Κεφάλαιο 12

Τερματίζεται η Ανοχή της Πονηρίας

 1. Αντί να συμμετέχει απλώς σε θρησκευτικές τυπικότητες στο ναό, τι έπρεπε να κάνει το έθνος του Ισραήλ για να έχει τις ευλογίες που υποσχόταν ο Ιεχωβά στη διαθήκη του;

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ έθνος του Ισραήλ είχε στην Ιερουσαλήμ το όμορφο σύμβολο της αγνής λατρείας του μόνου ζωντανού και αληθινού Θεού. Επρόκειτο για τον ιερό, ανοικοδομημένο ναό του. Ωστόσο, το έθνος έπρεπε να κάνει περισσότερα από το να συμμετέχει απλώς σε στερεότυπες τελετουργικές εκδηλώσεις σε εκείνο το κέντρο λατρείας. Το εκλεκτό έθνος του Ισραήλ, έχοντας τον ανοικοδομημένο ναό της λατρείας του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, έπρεπε να ζει καθημερινά σύμφωνα με εκείνη τη θρησκεία, από άκρη σε άκρη της θεόδοτης γης του. Τότε η θρησκεία του δεν θα ήταν απλώς ένας ευσεβής τυπικισμός, αλλά μια ζωντανή εμπειρία. Δεν θα είχε ως αποτέλεσμα να βεβηλώνεται ο ιερός οίκος της λατρείας του Ιεχωβά. Δεν θα επέσυρε χλευασμό και ονειδισμό στο όνομα του Θεού. Τότε εκείνος θα μπορούσε ευχαρίστως να ευλογήσει τους λάτρεις του, τους κατοίκους εκείνης της γης, σύμφωνα με την υπόσχεση της επίσημης διαθήκης που είχε συνάψει με το έθνος. Δεν θα αναγκαζόταν να στείλει θανατηφόρα κατάρα πάνω σε εκείνους που δεν ζούσαν σύμφωνα με τη διαθήκη.

 2. (α) Σύμφωνα με τα εδάφια Ψαλμός 97:​10, 11, τι πρέπει να μισούν οι λάτρεις του Ιεχωβά; (β) Σε αρμονία με ποιο σκοπό του Θεού δεν θα πρέπει να ανέχονται αυτοί την πονηρία στη θεόδοτη επικράτειά τους;

² Οι ειλικρινείς λάτρεις Του πρέπει να τρέφουν γνήσιο μίσος για την πονηρία. Γι’ αυτό, ο θεόπνευστος ψαλμωδός τούς παροτρύνει: «Εσείς που αγαπάτε τον Ιεχωβά, να μισείτε το κακό. Αυτός φυλάει την ψυχή των οσίων του· τους ελευθερώνει από το χέρι των πονηρών. Φως έλαμψε για τον δίκαιο και χαρά για εκείνους που είναι ευθείς στην καρδιά». (Ψαλμός 97:​10, 11) Δεν πρέπει να είναι ανεκτή η πονηρία εκεί που κατοικούν όσοι αγαπούν τον Ιεχωβά, στη θεόδοτη επικράτειά τους. Στον ορισμένο του καιρό, στον οποίο μένει αυστηρά προσκολλημένος, θα τερματίσει όλη την πονηρία σε ολόκληρη τη γη, μαζί με όλες τις τρομερές συνέπειές της. Δεν θα ανεχτεί πλέον την πονηρία. Χαιρετίστε αυτόν τον καιρό που θα σημάνει ευτυχία για όλους τους ανθρώπους δίκαιης διάθεσης!

 3. Σε αρμονία με αυτό το θέμα, ποιο όραμα δόθηκε στη συνέχεια, και προς ενθάρρυνση τίνων καταγράφηκε;

³ Σε αρμονία με αυτή την ευχάριστη προοπτική βρίσκεται το θέμα του έκτου οράματος που δόθηκε στον προφήτη Ζαχαρία την εικοστή τέταρτη ημέρα του ενδέκατου σεληνιακού μήνα (Σεβάτ) το έτος 519 Π.Κ.Χ. Για να διαφυλαχτεί αυτό το όραμα προς δική μας ενθάρρυνση στο σημερινό καιρό της πλήρους εκπλήρωσής του, ο προφήτης το κατέγραψε κατόπιν θεϊκής έμπνευσης.

ΤΟ ΕΚΤΟ ΟΡΑΜΑ

4, 5. (α) Τι ανέφερε ότι είδε ο Ζαχαρίας προς τον άγγελο που έδινε την ερμηνεία; (β) Πώς κινούνταν ο ρόλος στον αέρα, πόση ήταν η γραπτή του επιφάνεια και τι είδους άγγελμα περιείχε;

⁴ Ο Ζαχαρίας γράφει: «Τότε σήκωσα ξανά τα μάτια μου και είδα έναν ρόλο που πετούσε. Εκείνος [ο άγγελος που έδινε την ερμηνεία], λοιπόν, μου είπε: “Τι βλέπεις;” Και εγώ είπα: “Βλέπω έναν ρόλο που πετάει, το μήκος του οποίου είναι είκοσι πήχεις και το πλάτος του δέκα πήχεις”».​—⁠Ζαχαρίας 5:​1, 2.

⁵ Ο ρόλος είναι ανοιχτός. Επίπεδος όπως είναι, γλιστράει στον αέρα σαν να είχε φτερά αεροπλάνου. Είναι ένας μεγάλος ρόλος, αφού έχει είκοσι πήχεις μήκος και δέκα πήχεις πλάτος, καλύπτοντας έτσι μια έκταση διακοσίων τετραγωνικών πήχεων, δηλαδή, περίπου σαράντα τετραγωνικών μέτρων. Αν μάλιστα είχαν γραφτεί και οι δύο πλευρές του ρόλου, θα είχαμε ογδόντα τετραγωνικά μέτρα γραπτής επιφάνειας. Και ήταν όντως γραμμένος και στις δύο πλευρές. Άρα μπορούσε να μεταδώσει ένα εντυπωσιακά μεγάλο άγγελμα. Ήταν το άγγελμα ευνοϊκό για εκείνη τη γη ή δυσμενές; Αυτό θα μας έδινε και μια ένδειξη του τι σήμαινε ο ρόλος που πετούσε. Ο Ζαχαρίας ήθελε να μάθει. Το ίδιο θέλουμε και εμείς.

 6. Τι σήμαινε ο ρόλος που πετούσε, σύμφωνα με την εξήγηση του αγγέλου που έδινε την ερμηνεία;

⁶ Τι είπε ο άγγελος που έδινε την ερμηνεία; «Τότε μου είπε: “Αυτή είναι η κατάρα που εξέρχεται καλύπτοντας την επιφάνεια όλης της γης, επειδή όποιος κλέβει, σύμφωνα με όσα λέει αυτή στη μία πλευρά, έχει διαφύγει την τιμωρία· και όποιος κάνει όρκο, σύμφωνα με όσα λέει αυτή στην άλλη πλευρά, έχει διαφύγει την τιμωρία”».​—⁠Ζαχαρίας 5:3.

7, 8. Ποια ερωτήματα δημιουργούνται σε σχέση με τον κλέφτη και όποιον κάνει ψευδή όρκο στο όνομα του Ιεχωβά, και τι λέει ο Ιεχωβά ότι θα κάνει η κατάρα;

⁷ Τι πρόκειται να συμβεί, λοιπόν, σε εκείνους που πράττουν το κακό και οι οποίοι μέχρι τώρα έχουν μείνει ατιμώρητοι; Σύμφωνα με όσα είναι γραμμένα στη μία πλευρά του ρόλου, ποια κατάρα θα πέσει πάνω στον κλέφτη που μέχρι στιγμής έχει διαφύγει την τιμωρία; Και, σύμφωνα με όσα είναι γραμμένα στην άλλη πλευρά του ρόλου, ποια κατάρα θα πέσει πάνω σε αυτόν που είναι ένοχος σε σχέση με όρκο; Η απάντηση ενδιαφέρει και εμάς σήμερα, επειδή στην εποχή μας όλη η γη βρίθει από κλέφτες και από άτομα που δεν ζουν σύμφωνα με τους όρκους τους. Τι έχει να μας πει ο άγγελος που δίνει την ερμηνεία; Τα ακόλουθα:

⁸ «“Εγώ την έκανα να εξέλθει”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, “και θα μπει μέσα στο σπίτι του κλέφτη και μέσα στο σπίτι αυτού που κάνει ψευδή όρκο στο όνομά μου· και θα μείνει στο μέσο του σπιτιού του και θα εξολοθρεύσει αυτό και τα ξύλα του και τις πέτρες του”».​—⁠Ζαχαρίας 5:4.

 9. Μέχρι ποιου σημείου θα έφτανε η εξολόθρευση​—⁠μήπως θα περιοριζόταν μόνο στα σπίτια;

⁹ Οι κλέφτες, καθώς και όποιοι έκαναν ψευδή όρκο στο όνομα του Ιεχωβά, ήταν καταραμένοι να υποστούν καταστροφή. Δεν θα εξολοθρεύονταν μόνο τα σπίτια τους, τα ξύλα, οι πέτρες και ό,τι άλλο υπήρχε σε αυτά, αλλά θα εξολοθρεύονταν και οι ίδιοι οι κλέφτες και οι ψεύδορκοι. Το μέρος όπου έμεναν θα χανόταν από εκείνη τη γη, και μαζί με τις κατοικίες τους θα χάνονταν και οι ίδιοι. Αυτή ήταν πράγματι μια τρομερή κατάρα! Δριμύτατη!

10. Για ποια περιοχή ίσχυαν αυτά, και γιατί αυτό έκανε την κλοπή και την ψευδορκία ακόμη πιο σοβαρά πράγματα;

¹⁰ Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι τα παραπάνω ίσχυαν για την περιοχή όπου κατοικούσε το υπόλοιπο των άλλοτε εξόριστων Ιουδαίων, οι οποίοι είχαν απελευθερωθεί από τη Βαβυλώνα και είχαν επιστρέψει στη γη του Ιούδα με σκοπό την ανοικοδόμηση του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Αυτό έκανε τα πράγματα ακόμη πιο σοβαρά. Σύμφωνα με τις Δέκα Εντολές, όπως αυτές δόθηκαν μέσω του προφήτη Μωυσή, οι φυσικοί αυτοί περιτμημένοι Ιουδαίοι είχαν θεϊκή εντολή να μην κλέβουν, να μην ψευδορκούν και να μην ψευδομαρτυρούν. Επομένως, αν κάποιος έκλεβε από τον εκλεκτό λαό του Θεού, στην πραγματικότητα έκλεβε από τον Ιεχωβά. Αν κάποιος ορκιζόταν ψευδώς στο άγιο όνομα του Ιεχωβά, δεν έλεγε ψέματα μόνο σε εκείνον στον οποίο δινόταν ο όρκος ως διαβεβαίωση ή εγγύηση, αλλά και στον Ιεχωβά. Έκανε κακή χρήση του ονόματός Του· χρησιμοποιούσε το όνομά Του με μάταιο τρόπο. (Έξοδος 20:​7, 15, 16) Παρ’ όλο που οι κλέφτες και οι ψεύδορκοι γλίτωναν για κάποιο διάστημα την τιμωρία από εκείνους που έπρεπε να επιβάλλουν το νόμο του Θεού, ωστόσο η κατάρα Του ίσχυε για αυτούς τους παραβάτες και στον ορισμένο καιρό θα εκτελούνταν εναντίον τους.

ΜΟΡΦΕΣ ΚΛΟΠΗΣ

11. Μήπως η πείνα καθιστούσε δικαιολογημένη την κλοπή, και αν όχι, ποιες ήταν οι συνέπειες μιας τέτοιας κλοπής σύμφωνα με τον Σολομώντα και τον παροιμιαστή Αγούρ;

¹¹ Ανεξάρτητα από το κίνητρο που οδηγούσε στην κλοπή και από το πόσο δικαιολογημένη μπορεί να φαινόταν αυτή υπό κάποιες συνθήκες, η κλοπή εξακολουθούσε να είναι αμαρτία και άξιζε την τιμωρία που όριζε ο νόμος του Θεού. Ο θεόπνευστος σοφός Βασιλιάς Σολομών είπε: «Τον κλέφτη δεν τον καταφρονούν, αν κλέβει για να χορτάσει την ψυχή του όταν πεινάει. Αν όμως πιαστεί, θα επανορθώσει δίνοντας εφταπλάσια· όλα τα πολύτιμα πράγματα του σπιτιού του θα δώσει». (Παροιμίες 6:​30, 31) Ο παροιμιαστής Αγούρ, ο γιος του Ιακέ, δεν ήθελε να βρεθεί σε μια τέτοια κατάσταση που θα τον εξωθούσε να κλέψει, γιατί διέκρινε ότι αυτό περιλάμβανε ή επηρέαζε τον Θεό του. Γι’ αυτόν το λόγο, προσευχήθηκε στον Θεό: «Την αναλήθεια και τον ψεύτικο λόγο απομάκρυνε από εμένα. Μη μου δώσεις ούτε φτώχεια ούτε πλούτο. Την τροφή που μου αναλογεί ας τρώω με λαχτάρα, για να μη χορτάσω και σε αρνηθώ και πω: “Ποιος είναι ο Ιεχωβά;” και για να μην πέσω σε φτώχεια και κλέψω και προσβάλω το όνομα του Θεού μου». (Παροιμίες 30:​1, 8, 9) Πώς θα πρόσβαλλε το όνομα του Θεού του με τη διάπραξη κλοπής;

12. (α) Στο φως των Δέκα Εντολών, πώς αποτελεί η κλοπή, ακόμη και όταν πεινάει κανείς, προσβολή του ονόματος του Θεού; (β) Τι λέει ο απόστολος Παύλος σχετικά με αυτό;

¹² Αυτό θα συνέβαινε επειδή η κλοπή αποτελεί έκφραση ειδωλολατρίας. Ο κλέφτης ειδωλοποιεί τον εαυτό του ή το αντικείμενο που κλέβει. Εποφθαλμιά κάτι που δεν δικαιούται και το οποίο ανήκει σε κάποιον άλλον. Για να γλιτώσει την τιμωρία που επισύρει η κλοπή, παίρνει το αντικείμενο που εποφθαλμιά όταν ο κάτοχός του ή αυτοί που επιβάλλουν το νόμο δεν τον βλέπουν. Εφόσον η εντολή κατά της κλοπής δόθηκε βάσει του ονόματος του Ιεχωβά​—⁠του ονόματος του Θεού⁠—​αυτός που κλέβει περιφρονεί το όνομα του Θεού και το προσβάλλει σαν να μην έχει αυτό ισχύ ή σπουδαιότητα. Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς κληρονόμους της ουράνιας βασιλείας του Θεού: «Κανένας πόρνος ή ακάθαρτος ή άπληστος​—που σημαίνει ότι είναι ειδωλολάτρης—​δεν έχει κληρονομιά στη βασιλεία του Χριστού και του Θεού». (Εφεσίους 5:​5) Έγραψε επίσης: «Νεκρώστε, λοιπόν, τα μέλη του σώματός σας τα οποία είναι πάνω στη γη όσον αφορά την πορνεία, την ακαθαρσία, τη σεξουαλική όρεξη, τη βλαβερή επιθυμία και την πλεονεξία, η οποία είναι ειδωλολατρία». (Κολοσσαείς 3:​5) Ο Παύλος μπορεί να είχε υπόψη του την προφητεία του Ζαχαρία όταν έγραψε: «Ο κλέφτης ας μην κλέβει πια, αλλά απεναντίας ας εργάζεται σκληρά, κάνοντας με τα χέρια του ό,τι είναι καλό έργο, για να έχει να δίνει σε εκείνον που έχει ανάγκη».​—⁠Εφεσίους 4:​28, 25.

13. (α) Πώς επηρεάζει η «κατάρα» τον αφιερωμένο, βαφτισμένο Χριστιανό που αρχίζει να κλέβει; (β) Ποια κλοπή είναι σοβαρότερη από το να κλέψει κανείς τα υλικά υπάρχοντα κάποιου;

¹³ Αν ένας αφιερωμένος, βαφτισμένος Χριστιανός επιστρέψει στη συνήθεια της κλοπής που μπορεί να είχε πριν από τη μεταστροφή του ή αρχίσει τώρα να κλέβει, προσβάλλει το όνομα του Θεού του. Εφόσον ως κλέφτης δεν μπορεί να κληρονομήσει τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού, επισύρει στον εαυτό του θεϊκή κατάρα. Αυτό θα σημάνει την καταστροφή του, γιατί αν δεν καταφέρει να μπει στη βασιλεία στην οποία κλήθηκε, δεν θα του απομένει πια τίποτα άλλο. Ωστόσο, δεν είναι απαραίτητο να κλέψει κανείς υλικά πράγματα από κάποιον για να γίνει κλέφτης. Σοβαρότερες συνέπειες έχει η κλοπή των λόγων του Θεού. Ο Θεός είναι εναντίον μιας τέτοιας κλοπής.

14. Τι λέει ο Ιεχωβά στα εδάφια Ιερεμίας 23:​30⁠-⁠32 για αυτούς που κλέβουν τα λόγια Του;

¹⁴ «“Γι’ αυτό λοιπόν, εγώ είμαι εναντίον των προφητών”, λέει ο Ιεχωβά, “οι οποίοι κλέβουν τα λόγια μου, ο καθένας από το σύντροφό του”. “Εγώ είμαι εναντίον των προφητών”, λέει ο Ιεχωβά, “οι οποίοι χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους για να λένε: «Ήρθε λόγος!»” “Εγώ είμαι εναντίον των προφητών με τα ψεύτικα όνειρα”, λέει ο Ιεχωβά, “οι οποίοι τα αφηγούνται και κάνουν το λαό μου να περιπλανιέται με τα ψεύδη τους και με την καύχησή τους”. “Εγώ, όμως, δεν τους έστειλα ούτε τους διέταξα. Δεν πρόκειται, λοιπόν, να ωφελήσουν αυτόν το λαό”, λέει ο Ιεχωβά».​—⁠Ιερεμίας 23:​30⁠-⁠32.

15. (α) Τι πρέπει να λεχθεί ως προς το ενδεχόμενο να κλέβουμε λόγια του συντρόφου μας όταν παραθέτουμε από την Αγία Γραφή σε άλλους; (β) Πώς έκλεβαν οι ψευδοπροφήτες των ημερών του Ιερεμία τα λόγια του Θεού από το σύντροφό τους;

¹⁵ Το να κλέβει κάποιος τα λόγια του Ιεχωβά από το σύντροφό του είναι σοβαρό ζήτημα. Πώς γίνεται αυτή η κλοπή; Μήπως κλέβουμε τα λόγια του Ιεχωβά από τον προφήτη όταν παραθέτουμε τα λόγια του τα οποία Εκείνος τον ενέπνευσε να πει; Όχι, γιατί αναγνωρίζουμε δεόντως το θεόπνευστο προφήτη του οποίου τα λόγια παραθέτουμε για να υποστηρίξουμε τις δηλώσεις μας ή να αποδείξουμε κάποια διδασκαλία. Παραπέμπουμε τους ανθρώπους στο βιβλίο, στο κεφάλαιο και στο εδάφιο της Αγίας Γραφής από το οποίο παραθέτουμε. Δεν ενεργούμε όπως οι ψευδοπροφήτες στις ημέρες του Ιερεμία. Εκείνοι οι προφήτες έπαιρναν την προφητεία του ανθρώπου τον οποίο είχε εμπνεύσει ο Ιεχωβά να προφητεύσει και κατόπιν παρουσίαζαν την προφητεία ως δική τους. Και, φυσικά, όταν επαύξαναν την προφητεία την οποία είχαν κλέψει, δεν είχαν τη θεϊκή καθοδηγία σε αυτό. Το αποτέλεσμα ήταν ότι είτε δεν την εξηγούσαν σωστά είτε έκαναν αυθαίρετες προσθήκες είτε νόθευαν, διέστρεφαν, νέρωναν την προφητεία. Έτσι λοιπόν, χρησιμοποιούσαν την προφητεία αυτή, την οποία είχαν οικειοποιηθεί, για δικούς τους ιδιοτελείς σκοπούς.

16. Πώς έκλεβαν το όνομα του Θεού εκείνοι που ισχυρίζονταν ότι ήταν θεόπνευστοι προφήτες ή εκείνοι που δεν αφηγούνταν παρά όνειρα;

¹⁶ Παρουσιάζονταν ως προφήτες με το να λένε​—⁠σαν να είχαν θεϊκή έμπνευση⁠—​«Ήρθε λόγος!» Κατόπιν έκλεβαν πραγματικά το όνομα του Ιεχωβά καθώς το συνέδεαν με το δικό τους “λόγο” με τον οποίο δεν σχετιζόταν αυτό. Ονειρεύονταν ψεύτικα όνειρα για το μέλλον ώστε να επηρεάσουν το λαό εναντίον των αληθινών εκπροσώπων του Ιεχωβά. Με τα ψεύτικα όνειρά τους και την καυχησιολογία τους σχετικά με το μέλλον, έκαναν το λαό να παραστρατεί θρησκευτικά και πνευματικά και τον άφηναν απροετοίμαστο όσον αφορά τις πραγματικές μελλοντικές εξελίξεις. Ο Ιεχωβά δεν τους είχε στείλει ούτε τους είχε διατάξει, και γι’ αυτόν το λόγο δεν είχαν το δικαίωμα να κλέβουν το όνομα του Θεού από τη δικαιωματική του θέση και να το χρησιμοποιούν για να επιτύχουν τους απατηλούς τους σκοπούς. Τέτοιου είδους κλέφτες δεν ωφελούσαν κανέναν.

17. Τι προειδοποίησε ο Ιεχωβά ότι πλησίαζε, και με ποιον τρόπο ήταν υπεύθυνοι για τη συμπεριφορά του λαού οι προφήτες που δεν είχαν σταθεί στο στενό Του περιβάλλον;

¹⁷ «Διότι ποιος στάθηκε στο στενό περιβάλλον του Ιεχωβά για να δει και να ακούσει το λόγο του; Ποιος έδωσε προσοχή στο λόγο του για να τον ακούσει; Δείτε! Η ανεμοθύελλα του Ιεχωβά​—ναι, οργή—​πρόκειται να εξέλθει, και μάλιστα ανεμοστρόβιλος. Πάνω στο κεφάλι των πονηρών θα στροβιλιστεί. Ο θυμός του Ιεχωβά δεν θα απομακρυνθεί μέχρι αυτός να εκτελέσει και να πραγματοποιήσει τις σκέψεις της καρδιάς του. Στο τελικό διάστημα των ημερών θα δώσετε την προσοχή σας σε αυτό και θα το κατανοήσετε. Δεν έστειλα τους προφήτες αυτούς, και όμως έτρεξαν. Δεν τους μίλησα, και όμως προφήτευσαν. Αλλά αν είχαν σταθεί στο στενό μου περιβάλλον, τότε θα είχαν κάνει το λαό μου να ακούσει τα λόγια μου, και θα τους είχαν παρακινήσει να επιστρέψουν από την κακή οδό τους και από την κακία των ενεργειών τους».​—⁠Ιερεμίας 23:​18⁠-⁠22.

18. Με ποιον τρόπο έχουν κάνει οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου αυτό για το οποίο μας προειδοποιεί το εδάφιο Αποκάλυψη 22:​19, και πώς έχουν κλέψει τα λόγια των συντρόφων τους;

¹⁸ Τα παραπάνω συμφωνούν με τα όσα λέχθηκαν στους αφιερωμένους, βαφτισμένους Χριστιανούς στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής: «Αν κάποιος αφαιρέσει οτιδήποτε από τα λόγια του ρόλου αυτής της προφητείας, ο Θεός θα αφαιρέσει τη μερίδα του από τα δέντρα της ζωής και από την άγια πόλη, πράγματα που είναι γραμμένα σε αυτόν το ρόλο». (Αποκάλυψη 22:​19) Διδάσκοντας ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης δεν έχει προφητική αξία ή ότι η Αγία Γραφή είναι γεμάτη μύθους, θρύλους και απίθανες καταστάσεις, ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου έχει σαφώς αφαιρέσει πολλά από το Λόγο του Θεού, και έτσι τον κρατάει μακριά από τον ανυποψίαστο λαό. Πόσο συχνά, είτε σε πολιτικές εκστρατείες είτε σε καιρό πολέμου, δεν έχει καταχραστεί ιδιοτελώς ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου κάποιο Γραφικό εδάφιο και δεν το έχει χρησιμοποιήσει ως πρόφαση για να μιλήσει στις εκκλησίες του για την πολιτική του κόσμου, για σχέδια κοινωνικής μεταρρύθμισης και για πολεμική προπαγάνδα! Δεν είναι αυτό σαν να κλέβει κάποιος το λόγο του Ιεχωβά από το σύντροφό του;

19. Πώς μπορούμε εμείς, σαν τον απόστολο Παύλο, να αποφύγουμε την κατάρα που δίνει ο Θεός σε όσους κλέβουν τα λόγια του Θεού από εκείνους που τα χρειάζονται;

¹⁹ Αντί να κλέβουμε οτιδήποτε από το Λόγο του Θεού σε βάρος εκείνων που αξίζουν να τον ακούσουν, πρέπει να μιμούμαστε το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου, ο οποίος είπε: «Δεν δίστασα να σας πω οποιαδήποτε από τα πράγματα που ήταν επωφελή και να σας διδάξω δημόσια και από σπίτι σε σπίτι. Αλλά έδωσα πλήρως μαρτυρία σε Ιουδαίους και Έλληνες σχετικά με τη μετάνοια προς τον Θεό και την πίστη στον Κύριό μας Ιησού. Γι’ αυτό, σας καλώ να πείτε ως μάρτυρες αυτήν εδώ την ημέρα ότι είμαι καθαρός από το αίμα όλων, γιατί δεν δίστασα να σας πω όλη τη βουλή του Θεού». (Πράξεις 20:​19⁠-⁠21, 26, 27) Όπως ο Παύλος, δεν θέλουμε να επισύρουμε στον εαυτό μας κατάρα λόγω πνευματικής κλοπής.

ΨΕΥΔΟΡΚΙΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

20. Ποια χαρακτηριστική περίπτωση ψευδορκίας στο όνομα του Θεού, μέσα στον Ιούδα, θα θυμούνταν καλά ο προφήτης Ζαχαρίας και οι Ιουδαίοι συμπατριώτες του;

²⁰ Ο Ζαχαρίας και οι υπόλοιποι αποκαταστημένοι Ιουδαίοι της εποχής του θα θυμούνταν καλά ένα χαρακτηριστικό ιστορικό γεγονός που έδειχνε πόσο πολύ ενοχλεί τον Θεό το να ορκίζεται κάποιος ψευδώς στο όνομά Του. Πρόκειται για την περίπτωση του τελευταίου τους βασιλιά στο θρόνο της Ιερουσαλήμ, δηλαδή του Βασιλιά Σεδεκία, γιου του Ιωσία. Αυτός πέθανε τυφλός σε μια φυλακή στη Βαβυλώνα προτού απελευθερωθεί το πιστό Ιουδαϊκό υπόλοιπο από τη βαβυλωνιακή εξορία. Γιατί; Το υπόμνημα των εδαφίων 2 Χρονικών 36:​12, 13 εξηγεί το γιατί, λέγοντας: «Έπραξε το κακό στα μάτια του Ιεχωβά του Θεού του. Δεν ταπείνωσε τον εαυτό του ενώπιον του Ιερεμία του προφήτη και σύμφωνα με την προσταγή του Ιεχωβά. Και μάλιστα στασίασε εναντίον του Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα, ο οποίος τον είχε βάλει να ορκιστεί στον Θεό· και γινόταν όλο και πιο σκληροτράχηλος και σκληρόκαρδος για να μην επιστρέψει στον Ιεχωβά, τον Θεό του Ισραήλ».

21. Σύμφωνα με τα εδάφια Ιεζεκιήλ 17:​16⁠-⁠20, ποια απόφαση πήρε ο Ιεχωβά αναφορικά με τον άπιστο Βασιλιά Σεδεκία;

²¹ Σχετικά με τον όρκο που είχε δώσει ο Βασιλιάς Σεδεκίας στον Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα εν ονόματι του Ιεχωβά, τα εδάφια Ιεζεκιήλ 17:​16⁠-⁠20 μας αναφέρουν την εξής απόφαση του Ιεχωβά:

«“Όσο βέβαιο είναι ότι εγώ ζω”, λέει ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά, “στον τόπο του βασιλιά [Ναβουχοδονόσορα] ο οποίος έθεσε ως βασιλιά εκείνον που καταφρόνησε τον όρκο του και που παραβίασε τη διαθήκη του, με αυτόν στο μέσο της Βαβυλώνας θα πεθάνει. . . . Και καταφρόνησε όρκο με το να παραβιάσει διαθήκη, και ορίστε! είχε δώσει το χέρι του και όμως έκανε όλα αυτά τα πράγματα. Δεν θα διαφύγει”. “Γι’ αυτό, να τι είπε ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά: «Όσο βέβαιο είναι ότι εγώ ζω, τον όρκο μου τον οποίο καταφρόνησε και τη διαθήκη μου την οποία παραβίασε​—ναι, θα τα φέρω πάνω στο κεφάλι του. Και θα απλώσω πάνω του το δίχτυ μου, και σίγουρα θα πιαστεί στο κυνηγετικό μου δίχτυ· και θα τον φέρω στη Βαβυλώνα και θα θέσω εκεί τον εαυτό μου σε κρίση μαζί του αναφορικά με την απιστία του με την οποία ενήργησε εναντίον μου»”».

22. Πώς καταπάτησε τον όρκο του ο Βασιλιάς Σεδεκίας, και παρά τη συμβουλή τίνος το έκανε αυτό;

²² Εφόσον ο Βασιλιάς Σεδεκίας είχε ορκιστεί στον Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα στο όνομα του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά, όφειλε ενώπιον του Θεού να κρατήσει τον όρκο του και να εκπληρώσει τη διαθήκη που είχε συνάψει, σύμφωνα με την οποία θα ήταν υποτελής βασιλιάς στο βασιλιά της Βαβυλώνας. Αψήφησε, όμως, τη θεόπνευστη συμβουλή του προφήτη Ιερεμία, έγινε επίορκος, καταπάτησε τον όρκο του και στασίασε στρεφόμενος στον Φαραώ της Αιγύπτου για στρατιωτική βοήθεια.​—⁠Ιεζεκιήλ 17:​11⁠-⁠15, 17· Ησαΐας 31:​1⁠-⁠3.

23. Όπως ο Σεδεκίας, πώς έχουν πάει να ζητήσουν βοήθεια τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου και ο κλήρος τους, παραβιάζοντας έτσι τη διαθήκη τους;

²³ Όπως ο Βασιλιάς Σεδεκίας, ο οποίος υπόκειτο στη διαθήκη του Νόμου την οποία είχε συνάψει ο Θεός με μεσίτη τον Μωυσή, τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου έχουν κατεβεί στη συμβολική Αίγυπτο για βοήθεια, ναι, στον κόσμο με το στρατιωτικό εξοπλισμό του. Οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου έχουν ακολουθήσει τα έθνη στα οποία ανήκουν ευλογώντας τα στρατεύματά τους, τα πολεμικά τους όπλα και τις πολεμικές τους επιχειρήσεις και αναπέμποντας προσευχές για αυτά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου, καθώς και ο κλήρος τους, που ισχυρίζονται ότι υπόκεινται στη νέα διαθήκη με τον Θεό της οποίας μεσίτης είναι ο Χριστός, έχουν παραβιάσει τη διαθήκη τους με τον Θεό. Ο κλήρος έχει παραβιάσει την ουδετερότητα που όλοι οι Χριστιανοί δεσμεύονται να διακρατούν όσον αφορά τις συγκρούσεις αυτού του κόσμου.

24. (α) Πώς συμπεριφέρθηκαν οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου σε σχέση με τις ευχές ή τους όρκους που έκαναν όταν χειροτονήθηκαν διάκονοι; (β) Τι τους περιμένει στην επερχόμενη «μεγάλη θλίψη», όταν ο Θεός θα εκτελέσει την «κατάρα» του ρόλου που πετούσε;

²⁴ Οποιεσδήποτε ευχές ή όρκους έκαναν στον Θεό οι κληρικοί του σχισματικού Χριστιανικού κόσμου όταν χειροτονήθηκαν διάκονοι των θρησκευμάτων στα οποία ανήκουν, τους έχουν παραβιάσει. Το έχουν κάνει αυτό με την κοσμική πορεία που ακολουθούν, παρότι γνωρίζουν καλά ότι «η φιλία με τον κόσμο είναι έχθρα με τον Θεό» και ότι «όποιος, λοιπόν, θέλει να είναι φίλος του κόσμου καθιστά τον εαυτό του εχθρό του Θεού». (Ιακώβου 4:​4) Τι μπορούμε να πούμε για την «κατάρα» την οποία συμβόλιζε ο ασυνήθιστα μεγάλος ρόλος που πετούσε καλύπτοντας όλη την επιφάνεια της γης; Θα μπει μέσα στους οίκους αυτών των πνευματικών ή θρησκευτικών κλεφτών; Θα εξολοθρεύσει αυτούς και όλους τους θρησκευτικούς οίκους τους όταν ο Θεός θα εκτελέσει αυτή την κατάρα; Δίχως άλλο, ναι! Αυτοί οι κληρικοί και τα καθ’ ομολογία Χριστιανικά έθνη στα οποία ανήκουν είναι «ασυνεπείς στις συμφωνίες τους» απέναντι στον Θεό, μολονότι θα έπρεπε να γνωρίζουν πάρα πολύ καλά «το δίκαιο διάταγμα του Θεού, ότι εκείνοι που πράττουν τέτοια πράγματα είναι άξιοι θανάτου». (Ρωμαίους 1:​31, 32) Αλίμονο σε αυτούς κατά την επερχόμενη «μεγάλη θλίψη», όταν ο Θεός θα εκτελέσει την κατάρα του “ρόλου που πετούσε”.​—⁠Ματθαίος 24:​21, 22.

25, 26. (α) Πού πρέπει τελικά να τερματιστούν οι μορφές πονηρίας οι οποίες προσδιορίζονται στο ρόλο που πετούσε; (β) Μέσω ποιας πορείας ενέργειας θα διαφύγουν οι αφιερωμένοι, βαφτισμένοι Χριστιανοί την «κατάρα» του ρόλου που πετούσε;

²⁵ Όπως στο όραμα του Ζαχαρία η κατάρα θα τερμάτιζε σε όλη τη γη του λαού Του την κλοπή και την ψευδορκία στο όνομα του Ιεχωβά, έτσι πρέπει να τερματιστούν αυτά τα πράγματα σε ολόκληρη τη γη. Και μάλιστα, το ίδιο πρέπει να γίνει τώρα στην πνευματική επικράτεια του αποκαταστημένου υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ του Ιεχωβά. Αυτές οι μορφές πονηρίας δεν πρόκειται να γίνουν πλέον ανεκτές ούτε και πρόκειται να παραμείνουν ατιμώρητες σε αυτή τη γη, η οποία ανήκει στον Δημιουργό της, τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά. Για να διαφύγουν την επερχόμενη εξολόθρευση, όλοι οι πλήρως αφιερωμένοι, βαφτισμένοι Χριστιανοί έχουν τη Γραφική υποχρέωση να μην είναι «μέρος αυτού του κόσμου», να προσκολλώνται άρρηκτα στη διακράτηση θεοκρατικής ουδετερότητας όσον αφορά τις ιδιοτελείς διαμάχες αυτού του κόσμου. Επειδή το αποκαταστημένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών το κάνει αυτό, εκπληρώνεται σε αυτούς η προφητεία των εδαφίων Αποκάλυψη 22:​3⁠-⁠5:

²⁶ «Και δεν θα υπάρξει πια καμιά κατάρα. Αλλά ο θρόνος του Θεού και του Αρνιού θα είναι στην πόλη, και οι δούλοι του θα του αποδίδουν ιερή υπηρεσία· και θα βλέπουν το πρόσωπό του, και το όνομά του θα είναι στα μέτωπά τους. Επίσης, νύχτα δεν θα υπάρχει πια, και αυτοί δεν χρειάζονται το φως του λυχναριού ούτε έχουν το φως του ήλιου, επειδή ο Ιεχωβά Θεός θα ρίχνει φως πάνω τους, και θα βασιλέψουν στους αιώνες των αιώνων».

Η ΠΟΝΗΡΙΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΦΕΡΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ

27. (α) Στο έβδομο όραμα, τι είδε ο Ζαχαρίας να εξέρχεται; (β) Ποιο ερώτημα ανακύπτει σε σχέση με τη φράση «η όψη τους σε όλη τη γη»;

²⁷ Εφόσον δεν πρόκειται να υπάρξει κατάρα από τον Θεό, δεν πρόκειται να υπάρξει πια πονηρία. Το ότι η πονηρία δεν θα ήταν πλέον ανεκτή μέσα στα όρια της ιδιοκτησίας του θεϊκού Δημιουργού μάς το δείχνει το έβδομο όραμα του προφήτη Ζαχαρία με κάποιους ενδιαφέροντες συμβολισμούς. Ας προσηλώσουμε τα μάτια της διάνοιάς μας στη λεκτική εικόνα που μας περιγράφει ο Ζαχαρίας: «Τότε ο άγγελος που μιλούσε μαζί μου εξήλθε και μου είπε: “Σήκωσε τα μάτια σου, παρακαλώ, και δες τι είναι αυτό που εξέρχεται”. Εγώ, λοιπόν, είπα: “Τι είναι αυτό;” Και εκείνος είπε: “Αυτό είναι το εφά που εξέρχεται”. Και συνέχισε και είπε: “Αυτή είναι η όψη τους σε όλη τη γη”». (Ζαχαρίας 5:​5, 6) Στη γλώσσα που χρησιμοποίησε ο άγγελος, δηλαδή στην εβραϊκή, η έκφραση που αποδίδεται «η όψη τους» σημαίνει κατά γράμμα «το μάτι τους». Παρόμοια περίπτωση έχουμε στο εδάφιο Αριθμοί 11:​7 όπου η έκφραση «το μάτι του» (δηλαδή του μάννα, που ήταν κάτι το πρωτόγνωρο) μεταφράζεται «η όψη του». Ωστόσο, η Μετάφραση των Εβδομήκοντα αποδίδει το εδάφιο Ζαχαρίας 5:​6 διαφορετικά: «Αύτη η αδικία αυτών εν πάση τη γη». Θα ήταν η «όψη» όλων αυτών άδικη;

28. Τι υποδεικνύει σε σχέση με αυτούς που βρίσκονται «σε όλη τη γη» το γεγονός ότι το δοχείο αυτό ήταν μια συγκεκριμένη μονάδα μέτρησης όγκου;

²⁸ Για να δώσουμε την απάντηση, θα πρέπει να δούμε τι βρίσκεται μέσα σε αυτό το εφά που πετάει, το οποίο, όπως διαπιστώνουμε, έχει ένα μολύβδινο καπάκι πάνω του. Ένα εφά χωρούσε είκοσι δύο λίτρα. Εφόσον αυτό είναι ένα μέτρο που αντιστοιχεί στο περιεχόμενό του, αυτό προφανώς σημαίνει ότι με το εφά μετριέται το περιεχόμενο του συμβολικού εφά και με βάση αυτό παρουσιάζεται η «όψη» όλων εκείνων που βρίσκονται σε εκείνη τη γη. Είναι άραγε αυτή άδικη, όπως υποδεικνύει η απόδοση της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα;

29. Τι αποκαλύφτηκε ότι βρισκόταν μέσα στο εφά, και ποιο όνομα δόθηκε στο περιεχόμενο;

²⁹ Ο Ζαχαρίας λέει: «Και το κυκλικό μολύβδινο καπάκι ανυψώθηκε· και αυτή είναι κάποια γυναίκα που κάθεται στο μέσο του εφά. Εκείνος, λοιπόν, είπε: “Αυτή είναι η Πονηρία”. Και την έριξε ξανά μέσα στο εφά, ρίχνοντας στη συνέχεια το μολύβδινο βάρος πάνω στο στόμιό του».​—⁠Ζαχαρίας 5:​7, 8.

30. (α) Τι εξεικόνιζε, λοιπόν, η «γυναίκα» που βρισκόταν μέσα στο εφά, και τι υποδήλωνε το γεγονός ότι ήταν περιορισμένη μέσα σε αυτό; (β) Μήπως το γεγονός ότι το δοχείο ήταν ένα εφά, το οποίο εφά χρησιμοποιούνταν σε εμπορικές δραστηριότητες, περιόριζε το είδος της πονηρίας που συμβολιζόταν εδώ, αλλά, εν πάση περιπτώσει, πού ανήκε αυτή η πονηρία;

³⁰ Επομένως, η πονηρία όλων των κατοίκων εκείνης της γης συμβολίζεται από μια γυναίκα. Τώρα, όμως, αυτή η «πονηρία» έχει τεθεί υπό περιορισμό, όπως η γυναίκα που βρίσκεται μέσα στο εφά. Αυτή η πονηρία έχει μετρηθεί, και ο καιρός κατά τον οποίο θα της επιτραπεί να παραμείνει σε εκείνη τη γη έχει και αυτός μετρηθεί από τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά. Για να παραμείνει υπό περιορισμό, τοποθετήθηκε πάνω στο στόμιο του εφά ένα βαρύ, κυκλικό, μολύβδινο καπάκι. Εφόσον το εφά ήταν μονάδα μέτρησης που χρησιμοποιούνταν στις συναλλαγές, πιθανόν να υποδηλώνει κάτι σχετικό με το εμπόριο και, επομένως, πιθανόν να περιέχει πονηρία σε σχέση με εμπορικές δραστηριότητες, ανέντιμες εμπορικές συναλλαγές. Αλλά όχι κατ’ ανάγκη! Όλοι οι τομείς των ανθρώπινων σχέσεων και δραστηριοτήτων μπορούν επίσης να μετρηθούν, και προφανώς υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να δούμε την «πονηρία» που συμβολίζεται εδώ. Καμιάς μορφής πονηρία δεν έχει θέση στη γη ή στην πνευματική επικράτεια του αφιερωμένου λαού του Ιεχωβά. Πρέπει να τοποθετηθεί σε ένα «δοχείο» και να σταλεί ολόκληρη έξω, εκεί που ανήκει. Δεν πρέπει να της επιτραπεί να παραμείνει.

31. Τι βλέπει στη συνέχεια ο Ζαχαρίας να γίνεται με το εφά;

³¹ Αυτή την απομάκρυνση και τη μεταφορά της “πονηρίας” περιγράφει το έβδομο όραμα του Ζαχαρία. Μπορούμε να χαρούμε μαζί του καθώς μας λέει: «Τότε σήκωσα τα μάτια μου και είδα να έρχονται δύο γυναίκες, και άνεμος ήταν στις φτερούγες τους. Και είχαν φτερούγες σαν τις φτερούγες του πελαργού. Και . . . σήκωσαν το εφά μεταξύ της γης και του ουρανού. Είπα, λοιπόν, στον άγγελο που μιλούσε μαζί μου: “Πού πηγαίνουν το εφά;”»​—⁠Ζαχαρίας 5:​9, 10.

32. Πώς αντιδιαστέλλονται αυτές οι δύο γυναίκες με τη γυναίκα που βρισκόταν μέσα στο εφά, και τι υποδηλώνει το ότι είχαν άνεμο στις φτερούγες τους;

³² Δύο συμβολικές γυναίκες χρησιμοποιούνται για να μεταφέρουν ολοταχώς την υπό περιορισμό «πονηρία» κατά τρόπο που παραπέμπει στα σύγχρονα αερομεταφορικά μέσα. Πρόκειται για μια εύστοχη χρήση συμβολισμών. Το γυναικείο είδος δεν χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως σύμβολο πονηρίας· η πονηρία δεν περιορίζεται στις γυναίκες, διότι μπορούν και αυτές να είναι ενάρετες και χρήσιμες στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Και εδώ, σε αυτό το όραμα, χρησιμοποιούνται για να συμβολίσουν τα μέσα που μεταχειρίζεται ο Υπέρτατος Κύριος και Θεός, ο οποίος μισεί την πονηρία. Όπως Εκείνος, έτσι και αυτές οι δύο συμβολικές γυναίκες μισούν την πονηρία και χαίρονται που χρησιμοποιούνται από εκείνον για να απαλλάξουν εκείνη τη γη από την πονηρία. Εδώ, λοιπόν, βλέπουμε μια αρμονική ισορροπία στη χρήση των γυναικών ως συμβόλων. Και το γεγονός ότι «άνεμος ήταν στις φτερούγες τους» δείχνει πως είχαν βοήθεια από τον ουρανό για να απαλλάξουν γρήγορα τη γη από την πονηρία.

33. Λόγω ποιων χαρακτηριστικών του πελαργού ήταν κατάλληλο που αυτές οι δύο συμβολικές γυναίκες είχαν φτερούγες πελαργού;

³³ Παρατηρούμε ότι οι φτερούγες τους είναι σαν “φτερούγες πελαργού”. Πόσο κατάλληλο είναι ένα τέτοιο είδος φτερούγων για αυτές τις δύο συμβολικές γυναίκες, εφόσον η εβραϊκή λέξη για τον “πελαργό” (κασιδάχ ) παράγεται προφανώς από την εβραϊκή λέξη (κέσεδ ) που σημαίνει «στοργική καλοσύνη» και «οσιότητα», ιδιότητες που χαρακτηρίζουν το γυναικείο είδος. Ο πελαργός είναι γνωστός για την αξιοσημείωτη τρυφερότητα που δείχνει στα μικρά του καθώς και για την οσιότητά του απέναντι στο σύντροφό του, στον οποίο προσκολλάται ισόβια. Αλλά, βέβαια, η μεταχείριση που επιφυλάσσεται στην «πονηρία» δεν χαρακτηρίζεται από καμιά τρυφερότητα. Όπως οι πελαργοί είναι μεταναστευτικά πουλιά και αντιλαμβάνονται ενστικτωδώς πότε είναι ο καιρός να μεταναστεύσουν, αυτές οι δύο συμβολικές γυναίκες με τις φτερούγες πελαργού θα γνώριζαν πότε είναι ο προσδιορισμένος καιρός του Ιεχωβά για την απομάκρυνση της “πονηρίας”. (Ιερεμίας 8:​7) Δεδομένου ότι οι φτερούγες των πελαργών έχουν άνοιγμα μέχρι και δύο περίπου μέτρα, οι πελαργοί μπορούν να πετάξουν ψηλά καθώς και να σηκώσουν βαριά φορτία. Έχοντας φτερούγες πελαργού οι δύο συμβολικές γυναίκες θα πρέπει να ήταν σε θέση να σηκώσουν το βαρύ φορτίο της “πονηρίας” και να το μεταφέρουν μακριά. (Ιώβ 39:​13· Ψαλμός 104:​17) Μαζί με τον Ζαχαρία και εμείς ρωτάμε: «Πού πηγαίνουν το εφά;»

34. Πού είπε ο άγγελος ότι πήγαιναν οι φτερωτές γυναίκες το εφά μαζί με το φορτίο του;

³⁴ Ο άγγελος που μιλούσε με τον Ζαχαρία μάς λέει: «Και εκείνος μου είπε: “Για να χτίσουν για αυτήν σπίτι στη γη Σεναάρ· και αυτό θα στερεωθεί, και εκείνη θα αποτεθεί εκεί στον κατάλληλο τόπο της”».​—⁠Ζαχαρίας 5:11.

35. Ποια στοιχεία σχετικά με τη «γη Σεναάρ» την καθιστούσαν «κατάλληλο τόπο» για τη μεταφορά της “πονηρίας” και τη στέγασή της εκεί;

³⁵ Γιατί ήταν η «γη Σεναάρ», όπου αποτέθηκε η «πονηρία», ο “κατάλληλος τόπος” για αυτήν; Γιατί εκεί, ακόμη και στις ημέρες του προφήτη Ζαχαρία, βρισκόταν η πόλη της Βαβυλώνας. Εκεί ήταν που ο Νεβρώδ, ο «κραταιός κυνηγός εναντίον του Ιεχωβά», ίδρυσε τη Βαβυλώνα. Εκεί, με επίκεντρο την πόλη της Βαβυλώνας, οργανώθηκε ο πονηρός στασιασμός εναντίον του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά. Εκεί επίσης ιδρύθηκε η οργανωμένη ψεύτικη θρησκεία, και, ως αποτέλεσμα, η πόλη της Βαβυλώνας έγινε το παγκόσμιο κέντρο της ψεύτικης θρησκείας. Έγινε η έδρα της “Βαβυλώνας της Μεγάλης”, της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας, μιας θρησκευτικής αυτοκρατορίας που παραμένει ως τις ημέρες μας. (Γένεση 10:​8⁠-⁠10· 11:​1⁠-⁠9· Αποκάλυψη 14:​8· 17:​1⁠-⁠18) Έτσι λοιπόν, στη «γη Σεναάρ»​—⁠η οποία συμβολίζει τον τόπο στασιασμού εναντίον της παγκόσμιας κυριαρχίας του Ιεχωβά Θεού και επίσης τον τόπο της ψεύτικης Βαβυλωνιακής θρησκείας⁠—​εκεί πρέπει να εγκατασταθεί και να παραμείνει η «πονηρία», σαν να βρίσκεται σε ένα σπίτι που έχει θεμελιωθεί και στερεωθεί στον «κατάλληλο τόπο» του.

36. Όσον αφορά την ανοικοδόμηση του ναού στην Ιερουσαλήμ, για ποιο πράγμα δεν ήταν κατάλληλος τόπος η θεόδοτη γη του εκλεκτού λαού του Ιεχωβά, όπως δείχνει και ο Παύλος στα εδάφια 2 Κορινθίους 6:​14⁠-⁠16;

³⁶ Η θεόδοτη γη του εκλεκτού λαού του Ιεχωβά δεν ήταν, βεβαίως, τόπος για καμιάς μορφής πονηρία, είτε αυτή ήταν ειδωλολατρία είτε κλοπή είτε ανέντιμες εμπορικές συναλλαγές είτε ψευδορκία στο όνομα του Θεού είτε οποιοδήποτε άλλο πονηρό πράγμα. Αυτό θα πρέπει να είχε ιδιαίτερη εφαρμογή στην ανοικοδόμηση του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ για την αγνή, αμόλυντη, ολόψυχη λατρεία του. Όπως έγραψε ο Χριστιανός απόστολος Παύλος στην εκκλησία της ειδωλολατρικής πόλης της Κορίνθου: «Τι σχέση έχουν η δικαιοσύνη και η ανομία; Ή τι συμμετοχή έχει το φως με το σκοτάδι; Ακόμη, τι αρμονία υπάρχει μεταξύ του Χριστού και του Βελίαλ; Ή τι μερίδα έχει ένα πιστό άτομο με ένα άπιστο; Και τι συμφωνία έχει ο ναός του Θεού με τα είδωλα;» (2 Κορινθίους 6:​14⁠-⁠16) Απολύτως καμιά! Για όποιον πράττει το κακό μέσα στην εκκλησία του αφιερωμένου, βαφτισμένου λαού του Ιεχωβά, ο Παύλος λέει: «Να απομακρύνετε τον πονηρό άνθρωπο από ανάμεσά σας».​—⁠1 Κορινθίους 5:13.

37. Σε αυτόν τον «καιρό του τέλους», τι πρέπει να γίνει με την «πονηρία» όσον αφορά τη θεόδοτη πνευματική επικράτεια των λάτρεων του Ιεχωβά;

³⁷ Ας απομακρυνθεί κάθε μορφής πονηρία από τη θεόδοτη πνευματική επικράτεια των λάτρεων του Ιεχωβά στη διάρκεια αυτού του “καιρού του τέλους”, στη διάρκεια της «τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων». Ας κρατηθεί μακριά και ας περιοριστεί στην επικράτεια της Βαβυλώνας της Μεγάλης και των πολιτικών, στρατιωτικών και εμπορικών υποστηρικτών της. Και ας παραμείνει εκεί, σαν να κατοικούσε σε ένα “στερεωμένο”, σταθερό, σπίτι. Δεν θέλουμε να έχουμε καμιά σχέση και καμιά συναναστροφή με αυτή τη συμβολική γυναίκα, την Πονηρία. Αφήστε την να καταστραφεί μαζί με τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και όλους όσους στασιάζουν εναντίον της παγκόσμιας κυριαρχίας του Ιεχωβά «στη γη Σεναάρ».

38. Από την αρχή της οικοδόμησης της αγνής λατρείας στο ναό του Ιεχωβά το 1919 Κ.Χ., ποια απομάκρυνση βρίσκεται σε εξέλιξη, και πώς προείπε ο Ιησούς κάτι ανάλογο στην παραβολή του για το σιτάρι και τα ζιζάνια;

³⁸ Ήδη από τότε που άρχισε η αποκατάσταση και η ανοικοδόμηση της αγνής λατρείας του Ιεχωβά στον πνευματικό ναό του το 1919 Κ.Χ., η απομάκρυνση της πονηρίας που επιτελείται συμβολικά από τις δύο γυναίκες με τις φτερούγες πελαργού βρίσκεται σε εξέλιξη. Συμβαίνει ό,τι ακριβώς προείπε ο Ιησούς Χριστός για αυτή την «τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων»: «Ο θερισμός είναι η τελική περίοδος ενός συστήματος πραγμάτων, και οι θεριστές είναι άγγελοι. Όπως, λοιπόν, μαζεύονται τα ζιζάνια και καίγονται με φωτιά, έτσι θα είναι στην τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων. Ο Γιος του ανθρώπου θα αποστείλει τους αγγέλους του, και αυτοί θα μαζέψουν από τη βασιλεία του όλα όσα προξενούν σκάνδαλο καθώς και εκείνους που πράττουν την ανομία, και θα τους ρίξουν στο πύρινο καμίνι. Εκεί θα είναι το κλάμα τους και το τρίξιμο των δοντιών τους». (Ματθαίος 13:​39⁠-⁠42) Όταν η Βαβυλώνα η Μεγάλη και οι κοσμικοί εραστές της καταστραφούν σαν από φωτιά στην επικείμενη «μεγάλη θλίψη», το κλάμα τους και το τρίξιμο των δοντιών τους θα σταματήσει με την καταστροφή τους.​—⁠Ματθαίος 24:​21, 22· 25:​41, 46.

39. Ποια είναι, λοιπόν, η πορεία οσιότητας στην οποία πρέπει να εμμείνουμε καθώς δίνουμε μεγάλη προσοχή στο εδάφιο Ψαλμός 145:20;

³⁹ Όλοι εμείς που έχουμε εγκαταλείψει τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και τους κοσμικούς εραστές της στη Βαβυλωνιακή «γη Σεναάρ» δεν έχουμε κανέναν λόγο να επιστρέψουμε στην «πονηρία», η οποία ανήκει εκεί από όπου ξεκίνησε. Για εμάς, είναι πορεία οσιότητας απέναντι στον Ιεχωβά ως τον Υπέρτατο Κύριο και τον μόνο αληθινό Θεό το να εμμείνουμε στην αγνή, αμόλυντη λατρεία του στον πνευματικό ναό του, υπό τον Αρχιερέα του τον Ιησού Χριστό. Δίνουμε μεγάλη προσοχή σε αυτά που έγραψε ο θεόπνευστος ψαλμωδός του: «Ο Ιεχωβά φυλάει όλους όσους τον αγαπούν, αλλά όλους τους πονηρούς θα τους αφανίσει».​—⁠Ψαλμός 145:20.