Ο Δρόμος της Θεϊκής Αλήθειας που Οδηγεί σε Απελευθέρωση
1, 2. (α) Ποια δημοφιλή θρησκευτική αντίληψη επαναλαμβάνουν πολλά άτομα; (β) Αλλά ποια ερωτήματα εγείρει αυτή;
ΟΛΟΙ οι δρόμοι οδηγούν στον Θεό»· αυτή είναι μια δημοφιλής αντίληψη που έχουν πολλά άτομα. Αυτό θα σήμαινε, φυσικά, ότι όλες οι θρησκείες του ανθρωπίνου γένους είναι αποδεκτές από τον Θεό. Συμφωνώντας μ’ αυτή τη σκέψη, η Μπαγκαβάντ-Γκιτά λέει: «Αυτοί οι ίδιοι που κάνουν θυσίες σε άλλες θεότητες με λατρεία και πίστη, κάμουν θυσίες και σε Μένα, ω γυιε της Κούντι (Αρτζούνα), αν και τούτο δεν γίνεται σύμφωνα με τον αληθινό νόμο».—9:23.
2 Ένα λογικά σκεπτόμενο άτομο μπορεί να αναρωτηθεί: ‘Πόσοι θρησκευτικοί δρόμοι υπάρχουν σήμερα; Επίσης, είχαν τα θρησκευόμενα άτομα πάντοτε να διαλέξουν από μια τόσο μεγάλη ποικιλία θρησκευτικών πίστεων; Για παράδειγμα, όταν στη γη βρισκόταν μόνο ένας άνθρωπος, πόσοι θρησκευτικοί δρόμοι υπήρχαν;’
3. Πώς μπορούμε να ανατρέξουμε στην πρώτη θρησκεία;
3 Οι άνθρωποι δεν μπορούν να αγνοήσουν το γεγονός ότι η θρησκεία έφτασε σ’ εμάς, ακολουθώντας την πορεία της ιστορίας, από τους προγόνους μας. Και εφόσον η θρησκεία είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία, είναι λογικό να αναμένουμε ότι αν ανατρέξουμε αρκετά πίσω στην ιστορία, αυτό θα μας οδηγήσει στον πρώτο ανθρώπινο πρόγονο, και αυτό με τη σειρά του θα μας φέρει στον πρώτο θρησκευτικό δρόμο. Ποιος ήταν, επομένως, εκείνος ο πρώτος άνθρωπος; Και ποια ήταν η θρησκεία του;
Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
4. Πώς συμφωνεί η επιστήμη με τη Βιβλική αφήγηση σχετικά με τη δημιουργία όσον αφορά τη σύνθεση του ανθρώπινου σώματος;
4 Σύμφωνα με τα Ινδουιστικά συγγράμματα ο πρώτος άνθρωπος ήταν ο Μανού· σύμφωνα με την Αγία Γραφή το όνομά του ήταν Αδάμ. (Γένεσις 5:1) Αλλά υπάρχει κάποια αφήγηση για τον πρώτο άνθρωπο η οποία να είναι έγκυρη και πιστευτή, καθώς επίσης και σε αρμονία με τα γνωστά γεγονότα; Οι ανακαλύψεις της σύγχρονης ιατρικής επιστήμης παρέχουν συμπληρωματική επιβεβαίωση στην απάντηση αυτού του ερωτήματος. Οι επιστήμονες της ιατρικής λένε ότι το ανθρώπινο σώμα μας αποτελείται από 90 περίπου διαφορετικά χημικά στοιχεία που μπορούν να βρεθούν στο χώμα της γης. Τώρα, αν υπάρχει κάποια αρχαία αφήγηση που να αναφέρει συγκεκριμένα ότι ο πρώτος άνθρωπος δημιουργήθηκε από το χώμα της γης, θα την πιστεύατε; Γιατί να μη διαβάσετε μόνοι σας τι λέει η Αγία Γραφή; Στο εδάφιο Γένεσις 2:7 δηλώνει: ‘Και έπλασε Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης· και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν’.
5, 6. (α) Πότε γράφτηκε η Βιβλική αφήγηση σχετικά με τη δημιουργία; (β) Πώς συμφωνούν με τη Βιβλική ιστορία οι μεταγενέστερες Ινδουιστικές παραδόσεις σχετικά με τη δημιουργία;
5 Αυτή η αρχαία αφήγηση σχετικά με την προέλευση του ανθρώπου είναι αξιοσημείωτη, εφόσον ο Ινδουιστής λόγιος Σ. Ραντχακρίσναν τοποθετεί χρονολογικά τον βασιλιά της Ιερουσαλήμ, Σολομώντα, στο έτος 975 Π.Κ.Χ., πράγμα που θα σήμαινε ότι ο προφήτης Μωυσής έζησε στο μέσο της δεύτερης χιλιετηρίδας Π.Κ.Χ. (Παράβαλε 1 Βασιλέων 6:1). Και ο Μπαράτι Κρίσνα, ένας Ινδουιστής σουάμι, γράφει για το «Μωσαϊκό Νόμο», αναγνωρίζοντας έτσι ότι ο Μωυσής συνέταξε το βιβλίο Γένεσις, εφόσον αυτό είναι το αρχικό τμήμα του ‘Νόμου του Μωυσέως’, ή αλλιώς της Πεντατεύχου. Για να είμαστε ακριβείς, η αξιόπιστη χρονολόγηση προσδιορίζει το 1513 Π.Κ.Χ. ως το έτος που συντάχθηκε το βιβλίο Γένεσις. Επομένως, εδώ έχουμε μια πολύ αρχαία περιγραφή της προέλευσης του πρώτου ανθρώπου, με την οποία συμφωνούν οι επιστήμονες της ιατρικής του 20ού αιώνα. Αυτή είναι μια αξιόπιστη αφήγηση, απαλλαγμένη από θρυλικές παραλλαγές και μυθολογικά στοιχεία!
6 Αυτό ενδιαφέρει τους Ινδουιστές γιατί η Ριγκβέδα, η σύνταξη της οποίας, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη Ινδουιστική φιλολογία, χρονολογείται πιθανότατα στο πρώτο μισό της πρώτης χιλιετίας Π.Κ.Χ., παρουσιάζει την προσωποποιημένη γη, την Πρίθιβι, ως τη μητέρα του ανθρώπου. Η γη, η οποία διατηρήθηκε στη μνήμη των ανθρώπων στο πέρασμα των αιώνων ως η μήτρα που παρήγαγε τον πρώτο ανθρώπινο οργανισμό, θα θεωρούνταν, επομένως, γενικά ως η «μητέρα γη». Παράβαλε Ριγκβέδα 1. 164. 33.
7, 8. (α) Είναι λογική η Βιβλική αφήγηση σχετικά με τη δημιουργία της πρώτης γυναίκας; (β) Πώς μια παράδοση της Ριγκβέδα αντικατοπτρίζει το Βιβλικό υπόμνημα;
7 Μια Ριγκβεδική περιγραφή του Μανού, ο οποίος δημιουργεί απογόνους, φαίνεται να έχει τις ρίζες της στην Αγία Γραφή. Τα αρχικά Ινδουιστικά συγγράμματα περιγράφουν τον πρώτο άνθρωπο ως τον Μανού, τον οποίο η έλλειψη συζύγου τον ώθησε να δημιουργήσει απογόνους χρησιμοποιώντας ένα από τα πλευρά του (παρσού). Ένας παλαιός ύμνος της Ριγκβέδα περιγράφει το προσωποποιημένο πλευρό, Παρσού, ως την κόρη του πρώτου ανθρώπου, του Μανού, μέσω της οποίας αυτός δημιουργεί παιδιά—«δεκάδες παιδιά σε κάθε γέννα»! (Ριγκβέδα 10. 86. 23) Η πρώτη γυναίκα, ως το θεϊκό δημιούργημα από το πλευρό του πρώτου ανθρώπου, θα μπορούσε με την πάροδο του χρόνου να θεωρείται κατά παράδοση ως κόρη του.
8 Ένα διορατικό άτομο θα δει αυτή την παράδοση ως μια μακρινή ανάμνηση του προγενέστερου ιστορικού υπομνήματος της Αγίας Γραφής στα εδάφια Γένεσις 2:21, 22, όπου διαβάζουμε: ‘Επέβαλε Ιεχωβά ο Θεός έκστασιν επί τον Αδάμ, και εκοιμήθη· και έλαβε μίαν εκ των πλευρών αυτού και έκλεισε με σάρκα τον τόπον αυτής. Και κατεσκεύασε Ιεχωβά ο Θεός την πλευράν, την οποίαν έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ’. Αυτή είναι η απολύτως λογική Βιβλική αφήγηση για τη δημιουργία της πρώτης γυναίκας. Είναι ενδιαφέρον ότι οι γιατροί αποκαλύπτουν πως αν ένα πλευρό αφαιρεθεί, αυτό θα αναπτυχθεί ξανά αναπληρώνοντας τον εαυτό του, στην περίπτωση που παραμείνει το περιόστεο (η μεμβράνη του συνδετικού ιστού που καλύπτει το κόκαλο). Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει αν ο Ιεχωβά Θεός ακολούθησε αυτή τη διαδικασία ή όχι. Ωστόσο, ως ο Δημιουργός του ανθρώπου, ο Ιεχωβά Θεός γνώριζε σίγουρα αυτή τη χαρακτηριστική ιδιότητα των πλευρών. Η Βιβλική αφήγηση σχετικά με τη δημιουργία της πρώτης γυναίκας, με τη χρησιμοποίηση ενός πλευρού από τον άντρα, συμφωνεί με τη λογική και είναι τελείως απαλλαγμένη από μύθους.
9. Γιατί ενδιαφέρει άμεσα έναν Ινδουιστή το Βιβλικό υπόμνημα σχετικά με τη δημιουργία;
9 Φυσικά, το αυθεντικό Βιβλικό υπόμνημα για τη δημιουργία των πρώτων γονέων του ανθρωπίνου γένους θα περνούσε στις επερχόμενες γενιές των παιδιών τους. Με τον καιρό, εκείνες οι αναμνήσεις των πρώτων προγόνων του ανθρώπου ενσωματώθηκαν στη λαογραφία των κοινοτήτων του ανθρωπίνου γένους οι οποίες αργότερα διασκορπίστηκαν. Επομένως, εκείνες οι Ριγκβεδικές περιγραφές του Μανού και της Παρσού έχουν την πηγή τους στο αρχικό υπόμνημα του βιβλίου Γένεσις, στην Αγία Γραφή. Επομένως, δεν ενδιαφέρει απλώς ακαδημαϊκά κάποιον ειλικρινή και διορατικό Ινδουιστή το να εξετάσει την αξιόπιστη Βιβλική αφήγηση για τη δημιουργία και τον Δημιουργό της· απεναντίας είναι ένα ζήτημα που τον αφορά άμεσα και ουσιαστικά.
ΑΝΑΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
10. (α) Τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά με την πρώτη θρησκεία του ανθρώπου; (β) Γιατί ήταν αυτή η θρησκεία πρακτική;
10 Τι λέει, επομένως, αυτή η αξιόπιστη αφήγηση σχετικά με την προέλευση άλλων πραγμάτων; Για παράδειγμα, τι λέει σχετικά με την προέλευση της θρησκείας και την προέλευση του κακού και του θανάτου; Διαβάστε πάλι μόνοι σας τα εδάφια Γένεσις 2:15-17: ‘Και έλαβε Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ δια να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν. Προσέταξε δε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει’. Εφόσον η υπακοή σ’ αυτή την εντολή θα έδειχνε αφοσίωση στον Θεό, αυτή η αφήγηση στην πραγματικότητα περιγράφει τη θρησκεία που είχε καθοριστεί για τον πρώτο άνθρωπο. Έτσι, η πρώτη θρησκεία θα ήταν ένας δρόμος υπακοής στον Θεό. Αναγνώριζε το δικαίωμα του Κατασκευαστή μας να αποφασίζει τι ήταν καλό και τι ήταν κακό, από ηθική και από πνευματική άποψη, για τον άνθρωπο. Ήταν τόσο απλό! Δεν υπήρχαν ούτε ναοί ούτε εκκλησίες ούτε γκουρού ούτε ιεραπόστολοι ούτε ιερείς (πουροχίτας) ούτε είδωλα ούτε τελετουργίες. Ήταν μια θρησκεία μέσα στις φυσικές και διανοητικές δυνατότητες του ανθρώπου. Δεν υπήρχε φιλοσοφία, υποθετικές θεωρίες, τίποτα που θα ξεπερνούσε την ικανότητα του συνηθισμένου ανθρώπου να καταλάβει ή να ενεργήσει. Η πρώτη θρησκεία του ανθρώπου ήταν ρεαλιστική και πρακτική—ένας δρόμος απλής αφοσίωσης στον Δημιουργό του καθώς θα ασχολούνταν με την καθημερινή του δραστηριότητα που ήταν να φροντίζει για τις ανάγκες του και για την παραδεισένια κατοικία του, κάνοντας χρήση της νοημοσύνης του. Σίγουρα αυτό δεν είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς.
11. Σε τι θα οδηγούσε τον άνθρωπο η πρώτη του θρησκεία;
11 Εκείνη η ρεαλιστική ιστορική αναφορά λέει ότι η πρώτη κατοικία του ανθρώπου ήταν μια παραδεισένια γη. Και η πρώτη του θρησκεία θα τον οδηγούσε όχι στο θάνατο, αλλά σε ζωή! Η πρώτη θρησκεία του ανθρώπου ήταν ένας δρόμος που θα τον οδηγούσε σε αιώνια ζωή με την τέλεια, φυσική, ανθρώπινη σάρκα του—ανθρώπινη ζωή αληθινής ελευθερίας από τις εσφαλμένες επιθυμίες και από την αμαρτία, καθώς και απελευθέρωση από τα δυσμενή αποτελέσματα πραγμάτων όπως ο νόμος του κάρμα. Ο Θεός έθεσε ενώπιον του ανθρώπου την εκλογή μιας αιώνια ικανοποιητικής ζωής με σάρκα· αυτό είναι το αντίθετο του αφανισμού, του θανάτου. Δεν υπήρχε ούτε καν κάποιος υπαινιγμός ότι ο άνθρωπος θα απεκδυόταν ποτέ τη σάρκα του για την επίτευξη της τελικής μόκσα, ή αλλιώς μούκτι. Σύμφωνα με την πρώτη θρησκεία του ανθρώπου, ο θάνατος δεν επρόκειτο να είναι απελευθέρωση ή αποδέσμευση. Αντίθετα ήταν τιμωρία. Αλλά προσέξτε παρακαλούμε ότι ο Θεός δεν ήθελε να πεθάνει ο άνθρωπος και να στερηθεί το σάρκινο σώμα του και τον επίγειο Παράδεισο. Άρα, τι δεν πήγε καλά;
ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ;—ΤΙ ΕΙΝΑΙ;
12, 13. (α) Γιατί πέθανε ο πρώτος ανθρώπινος πρόγονός μας; (β) Γιατί μπορούσε ο άνθρωπος να διαλέξει τον προορισμό του;
12 Γιατί πέθανε ο πρώτος ανθρώπινος πρόγονός μας; Αυτό συνέβη επειδή έκανε κακή χρήση της ελεύθερης βούλησής του. Ο Θεός εκδηλώνοντας αγάπη έδωσε στον άνθρωπο ελευθερία εκλογής. Αυτό μπορούμε να το δούμε από τα αποκαλυμμένα λόγια του Θεού στο εδάφιο Γένεσις 2:17, το οποίο μόλις διαβάσαμε (στην παράγραφο 10). Η ανθρώπινη τελειότητα απαιτούσε να έχει ο άνθρωπος ελεύθερη βούληση. Γι’ αυτό δόθηκε στον άνθρωπο η ελευθερία να εκλέξει. Να φάει τον απαγορευμένο καρπό ή να μην τον φάει; Αυτό ήταν το ερώτημα. Να παρακούσει κανείς ή να υπακούσει στον Θεό; Ο άνθρωπος αφέθηκε να διαλέξει το δικό του προορισμό. Αυτό ήταν σε αρμονία με τη νοημοσύνη του ανθρώπου και την ικανότητα που έχει να αγαπάει.
13 Ναι, η ικανότητα που έχει ο άνθρωπος να αγαπάει είναι αυτή που αποδεικνύει ότι έχει ελεύθερη βούληση. Αν η «αγάπη» προκαθορίζεται από τη μοίρα, είναι δηλαδή αναγκαστική, δεν είναι αγάπη. Είναι απαραίτητο η αγάπη να είναι προαιρετική—μια αληθινή συγκατάνευση της ψυχής—και επομένως, η επιθυμία, ή αλλιώς βούληση, του ανθρώπου να αγαπάει έπρεπε να είναι ελεύθερη ώστε η αγάπη του για τον Θεό να είναι αληθινή και πραγματική. Έτσι, ο Θεός προίκισε τον άνθρωπο με ελεύθερη ηθική βούληση ώστε να πραγματοποιηθεί αυτός ακριβώς ο σκοπός της πρώτης θρησκείας του ανθρώπου. Ο άνθρωπος, λοιπόν, θα μπορούσε να είχε κάνει μια νοήμονα εκλογή και να φανέρωνε την αγάπη του—από ευγνωμοσύνη προς τον ουράνιο Πατέρα του. Η αγάπη μπορεί να αναγνωριστεί μόνο από τα αποτελέσματα που παράγει, και η αγάπη προς έναν αυτάρκη Θεό μπορεί να αποδειχθεί μόνο μέσω της υπακοής του ανθρώπου σ’ Αυτόν. Όπως λέει η Αγία Γραφή στο εδάφιο 1 Ιωάννου 5:3: «Αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού· και αι εντολαί αυτού βαρείαι δεν είναι».
14. (α) Ποιες ήταν οι συνέπειες της ανυπακοής του πρώτου ανθρώπου; (β) Πώς επηρέασε αυτό τους απογόνους του;
14 Αλλά ο πρώτος πρόγονός μας ακολούθησε εκούσια το δρόμο της ανυπακοής κι έτσι αποξένωσε τον εαυτό του από τον Θεό του σύμπαντος. Ο άνθρωπος ήταν τώρα μόνος του χωρίς τον Θεό. Κατά συνέπεια, αυτός έχασε την ανθρώπινη τελειότητά του, και ο θάνατος εισέβαλε στο ανθρώπινο βασίλειο ως τιμωρία. Ο φυσικός νόμος της κληρονομικότητας τέθηκε σε εφαρμογή, κι έτσι οι απόγονοι του πρώτου ανθρώπου γεννήθηκαν με την κηλίδα της αμαρτίας, κι επομένως σε μια αποξενωμένη κατάσταση από τον Θεό. Ο πρώτος πρόγονός μας αγνόησε και παρήκουσε την πρώτη και απλή απαίτηση της αποκαλυμμένης θρησκείας του, δηλαδή, να δείχνει υπακοή η οποία θα προερχόταν από αγάπη για τον Θεό. Ως αποτέλεσμα, οι απόγονοί του έχασαν αυτό που θα μπορούσε να είναι η μεγαλειώδης κληρονομιά τους. Γι’ αυτό η αίσθηση της αμαρτίας και της ενοχής πέρασε σε όλο το ανθρώπινο γένος, περιλαμβανομένων και των συγγραφέων της Ριγκβέδα. Έτσι, ένας ύμνος στο Βεδικό θεό Βαρούνα λέει: «Αν κάνουμε κάποια αμαρτία εναντίον του λαού των θεών εμείς οι άνθρωποι ω Βαρούνα αν ασυνείδητα καταστρέψαμε τους νόμους σου μην μας κάνης κακό γι’ αυτό το αδίκημα, ω Θεέ!»—Ριγκβέδα 7. 89. 5. Παράβαλε Ρωμαίους 5:12 στην Αγία Γραφή.
15, 16. (α) Τι είναι ο θάνατος; (β) Συνεπώς, ποιες δημοφιλείς ιδέες σχετικά με το θάνατο δεν μπορεί να είναι αληθινές;
15 Ο πρώτος άνθρωπος τελικά πέθανε εξαιτίας της ανταρσίας του, όπως είπε ο Θεός ότι θα γινόταν. Εκφέροντας τη θανατική καταδίκη στον πρώτο κοινό πρόγονό μας, το αποκαλυμμένο μήνυμα του Θεού αναφέρει: «Εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει». (Γένεσις 3:19) Αυτή είναι η περιγραφή που δίνει ο Θεός για τον ανθρώπινο θάνατο. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτό το Γραφικό εδάφιο φαίνεται να αποτελεί τη βάση μιας μεταγενέστερης Βεδικής περιγραφής για την κατάσταση των νεκρών. Ο ύμνος της Ριγκβέδα που παρατίθεται παραπάνω στο εδάφιο ένα λέει: «Ας μπορέσω, ω Βαρούνα, να μην πάω καθόλου μέσα στο κτισμένο από άργιλο σπίτι ω βασιλιά! Λυπήσου, κύριε, και συγχώρησε!» (Ριγκβέδα 7. 89. 1) Μια υποσημείωση στη Ριγκβέδα σ’ αυτό το εδάφιο λέει: «Σπίτι από άργιλο: ο τάφος. Παράβαλε με Αθάρβα-βέδα στ. 30. 14». Όταν κάποιος πηγαίνει στον τάφο και επιστρέφει στο χώμα της γης ασφαλώς μπαίνει σ’ ένα «σπίτι από άργιλο» για το νεκρό ανθρώπινο σώμα!
16 Έτσι, ο θάνατος θα επέστρεφε τον άνθρωπο εκεί απ’ όπου προήλθε—στο χώμα της γης. Ο θάνατος δεν επρόκειτο να είναι μια πόρτα που θα οδηγούσε σε κάποια άλλη ύπαρξη. Ο θάνατος για τον άνθρωπο επρόκειτο να είναι το αντίθετο της ζωής, δηλαδή η ανυπαρξία. Ο θάνατος δεν θα αποτελούσε την αρχή μιας αέναης υποδούλωσης στη σαμσάρα, δηλαδή, στον κύκλο της γέννησης και των αναγεννήσεων. Ο θάνατος θα έθετε τέρμα στη ζωή. Πράγματι, η Ινδουιστική αντίληψη για τη σαμσάρα και τη συναφή διδασκαλία τής μετεμψύχωσης δεν βρίσκεται στη Ριγκβέδα, το αρχαιότερο απ’ όλα τα Ινδουιστικά συγγράμματα. Η Ινδουιστική αντίληψη για τη μετεμψύχωση καθιερώθηκε όταν συντάχθηκαν τα συγγράμματα Ουπανισάδες. Και αυτό, σύμφωνα με τον Ινδουιστή συγγραφέα Σ. Ν. Ντασγκούπτα, έγινε περίπου μεταξύ του 700 και 600 Π.Κ.Χ. Αυτό συνέβη 800 έως 900 χρόνια μετά την καταγραφή του δεύτερου κεφαλαίου του βιβλίου Γένεσις από τον Μωυσή.
17. Από τι εξαρτάται η μελλοντική ζωή του ανθρώπου;
17 Οποιαδήποτε μελλοντική ζωή θα μπορούσε να έχει ο άνθρωπος σύμφωνα με το σκοπό του Θεού θα εξαρτιόταν, όχι από μια αθάνατη ψυχή, αλλά από το αν το νεκρό άτομο θα βρισκόταν στη μνήμη του Θεού. Σε αρμονία μ’ αυτή τη θεϊκή αλήθεια, ο Ιώβ, ένας αρχαίος πατριάρχης για τον οποίο ο Θεός είπε: «Δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη», εκφράστηκε ως εξής: «Ούτως ο άνθρωπος, αφού κοιμηθή, δεν ανίσταται· εωσού οι ουρανοί μη υπάρξωσι, δεν θέλουσιν εξυπνήσει, και δεν θέλουσιν εγερθή εκ του ύπνου αυτών. Είθε να με έκρυπτες εν τω τάφω, να με εσκέπαζες εωσού παρέλθη η οργή σου, να προσδιώριζες εις εμέ προθεσμίαν, και τότε να με ενθυμηθής! Εάν αποθάνη ο άνθρωπος, θέλει αναζήσει; Πάσας τας ημέρας της εκστρατείας μου θέλω περιμένει, εωσού έλθη η απαλλαγή μου. Θέλεις καλέσει, και εγώ θέλω σοι αποκριθή· Θέλεις επιβλέψει εις το έργον των χειρών σου». (Ιώβ 1:8· 14:12-15, γράφτηκε περίπου το 1500 Π.Κ.Χ.) Ο άνθρωπος θα έπρεπε να περιμένει στον ύπνο του θανάτου μέχρι να έρθει ο κατάλληλος καιρός του Θεού για να τον θυμηθεί. Έτσι, η μελλοντική ζωή του ανθρωπίνου γένους θα εξαρτιόταν από την αλάνθαστη μνήμη του Θεού—όχι από μια αθάνατη ψυχή.
Η ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
18. Γιατί δεν εγκατέλειψε τελείως ο Θεός το ανθρώπινο γένος;
18 Ωστόσο, παρ’ όλο που ο πρώτος άνθρωπος εγκατέλειψε τον Θεό, μήπως ο Θεός εγκατέλειψε τον άνθρωπο; Οι πρώτες ιστορικές αφηγήσεις του ανθρωπίνου γένους αποκαλύπτουν ότι ο Θεός εξισορρόπησε τη δικαιοσύνη του με έλεος. Εκδηλώνοντας δικαιοσύνη, ο Θεός άφησε το ανθρώπινο γένος να υποστεί την καθορισμένη πληρωμή για την αμαρτία. Αλλά εκδηλώνοντας έλεος έκανε προμήθεια για τη συμφιλίωσή τους μαζί του και τους έδωσε την ελπίδα για την αποκατάσταση του επίγειου Παραδείσου. Η ιστορική αφήγηση της Αγίας Γραφής, μια αφήγηση που ασχολείται με γεγονότα, λέει: «Επειδή η κτίσις υπετάχθη εις την ματαιότητα, ουχί εκουσίως, αλλά δια τον υποτάξαντα αυτήν, επ’ ελπίδι ότι και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού». (Ρωμαίους 8:20, 21) Και δεν αληθεύει το γεγονός ότι η ανθρώπινη ιστορία έχει ένα μακρύ υπόμνημα ματαιότητας; Η ανθρώπινη ιστορία πράγματι τεκμηριώνει την αληθινότητα αυτής της Βιβλικής δήλωσης. Αλλά πώς προμήθευσε ο Θεός βάση για ελπίδα;
19. Ποια είναι η θεμελιώδης υπόσχεση πάνω στην οποία στηρίζονται όλες οι ανθρώπινες ελπίδες;
19 Κάνοντας μια αναδρομή στην αρχαία ιστορία μας, ο Θεός αποκάλυψε την ελπίδα για το ανθρώπινο γένος με τα λόγια που αναφέρονται στο εδάφιο Γένεσις 3:15: «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σού και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού». Αυτή είναι η θεμελιώδης υπόσχεση πάνω στην οποία στηρίζονται οι ελπίδες όλου του ανθρωπίνου γένους. Στην πραγματικότητα αυτή είναι η υπόσχεση του μεγαλειώδους Πρόγονού μας για όλη την ανθρώπινη φυλή!
20. (α) Ποιοι τέσσερις χαρακτήρες περιλαμβάνονται στην πρώτη προφητεία της Αγίας Γραφής; (β) Πώς θα εκπληρωθεί αυτή η υπόσχεση από τον μεγαλειώδη Πρόγονό σας;
20 Αυτή η ιερή προφητεία, που ήταν η πρώτη που λέχτηκε σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, περιστρέφεται γύρω από τέσσερις κύριους χαρακτήρες, δηλαδή, (1) τον εχθρό που συμβολίζεται από ένα φίδι, (2) το σπέρμα του εχθρού, (3) τη γυναίκα και (4) το σπέρμα της. Επειδή αυτοί οι χαρακτήρες περιγράφονται με σύμβολα, η Αγία Γραφή αναφέρεται στην ταυτότητα του ‘σπέρματος της γυναίκας’ ως ένα ‘ιερό μυστικό’. (Παράβαλε Κολοσσαείς 1:26, ΜΝΚ). Ωστόσο, αυτός στον οποίο απευθύνεται η προφητεία είναι προφανώς ο πρώτος μεγάλος Εχθρός και Στασιαστής ενάντια στην κυριαρχία του Θεού, και το ‘σπέρμα’ του είναι οι υποστηρικτές του. Η ‘γυναίκα’ αποτελεί σύμβολο της παγκόσμιας οργάνωσης του Θεού, η οποία εκδηλώνει συζυγική οσιότητα και υποταγή στην κυριαρχία του Θεού. (Παράβαλε Ησαΐας 54:1, 5· Γαλάτας 4:26· Αποκάλυψις 12:1). Κατά συνέπεια το ‘σπέρμα της γυναίκας’ θα γεννιόταν από την παγκόσμια οργάνωση του Θεού, η οποία αποτελείται από πλάσματα όπως ο Γιος του Θεού, με σκοπό να συντρίψει τον μεγάλο Στασιαστή, να δικαιώσει την κυριαρχία του Θεού και να γίνει ο μεγάλος Απελευθερωτής όλου του ανθρωπίνου γένους που υποστηρίζει τη διακυβέρνηση του Θεού. Αυτή η υπόσχεση από τον μεγαλειώδη Πρόγονό σας αποτελεί, επομένως, μια κήρυξη πολέμου από τον Θεό ενάντια στις δυνάμεις του κακού, καθώς και πρόβλεψη του τελικού αποτελέσματος, δηλαδή, του θριάμβου της θεϊκής κυριαρχίας και του καλού.
21, 22. (α) Πώς έχει διατηρηθεί αυτή η υπόσχεση της Αγίας Γραφής στην Ινδουιστική παράδοση; (β) Τι αντιπροσωπεύει αυτή η Ινδουιστική εικόνα;
21 Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η ανάμνηση αυτής της θεμελιώδους υπόσχεσης της Αγίας Γραφής έχει διατηρηθεί ζωντανή στη διάρκεια των χιλιάδων ετών της ανάπτυξης της Ινδουιστικής θρησκείας. Εφόσον αυτή η θεϊκή υπόσχεση για τη συντριβή του ‘κεφαλιού του φιδιού’ από το ‘σπέρμα της γυναίκας’, η οποία καταγράφεται στην Αγία Γραφή, αποκαλύφθηκε στους πρώτους επίγειους γονείς του ανθρωπίνου γένους, τότε είναι λογικό να αναμένει κανείς ότι κάποια ίχνη αυτής της υπόσχεσης θα βρίσκονταν οπωσδήποτε ανάμεσα στα έθνη. Κι έτσι συμβαίνει.
22 Σήμερα οι σύγχρονοι Ινδουιστές αποδίδουν λατρευτικό σεβασμό στην εικόνα μιας θεάς που λέγεται Σανθάνα-Λάκσμι. Ο συμβολισμός της μητέρας και του παιδιού υποδεικνύει την ύπαρξη μιας προγενέστερης ‘γυναίκας’ και του ‘σπέρματός’ της, ενώ το σπαθί και η ασπίδα που χρησιμοποιεί η μητέρα για προστασία, προφανώς από κάποιον εχθρό, υποδεικνύουν ότι υπήρχε εκ των προτέρων κάποια ‘έχθρα’. Η αρχική σημασία αυτής της εικόνας της Λάκσμι έχει προφανώς χαθεί με την πάροδο χιλιάδων ετών, αλλά αναμφίβολα αντιπροσωπεύει τις αρχικές ελπίδες του ανθρωπίνου γένους όπως αυτές παρουσιάστηκαν στους πρώτους επίγειους γονείς του ανθρώπου, και καταγράφτηκαν νωρίτερα στην Αγία Γραφή. Και ίσως, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, οι Ινδουιστές ενσωματώνουν την ανάμνηση της πρώτης υπόσχεσης της Αγίας Γραφής σ’ αυτή την εικόνα της Λάκσμι.
23, 24. (α) Ποιος είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να εξηγηθεί λογικά αυτή η εικόνα; (β) Ποιες ελπίδες θέτει το εδάφιο Γένεσις 3:15 ενώπιον όλου του ανθρωπίνου γένους;
23 Όταν συγκρίνουμε αυτή την Ινδουιστική εικόνα με την πρώτη προφητεία της Αγίας Γραφής, είναι κατάλληλο να ρωτήσουμε: ‘Ποιο εμφανίστηκε πρώτα, η Ινδουιστική εικόνα ή το εδάφιο της Αγίας Γραφής;’ Η απάντηση, με βάση την ιστορία, πρέπει να είναι: Η Γραφή. Αυτή η προφητεία ειπώθηκε στην αρχή της ζωής του πρώτου επίγειου προπάτορα του ανθρώπου· έπειτα από εκείνη την περίοδο η αληθινή σημασία της προφητείας παρέμενε κρυμμένη από τις επερχόμενες γενιές μέχρι τον ορισμένο καιρό του Θεού. (Κολοσσαείς 1:26, ΜΝΚ) Από την άλλη πλευρά, η αντίληψη σχετικά με τη ‘μητέρα-θεά και το παιδί’, η οποία απεικονίζεται σε θρησκευτικά συγγράμματα και εικόνες, λογικά δεν θα μπορούσε να έχει επινοηθεί πριν από τον πρώτο άνθρωπο και πριν εκείνος λάβει αυτή την πρώτη προφητεία!
24 Χωρίς τη βοήθεια της Αγίας Γραφής, όποιες άλλες εξηγήσεις δοθούν γι’ αυτή την Ινδουιστική εικόνα θα ισοδυναμούσαν μόνο με επιπόλαιες υποθέσεις. Οι εξηγήσεις που δίνονται σύμφωνα με την αρέσκεια του κάθε ατόμου δεν θα ικανοποιήσουν πραγματικά ένα λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο. Επομένως, οι μελλοντικές προσδοκίες των Ινδουιστών, όπως απεικονίζονται σ’ αυτή τη σύγχρονη εικόνα της Λάκσμι, έχουν την προέλευσή τους στην ιστορική αναφορά που διατηρήθηκε μόνο στην Αγία Γραφή. Έτσι, η προφητεία της Αγίας Γραφής για το ‘σπέρμα της γυναίκας’ που αναφέρεται στο εδάφιο Γένεσις 3:15 προσφέρει ελπίδες στους ειλικρινείς Ινδουιστές για τον τελικό θρίαμβο της κυριαρχίας του Θεού και την οριστική εξάλειψη κάθε στασιασμού και πονηρίας από το σύμπαν, περιλαμβανομένης και της γης μας. Και το αληθινό ‘σπέρμα της γυναίκας’ είναι ένας Απελευθερωτής τον οποίο έχει διορίσει ο ίδιος ο Θεός. Ο λόγος για τον οποίο κανένας άνθρωπος δεν έχει πετύχει να τακτοποιήσει αυτό το ζωτικό ζήτημα μέχρι τώρα είναι ότι αυτό πρέπει να γίνει με τον τρόπο του Θεού και στον ορισμένο καιρό του Θεού.
25. Πώς μπορούμε να ερευνήσουμε για να βρούμε ποια είναι η αληθινή εκπλήρωση του εδαφίου Γένεσις 3:15;
25 Για να βρούμε ποια είναι η αληθινή εκπλήρωση αυτής της θεϊκής υπόσχεσης για αποκατάσταση της παγκόσμιας τάξης, χρειάζεται να συνεχίσουμε να ερευνούμε την ανθρώπινη ιστορία. Έτσι, θα ανατρέξουμε στην ιστορική ανάπτυξη της πρώτης κοινότητας του ανθρωπίνου γένους—τους κοινούς ανθρώπινους προγόνους μας. Αυτό το πρώτο ζευγάρι το οποίο δημιούργησε ο Θεός είχε παιδιά, και βαθμιαία η ανθρώπινη οικογένεια πολλαπλασιάστηκε. Καθώς ήταν αποξενωμένοι από τον Θεό, ο φόνος, η μοιχεία και τα διεφθαρμένα κριτήρια των ανθρώπων ύψωσαν το απαίσιο κεφάλι τους.—Γένεσις 5:3-5· 4:8, 23.
Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΒΑΤΑΡΑ
26-30. (α) Πώς ρίχνει φως η Αγία Γραφή στην Ινδουιστική διδασκαλία των αβατάρα; (β) Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι μερικές Ινδουιστικές παραδόσεις έχουν τις ρίζες τους στο αληθινό υπόμνημα της Αγίας Γραφής;
26 Και τώρα συνέβη ένα ασυνήθιστο γεγονός στην ιστορία—ένα γεγονός για το οποίο γίνεται έμμεση αναφορά στην Ινδουιστική λαογραφία. Η αυθεντική ιστορία της Αγίας Γραφής αναφέρει: ‘Και ότε ήρχισαν οι άνθρωποι να πληθύνωνται επί του προσώπου της γης, και θυγατέρες εγεννήθησαν εις αυτούς, ιδόντες οι υιοί του Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων, ότι ήσαν ωραίαι, έλαβον εις εαυτούς γυναίκας εκ πασών όσας έκλεξαν. Και είπε Ιεχωβά, Δεν θέλει καταμείνει πάντοτε το πνεύμα μου μετά του ανθρώπου, διότι είναι σαρξ· αι ημέραι αυτού θέλουσιν είσθαι ακόμη εκατόν είκοσι έτη.
27 ‘Κατ’ εκείνας τας ημέρας ήσαν οι γίγαντες επί της γης, και έτι ύστερον, αφού οι υιοί του Θεού εισήλθον εις τας θυγατέρας των ανθρώπων, και αύται ετεκνοποίησαν εις αυτούς· εκείνοι ήσαν οι δυνατοί, οι έκπαλαι άνδρες ονομαστοί.
28 ‘Και είδεν ο Ιεχωβά ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας’.—Γένεσις 6:1-5.
29 Αυτό σημαίνει ότι νοήμονες πνευματικοί γιοι του Θεού στο αόρατο βασίλειο ανέπτυξαν αφύσικες επιθυμίες για ελκυστικές γυναίκες εδώ στη γη κι έτσι εκείνοι οι ‘άγγελοι δεν κράτησαν την αρχική τους θέση, αλλά εγκατέλειψαν τον κατάλληλο τόπο διαμονής τους’. (Ιούδα 6, ΜΝΚ) Εκείνοι οι αγγελικοί γιοι του Θεού έγιναν αβατάρα στη γη, δηλαδή ανθρώπινες ενσαρκώσεις. Αυτοί έζησαν μαζί με ελκυστικές σαρκικές γυναίκες και παρήγαγαν υβριδικούς απογόνους, οι οποίοι είχαν υπερανθρώπινη δύναμη. Η σανσκριτική λέξη αβατάρα σημαίνει «κάθοδος», ειδικά ενός θεού ο οποίος κατεβαίνει από τον ουρανό στη γη. Εδώ, η Βιβλική ιστορία μάς λέει τα πραγματικά γεγονότα τα οποία αργότερα έφτασαν να αντικατοπτρίζονται στην Ινδουιστική διδασκαλία για τους αβατάρα.
30 Αυτή η αληθινή αφήγηση της Αγίας Γραφής ρίχνει επίσης φως στη θεολογία των Ινδουιστικών συγγραμμάτων που είναι γνωστά ως Πουράνες. Οι Πουράνες καταγράφουν αφηγήσεις για θεούς και γίγαντες καθώς και για τα ισχυρά τους έργα, τις ερωτικές τους σχέσεις, τους πολέμους και τα θαύματά τους. Οι Πουράνες περιγράφουν μια τάξη θεοτήτων που ονομάζονται Γκαντάρβας και οι οποίοι έχουν μια έντονη γήινη μυρωδιά. Οι Γκαντάρβας έχουν επίσης συνάψει γάμους, και λέγεται ότι αγαπούν τις γυναίκες και τις σκέφτονται συνέχεια. Οι ερωμένες τους είναι οι Απσάρας, οι οποίες, στα Ινδουιστικά συγγράμματα, απεικονίζονται ελκυστικές και αχαλίνωτες και χωρίς μητρικά αισθήματα. Οι Απσάρας έχουν επίσης γήινη οσμή, η οποία θεωρείται ευχάριστη. Κατόπιν, μια άλλη ομάδα ημίθεων στην Ινδουιστική θεολογία είναι οι Γκάνας, και, σύμφωνα με μια Ινδουιστική πηγή, οι Γκάνας λέγεται ότι είναι υβριδικές μορφές. Αυτές οι αφηγήσεις ταιριάζουν αρκετά με το αληθινό υπόμνημα της Αγίας Γραφής σχετικά με τους ανυπάκουους πνευματικούς γιους του Θεού. Εκείνοι οι άγγελοι είχαν ερωτικές σχέσεις· μπορούσαν επίσης να κάνουν μεγάλα σημεία και θαύματα. Οι γιγαντιαίοι υβριδικοί απόγονοί τους μπορούσαν να κάνουν επίσης ισχυρά έργα. Εκείνοι οι ανυπάκουοι άγγελοι και οι γίγαντες έζησαν στη γη τουλάχιστον 120 χρόνια. Αυτό ήταν αρκετό διάστημα ώστε να δημιουργήσουν ένα υπόμνημα πολλών ξακουστών έργων, όπως αναφέρει η Αγία Γραφή. Έτσι, αυτά τα γεγονότα παραδόθηκαν στις επόμενες γενιές, σε διαφορετικούς βαθμούς ακρίβειας, μέσα από τους θρησκευτικούς θρύλους αρκετών αρχαίων λαών.
31, 32. Γιατί έφερε ο Θεός το μεγάλο κατακλυσμό;
31 Ωστόσο, εκείνα τα γεγονότα προώθησαν την αιτία του κακού, πράγμα το οποίο με τη σειρά του ώθησε τον Θεό να φέρει το μεγάλο κατακλυσμό, ή Τζαλαπραλάγια. Η αληθινή ιστορική αφήγηση αναφέρει: «Διεφθάρη . . . η γη ενώπιον του Θεού, και ενεπλήσθη η γη αδικίας. Και είδεν ο Θεός την γην, και ιδού, ήτο διεφθαρμένη· διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης. Και είπεν ο Θεός προς τον Νώε, . . . Εγώ δε, ιδού, εγώ επιφέρω τον κατακλυσμόν των υδάτων επί της γης, δια να εξολοθρεύσω πάσαν σάρκα, έχουσαν εν εαυτή πνεύμα ζωής υποκάτω του ουρανού· παν ό,τι είναι επί της γης, θέλει αποθάνει».—Γένεσις 6:11-17.
32 «Και απέθανε πάσα σαρξ κινουμένη επί της γης, των πτηνών και των κτηνών και των ζώων, και πάντων των ερπετών των ερπόντων επί της γης, και πας άνθρωπος».—Γένεσις 7:21.
33. Πώς και πότε άρχισε η τωρινή γιούγκα;
33 Η γη ήταν τώρα καθαρισμένη ως αποτέλεσμα εκείνου του κατακλυσμού. Ο Θεός είχε εκδηλώσει την αγάπη του για τη δικαιοσύνη, κι επειδή είχε φροντίσει να επιβιώσουν μερικά άτομα, το ανθρώπινο γένος έκανε μια καινούρια αρχή. Άρχισε η τωρινή μας γιούγκα, δηλαδή εποχή. Ωστόσο, η γνώση αυτών των προκατακλυσμιαίων ιστοριών είναι φανερό ότι παρέμεινε στη μνήμη των επιζώντων από τον Κατακλυσμό κι έφτασε στο σημείο να αποτελέσει τη βάση δοξασιών και αντιλήψεων σχετικά με τους θεούς και τις θρησκείες που έχουν πολλοί άνθρωποι σήμερα.
ΠΟΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ;
34. Τι συνέβη σ’ εκείνους τους αβατάρα;
34 Όταν ο Τζαλαπραλάγια παρέσυρε τους ασεβείς ανθρώπους στον υδάτινο τάφο, οι στασιαστικοί άγγελοι άφησαν τα σάρκινά τους σώματα και επέστρεψαν στο πνευματικό βασίλειο, όχι για να ξαναενωθούν με τον Θεό στο σκοπό του για δίκαιη διακυβέρνηση αλλά για να συνεργαστούν με τον Άρχοντα των δαιμόνων που είναι ο κύριος αντίδικος του Θεού. Αυτός ήταν ο πρώτος δαίμονας, ο οποίος από την αρχή είχε πείσει τον πρώτο άντρα και την πρώτη γυναίκα να στασιάσουν ενάντια στην κυριαρχία του Θεού, και σ’ αυτόν απευθύνεται η μεγάλη προφητεία του εδαφίου Γένεσις 3:15. Εκείνος ο πρώτος δαίμονας προκάλεσε το στασιασμό των ανθρώπων με το να τους εξαπατήσει και να διαδώσει εσφαλμένες αντιλήψεις για τη ζωή και το θάνατο. Πώς συνέβη αυτό;
35. Πώς έπεισε ο πρώτος δαίμονας τους πρώτους ανθρώπινους προγόνους μας να στασιάσουν ενάντια στον Θεό;
35 Ας εξετάσουμε πάλι μαζί την αφήγηση των εδαφίων Γένεσις 3:1-5: ‘Ο δε όφις ήτο το φρονιμώτερον πάντων των ζώων του αγρού, τα οποία έκαμε Ιεχωβά ο Θεός· και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου; Και είπεν η γυνή προς τον όφιν, Από του καρπού των δένδρων του παραδείσου δυνάμεθα να φάγωμεν· από δε του καρπού του δένδρου, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου, είπεν ο Θεός, Μη φάγητε απ’ αυτού, μηδέ εγγίσητε αυτόν, δια να μη αποθάνητε. Και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει· αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν’.
36. Τι ισχυρίστηκε ο Σατανάς, και πώς ‘πλανά όλη την οικουμένη’;
36 Με το να πει τα αντίθετα από εκείνα που είπε ο Θεός, αυτός ο πρώτος Διάβολος, χρησιμοποιώντας το φίδι ως φερέφωνο, έκανε τον εαυτό του ψεύτη και τον πατέρα του ψεύδους. (Ιωάννης 8:44) Εφόσον εναντιώθηκε στον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο πήρε το όνομα Σατανάς, επειδή Σατανάς σημαίνει «εναντιούμενος» ή «ανθιστάμενος». Ο Σατανάς ισχυρίστηκε ότι η συνέχιση της ζωής για το ανθρώπινο γένος δεν εξαρτιόταν από την υπακοή στον Θεό. Επομένως, ο Σατανάς εισήγαγε δόλια στο ανθρώπινο γένος ορισμένες εσφαλμένες αντιλήψεις σχετικά με τη ζωή και το θάνατο. Στην πραγματικότητα, η Αγία Γραφή λέει ότι ο Σατανάς ‘πλανά όλη την οικουμένη’. (Αποκάλυψις 12:9) Με βάση αυτές τις εσφαλμένες αντιλήψεις τα περισσότερα άτομα του ανθρωπίνου γένους σήμερα έχουν αποκτήσει τις δικές τους ιδέες σχετικά με τη ζωή και το θάνατο. Βέβαια, με το πέρασμα χιλιάδων ετών εκείνες οι αντιλήψεις έχουν διαμορφωθεί σε δημοφιλείς πεποιθήσεις και απόψεις γύρω από τη ζωή, το θάνατο και τη θρησκεία.
37. Πώς ήταν δυνατόν ένας τέλειος άγγελος να γίνει διάβολος;
37 Αλλά πώς, μπορεί να ρωτήσετε, ήταν δυνατόν ένας τέλειος άγγελος να γίνει δαίμονας ή διάβολος; Με τον ίδιο τρόπο που ο πρώτος τέλειος άνθρωπος στασίασε ενάντια στον Θεό. Μέσω κακής χρήσης της ελεύθερης βούλησης! Πώς γίνεται εγκληματίας ένας άνθρωπος που διάγει μια καλή ζωή; Ένας άνθρωπος γίνεται κλέφτης με το να κλέψει. Παρόμοια ένας τέλειος, ελεύθερος ηθικός παράγοντας, είτε είναι άνθρωπος είτε είναι πνεύμα, μπορεί να κάνει κακή χρήση της ελεύθερης βούλησής του και να καταλήξει σε στασιασμό ενάντια στον Θεό. Το ίδιο συνέβη μ’ εκείνους τους τέλειους αγγελικούς γιους του Θεού την προκατακλυσμιαία εποχή. Χρησιμοποίησαν την ελεύθερη βούλησή τους και εγκατέλειψαν την αρχική κατοικία τους. Αλλά τώρα αναγκάστηκαν από τον Κατακλυσμό, ή αλλιώς τον Τζαλαπραλάγια, να συνεχίσουν την πνευματική ύπαρξή τους, αν και χωρίς την εύνοια του Θεού.
ΠΩΣ ΕΦΤΑΣΑΝ ΟΙ ΑΡΙΟΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ
38, 39. Στη διάρκεια της τωρινής γιούγκα, πότε δόθηκε η πρώτη ευκαιρία στους δαίμονες να ασκήσουν την κακή τους επιρροή στο ανθρώπινο γένος;
38 Έτσι, στην καθαρισμένη μετακατακλυσμιαία γη αυτοί οι δαίμονες, υπό την ηγεσία του Σατανά, άρχισαν να ασκούν την κακή τους επιρροή στο ανθρώπινο γένος και να εναντιώνονται στην εξέλιξη του δηλωμένου σκοπού του Θεού να επαναφέρει την ανθρώπινη φυλή μέσα στη διακυβέρνηση ή στην κυριαρχία Του. (Γένεσις 3:15) Η πρώτη τους ευκαιρία στη διάρκεια της τωρινής γιούγκα τούς δόθηκε σε μια εποχή που όλο το ανθρώπινο γένος μιλούσε ακόμη μια γλώσσα. Μπορείτε να διαβάσετε μόνοι σας την ιστορική αναφορά στα εδάφια Γένεσις 11:1-9:
39 ‘Και ήτο πάσα η γη μιας γλώσσης και μιας φωνής. Και ότε εκίνησαν από της ανατολής, εύρον πεδιάδα εν τη γη Σενναάρ· και κατώκησαν εκεί. Και είπεν ο είς προς τον άλλον, Έλθετε, ας κάμωμεν πλίνθους, και ας ψήσωμεν αυτάς εν πυρί· και εχρησίμευσεν εις αυτούς η μεν πλίνθος αντί πέτρας, η δε άσφαλτος εχρησίμευσεν εις αυτούς αντί πηλού. Και είπον, Έλθετε, ας οικοδομήσωμεν εις εαυτούς πόλιν και πύργον, του οποίου η κορυφή να φθάνη έως του ουρανού· και ας αποκτήσωμεν εις εαυτούς όνομα, μήπως διασπαρώμεν επί του προσώπου πάσης της γης.
40. Πώς ματαίωσε ο Παντοδύναμος Θεός τα στασιαστικά τους σχέδια;
40 ‘Κατέβη δε ο Ιεχωβά δια να ίδη την πόλιν και τον πύργον, τον οποίον ωκοδόμησαν οι υιοί των ανθρώπων. Και είπεν ο Ιεχωβά, Ιδού, είς λαός, και πάντες έχουσι μίαν γλώσσαν, και ήρχισαν να κάμνωσι τούτο· και τώρα δεν θέλει εμποδισθή εις αυτούς παν ό,τι σκοπεύουσι να κάμωσιν· έλθετε, ας καταβώμεν και ας συγχύσωμεν εκεί την γλώσσαν αυτών, δια να μη εννοή ο είς του άλλου την γλώσσαν. Και διεσκόρπισεν αυτούς ο Ιεχωβά εκείθεν επί του προσώπου πάσης της γης· και έπαυσαν να οικοδομώσι την πόλιν. Δια τούτο ωνομάσθη το όνομα αυτής Βαβέλ· διότι εκεί συνέχεεν ο Ιεχωβά την γλώσσαν πάσης της γης· και εκείθεν διεσκόρπισεν αυτούς ο Ιεχωβά επί το πρόσωπον πάσης της γης’.
41. (α) Έτσι ποιες ιστορικές προελεύσεις αποκαλύπτει η Αγία Γραφή; (β) Γιατί αξίζει να συνεχίσουμε να δείχνουμε ενδιαφέρον για την Αγία Γραφή βάσει αυτού του γεγονότος;
41 Αυτή είναι, λοιπόν, η αρχαιότερη ιστορική αφήγηση σχετικά με την προέλευση όλων των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών, περιλαμβανομένων της σανσκριτικής, των πρακριτικών, της παλικής και των δραβιδικών γλωσσών. Αυτή η θεϊκή παρέμβαση στη Βαβέλ προξένησε τις πασίγνωστες αρχαίες μεταναστεύσεις που οδήγησαν τις φυλές των Αρίων στην Ινδία και στην Ευρώπη μέσω της κεντρικής Ασίας. Η σύγχρονη επιστήμη φαίνεται να υποστηρίζει αυτές τις ιστορικές προελεύσεις των σημερινών εθνών και γλωσσών. Για παράδειγμα, ο Σερ Χένρι Ρόλινσον, λόγιος των ανατολικών γλωσσών, παρατήρησε: «Ακόμη κι αν είχαμε μοναδικό οδηγό τις διασταυρώσεις των γλωσσικών οδών, και χωρίς να λάβουμε καθόλου υπόψη μας το Γραφικό υπόμνημα, θα καταλήγαμε και πάλι στο συμπέρασμα ότι το σημείο από το οποίο προήλθαν οι διάφορες διακλαδώσεις είναι οι πεδιάδες της Σενναάρ». Αδιαμφισβήτητα, η Αγία Γραφή παρουσιάζει την ιστορική αρχή η οποία οδήγησε στο σχηματισμό του έθνους σας και της γλώσσας σας, και γι’ αυτό αξίζει να συνεχίζετε να δείχνετε ενδιαφέρον για την Αγία Γραφή και να της δίνετε προσοχή.
42. (α) Ποιες ανθρώπινες εξελίξεις ακολούθησαν ύστερα από την παρέμβαση του Θεού στη Βαβέλ; (β) Γιατί πολλοί έχουν φτάσει στο σημείο να πιστεύουν ότι «όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Θεό»; (γ) Είναι η κατοχή ενός ηθικού κώδικα απόδειξη άμεσης αποκάλυψης από τον Θεό;
42 Το περιστατικό που αφορούσε τον Πύργο της Βαβέλ ήταν μια ακόμη απόρριψη του θεϊκού θελήματος από μέρους του ανθρώπου, και η παρέμβαση του Θεού είχε ως αποτέλεσμα την ήττα των ανθρώπων και τις επακόλουθες μεταναστεύσεις των γλωσσικών ομάδων ως τα πέρατα της γης. Έτσι, η αξιόπιστη ιστορία αναφέρει: «Αύται είναι αι φυλαί των υιών του Νώε, κατά τας γενεάς αυτών, εις τα έθνη αυτών· και εκ τούτων διεσπάρησαν τα έθνη επί της γης μετά τον κατακλυσμόν». (Γένεσις 10:32) Το ανθρώπινο γένος, όντας αποξενωμένο από τη θεϊκή κυριαρχία, εγκαθίδρυσε τα δικά του βασίλεια και ιερατεία, καταλήγοντας έτσι στον πολλαπλασιασμό των θρησκειών οι οποίες είχαν τις δικές τους καθορισμένες δοξασίες, τα έθιμα, τις τελετουργίες και τις εικασίες, πράγματα επηρεασμένα, βέβαια, από τις ιδέες που προέρχονταν από τη Βαβέλ. Ωστόσο, η θεόδοτη συνείδηση που εμφυτεύθηκε στους πρώτους, δημιουργημένους γονείς μας αναμφίβολα επηρέασε τις θρησκείες του κόσμου στο να θεσπίσουν παρόμοιους κώδικες ηθικών αρχών, κάνοντας πολλούς να πιστεύουν ότι «όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Θεό». Η Αγία Γραφή ρίχνει φως σ’ αυτό εξηγώντας: «Όταν οι εθνικοί οι μη έχοντες νόμον πράττωσιν εκ φύσεως τα του νόμου, ούτοι νόμον μη έχοντες είναι νόμος εις εαυτούς, οίτινες δεικνύουσι το έργον του νόμου γεγραμμένον εν ταις καρδίαις αυτών, έχοντες συμμαρτυρούσαν την συνείδησιν αυτών και τους λογισμούς κατηγορούντας ή και απολογουμένους μεταξύ αλλήλων». (Ρωμαίους 2:14, 15) Αλλά το γεγονός ότι έχουν έναν ηθικό κώδικα δεν αποτελεί από μόνο του απόδειξη ότι έχουν λάβει κάποια θεϊκή αποκάλυψη. Ο κομμουνισμός, μια αθεϊστική ιδεολογία, έχει έναν κώδικα ηθικών αρχών παρόμοιο μ’ εκείνον μερικών θρησκειών. Ναι, περιλαμβάνονται πολύ περισσότερα στη θεϊκή αποκάλυψη από έναν απλό ηθικό κώδικα, όπως θα δείξουν οι ακόλουθες πληροφορίες.
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ
43. Πώς έχει δείξει ο Θεός, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, ότι δεν έχει ξεχάσει το ανθρώπινο γένος;
43 Παρ’ όλα αυτά, μολονότι το ανθρώπινο γένος είχε απαρνηθεί το θεϊκό θέλημα, ο Θεός διατηρούσε ακόμη την ανθρώπινη φυλή σε ύπαρξη. Γι’ αυτό η Αγία Γραφή μάς διαβεβαιώνει: «Όστις εν ταις παρελθούσαις γενεαίς αφήκε πάντα τα έθνη να περιπατώσιν εν ταις οδοίς αυτών· καίτοι δεν αφήκεν αμαρτύρητον εαυτόν αγαθοποιών, δίδων εις ημάς ουρανόθεν βροχάς και καιρούς καρποφόρους, γεμίζων τροφής και ευφροσύνης τας καρδίας ημών».—Πράξεις 14:16, 17.
44. (α) Πώς σκόπευε ο Θεός να συμφιλιώσει την ανθρώπινη φυλή μαζί του; (β) Γιατί διάλεξε ο Θεός τους απογόνους του Αβραάμ για να παραγάγει ‘το υποσχεμένο σπέρμα’ που θα έφερνε απελευθέρωση;
44 Αλλά έχοντας στο νου την εκούσια ισχυρογνωμοσύνη του ανθρωπίνου γένους, ρωτάμε: Πώς θα επανέρχονταν εθελοντικά σε μια συμφιλιωμένη κατάσταση με τον Θεό; Ο Θεός στοργικά διευθέτησε να βγάλει μέσα από την ανθρώπινη οικογένεια μια μικρή κοινωνία ανθρώπων για να αποτελέσουν το δικό του όργανο μέσω του οποίου θα μπορούν να ωφελήσουν τον εαυτό τους όλες οι φυλές. Ο Δημιουργός διάλεξε να χρησιμοποιήσει τους απογόνους του Αβραάμ, ενός αρχαίου πατριάρχη, ο οποίος, παρ’ όλη την αμαρτωλή του κληρονομιά, επέδειξε ακλόνητη υποταγή στο αποκαλυμμένο θέλημα του Θεού. Όταν ο Αβραάμ εκδήλωσε προθυμία να θυσιάσει ακόμη και τον ίδιο του το γιο, τον Ισαάκ, αν αυτό ήταν το θέλημα του Θεού, ‘εφώνησε . . . ο άγγελος του Ιεχωβά προς τον Αβραάμ εκ του ουρανού, και είπεν, Ώμοσα εις εμαυτόν, λέγει Ιεχωβά, ότι, επειδή έπραξας το πράγμα τούτο και δεν ελυπήθης τον υιόν σου, τον μονογενή σου, ότι ευλογών θέλω σε ευλογήσει, και πληθύνων θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης· και το σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού· και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή [θα ευλογήσουν οπωσδήποτε τον εαυτό τους, ΜΝΚ] πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου’.—Γένεσις 22:15-18.
45. (α) Γιατί δεν ήταν οι Ιουδαίοι καλύτεροι από την υπόλοιπη ανθρωπότητα; (β) Τι υποδεικνύει σχετικά με την Αγία Γραφή τέτοιου είδους ειλικρίνεια;
45 Κατά συνέπεια, το ‘υποσχεμένο σπέρμα’ που θα έφερνε απελευθέρωση, το οποίο αναφέρεται στο εδάφιο Γένεσις 3:15, θα ερχόταν από τους απογόνους του Αβραάμ και μ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να προσδιοριστεί η ταυτότητά του. Ωστόσο, ο Θεός δεν διάλεξε τους απογόνους του Αβραάμ—τους Ιουδαίους—επειδή ήταν καλύτεροι από τις άλλες φυλές της ανθρωπότητας. Ο μεσίτης του έθνους τους με τον Θεό, ο Μωυσής, το επισήμανε αυτό με τα λόγια που καταγράφονται στο εδάφιο Δευτερονόμιον 9:6: ‘Γνώρισον λοιπόν, ότι Ιεχωβά ο Θεός σου δεν σοι δίδει την γην ταύτην την αγαθήν να κληρονομήσης αυτήν δια την δικαιοσύνην σου· διότι είσαι λαός σκληροτράχηλος’. (Τέτοια ειλικρίνεια στα λεγόμενα ενός ατόμου αποτελεί ένδειξη μιας αμερόληπτης, αξιόπιστης ιστορικής αναφοράς των γεγονότων)! Αλλά γιατί να διαλέξει το Ιουδαϊκό έθνος ως το θεϊκό όργανο;
46. (α) Δείξτε με παράδειγμα γιατί δεν πρέπει να αγανακτούμε με την εκλογή του Θεού. (β) Για ποιο σκοπό ο Θεός πολιτεύτηκε προσωρινά με τον Ισραήλ;
46 Επειδή αυτοί ήταν το σπέρμα του Αβραάμ από τον πιστό του γιο, τον Ισαάκ, και από τον εγγονό του, τον Ιακώβ. Εκτός απ’ αυτό, ο Απελευθερωτής του ανθρωπίνου γένους έπρεπε να γεννηθεί ως άνθρωπος στον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, όχι ως αβατάρα, όχι ως θεάνθρωπος, αλλά ως ένας αγνός άνθρωπος με σάρκινο σώμα, ένας φυσικός απόγονος του Αβραάμ. Άσχετα με το ποιο έθνος είχε διαλέξει ο Θεός, έστω και λόγω των πιστών του προπατόρων, τα άλλα έθνη μπορεί να αισθάνονται αγανάκτηση για το ότι έχουν αποκλειστεί. Ωστόσο, όποιος έχει εμπιστοσύνη ότι η εκλογή του Θεού ανταποκρίνεται στη δικαιοσύνη του δεν θα αισθάνεται καθόλου έτσι. Για παράδειγμα, όταν ένα μεγάλο ακροατήριο παρακολουθεί ένα θεατρικό έργο, οι παρόντες δεν αισθάνονται ότι τους αποκλείουν επειδή δεν παίζουν στη σκηνή. Παρόμοια, όταν το Θεϊκό Ον διάλεξε ένα μικρό μέρος της ανθρωπότητας για να αποτελέσει ζωντανή απόδειξη η οποία θα διδάξει στον κόσμο τις αρχές και τον τρόπο πολιτείας του Θεού, αυτό το Ον δεν παρέβλεψε την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Η ιστορία του λαού Ισραήλ διδάσκει όλο το ανθρώπινο γένος τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι υπακούουν ή παρακούουν στους σοφούς, δίκαιους νόμους του Θεού. Έτσι, ενώ προσωρινά πολιτευόταν αποκλειστικά με τον Ισραήλ, ο Θεός απεργαζόταν το μακροπρόθεσμο σκοπό του που ήταν να ευλογήσει λαούς απ’ όλα τα έθνη σ’ ένα μεταγενέστερο καιρό.—Γένεσις 22:18.
ΣΥΝΕΠΩΣ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΑΣ;
47. (α) Γιατί θα πρέπει η έρευνά μας να μας κάνει να έχουμε εμπιστοσύνη στην Αγία Γραφή; (β) Τι μέλλον υπόσχεται για εσάς η Αγία Γραφή και με ποια διαβεβαίωση;
47 Έχουμε ανατρέξει στην αληθινή προέλευση της ζωής, της αμαρτίας, του θανάτου και της θρησκείας. Έχουμε δει πώς επιβεβαιώνεται η αξιόπιστη ιστορία της Αγίας Γραφής από τη σύγχρονη επιστήμη, ναι, και λογικά από την Ινδουιστική παράδοση. Έχουμε δει πώς παρέκκλιναν οι άνθρωποι από το δρόμο της θεϊκής αλήθειας, και κατόπιν πώς δόθηκε η μεγαλειώδης υπόσχεση για αληθινή απελευθέρωση από την αμαρτία και το θάνατο. Αυτό κάνει κάποιον να έχει εμπιστοσύνη σ’ αυτά που λέει η Αγία Γραφή σχετικά με το μέλλον. Μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι ο Θεός ετοιμάζει για εσάς ένα πάρα πολύ ευτυχισμένο και γεμάτο ευημερία μέλλον. Έχουμε μάθει ότι ο αρχικός σκοπός του Θεού για το ανθρώπινο γένος ήταν να ζούμε σ’ έναν επίγειο παράδεισο με ανθρώπινη τελειότητα. Η Αγία Γραφή στρέφει την προσοχή στην αποκατάσταση εκείνου του ένδοξου παραδείσου σ’ αυτή τη γη. Ο Θεός της αληθινής Βιβλικής ιστορίας λέει, όπως αναγράφεται στο εδάφιο Ησαΐας 55:11: «Ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω».
48. Για πόσο διάστημα θα κατοικούν οι δίκαιοι πάνω στη γη, και κάτω από ποιες συνθήκες;
48 Επομένως, μπορείτε να έχετε την προσωπική ελπίδα και τη μελλοντική προσδοκία να ζήσετε σ’ έναν επίγειο αποκαταστημένο Παράδεισο. Ο Θεός έχει διευθετήσει για εσάς ως άνθρωπο να απαλλαχτείτε από κάθε αμαρτία και ατέλεια έτσι ώστε να εξυψωθείτε σε ανθρώπινη τελειότητα κατά σάρκα. Η Αγία Γραφή λέει στο εδάφιο Ψαλμός 37:29: «Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα». Επίσης στο εδάφιο Ησαΐας 33:24, ΜΝΚ, διαβάζουμε: ‘Και κανένας κάτοικος δεν θα λέει: «Είμαι άρρωστος». Οι άνθρωποι που κατοικούν στη γη θα είναι αυτοί που θα συγχωρηθούν για τα λάθη τους’.
49. (α) Ποιος είναι ο Θεός που διευθετεί αυτά τα υπέροχα δώρα; (β) Τι είδους Θεός είναι ο Ιεχωβά;
49 Αλλά ποιος είναι ο Θεός του οποίου ο σκοπός είναι να σας δώσει αυτά τα δώρα που σύμφωνα με τα ανθρώπινα δεδομένα είναι αδύνατον να δοθούν; Όπως έχουμε ήδη δει, το όνομά του είναι Ιεχωβά. Η έννοια του ονόματός του είναι σε αρμονία με τη θαυμάσια προσωπικότητα του Θεού. Η έννοια του ονόματος Ιεχωβά είναι «Αυτός που Κάνει να Γίνει», σημαίνει ότι ο Θεός είναι ο Εκπληρωτής (των υποσχέσεών του ή των δηλωμένων σκοπών του). Μόνο ο αληθινός και ζωντανός Θεός θα μπορούσε δίκαια και βάσιμα να φέρει ένα τέτοιο όνομα. Σχετικά με τον Ιεχωβά η Αγία Γραφή λέει: ‘Γνωρίσατε ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός. Αυτός έκαμεν ημάς, και ουχί ημείς· ημείς είμεθα λαός αυτού και πρόβατα της βοσκής αυτού. Διότι ο Ιεχωβά είναι αγαθός· εις τον αιώνα μένει το έλεος [η στοργική καλοσύνη, ΜΝΚ] αυτού, και έως γενεάς και γενεάς η αλήθεια [πιστότητα, ΜΝΚ] αυτού’.—Ψαλμός 100:3, 5.
50. Γιατί δεν είναι ο Ιεχωβά ένας προσωπολήπτης Θεός;
50 Λόγω του ότι είναι αγαθός και έχει στοργική καλοσύνη ο Ιεχωβά έχει κάνει δυνατόν για εσάς και την οικογένειά σας ένα τέτοιο ένδοξο μέλλον. Όπως είπε κάποτε ένα διορατικό άτομο: «Επ’ αληθείας γνωρίζω ότι δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός, αλλ’ εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν».—Πράξεις 10:34, 35.
51. Πώς μπορείτε να πάρετε απαντήσεις σε επιπλέον ερωτήσεις πάνω σ’ αυτά τα σημαντικά θέματα;
51 Αλλά πότε θα μπορέσετε να απολαύσετε αυτές τις καλές υποσχέσεις; Πώς θα αποκατασταθεί ο παράδεισος σε όλη τη γη; Θα είστε ζωντανοί όταν έρθει; Για τις απαντήσεις σάς προτρέπουμε να κάνετε μια προσωπική εξέταση και μελέτη της Αγίας Γραφής. Επίσης, σας παρακαλούμε να έρθετε σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην περιοχή σας ή να γράψετε στους εκδότες. Μπορεί να διευθετηθεί μια δωρεάν συζήτηση αυτών των ζωτικών ζητημάτων η οποία θα σας ικανοποιήσει.
[Χάρτης στη σελίδα 24]
(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)
Η σύγχυση των γλωσσών προκαλεί μεταναστεύσεις
ΒΑΒΕΛ
Περσικός Κόλπος
ΑΦΡΙΚΗ
ΙΝΔΙΑ
[Εικόνα στη σελίδα 4]
Ο πρώτος άνθρωπος δημιουργήθηκε από χώμα
[Εικόνα στη σελίδα 6]
Η πρώτη γυναίκα δημιουργήθηκε από ένα ανθρώπινο πλευρό
[Εικόνα στη σελίδα 9]
Η ατελεύτητη ανθρώπινη ζωή καθιστά περιττή την τελική μόκσα
[Εικόνα στη σελίδα 10]
Ελευθερία εκλογής: Να παρακούσει κανείς ή να υπακούσει στον Θεό;
[Εικόνα στη σελίδα 13]
Ατελής ύπαρξη
[Εικόνα στη σελίδα 14]
Το υποσχεμένο σπέρμα θα συνέτριβε το κεφάλι του φιδιού
[Εικόνα στη σελίδα 20]
Οι υβριδικοί γίγαντες αποκτούν θρυλική φήμη
[Ολοσέλιδη εικόνα στη σελίδα 29]