχοντας ‘αφήσει τον Ουάσινγκτον να πεθάνη λόγω μεγάλης απωλείας αίματος.’ Στη σύγχρονη ιατρική, η δόσις αίματος, και όχι η αφαίρεσις, έχει γίνει δημοφιλής θεραπεία. Στην πραγματικότητα, εκείνοι που αρνήθηκαν μεταγγίσεις αίματος για μέλη της οικογενείας τους χαρακτηρίζονται, ως ‘δολοφόνοι.’ Συνεπώς, η ιατρική θεραπεία που περιλαμβάνει αίμα είναι πάλι ένα συναισθηματικό ζήτημα.
Είναι η Απάντησις;
Το εκκρεμές έχει τώρα κινηθή έτσι ώστε το αίμα κατά συνήθεια μεταφέρεται σε ασθενείς, σαν να ήταν πανάκεια. Αλλά δεν είναι! Αντιθέτως, μπορεί να χειροτερέψη την κατάστασι ενός ατόμου, ή ακόμη και να το θανατώση. «Στη διάρκεια της περασμένης δεκαετίας, υπολογίζεται ότι 30.000 άτομα πέθαναν από ορό ηπατίτιδος [που μεταδίδεται μέσω μεταγγίσεως αίματος],» αναφέρει το περιοδικό Οικογενειακή Υγεία του Μαρτίου 1977, «και περισσότερες χιλιάδες έχουν καταστρέψει ανεπανόρθωτα το συκώτι τους μολύνοντάς το με τις μεταγγίσεις αίματος.»
Οι μεταγγίσεις αίματος είναι, επίσης, υπεύθυνες για τη μετάδοσι πολλών άλλων ασθενειών που αρρωσταίνουν και θανατώνουν χιλιάδες άτομα κάθε χρόνο. Επί πλέον, πολλοί ασθενείς αντιδρούν δυσμενώς στη μετάγγισι, πράγμα που, μερικές φορές, είναι μοιραίο. «Στην περιοχή του Μαϊάμι [Φλώριδα],» παρατηρεί ο Δρ Τσαρλς Γκίλπιν, «η μια περίπου σε κάθε 10 μεταγγίσεις παράγει κάποιο είδος αντιδράσεως.»
Επομένως, πόσο μεγάλοι είναι οι κίνδυνοι; Το Σάουθερν Μέντικαλ Τζώρναλ του Απριλίου 1976 υπεδείκνυε ότι ο υπολογισμός «3.000 έως 30.000 θανάτων που οφείλονται σε μεταγγίσεις» κάθε έτος αποτελεί πιθανόν ένα συντηρητικό υπολογισμό. Εν τούτοις, αυτοί οι αριθμοί αφορούν μόνο μια χώρα—τις Ηνωμένες Πολιτείες! Συνεπώς, μπορείτε να κατηγορήσετε μερικά πληροφορημένα άτομα επειδή διστάζουν να κάνουν μετάγγισι αίματος;
Προφανώς, όμως, αν χάση πολύ αίμα, το άτομο θα πεθάνη. Οι μεταγγίσεις αίματος, όπως λέγουν οι περισσότεροι γιατροί, μπορούν να σώσουν τέτοια άτομα που είναι καταδικασμένα να πεθάνουν. Μολονότι αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αρνούνται να κάνουν μετάγγισι αίματος. Η αιτία είναι ότι θεωρούν πολύ σοβαρή την εξής Γραφική εντολή που απευθύνεται στους Χριστιανούς: «Να απέχητε από . . . αίματος.» (Πράξ. 15:28, 29) Η υπακοή τους σ’ αυτή την εντολή μερικές φορές τους έχει φέρει αντιμέτωπους με τη δημοφιλή αυτή ιατρική θεραπεία, δημιουργώντας ένα συναισθηματικό ζήτημα.
Εν τούτοις, υπάρχουν διάφορες άλλες μορφές θεραπείας, οι οποίες δεν περιλαμβάνουν τους κινδύνους που περιλαμβάνουν οι μεταγγίσεις αίματος. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δέχονται αυτές τις ιατρικές μεθόδους, οι οποίες συχνά αποδεικνύονται ζωοσωτήριες. Πολλοί γιατροί μπορεί να νομίζουν ότι είναι πλήρως πληροφορημένοι σχετικά με το ζήτημα του αίματος, αλλά μπορεί να μη γνωρίζουν όλα τα πραγματικά γεγονότα. Εξετάστε την πείρα ενός πρώην διευθυντού του προσωπικού ενός νοσοκομείου στο Τέξας.
-
-
Τι Έχω Μάθει για το ΑίμαΞύπνα!—1979 | 22 Οκτωβρίου
-
-
Τι Έχω Μάθει για το Αίμα
ένας χειρουργός αφηγείται την ιστορία του
ΣΑΝ γιατρός, ασκούσα γενική χειρουργική στο Ντάλλας του Τέξας, και είχα ένα γεμάτο πρόγραμμα εργασίας. Συχνά, στις 7 π.μ. βρισκόμουν στο χειρουργείο, δίπλα στο χειρουργικό τραπέζι μαζί με τους συναδέλφους μου χειρουργούς, φορώντας τον συνήθη σκούφο και τη ρόμπα των χειρουργών, σε χρώμα ανοιχτό πράσινο. Θυμάμαι, ιδιαιτέρως, μια καισαρική τομή που κάναμε το 1965 σαν να συνέβη χθες.
Η εγχείρησις πήγαινε καλά. Ο Ρόυ έκανε την τομή γρήγορα, χωρίς να συναντήση σοβαρή αιμορραγία. Τώρα, μπροστά μας ήταν η εξογκωμένη μήτρα, προεξέχοντας προς τα πάνω καθώς το εσωτερικό στρώμα του κοιλιακού τοιχώματος
-