Σύντομα—Ένας Κόσμος Χωρίς Πόνο!

ΕΝΑΣ κόσμος χωρίς πόνο θα ’ρθει σύντομα; Τι καλοδεχούμενα νέα θα ήταν αυτά για εκείνους που υποφέρουν από χρόνιες παθήσεις—είτε ο πόνος που έχουν είναι σωματικός είτε διανοητικός είτε συναισθηματικός! Για παράδειγμα, εκατομμύρια άνθρωποι θα χαίρονταν αφάνταστα με την απομάκρυνση του έντονου σωματικού πόνου που προκαλούν ορισμένες μορφές καρκίνου, η ασθένεια που καλείται νευραλγία του τριδύμου, καθώς και η καρδιοπάθεια που λέγεται στηθάγχη. Εκείνοι που υποφέρουν από σοβαρά διανοητικά προβλήματα θα δέχονταν με ευχαρίστηση κάποια ανακούφιση από τα παθήματά τους, τα οποία συχνά είναι απερίγραπτα. Και πολλά άλλα εκατομμύρια άνθρωποι θα χαίρονταν αν τερματιζόταν επιτέλους ο συναισθηματικός τους πόνος που προκαλείται από συναισθήματα όπως, λόγου χάρη, ο φόβος, η θλίψη, η ενοχή, η στενοχώρια και η απογοήτευση. Αλλά θέλουμε πράγματι να δούμε το τέλος κάθε πόνου;

«Η παντελής έλλειψη πόνου είναι ολέθρια», αναφέρει ο ανατόμος Άλαν Μπάσμπαουμ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Φραντζίσκο. Αυτός είχε εύλογη αιτία για να κάνει αυτή τη δήλωση. Ο σωματικός πόνος λειτουργεί σαν παράγοντας συναγερμού και μας ειδοποιεί ότι συμβαίνει κάτι βλαβερό.

Η ανικανότητα να αισθανθεί κάποιος σωματικό πόνο μπορεί στ’ αλήθεια να είναι ολέθρια. Αυτό φαίνεται παραστατικά από την ακόλουθη περιγραφή που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Τάιμ (Time): «Το γλυκό χαμόγελο του δωδεκάχρονου αγοριού έρχεται σε διαμετρική αντίθεση με το κατά τα άλλα αξιολύπητο παρουσιαστικό του. Τα χέρια και τα πόδια του έχουν παραμορφωθεί και κυρτώσει, σαν να υποφέρει από ραχίτιδα. Λείπουν αρκετά από τα δάχτυλά του. Μια μεγάλη ανοιχτή πληγή καλύπτει το ένα του γόνατο, και τα χαμογελαστά χείλια του έχουν καταγδαρθεί από το δάγκωμα. Θα ’λεγε κανείς ότι πρόκειται για παιδί που έχει υποστεί κακομεταχείριση . . . Γεννήθηκε μ’ ένα εξαιρετικά σπάνιο γενετικό ελάττωμα που δεν του επιτρέπει να αισθανθεί τον πόνο. Τα δάχτυλά του είτε τα έλιωσε είτε τα έκαψε επειδή δεν απομάκρυνε το χέρι του από πράγματα που ήταν καυτά ή επικίνδυνα. Τα κόκαλα και οι κλειδώσεις του παραμορφώθηκαν επειδή τα χτυπούσε πολύ δυνατά καθώς περπατούσε ή έτρεχε. Η πληγή δημιουργήθηκε στο γόνατό του επειδή σερνόταν πάνω σε αιχμηρά αντικείμενα που δεν τα αισθανόταν. Αν σπάσει κανένα κόκαλο ή αν εξαρθρωθεί ο γοφός του, δεν θα πονέσει τόσο που να φωνάξει βοήθεια».

Μερικοί άνθρωποι βιάζονται να ρίξουν στον Θεό την ευθύνη για τέτοια παθήματα και για τη δυστυχία εκατομμυρίων ανθρώπων. Ωστόσο, μπορούμε δικαιολογημένα να καταλογίσουμε ευθύνη στον Θεό για τα οδυνηρά παθήματα που πλήττουν το ανθρώπινο γένος;

Φταίει ο Θεός;

Εδώ και 6.000 χρόνια περίπου, το ανθρώπινο γένος είναι δέσμιο του σωματικού, του διανοητικού και του συναισθηματικού πόνου. Στην πραγματικότητα, πριν από 19 αιώνες περίπου, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος έκανε τη σωστή παρατήρηση: «Ως τώρα όλη η κτίση στενάζει και κραυγάζει από πόνο». (Ρωμαίους 8:22, ΝΔΜ) Παρά τα πολλά παυσίπονα που είναι διαθέσιμα στα φαρμακεία και τις προσπάθειες των γιατρών και των ψυχίατρων, παντού οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι δέσμιοι κάθε είδους πόνου. Μάλιστα, μερικοί καταριούνται τον Θεό εξαιτίας των παθημάτων που υποφέρουν, ακριβώς όπως η γυναίκα του Ιώβ πρότρεπε τον άντρα της να κάνει πριν από πολλούς αιώνες! Ωστόσο, όπως αντιλήφθηκε και ο ίδιος, αυτό το πνεύμα είναι ανόητο και ακατάλληλο.—Ιώβ 2:9, 10.

Η ευθύνη για το γεγονός ότι οι άνθρωποι είναι σήμερα δέσμιοι του πόνου δεν μπορεί να αποδοθεί δικαιολογημένα στον Θεό. Αντίθετα, γι’ αυτό ευθύνεται ένας αόρατος ψεύτης, καθώς και οι πρώτοι μας γονείς. Πώς συμβαίνει αυτό;

Οι Γραφές δείχνουν ότι κάποιο πνευματικό πλάσμα, αν και στην αρχή ήταν δίκαιο, έγινε άπληστο επιζητώντας δύναμη και εξοχότητα. Στα πρώτα βήματα της ανθρώπινης ζωής πάνω στη γη, αυτό οραματίστηκε την ανθρώπινη φυλή να ζει σε μια παραδεισένια γη και να είναι ολόκληρη πλήρως αφοσιωμένη στον Παντοδύναμο Θεό, τον Ιεχωβά. Υποκινούμενο από μια καρδιά που είχε γίνει μοχθηρή, αυτό το πνευματικό πλάσμα στασίασε ενάντια στον Δημιουργό επειδή ήθελε τη λατρεία και την αφοσίωση των ανθρώπων για τον εαυτό του. Οι πονηρές του προθέσεις εκδηλώθηκαν όταν είπε ψέματα ενεργώντας με πανουργία. Στη συνέχεια, αυτό εισήγαγε την αμαρτία στον κόσμο.

Ο Ιεχωβά Θεός είπε στον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ, ότι αν έτρωγε από τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού, αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο. (Γένεσις 2:15-17) Κάποιος παρέσυρε τη γυναίκα του Αδάμ, την Εύα, σε ανυπακοή. Χρησιμοποιώντας το φίδι ως φερέφωνο, ο πνευματικός Απατεώνας τής είπε: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει· αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας [της Εύας και του άντρα της], και θέλετε είσθαι [και οι δυο] ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν». (Γένεσις 3:1-5) Αυτό ήταν το πρώτο ψέμα, το οποίο και στιγμάτισε εκείνο το πονηρό πνευματικό πλάσμα ως τον ‘πατέρα του ψεύδους’. (Ιωάννης 8:44) Επειδή χρησιμοποίησε σ’ εκείνη την περίπτωση στον κήπο της Εδέμ το φίδι προσδιορίζεται σε παράλληλη αφήγηση των Γραφών ως «ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς».—Αποκάλυψις 12:9.

Η αμαρτία έκανε το ανθρώπινο γένος δυστυχισμένο και δέσμιο του πόνου. Σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού, την ίδια τη μέρα που αμάρτησε ο Αδάμ, ο Θεός απήγγειλε τη θανατική καταδίκη στους παραβάτες. Από δικαστικής πλευράς, και από την άποψη του Θεού, ο Αδάμ και η Εύα πέθαναν την ίδια εκείνη μέρα. (Παράβαλε Λουκάς 20:37, 38.) Στην Εδέμ, ο Ιεχωβά είπε στην πρώτη γυναίκα, που ήταν πια αμαρτωλή: «Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου· με λύπας θέλεις γεννά τέκνα». (Γένεσις 3:16) Ο Αδάμ θα τα έβγαζε πέρα με πόνο έξω από τον κήπο της Εδέμ σε μια γη που κάθε άλλο παρά παραδεισιακή ήταν. Ο Ιεχωβά τού είπε: «Εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει». (Γένεσις 3:17-19) Έτσι έγινε το ανθρώπινο γένος δέσμιο του πόνου.

Επομένως, τα δεσμά του πόνου συνδέονται με την ατέλεια, την αμαρτία και το θάνατο που κληρονομήσαμε από τον Αδάμ. Όπως το έθεσε το θέμα ο απόστολος Παύλος: «Καθώς δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον». (Ρωμαίους 5:12) Ωστόσο, ο Λόγος του Θεού μάς βοηθάει να υπομένουμε τον πόνο, επειδή μας λέει γιατί τον έχει επιτρέψει ο Ιεχωβά και μας διαβεβαιώνει ότι σύντομα θα τερματιστεί. Ο Θεός επέτρεψε στον πανούργο σαν φίδι ‘πατέρα του ψεύδους’, δηλαδή στον Σατανά τον Διάβολο, να πλήξει τον δίκαιο Ιώβ και να δοκιμάσει μ’ αυτόν τον τρόπο την ακεραιότητά του. Ο Διάβολος ισχυρίστηκε ότι ο Ιώβ υπηρετούσε τον Θεό υποκινούμενος από ιδιοτέλεια, όχι από αγάπη. (Ιώβ 1:8-12) Αλλά ο Ιώβ παρέμεινε πιστός στον Θεό, αποδεικνύοντας ότι οι ατελείς άνθρωποι μπορούν να Τον υπηρετούν από αγάπη και ότι μπορούν με οσιότητα να υποστηρίζουν την κυριαρχία Του έστω κι αν δοκιμαστεί σε μεγάλο βαθμό η πίστη τους. Η υπομονή του Ιώβ, ως ατόμου που διακράτησε ακεραιότητα, συνέβαλε στον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά, απέδειξε ότι ο Σατανάς είναι ψεύτης και έφερε πλούσιες ανταμοιβές σ’ εκείνον τον υποδειγματικό πατριάρχη. (Ιώβ 42:12-17· Ιακώβου 5:11) Από την πείρα του Ιώβ μπορούμε να συμπεράνουμε πως όταν θα έχει φερθεί σε πέρας ο σκοπός του Θεού, το ανθρώπινο γένος θα πάψει να είναι δέσμιο του πόνου. Πώς, όμως, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό;

Πώς θα Τερματιστεί ο Πόνος

Στην πραγματικότητα, ο Ιεχωβά έχει προμηθεύσει ένα απόλυτα αποτελεσματικό μέσο προκειμένου να πάψουν οι άνθρωποι να είναι δέσμιοι του πόνου. Το έκανε αυτό με βάση τη λυτρωτική θυσία του Γιου του, του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς είναι «ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου». (Ιωάννης 1:29) Αυτός «δεν ήλθε [στη γη] δια να υπηρετηθή, αλλά δια να υπηρετήση και να δώση την [τέλεια ανθρώπινη] ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών». (Ματθαίος 20:28) Μέσω της ανυπακοής, ο Αδάμ έχασε την τέλεια ανθρώπινη ζωή που απολάμβανε, μαζί με όλα τα δικαιώματα και τις προοπτικές της. Και αυτό ακριβώς ήταν που εξαγοράστηκε μέσω της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού. (1 Τιμόθεον 2:5, 6· Εβραίους 7:26) Πράγματι, «τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον [του ανθρώπινου γένους], ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον».—Ιωάννης 3:16.

Επίσης, ο Θεός έδωσε συγκεκριμένη υπόσχεση ότι θα πάψουν να υπάρχουν τα δεσμά του πόνου. Προλέγοντας έναν καιρό κατά τον οποίο ο πόνος που συνδέεται με την αμαρτία δεν θα υπάρχει πια, ο Χριστιανός απόστολος Ιωάννης έγραψε κάτω από θεϊκή έμπνευση:

«Είδον ουρανόν νέον και γην νέαν· διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε, και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον. . . . Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν· Ιδού, η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον. Και είπεν ο καθήμενος επί του θρόνου [ο Ιεχωβά Θεός]· Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα. Και λέγει προς εμέ· Γράψον, διότι ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί».—Αποκάλυψις 21:1-5.

Οι άνθρωποι που δείχνουν υπακοή θα γευτούν σύντομα τα πλήρη οφέλη της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού. Αυτό θα συμβεί υπό τη διακυβέρνηση της Βασιλείας, για τον ερχομό της οποίας οι ευθείς προσεύχονται από πολλού, λέγοντας: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς· αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης». (Ματθαίος 6:9, 10) Στην ουράνια Βασιλεία, ο Ιησούς Χριστός θα βασιλέψει ωσότου θέσει όλους τους εχθρούς ‘υπό τους πόδας του’, εχθρούς στους οποίους περιλαμβάνονται τα δεσμά του πόνου, καθώς και ο «έσχατος εχθρός», ο θάνατος.—1 Κορινθίους 15:25, 26.

Ναι, για τους ανθρώπους που δείχνουν υπακοή, ο Θεός πρόκειται να ‘εξαλείψει παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον’. (Αποκάλυψις 21:4) Τότε, τα ακόλουθα προφητικά λόγια, που έχουν τώρα πνευματική εφαρμογή, θα έχουν και κατά γράμμα εκπλήρωση: ‘Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Ιεχωβά· . . . Τον συγχωρούντα πάσας τας ανομίας σου· τον ιατρεύοντα πάσας τας αρρωστίας σου’. «Ουδείς των κατοικούντων εκεί θα λέγη ‘είμαι ασθενής’».—Ψαλμός 103:1-3· Ησαΐας 33:24, ΛΧ.

Πότε θα Τερματιστεί ο Πόνος;

Το τέλος των δεσμών του πόνου είναι πολύ πλησίον. Μάλιστα, θα έρθει στις μέρες μας, και αυτή η γενιά θα το δει. Η εκπλήρωση των Βιβλικών προφητειών δείχνει ότι ζούμε στο τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων. Οι χωρίς προηγούμενο πόλεμοι, πείνες και σεισμοί, καθώς επίσης και το παγκόσμιο έργο κηρύγματος των καλών νέων που κάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν μέρη του σύνθετου ‘σημείου’ της αόρατης «παρουσίας» του Ιησού με ουράνια βασιλική δόξα.—Ματθαίος 24:3-14, 21, 34.

Σύντομα, «ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη», το οργανωμένο σύστημα πραγμάτων του Σατανά του Διαβόλου μαζί με την κυβερνητική του δομή, θα παρέλθουν. Η φουρτουνιασμένη «θάλασσα» του πονηρού ανθρώπινου γένους θα πάψει να υπάρχει. Στεκόμαστε, λοιπόν, στο κατώφλι ενός κυβερνητικού ‘νέου ουρανού’ που έχει την ευλογία του Θεού και ο οποίος θα κυβερνήσει τη ‘νέα γη’, τη δίκαιη ανθρώπινη κοινωνία. Σ’ αυτά θα ‘κατοικεί δικαιοσύνη’.—Αποκάλυψις 21:1· 2 Πέτρου 3:13.

Εφόσον είναι τόσο πλησίον ο καιρός που, υπό την εξουσία μιας νέας κυβέρνησης—της Βασιλείας του Θεού—θα έχουμε τέτοιες ευλογίες, πάρτε θάρρος. Ζητήστε να μάθετε περισσότερα σχετικά μ’ αυτόν το νέο κόσμο, στον οποίο δεν θα υπάρχει ο πόνος και ο θάνατος. Πράγματι, να αποβλέπετε με χαρά στην ευλογητή μέρα που είναι τώρα τόσο πλησίον, όταν όλοι εκείνοι που αγαπούν τον Ιεχωβά Θεό και υπακούν σ’ αυτόν θα ζουν σ’ έναν κόσμο χωρίς πόνο.