Το Ιωβηλαίο του Ιεχωβά—Καιρός Μεγάλης Χαράς για Μας
«Και θέλετε αγιάσει το πεντηκοστόν έτος και θέλετε διακηρύξει άφεσιν [κηρύξτε ελευθερία (ΜΝΚ)] εις την γην προς πάντας τους κατοίκους αυτής· ούτος θέλει είσθαι ενιαυτός αφέσεως [Ιωβηλαίο (ΜΝΚ)] εις εσάς . . . άγιος θέλει είσθαι εις εσάς . . . και θέλετε κατοικεί ασφαλώς επί της γης».—ΛΕΥΙΤΙΚΟΝ 25:10-12, 18.
1. Ποια επιγραφή εμφανίζεται στην Καμπάνα της Ελευθερίας, και από πού είναι παρμένα αυτά τα λόγια;
ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ και αν ζείτε, ίσως έχετε ακούσει για την περίφημη Καμπάνα της Ελευθερίας, που βρίσκεται στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβανίας, των Η.Π.Α. Η Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου (στην Αγγλική) λέει ότι αυτήν την καμπάνα τη «χτύπησαν στις 8 Ιουλίου 1776, μαζί με τις καμπάνες άλλων εκκλησιών, για να αναγγείλει την υιοθέτηση της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας. Η επιγραφή της, ‘Κηρύξτε Ελευθερία εις την γην προς πάντας τους κατοίκους αυτής’, είναι από την Αγία Γραφή (Λευιτικόν 25:10)».
2. Πώς αισθάνεστε για την προοπτική της ελευθερίας, αλλά ποια προβλήματα μπορεί να δημιουργηθούν σχετικά με αυτή;
2 Η ελευθερία εξακολουθεί να είναι πολύ ελκυστική, έτσι δεν είναι; Προφανώς θα αισθανόσασταν μεγάλη χαρά αν είχατε την προοπτική να ελευθερωθείτε πραγματικά—από εσφαλμένες ιδέες, από πολιτική πίεση ή καταπίεση, και από τα εξασθενητικά αποτελέσματα των γηρατειών και της αρρώστιας, που οδηγούν στο θάνατο. Σε τέτοια περίπτωση, υπάρχει καλή αιτία για να αισθάνεστε μεγάλη χαρά, και σύντομα θα υπάρχει ακόμη καλύτερη αιτία γι’ αυτό. ‘Πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;’ μπορεί να ρωτήσετε, αφού καμιά κυβέρνηση δεν έχει προμηθεύσει ακόμη πλήρη απελευθέρωση, και κανένας από τους επιστήμονες ή τους γιατρούς δεν μπορεί να εμποδίσει τα γηρατειά, την αρρώστια, και τελικά το θάνατο. Αλλά, επαναλαμβάνουμε, υπάρχει βάση για να αισθάνεστε μεγάλη χαρά για αληθινή ελευθερία. Για να κατανοήσετε πώς μπορεί να γίνει αυτό, εξετάστε σπουδαίες πληροφορίες του παρελθόντος που μπορεί να περιλαμβάνουν κι εσάς—τώρα και στο μέλλον.
3. Τι ήταν το Ιωβηλαίο, και τι συνέβαινε στη διάρκεια εκείνου του έτους;
3 Το εδάφιο που αναφέρεται παραπάνω χρησιμοποιεί τη λέξη «Ιωβηλαίο». Το Ιωβηλαίο ήταν μια ετήσια περίοδος τήρησης Σαββάτου για τη γη του Ισραήλ. Αυτό ακολουθούσε μια σειρά από εφτά γεωργικά Σαββατιαία έτη που περιλάμβαναν 49 έτη συνολικά. Το 50ό έτος, το Ιωβηλαίο, ήταν το αποκορύφωμα αυτής της σειράς των Σαββάτων που τηρούνταν για τη γη την οποία ο Ιεχωβά είχε δώσει στο λαό του, εκπληρώνοντας την υπόσχεση που έδωσε στον προπάτορά τους τον Αβραάμ, ‘τον φίλο του Ιεχωβά’. (Ιακώβου 2:23, ΜΝΚ· Ησαΐας 41:8) Όταν ερχόταν το Ιωβηλαίο, κηρυσσόταν ελευθερία σε όλη τη γη. Αυτό σήμαινε απελευθέρωση για όλους τους Ισραηλίτες οι οποίοι είχαν πουλήσει τους εαυτούς τους σε δουλική εργασία λόγω χρέους. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του Ιωβηλαίου ήταν ότι επιστρέφονταν όλες οι κληρονομικές ιδιοκτησίες γης που είχαν πουληθεί (πιθανόν λόγω οικονομικών ατυχιών).—Λευιτικόν 25:1-54.
4. Πότε ανάγγελλαν το Ιωβηλαίο και πώς;
4 Με αυτό το ιστορικό, μπορείτε να εκτιμήσετε γιατί το Ιωβηλαίο ήταν ένα εορταστικό έτος ελευθερίας. Το ανάγγελλαν με τον ήχο μιας σάλπιγγας τη Μέρα του Εξιλασμού.a Όπως ο Μωυσής έγραψε στα εδάφια Λευιτικόν 25:9, 10: «Τότε θέλεις κάμει να ηχήση ο αλαλαγμός της σάλπιγγος την δεκάτην του εβδόμου μηνός· την ημέραν του εξιλασμού θέλετε κάμει να ηχήση η σάλπιγξ καθ’ όλην την γην σας. Και θέλετε αγιάσει το πεντηκοστόν έτος και θέλετε διακηρύξει άφεσιν [κηρύξτε ελευθερία (ΜΝΚ)] εις την γην προς πάντας τους κατοίκους αυτής· ούτος θέλει είσθαι ενιαυτός αφέσεως [Ιωβηλαίο (ΜΝΚ)] εις εσάς· και θέλετε επιστρέψει έκαστος εις το κτήμα αυτού και θέλετε επιστρέψει έκαστος εις την οικογένειαν αυτού». Το 1473 π.Χ., ο Ιησούς του Ναυή οδήγησε τους Ισραηλίτες μέσα από τον Ιορδάνη Ποταμό στη Γη της Επαγγελίας, όπου αυτοί έπρεπε να τηρούν το Ιωβηλαίο.
Μια Αρχική Ελευθερία Κηρύσσεται
5. Ποιες πλευρές απελευθέρωσης και Ιωβηλαίου θα εξετάσουμε;
5 Τα προηγούμενα ίσως φαίνονται να είναι αρχαία ιστορία που έχει μικρή σημασία για τη ζωή μας, ειδικά αν δεν είμαστε Εβραϊκής καταγωγής. Εντούτοις, ο Ιησούς Χριστός μάς έδωσε βάσιμη αιτία για να περιμένουμε ένα μεγαλύτερο Ιωβηλαίο. Αυτό είναι εκείνο που μας κάνει να αισθανόμαστε μεγάλη χαρά για την ελευθερία, ή την απελευθέρωση. Για να κατανοήσουμε το λόγο γι’ αυτό, πρέπει να δούμε πώς ο Ιησούς προμήθευσε απελευθέρωση με δυο τρόπους τον πρώτο αιώνα. Έπειτα θα εξετάσουμε πώς αυτοί αντιστοιχούν με δυο απελευθερώσεις στον καιρό μας, αλλά απελευθερώσεις σε μια πολύ μεγαλύτερη κλίμακα που μας προμηθεύουν πολύ σοβαρότερους λόγους για να αισθανόμαστε μεγάλη χαρά.
6, 7. (α) Ποιες θαυμάσιες εξελίξεις πρόλεγαν τα εδάφια Ησαΐας 61:1-7; (β) Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι εκπληρωνόταν η προφητεία του Ησαΐα;
6 Αν και δεν αναφέρεται άμεσα στο αρχαίο Ιωβηλαίο έτος, μια προφητική αναφορά για μια μελλοντική μορφή απελευθέρωσης έγινε στα εδάφια Ησαΐας 61:1-7: «Πνεύμα Κυρίου του Θεού είναι επ’ εμέ· διότι ο Κύριος με έχρισε δια να ευαγγελίζωμαι εις τους πτωχούς [πράους (ΜΝΚ)]· με απέστειλε δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους και άνοιξιν δεσμωτηρίου εις τους δεσμίους· δια να κηρύξω ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Κυρίου και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών· δια να παρηγορήσω πάντας τους πενθούντας . . . αιώνιος ευφροσύνη [μεγάλη χαρά (ΜΝΚ)] θέλει είσθαι εις αυτούς». Αλλά πότε και πώς θα εκπληρωνόταν αυτή η προφητεία;
7 Μετά τον εορτασμό του Πάσχα του έτους 30 μ.Χ., ο Ιησούς Χριστός πήγε σε μια συναγωγή τη μέρα του Σαββάτου. Εκεί διάβασε ένα μέρος από την προφητεία του Ησαΐα και το εφάρμοσε στον εαυτό του. Τα εδάφια Λουκάς 4:16-21 λένε, εν μέρει: «Και ανοίξας το βιβλίον εύρε τον τόπον, όπου ήτο γεγραμμένον· Πνεύμα Κυρίου είναι επ’ εμέ, δια τούτο με έχρισε, με απέστειλε δια να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, δια να κηρύξω ευπρόσδεκτον Κυρίου ενιαυτόν . . . Και ήρχισε να λέγη προς αυτούς ότι σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα υμών».
8. (α) Ποια προκαταρκτική απελευθέρωση προμήθευσε ο Ιησούς; (β) Πώς διευκρινίζεται αυτό στα εδάφια Ιωάννης 9:1-34;
8 Τα καλά νέα που κήρυττε ο Ιησούς προμήθευαν πνευματική απελευθέρωση στους Ιουδαίους οι οποίοι τα δέχονταν. Με το να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά σχετικά με το τι πραγματικά σήμαινε και απαιτούσε η αληθινή λατρεία, αυτοί απελευθερώνονταν από πολλές εσφαλμένες αντιλήψεις. (Ματθαίος 5:21-48) Αυτή η ελευθερία είχε μεγαλύτερη αξία από τις φυσικές θεραπείες που έκανε ο Ιησούς. Έτσι, αν και ο Ιησούς άνοιξε τα μάτια κάποιου ο οποίος είχε γεννηθεί τυφλός, για εκείνον τον άνθρωπο προέκυψε διαρκέστερο όφελος επειδή αναγνώρισε τον Ιησού σαν έναν προφήτη από τον Θεό. Η νέα ελευθερία αυτού του άντρα ερχόταν σε αντίθεση με την κατάσταση των θρησκευτικών ηγετών οι οποίοι ήταν υποδουλωμένοι στις παραδόσεις και στις εσφαλμένες διδασκαλίες τους. (Ιωάννης 9:1-34· Δευτερονόμιον 18:18· Ματθαίος 15:1-20) Ωστόσο αυτή ήταν απλώς μια αρχική ή προκαταρκτική απελευθέρωση. Ακόμη και στον πρώτο αιώνα, ο Ιησούς έπρεπε να βοηθήσει με ένα άλλο είδος απελευθέρωσης που αντιστοιχούσε με το Ιωβηλαίο του αρχαίου Ισραήλ. Γιατί είναι λογικό να το συμπεράνουμε αυτό;
9. Ακόμη και εκείνοι που απελευθερώθηκαν πνευματικά, σε ποια μορφή υποδούλωσης παρέμειναν;
9 Ο Ιησούς είπε στον άνθρωπο που ήταν τυφλός στο παρελθόν: «Εγώ δια κρίσιν ήλθον εις τον κόσμον τούτον, δια να βλέπωσιν οι μη βλέποντες και να γείνωσι τυφλοί οι βλέποντες». Μετά είπε στους Φαρισαίους: «Εάν ήσθε τυφλοί, δεν ηθέλετε έχει αμαρτίαν· τώρα όμως λέγετε ότι βλέπομεν· η αμαρτία σας λοιπόν μένει». (Ιωάννης 9:35-41) Ναι, η αμαρτία που οδηγεί στο θάνατο εξακολουθούσε να είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, όπως ακριβώς είναι και τώρα. (Ρωμαίους 5:12) Οι Ιουδαίοι, περιλαμβανομένων και των αποστόλων, οι οποίοι ωφελήθηκαν από την αρχική απελευθέρωση, την πνευματική απελευθέρωση που προμήθευσε ο Ιησούς, παρέμειναν ατελείς άνθρωποι. Συνέχισαν να είναι υπόδουλοι στην αμαρτία και στο θάνατο που κατέληγε αυτή. Μπορούσε ο Ιησούς να το αλλάξει αυτό; Θα το έκανε; Και αν ναι, πότε θα το έκανε;
10. Ποια επιπρόσθετη απελευθέρωση υποσχέθηκε ο Ιησούς ότι θα προμήθευε;
10 Προηγουμένως, ο Ιησούς είχε πει: «Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου, και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν. Και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει». Οι Ιουδαίοι ακροατές του απάντησαν: «Σπέρμα του Αβραάμ είμεθα, και δεν εγείναμεν δούλοι εις ουδένα πώποτε· πώς συ λέγεις ότι θέλετε γείνει ελεύθεροι;» Ο Ιησούς απάντησε: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι πας όστις πράττει την αμαρτίαν δούλος είναι της αμαρτίας. Ο δε δούλος δεν μένει πάντοτε εν τη οικία· ο υιός μένει πάντοτε». (Ιωάννης 8:31-36) Επομένως, η κατά σάρκα καταγωγή από τον Αβραάμ δεν μπορούσε να απελευθερώσει τους Ιουδαίους από τη δουλεία στην αμαρτία. Ο Ιησούς έκανε αυτήν την ιστορική διακήρυξη σχετικά με την απελευθέρωση για να συγκεντρώσει την προσοχή σε κάτι που ήταν μελλοντικό και που θα ήταν μεγαλύτερο από ό,τι είχαν δοκιμάσει οι Ισραηλίτες σε οποιοδήποτε Ιωβηλαίο.
Το Χριστιανικό Ιωβηλαίο Αρχίζει
11. Γιατί το ενδιαφέρον μας για το Χριστιανικό Ιωβηλαίο συγκεντρώνεται στο έτος 33 μ.Χ.;
11 Οι Ιουδαίοι δεν διέκριναν ότι το Ιωβηλαίο της διαθήκης του Μωσαϊκού Νόμου προσκίαζε ένα μεγαλύτερο Ιωβηλαίο. (Κολοσσαείς 2:17· Εφεσίους 2:14, 15) Αυτό το Ιωβηλαίο για τους Χριστιανούς περιλαμβάνει την «αλήθεια» η οποία μπορεί να ελευθερώσει τους ανθρώπους—εκείνη την αλήθεια που συγκεντρώνεται στον Γιο, τον Ιησού Χριστό. (Ιωάννης 1:17) Πότε άρχισε να γιορτάζεται αυτό το μεγαλύτερο Ιωβηλαίο που θα μπορούσε να φέρει απελευθέρωση ακόμη και από την αμαρτία και τα αποτελέσματά της; Την άνοιξη του 33 μ.Χ., την ημέρα της Πεντηκοστής. Αυτό συνέβη δέκα μέρες μετά την ανάληψη του Ιησού στους ουρανούς για την παρουσίαση της αξίας της θυσίας του στον Ιεχωβά Θεό.—Εβραίους 9:24-28.
12, 13. Τι συνέβη μετά το θάνατο του Ιησού που χάρισε σύντομα μια μοναδική εμπειρία στους μαθητές του;
12 Πριν από τον Ιησού, κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν είχε αναστηθεί από τους νεκρούς για να συνεχίσει να ζει για πάντα. (Ρωμαίους 6:9-11) Μάλλον, όλοι κοιμήθηκαν με τον ύπνο του θανάτου και θα συνέχιζαν να κοιμούνται μέχρι τον προσδιορισμένο καιρό για την ανάσταση της ανθρώπινης οικογένειας. Με την ανάστασή του μέσω της δύναμης του Θεού, ο Ιησούς Χριστός έγινε όπως τον ονομάζουν οι θεόπνευστες Γραφές, «απαρχή των κεκοιμημένων».—1 Κορινθίους 15:20.
13 Πενήντα μέρες μετά την ανάστασή του, υπήρχε απόδειξη ότι ο αναστημένος Ιησούς Χριστός είχε ανέβει στους ουρανούς και είχε έρθει στην παρουσία του Ιεχωβά Θεού με την αξία της τέλειας ανθρώπινης θυσίας του και την είχε καταθέσει για λογαριασμό του ανθρώπινου γένους. Αυτό έγινε τη μέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. Με υπακοή στις οδηγίες του Ιησού, περίπου 120 μαθητές συγκεντρώθηκαν στην Ιερουσαλήμ. Τότε ο Χριστός έχυσε άγιο πνεύμα σ’ αυτούς τους μαθητές, εκπληρώνοντας τα εδάφια Ιωήλ 2:28, 29. Γλώσσες σαν από φωτιά στάθηκαν πάνω από τα κεφάλια τους, και αυτοί άρχισαν να μιλούν ξένες γλώσσες. (Πράξεις 2:16-21, 33) Αυτή ήταν απόδειξη ότι ο αναστημένος Ιησούς Χριστός είχε ανέβει στους ουρανούς και είχε έρθει στην παρουσία του Θεού με την αξία της τέλειας ανθρώπινης θυσίας για να την καταθέσει για λογαριασμό του ανθρώπινου γένους.
14. (α) Ποια ήταν η θέση των μαθητών του Χριστού σχετικά με τις διαθήκες; (β) Ποια αξιοσημείωτη ευλογία περιλαμβανόταν μέσα στη νέα διαθήκη;
14 Ποια ήταν τα αποτελέσματα για εκείνους τους μαθητές; Πρώτο απ’ όλα ελευθερώθηκαν από τη διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου, την οποία είχε κάνει ο Θεός με το έθνος του φυσικού Ισραήλ αλλά την οποία είχε ακυρώσει τώρα καρφώνοντάς την στο ξύλο του μαρτυρίου του Ιησού. (Κολοσσαείς 2:13, 14· Γαλάτας 3:13) Εκείνη η διαθήκη αντικαταστάθηκε από μια νέα διαθήκη που έγινε, όχι με το έθνος του φυσικού Ισραήλ, αλλά με το νέο «έθνος» του πνευματικού Ισραήλ. (Εβραίους 8:6-13· Γαλάτας 6:16) Αυτή η νέα διαθήκη, που προειπώθηκε στα εδάφια Ιερεμίας 31:31-34, διευθετήθηκε από έναν μεσίτη μεγαλύτερο από τον αρχαίο προφήτη Μωυσή. Από ενδιαφέρον για την απελευθέρωση, θα πρέπει ειδικά να σημειώσουμε ένα χαρακτηριστικό της νέας διαθήκης. Ο απόστολος Παύλος συγκέντρωσε την προσοχή σ’ αυτό, γράφοντας: «Αύτη είναι η διαθήκη, την οποίαν θέλω κάμει προς αυτούς μετά τας ημέρας εκείνας, . . . Και τας αμαρτίας αυτών και τας ανομίας αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον. Όπου δε είναι άφεσις τούτων, δεν είναι πλέον προσφορά περί αμαρτίας».—Εβραίους 10:16-18.
15. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι για τους χρισμένους το Χριστιανικό Ιωβηλαίο άρχισε την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ.; (Ρωμαίους 6:6, 16-18)
15 Ο Ιησούς τόνιζε αυτή την απελευθέρωση από την αμαρτία όταν είπε: «Εάν λοιπόν ο Υιός σας ελευθερώση, όντως ελεύθεροι θέλετε είσθαι». (Ιωάννης 8:36) Φανταστείτε—η απελευθέρωση από την αμαρτία έγινε δυνατή με βάση τη θυσία του Χριστού! Αρχίζοντας από την ημέρα της Πεντηκοστής, ο Θεός ανακήρυξε δίκαιους τους πιστούς και μετά τους υιοθέτησε ως πνευματικούς γιους οι οποίοι θα είχαν την προοπτική να βασιλεύσουν μαζί με τον Χριστό στον ουρανό. Ο Παύλος εξηγεί: «Διότι δεν ελάβετε πνεύμα δουλείας, δια να φοβήσθε πάλιν, αλλ’ ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας . . . εάν δε τέκνα και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού». (Ρωμαίους 8:15-17) Αναντίρρητα, το Χριστιανικό Ιωβηλαίο είχε αρχίσει για τους χρισμένους Χριστιανούς.
16. Ποιες επιπρόσθετες ευλογίες και προοπτικές περιλαμβάνονταν για εκείνους που γιόρταζαν το Χριστιανικό Ιωβηλαίο;
16 Έτσι εκείνη τη μέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ., ήρθε σε ύπαρξη το νέο έθνος του πνευματικού Ισραήλ. Το αποτελούσαν άνθρωποι των οποίων οι αμαρτίες είχαν συγχωρεθεί με βάση το θυσιαστικό αίμα του Χριστού. (Ρωμαίους 5:1, 2· Εφεσίους 1:7) Ποιος από μας θα μπορούσε να αρνηθεί ότι εκείνα τα πρώτα μέλη του πνευματικού Ισραήλ που περιλήφθηκαν στη νέα διαθήκη, δεν δοκίμασαν μια θαυμάσια απελευθέρωση με το να λάβουν συγχώρεση για τις αμαρτίες τους; Ο Θεός τούς έκανε «γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, δια να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως». (1 Πέτρου 2:9) Βέβαια, τα σαρκικά σώματά τους ήταν ακόμη ατελή και αυτοί θα πέθαιναν κάποτε. Όμως, τώρα που ο Θεός τους είχε ανακηρύξει δίκαιους και τους είχε υιοθετήσει ως πνευματικούς γιους, ο σαρκικός τους θάνατος ήταν απλώς μια ‘απελευθέρωση’ η οποία έκανε δυνατή την ανάστασή τους στην ‘ουράνια βασιλεία’ του Χριστού.—2 Τιμόθεον 4:6, 18, ΜΝΚ.
17, 18. Γιατί ήταν πιο πολύτιμη η απελευθέρωση του Χριστιανικού Ιωβηλαίου από την προκαταρκτική ελευθερία που κήρυξε ο Ιησούς;
17 Το αρχικό ή προκαταρκτικό βήμα της απελευθέρωσης πιστών Ιουδαίων από εσφαλμένες αντιλήψεις και συνήθειες είχε πολύ μεγάλη αξία. Εντούτοις, είδαμε ότι ο Ιησούς προχώρησε πέρα από αυτή την πνευματική απελευθέρωση. Από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. και εμπρός, απελευθέρωσε τους πιστούς ανθρώπους από ‘τον νόμο της αμαρτίας και του θανάτου’. (Ρωμαίους 8:1, 2) Έτσι άρχισε το Χριστιανικό Ιωβηλαίο για τους χρισμένους Χριστιανούς. Αυτή αληθινά ήταν μια πολύ πιο πολύτιμη απελευθέρωση, επειδή περιλάμβανε την προοπτική να ζήσουν στους ουρανούς ως συγκληρονόμοι με τον Χριστό.
18 Μέχρις εδώ έχουμε εξετάσει δυο πλευρές της Χριστιανικής απελευθέρωσης στον πρώτο αιώνα, οι οποίες χωρίς αμφισβήτηση ήταν μια αιτία μεγάλης χαράς. Και πραγματικά οι πιστοί του πρώτου αιώνα αισθάνθηκαν μεγάλη χαρά. (Πράξεις 13:44-52· 16:34· 1 Κορινθίους 13:6· Φιλιππησίους 4:4) Αυτό ήταν ιδιαίτερα αληθινό σχετικά με τη συμμετοχή τους στο Χριστιανικό Ιωβηλαίο, το οποίο τους άνοιξε το δρόμο για να λάβουν αιώνιες ευλογίες στους ουρανούς.—1 Πέτρου 1:3-6· 4:13, 14.
19. Ποιες ερωτήσεις παραμένουν για τους Χριστιανούς οι οποίοι δεν είναι αναγεννημένοι από το πνεύμα, και τι δείχνει ότι αυτοί θα έχουν μέρος στη θεία προμήθεια της απελευθέρωσης;
19 Ποια θέση, όμως, έχουν οι περισσότεροι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα σ’ αυτήν την εικόνα, αφού αυτοί δεν έχουν ανακηρυχθεί δίκαιοι για ζωή και δεν έχουν χριστεί με άγιο πνεύμα; Υπάρχει Γραφικός λόγος για να αναζητήσουμε μια απελευθέρωση μεγάλης κλίμακας που γίνεται γι’ αυτούς σαν μέρος του Χριστιανικού Ιωβηλαίου. Θυμηθείτε τα εδάφια Πράξεις 3:20, 21: «Ιησούν Χριστόν, τον οποίον πρέπει να δεχθή ο ουρανός μέχρι των καιρών της αποκαταστάσεως πάντων, όσα ελάλησεν ο Θεός απ’ αιώνος δια στόματος πάντων των αγίων αυτού προφητών». (Παράβαλε Πράξεις 17:31.) Παρόμοια, ο Ιωάννης, ένας χρισμένος απόστολος ο οποίος απολάμβανε ήδη το Χριστιανικό Ιωβηλαίο, έγραψε για τον Ιησού Χριστό: «Και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου». (1 Ιωάννου 2:2) Μήπως αυτό σημαίνει ότι πολλοί όσιοι Χριστιανοί σήμερα οι οποίοι δεν έχουν ουράνια ελπίδα μπορούν να αισθάνονται μεγάλη χαρά για τη Χριστιανική ελευθερία; Είναι αυτό απλώς κάτι το μελλοντικό, ή έχουμε ήδη λόγο να αισθανόμαστε μεγάλη χαρά; Μπορούμε να το διαπιστώσουμε αυτό εξετάζοντας τις πλευρές της Χριστιανικής απελευθέρωσης και του Ιωβηλαίου, που έχουν ειδική σημασία για τους αληθινούς λάτρεις σήμερα.
[Υποσημειώσεις]
a Η ετήσια Μέρα του Εξιλασμού ήταν στις 10 Τισρί, που ήταν ο μήνας του Εβραϊκού ημερολογίου, ο οποίος αντιστοιχεί με το δικό μας Σεπτέμβριο-Οκτώβριο.
Ποιες Είναι οι Σκέψεις Σας;
◻ Ποια ήταν τα οφέλη από το Ιωβηλαίο στον αρχαίο Ισραήλ;
◻ Πώς ο Ιησούς κήρυξε μια αρχική απελευθέρωση, και τι περιλάμβανε αυτή;
◻ Πότε άρχισε το Χριστιανικό Ιωβηλαίο, και ποια είναι η βάση για να το συμπεράνουμε αυτό;
◻ Γιατί έχουμε λόγο να αποβλέπουμε στην απελευθέρωση που περιλαμβάνει τα εκατομμύρια των Χριστιανών οι οποίοι δεν είναι χρισμένοι από το πνεύμα;
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 18]
«Η οδός όμως των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως, το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα». (Παροιμίαι 4:18) Σύμφωνα με αυτήν την αρχή, αυτό το άρθρο και το επόμενο παρουσιάζουν μια πιο πρόσφατη και διευρυμένη εξήγηση για το Ιωβηλαίο.
[Εικόνα στη σελίδα 20]
Ο Ιησούς κηρύττει ελευθερία το 30 μ.Χ.
[Εικόνα στη σελίδα 23]
Το Χριστιανικό Ιωβηλαίο αρχίζει το 33 μ.Χ.