Κεφάλαιο 1

Πού Βασίζουμε την Ελπίδα για την Αποκατάστασή Του

 1. Πώς διαφέρει το ζήτημα του Παραδείσου από τη θεωρία της εξέλιξης;

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, αυτός ο τέλειος κήπος που αποτελούσε την αρχική κατοικία του ανθρώπου, δεν είναι μύθος ούτε παραμύθι. Δεν είναι σαν τη θεωρία της εξέλιξης, η οποία διδασκόταν στην αρχαία Βαβυλώνα, αργότερα αποτέλεσε αντικείμενο διδασκαλίας των ειδωλολατρών Ελλήνων φιλοσόφων του πέμπτου και του τέταρτου αιώνα προ Χριστού και πρόσφατα αναβίωσε στη διάρκεια των τελευταίων λίγων αιώνων.a

 2. Γιατί χρειάζεται η ανθρωπότητα σύντομα την αποκατάσταση του Παραδείσου;

² Ο Παράδεισος, όπου όλα ήταν όμορφα, γαλήνια, γεμάτα ευτυχία και υγεία, αναζωογονητικά, ήταν μια πραγματική κατοικία όμοια με κατάφυτο πάρκο, κατοικία που η ανθρωπότητα στερήθηκε πολύ νωρίς. Επί έξι χιλιάδες χρόνια περίπου η ανθρωπότητα αγωνίζεται να κρατηθεί στη ζωή, έξω και μακριά από εκείνη την κατοικία της, τον κήπο της τέρψης και της απόλαυσης. Οι συνέπειες αυτού του γεγονότος είναι εμφανείς τόσο στην κατάσταση της γης όσο και στην κατάσταση της ανθρωπότητας σήμερα. Καθώς η παγκόσμια κατάσταση της γενιάς μας επιδεινώνεται και γίνεται πιο απειλητική, ένα πράγμα γίνεται ακόμη πιο φανερό, πιο βέβαιο: Για να επιβιώσει η ανθρώπινη οικογένεια, χρειάζεται να αποκατασταθεί στη γη ο Παράδεισος σύντομα. Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο ή πιο επιθυμητό για όλη την ανθρωπότητα.

 3. Ποια ελπίδα περί Παραδείσου μάς προσφέρθηκε, και από ποιον αξιόπιστο άνθρωπο;

³ Ακούγεται σχεδόν σαν ψέμα​—⁠ότι ο Παράδεισος σε όλο του το μεγαλείο θα αποκατασταθεί, ναι, ότι θα είναι παγγήινος, και ότι ένα αναρίθμητο πλήθος ανθρώπων που ζουν σήμερα και οι οποίοι έχουν τη σωστή διάθεση καρδιάς θα εξακολουθούν να είναι εδώ στη γη όταν θα αρχίσει αυτή η υπέροχη αποκατάσταση. Κάτι τέτοιο, μάλιστα, θα σήμαινε ότι αυτοί θα είχαν την ευκαιρία να ζήσουν για πάντα σε μια παραδεισιακή γη με απόλυτη ειρήνη, υγεία και ευτυχία! Αυτή, όμως, είναι μια ελπίδα που μας την πρόσφερε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, ο Ιδρυτής της Χριστιανοσύνης, όχι του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου. Όπως Εκείνος δεν είναι μύθος ή θρύλος, άλλο τόσο δεν είναι μύθος ή θρύλος και ο Παράδεισος. Οι ιστορικές αποδείξεις για το γεγονός ότι έζησε στη γη ως τέλειος άνθρωπος πριν από δεκαεννιά αιώνες είναι συντριπτικές. Αυτόπτες μάρτυρες και προσωπικοί Του σύντροφοι μας άφησαν γραπτές μαρτυρίες των λόγων και των έργων του​—⁠της άμεμπτης ζωής του, του άδικου, βίαιου θανάτου του και της θαυματουργικής ανάστασής του από τους νεκρούς.

4, 5. Κάνοντας αναφορά στον Παράδεισο, τι είπε ο Ιησούς για τον πρώτο γάμο και το διαζύγιο;

⁴ Αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος, ο Ιησούς Χριστός, έκανε κάποια αναφορά στον αρχικό Παράδεισο της ανθρωπότητας καθώς και στον μελλοντικό. Να πώς έγινε αυτό: Ήταν αρχές του έτους 33 του πρώτου αιώνα, και ο Ιησούς Χριστός βρισκόταν στην ανατολική πλευρά του Ιορδάνη Ποταμού, στη ρωμαϊκή επαρχία της Περαίας. Κάποιοι που ήταν γνώστες του θρησκευτικού νόμου τον πλησίασαν και τον ρώτησαν αν το διαζύγιο θα έπρεπε να είναι μια απλή υπόθεση για έναν άντρα και μια γυναίκα. Οι σημερινοί νομοθέτες θα έπρεπε να ενδιαφέρονται για αυτά που είπε ο Ιησούς Χριστός σε εκείνους που του υπέβαλαν την ερώτηση. Σύμφωνα με τα όσα κατέγραψε ένας αυτόπτης μάρτυρας, είπε τα εξής:

⁵ «“Δεν διαβάσατε ότι αυτός που τους δημιούργησε από την αρχή τούς έκανε αρσενικό και θηλυκό και είπε: «Γι’ αυτόν το λόγο ο άνθρωπος θα αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα προσκολληθεί στη σύζυγό του, και οι δύο θα είναι μία σάρκα»; Ώστε δεν είναι πια δύο, αλλά μία σάρκα. Άρα λοιπόν, αυτό που ο Θεός συνέζευξε, άνθρωπος να μην το χωρίζει”. Αυτοί του είπαν: “Γιατί, λοιπόν, όρισε ο Μωυσής να της δώσει κανείς πιστοποιητικό αποπομπής και να τη διαζευχθεί;” Αυτός τους είπε: “Ο Μωυσής λαβαίνοντας υπόψη τη σκληροκαρδία σας σάς έκανε την παραχώρηση να διαζεύγεστε τις συζύγους σας, αλλά δεν ήταν έτσι τα πράγματα από την αρχή. Σας λέω ότι όποιος διαζευχθεί τη σύζυγό του, εκτός εξαιτίας πορνείας, και παντρευτεί άλλη μοιχεύει”».​—⁠(Αυτόπτης μάρτυρας) Ματθαίος 19:​3-9.

 6. Από ποιο βιβλίο παρέθεσε ο Ιησούς σε εκείνη την περίπτωση και από ποια κεφάλαια;

⁶ Ο Ιησούς Χριστός τούς ρώτησε: «Δεν διαβάσατε;» Πού να διαβάσουν; Μα στο πρώτο βιβλίο που έγραψε ο προφήτης Μωυσής το δέκατο έκτο αιώνα πριν από τον Ιησού Χριστό. Κατόπιν ο Ιησούς Χριστός παρέθεσε κάποια λόγια από τα πρώτα δύο κεφάλαια εκείνου του βιβλίου, που τώρα λέγεται Γένεση.

 7. Πού τέλεσε ο Θεός το γάμο του πρώτου ανθρώπινου ζεύγους, και τι είπε σχετικά με τους μελλοντικούς γάμους;

⁷ Ο Ιησούς Χριστός δεν είπε ότι το αρσενικό και το θηλυκό γένος του ανθρώπου εξελίχθηκαν ή αναπτύχθηκαν από μια κατώτερη μορφή γήινης ζωής, λόγου χάρη από πιθήκους, αλλά είπε ότι δημιουργήθηκαν ως αρσενικό και θηλυκό. Ως εκ τούτου, ήταν προορισμένοι να παντρευτούν και να αποτελέσουν αντρόγυνο. Πού δημιουργήθηκαν αυτοί οι πρώτοι άνθρωποι, ο άντρας και η σύζυγός του; Το δεύτερο κεφάλαιο της Γένεσης δηλώνει ότι ο Δημιουργός τέλεσε το γάμο στον Παράδεισο της Τέρψης, στον Κήπο της Εδέμ. Εκεί στον Παράδεισο της Τέρψης είπε ο Δημιουργός, καθώς τους πάντρευε, τα λόγια που παρέθεσε ο Ιησούς: «Γι’ αυτό, ο άνθρωπος θα αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα προσκολληθεί στη σύζυγό του και θα γίνουν μία σάρκα».​—⁠Γένεση 1:​26-28· 2:​7-24.

 8. Γιατί και πώς έδωσε ο Θεός σκοπό στη ζωή εκείνου του πρώτου έγγαμου ανθρώπινου ζεύγους;

⁸ Η ζωή αυτού του πρώτου έγγαμου ανθρώπινου ζεύγους δεν επρόκειτο να στερείται νοήματος, σκοπού ή ευθυνών απέναντι σε οποιονδήποτε άλλον. Ο Παράδεισος ήταν εκεί πριν καν εμφανιστούν αυτοί στη γη. Αλλά δεν ήταν ακόμη παγγήινος. Δεν έφτιαξαν αυτοί τον Παράδεισο προηγουμένως, προτού πάνε εκεί, όπως άλλωστε δεν μετέτρεψαν οι άνθρωποι σε παράδεισο ολόκληρη τη γη από τις ημέρες εκείνου του πρώτου έγγαμου ανθρώπινου ζεύγους και μετά. Ο Δημιουργός τους τον έφτιαξε​—⁠τον ετοίμασε για αυτούς και τον ολοκλήρωσε προτού τους δημιουργήσει. Εκείνος είχε έναν σκοπό όταν τους έβαλε στον Παράδεισο της Τέρψης. Γι’ αυτό, έδωσε και στη δική τους ζωή έναν σκοπό. Το κατέδειξε αυτό όταν τους είπε τι είχε υπόψη του για αυτούς: «Να είστε καρποφόροι και να πληθυνθείτε και να γεμίσετε τη γη και να την καθυποτάξετε και να έχετε σε υποταγή τα ψάρια της θάλασσας και τα πετούμενα πλάσματα των ουρανών και κάθε ζωντανό πλάσμα που κινείται πάνω στη γη».​—⁠Γένεση 1:​26-28.

 9. Ποια προοπτική έθεσε έτσι ο Θεός ενώπιον εκείνου του ανθρώπινου ζεύγους;

⁹ Με αυτόν τον τρόπο, έθεσε ενώπιον του ανθρωπίνου γένους την προοπτική ενός Παραδείσου Τέρψης για ολόκληρη την υδρόγειο, τον οποίο θα γέμιζαν οι τέλειοι απόγονοι εκείνου του πρώτου ανθρώπινου ζεύγους, απολαμβάνοντας ευρυχωρία και ζώντας όλοι αρμονικά ως μια μεγάλη οικογένεια με τέλεια ειρήνη, υγεία και ευτυχία, και διατηρώντας όλη τη γη σε παραδεισιακή κατάσταση. Αυτό θα συνεχιζόταν για πάντα! Το διαζύγιο δεν θα στιγμάτιζε ποτέ εκείνη την τέλεια κατάσταση πραγμάτων.

10. Πώς τα γνώριζε όλα αυτά ο Ιησούς, και τίνος γιος γνώριζε ότι ήταν ο Αδάμ;

¹⁰ Όταν ο Ιησούς Χριστός βρισκόταν στη γη, τα γνώριζε όλα αυτά. Είχε διαβάσει προσωπικά όλα όσα είχε γράψει ο προφήτης Μωυσής και όλες τις υπόλοιπες θεόπνευστες Γραφές που ήταν γραμμένες στην εβραϊκή και στην αραμαϊκή γλώσσα. Παρέθετε από μνήμης εδάφια από το βιβλίο της Γένεσης μέχρι και το προφητικό βιβλίο του Μαλαχία. Το έκανε αυτό επειδή γνώριζε και πίστευε ότι όλες εκείνες οι Άγιες Γραφές ήταν η θεόπνευστη αλήθεια του Δημιουργού. Ο Δημιουργός ήταν ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού Χριστού ήταν εκείνος που συνέζευξε τον πρώτο άντρα και την πρώτη γυναίκα σε έναν γάμο που επρόκειτο να είναι αδιάρρηκτος. (Βλέπε Μάρκος 10:​3-9.) Επομένως, ο Ιησούς Χριστός γνώριζε ότι εκείνος ο πρώτος άνθρωπος, ως τέλειο πλάσμα, ήταν ανθρώπινος «γιος του Θεού», όχι γιος ενός εξελισσόμενου πιθήκου.

11. Γιατί αποκαλούσε ο Ιησούς τον εαυτό του «Γιο του ανθρώπου», και τι πίστευε σχετικά με την ανθρώπινη ζωή;

¹¹ Ο Ιησούς Χριστός γνώριζε ότι, όσον αφορά το ανθρώπινο σάρκινο σώμα του, ήταν απόγονος εκείνου του πρώτου ανθρώπου, τον οποίο οι Άγιες Γραφές αποκαλούν Αδάμ, ένα όνομα που σημαίνει «χωματένιος άνθρωπος». Μάλιστα ο Ιησούς γνώριζε ολόκληρη τη γενεαλογική του γραμμή από εκείνον τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ. Η γενεαλογική του γραμμή ήταν πλήρως καταγραμμένη στα αρχεία της πόλης όπου ζούσε η ανθρώπινη μητέρα του η Μαρία, η κόρη του Ηλί, γιου του Ματθάτ. (Λουκάς 3:​23-38) Δικαιολογημένα, λοιπόν, αναφερόταν στον εαυτό του ως «Γιο του ανθρώπου», γιατί είχε γεννηθεί στην ανθρώπινη οικογένεια. (Ματθαίος 8:​20· 16:​13· 24:​30· 25:​31) Δεν συμφωνούσε με τους ειδωλολάτρες Έλληνες φιλοσόφους των αρχαίων καιρών και έτσι δεν ισχυρίστηκε ότι είχε μέσα του το αίμα κάποιου υποτιθέμενου πιθηκάνθρωπου. Η ανθρώπινη γενεαλογική του γραμμή σταματούσε στον «Αδάμ, γιο του Θεού». (Λουκάς 3:​38) Αναγνώριζε ότι η ανθρώπινη ζωή άρχισε στον Παράδεισο της Τέρψης, όχι νωρίτερα, και ότι ήταν προϊόν ειδικής δημιουργίας από μέρους του Θεού, ανεξάρτητης από τη δημιουργία οποιουδήποτε άλλου είδους γήινου ζωντανού οργανισμού. Αποδεχόταν ως αλήθεια αυτά που είχε γράψει ο προφήτης Μωυσής στα εδάφια Γένεση 2:​7-14:

12. Τι πίστευε ο Ιησούς σχετικά με τη δημιουργία του ανθρώπου και τον τόπο όπου έλαβε χώρα αυτή;

¹² «Και ο Ιεχωβά Θεός έπλασε τον άνθρωπο από χώμα της γης και φύσηξε στα ρουθούνια του την πνοή της ζωής, και ο άνθρωπος έγινε ζωντανή ψυχή. Επιπλέον, ο Ιεχωβά Θεός φύτεψε έναν κήπο στην Εδέμ, προς τα ανατολικά, και έβαλε εκεί τον άνθρωπο που είχε πλάσει. Και ο Ιεχωβά Θεός έκανε να βλαστήσει από το έδαφος κάθε δέντρο επιθυμητό στην όραση και καλό για τροφή, καθώς και το δέντρο της ζωής στη μέση του κήπου και το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Έβγαινε, λοιπόν, ένας ποταμός από την Εδέμ για να ποτίζει τον κήπο, και από εκεί χωριζόταν σε τέσσερα παρακλάδια. . . . Και το όνομα του τρίτου ποταμού είναι Χιδδέκελ [Τίγρις, Μετάφραση των Εβδομήκοντα]· είναι αυτός που πηγαίνει προς τα ανατολικά της Ασσυρίας. Και ο τέταρτος ποταμός είναι ο Ευφράτης».

13. Ποιοι πρόγονοι του Ιησού ήταν εξόριστοι στην περιοχή μεταξύ των δύο αυτών ποταμών, αλλά γιατί δεν υπήρχε τότε ο Παράδεισος σε εκείνη την περιοχή;

¹³ Όσον αφορά τους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη, κάποιοι ανθρώπινοι πρόγονοι του Ιησού Χριστού, ο Σαλαθιήλ και ο Ζοροβάβελ (το όνομα του οποίου σημαίνει «Σπέρμα της Βαβέλ [δηλαδή της Βαβυλώνας]»), ήταν εξόριστοι επί πολλά χρόνια στην κοιλάδα της Μεσοποταμίας η οποία βρίσκεται μεταξύ των δύο αυτών ποταμών. Αυτό συνέβη από το 607 μέχρι το 537 πριν από την Κοινή μας Χρονολογία. (Λουκάς 3:​23-27· Ματθαίος 1:​1, 12-16) Τότε, όμως, δεν υπήρχε πια ο αρχικός Παράδεισος της Τέρψης στην περιοχή των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη. Είχε εξαλειφθεί εντελώς από τον παγγήινο κατακλυσμό για τον οποίο ο Ιησούς Χριστός είπε τα εξής: «Όπως ήταν οι ημέρες του Νώε, έτσι θα είναι η παρουσία του Γιου του ανθρώπου. Διότι όπως ήταν οι άνθρωποι εκείνες τις ημέρες πριν από τον κατακλυσμό, που έτρωγαν και έπιναν, και οι άντρες παντρεύονταν και οι γυναίκες δίνονταν σε γάμο, μέχρι την ημέρα που ο Νώε μπήκε στην κιβωτό, και δεν έδωσαν προσοχή μέχρι που ήρθε ο κατακλυσμός και τους σάρωσε όλους, έτσι θα είναι η παρουσία του Γιου του ανθρώπου».​—⁠Ματθαίος 24:​37-39· Λουκάς 17:​26, 27· Γένεση 6:​9 ως 9:17.

14, 15. (α) Μήπως ο Ιησούς επαναλάμβανε σε αυτή την περίπτωση κάποιο μύθο ή θρύλο περί Κατακλυσμού; (β) Στη βασιλεία του, για την οποία μίλησε στον Πιλάτο, τι θα κάνει ο Ιησούς σχετικά με τον Παράδεισο;

¹⁴ Ο Ιησούς Χριστός δεν μιλούσε εδώ για ειδωλολατρικούς μύθους και θρύλους, αλλά για χειροπιαστά γεγονότα της ιστορίας. Δίδασκε, όπως και πίστευε, ότι κάποτε υπήρχε ο Παράδεισος της Τέρψης, η αρχική κατοικία της ανθρωπότητας, και ότι ο Αδάμ και η σύζυγός του είχαν εκδιωχθεί από αυτόν εξαιτίας της ανυπακοής τους στον Θεό, τον Δημιουργό τους, και ότι εκείνος ο μη διευρυμένος Παράδεισος είχε καταστραφεί στον παγγήινο κατακλυσμό της εποχής του Νώε, όχι στις ημέρες του Ουταναπιστίμ σύμφωνα με το ειδωλολατρικό έπος του θεανθρώπου Γιλγαμές.b Απέβλεπε επίσης στην αποκατάσταση του Παραδείσου για την ανθρωπότητα και ανέμενε μάλιστα να έχει συμμετοχή σε αυτή την αποκατάσταση. Πότε θα λάβαινε από τον Θεό αυτό το προνόμιο; Στη διάρκεια των χιλίων ετών κατά τα οποία θα βασίλευε στα δεξιά του Θεού στον ουρανό ως ο Μεσσιανικός βασιλιάς όλων των ανθρώπων, ζωντανών και νεκρών. Την Ημέρα του Πάσχα του 33 Κ.Χ., όταν δικαζόταν ενώπιον του Πόντιου Πιλάτου αντιμετωπίζοντας την ποινή του θανάτου και εκείνος ο Ρωμαίος κυβερνήτης προσπάθησε να διαπιστώσει αν αυτός θα ήταν επίγειος βασιλιάς ή όχι, ο Ιησούς Χριστός απάντησε αρνητικά, λέγοντας:

¹⁵ «Η βασιλεία μου δεν είναι μέρος αυτού του κόσμου. Αν η βασιλεία μου ήταν μέρος αυτού του κόσμου, οι υπηρέτες μου θα είχαν αγωνιστεί για να μην παραδοθώ στους Ιουδαίους. Τώρα όμως, η βασιλεία μου δεν έχει αυτή την προέλευση».​—⁠Ιωάννης 18:​33-36.

16. (α) Πώς συνέδεσε ο Ιησούς, ενώ βρισκόταν στο ξύλο της εκτέλεσης, την αποκατάσταση του Παραδείσου με τη βασιλεία του; (β) Πού αναλήφθηκε μετά την ανάστασή του, και γιατί;

¹⁶ Μερικές ώρες αργότερα, καρφωμένος και κρεμασμένος στο ξύλο της εκτέλεσης πάνω στο βουνό του Γολγοθά έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς Χριστός έδειξε καθαρά ότι συνέδεε την αποκατάσταση του Παραδείσου για την ανθρωπότητα με την ουράνια βασιλεία του. Ένας από τους δύο εγκληματίες που ήταν κρεμασμένοι σε ξύλα δίπλα του εκδήλωσε καλοπροαίρετα αισθήματα και είπε στον Ιησού: «Ιησού, θυμήσου με όταν έρθεις στη βασιλεία σου». Αυτός ο καλοπροαίρετος άντρας αποκάλυψε έτσι ότι πίστευε στην ανάσταση των νεκρών, τόσο για τον Ιησού Χριστό όσο και για τον εαυτό του. Είχε δίκιο; Ναι, διότι ο Ιησούς τού είπε: «Αληθινά σου λέω σήμερα, θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο». (Λουκάς 23:​39⁠-⁠43) Μέσω της παντοδυναμίας του Παντοκράτορα Θεού, ο Ιησούς Χριστός, ο πιστός του Γιος, αναστήθηκε από τους νεκρούς την τρίτη ημέρα μετά το θάνατό του. Σαράντα ημέρες αργότερα, ενώ ήταν παρόντες τουλάχιστον έντεκα αυτόπτες μάρτυρες, αναλήφθηκε στον ουρανό για να παρουσιάσει την αξία της τέλειας ανθρώπινης θυσίας του στον Θεό για χάρη ολόκληρης της ανθρωπότητας, περιλαμβανομένου και εκείνου του καλοπροαίρετου εγκληματία που ήταν κρεμασμένος στο ξύλο.​—⁠Πράξεις 1:​1-11, 21, 22· Λουκάς 24:​50-52· Εβραίους 9:​24-28.

17. Πώς θα φροντίσει ο Ιησούς να εκπληρωθεί η υπόσχεση που έδωσε σε εκείνον τον καλοπροαίρετο κακοποιό;

¹⁷ Επομένως, αφού αρχίσει η χιλιετής βασιλεία του, ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός θα μπορεί να θυμηθεί εκείνον τον καλοπροαίρετο κακοποιό και να φροντίσει ώστε να είναι στον Παράδεισο που θα έχει αποκατασταθεί στη γη, σε εκπλήρωση της υπόσχεσης που του είχε δώσει τη σκοτεινή ημέρα της εκτέλεσής του. Το πτώμα εκείνου του καλοπροαίρετου κακοποιού καθώς και του άλλου εγκληματία θάφτηκαν εκείνη την Ημέρα του Πάσχα, όπως και το πτώμα του Ιησού Χριστού. Αλλά ο φιλικά διακείμενος εγκληματίας δεν αναστήθηκε την τρίτη ημέρα μαζί με τον Ιησού Χριστό. Όχι· εξακολουθεί να κοιμάται τον ύπνο του θανάτου στο χώμα της γης μαζί με όλη την υπόλοιπη ανθρωπότητα, περιμένοντας να τον θυμηθεί ο Ιησούς και να του δείξει εύνοια ανασταίνοντάς τον, αφού αναλάβει τη χιλιετή βασιλεία του. Η ανάστασή του σε ζωή στη γη θα τον οδηγήσει στον Παράδεισο που ως τότε θα έχει αποκατασταθεί για την ανθρωπότητα. Ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός θα εκτείνει το ενδιαφέρον, την προσοχή και την ενεργητικότητά του προς εκείνον τον επίγειο Παράδεισο, και με αυτή την έννοια θα είναι μαζί με τους κατοίκους του Παραδείσου, περιλαμβανομένου και εκείνου του καλοπροαίρετου εγκληματία. Με τι παρηγορητική ελπίδα πέθανε εκείνος ο άνθρωπος την Ημέρα του Πάσχα του 33 Κ.Χ.!​—⁠Ιωάννης 11:​25, 26.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ (ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ)

18. Τι είναι αναγκασμένοι να παραδεχτούν για την επιβίωση του ανθρωπίνου γένους εκείνοι που περιγελούν μια τέτοια σκέψη;

¹⁸ Η αποκατάσταση του Παραδείσου για την ανθρωπότητα είναι βέβαιη, εγγυημένη! Οι φανατικοί οπαδοί της θεωρίας της εξέλιξης ή άλλοι που δεν έχουν πίστη δεν πρέπει να περιγελούν μια τέτοια σκέψη. Ακόμη και αυτοί είναι αναγκασμένοι να παραδεχτούν ότι χρειάζεται να γίνει κάτι σύντομα προκειμένου να επιβιώσει η ανθρώπινη οικογένεια ως το τέλος του εικοστού αιώνα και να εισέλθει στον εικοστό πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας. Όλοι όσοι αμφιβάλλουν και δυσπιστούν είναι αναγκασμένοι να συμφωνήσουν ότι αυτή η γη χρειάζεται να υποβληθεί σε μια διαδικασία μεταμόρφωσης ώστε να επικρατήσουν παραδεισιακές συνθήκες, προκειμένου να εξακολουθήσει να υφίσταται το «ανθρώπινο είδος», όπως το αποκαλούν αυτοί, επί μακρόν. Αν επαφιόταν στην ανθρωπότητα να το πραγματοποιήσει αυτό, ακόμη και σε αυτή την επιστημονική, πυρηνική, διαστημική εποχή, δεν θα υπήρχε καμιά ελπίδα.

19. Σε αυτή την εποχή της εκφυλιζόμενης ανθρώπινης κοινωνίας, σε ποιον εναπόκειται η αποκατάσταση του Παραδείσου;

¹⁹ Ο άνθρωπος έχει ήδη κάνει μεγάλη ζημιά στο φυσικό του περιβάλλον, μολύνοντάς το και καταστρέφοντάς το, και η αντιστροφή αυτής της πορείας δεν είναι δυνατή ούτε με τη συμβολή του παγκόσμιου οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για διεθνή συνεργασία. Ωστόσο, η αποκατάσταση του Παραδείσου στη γη μας, κάτι που χρειαζόμαστε απεγνωσμένα, δεν εναπόκειται στην παρακμάζουσα ανθρωπότητα και στην εκφυλιζόμενη ανθρώπινη κοινωνία. Η εγγύηση για αυτή τη ζωοσωτήρια μεταμόρφωση έρχεται από τον στοργικό Δημιουργό, τον Θεό!

20. Τίνος η διακυβέρνηση, λοιπόν, μπορεί να το επιτύχει αυτό;

²⁰ Αυτή είναι η μόνη δυνατή λύση. Η διακυβέρνηση της γης από τον άνθρωπο δεν μπορεί να το επιτύχει! Η διακυβέρνηση από το λαό (δημοκρατία) δεν μπορεί να το επιτύχει! Η διακυβέρνηση από τους πλουσίους (πλουτοκρατία) δεν μπορεί να το επιτύχει! Η διακυβέρνηση από τους τεχνοκράτες (τεχνοκρατία) δεν μπορεί να το επιτύχει! Η διακυβέρνηση από τον Θεό (Θεοκρατία) μπορεί να το επιτύχει!

21, 22. (α) Υπό ποια διακυβέρνηση ήταν εξαρχής η ανθρωπότητα; (β) Στη διάρκεια των έξι δημιουργικών ημερών, τι ήταν αυτό που υποκινούσε τις σκέψεις του Δημιουργού, και σε ποια διατυπωμένη σκέψη Του φανερώθηκε αυτό;

²¹ Η Θεοκρατία δεν θα γνωρίσει ήττα όσον αφορά το σκοπό της απέναντι στην ανθρωπότητα και στην επίγεια κατοικία της ανθρωπότητας. Κανείς μας ας μην εξαπατάται πια από τις ψευτοφιλοσοφίες ματαιόδοξων ανθρώπων, αλλά ας αντιμετωπίσουμε όλοι το εξής γεγονός: Το ξεκίνημα της ανθρωπότητας έγινε υπό τη Θεοκρατία! Ο άνθρωπος, σε εκείνο το τέλειο ξεκίνημά του στον Παράδεισο, μη έχοντας ακόμη καθυποτάξει την υπόλοιπη γη, δεν ήταν ο απόλυτος κυβερνήτης όλων όσων επιστατούσε. Ο άνθρωπος είχε έναν κυβερνήτη, ανώτερος του οποίου δεν υπάρχει. Εκείνος ο κυβερνήτης ήταν ο Δημιουργός της ανθρωπότητας, ο Θεός, ο Πλάστης του ουρανού και της γης και ο Ιδρυτής του Παραδείσου. Αυτός είναι Ο Θεοκράτης. Ευθύς εξαρχής αυτός ήταν ο Θεοκρατικός Κυβερνήτης της ανθρωπότητας. Ο ίδιος καθόρισε δικαιωματικά τους κανόνες για τη διαβίωση του ανθρώπου μέσα στον Παράδεισο της Τέρψης. Ανέθεσε στον άνθρωπο τις εργασίες του. Ο Θεοκρατικός Κυβερνήτης είχε έναν υπέροχο σκοπό για την κατοικία του ανθρώπου, τη γη. Ο ίδιος συνέλαβε αυτόν το σκοπό. Αυτός ο σκοπός υποκινούσε τις σκέψεις του στη διάρκεια των έξι δημιουργικών ημερών κατά τις οποίες προετοίμαζε τη γη ώστε να κατοικηθεί από την ανθρωπότητα με τις πλέον κατάλληλες και τέλεια ισορροπημένες συνθήκες. Ο σκοπός αυτός φανερώνεται στη σκέψη που διατύπωσε ο ίδιος, όπως διαβάζουμε:

²² «Και ο Θεός είδε ότι αυτό ήταν καλό. Και είπε ο Θεός: “Ας κάνουμε άνθρωπο κατά την εικόνα μας, σύμφωνα με την ομοίωσή μας, και ας έχουν σε υποταγή τα ψάρια της θάλασσας και τα πετούμενα πλάσματα των ουρανών και τα κατοικίδια ζώα και όλη τη γη και κάθε κινούμενο ζώο που κινείται πάνω στη γη”. Και άρχισε ο Θεός να δημιουργεί τον άνθρωπο κατά την εικόνα του· κατά την εικόνα του Θεού τον δημιούργησε· αρσενικό και θηλυκό τούς δημιούργησε».​—⁠Γένεση 1:​25-27.

23. Σε αυτές τις ημέρες που οι συνθήκες είναι τόσο οδυνηρές, τι θα πρέπει να είναι ενθαρρυντικό για εμάς όσον αφορά το σκοπό του Θεού;

²³ Ο Θεός είναι αναλλοίωτος ως προς τον εκφρασμένο σκοπό του. Είναι ακατανίκητος ως προς το δηλωμένο και καταγραμμένο σκοπό του. Όταν δήλωσε ότι το θέλημά του για τον άνθρωπο ήταν να έχει σε υποταγή «όλη τη γη», εννοούσε ότι αυτό θα εκπληρωνόταν οπωσδήποτε. Είχε δει εκ των προτέρων ότι ο Κήπος της Εδέμ (το έδαφος του οποίου είχε ήδη καθυποταχθεί) θα επεκτεινόταν σε όλη την υδρόγειο, αποτελώντας ένα θέαμα που θα φαινόταν πανέμορφο από τους ουρανούς και θα έδινε αίνο στον Δημιουργό ο οποίος είχε φτιάξει τον άνθρωπο κατά την εικόνα του και σύμφωνα με την ομοίωσή του. Παρά τα όσα επέτρεψε ο Μεγάλος Θεοκράτης να συμβούν στη γη τα περασμένα έξι χιλιάδες περίπου χρόνια ανθρώπινης ύπαρξης, ο στόχος του, ο μεγαλειώδης σκοπός του, παραμένει ο ίδιος. Αυτό το γεγονός πρέπει να είναι ενθαρρυντικό για όλους εμάς που νιώθουμε οδύνη στην καρδιά καθώς βλέπουμε αυτή τη γη, με τις τόσο θαυμάσιες δυνατότητες, να καταστρέφεται από ιδιοτελείς ανθρώπους, να κηλιδώνεται από βίαια χυμένο ανθρώπινο αίμα, και μάλιστα, ακόμη περισσότερο, να απειλείται με ολοσχερή ερήμωση από έναν διεθνή πυρηνικό και χημικό πόλεμο.

24. (α) Τι σήμαινε στην ουσία η παράβαση της απαγορευτικής εντολής του Θεού στον Παράδεισο; (β) Σε τι υποτάχθηκαν οι παραβάτες, και γιατί;

²⁴ Όταν η πρώτη γυναίκα και έπειτα ο πρώτος άντρας χρησιμοποίησαν την ελεύθερη ηθική τους βούληση και παρέβηκαν μια απλή απαγορευτική εντολή του Κυβερνήτη Θεού τους, στην ουσία στασίαζαν εναντίον της Θεοκρατίας. Αποσκιρτούσαν από τη Θεοκρατία και προσχωρούσαν στη διακυβέρνηση του δαίμονα ο οποίος εισήγαγε τον πειρασμό για την αμαρτία μέσω ενός από τα φίδια του Παραδείσου. Τα αποτελέσματα μέχρι σήμερα καταδεικνύουν ότι με αυτόν τον τρόπο η ανθρωπότητα περιήλθε στη δαιμονοκρατία. (Γένεση 3:​1-13) Η Αγία Γραφή περιέχει την εξής εύστοχη ερώτηση: «Δεν γνωρίζετε ότι αν παρουσιάζετε σε κάποιον τους εαυτούς σας ως δούλους για να τον υπακούτε, είστε δούλοι του επειδή τον υπακούτε, είτε της αμαρτίας με προοπτική το θάνατο είτε της υπακοής με προοπτική τη δικαιοσύνη;» (Ρωμαίους 6:​16) Ναι, το γνωρίζουμε. Από προσωπική πείρα και παρατήρηση, γνωρίζουμε ότι από τη στιγμή που ο Αδάμ και η σύζυγός του Εύα παρουσίασαν τον εαυτό τους στην αμαρτία στρεφόμενοι εναντίον της Θεοκρατίας, εκείνοι οι αμαρτωλοί επέφεραν πάνω τους τη διαδικασία της φθοράς και τελικά το θάνατο. Έγιναν δούλοι της αμαρτίας και του υποκινητή της αμαρτίας, του Δαίμονα Πειραστή, ο οποίος προσδιορίζεται πολύ σωστά ως «το αρχικό φίδι».​—⁠Γένεση 3:​16-19· Αποκάλυψη 12:9.

25, 26. (α) Πόσο θα μπορούσαν να είχαν ζήσει ο Αδάμ και η Εύα, και πού; (β) Με ποια λόγια απήγγειλε ο Θεός την καταδίκη του Αδάμ;

²⁵ Ο Αδάμ και η Εύα θα μπορούσαν να ζουν μέχρι σήμερα, ναι, για πάντα στον Παράδεισο, αν δεν είχαν παρακούσει το νόμο που δόθηκε πρώτα στον Αδάμ μέσα στον Παράδεισο: «Από κάθε δέντρο του κήπου μπορείς να τρως μέχρι να χορτάσεις. Αλλά από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού δεν πρέπει να φας, γιατί την ημέρα που θα φας από αυτό οπωσδήποτε θα πεθάνεις». (Γένεση 2:​16, 17) Καθώς απήγγελλε στους παραβάτες αυτού του θεοκρατικού νόμου την καταδίκη του θανάτου, αλλά προτού τους αποπέμψει από τον Παράδεισο και τους στείλει έξω στη γη που δεν είχε καθυποταχθεί, ο Θεός είπε στον Αδάμ:

²⁶ «Επειδή άκουσες τη φωνή της συζύγου σου και έφαγες από το δέντρο σχετικά με το οποίο εγώ σου έδωσα την εντολή “Δεν πρέπει να φας από αυτό”, καταραμένη είναι η γη εξαιτίας σου. Με πόνο θα τρως τα προϊόντα της όλες τις ημέρες της ζωής σου. Και αγκάθια και τριβόλια θα σου βλαστάνει, και εσύ θα τρως τη βλάστηση του αγρού. Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως ψωμί μέχρι να επιστρέψεις στη γη, γιατί από αυτήν πάρθηκες. Διότι χώμα είσαι και στο χώμα θα επιστρέψεις».​—⁠Γένεση 3:​17-19.

27. Πού θα εξέτιαν την ποινή του θανάτου ο Αδάμ και η Εύα, και γιατί έπρεπε αυτό να γίνει εκεί;

²⁷ Άτεκνοι ακόμη, ο Αδάμ και η Εύα εκδιώχθηκαν από την τέλεια κατοικία τους για να εκτίσουν την ποινή του θανάτου. Διαβάζουμε τα εξής για αυτή την ενέργεια του Θεού: «Και είπε . . . : “Ο άνθρωπος έγινε σαν ένας από εμάς στο να γνωρίζει το καλό και το κακό· και τώρα για να μην απλώσει το χέρι του και πάρει καρπό και από το δέντρο της ζωής και φάει και ζήσει στον αιώνα,—” Τότε ο Ιεχωβά Θεός τον έβγαλε έξω από τον κήπο της Εδέμ για να καλλιεργεί τη γη από την οποία είχε παρθεί. Και έτσι έδιωξε τον άνθρωπο και τοποθέτησε στα ανατολικά του κήπου της Εδέμ τα χερουβείμ και τη φλογερή λεπίδα ενός σπαθιού που περιστρεφόταν συνεχώς για να φυλάνε το δρόμο προς το δέντρο της ζωής».​—⁠Γένεση 3:​22-24.

28. Μήπως εκείνη η κατάρα που είχε επιβληθεί στη γη απέκλεισε για πάντα την αποκατάσταση του Παραδείσου, και πόσο διήρκεσε η κατάρα;

²⁸ Αντί να είναι φύλακας του Παραδείσου ή κηπουρός, ο Αδάμ έπρεπε τώρα να γίνει αγρότης. Ο Θεός τού είπε: «Καταραμένη είναι η γη εξαιτίας σου». Αυτό δεν σήμαινε ότι όλη η γη έξω από τον Παράδεισο της Τέρψης θα παρέμενε καταραμένη για πάντα, αποκλείοντας κάθε αποκατάσταση του Παραδείσου. Επειδή ο Αδάμ είχε δημιουργηθεί τέλειος και είχε μόλις αρχίσει να αμαυρώνει την τελειότητά του, διέθετε τρομερό φυσικό σθένος και, παρότι εργαζόταν σκληρά, έζησε εννιακόσια τριάντα χρόνια και απέκτησε πολλούς γιους και κόρες. (Γένεση 4:​1 ως 5:​5) Όλο αυτό το διάστημα η γη παρέμενε καταραμένη εξαιτίας του. Ούτε αυτός ούτε οι πολλοί απόγονοί του μπορούσαν να τη μετατρέψουν σε κάτι που να έμοιαζε έστω με παράδεισο. Φαίνεται ότι αυτή η κατάρα που είχε επιβληθεί στη γη η οποία ήταν έξω από τον Παράδεισο συνεχίστηκε εφτακόσια είκοσι έξι χρόνια ακόμη, μέχρι τον παγγήινο κατακλυσμό της εποχής του Νώε, ο οποίος Νώε ήταν ο δέκατος άνθρωπος στη γενεαλογική γραμμή του Αδάμ.

29. Ανανεώθηκε η κατάρα μετά τον Κατακλυσμό, και ποια κατάσταση δεν μπόρεσε ως τώρα να δημιουργήσει σε ολόκληρη τη γη η ανθρωπότητα;

²⁹ Τότε εκείνος ο παγγήινος κατακλυσμός εξάλειψε το μη διευρυμένο Παράδεισο, και δεν υπήρχε πια καμιά διαφορά ανάμεσα σε αυτόν και στην υπόλοιπη γη. Ο Νώε, η σύζυγός του, οι τρεις γιοι τους και οι τρεις γυναίκες τις οποίες είχαν παντρευτεί, συνολικά οχτώ άτομα, διασώθηκαν από αυτόν τον τρομερό κατακλυσμό μέσα σε μια τεράστια κιβωτό την οποία κατασκεύασαν σύμφωνα με τις εντολές και το σχέδιο που είχε δώσει ο Θεός. Όταν αυτοί οι οχτώ επιζήσαντες έβγαλαν όλα τα ζώα και τα πουλιά από την κιβωτό και πάτησαν και οι ίδιοι πάνω στο καθαρισμένο έδαφος, ο Θεός μίλησε ως ο Θεοκρατικός Κυβερνήτης της ανθρωπότητας. Διατύπωσε τους θεοκρατικούς νόμους του για την ανθρωπότητα. Έκανε να εμφανιστεί το ουράνιο τόξο και το χρησιμοποίησε ως σημείο της διαθήκης του, της ιερής υπόσχεσης που έδωσε να μην ξαναφέρει ποτέ πια παγγήινο κατακλυσμό. Δεν έκανε όμως καμιά μνεία για ανανέωση της κατάρας του πάνω στη γη. Εντούτοις, παρά την απουσία της κατάρας η οποία είχε επιβληθεί σε όλη τη γη, η ανθρωπότητα που έχει κατακλύσει τη γη δεν μπόρεσε να δημιουργήσει παντού μια παραδεισιακή κατάσταση. Σύμφωνα με τους επιστήμονες οικολόγους του εικοστού μας αιώνα, η ανθρωπότητα καταστρέφει το φυσικό της περιβάλλον και θέτει σε κίνδυνο κάθε ανθρώπινη ζωή.​—⁠Γένεση 6:​9 ως 9:19.

30. Γιατί μπορούμε εμείς, έπειτα από περίπου έξι χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης ύπαρξης στη γη, να αντλούμε ενθάρρυνση σε σχέση με τον αναλλοίωτο σκοπό του Θεού;

³⁰ Εμείς, όμως, που δεν περιμένουμε από θνητούς, υποδουλωμένους στην αμαρτία ανθρώπους να κάνουν αυτή τη γη έναν τόπο κατάλληλο για ατελεύτητη ζωή, δεν χρειάζεται να αποθαρρυνόμαστε. Απεναντίας, πόσο χαρούμενοι μπορούμε να είμαστε που ο Παντοδύναμος Θεός, ο Θεοκρατικός Ιδιοκτήτης ολόκληρης της γης, είναι αναλλοίωτος ως προς το σκοπό που έχει να δημιουργήσει έναν Παράδεισο πάνω σε αυτή τη γη, όχι μόνο εκεί στην περιοχή των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, αλλά σε όλα τα πέρατα της γης! Αν είναι σκοπός του να πραγματοποιηθεί αυτός ο εξωραϊσμός ολόκληρης της γης στο τέλος της έβδομης δημιουργικής ημέρας του​—⁠μιας περιόδου διάρκειας εφτά χιλιάδων ετών, σύμφωνα με την Αγία Γραφή⁠—​τότε πλησιάζει ο καιρός κατά τον οποίο θα σταματήσει μέσω θεοκρατικής ισχύος η καταστροφή την οποία επιφέρουν στη γη εκείνοι που την εκμεταλλεύονται και κατά τον οποίο θα αρχίσει η ευλογητή μεταμόρφωσή της σε υπέροχο κήπο. Ήδη, έχουν συμπληρωθεί περίπου έξι χιλιάδες δραματικά χρόνια ανθρώπινης ύπαρξης από τότε που τελείωσε η έκτη δημιουργική ημέρα. Πρέπει πια να πλησιάζουμε στο κατώφλι αυτής της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού, η οποία θα συνοδεύεται από τον Παράδεισο σύμφωνα με την υπόσχεση που έδωσε ο Ιησούς στον καλοπροαίρετο κακοποιό πάνω στο ξύλο, εκεί στο βουνό του Γολγοθά.​—⁠Αποκάλυψη 20:​4, 6.

31-34. (α) Ως παράδειγμα του τι είναι σε θέση να κάνει για την αποκατάσταση του Παραδείσου, ποια περιοχή χρησιμοποίησε ο Θεός για να παρουσιάσει μια προφητική εικόνα; (β) Μιλώντας για την καταπληκτική αυτή μεταμόρφωση, τι είπε μέσω του Ησαΐα του προφήτη του;

³¹ Η ωραιότητα που θα κοσμεί τότε ολόκληρη τη γη είναι αδύνατον να περιγραφτεί με λόγια. Η φυσική ωραιότητα θα συνοδεύεται από σωματική, διανοητική και πνευματική υγεία για όσους θα κατοικούν εκεί απολαμβάνοντας τη δόξα του Παραδείσου. Ο στοργικός Θεοκράτης, ο οποίος θα αποκαταστήσει εκείνη την όμοια με κήπο κατοικία του τέλειου άντρα και της τέλειας γυναίκας, μας δίνει με τη μορφή προφητειών λεκτικές εικόνες των όσων είναι σε θέση να κάνει για την αιώνια ευτυχία της ανθρωπότητας όταν αυτή θα είναι συμφιλιωμένη μαζί Του. Χρησιμοποιεί ως χαρακτηριστικό παράδειγμα μια μικρή περιοχή όχι πολύ μακριά από τον αρχικό Παράδεισο, μια περιοχή που είχε μείνει έρημη επί εβδομήντα χρόνια, όσο διάστημα ο ανυπάκουος λαός Του ήταν εξόριστος στη Βαβυλωνία, στην κοιλάδα της Μεσοποταμίας. Από εκείνη την ειδωλολατρική χώρα της ψεύτικης λατρείας τούς απολύτρωσε, τους απελευθέρωσε για να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, που είχε μείνει τόσα χρόνια ερημωμένη, και στο άγιό της Όρος Σιών. Μιλώντας τους για την καταπληκτική μεταμόρφωση που θα λάβαινε χώρα εκεί όταν θα εξέχεε την ευλογία του, ο Μεγάλος Θεοκράτης είπε μέσω του Ησαΐα του προφήτη του:

³² «Η έρημος και η άνυδρη περιοχή θα νιώσουν αγαλλίαση, και η έρημη πεδιάδα θα χαρεί και θα ανθίσει σαν το σαφράνι. Εξάπαντος θα ανθίσει, και μάλιστα θα χαρεί με χαρά και με κραυγές ευφροσύνης. Η δόξα του Λιβάνου θα της δοθεί, η λαμπρότητα του Καρμήλου και του Σαρών. Θα υπάρξουν αυτοί που θα δουν τη δόξα του Ιεχωβά, τη λαμπρότητα του Θεού μας. Ενισχύστε τα αδύναμα χέρια και στυλώστε τα κλονισμένα γόνατα. Πείτε σε εκείνους που έχουν ανησυχία στην καρδιά: “Να είστε ισχυροί. Μη φοβάστε. Ο Θεός σας θα έρθει με εκδίκηση, ο Θεός με ανταπόδοση. Αυτός θα έρθει και θα σας σώσει”.

³³ »Εκείνον τον καιρό τα μάτια των τυφλών θα ανοιχτούν και τα αφτιά των κουφών θα πάψουν να είναι κλειστά. Εκείνον τον καιρό ο κουτσός θα σκαρφαλώνει σαν το ελάφι και η γλώσσα του άλαλου θα βγάζει κραυγές ευφροσύνης. Διότι στην έρημο θα αναβλύσουν νερά, και χείμαρροι στην έρημη πεδιάδα. Και το κατάξερο από τη ζέστη έδαφος θα γίνει σαν υγρότοπος καλαμιών, και το διψασμένο έδαφος σαν πηγές νερού. Στον τόπο όπου κατοικούν τα τσακάλια, τον τόπο της ανάπαυσής τους, θα υπάρχει χλωρό χορτάρι μαζί με καλάμια και παπύρους.

³⁴ »Και εκεί θα υπάρξει μια λεωφόρος, μια οδός· και Οδός της Αγιότητας θα ονομαστεί. Ο ακάθαρτος δεν θα περάσει από αυτήν. Και αυτή θα είναι για εκείνον που περπατάει στην οδό, και ανόητοι δεν θα περιπλανιούνται σε αυτήν. Λιοντάρι δεν θα υπάρχει εκεί, και αρπακτικό θηρίο δεν θα ανεβεί σε αυτήν. Κανένα δεν θα βρεθεί εκεί· και οι εξαγορασμένοι θα περπατούν εκεί. Και οι απολυτρωμένοι από τον Ιεχωβά θα επιστρέψουν και θα έρθουν στη Σιών με κραυγή ευφροσύνης· και θα υπάρχει χαρά πάνω στο κεφάλι τους στον αιώνα. Αγαλλίαση και χαρά θα αποκτήσουν, και η λύπη και ο στεναγμός θα φύγουν».​—⁠Ησαΐας 35:​1-10· γράφτηκε τον όγδοο αιώνα πριν από την Κοινή μας Χρονολογία.

35. Ως περαιτέρω ενθάρρυνση προς τους εξορίστους που απελευθερώθηκαν από τη Βαβυλώνα για να ανοικοδομήσουν την πατρίδα τους, τι άλλο είπε ο Ιεχωβά μέσω του Ησαΐα;

³⁵ Ως περαιτέρω ενθάρρυνση προς εκείνους που εξαγοράστηκαν και απολυτρώθηκαν από την εξορία και την αιχμαλωσία στην ειδωλολατρική Βαβυλώνα για να φύγουν και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, με την προοπτική να τη μετατρέψουν σε έναν τόπο σαν τον Κήπο της Εδέμ, ο Δημιουργός του ουρανού και της γης είπε ακόμη μέσω του ίδιου προφήτη: «Έτσι θα είναι και ο λόγος μου ο οποίος βγαίνει από το στόμα μου. Δεν θα επιστρέψει σε εμένα χωρίς αποτελέσματα, αλλά θα εκτελέσει οπωσδήποτε αυτό που με ευχαριστεί, και θα έχει βέβαιη επιτυχία σε εκείνο για το οποίο τον έχω στείλει. Διότι με χαρά θα εξέλθετε και με ειρήνη θα φερθείτε μέσα. Τα βουνά και οι λόφοι θα ευθυμήσουν μπροστά σας κραυγάζοντας χαρούμενα, και όλα τα δέντρα του αγρού θα χειροκροτήσουν. Αντί της αγκαθιάς θα ανεβεί άρκευθος. Αντί της τσουχτερής τσουκνίδας θα ανεβεί μυρτιά. Και αυτό θα γίνει για τον Ιεχωβά κάτι το φημισμένο, σημείο που θα παραμείνει στον αιώνα, που δεν θα εκκοπεί».​—⁠Ησαΐας 55:​11-13.

36. Σε όλες τις ελπίδες μας για έναν αποκαταστημένο Παράδεισο, ποιος πρέπει να περιλαμβάνεται, και τι δεν μπορούμε να μη λάβουμε υπόψη;

³⁶ Τι υπέροχες προφητείες, και πόσο τονίζουν ένα ζωτικό γεγονός! Σε όλες τις ελπίδες μας για την αποκατάσταση του Παραδείσου στη γη πρέπει να περιλαμβάνεται και ο Δημιουργός της γης. Πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη κάτι άλλο που είναι πολύ σημαντικό. Ποιο είναι αυτό; Είναι η λατρεία την οποία οφείλουμε σε αυτόν τον υπέροχο Δημιουργό. Αυτό είναι κάτι που οι άνθρωποι συνήθως το παραβλέπουν. Ναι μεν θα ήθελαν να απολαμβάνουν ιδανικές συνθήκες στη γη, αλλά δεν επιθυμούν να λατρεύουν το Μοναδικό Πρόσωπο που μπορεί να το επιτύχει αυτό αποκαθιστώντας τον Παράδεισο στη γη.

37. Πώς αποδείχτηκε το ζήτημα της λατρείας ο καθοριστικός παράγοντας που συντέλεσε στην αποτυχία του ανθρώπου να δημιουργήσει το δικό του παράδεισο;

³⁷ Είναι προφανές ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να δημιουργήσει το δικό του παράδεισο. Κοιτάξτε απλώς όλες τις προσπάθειες που έχει καταβάλει επί χιλιετίες. Κοιτάξτε όλα τα επιστημονικά μέσα που διαθέτει σήμερα. Εντούτοις, ο άνθρωπος αποδείχτηκε ανίκανος να δημιουργήσει σε αυτή τη γη μια παραδεισιακή κατάσταση, απαλλαγμένη από ξηρασίες, καταστροφές καλλιεργειών, πείνα, θανατηφόρο υποσιτισμό και λιμοκτονίες. Κάτι δεν πάει καλά. Και αυτό έχει να κάνει με τη λατρεία του ανθρώπου. Οι άνθρωποι έχουν συσκοτίσει την αληθινή λατρεία. Δεν έχουν λατρέψει τον Δημιουργό όλων των όμορφων πραγμάτων, τον θεϊκό Ιδρυτή του αρχικού επίγειου Παραδείσου, ναι, τον Μεγάλο Θεοκράτη που έδιωξε τον πρώτο άντρα και την πρώτη γυναίκα από εκείνον τον Παράδεισο επειδή εγκατέλειψαν την ανιδιοτελή λατρεία τους προς Αυτόν. Ο Παράδεισος είναι για όσους τον λατρεύουν.

38. Τίνος η ευλογία είναι απαραίτητη για να επανέλθει ο άνθρωπος στον Παράδεισο, και στο αρχαίο παράδειγμά μας ποιον ήγειρε ο Δημιουργός για να καταδείξει τι δεν πήγαινε καλά;

³⁸ Χωρίς την ευλογία αυτού του Δημιουργού, που αξίζει τη λατρεία, δεν μπορεί να επανέλθει η ανθρωπότητα στην παραδεισιακή της κατοικία. Η αρχαία ιστορία μάς προμηθεύει ένα πραγματικό παράδειγμα που δείχνει πόσο αληθινή είναι αυτή η αρχή. Το ιστορικό αυτό παράδειγμα μάς δόθηκε μέσω του ίδιου εκείνου λαού που ο Ιδιοκτήτης των πάντων εξαγόρασε από την εξορία και τη δουλεία στην αρχαία Βαβυλώνα το 537 Π.Κ.Χ. Αυτοί επανεγκαταστάθηκαν στην αγαπημένη τους πατρίδα, η οποία αν και ερημωμένη επρόκειτο να αποκατασταθεί ώστε να ξαναβρεί τη φυσική της ομορφιά, σύμφωνα με τις λαμπρές προφητείες των προφητών του Δημιουργού. Είχαν περάσει δεκαέξι και πλέον χρόνια ευκαιριών, αλλά γιατί δεν ευημερούσε εκείνος ο ευνοημένος λαός; Κάτι δεν πήγαινε καλά. Κάτι είχε παραβλεφθεί. Κάτι είχε τεθεί στο περιθώριο. Τι ήταν αυτό; Ο Εξαγοραστής και Θεοκρατικός Κυβερνήτης εκείνου του απελευθερωμένου λαού ήξερε. Για να καταδείξει ποιο ήταν το πρόβλημα, ήγειρε έναν προφήτη του που ονομαζόταν Αγγαίος. Αυτό που κατέδειξε τότε ο Αγγαίος ενδιαφέρει σοβαρά εμάς τώρα. Ας το εξετάσουμε.

[Υποσημειώσεις]