Η Σύγχρονη Διαχείριση του Ιερού Λόγου του Θεού

Η Νέα Βίβλος με Παραπομπές

ΟΙ πιστοί δούλοι του Ιεχωβά σ’ όλους τους αιώνες βασίζονταν στην ακριβή καταγραφή και μεταβίβαση του θεόπνευστου γραπτού Λόγου. Στη διάρκεια των 1.500 χρόνων που το έθνος Ισραήλ ήταν κάτω από τη διαθήκη του Νόμου, χρησιμοποιήθηκαν γύρω στους 30 Ισραηλίτες συγγραφείς για να καταγράψουν τον Λόγο του Θεού στα 39 βιβλία των Εβραϊκών Γραφών. Ένας απ’ αυτούς τους συγγραφείς, ο Μωυσής, έδειξε ότι αυτά τα ιερά ‘αποκαλυμμένα πράγματα’ εμπιστεύτηκαν στους Ισραηλίτες σαν μέρος της θείας τους εκπαίδευσης σαν ‘άγιο έθνος’ του Θεού. (Δευτερονόμιον 29:29· Έξοδος 19:6) Ο Ιησούς ανέφερε ότι οι Ιουδαίοι ήταν φρουροί της Γραφικής γνώσης όταν είπε: «Η σωτηρία είναι εκ των Ιουδαίων». (Ιωάννης 4:22· Λουκάς 11:52) Ο Παύλος ο απόστολος βεβαίωσε ότι «εις τους Ιουδαίους ενεπιστεύθησαν τα λόγια του Θεού».—Ρωμαίους 3:2.

Στη διάρκεια των αιώνων πριν από τον Χριστό, οι Ισραηλίτες ήταν ένας εγγράμματος λαός. Εκπαιδευμένοι αντιγραφείς από ανάμεσά τους παρήγαγαν ρόλους που περιείχαν ακριβέστατα αντίτυπα των Ιερών Γραφών που υπήρχαν τότε, και αυτά διανέμονταν πλατιά τόσο στην ίδια την Παλαιστίνη όσο και ανάμεσα στους Ιουδαίους και προσήλυτους που ήταν διασπαρμένοι σ’ όλα τα έθνη.—1 Χρονικών 2:55· Πράξεις 8:4, 27, 28.

Ένα σημαντικό γεγονός που επάξια αναφέρεται στο Θείο Υπόμνημα συνέβη το 29 μ.Χ., όταν ο Ιησούς βαφτίστηκε και έγινε ο Χρισμένος του Ιεχωβά, ή Μεσσίας. Μετά απ’ αυτό, αυτός απέδειξε ότι ήταν ο πρώτιστος ευαγγελιζόμενος την ιερή αλήθεια. (Ματθαίος 4:4, 10, 17) Μολονότι προσωπικά ο ίδιος ο Ιησούς δεν έγραψε στη Βίβλο, τα λόγια του καταγράφηκαν αργότερα σε ρόλους από όσιους μαθητές του, κάτω από την έμπνευση του αγίου πνεύματος. (Ιωάννης 16:13) Τη μέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ., μετά την ανάστασή του και την ανάληψή του, ο Ιησούς άρχισε να οργανώνει μια καινούργια εκκλησία που αποτελούνταν από πιστούς Ισραηλίτες και προσήλυτους. (Πράξεις 2:1-11) Σύντομα, προσκλήθηκαν να αποτελέσουν μέρος της Σαμαρείτες και Εθνικοί. Τα μέλη αυτής της αυξανόμενης διεθνούς, και όμως ενωμένης, εκκλησίας έφτασαν να αποκαλούνται Χριστιανοί και αποτέλεσαν το νέο πνευματικό «Ισραήλ του Θεού». (Γαλάτας 6:16· Πράξεις 11:26) Σ’ αυτή τη νέα οργάνωση ο Κύριος εμπιστεύτηκε τον ευαγγελισμό της πνευματικής αλήθειας, και ο Ιησούς την αποκάλεσε «πιστό και φρόνιμο δούλο».—Ματθαίος 24:45-47· Λουκάς 12:42-44.

Με τον καιρό, οχτώ Ιουδαίοι που ήταν μέλη αυτής της εκκλησίας εμπνεύστηκαν να παραγάγουν 27 ακόμη βιβλία, που αυτή τη φορά γράφτηκαν κυρίως στην Ελληνική. (2 Πέτρου 3:15, 16) Έτσι, ο επίσημος κατάλογος της Θείας Βιβλιοθήκης με τα βιβλία της Βίβλου αυξήθηκε σε 66, που γράφτηκαν από 40 περίπου εμπνευσμένους φυσικούς Ιουδαίους. Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν πρόθυμοι να ευαγγελιστούν το Λόγο του Θεού, και ο Παύλος αναφέρει ότι στην εποχή του τα καλά νέα ‘κηρύττονταν σ’ όλη την κτίση κάτω από τον ουρανό’. (Κολοσσαείς 1:23) Ο Παύλος επίσης εξήγησε ότι οι Χριστιανοί ήταν οι καινούργιοι οικονόμοι στους οποίους είχε εμπιστευθεί «η πολυποίκιλος σοφία του Θεού»—αναφερόμενος όχι μόνο στα εμπνευσμένα βιβλία αυτά καθ’ εαυτά αλλά επίσης στο μήνυμά τους.—Εφεσίους 3:10.

Ο μεταφραστής της Βίβλου Έντγκαρ Γκούντσπιντ, στο βιβλίο του Κριστιάνιτη Γκόουζ του Πρες (1940), έδειξε ότι ο ζήλος αυτός για ευαγγελισμό διήρκεσε καλά ως τον δεύτερο αιώνα μ.Χ.: «Όλα αυτά παρουσιάζουν μια εικόνα των πρώτων Χριστιανών που δεν μοιάζει καθόλου μ’ αυτή που παρουσιάζουν συνήθως οι ιστορικοί. Αυτοί ήταν ένας λαός που αγόραζαν και διάβαζαν βιβλία σε ασυνήθιστο βαθμό. Ήταν επίσης ένας λαός μεταφράσεων και εκδόσεων. . . . [Το 140 μ.Χ.] Οι Χριστιανοί εκδότες . . . κατέφυγαν στη μορφή του βιβλίου με φύλλα, στον κώδικα, διαπίστωσαν ότι αυτό ήταν πολύ πρακτικό . . . και βολικό και γι’ αυτό έγινε η χαρακτηριστική τους μορφή στα βιβλία».

Τι θα πούμε για τον πνευματικό Ισραήλ στις μέρες μας; Σύμφωνα με τα όσα είπε ο Ιησούς, οι ακόλουθοί του κάνουν ακόμη μεγαλύτερα έργα απ’ όσα έκανε εκείνος. (Ιωάννης 14:12) Οι εκθέσεις δείχνουν ότι από το 1879 μέχρι το 1984 οι σημερινοί μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν διανείμει περισσότερα από 8,8 δισεκατομμύρια φυλλάδια, διαφημιστικά, περιοδικά, Γραφές και βοηθήματα μελέτης της Βίβλου, που όλα τους περιέχουν πνευματική εκπαίδευση για το παγκόσμιο κοινό.

Με ποιον άλλο τρόπο ο σύγχρονος «πιστός και φρόνιμος δούλος», που από το 1935 βοηθιέται από ‘ένα μεγάλο πλήθος’ ‘άλλων προβάτων’, ενήργησε σαν ο σύγχρονος οικονόμος των Ιερών Γραφών; (Αποκάλυψις 7:9, 10· Ιωάννης 10:16) Στη διάρκεια των περασμένων εκατό χρόνων, τα μέλη του χρισμένου υπολοίπου έχουν ενημερωθεί για τις ανακαλύψεις των αρχικών χειρογράφων της Βίβλου. Τελικά, μια ανώνυμη επιτροπή από χρισμένους Μάρτυρες του Ιεχωβά παρήγαγε, ανάμεσα στα έτη 1950 και 1960, τη Μετάφραση Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών στην Αγγλική. Αυτή ήταν μια εντελώς νέα μετάφραση, ανέγγιχτη και ανεξάρτητη από τις θρησκευτικές παραδόσεις του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου.

Μ’ αυτό τον τρόπο η θαυμάσια διάρθρωση των εμπνευσμένων λόγων που γράφτηκαν πριν από χιλιάδες χρόνια σε γλώσσες που οι περισσότεροι λαοί σήμερα δεν διαβάζουν, έγινε διαθέσιμη μ’ έναν καινούργιο, ανανεωμένο τρόπο. Οι πρωτότυπες εκτυπώσεις της Μετάφρασης Νέου Κόσμου περιείχαν επίσης βοηθητικές υποσημειώσεις και παραρτήματα, τα οποία η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια το 1967 χαρακτήρισε σαν «εντυπωσιακά σπουδαίο εξοπλισμό». Με τον καιρό, η Μετάφραση Νέου Κόσμου έγινε διαθέσιμη και σε αρκετές άλλες γλώσσες για να διευκολυνθεί η ακριβής μελέτη της Βίβλου διεθνώς.

Στις Περιφερειακές Συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Αύξηση της Βασιλείας», που έγιναν το καλοκαίρι του 1984, παρουσιάστηκε στην Αγγλική μια καινούργια έκδοση της Μετάφρασης Νέου Κόσμου με παραπομπές. Αυτή δεν είναι απλώς μια επανέκδοση του κειμένου της Μετάφρασης Νέου Κόσμου αλλά περιέχει επίσης σαν βοήθημα για τη μελέτη της Βίβλου 125.000 περιθωριακές παραπομπές. Επίσης, υπάρχουν περισσότερες από 11.400 διαφωτιστικές υποσημειώσεις, που περιέχουν σπουδαίες πληροφορίες σχετικά με το κείμενο καθώς επίσης και εναλλακτικές αποδόσεις, κάνοντας έτσι στην πραγματικότητα αυτή τη Βίβλο με Παραπομπές, μια μετάφραση με πολλές αποδόσεις. Υπάρχουν ευρετήρια λέξεων της Βίβλου και λέξεων από τις υποσημειώσεις, και 43 τμήματα στο Παράρτημα που δίνουν σπουδαίες πληροφορίες για τη μεταβίβαση του κειμένου και την αυθεντικότητα της Βίβλου. Πραγματικά, αυτή η νέα Βίβλος με Παραπομπές κάνει τη σύγχρονη διερεύνηση της Βίβλου, προσιτή στο σπουδαστή των Ιερών Γραφών.

Σ’ όλη τη γη, η Εταιρία Σκοπιά έχει ένα μεγάλο προσωπικό από όσιους, προσεκτικούς μεταφραστές οι οποίοι είναι απασχολημένοι τώρα προετοιμάζοντας μεταφράσεις της Βίβλου με Παραπομπές σε άλλες κύριες γλώσσες. Καθώς χρησιμοποιεί κανείς τις διάφορες παραπομπές της, θα χαίρεται όταν μαθαίνει γιατί διάφορα Βιβλικά εδάφια χρειάζεται να αποδοθούν με ορισμένους τρόπους για να είναι ακριβή. Εξετάστε μερικά παραδείγματα.

Το Όνομα Ιεχωβά

Η αξία των υποσημειώσεων και του Παραρτήματος της Βίβλου με Παραπομπές φαίνεται σε σχέση με το θείο όνομα, Ιεχωβά. Το όνομα αυτό πρωτοεμφανίζεται στο εδάφιο Γένεσις 2:4, και σ’ αυτό το εδάφιο λέει μια υποσημείωση: «Η πρώτη φορά που εμφανίζεται το διακριτικό προσωπικό όνομα του Θεού, יהדה (ΓΧΒΧ)· αυτά τα τέσσερα Εβραϊκά γράμματα αναφέρονται σαν Τετραγράμματο. Το θείο όνομα προσδιορίζει τον Ιεχωβά σαν ένα Πρόσωπο με Σκοπούς. Μόνο ο αληθινός Θεός θα μπορούσε σωστά και νομικά να φέρει αυτό το όνομα. Βλέπε Παρ. 1Α».

Ανοίγοντας στο Παράρτημα 1Α, βρίσκουμε τον τίτλο: «Το Θείο Όνομα στις Εβραϊκές Γραφές». Κάτω από τον τίτλο αυτό, το παράρτημα δείχνει ότι η Μετάφραση Νέου Κόσμου αποδίδει το ΓΧΒΧ σαν Ιεχωβά και τις 6.827 φορές που εμφανίζεται αυτό στο παραδοσιακό Εβραϊκό κείμενο. Περιέχει επίσης 146 βεβαιωμένες αποκαταστάσεις, ώστε συνολικά εμφανίζεται το όνομα Ιεχωβά από τη Γένεση ως τον Μαλαχία 6.973 φορές. Καμιά άλλη μετάφραση της Βίβλου δεν δίνει αυτή τη δικαιωματική θέση στο όνομα του Ιεχωβά. Αυτό και μόνο κάνει τη Μετάφραση Νέου Κόσμου ανώτερη απ’ όλες τις άλλες.

Άνθρωποι των Εθνών Πρέπει να Ανταποκριθούν Ενεργά

Η Μετάφραση Νέου Κόσμου δίνει μεγάλη σημασία στη διατήρηση των ρηματικών τύπων προκειμένου να αυξηθεί η ακριβής κατανόηση. Για παράδειγμα, στο εδάφιο Γένεσις 22:18 διαβάζουμε: ‘Μέσω του σπέρματός σου ασφαλώς θα ευλογήσουν τους εαυτούς τους όλα τα έθνη της γης’. Υπάρχει ένας αστερίσκος δίπλα από τη φράση ‘ασφαλώς θα ευλογήσουν τους εαυτούς τους’, παραπέμποντάς μας σε μια υποσημείωση που λέει: «Το Εβραϊκό ρήμα είναι σε αυτοπαθή, ή χιθ·πα·‘ελ τύπο».

Οι περισσότερες μεταφράσεις της Βίβλου αποδίδουν τις λέξεις αυτές παρόμοια με τη Μετάφραση του Βασιλέως Ιακώβου, που λέει: «Εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης». Λανθασμένα, οι αποδόσεις αυτές μεταδίδουν την ιδέα ότι η ευλογία του Ιεχωβά Θεού θα έρθει αυτόματα, ενώ ο Εβραϊκός τύπος εδώ δείχνει ότι οι άνθρωποι των εθνών πρέπει ‘να ευλογήσουν τους εαυτούς τους’. Πρέπει να καταβάλουν προσπάθεια να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Ιεχωβά για να λάβουν τις ευλογίες του μέσω πίστης στο Μεσσιανικό Σπέρμα, τον Ιησού Χριστό.

Αυτό έχει μεγάλη σημασία για μας σήμερα. Τα μέλη του ‘μεγάλου πλήθους’ πρέπει να κάνουν θετικά βήματα για να αποκτήσουν ζωή. Με το να ασκούν ενεργά την πίστη τους στον Ιησού Χριστό, ‘πλένουν τις στολές τους στο αίμα του αρνίου’.—Αποκάλυψις 7:14.

Η Αρίθμηση των Δέκα Εντολών

Οι υποσημειώσεις της Μετάφρασης Νέου Κόσμου παρέχουν βοηθητικές πληροφορίες σχετικά με το γιατί υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σ’ αυτή και σε μερικές άλλες μεταφράσεις και γιατί είναι αξιόπιστες οι αποδόσεις της. Για παράδειγμα, ποιος είναι ο σωστός τρόπος διαίρεσης του κειμένου των Δέκα Εντολών; Οι εντολές αυτές βρίσκονται στη Βίβλο στα εδάφια Έξοδος 20:1-17. Στη Βίβλο με Παραπομπές, κάθε ξεχωριστή εντολή γράφεται σαν ξεχωριστή παράγραφος. Έτσι, η πρώτη εντολή περιλαμβάνει τα εδάφια 2 και 3. Η δεύτερη καλύπτει τα εδάφια 4 ως 6. Η τρίτη βρίσκεται στο εδάφιο 7, κλπ. Δεν θα συμφωνούσαν όλοι μ’ αυτό τον τρόπο διαίρεσης των εντολών. Πώς όμως ξέρουμε ότι αυτός είναι σωστός;

Μια υποσημείωση στο εδάφιο Έξοδος 20:17 δίνει την εξής εξήγηση: «Η διαίρεση των δέκα εντολών, εδάφια 2 ως 17, είναι κανονική διαίρεση. Συμφωνεί με τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηπο του πρώτου αιώνα μ.Χ. . . .  ο οποίος διαχώρισε το εδάφιο 3 σαν την πρώτη εντολή, και τα εδάφια 4 ως 6 σαν τη δεύτερη εντολή και το εδάφιο 17, το οποίο απαγορεύει την πλεονεξία, σαν τη δέκατη εντολή. Άλλοι, περιλαμβανομένου και του Αυγουστίνου, θεωρούν τα εδάφια 3 ως 6 σαν μια εντολή αλλά διαχωρίζουν το εδάφιο 17 σε δυο εντολές, την ένατη ενάντια στη σφοδρή επιθυμία για το σπίτι του πλησίον και τη δέκατη ενάντια στη σφοδρή επιθυμία για την έμψυχη ιδιοκτησία του . . . Η διαίρεση που κάνει ο Αυγουστίνος έχει υιοθετηθεί από το Ρωμαιο-Καθολικό θρησκευτικό σύστημα». Ωστόσο, η Μετάφραση Νέου Κόσμου ακολουθεί την «κανονική διαίρεση» στην Έξοδο κεφάλαιο 20 όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Έτσι η απαγόρευση ενάντια στην κατασκευή και λατρεία εικόνων λαμβάνει την κατάλληλη έμφαση σαν δεύτερη εντολή.

Πρόσθετα Μέρη από τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα

Στην προετοιμασία της Μετάφρασης Νέου Κόσμου, εξετάστηκαν οι εκδόσεις της Ελληνικής Μετάφρασης των Εβδομήκοντα της Συριακής Πεσίτα, της Λατινικής Βουλγάτα και αρκετών άλλων παλαιών χειρογράφων. Για παράδειγμα, παρατηρήστε το εδάφιο Αββακούμ 2:4. Στο δεύτερο μισό αυτού του εδαφίου, το κείμενο λέει: «Αλλά όσο για το δίκαιο, αυτός θα ζήσει μέσω της πίστης του». Αυτό αναπαριστά εκείνο που εμφανίζεται στο παραδοσιακό Εβραϊκό κείμενο. Ωστόσο, η υποσημείωση σ’ αυτά τα λόγια δείχνει ότι η Ελληνική μετάφραση των Εβδομήκοντα περιέχει και άλλη ύλη που δεν βρίσκεται στο Εβραϊκό κείμενο: «Αν κάποιος συρθεί πίσω η ψυχή μου . . . δεν ευαρεστείται σ’ αυτόν». Αυτό είναι ενδιαφέρον όταν παρατηρήσουμε ότι ο απόστολος Παύλος παρέθεσε από τον Αββακούμ 2:4, γράφοντας την επιστολή στους Εβραίους: «‘Αλλά ο δίκαιός μου θα ζήσει λόγω πίστης’, και, ‘αν οπισθωχορήσει, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν’». (Εβραίους 10:38) Έτσι, η παραπομπή του Παύλου περιέλαβε τα παραπάνω λόγια που βρίσκονται στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα.

Αυτό μας υπενθυμίζει το γεγονός ότι ο Παύλος και άλλοι συγγραφείς των θεόπνευστων Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών χρησιμοποιούσαν συχνά τη μετάφραση των Εβδομήκοντα όταν παρέθεταν από παλαιότερα εμπνευσμένα συγγράμματα. Επειδή η μετάφραση αυτή διαφέρει σε μερικά μέρη από το παραδοσιακό Εβραϊκό κείμενο, οι παραθέσεις τους μερικές φορές περιέχουν ύλη που δεν βρίσκεται στο Εβραϊκό κείμενο (όπως αναφέρθηκε παραπάνω). Με το να χρησιμοποιούν αυτή την ποικίλη ύλη, οι Χριστιανοί συγγραφείς της Βίβλου την έκαναν μέρος του εμπνευσμένου υπομνήματος, και σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι υποσημειώσεις της Βίβλου με Παραπομπές είναι ένα πολύτιμο βοήθημα για να προσδιορίζονται οι πηγές των παραθέσεων.

Τα παραπάνω είναι λίγα μόνο παραδείγματα από τις χιλιάδες υποσημειώσεις που υπάρχουν στο τμήμα των Εβραϊκών Γραφών της νέας Βίβλου με Παραπομπές. Όλες αυτές οι παραπομπές υποστηρίζουν την ακρίβεια και τη σαφήνεια της Μετάφρασης Νέου Κόσμου και την αξία της για την προώθηση της Βιβλικής εκπαίδευσης. Στο επόμενο τεύχος της Σκοπιάς, θα παρουσιαστούν ενδιαφέρουσες πληροφορίες από σημειώσεις που έχουν παρθεί από τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, όπως βρίσκονται στη νέα Βίβλο με Παραπομπές. Πραγματικά, αποδεικνύεται ότι είναι μια σύγχρονη διαχείριση του Ιερού Λόγου του Θεού.