ΧΕΙΛΟΣ

Επειδή αποτελεί τμήμα του στόματος και συμβάλλει πολύ στο σχηματισμό των λέξεων, το «χείλος» (εβρ. κείμενο, σαφάχ· ελλ. κείμενο, χεῖλος) χρησιμοποιείται μεταφορικά με την έννοια της ομιλίας ή της γλώσσας (Παρ 14:3· 1Κο 14:21), ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις παραλληλίζεται με τη «γλώσσα» (Ψλ 34:13· Παρ 12:19) και με το «στόμα». (Ψλ 66:14· Παρ 18:7) Πριν από τη σύγχυση των γλωσσών στη Βαβέλ, “όλη η γη συνέχιζε να είναι μιας γλώσσας [κατά κυριολεξία, «ενός χείλους»] και ενός λεξιλογίου”. (Γε 11:1, 6-9· η ίδια χρήση της λέξης γίνεται στα εδ. Ψλ 81:5· Ησ 19:18.) Ο Θεός υποσχέθηκε μέσω του προφήτη Σοφονία να “αλλάξει τη γλώσσα [«το χείλος»] των λαών και να την κάνει καθαρή” ώστε να μιλούν ενωμένα αινώντας τον Ιεχωβά και τους δίκαιους σκοπούς που θα εκπληρώσει μέσω του Χριστού Ιησού.—Σοφ 3:9· παράβαλε Παρ 12:19.

Τα χείλη δεν αποτελούν βέβαιο δείκτη τού τι βρίσκεται στην καρδιά, εφόσον το άτομο μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για να προφέρει υποκριτικά λόγια. (Ματ 15:8) Ωστόσο, τα χείλη δεν μπορούν να κρύψουν από τον Θεό την αληθινή κατάσταση της καρδιάς (Εβρ 4:13) και τελικά φέρνουν στην επιφάνεια ό,τι υπάρχει σε αυτήν.—Παρ 26:23-26· Ματ 12:34.

Ο Μωυσής ήθελε να αποφύγει το καθήκον να μιλήσει ενώπιον του Φαραώ επειδή ήταν «απερίτμητος στα χείλη», ήταν δηλαδή σαν να είχαν τα χείλη του ακροβυστία πάνω τους και έτσι ήταν πολύ μακριά και παχιά με αποτέλεσμα να μην μπορούν να προφέρουν τα λόγια άνετα. Ίσως είχε κάποια γλωσσική διαταραχή. (Εξ 6:12, 30) Ο Ησαΐας, όταν κλήθηκε από τον Ιεχωβά, ήθελε να υπηρετήσει, αλλά δήλωσε με λύπη ότι ουσιαστικά είχε κατασιωπηθεί επειδή ο ίδιος, ένας άνθρωπος ακάθαρτος στα χείλη, είχε δει σε όραμα τον Ιεχωβά και ήταν ακατάλληλος να μεταφέρει το καθαρό άγγελμα του Θεού. Τότε ο Ιεχωβά φρόντισε να καθαριστούν τα χείλη του Ησαΐα.—Ησ 6:5-7· παράβαλε Ιωα 15:3· Ησ 52:11· 2Κο 6:17.

Η προφητεία του Ωσηέ παρότρυνε τον Ισραήλ να προσφέρει στον Ιεχωβά «τους νεαρούς ταύρους» των χειλιών του, κάτι που συμβόλιζε θυσίες ειλικρινούς αίνου. (Ωσ 14:2) Ο απόστολος Παύλος αναφέρεται έμμεσα σε αυτή την προφητεία όταν προτρέπει τους ομοπίστους του να προσφέρουν στον Θεό «θυσία αίνου, δηλαδή τον καρπό των χειλιών που κάνουν δημόσια διακήρυξη για το όνομά του».—Εβρ 13:15.

Μεταφορικά, η έκφραση «μελιστάλακτα χείλη» υπονοεί απατηλά λόγια. (Ψλ 12:2, 3) Τέτοιου είδους χείλη, καθώς και όσα μιλούν σκληρά ή λένε ψέματα, μπορεί να είναι επιβλαβή—πληγώνοντας βαθιά σαν σπαθί ή δηλητηριάζοντας σαν οχιά. (Ψλ 59:7· 140:3· Ρω 3:13) Κάποιος «που ανοίγει διάπλατα τα χείλη του» μιλάει αστόχαστα ή άσοφα. (Παρ 13:3) Αυτό μπορεί να τον καταστρέψει, διότι ο Θεός θεωρεί τον καθένα υπόλογο για τα λόγια του.—Δευ 23:23· Αρ 30:6-8· Παρ 12:13· παράβαλε Ιωβ 2:10· Ματ 12:36, 37.