Αφαιρείται το Προσωπείο του Φιδιού

«Ημέραν δε τινα ήλθον οι υιοί του [αληθινού (ΜΝΚ)] Θεού δια να παρασταθώσιν ενώπιον του Κυρίου [Ιεχωβά (ΜΝΚ)], και μεταξύ αυτών ήλθε και ο Σατανάς».—ΙΩΒ 1:6.

 1. (α) Από πού προέρχεται το όνομα Σατανάς και ποια είναι η σημασία του; (β) Πόσες φορές εμφανίζεται το όνομα «Σατανάς» στις Γραφές και ποια ερωτήματα εγείρονται;

ΑΠΟ πού προέρχεται το όνομα Σατανάς; Τι σημαίνει; Στην Αγία Γραφή, το όνομα αυτό σχηματίζεται από τους τρεις εβραϊκούς χαρακτήρες ש (Σειν) ט (Ταιθ) και נ (Νουν). Αυτά τα γράμματα, μαζί με τα ανάλογα φωνήεντά τους, σχηματίζουν τη λέξη «Σατανάς», η οποία σύμφωνα με τον λόγιο Έντουαρντ Λάνγκτον, «προέρχεται από μια ρίζα που σημαίνει ‘εναντιώνομαι’ ή ‘είμαι ή ενεργώ ως αντίδικος’». (Παράβαλε 1 Πέτρου 5:8.) Μολονότι το όνομα Σατανάς εμφανίζεται πάνω από 50 φορές στην Αγία Γραφή, το βρίσκουμε μονάχα 18 φορές στις Εβραϊκές Γραφές κι αυτές μόνο στα βιβλία 1 Χρονικών, Ιώβ και Ζαχαρίας. Εγείρονται λοιπόν τα ερωτήματα: Πότε απέκτησε ο άνθρωπος γνώση του στασιασμού και της δράσης του Σατανά; Πότε για πρώτη φορά αποκαλύπτεται ξεκάθαρα ο Σατανάς στις Εβραϊκές Γραφές;

 2. Ποιο ερώτημα δεν απαντήθηκε αμέσως μετά το στασιασμό του Αδάμ και της Εύας;

² Η Αγία Γραφή εξηγεί με απλό, αλλά πλήρη τρόπο το πώς ήρθε σε ύπαρξη στη γη η αμαρτία και ο στασιασμός, μέσα σ’ έναν παραδεισένιο κήπο, στη Μέση Ανατολή. (Βλέπε Γένεσις, κεφάλαια 2 και 3.) Μολονότι ο υποκινητής της ανυπακοής που έδειξε ο Αδάμ και η Εύα ταυτίζεται μ’ ένα φίδι, δεν δίνεται αμέσως κάποιο στοιχείο για να κατανοηθεί ποια ήταν η πραγματική δύναμη και νοημοσύνη που βρισκόταν πίσω από τη φωνή που έβγαζε το φίδι. Ωστόσο, ο Αδάμ είχε πολύ χρόνο για να σκεφτεί τα γεγονότα που συνέβησαν στην Εδέμ και οδήγησαν στην εκδίωξή του από το παραδεισένιο πάρκο.—Γένεσις 3:17, 18, 23· 5:5.

 3. Μολονότι ο Αδάμ δεν απατήθηκε, πώς αμάρτησε και ποιο ήταν το αποτέλεσμα για το ανθρώπινο γένος;

³ Προφανώς, ο Αδάμ ήξερε ότι τα ζώα δεν μιλούν με ανθρώπινη νοημοσύνη. Ήξερε ακόμη ότι ο Θεός δεν του είχε μιλήσει μέσω κάποιου ζώου, πριν από τον πειρασμό της Εύας. Ποιος λοιπόν είχε πει στη γυναίκα του να παρακούσει στον Θεό; Ο Παύλος λέει ότι μολονότι η γυναίκα απατήθηκε πλήρως, ο Αδάμ δεν απατήθηκε. (Γένεσις 3:11-13, 17· 1 Τιμόθεον 2:14) Ίσως ο Αδάμ να συνειδητοποίησε ότι κάποιο αόρατο πλάσμα πρόσφερε κάτι άλλο αντί της υπακοής στον Θεό. Ωστόσο, μολονότι το φίδι δεν πλησίασε τον ίδιο τον Αδάμ, εκείνος προτίμησε να ακολουθήσει τη γυναίκα του στην ανυπακοή. Η εσκεμμένη και εκούσια πράξη ανυπακοής του Αδάμ έσπασε το καλούπι της τελειότητας, εισήγαγε το ελάττωμα της αμαρτίας και οδήγησε στην προειπωμένη καταδίκη σε θάνατο. Κι έτσι, ο Σατανάς, χρησιμοποιώντας ως μέσο το φίδι, έγινε ο αρχικός ανθρωποκτόνος.—Ιωάννης 8:44· Ρωμαίους 5:12, 14.

 4, 5. (α) Ποια προφητική κρίση δόθηκε κατά του φιδιού; (β) Ποια αινίγματα περιλαμβάνονταν σ’ αυτή την προφητεία;

⁴ Ο στασιασμός στην Εδέμ είχε σαν αποτέλεσμα να εκφέρει ο Θεός μια προφητική κρίση. Αυτή η κρίση περιλάμβανε ένα ‘ιερό μυστικό’, που για να φανερωθεί εντελώς θα περνούσαν χιλιάδες χρόνια. Ο Θεός είπε στο φίδι: «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού».—Εφεσίους 5:32, ΜΝΚ· Γένεσις 3:15.

⁵ Αυτή η ζωτικής σημασίας προφητεία περιλαμβάνει αρκετά αινίγματα. Ποια εννοούσε στην πραγματικότητα η έκφραση ‘η γυναίκα’; Εννοούσε την Εύα ή μήπως κάποια συμβολική γυναίκα που είχε μεγαλύτερη σπουδαιότητα από την Εύα; Ακόμη, τι σήμαιναν οι φράσεις ‘το σπέρμα της γυναίκας’ και ‘το σπέρμα του φιδιού’; Και ποιος ήταν στην πραγματικότητα το φίδι, του οποίου το σπέρμα θα βρισκόταν σε έχθρα με το σπέρμα της γυναίκας; Όπως θα εξετάσουμε σύντομα, είναι φανερό πως ο Ιεχωβά αποφάσισε ότι πληρέστερες απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα θα δίνονταν στον ορισμένο του καιρό.—Παράβαλε Δανιήλ 12:4 και Κολοσσαείς 1:25, 26, ΜΝΚ.

Περαιτέρω Αποδείξεις για Στασιασμό στον Ουρανό

 6. Ποια ένδειξη για στασιασμό έγινε ορατή στον ουρανό, ακριβώς πριν από τον Κατακλυσμό;

⁶ Καθώς εξελίσσεται η Βιβλική ιστορία, αποκαλύπτεται άλλη μια ένδειξη για το ότι έγινε στασιασμός, σ’ ένα επίπεδο ζωής ανώτερο από εκείνο των ανθρώπων, ακριβώς πριν από τον Κατακλυσμό, 1.500 περίπου χρόνια μετά την πτώση του ανθρώπου στην αμαρτία. Η Βιβλική αφήγηση μάς λέει ότι «ιδόντες οι υιοί του [αληθινού (ΜΝΚ)] Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων, ότι ήσαν ωραίαι, έλαβον εις εαυτούς γυναίκας εκ πασών όσας έκλεξαν». Οι υβριδικοί απόγονοι εκείνων των αφύσικων ενώσεων ήταν γνωστοί ως «γίγαντες [Νεφιλείμ (ΜΝΚ)]», «οι δυνατοί, οι έκπαλαι άνδρες ονομαστοί». [Γένεσις 6:1-4· παράβαλε Ιώβ 1:6 (ΜΝΚ) για τον προσδιορισμό της ταυτότητας των ‘υιών του αληθινού Θεού’.] Μετά από 2.400 περίπου χρόνια, ο Ιούδας έκανε ένα σύντομο σχόλιο σχετικά μ’ αυτό το γεγονός, γράφοντας τα εξής: «Και αγγέλους, οίτινες . . . κατέλιπον το ίδιον [κατάλληλο (ΜΝΚ)] αυτών κατοικητήριον, εφύλαξε με παντοτεινά δεσμά υποκάτω του σκότους δια την κρίσιν της μεγάλης ημέρας».—Ιούδα 6· 2 Πέτρου 2:4, 5.

 7. Παρά την κακία του ανθρώπου, τι βλέπουμε να παραλείπεται σε πολλά από τα ιστορικά βιβλία της Αγίας Γραφής, πράγμα που μας προβληματίζει;

⁷ Σ’ αυτό το σημείο, πριν από τον Κατακλυσμό, «επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας». Ωστόσο, ο Σατανάς δεν είχε προσδιοριστεί σαφώς στο θεόπνευστο βιβλίο της Γένεσης ως η ισχυρή επιρροή που βρισκόταν πίσω από τον αγγελικό στασιασμό και από την πονηρία του ανθρώπου. (Γένεσις 6:5) Και στη διάρκεια ολόκληρης της ιστορίας των εθνών Ισραήλ και Ιούδα, τα οποία ξανάπεφταν διαρκώς στην ειδωλολατρία και στην ψεύτικη λατρεία, ο Σατανάς δεν κατονομάζεται πουθενά στα θεόπνευστα βιβλία των Κριτών, του Σαμουήλ και των Βασιλέων ως η αόρατη επιρροή που βρισκόταν πίσω απ’ αυτά τα γεγονότα, παρά το ότι, όπως παραδέχτηκε ο ίδιος, ‘περιερχόταν τη γη’.—Ιώβ 1:7· 2:2.

 8. Ήξερε αρχικά ο Ιώβ το ρόλο που έπαιζε ο Σατανάς στο ζήτημα των παθημάτων του; Πώς το γνωρίζουμε αυτό;

⁸ Ακόμη κι όταν ανασκοπούμε τη σημαντική αφήγηση σχετικά με τον Ιώβ και τις δοκιμασίες του, βλέπουμε ότι ο Ιώβ ποτέ δεν τις αποδίδει στον αντίδικο, τον Σατανά. Είναι φανερό ότι δεν ήξερε τότε το ζήτημα που εξαρτιόταν από το πώς θα εξελισσόταν η διαγωγή του. (Ιώβ 1:6-12) Δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι ο Σατανάς είχε επιφέρει αιφνίδια εκείνη την κρίση, αμφισβητώντας την ακεραιότητα του Ιώβ μπροστά στον Ιεχωβά. Έτσι, όταν η σύζυγος του Ιώβ τον επέπληξε με τα εξής λόγια: «Έτι κρατείς την ακεραιότητά σου; βλασφήμησον τον Θεόν και απόθανε», εκείνος απάντησε απλώς: «Τα αγαθά μόνον θέλομεν δεχθή εκ του Θεού, και τα κακά δεν θέλομεν δεχθή;» Επειδή δεν ήξερε την πραγματική αιτία των δοκιμασιών του, προφανώς πίστευε ότι προέρχονταν από τον Θεό και ότι έπρεπε κατά συνέπεια να τις δεχτεί. Επομένως, αυτό έγινε μια πολύ σοβαρή δοκιμασία για την ακεραιότητα του Ιώβ.—Ιώβ 1:21· 2:9, 10.

 9. Ποιο λογικό ερώτημα μπορεί να ανακύψει σχετικά με τον Μωυσή;

⁹ Τώρα ανακύπτει ένα ερώτημα. Αν, όπως πιστεύουμε, το βιβλίο του Ιώβ γράφτηκε από τον Μωυσή και κατά συνέπεια αυτός ήξερε ότι ο Σατανάς περιερχόταν τη γη, γιατί δεν αναφέρεται ονομαστικά στον Σατανά σε κανένα από τα βιβλία της Πεντατεύχου, που κι αυτά γράφτηκαν από τον ίδιο; Πράγματι γιατί ο Σατανάς μνημονεύεται τόσο σπάνια στις Εβραϊκές Γραφές;a

Περιορισμένο Ξεσκέπασμα του Σατανά

10. Πώς οι Εβραϊκές Γραφές έκαναν περιορισμένο μόνο ξεσκέπασμα του Σατανά;

¹⁰ Ο Ιεχωβά, με τη σοφία που τον διακρίνει, παρ’ όλο που καταδίκασε τις εμπνευσμένες από τους δαίμονες δραστηριότητες, είχε ολοφάνερα ισχυρούς λόγους να διασφαλίσει το γεγονός ότι θα γινόταν περιορισμένο μόνο ξεσκέπασμα του Αντιδίκου του, τού Σατανά, στις Εβραϊκές Γραφές. (Λευιτικόν 17:7· Δευτερονόμιον 18:10-13· 32:16, 17· 2 Χρονικών 11:15) Γι’ αυτό, μολονότι οι Εβραίοι συγγραφείς πρέπει να είχαν κάποια γνώση για τον Σατανά και για το στασιαστικό ρόλο που έπαιξε στον ουρανό, εμπνεύστηκαν να καθορίσουν λεπτομερώς και να ξεσκεπάσουν μονάχα τις αμαρτίες του λαού του Θεού και των εθνών που τον περιέβαλαν, καθώς και να δώσουν νουθεσίες κατά της πονηρίας που εκδήλωνε. (Έξοδος 20:1-17· Δευτερονόμιον 18:9-13) Το όνομα του Σατανά σπάνια αναφερόταν.

11, 12. Πώς γνωρίζουμε ότι οι Εβραίοι Βιβλικοί συγγραφείς δεν είχαν άγνοια του Σατανά και της επιρροής του;

¹¹ Έχοντας υπόψη τα γεγονότα που συνέβησαν στην Εδέμ, τον ξεπεσμό ‘των υιών του αληθινού Θεού’ και την αφήγηση του βιβλίου του Ιώβ, οι θεόπνευστοι Εβραίοι Βιβλικοί συγγραφείς δεν είχαν άγνοια της κακής, υπερφυσικής επιρροής που ασκούσε ο Σατανάς. Ο προφήτης Ζαχαρίας, που έγραψε στα τέλη του έκτου π.Χ. αιώνα, είδε σε όραση τον αρχιερέα Ιησού και ‘τον Σατανά να στέκεται στα δεξιά του, με σκοπό να του αντισταθεί. Τότε ο άγγελος του Ιεχωβά είπε στον Σατανά: «Ο Ιεχωβά να σε επιτιμήσει Σατανά, ναι, ο Ιεχωβά να σε επιτιμήσει»’. (Ζαχαρίας 3:1, 2, ΜΝΚ) Επίσης, ο γραμματέας Έσδρας, που έγραψε την ιστορία του Ισραήλ και του Ιούδα κατά τον πέμπτο π.Χ. αιώνα, δήλωσε ότι «ο Σατανάς ηγέρθη κατά του Ισραήλ, και παρεκίνησε τον Δαβίδ να απαριθμήση τον Ισραήλ».—1 Χρονικών 21:1.

¹² Στον καιρό λοιπόν του Ζαχαρία, το άγιο πνεύμα άφηνε να φαίνεται πιο ξεκάθαρα στις Γραφές ο ρόλος του Σατανά. Θα περνούσαν όμως άλλοι πέντε αιώνες προτού ξεσκεπαστεί εντελώς στο Λόγο του Θεού αυτό το κακό πλάσμα. Με βάση την Αγία Γραφή, ποιος μπορούμε να συμπεράνουμε ότι είναι ο λόγος για τον οποίο καθορίστηκε ο συγκεκριμένος χρόνος για το ξεσκέπασμα του Σατανά;

Το Κλειδί για τη Λύση του Αινίγματος

13-15. (α) Ποιες βασικές αλήθειες αποτελούν το κλειδί για να κατανοήσουμε γιατί έγινε περιορισμένο μονάχα ξεσκέπασμα του Σατανά στις Εβραϊκές Γραφές; (β) Πώς ξεσκεπάστηκε ο Σατανάς με τον ερχομό του Ιησού;

¹³ Για τον Χριστιανό που έχει πίστη στο Λόγο του Θεού, το κλειδί που είναι βασικό για την απάντηση αυτών των ερωτημάτων, καθώς και εκείνων που κάναμε πιο πάνω, δεν βρίσκεται στην ανώτερη κριτική, λες κι η Αγία Γραφή είναι απλώς και μόνο ένα λογοτεχνικό αριστούργημα, ένα προϊόν ανθρώπινης ευφυΐας. Το κλειδί για να βρούμε τη λύση το αποκαλύπτουν δυο βασικές Βιβλικές αλήθειες. Πρώτα-πρώτα, όπως έγραψε ο Βασιλιάς Σολομών: «Η οδός . . . των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως, το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα». (Παροιμίαι 4:18· παράβαλε Δανιήλ 12:4· 2 Πέτρου 1:19-21.) Η αλήθεια αποκαλύπτεται βαθμιαία στο Λόγο του Θεού και στο δικό Του χρόνο, ανάλογα με την ανάγκη που υπάρχει και με την ικανότητα που έχουν οι δούλοι του να αφομοιώσουν αυτή την αλήθεια.—Ιωάννης 16:12, 13· παράβαλε 6:48-69.

¹⁴ Η δεύτερη βασική αλήθεια εμπεριέχεται στα λόγια που έγραψε ο απόστολος Παύλος στο Χριστιανό μαθητή Τιμόθεο: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, . . . δια να ήναι τέλειος [πλήρως ικανός (ΜΝΚ)] ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος [απόλυτα εξαρτισμένος (ΜΝΚ)] εις παν έργον αγαθόν». (2 Τιμόθεον 3:16, 17) Ο Γιος του Θεού, ο Ιησούς, θα ξεσκέπαζε τον Σατανά και αυτό θα καταγραφόταν στη Γραφή, εξαρτίζοντας έτσι τη Χριστιανική εκκλησία να σταθεί ακλόνητη ενάντια στον Σατανά και να υποστηρίζει την κυριαρχία του Ιεχωβά.—Ιωάννης 12:28-31· 14:30.

¹⁵ Με βάση αυτά τα πράγματα, τα αινίγματα του εδαφίου Γένεσις 3:15 έχουν λυθεί σιγά-σιγά. Με την κατεύθυνση του αγίου πνεύματος του Θεού, δηλαδή της ενεργής του δύναμης, οι Εβραϊκές Γραφές έδωσαν αναλαμπές φωτός σχετικά με τον Μεσσία που θα ερχόταν, δηλαδή το Σπέρμα. (Ησαΐας 9:6, 7· 53:1-12) Παράλληλα, περιείχαν φευγαλέες λάμψεις φωτός σχετικά με το ρόλο που παίζει ο Σατανάς ως Αντίδικος του Θεού και εχθρός της ανθρωπότητας. Αλλά με τον ερχομό του Ιησού, ο Σατανάς ξεσκεπάστηκε εντελώς, εφόσον ανέλαβε απροκάλυπτη και άμεση δράση ενάντια στο υποσχεμένο Σπέρμα, στον Ιησού Χριστό. Καθώς εξελίσσονταν τα γεγονότα τον πρώτο αιώνα της Χριστιανικής εποχής, αποσαφηνίστηκε στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές ο ρόλος της ‘γυναίκας’, δηλαδή της ουράνιας πνευματικής οργάνωσης του Ιεχωβά, και του Σπέρματος, δηλαδή του Ιησού Χριστού. Ταυτόχρονα, ξεσκεπάστηκε ακόμη περισσότερο ο ρόλος του Σατανά, του ‘αρχαίου [αρχικού (ΜΝΚ)] φιδιού’.—Αποκάλυψις 12:1-9· Ματθαίος 4:1-11· Γαλάτας 3:16· 4:26.

Το Ιερό Μυστικό Φανερώνεται

16, 17. Τι περιλάμβανε ‘το ιερό μυστικό του Χριστού’;

¹⁶ Ο απόστολος Παύλος έγραψε εκτενώς σχετικά με το ‘μυστήριο [ιερό μυστικό (ΜΝΚ)] του Χριστού’. (Εφεσίους 3:2-4· Ρωμαίους 11:25· 16:25) Αυτό το ιερό μυστικό είχε σχέση με το αληθινό «σπέρμα» που τελικά θα συνέτριβε το αρχικό φίδι, τον Σατανά τον Διάβολο. (Αποκάλυψις 20:1-3, 10) Το μυστικό περιλάμβανε το γεγονός ότι ο Ιησούς ήταν το πρώτο και κύριο μέλος αυτού του ‘σπέρματος’, αλλά ότι θα ενώνονταν κι άλλα άτομα μ’ αυτόν, ως «συγκληρονόμοι», πρώτα από τους Ιουδαίους κι έπειτα από τους Σαμαρείτες και τους Εθνικούς, προκειμένου να συμπληρωθεί ο αριθμός αυτού του ‘σπέρματος’.—Ρωμαίους 8:17· Γαλάτας 3:16, 19, 26-29· Αποκάλυψις 7:4· 14:1.

¹⁷ Ο Παύλος εξηγεί: «Το οποίον [μυστικό] εις άλλας γενεάς δεν έγινε γνωστόν εις τους ανθρώπους, όπως αποκαλύφθηκε τώρα εις τους αγίους αποστόλους του και εις τους προφήτας δια του Πνεύματος». Και ποιο ήταν αυτό το μυστικό; «Ότι δηλαδή οι εθνικοί είναι κληρονόμοι μαζί μ’ εσάς και συσσωματωμένοι και συμμέτοχοι της υποσχέσεώς του εν τω Χριστώ δια του ευαγγελίου».—Εφεσίους 3:5, 6, ΚΔΤΚ· Κολοσσαείς 1:25-27, ΜΝΚ.

18. (α) Πώς δείχνει ο Παύλος ότι χρειαζόταν χρόνος για να αποκαλυφθεί η σημασία του ‘ιερού μυστικού’; (β) Πώς αυτή η αποκάλυψη θα επηρέαζε την κατανόηση σχετικά με ‘το αρχικό φίδι’;

¹⁸ Ο Παύλος εντυπωσιάστηκε επειδή θα χρησιμοποιούνταν εκείνος, ανάμεσα απ’ όλους τους ανθρώπους, για να διακηρύξει ‘τα καλά νέα για τα ανεξιχνίαστα πλούτη του Χριστού και για να κάνει τους ανθρώπους να δουν πώς γίνεται η διαχείριση του ιερού μυστικού, το οποίο, από το απροσδιόριστο παρελθόν, ήταν κρυμμένο στον Θεό, ο οποίος δημιούργησε όλα τα πράγματα’. Ή όπως το διατύπωσε ο ίδιος στους Κολοσσαείς: ‘Το ιερό μυστικό που ήταν κρυμμένο από τα περασμένα συστήματα πραγμάτων και από τις περασμένες γενιές. Αλλά τώρα έχει γίνει φανερό στους αγίους του’. Λογικά, τη στιγμή που θα αποκαλυπτόταν τελικά το μυστικό σχετικά με το «σπέρμα», αυτό θα περιλάμβανε επίσης και την ολοκληρωτική αφαίρεση του προσωπείου του μεγάλου Αντίδικου, ‘του αρχικού φιδιού’. Προφανώς, ο Ιεχωβά δεν διάλεξε να δώσει μεγάλη έκταση στο ζήτημα που αφορούσε τον Σατανά, μέχρις ότου έρθει ο Μεσσίας. Και ποιος θα ήταν πιο κατάλληλος από το Σπέρμα, τον ίδιο τον Χριστό Ιησού, για να αφαιρέσει το προσωπείο του Σατανά;—Εφεσίους 3:8, 9, ΜΝΚ· Κολοσσαείς 1:26, ΜΝΚ.

Ο Ιησούς Ξεσκεπάζει τον Αντίδικο

19. Πώς ξεσκέπασε ο Ιησούς τον Αντίδικο;

¹⁹ Στην αρχή της διακονίας του, ο Ιησούς απέρριψε πλήρως τον Πειραστή με τα εξής λόγια: «Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, Κύριον [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει». (Ματθαίος 4:3, 10) Σε μια άλλη περίπτωση, ο Ιησούς ξεσκέπασε τους συκοφάντες θρησκευτικούς εχθρούς του, οι οποίοι είχαν δολοφονικές προθέσεις γι’ αυτόν, καταγγέλλοντας τον υποκινητή τους και ξεσκεπάζοντάς τον ως τη δύναμη που βρισκόταν πίσω από το φίδι στην Εδέμ, με τα εξής λόγια: «Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος και δεν μένει εν τη αληθεία, διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ· όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύστης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους».—Ιωάννης 8:44.

20. Ποια βάση είχε ο Ιησούς για να ξεσκεπάσει τον Σατανά;

²⁰ Πώς μπορούσε ο Ιησούς να είναι τόσο σίγουρος όταν έκανε αυτές τις καταγγελίες για τον Σατανά; Πώς μπορούσε να τον ξέρει τόσο καλά; Αυτό συνέβαινε επειδή είχε συνυπάρξει με τον Σατανά στον ουρανό! Πριν ακόμη αυτός στασιάσει υπερήφανα κατά του Υπέρτατου Κυρίαρχου Ιεχωβά, ο Ιησούς, ως ο Λόγος, τον ήξερε. (Ιωάννης 1:1-3· Κολοσσαείς 1:15, 16) Είχε παρατηρήσει τις πανούργες ενέργειες που αυτός έκανε μέσω του φιδιού στην Εδέμ. Είχε δει την ύπουλη επιρροή που άσκησε στον αδελφοκτόνο Κάιν. (Γένεσις 4:3-8· 1 Ιωάννου 3:12) Αργότερα, ο Ιησούς ήταν παρών στην ουράνια σύναξη που οργάνωσε ο Ιεχωβά, όταν «ήλθον οι υιοί του [αληθινού (ΜΝΚ)] Θεού . . . , και μεταξύ αυτών ήλθε και ο Σατανάς». (Ιώβ 1:6· 2:1) Μα και βέβαια, ο Ιησούς τον ήξερε από την καλή και ήταν έτοιμος να τον ξεσκεπάσει, δείχνοντας τι ήταν—ψεύτης, δολοφόνος, συκοφάντης και αντίδικος του Θεού!—Παροιμίαι 8:22-31· Ιωάννης 8:58.

21. Ποια ερωτήματα χρειάζονται ακόμη απάντηση;

²¹ Εφόσον υπάρχει ένας τέτοιος ισχυρός εχθρός που επηρεάζει την ανθρωπότητα και την ιστορία της, εγείρονται τώρα τα ερωτήματα: Πόσο περισσότερο ξεσκεπάζεται ο Σατανάς στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές; Και πώς μπορούμε εμείς να αντισταθούμε στα πανούργα του σχέδια και να διακρατήσουμε τη Χριστιανική μας ακεραιότητα;—Εφεσίους 6:11.

[Υποσημειώσεις]

Θυμάστε;

◻ Σε ποια αινίγματα που σχετίζονται με το εδάφιο Γένεσις 3:15 χρειάζεται να δοθεί εξήγηση;

◻ Ποιες αποδείξεις υπάρχουν στις Εβραϊκές Γραφές για το ότι έγινε στασιασμός στον ουρανό;

◻ Ποιες δύο αλήθειες μάς βοηθούν να κατανοήσουμε γιατί ο Σατανάς μνημονεύεται σπάνια στις Εβραϊκές Γραφές;

◻ Τι σχέση έχει ‘το ιερό μυστικό του Χριστού’ με την αποκάλυψη του Σατανά και του ρόλου του;

[Εικόνες στη σελίδα 9]

Η επιρροή του Σατανά ήταν καταφανής ανάμεσα στους ανθρώπους, στον προκατακλυσμιαίο κόσμο

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Ο Σατανάς—ένα πραγματικό πρόσωπο—ήταν αυτός που προκάλεσε τον Θεό αναφορικά με την ακεραιότητα του Ιώβ