Να Ανταποκρίνεστε στα Σύγχρονα Σαλπίσματα

ΟΛΟΙ πιστεύουμε ότι ο Ιεχωβά κατευθύνει και στηρίζει πνευματικά τον λαό του σε αυτές τις «τελευταίες ημέρες». (2 Τιμ. 3:1) Αλλά το αν θα ανταποκριθούμε εναπόκειται στον καθέναν από εμάς. Μπορούμε να παρομοιάσουμε την κατάστασή μας με εκείνη των Ισραηλιτών στην έρημο, οι οποίοι έπρεπε να ανταποκρίνονται σε διάφορα σαλπίσματα.

Ο Ιεχωβά είπε στον Μωυσή να φτιάξει δύο σάλπιγγες από σφυρήλατο ασήμι “για να συγκαλεί τη σύναξη και να δίνει το σύνθημα για τη μεταφορά των στρατοπέδων”. (Αριθ. 10:2) Οι ιερείς έπρεπε να σαλπίζουν με διαφορετικούς τρόπους για να δείχνουν τι απαιτούνταν να κάνει ο λαός. (Αριθ. 10:3-8) Σήμερα, ο λαός του Θεού λαβαίνει οδηγίες με διάφορους τρόπους. Προσέξτε τρεις από αυτούς, οι οποίοι μας θυμίζουν εκείνα τα σαλπίσματα της αρχαιότητας. Ο λαός του Θεού σήμερα προσκαλείται σε μεγάλες συνάξεις, οι διορισμένοι επίσκοποι λαβαίνουν εκπαίδευση και οι θεοκρατικές διευθετήσεις για όλες τις εκκλησίες αναθεωρούνται ή προσαρμόζονται.

Όταν ο Ιεχωβά ήθελε να συγκεντρωθεί «ολόκληρη η σύναξη» στην είσοδο στην ανατολική πλευρά της σκηνής της μαρτυρίας, οι ιερείς σάλπιζαν και με τις δύο σάλπιγγες. (Αριθ. 10:3) Όλες οι φυλές, οι οποίες στρατοπέδευαν σε τέσσερις υποδιαιρέσεις γύρω από τη σκηνή της μαρτυρίας, άκουγαν εκείνο το χαρακτηριστικό κάλεσμα. Όσοι στρατοπέδευαν κοντά στην είσοδο πιθανώς μπορούσαν να ανταποκριθούν μέσα σε λίγα λεπτά. Άλλοι βρίσκονταν πιο μακριά και ίσως χρειαζόταν να δαπανήσουν περισσότερο χρόνο και δυνάμεις για να φτάσουν. Όπως και αν είχε, ο Ιεχωβά ήθελε να συνάγονται και να ωφελούνται όλοι.

Εμείς σήμερα δεν συγκεντρωνόμαστε σε κάποιον χώρο σαν τη σκηνή της μαρτυρίας, αλλά καλούμαστε σε συνάξεις του λαού του Θεού. Αυτές περιλαμβάνουν περιφερειακές συνελεύσεις και άλλες ειδικές εκδηλώσεις, όπου λαβαίνουμε ζωτικές πληροφορίες και οδηγίες. Σε όλο τον κόσμο, ο λαός του Ιεχωβά απολαμβάνει το ίδιο πρόγραμμα. Όσοι ανταποκρίνονται στην πρόσκληση να παρευρεθούν έχουν τη χαρά να συνάγονται ως μια ευτυχισμένη ομάδα. Μερικοί χρειάζεται να διανύσουν μεγαλύτερη απόσταση από ό,τι άλλοι. Εντούτοις, όσοι ανταποκρίνονται στην πρόσκληση συμφωνούν ότι αξίζει και με το παραπάνω τον κόπο.

Τι γίνεται όμως με όσους ανήκουν σε απομονωμένους ομίλους, μακριά από όλες αυτές τις μεγάλες συνάξεις; Χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία, πολλοί από αυτούς μπορούν να ωφελούνται από το ίδιο πρόγραμμα και μάλιστα να νιώθουν μέρος των μεγάλων συνάξεων. Για παράδειγμα, στη διάρκεια μιας επίσκεψης εκπροσώπου των κεντρικών γραφείων, το γραφείο τμήματος στο Μπενίν διευθέτησε να μεταδοθεί το πρόγραμμα στο Αρλίτ του Νίγηρα, μια πόλη μεταλλωρύχων στην έρημο Σαχάρα. Είκοσι ένας αδελφοί, αδελφές και ενδιαφερόμενοι συγκεντρώθηκαν εκεί. Παρότι βρίσκονταν σε απομακρυσμένη περιοχή, ένιωθαν ενωμένοι με τους 44.131 παρόντες σε εκείνη τη μεγάλη σύναξη. Ένας αδελφός έγραψε: «Σας ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας για τη μετάδοση αυτής της εκδήλωσης. Αυτό μας έδειξε για άλλη μια φορά πόσο πολύ μας αγαπάτε».

Όταν οι Ισραηλίτες ιερείς σάλπιζαν μόνο με τη μία σάλπιγγα, «τότε μόνο οι αρχηγοί, οι κεφαλές των χιλιάδων», έπρεπε να εμφανιστούν στη σκηνή της συνάντησης. (Αριθ. 10:4) Εκεί μπορούσαν να λάβουν πληροφορίες και εκπαίδευση από τον Μωυσή. Αυτό τους βοηθούσε να φροντίζουν για τις ευθύνες τους στις φυλές τους. Αν ήσασταν ένας από αυτούς τους αρχηγούς, δεν θα κάνατε το παν για να παρευρεθείτε και να ωφεληθείτε;

Σήμερα, οι πρεσβύτεροι δεν είναι «αρχηγοί» ούτε καταδυναστεύουν το ποίμνιο του Θεού που είναι στη φροντίδα τους. (1 Πέτρ. 5:1-3) Ασφαλώς όμως κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να ποιμαίνουν το ποίμνιο. Γι’ αυτό, ανταποκρίνονται πρόθυμα όταν προσκαλούνται για επιπρόσθετη εκπαίδευση, λόγου χάρη στη Σχολή Διακονίας της Βασιλείας. Κατά τη διάρκεια αυτών των μαθημάτων, οι πρεσβύτεροι διδάσκονται να χειρίζονται πιο αποτελεσματικά τα εκκλησιαστικά ζητήματα. Αυτό ανεβάζει το πνευματικό επίπεδο όλων. Ακόμα και αν δεν έχετε παρακολουθήσει κάποια από αυτές τις σχολές, πιθανότατα ωφελείστε από εκείνους που τις έχουν παρακολουθήσει.

Κατά καιρούς, οι Ισραηλίτες ιερείς σάλπιζαν με διακυμάνσεις. Έτσι ανάγγελλαν ότι ο Ιεχωβά ήθελε να μετακινηθεί ολόκληρο το στρατόπεδο. (Αριθ. 10:5, 6) Η μετακίνηση του στρατοπέδου αποτελούσε θαυμάσια επίδειξη οργάνωσης, αλλά ταυτόχρονα και τεράστιο εγχείρημα για όλους. Κάποιοι ίσως είχαν ενίοτε ανάμεικτα αισθήματα για αυτό. Γιατί;

Ορισμένοι ίσως θεωρούσαν ότι τα καλέσματα για μετακίνηση ακούγονταν υπερβολικά συχνά και απρόσμενα. «Άλλες φορές το σύννεφο παρέμενε μόνο από το βράδυ μέχρι το πρωί». Άλλες φορές πάλι, οι μετακινήσεις απείχαν μεταξύ τους «είτε δύο ημέρες είτε έναν μήνα είτε περισσότερο». (Αριθ. 9:21, 22) Πόσες φορές μετακινήθηκε τελικά το στρατόπεδο; Το 33ο κεφάλαιο των Αριθμών αναφέρει περίπου 40 τοποθεσίες όπου στρατοπέδευσαν οι Ισραηλίτες.

Σε κάποιες περιπτώσεις, μερικοί ίσως έβρισκαν ένα μέρος με σκιά. Αυτό θα ήταν πολύ ευχάριστο μέσα στη «μεγάλη και φοβερή έρημο». (Δευτ. 1:19) Ως εκ τούτου, κάποιος θα μπορούσε να μπει στον πειρασμό να σκεφτεί ότι η μετακίνηση θα άλλαζε την κατάσταση προς το χειρότερο.

Όταν οι φυλές άρχιζαν να αναχωρούν, κάποιοι ίσως δυσκολεύονταν να περιμένουν τη σειρά τους. Το σάλπισμα με διακυμάνσεις το άκουγαν όλοι, αλλά δεν γινόταν να αναχωρήσουν όλοι ταυτόχρονα. Εκείνο το σάλπισμα σήμαινε ότι έπρεπε να αναχωρήσουν οι φυλές που ήταν στρατοπεδευμένες προς την ανατολή, συγκεκριμένα οι φυλές του Ιούδα, του Ισσάχαρ και του Ζαβουλών. (Αριθ. 2:3-7· 10:5, 6) Έπειτα, οι ιερείς σάλπιζαν με διακυμάνσεις για δεύτερη φορά δίνοντας το σύνθημα για να αναχωρήσει η τρίφυλη υποδιαίρεση που στρατοπέδευε προς τον νότο. Οι ιερείς συνέχιζαν με αυτόν τον τρόπο ώσπου αναχωρούσε ολόκληρο το στρατόπεδο.

Ίσως και εσείς να είχατε ανάμεικτα αισθήματα για κάποια οργανωτική προσαρμογή. Ίσως νιώσατε να πελαγώνετε κάποια φορά που έγιναν αρκετές απροσδόκητες αλλαγές. Ή ίσως σας άρεσαν κάποιες διευθετήσεις και θα προτιμούσατε να μην είχαν αλλάξει. Όποιος και αν ήταν ο λόγος, ίσως νιώσατε ότι δοκιμαζόταν η υπομονή σας, και χρειάστηκε χρόνος για να προσαρμοστείτε. Παρ’ όλα αυτά, αν προσπαθούμε να ανταποκρινόμαστε όπως ξέρουμε ότι οφείλουμε να κάνουμε, πιθανότατα θα δούμε ότι μας ευλογεί ο Θεός.

Την εποχή του Μωυσή, ο Ιεχωβά οδήγησε εκατομμύρια άντρες, γυναίκες και παιδιά μέσα από την έρημο. Χωρίς τη φροντίδα και την κατεύθυνσή του, δεν θα είχαν επιβιώσει. Σήμερα, εμείς επιβιώνουμε πνευματικά με την καθοδηγία του Ιεχωβά. Μάλιστα, δεν επιβιώνουμε απλώς, αλλά ευημερούμε! Ας είμαστε λοιπόν όλοι αποφασισμένοι να ανταποκρινόμαστε όπως ανταποκρίνονταν οι πιστοί Ισραηλίτες στα χαρακτηριστικά σαλπίσματα!