Πόλεις Καταφυγίου—Προμήθεια Ελέους από τον Θεό

«Αύται αι εξ πόλεις θέλουσιν είσθαι καταφύγιον . . . ώστε όστις φονεύση άνθρωπον ακουσίως να φεύγη εκεί».—ΑΡΙΘΜΟΙ 35:15.

 1. Ποια είναι η άποψη του Θεού για τη ζωή και την ενοχή αίματος;

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ θεωρεί ιερή την ανθρώπινη ζωή. Η ζωή είναι στο αίμα. (Λευιτικόν 17:11, 14) Επομένως, ο Κάιν, ο πρώτος άνθρωπος που γεννήθηκε πάνω στη γη, επέσυρε στον εαυτό του ενοχή αίματος όταν δολοφόνησε τον αδελφό του τον Άβελ. Γι’ αυτό, ο Θεός είπε στον Κάιν: «Η φωνή του αίματος του αδελφού σου βοά προς εμέ εκ της γης». Το αίμα που κηλίδωσε τη γη στη σκηνή του φόνου έδινε σιωπηρή αλλά εύγλωττη μαρτυρία για τη ζωή που είχε τερματιστεί πρόωρα με κτηνώδη τρόπο. Το αίμα του Άβελ βοούσε προς τον Θεό ζητώντας εκδίκηση.—Γένεσις 4:4-11.

 2. Πώς τονίστηκε ο σεβασμός του Ιεχωβά για τη ζωή μετά τον Κατακλυσμό;

² Ο σεβασμός του Θεού για την ανθρώπινη ζωή τονίστηκε όταν ο δίκαιος Νώε και η οικογένειά του βγήκαν από την κιβωτό ως επιζώντες από τον παγγήινο Κατακλυσμό. Τότε, ο Ιεχωβά διεύρυνε το διαιτολόγιο της ανθρωπότητας ώστε να περιλαμβάνει τη σάρκα των ζώων, αλλά όχι το αίμα. Επίσης, πρόσταξε: «Το αίμα σας, το αίμα της ζωής σας, θέλω εκζητήσει· εκ της χειρός παντός ζώου θέλω εκζητήσει αυτό, και εκ της χειρός του ανθρώπου· εκ της χειρός παντός αδελφού αυτού θέλω εκζητήσει την ζωήν του ανθρώπου· όστις χύση αίμα ανθρώπου, υπό ανθρώπου θέλει χυθή το αίμα αυτού· διότι κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον». (Γένεσις 9:5, 6) Ο Ιεχωβά αναγνώριζε το δικαίωμα που είχε ο πλησιέστερος συγγενής του θύματος να θανατώσει τον ανθρωποκτόνο σε περίπτωση που τον συναντούσε.—Αριθμοί 35:19.

 3. Ποια έμφαση έδινε ο Μωσαϊκός Νόμος στην ιερότητα της ζωής;

³ Στο Νόμο που δόθηκε στον Ισραήλ μέσω του προφήτη Μωυσή, η ιερότητα της ζωής τονίστηκε επανειλημμένα. Για παράδειγμα, ο Θεός έδωσε την εντολή: «Μη φονεύσης». (Έξοδος 20:13) Ο σεβασμός για τη ζωή ήταν επίσης φανερός από τα όσα έλεγε ο Μωσαϊκός Νόμος για την περίπτωση θανατηφόρου δυστυχήματος που περιλάμβανε μια έγκυο γυναίκα. Ο Νόμος όριζε ότι, αν εκείνη ή το αγέννητο παιδί της έπεφτε θύμα θανατηφόρου δυστυχήματος ως αποτέλεσμα της πάλης ανάμεσα σε δυο άντρες, οι κριτές έπρεπε να σταθμίσουν τις περιστάσεις και το βαθμό στον οποίο υπήρχε πρόθεση, αλλά η ποινή μπορούσε να είναι ‘ζωή αντί ζωής [ψυχή αντί ψυχής, ΜΝΚ]’. (Έξοδος 21:22-25) Παρ’ όλα αυτά, μπορούσε ένας Ισραηλίτης φονιάς να διαφύγει με κάποιον τρόπο τις συνέπειες της βίαιης πράξης του;

Άσυλο για Φονιάδες;

 4. Έξω από τον Ισραήλ, ποιοι χώροι ασύλου υπήρχαν στο παρελθόν;

⁴ Σε άλλα έθνη, εκτός του Ισραήλ, παρεχόταν καταφύγιο ή άσυλο σε φονιάδες και σε άλλους εγκληματίες. Αυτό γινόταν σε τοποθεσίες όπως ο ναός της θεάς Αρτέμιδος στην αρχαία Έφεσο. Σχετικά με παρόμοιους χώρους αναφέρεται: «Μερικά ιερά ήταν ‘φυτώρια’ εγκληματιών· πολλές φορές δε, χρειάστηκε να περιοριστεί ο αριθμός των ασύλων. Στην Αθήνα, μόνο ορισμένα άσυλα ήταν αναγνωρισμένα από το νόμο ως καταφύγια (για παράδειγμα, ο ναός του Θησέα για τους δούλους)· την εποχή του Τιβέριου, οι συγκεντρώσεις των κακούργων σε ιερά είχαν γίνει τόσο επικίνδυνες ώστε το δικαίωμα του Ασύλου περιοριζόταν σε λίγες πόλεις (το έτος 22)». (Η Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαίδεια [The Jewish Encyclopedia, 1909], Τόμος II, σελίδα 256) Αργότερα, οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου έγιναν χώροι ασύλου, αλλά αυτό έτεινε να μεταφέρει τη δύναμη από τις πολιτικές εξουσίες στο ιερατείο και λειτουργούσε ενάντια στην κατάλληλη απονομή της δικαιοσύνης. Η κακή χρήση που γινόταν οδήγησε τελικά στην κατάργηση αυτής της διευθέτησης.

 5. Ποιες αποδείξεις πιστοποιούν ότι ο Νόμος δεν δεχόταν την αμέλεια ως λόγο για να δοθεί έλεος όταν σκοτωνόταν κάποιος;

⁵ Μεταξύ των Ισραηλιτών, στους εκούσιους φονιάδες δεν παρεχόταν καταφύγιο ή άσυλο. Ακόμη και ένα Λευίτη ιερέα που υπηρετούσε στο θυσιαστήριο του Θεού έπρεπε να τον απομακρύνουν από αυτό προκειμένου να εκτελεστεί για φόνο. (Έξοδος 21:12-14) Επιπλέον, ο Νόμος δεν δεχόταν την αμέλεια ως λόγο για να δοθεί έλεος όταν σκοτωνόταν κάποιος. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος έπρεπε να φτιάξει περιτείχισμα για το δώμα του καινούριου του σπιτιού. Διαφορετικά, θα επερχόταν ενοχή αίματος στο σπίτι αν κάποιος έπεφτε από το δώμα και σκοτωνόταν. (Δευτερονόμιον 22:8) Επίσης, αν ο ιδιοκτήτης ενός βοδιού που συνήθιζε να κερατίζει είχε προειδοποιηθεί αλλά δεν φύλαγε το ζώο, και αυτό σκότωνε κάποιον, ο ιδιοκτήτης του βοδιού ήταν ένοχος αίματος και μπορούσε να θανατωθεί. (Έξοδος 21:28-32) Μια επιπλέον απόδειξη του υψηλού σεβασμού του Θεού για τη ζωή γίνεται φανερή από το ότι οποιοσδήποτε χτυπούσε θανάσιμα κάποιον κλέφτη ήταν ένοχος αίματος αν αυτό συνέβαινε στη διάρκεια της ημέρας, οπότε ο παρείσακτος θα μπορούσε να είναι ορατός και να αναγνωριστεί. (Έξοδος 22:2, 3) Σαφώς, λοιπόν, οι τέλεια ισορροπημένες διατάξεις του Θεού δεν επέτρεπαν στους εκούσιους φονιάδες να διαφεύγουν τη θανατική ποινή.

 6. Πώς ικανοποιούνταν στον αρχαίο Ισραήλ ο νόμος που όριζε να δοθεί ‘ζωή αντί ζωής’;

⁶ Αν συνέβαινε κάποιος φόνος στον αρχαίο Ισραήλ, έπρεπε να αποδοθεί εκδίκηση για το αίμα του θύματος. Ο νόμος που όριζε να δοθεί ‘ζωή αντί ζωής’ ικανοποιούνταν όταν «ο εκδικητής του αίματος» θανάτωνε το φονιά. (Αριθμοί 35:19) Ο εκδικητής ήταν ο πλησιέστερος άντρας συγγενής του σκοτωμένου. Αλλά τι γινόταν με τους ακούσιους ανθρωποκτόνους;

Γεμάτη Έλεος Προμήθεια από τον Ιεχωβά

 7. Ποια προμήθεια έκανε ο Θεός για εκείνους που σκότωναν ακούσια κάποιον;

⁷ Για εκείνους που σκότωναν κάποιον τυχαία ή ακούσια, ο Θεός προμήθευσε στοργικά πόλεις καταφυγίου. Σχετικά με αυτές, ειπώθηκε στον Μωυσή: «Λάλησον προς τους υιούς Ισραήλ και ειπέ προς αυτούς, Όταν διαβήτε τον Ιορδάνην προς την γην Χαναάν, τότε θέλετε διορίσει εις εαυτούς πόλεις, δια να ήναι εις εσάς πόλεις καταφυγίου, ώστε να φεύγη εκεί ο φονεύς, όστις εφόνευσεν άνθρωπον ακουσίως. Και θέλουσιν είσθαι εις εσάς πόλεις δια καταφύγιον από του εκδικούντος το αίμα· δια να μη αποθάνη ο φονεύς, εωσού παρασταθή ενώπιον της συναγωγής εις κρίσιν. Και εκ των πόλεων, τας οποίας θέλετε δώσει, εξ πόλεις θέλουσιν είσθαι δια καταφύγιον εις εσάς. Τας τρεις πόλεις θέλετε δώσει εντεύθεν του Ιορδάνου, και τας τρεις πόλεις θέλετε δώσει εν τη γη Χαναάν· πόλεις καταφυγίου θέλουσιν είσθαι . . . ώστε όστις φονεύση άνθρωπον ακουσίως να φεύγη εκεί».—Αριθμοί 35:9-15.

 8. Πού βρίσκονταν οι πόλεις καταφυγίου, και πώς βοηθιούνταν οι ακούσιοι ανθρωποκτόνοι να φτάσουν σε αυτές;

⁸ Όταν οι Ισραηλίτες μπήκαν στην Υποσχεμένη Γη, δείχνοντας υπακοή ίδρυσαν έξι πόλεις καταφυγίου. Τρεις από αυτές τις πόλεις—η Κέδες, η Συχέμ και η Χεβρών—βρίσκονταν δυτικά του Ιορδάνη Ποταμού. Ανατολικά του Ιορδάνη ήταν οι πόλεις καταφυγίου Γωλάν, Ραμώθ και Βοσόρ. Οι έξι πόλεις καταφυγίου βρίσκονταν σε βολικές τοποθεσίες πάνω σε δρόμους που διατηρούνταν σε καλή κατάσταση. Σε κατάλληλα σημεία κατά μήκος αυτών των δρόμων, υπήρχαν πινακίδες με τη λέξη «καταφύγιο». Αυτές οι πινακίδες έδειχναν προς την κατεύθυνση της πόλης του καταφυγίου, και ο ακούσιος ανθρωποκτόνος έτρεχε στην πλησιέστερη από αυτές για να σώσει τη ζωή του. Εκεί μπορούσε να βρει προστασία από τον εκδικητή του αίματος.—Ιησούς του Ναυή 20:2-9.

 9. Γιατί προμήθευσε ο Ιεχωβά τις πόλεις καταφυγίου, και για ποιων το όφελος χορηγήθηκαν αυτές;

⁹ Γιατί όρισε ο Θεός να υπάρχουν πόλεις καταφυγίου; Αυτές χορηγήθηκαν ώστε να μη μολυνθεί η γη με αθώο αίμα και να μην επέλθει ενοχή αίματος στο λαό. (Δευτερονόμιον 19:10) Για ποιων το όφελος χορηγήθηκαν οι πόλεις καταφυγίου; Ο Νόμος δήλωνε: «Αύται αι εξ πόλεις θέλουσιν είσθαι καταφύγιον δια τους υιούς Ισραήλ και δια τον ξένον [πάροικο, ΜΝΚ] και δια τον παροικούντα [μέτοικο, ΜΝΚ] μεταξύ αυτών· ώστε όστις φονεύση άνθρωπον ακουσίως να φεύγη εκεί». (Αριθμοί 35:15) Επομένως, ο Ιεχωβά, προκειμένου να είναι αμερόληπτος και να εξυπηρετεί τους σκοπούς της δικαιοσύνης ενώ άφηνε περιθώρια για έλεος, είπε στους Ισραηλίτες να ξεχωρίσουν πόλεις καταφυγίου για τους ακούσιους ανθρωποκτόνους οι οποίοι ήταν (1) αυτόχθονες Ισραηλίτες, (2) πάροικοι στον Ισραήλ, ή (3) μέτοικοι από άλλες χώρες οι οποίοι κατοικούσαν εκεί.

10. Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι οι πόλεις καταφυγίου ήταν μια γεμάτη έλεος προμήθεια την οποία έκανε ο Θεός;

¹⁰ Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, ακόμη και αν κάποιος ήταν ακούσιος ανθρωποκτόνος, έπρεπε να θανατωθεί σύμφωνα με το διάταγμα του Θεού: «Όστις χύση αίμα ανθρώπου, υπό ανθρώπου θέλει χυθή το αίμα αυτού». Επομένως, μόνο μέσω μιας γεμάτης έλεος προμήθειας από τον Ιεχωβά Θεό μπορούσε ο ακούσιος ανθρωποκτόνος να διαφύγει σε μια πόλη καταφυγίου. Προφανώς, οι άνθρωποι γενικά έβλεπαν με συμπάθεια το άτομο που έφευγε για να γλιτώσει από τον εκδικητή του αίματος, διότι όλοι αντιλαμβάνονταν ότι θα μπορούσαν ακούσια να διαπράξουν κάποιο παρόμοιο αδίκημα και να χρειαστούν καταφύγιο και έλεος.

Φυγή στο Καταφύγιο

11. Στον αρχαίο Ισραήλ, τι μπορούσε να κάνει ένας άνθρωπος αν σκότωνε σε ατύχημα κάποιο συνεργάτη του;

¹¹ Ένα παράδειγμα θα μπορούσε κάλλιστα να αυξήσει την εκτίμησή σας για τη γεμάτη έλεος διευθέτηση την οποία έκανε ο Θεός με σκοπό την παροχή καταφυγίου. Φανταστείτε ότι ήσασταν ξυλοκόπος στον αρχαίο Ισραήλ. Υποθέστε ότι ξαφνικά ξέφευγε το σίδερο από το τσεκούρι και χτυπούσε θανάσιμα κάποιο συνεργάτη σας. Τι θα κάνατε; Ο Νόμος κάλυπτε αυτήν ακριβώς την περίπτωση. Αναμφίβολα, θα επωφελούσασταν από την εξής θεόδοτη προμήθεια: «Αύτη είναι η διάταξις περί του φονέως, όστις φύγη [σε μια πόλη καταφυγίου], δια να ζήση· όστις κτυπήση [σκοτώσει, ΜΝΚ] τον πλησίον αυτού εξ αγνοίας, τον οποίον πρότερον δεν εμίσει, καθώς όταν υπάγη τις μετά του πλησίον αυτού εις το δάσος δια να κόψη ξύλα, και ενώ η χειρ αυτού καταβιβάζη κτύπημα με τον πέλεκυν δια να κόψη το δένδρον, εκβή το σιδήριον από του ξύλου και τύχη τον πλησίον αυτού και αυτός αποθάνη, ούτος θέλει φύγει εις μίαν εκ των πόλεων εκείνων και θέλει ζήσει». (Δευτερονόμιον 19:4, 5) Ωστόσο, ακόμη και αν φτάνατε σε μια πόλη καταφυγίου, δεν θα είχατε απαλλαχτεί από κάθε ευθύνη για αυτό που συνέβη.

12. Ποια διαδικασία θα ακολουθούνταν αφότου έφτανε στην πόλη του καταφυγίου ένας ακούσιος ανθρωποκτόνος;

¹² Αν και θα σας δέχονταν φιλόξενα, θα έπρεπε να εκθέσετε την υπόθεσή σας στους πρεσβυτέρους στην πύλη της πόλης του καταφυγίου. Όταν θα μπαίνατε στην πόλη, θα σας έστελναν πίσω για να δικαστείτε ενώπιον των πρεσβυτέρων οι οποίοι εκπροσωπούσαν την εκκλησία του Ισραήλ στις πύλες της πόλης που είχε δικαιοδοσία στην περιοχή όπου συνέβη ο φόνος. Εκεί θα είχατε την ευκαιρία να αποδείξετε την αθωότητά σας.

Όταν Δικάζονταν οι Ανθρωποκτόνοι

13, 14. Ποια είναι μερικά πράγματα που θα ήθελαν να εξακριβώσουν οι πρεσβύτεροι στη διάρκεια της δίκης ενός ανθρωποκτόνου;

¹³ Στη διάρκεια της δίκης ενώπιον των πρεσβυτέρων στην πύλη της πόλης που είχε δικαιοδοσία, αναμφίβολα θα παρατηρούσατε με ευγνωμοσύνη ότι δινόταν μεγάλη έμφαση στην προηγούμενη διαγωγή σας. Οι πρεσβύτεροι θα στάθμιζαν προσεκτικά τη σχέση σας με το θύμα. Μήπως μισούσατε τον άνθρωπο και του είχατε στήσει ενέδρα, χτυπώντας τον εκούσια με αποτέλεσμα να πεθάνει; Αν ναι, οι πρεσβύτεροι θα έπρεπε να σας παραδώσουν στον εκδικητή του αίματος, και θα πεθαίνατε. Αυτοί οι υπεύθυνοι άντρες θα γνώριζαν την απαίτηση του Νόμου σύμφωνα με την οποία ‘η ενοχή για το αθώο αίμα έπρεπε να καθαριστεί μέσα από τον Ισραήλ’. (Δευτερονόμιον 19:11-13, ΜΝΚ) Παρόμοια, σε μια δικαστική ενέργεια σήμερα, οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι χρειάζεται να γνωρίζουν καλά τις Γραφές, ενεργώντας σε αρμονία με αυτές καθώς λαβαίνουν υπόψη την προηγούμενη στάση και διαγωγή ενός ατόμου που έχει αδικοπραγήσει.

¹⁴ Ερευνώντας με καλοσύνη, οι πρεσβύτεροι της πόλης θα ήθελαν να μάθουν αν είχατε πλησιάσει ύπουλα το θύμα. (Έξοδος 21:12, 13) Μήπως του είχατε επιτεθεί από κάποια κρυψώνα; (Δευτερονόμιον 27:24) Μήπως είχε φουντώσει ο θυμός σας εναντίον του ατόμου σε τέτοιο βαθμό ώστε καταφύγατε σε κάποιο πανούργο σχέδιο για να το σκοτώσετε; Αν ναι, θα ήσασταν άξιος θανάτου. (Έξοδος 21:14, ΜΝΚ) Οι πρεσβύτεροι θα χρειαζόταν ιδιαίτερα να γνωρίζουν αν υπήρχε εχθρότητα ή μίσος ανάμεσα σε εσάς και στο θύμα. (Δευτερονόμιον 19:4, 6, 7· Ιησούς του Ναυή 20:5) Ας πούμε ότι οι πρεσβύτεροι σας βρήκαν αθώο και φρόντισαν να επιστρέψετε στην πόλη του καταφυγίου. Πόσο ευγνώμων θα ήσασταν για το έλεος που σας δείχτηκε!

Ζωή στην Πόλη του Καταφυγίου

15. Σε ποιες απαιτήσεις επιβαλλόταν να ανταποκριθεί ο ακούσιος ανθρωποκτόνος;

¹⁵ Ο ακούσιος ανθρωποκτόνος έπρεπε να παραμείνει στην πόλη του καταφυγίου ή εντός μιας απόστασης 1.000 πηχών (περ. 450 μέτρων) έξω από τα τείχη της. (Αριθμοί 35:2-4) Αν κυκλοφορούσε πέρα από αυτό το σημείο, ίσως να συναντούσε τον εκδικητή του αίματος. Υπό αυτές τις περιστάσεις, ο εκδικητής μπορούσε να θανατώσει τον ανθρωποκτόνο χωρίς να τιμωρηθεί. Αλλά ο ανθρωποκτόνος δεν ήταν ούτε δέσμιος ούτε φυλακισμένος. Ως κάτοικος της πόλης του καταφυγίου, έπρεπε να μάθει κάποιο επάγγελμα, να εργάζεται και να είναι χρήσιμο μέλος της κοινωνίας.

16. (α) Πόσο καιρό έπρεπε να παραμείνει στην πόλη του καταφυγίου ο ακούσιος ανθρωποκτόνος; (β) Γιατί έδινε ο θάνατος του αρχιερέα τη δυνατότητα στον ανθρωποκτόνο να αφήσει την πόλη του καταφυγίου;

¹⁶ Πόσο καιρό έπρεπε να παραμείνει στην πόλη του καταφυγίου ο ακούσιος ανθρωποκτόνος; Πιθανώς για την υπόλοιπη ζωή του. Εν πάση περιπτώσει, ο Νόμος δήλωνε: «Έπρεπε να μένη εν τη πόλει του καταφυγίου αυτού μέχρι του θανάτου του μεγάλου ιερέως [του αρχιερέα, ΜΝΚ]· μετά δε τον θάνατον του μεγάλου ιερέως [του αρχιερέα, ΜΝΚ], ο φονεύς θέλει επιστρέφει εις την γην της ιδιοκτησίας αυτού». (Αριθμοί 35:26-28) Γιατί επέτρεπε ο θάνατος του αρχιερέα στον ακούσιο ανθρωποκτόνο να αφήσει την πόλη του καταφυγίου; Ο αρχιερέας ήταν ένα από τα πιο εξέχοντα πρόσωπα στο έθνος. Συνεπώς, ο θάνατός του θα ήταν τόσο σημαντικό γεγονός ώστε θα γινόταν γνωστός σε όλες τις φυλές του Ισραήλ. Όλοι οι πρόσφυγες στις πόλεις καταφυγίου θα μπορούσαν τότε να επιστρέψουν στα σπίτια τους χωρίς να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να πέσουν στα χέρια των εκδικητών αίματος. Γιατί; Επειδή ο Νόμος του Θεού είχε ορίσει ότι η ευκαιρία που είχε ο εκδικητής να θανατώσει τον ανθρωποκτόνο έπαυε να υπάρχει όταν πέθαινε ο αρχιερέας, και ο καθένας το γνώριζε αυτό. Αν ο πλησιέστερος συγγενής εκδικούνταν το θάνατο ύστερα από αυτό, θα ήταν φονιάς και τελικά θα πλήρωνε την ποινή για το φόνο.

Διαρκή Αποτελέσματα

17. Ποια ήταν τα πιθανά αποτελέσματα των περιορισμών που ίσχυαν για τον ακούσιο ανθρωποκτόνο;

¹⁷ Ποια ήταν τα πιθανά αποτελέσματα των περιορισμών που επιβάλλονταν στον ακούσιο ανθρωποκτόνο; Αυτοί αποτελούσαν υπενθύμιση του γεγονότος ότι εκείνος είχε προξενήσει το θάνατο κάποιου. Πιθανότατα, από τότε και έπειτα θα θεωρούσε ιερή την ανθρώπινη ζωή. Επιπλέον, δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεχάσει ότι τον είχαν μεταχειριστεί με έλεος. Εφόσον του είχε δειχτεί έλεος, θα ήθελε βέβαια να είναι ελεήμων προς τους άλλους. Η διευθέτηση των πόλεων καταφυγίου με τους περιορισμούς τους ωφελούσε επίσης το λαό γενικά. Με ποιον τρόπο; Οπωσδήποτε θα τους είχε εντυπώσει το γεγονός ότι δεν έπρεπε να είναι απρόσεκτοι ή αδιάφοροι για την ανθρώπινη ζωή. Στους Χριστιανούς πρέπει, λοιπόν, να υπενθυμίζεται η ανάγκη να αποφεύγουν την απροσεξία που θα μπορούσε να οδηγήσει σε κάποιο θάνατο από ατύχημα. Επίσης, η γεμάτη έλεος διευθέτηση του Θεού για πόλεις καταφυγίου θα πρέπει να μας υποκινεί να δείχνουμε έλεος όταν αυτό είναι ενδεδειγμένο.—Ιακώβου 2:13.

18. Με ποιους τρόπους ήταν επωφελής η διευθέτηση του Θεού για πόλεις καταφυγίου;

¹⁸ Η προμήθεια του Ιεχωβά Θεού να υπάρχουν πόλεις καταφυγίου ήταν επωφελής και με άλλους τρόπους. Οι άνθρωποι δεν σχημάτιζαν ομάδες επαγρύπνησης για να καταδιώκουν κάποιον ανθρωποκτόνο αντιμετωπίζοντάς τον ως ένοχο προτού δικαστεί. Αντίθετα, τον θεωρούσαν αθώο για εκούσιο φόνο, και μάλιστα τον βοηθούσαν να βρει ασφάλεια. Επιπλέον, η προμήθεια των πόλεων καταφυγίου ήταν ακριβώς το αντίθετο των σημερινών διατάξεων σύμφωνα με τις οποίες βάζουν τους φονιάδες σε φυλακές και σωφρονιστικά ιδρύματα, όπου τους συντηρεί το δημόσιο, και πολλές φορές γίνονται χειρότεροι εγκληματίες εξαιτίας της στενής τους συναναστροφής με άλλους παραβάτες. Με τη διευθέτηση της πόλης του καταφυγίου, δεν χρειαζόταν η οικοδόμηση, η συντήρηση και η περιφρούρηση ακριβών φυλακών με περιτειχίσματα και σιδεριές, φυλακών από τις οποίες οι έγκλειστοι τόσο συχνά επιδιώκουν να δραπετεύσουν. Στην ουσία, ο ανθρωποκτόνος κατέφευγε στη «φυλακή» και έμενε εκεί για το προσδιορισμένο χρονικό διάστημα. Έπρεπε επίσης να εργάζεται, κάνοντας έτσι κάτι για να ωφελεί τους συνανθρώπους του.

19. Ποια ερωτήματα εγείρονται όσον αφορά τις πόλεις καταφυγίου;

¹⁹ Γεμάτη έλεος ήταν πράγματι η διευθέτηση του Ιεχωβά σχετικά με τις πόλεις καταφυγίου του Ισραήλ για την προστασία των ακούσιων ανθρωποκτόνων. Αυτή η προμήθεια οπωσδήποτε προήγε το σεβασμό για τη ζωή. Αλλά μήπως οι αρχαίες πόλεις καταφυγίου έχουν σημασία για ανθρώπους που ζουν στον 20ό αιώνα; Θα μπορούσαμε εμείς να είμαστε ένοχοι ενώπιον του Ιεχωβά Θεού και να μην αντιλαμβανόμαστε ότι χρειαζόμαστε το έλεός του; Υπάρχει κάποια σύγχρονη σημασία για εμάς όσον αφορά τις πόλεις καταφυγίου του Ισραήλ;

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Πώς θεωρεί ο Ιεχωβά την ανθρώπινη ζωή;

◻ Ποια γεμάτη έλεος προμήθεια έκανε ο Θεός για τους ακούσιους ανθρωποκτόνους;

◻ Πώς γινόταν αποδεκτός ο ανθρωποκτόνος σε μια πόλη καταφυγίου, και πόσο καιρό έπρεπε να παραμείνει εκεί;

◻ Ποια ήταν τα πιθανά αποτελέσματα των περιορισμών που ίσχυαν για τον ακούσιο ανθρωποκτόνο;

[Χάρτης στη σελίδα 12]

Οι πόλεις καταφυγίου του Ισραήλ βρίσκονταν σε βολικές τοποθεσίες

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΚΕΔΕΣ Ιορδάνης Ποταμός ΓΩΛΑΝ

ΣΥΧΕΜ ΡΑΜΩΘ

ΧΕΒΡΩΝ ΒΟΣΟΡ