ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ

Η διαδικασία με την οποία το ιερατείο ανέλαβε το αξίωμά του. Η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται «καθιέρωση» (μιλλου’ίμ) σημαίνει κατά κυριολεξία «γέμισμα», δηλαδή γέμισμα του χεριού με δύναμη, εξουσιοδότηση. (Εξ 29:22, υποσ.· παράβαλε Ιεζ 43:26, υποσ.· βλέπε ΓΕΜΙΖΩ ΤΟ ΧΕΡΙ ΔΥΝΑΜΗ.) Ο ίδιος όρος χρησιμοποιείται για το «στερέωμα» πολύτιμων λίθων.—1Χρ 29:2.

Ο Ααρών και οι γιοι του επιλέχθηκαν από την οικογένεια των Κααθιτών της φυλής του Λευί για να αποτελέσουν το ιερατείο του Ισραήλ. (Εξ 6:16, 18, 20· 28:1) Η καθιέρωσή τους διήρκεσε εφτά ημέρες, προφανώς από την 1η ως την 7η Νισάν του 1512 Π.Κ.Χ., ενόσω ο Ισραήλ ήταν στρατοπεδευμένος στους πρόποδες του Όρους Σινά στην Αραβική Χερσόνησο. (Εξ 40:2, 12, 17) Η σκηνή της συνάντησης είχε μόλις ολοκληρωθεί και στηθεί την πρώτη ημέρα του μήνα. Η ιερατική οικογένεια είχε επιλεχθεί από τον Ιεχωβά, και τώρα ο Μωυσής, ο αδελφός του Ααρών, ως μεσίτης της διαθήκης του Νόμου, διατάχθηκε να τελέσει τον αγιασμό και την καθιέρωσή τους. Οι σχετικές οδηγίες δίνονται στο 29ο κεφάλαιο της Εξόδου, ενώ το πώς τέλεσε ο Μωυσής αυτό το γεγονός εξιστορείται στο 8ο κεφάλαιο του Λευιτικού.

Την πρώτη αυτή ημέρα, ενώ η παρουσία του Ιεχωβά συμβολιζόταν από τη στήλη του σύννεφου πάνω από τη σκηνή της μαρτυρίας (Εξ 40:33-38), ο Μωυσής συγκέντρωσε όλα τα απαραίτητα για τις θυσίες: τον ταύρο, τα δύο κριάρια, το καλάθι των άζυμων άρτων, το λάδι του χρίσματος και τα ιερατικά ενδύματα. Σύμφωνα με τις οδηγίες που έλαβε, ζήτησε από την εκκλησία του Ισραήλ—πιθανότατα από τους πρεσβυτέρους ως εκπροσώπους όλης της εκκλησίας—να συγκεντρωθεί στην είσοδο της σκηνής της συνάντησης, έξω από την κουρτίνα που περιέβαλλε την αυλή. Εφόσον αυτοί προφανώς έβλεπαν τι συνέβαινε μέσα στην αυλή, πιθανόν να είχε αφαιρεθεί το προπέτασμα της πύλης, το οποίο είχε πλάτος 20 πήχεις (8,9 μ.).—Λευ 8:1-5· Εξ 27:16.

Ο Μωυσής έπλυνε τον Ααρών και τους γιους του Ααρών, τον Ναδάβ, τον Αβιού, τον Ελεάζαρ και τον Ιθάμαρ, (ή τους πρόσταξε να πλυθούν) στη χάλκινη λεκάνη της αυλής και έντυσε τον Ααρών με τα ένδοξα ενδύματα του αρχιερέα. (Αρ 3:2, 3) Ντυμένος τώρα με τη λαμπρή ενδυμασία, ο Ααρών περιβλήθηκε τα ενδύματα που συμβόλιζαν τις ιδιότητες και τις ευθύνες του αξιώματός του. Κατόπιν ο Μωυσής έχρισε τη σκηνή της μαρτυρίας, όλο τον εξοπλισμό και τα σκεύη της, καθώς και το θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος, όπως επίσης τη λεκάνη και τα σκεύη που θα χρησιμοποιούνταν σε σχέση με αυτά. Με αυτή την ενέργεια τα αγίασε, τα ξεχώρισε για να χρησιμοποιούνται πλέον αποκλειστικά στην υπηρεσία του Θεού. Τελικά ο Μωυσής έχρισε τον Ααρών χύνοντας το λάδι πάνω στο κεφάλι του.—Λευ 8:6-12· Εξ 30:22-33· Ψλ 133:2.

Ο Ταύρος της Προσφοράς για Αμαρτία. Έπειτα από αυτό, ο Μωυσής έντυσε τους γιους του Ααρών, και στη συνέχεια είπε στον Ααρών και στους γιους του να θέσουν τα χέρια τους πάνω στο κεφάλι του ταύρου της προσφοράς για αμαρτία, ενέργεια που υποδήλωνε ότι αναγνώριζαν πως η προσφορά ήταν για αυτούς, για τον ιερατικό οίκο. Αφού έσφαξε τον ταύρο, ο Μωυσής έβαλε μέρος του αίματος πάνω στο θυσιαστήριο και έχυσε το υπόλοιπο στη βάση του θυσιαστηρίου, συμβολίζοντας έτσι τον καθαρισμό από το μόλυσμα που επέφερε η αμαρτωλή φύση των ιερέων οι οποίοι θα υπηρετούσαν στο θυσιαστήριο. Το γεγονός ότι το αίμα τοποθετήθηκε στα κέρατα του θυσιαστηρίου δήλωνε προφανώς ότι η ισχύς της διευθέτησης που αφορούσε τις θυσίες έγκειτο στο χυμένο αίμα των θυσιών. (Εβρ 9:22) Παρόμοια, σε σχέση με άλλες προσφορές απαιτούνταν το ράντισμα του θυσιαστηρίου. (Λευ 1:5, 11· 3:2· 4:6· 16:18) Προσέξτε ωστόσο ότι, επειδή την ημέρα εκείνη έγινε η “χειροτόνηση” του ιερατείου και όχι η εξιλέωση για τις αμαρτίες του έθνους, το αίμα του ταύρου δεν φέρθηκε μέσα στα Άγια των Αγίων. (Βλέπε Λευ 16:14.) Όπως συνέβαινε και με άλλες προσφορές για αμαρτία, το πάχος που βρισκόταν πάνω στα έντερα, η απόφυση του συκωτιού και τα δύο νεφρά με το πάχος τους τοποθετήθηκαν πάνω στο θυσιαστήριο. (Λευ 4:8-10, 20, 26, 31) Τον υπόλοιπο ταύρο, με το δέρμα του και τα κόπρανά του, τον έβγαλαν έξω από το στρατόπεδο και τον έκαψαν.—Λευ 8:13-17.

Τα Κριάρια που Προσφέρθηκαν ως Θυσία. Κατόπιν ο Ααρών και οι γιοι του έθεσαν τα χέρια τους πάνω στο κριάρι του ολοκαυτώματος, το οποίο και σφάχτηκε, ενώ μέρος από το αίμα του χρησιμοποιήθηκε για να ραντιστεί το θυσιαστήριο. Μετά ο Μωυσής τεμάχισε το κριάρι στα μέλη του, το έπλυνε και το έκαψε πάνω στο θυσιαστήριο, χωρίς όμως τα κόπρανα και το δέρμα του. (Λευ 7:8) Όπως αυτό το κριάρι του ολοκαυτώματος προσφέρθηκε ολοκληρωτικά, χωρίς να απομείνει τίποτα αναλώσιμο από άνθρωπο, έτσι και αυτοί οι ιερείς αγιάστηκαν πλήρως για την άγια, ιερατική υπηρεσία του Ιεχωβά.—Λευ 8:18-21· παράβαλε Λευ 1:3-9.

Το άλλο κριάρι, «το κριάρι της καθιέρωσης», σφάχτηκε και αυτό, αφού πρώτα οι ιερείς έθεσαν τα χέρια τους πάνω του. Σε αυτή την περίπτωση το αίμα χρησιμοποιήθηκε διαφορετικά. Μέρος του τοποθετήθηκε πάνω στο λοβό του δεξιού αφτιού, στο δεξιό αντίχειρα και στο μεγάλο δάχτυλο του δεξιού ποδιού του Ααρών και των γιων του. Έτσι λοιπόν, οι λειτουργίες τις οποίες αντιπροσωπεύουν αυτά τα μέλη του σώματος έπρεπε να χρησιμοποιούνται πλήρως σε σχέση με την πτυχή της διακονίας τους που αφορούσε τις θυσίες. Με το υπόλοιπο αίμα ο Μωυσής ράντισε το θυσιαστήριο.—Λευ 8:22-24.

Το πάχος γύρω από τα όργανα του κριαριού, προτού προσφερθεί με το συνηθισμένο τρόπο, τοποθετήθηκε πάνω στο δεξί πόδι του κριαριού, μαζί με τρεις άζυμους άρτους, έναν από το κάθε είδος των άρτων που περιείχε το καλάθι. Όλα αυτά κατόπιν τοποθετήθηκαν πάνω στις παλάμες του Ααρών και των γιων του, ο δε Μωυσής τα κίνησε πέρα δώθε ενώπιον του Ιεχωβά, βάζοντας προφανώς τα χέρια του κάτω από τα χέρια των ιερέων. Αυτό υποδήλωνε ότι τα χέρια των ιερέων ήταν “γεμάτα δύναμη”, δηλαδή γεμάτα δώρα θυσιών και πλήρως εξαρτισμένα και εξουσιοδοτημένα να προσφέρουν θυσίες. Καθιστούσε φανερό ότι αυτοί είχαν τη δικαιοδοσία, όχι μόνο να προσφέρουν τις μερίδες του πάχους πάνω στο θυσιαστήριο, αλλά και να λαβαίνουν τα δώρα που δίνονταν για τη συντήρησή τους στα πλαίσια της γενναιόδωρης διευθέτησης που είχε κάνει ο Ιεχωβά για το ιερατείο του. Το μέρος του κριαριού που κίνησαν πέρα δώθε, το δεξί πόδι, δινόταν συνήθως ως μερίδα στον ιερέα που υπηρετούσε. (Λευ 7:32-34· Αρ 18:18) Στη συγκεκριμένη περίπτωση, κάηκε ολόκληρο πάνω στο θυσιαστήριο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το παρουσίασαν μεν ενώπιον του Ιεχωβά (κινώντας το πέρα δώθε) αλλά στην πραγματικότητα επίσης το πρόσφεραν, αναγνωρίζοντας ότι όλο αυτό ήταν κάτι που χορήγησε εκείνος στο ιερατείο.—Λευ 8:25-28.

Ενεργώντας με την ιδιότητα του ιερέα κατά την τελετή της καθιέρωσης, ο Μωυσής πήρε το στήθος από το κριάρι της καθιέρωσης ως δική του μερίδα, αφού το παρουσίασε ως κινητή προσφορά.—Λευ 8:29· βλέπε επίσης Εξ 29:26-28.

Ένα μέρος από το αίμα του κριαριού μαζί με λάδι του χρίσματος (προφανώς αναμειγμένα) το τίναξε ο Μωυσής πάνω στον Ααρών, στους γιους του και στα ενδύματά τους για να τους αγιάσει. Και αυτή η ενέργεια επίσης έδειχνε ότι ήταν εξουσιοδοτημένοι να προσφέρουν θυσίες, σύμφωνα με την κατεύθυνση του πνεύματος του Θεού. Δεν αναφέρεται πουθενά ότι οι γιοι του Ααρών χρίστηκαν με λάδι στο κεφάλι τους, όπως ο Ααρών.—Λευ 8:30.

Στην είσοδο της σκηνής της συνάντησης, ο Ααρών και οι γιοι του έπρεπε να βράσουν τη μερίδα από το κρέας του κριαριού που δεν είχε καεί πάνω στο θυσιαστήριο ούτε είχε δοθεί στον Μωυσή. Αυτό το κρέας θα το έτρωγαν μαζί με τους άρτους που είχαν μείνει στο καλάθι, αλλά ό,τι απέμενε από τη συγκεκριμένη τροφή έπρεπε να καεί το επόμενο πρωί. Η ενέργεια αυτή έδινε έμφαση στην καθαρότητα και επίσης τόνιζε την πληρότητα του αγιασμού και της υπηρεσίας τους (επειδή ό,τι έφαγαν ήταν απαλλαγμένο από οποιαδήποτε σήψη ή αλλοίωση, τα δε υπολείμματα εξαφανίστηκαν εντελώς). Επίσης είναι αξιοσημείωτο ότι οι άρτοι δεν περιείχαν προζύμι.—Λευ 8:31, 32· Εξ 29:31-34.

Η Ολοκλήρωση της Καθιέρωσης. Η καθιέρωση διήρκεσε εφτά ημέρες, πριν από την παρέλευση των οποίων το ιερατείο δεν μπορούσε να υπηρετήσει με όλη τη σημασία της λέξης. Καθεμιά από αυτές τις ημέρες θυσιαζόταν ένας ταύρος ως προσφορά για αμαρτία για να εξαγνιστεί το θυσιαστήριο. Στη διάρκεια και των εφτά αυτών ημερών, ημέρα και νύχτα, οι άρτι χειροτονημένοι ιερείς έπρεπε να εκτελούν και καθήκοντα φρουρών στην είσοδο της σκηνής της συνάντησης, τηρώντας «την υποχρεωτική σκοπιά του Ιεχωβά», για να μην πεθάνουν.—Λευ 8:33-36· Εξ 29:35-42.

Την όγδοη ημέρα, πλήρως εξαρτισμένο και καθιερωμένο στο αξίωμά του, το ιερατείο πρόσφερε υπηρεσία (χωρίς τη βοήθεια του Μωυσή) για πρώτη φορά, διενεργώντας μια τελετή εξιλέωσης για το έθνος του Ισραήλ, το οποίο είχε ιδιαίτερη ανάγκη καθαρισμού, όχι μόνο λόγω της έμφυτης αμαρτωλότητάς τους, αλλά και λόγω της ανυπακοής που είχαν εκδηλώσει πριν από λίγο καιρό σε σχέση με το χρυσό μοσχάρι, πράγμα που είχε δυσαρεστήσει τον Ιεχωβά. (Λευ 9:1-7· Εξ 32:1-10) Όταν το άρτι καθιερωμένο ιερατείο ολοκλήρωσε αυτή την πρώτη υπηρεσία, ο Ιεχωβά κατέδειξε πως επιδοκίμαζε και επικύρωνε την ανάληψη του αξιώματός τους στέλνοντας θαυματουργικά φωτιά—χωρίς αμφιβολία από τη στήλη του σύννεφου που βρισκόταν πάνω από τη σκηνή της μαρτυρίας—η οποία κατέφαγε το υπόλοιπο της θυσίας που βρισκόταν πάνω στο θυσιαστήριο.—Λευ 9:23, 24.

Η Γραφή δεν αναφέρει κάποια τελετή καθιέρωσης για τους διαδόχους του Ααρών. Προφανώς, η μία και μοναδική καθιέρωση υπήρξε αρκετή για να εγκατασταθεί ο Ααρωνικός οίκος και όλοι οι άρρενες απόγονοί του στο ιερατικό τους αξίωμα μια για πάντα, και να παραμείνουν σε αυτό επ’ αόριστον, μέχρι την καθιέρωση του αληθινού και αιώνιου αρχιερέα, του Ιησού Χριστού, σε αυτό το αξίωμα.—Εβρ 7:12, 17· 9:11, 12· βλέπε ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ· ΙΕΡΕΑΣ.