ΕΘΑΜ

(Εθάμ).

Τοποθεσία που αναφέρει ο Μωυσής ως το δεύτερο σταθμό στρατοπέδευσης του Ισραήλ κατά την πορεία της εξόδου του από την Αίγυπτο. (Εξ 13:20· Αρ 33:3-7) Στην Εθάμ, «στις παρυφές της ερήμου», οι Ισραηλίτες άλλαξαν πορεία, “γυρίζοντας πίσω”, προς την Πιαϊρώθ, όπου έλαβε χώρα η διάβαση της θάλασσας. (Αρ 33:7, 8) Αυτό αφήνει να εννοηθεί ότι η Εθάμ θα μπορούσε να είναι το σημείο εξόδου των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, αν δεν είχαν λάβει τη θεϊκή οδηγία να αλλάξουν πορεία.

Αυτή η αναστροφή έκανε τον Φαραώ να νομίσει πως οι Ισραηλίτες “περιπλανιούνταν στην έρημο σε κατάσταση σύγχυσης” και του έδωσε ένα κίνητρο για να τους καταδιώξει. Αυτό οδήγησε στην εκτέλεση κρίσης από μέρους του Θεού εναντίον των Αιγυπτίων στην Ερυθρά Θάλασσα.—Εξ 14:1-4.

Μερικοί λόγιοι επιδιώκουν να τοποθετήσουν την Εθάμ στο ανατολικό άκρο του Ουάντι Τουμίλατ, Β των Πικρών Λιμνών. Ωστόσο, αυτό συμβαίνει επειδή συνδέουν την εβραϊκή λέξη Εθάμ με την αρχαία αιγυπτιακή λέξη που σημαίνει «φρούριο» (χτμ). Ακόμη και αν μια τέτοια σύνδεση είναι σωστή, οι τοποθεσίες με αυτό το αιγυπτιακό όνομα ήταν αρκετές. Δεδομένου ότι η Εθάμ δεν βρισκόταν επί της βόρειας οδού που έβγαζε έξω από την Αίγυπτο και η οποία θα οδηγούσε τους Ισραηλίτες «από το δρόμο της γης των Φιλισταίων» (Εξ 13:17), το μόνο που μπορεί να λεχθεί είναι ότι βρισκόταν σε κάποιο σημείο Β της Ερυθράς Θάλασσας, στο άκρο προφανώς της περιοχής της ερήμου που αποτελούσε το βορειοδυτικό τμήμα της Χερσονήσου του Σινά.

Μια σύγκριση των εδαφίων Αριθμοί 33:8 και Έξοδος 15:22 φαίνεται να υποδηλώνει ότι η περιοχή της ερήμου κοντά στην Εθάμ αντιστοιχεί στην «έρημο της Σιουρ». Σε διαφορετική περίπτωση, αν οι ονομασίες αυτές δεν χρησιμοποιούνται εναλλακτικά, ενδέχεται—ανάλογα με το ποια περιοχή ήταν η μεγαλύτερη—είτε να περιλάμβανε η έρημος της Εθάμ την έρημο της Σιουρ είτε να αποτελούσε αυτή τμήμα της ερήμου της Σιουρ.—Βλέπε ΣΙΟΥΡ.