Κεφάλαιο 16
Να Ακούτε Συμβουλή, να Δέχεστε Διαπαιδαγώγηση
1. (α) Υπάρχει κάποιος από εμάς που να μη χρειάζεται συμβουλή και διαπαιδαγώγηση; (β) Ποιες ερωτήσεις, όμως, θα κάνουμε καλά να εξετάσουμε;
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από εμάς συμφωνούμε αμέσως με το εδάφιο που λέει: «Όλοι σφάλλουμε πολλές φορές». (Ιακ. 3:2) Δεν είναι δύσκολο να σκεφτούμε περιπτώσεις στις οποίες δεν καταφέραμε να είμαστε το είδος του ατόμου που ο Λόγος του Θεού μάς παροτρύνει να είμαστε και που εμείς θα θέλαμε να είμαστε. Γι’ αυτό, αναγνωρίζουμε ότι η Αγία Γραφή έχει δίκιο όταν λέει: «Άκουε συμβουλήν και δέχου διδασκαλίαν [διαπαιδαγώγηση, ΜΝΚ], δια να γείνης σοφός εις τα έσχατά σου». (Παρ. 19:20) Γνωρίζουμε ότι χρειαζόμαστε τέτοια βοήθεια. Χωρίς αμφιβολία έχουμε κάνει προσαρμογές στη ζωή μας για να την ευθυγραμμίσουμε με αυτά που έχουμε μάθει από την Αγία Γραφή. Αλλά πώς αντιδρούμε αν κάποιος συγχριστιανός μας μάς συμβουλέψει προσωπικά για ένα συγκεκριμένο ζήτημα στο οποίο ενεργήσαμε άσοφα; Ή πώς θα αντιδράσουμε αν μας κάνει απλώς μια υπόδειξη σχετικά με το πώς θα μπορούσαμε να βελτιωθούμε σε κάποιον τομέα;
2. (α) Γιατί πρέπει να δείχνουμε εκτίμηση για τη συμβουλή που δίνεται σε εμάς προσωπικά; (β) Πώς δεν θα πρέπει να αντιδρούμε;
2 Παρά τις άμεσες εσωτερικές αντιδράσεις μας, που οφείλονται στην ατελή ανθρώπινη φύση μας, θα πρέπει να εκφράσουμε με ειλικρίνεια εκτίμηση για τη συμβουλή και να προσπαθήσουμε να την εφαρμόσουμε. Αν ενεργήσουμε έτσι, η έκβαση μπορεί να είναι επωφελής. (Εβρ. 12:11) Ίσως, όμως, όταν μας συμβουλεύουν να προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας, ελαχιστοποιώντας τη σοβαρότητα της κατάστασης ή επιρρίπτοντας την ευθύνη σε κάποιον άλλον. Έχετε ποτέ αντιδράσει με αυτόν τον τρόπο; Καθώς σκεφτόμαστε αυτή την περίπτωση, μήπως αισθανόμαστε αντιπάθεια για εκείνον που μας έδωσε τη συμβουλή; Μήπως έχουμε την τάση να συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στις αδυναμίες εκείνου ο οποίος μας συμβούλεψε ή στον τρόπο με τον οποίο μας συμβούλεψε, λες και αυτό θα δικαιολογούσε κατά κάποιον τρόπο τις δικές μας αδυναμίες; Μπορεί η Αγία Γραφή να βοηθήσει κάποιον να υπερνικήσει αυτές τις τάσεις;
Παραδείγματα που Έχουν Καταγραφεί για Δική μας Νουθεσία
3. (α) Τι περιέχει η Αγία Γραφή που μπορεί να μας βοηθήσει να αναπτύξουμε τη σωστή άποψη για τη συμβουλή και τη διαπαιδαγώγηση; (β) Χρησιμοποιήστε τις ερωτήσεις που αναφέρονται παραπάνω για να αναλύσετε το πώς αντέδρασαν ο Σαούλ και ο Οζίας όταν τους δόθηκε συμβουλή.
3 Ο Λόγος του Θεού, εκτός από τις άφθονες άμεσες νουθεσίες που παρέχει σχετικά με αυτό το ζήτημα, περιέχει και πραγματικές εμπειρίες ατόμων στα οποία δόθηκε συμβουλή. Συνήθως η συμβουλή ήταν και διαπαιδαγώγηση, επειδή εκείνος που τη λάβαινε χρειαζόταν να αλλάξει τη στάση του ή τη διαγωγή του. Καθώς θα χρησιμοποιείτε τις ερωτήσεις που βρίσκονται παρακάτω για να εξετάσετε μερικά από αυτά τα παραδείγματα, θα διαπιστώσετε ότι υπάρχουν πολλά σημεία από τα οποία μπορούμε όλοι να ωφεληθούμε:
ΣΑΟΥΛ, ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΣ: Παρέλειψε να υπακούσει πλήρως στον Ιεχωβά επειδή, όταν πολεμούσε εναντίον του Αμαλήκ, φείστηκε το βασιλιά τους και τα καλύτερα από τα ζώα τους. (1 Σαμ. 15:1-11)
Στην απάντηση του Σαούλ όσον αφορά τη συμβουλή που του έδωσε ο Σαμουήλ για να τον ελέγξει, τι δείχνει ότι αυτός προσπαθούσε να ελαχιστοποιήσει το σφάλμα; (εδ. 20) Σε ποιον προσπάθησε να επιρρίψει την ευθύνη; (εδ. 21) Όταν τελικά παραδέχτηκε ότι έσφαλε, ποια δικαιολογία πρόβαλε; (εδ. 24) Ακόμη και σε αυτό το σημείο, για ποιο πράγμα έδειξε ότι ενδιαφερόταν περισσότερο; (εδ. 25, 30)
ΟΖΙΑΣ: Πήγε στο ναό του Ιεχωβά να προσφέρει θυμίαμα, μολονότι μόνο οι ιερείς ήταν εξουσιοδοτημένοι να το κάνουν αυτό. (2 Χρον. 26:16-20)
Όταν ο αρχιερέας προσπάθησε να σταματήσει τον Βασιλιά Οζία, γιατί ο βασιλιάς αντέδρασε με θυμό; (Παράβαλε εδάφιο 16). Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; (εδ. 19-21)
4. (α) Γιατί και ο Σαούλ και ο Οζίας δυσκολεύτηκαν να δεχτούν συμβουλή; (β) Γιατί είναι αυτό ένα σοβαρό πρόβλημα και σήμερα επίσης;
4 Σε καθεμιά από αυτές τις περιπτώσεις, γιατί το άτομο δυσκολεύτηκε τόσο να δεχτεί το γεγονός ότι χρειαζόταν να λάβει συμβουλή; Το βασικό πρόβλημα ήταν η υπερηφάνεια, το γεγονός ότι είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Πολλοί άνθρωποι σήμερα επιφέρουν πολλή θλίψη στον εαυτό τους εξαιτίας αυτού του χαρακτηριστικού. Επειδή, κατά τη γνώμη τους, έχουν φτάσει σε κάποιο επίπεδο, είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω θέσης, δεν δέχονται να τους δίνουν οι άλλοι προσωπική συμβουλή. Φαίνεται να πιστεύουν ότι η συμβουλή υπονοεί πως έχουν κάποιο ελάττωμα ή ότι αμαυρώνει τη φήμη τους. Αλλά αυτό που στην πραγματικότητα υποδηλώνει αδυναμία είναι η υπερηφάνεια. Αυτό το χαρακτηριστικό δεν είναι κάτι που μπορεί να το δικαιολογεί κάποιος στον εαυτό του μόνο και μόνο επειδή αποτελεί συνηθισμένο ελάττωμα. Είναι μια παγίδα που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να συσκοτίσει τον τρόπο σκέψης του ατόμου, ώστε αυτό να αντιστέκεται στη στοργική βοήθεια που του παρέχει ο Ιεχωβά μέσω του Λόγου του και της ορατής οργάνωσής του. Ο Ιεχωβά προειδοποιεί: «Η υπερηφανία προηγείται του ολέθρου, και υψηλοφροσύνη του πνεύματος προηγείται της πτώσεως».—Παρ. 16:18· βλέπε επίσης Ρωμαίους 12:3· Παροιμίαι 16:5, ΜΝΚ.
5. Χρησιμοποιήστε τις ερωτήσεις που αποτελούν μέρος αυτής της παραγράφου για να δείτε ποια μαθήματα μπορούμε να πάρουμε από τις αφηγήσεις σχετικά με τον Μωυσή και τον Δαβίδ.
5 Από την άλλη μεριά, οι Γραφές περιέχουν θαυμάσια παραδείγματα ατόμων που δέχτηκαν συμβουλή. Από αυτά μπορούμε να πάρουμε πολύτιμα μαθήματα. Για παράδειγμα:
ΜΩΥΣΗΣ: Ο πεθερός του τού έδωσε κάποια πρακτική συμβουλή όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο μπορούσε να χειριστεί το βαρύ έργο του χωρίς να καταστρέψει την υγεία του. Ο Μωυσής τον άκουσε και αμέσως εφάρμοσε τη συμβουλή. (Έξοδ. 18:13-24)
Μολονότι ο Μωυσής είχε μεγάλη εξουσία, γιατί ήταν τόσο πρόθυμος να δεχτεί υγιή συμβουλή; (Παράβαλε Αριθμοί 12:3). Πόσο σημαντική είναι αυτή η ιδιότητα για εμάς; (Σοφ. 2:3)
ΔΑΒΙΔ: Ήταν ένοχος για διάπραξη μοιχείας και για το ότι κατόπιν κατέστρωσε σχέδια προκειμένου να θανατωθεί ο σύζυγος αυτής της γυναίκας ώστε να μπορέσει ο Δαβίδ να την παντρευτεί και έτσι να καλύψει τη μοιχεία του. Πέρασαν μήνες προτού στείλει ο Ιεχωβά τον Νάθαν για να ελέγξει τον Δαβίδ. (2 Σαμ. 11:2–12:12)
Μήπως θύμωσε ο Δαβίδ με τον έλεγχο, μήπως ελαχιστοποίησε το σφάλμα του ή μήπως προσπάθησε να επιρρίψει σε κάποιον άλλον την ευθύνη; (2 Σαμ. 12:13· Ψαλμ. 51:επιγραφή και εδ. 1-3) Μήπως το γεγονός ότι ο Θεός δέχτηκε τη μετάνοια του Δαβίδ σημαίνει ότι ο Δαβίδ και το σπιτικό του απαλλάχτηκαν από τις συνέπειες της εσφαλμένης διαγωγής του; (2 Σαμ. 12:10, 11, 14· Έξοδ. 34:6, 7, ΜΝΚ)
6. (α) Πώς αισθανόταν ο Δαβίδ για εκείνους που του έδιναν υγιείς συμβουλές; (β) Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε εμείς αν δεχόμαστε πρόθυμα τέτοιες συμβουλές; (γ) Τι δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε αν λάβουμε αυστηρή διαπαιδαγώγηση;
6 Ο Βασιλιάς Δαβίδ γνώριζε καλά πόσο ωφέλιμο ήταν να ακούει τις υγιείς συμβουλές, και μάλιστα σε μια περίπτωση ευχαρίστησε τον Θεό για το άτομο μέσω του οποίου τού δόθηκε η συμβουλή. (1 Σαμ. 25:32-35· βλέπε επίσης Παροιμίαι 9:8). Είμαστε και εμείς τέτοιο άτομο; Αν ναι, θα προστατευόμαστε από το να λέμε και να κάνουμε πολλά πράγματα για τα οποία μπορεί να μετανιώναμε. Αλλά αν βρεθούμε σε περιστάσεις που θα οδηγήσουν στο να λάβουμε αυστηρή διαπαιδαγώγηση, όπως έγινε και με τον Δαβίδ στην περίπτωση της αμαρτίας του με τη Βηθ-σαβεέ, ας μην παραβλέψουμε το γεγονός ότι η διαπαιδαγώγηση είναι απόδειξη της αγάπης του Ιεχωβά και είναι για το αιώνιο καλό μας.—Παρ. 3:11, 12· 4:13.
Ανεκτίμητες Ιδιότητες που Πρέπει να Καλλιεργούμε
7. Ποια ιδιότητα έδειξε ο Ιησούς ότι πρέπει να έχουν οι άνθρωποι για να μπουν στη Βασιλεία;
7 Για να έχουμε καλή σχέση με τον Ιεχωβά και με τους Χριστιανούς αδελφούς μας, είναι ανάγκη να αναπτύξουμε ορισμένες προσωπικές ιδιότητες. Ο Ιησούς τόνισε μια από αυτές όταν έβαλε ανάμεσα στους μαθητές του ένα μικρό παιδί και είπε: «Αν δεν μεταστραφείτε και δεν γίνετε όπως τα μικρά παιδιά, δεν πρόκειται να μπείτε στη βασιλεία των ουρανών. Όποιος, λοιπόν, ταπεινώσει τον εαυτό του σαν αυτό το μικρό παιδί, εκείνος είναι ο μεγαλύτερος στη βασιλεία των ουρανών». (Ματθ. 18:3, 4) Εκείνοι οι μαθητές χρειαζόταν να κάνουν αλλαγές. Έπρεπε να απαλλαγούν από την υπερηφάνειά τους και να καλλιεργήσουν ταπεινοφροσύνη.
8. (α) Ενώπιον ποιων πρέπει να είμαστε ταπεινοί, και γιατί; (β) Αν είμαστε, πώς θα αντιδρούμε όταν μας δίνεται συμβουλή;
8 Ο απόστολος Πέτρος αργότερα έγραψε στους συγχριστιανούς του: «Όλοι σας περιζωστείτε με ταπεινοφροσύνη ο ένας προς τον άλλον, επειδή ο Θεός εναντιώνεται στους υπερηφάνους, αλλά δίνει παρ’ αξία καλοσύνη στους ταπεινούς». (1 Πέτρ. 5:5) Γνωρίζουμε ότι χρειάζεται να είμαστε ταπεινοί ενώπιον του Θεού, αλλά αυτό το εδάφιο λέει ότι χρειάζεται να είμαστε ταπεινοί και στις σχέσεις μας με τους ομοπίστους μας. Αν είμαστε, δεν θα αγανακτούμε ανόητα για τις υποδείξεις που μπορεί να μας κάνουν. Θα είμαστε πρόθυμοι να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον. (Παρ. 12:15) Αν οι αδελφοί μας πιστεύουν ότι είναι αναγκαίο να μας δώσουν κάποια συμβουλή για να μας διορθώσουν, τότε, εφόσον αναγνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί στοργικά αυτό το μέσον για να μας διαπλάσει, δεν θα την απορρίψουμε.—Ψαλμ. 141:5.
9. (α) Ποια σημαντική ιδιότητα συνδέεται στενά με την ταπεινοφροσύνη; (β) Γιατί θα πρέπει να μας ενδιαφέρει η επίδραση που έχει η διαγωγή μας σε άλλους;
9 Μια άλλη ιδιότητα, που συνδέεται στενά με την ταπεινοφροσύνη, είναι το γνήσιο ενδιαφέρον για την ευημερία των άλλων. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε το γεγονός πως ό,τι κάνουμε επηρεάζει άλλους ανθρώπους. Ο απόστολος Παύλος συμβούλεψε τους πρώτους Χριστιανούς στην Κόρινθο και στη Ρώμη να δείχνουν ενδιαφέρον για τη συνείδηση των άλλων. Δεν τους είπε πως θα έπρεπε να παραμερίσουν όλες τις προσωπικές προτιμήσεις τους, αλλά τους παρότρυνε να μην κάνουν τίποτα που θα μπορούσε να ενθαρρύνει ένα άλλο άτομο να πράξει κάτι το οποίο η συνείδησή του τού έλεγε ότι είναι εσφαλμένο, και έτσι να οδηγηθεί στην πνευματική καταστροφή του. Για να εκφράσει καθαρά ποια ήταν η γενική αρχή που περιλαμβανόταν, ο Παύλος έγραψε: «Ο καθένας ας επιζητεί συνεχώς, όχι το δικό του συμφέρον, αλλά του άλλου. . . . Επομένως, είτε τρώτε είτε πίνετε είτε κάνετε οτιδήποτε άλλο, να κάνετε τα πάντα για τη δόξα του Θεού. Μη γίνεστε αιτία για πρόσκομμα σε Ιουδαίους καθώς και σε Έλληνες και στην εκκλησία του Θεού».—1 Κορ. 10:24-33· 8:4-13· Ρωμ. 14:13-23.
10. Τι θα μπορούσε να δείξει αν το έχουμε κάνει συνήθειά μας να εφαρμόζουμε αυτή τη Γραφική συμβουλή;
10 Είστε άτομο που συνηθίζει να βάζει την ευημερία των άλλων πάνω από τις προσωπικές προτιμήσεις; Αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους, αλλά εξετάστε ένα παράδειγμα: Σε γενικές γραμμές, το ντύσιμο και η εμφάνιση είναι απλώς ζητήματα προσωπικού γούστου, εφόσον είμαστε σεμνοί, ευπρεπείς και καθαροί. Αλλά αν μαθαίνατε ότι, λόγω του παρελθόντος των ανθρώπων που ζουν στην κοινότητά σας, ο τρόπος με τον οποίο ντύνεστε ή χτενίζεστε εμποδίζει τους άλλους να ακούσουν το άγγελμα της Βασιλείας, θα κάνατε προσαρμογές; Είναι η ζωή ενός άλλου ατόμου πιο σπουδαία για εσάς από ό,τι η ευχαρίστηση του εαυτού σας;
11. Τι δείχνει ότι είναι σημαντικό να καλλιεργούμε αυτές τις ιδιότητες αν θέλουμε πραγματικά να είμαστε Χριστιανοί;
11 Όταν οι ιδιότητες που εξετάσαμε παραπάνω γίνουν μέρος της προσωπικότητάς μας, αυτό αποδεικνύει ότι αρχίζουμε να έχουμε το νου του Χριστού. Στο θέμα της ταπεινοφροσύνης, ο Ιησούς έθεσε το τέλειο παράδειγμα. (Ιωάν. 13:12-15· Φιλιπ. 2:5-8) Με το να δείχνει ενδιαφέρον για τους άλλους, αντί να προσπαθεί απλώς να ευχαριστήσει τον εαυτό του, αυτός έθεσε το πρότυπο που πρέπει να ακολουθούμε εμείς.—Ρωμ. 15:2, 3.
Μην Απορρίπτετε τη Διαπαιδαγώγηση του Ιεχωβά
12. (α) Ποιες αλλαγές χρειάζεται να κάνουμε όλοι, προκειμένου να έχουμε μια προσωπικότητα που ευαρεστεί τον Θεό; (β) Τι θα μας βοηθήσει;
12 Επειδή είμαστε όλοι αμαρτωλοί, απαιτείται να κάνουμε αλλαγές στη στάση μας, στην ομιλία μας και στη διαγωγή μας, προκειμένου να αντανακλούμε την προσωπικότητα του Θεού μας. Χρειάζεται να φορέσουμε «τη νέα προσωπικότητα». (Κολ. 3:5-14· Τίτο 2:11-14) Η συμβουλή και η διαπαιδαγώγηση μας βοηθούν να προσδιορίσουμε τομείς στους οποίους χρειάζεται να κάνουμε προσαρμογές και κατόπιν να δούμε πώς θα κάνουμε αυτές τις προσαρμογές.
13. (α) Με ποια μέσα παρέχει ο Ιεχωβά συμβουλή και διαπαιδαγώγηση για όλους μας; (β) Εμείς τι θα πρέπει να κάνουμε σε σχέση με αυτό;
13 Η βασική πηγή αυτής της εκπαίδευσης είναι η ίδια η Αγία Γραφή. (2 Τιμ. 3:16, 17) Κατόπιν, μέσω των Βιβλικών εντύπων και των συναθροίσεων που παρέχει η ορατή οργάνωση του Ιεχωβά, Εκείνος μας βοηθάει να δούμε πώς μπορούμε να την εφαρμόσουμε. Θα αναγνωρίσουμε ταπεινά ότι εμείς προσωπικά χρειαζόμαστε αυτή την εκπαίδευση—ακόμη και αν αυτά τα πράγματα τα έχουμε ξανακούσει προηγουμένως—και θα επιζητούμε συνέχεια να βελτιωνόμαστε;
14. Ποια περαιτέρω βοήθεια παρέχει ο Ιεχωβά στον καθένα μας ατομικά;
14 Ο Ιεχωβά δεν μας αφήνει να αγωνιζόμαστε μόνοι μας με τα ζητήματα που μπορεί να αποτελούν ιδιαίτερο πρόβλημα για εμάς. Με στοργικό ενδιαφέρον, κάνει διευθετήσεις για παροχή προσωπικής βοήθειας. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ωφεληθεί από αυτή τη βοήθεια μέσω οικιακών Γραφικών μελετών. Οι γονείς έχουν την ειδική ευθύνη να διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους για να τα προφυλάσσουν από το να αναμειχτούν σε διαγωγή που θα μπορούσε να τους φέρει πολλές στενοχώριες αργότερα στη ζωή τους. (Παρ. 6:20-35· 15:5, ΜΝΚ) Επίσης, μέσα στην εκκλησία εκείνοι που έχουν πνευματικά προσόντα φέρουν την ευθύνη να χρησιμοποιούν τις Γραφές για να διορθώνουν τους άλλους όταν διακρίνουν ότι υπάρχει κάποια ανάγκη, αλλά να το κάνουν αυτό με πνεύμα πραότητας. (Γαλ. 6:1, 2) Με αυτούς τους τρόπους ο Ιεχωβά μάς συμβουλεύει και μας διαπαιδαγωγεί ώστε να μπορούμε να τον λατρεύουμε ως ενωμένος λαός.
Συζήτηση Ανασκόπησης
● Πώς μας βοηθάει στοργικά ο Ιεχωβά να δούμε πού χρειάζεται εμείς προσωπικά να κάνουμε προσαρμογές;
● Γιατί δυσκολεύονται πολλοί άνθρωποι να δεχτούν συμβουλή; Πόσο σοβαρό είναι αυτό;
● Ποιες ανεκτίμητες ιδιότητες θα μας βοηθήσουν να δεχόμαστε πρόθυμα συμβουλή; Πώς έθεσε ο Ιησούς το παράδειγμα όσον αφορά αυτές τις ιδιότητες;