ΠΥΡΕΤΟΣ

Αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος πάνω από το φυσιολογικό. Ο πυρετός μπορεί να αποτελεί ένδειξη αρρώστιας. Μολονότι ο υψηλός πυρετός μπορεί να καταλήξει σε απώλεια βάρους, σωματικών υγρών και αλατιού και να συνοδεύεται από πονοκεφάλους και άλλου είδους κακοδιαθεσία, ο ίδιος ο πυρετός αποτελεί συχνά μέρος της μάχης του σώματος εναντίον κάποιας λοίμωξης. Εντούτοις, όταν ο υψηλός πυρετός είναι κύριο σύμπτωμα κάποιας ασθένειας, αυτό μπορεί να αντικατοπτρίζεται στο όνομά της, όπως στην περίπτωση του άλικου πυρετού (οστρακιά), του κίτρινου πυρετού και του δάγγειου πυρετού.

Η ελονοσία είναι μια από τις κοινότερες εμπύρετες νόσους στη Μέση Ανατολή. Η δυσεντερία είναι μια άλλη εμπύρετη νόσος, την οποία κατονομάζει συγκεκριμένα η Αγία Γραφή. (Πρ 28:8) Χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της πάθησης είναι η οξεία φλεγμονή που υφίσταται το κόλον, από το οποίο αποβάλλονται ενίοτε αίμα και βλέννα. Στο εδάφιο Λευιτικό 26:16 η λέξη καντάχαθ του πρωτότυπου εβραϊκού κειμένου μεταφράζεται «καυτός πυρετός», ενώ στο εδάφιο Ματθαίος 8:14 το ρήμα πυρέσσω του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου σημαίνει «είμαι άρρωστος με πυρετό», ή, κατά κυριολεξία, «καίω από τον πυρετό».

Μολονότι ο Νόμος με τις διατάξεις του αποσκοπούσε πρωτίστως στην πνευματική ωφέλεια του Ισραήλ και στη διατήρηση του αποχωρισμού του από τα ειδωλολατρικά έθνη, μια εξέταση των κανόνων του για τη διατροφή και την υγιεινή αποκαλύπτει ότι αυτός είχε και μια δευτερεύουσα ωφέλιμη επίδραση, καθώς προστάτευε το έθνος από τα αίτια και την εξάπλωση πολλών ασθενειών, ανάμεσα στις οποίες ήταν και ορισμένες λοιμώδεις εμπύρετες νόσοι.

(1) Φυσιολογικά, η διατροφή των Εβραίων δεν περιλάμβανε πολύ κρέας, αλλά όταν μια οικογένεια ήθελε να σφάξει ένα κατοικίδιο ζώο για να φάει το κρέας του, πήγαιναν το ζώο στο αγιαστήριο (εκτός αν, μετά την είσοδο στην Υποσχεμένη Γη, η οικογένεια έμενε πολύ μακριά). (Λευ 17:3-5· Δευ 12:20-27) Έτρωγαν το κρέας αφού πρώτα ο ιερέας πρόσφερε ένα μέρος του στο θυσιαστήριο και έπαιρνε το δικό του μερίδιο. Μερικές θυσίες συμμετοχής έπρεπε να τρώγονται την ίδια ημέρα. Άλλες δεν μπορούσαν να φαγωθούν μετά τη δεύτερη ημέρα, αλλά το κρέας έπρεπε να καεί στη φωτιά. Αν ληφθεί υπόψη το ζεστό κλίμα της Παλαιστίνης και η έλλειψη ψύξης, αυτές οι απαιτήσεις προστάτευαν τους Ισραηλίτες από εμπύρετες νόσους οι οποίες μπορούν να προκληθούν από τοξίνες που παράγονται όταν ορισμένοι οργανισμοί, όπως ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος και η σαλμονέλα, αναπτύσσονται ταχύτατα σε άψυκτο κρέας. (2) Το κρέας ορισμένων απαγορευμένων ζώων, όπως ήταν τα γουρούνια, οι λαγοί, τα νεκροφάγα ζώα και πουλιά, τα τρωκτικά και ορισμένα υδρόβια ζώα και ψάρια, είναι γνωστό ότι μπορεί να συντελέσει στην εμφάνιση διαφόρων νόσων που είναι συνήθως εμπύρετες. (Λευ 11:1-31) (3) Οι κανόνες για την υγιεινή συνέβαλλαν στην προστασία των μαγειρικών σκευών και του αποθέματος του πόσιμου νερού από μόλυνση—πηγή του τυφοειδούς πυρετού και άλλων εμπύρετων νόσων. (Λευ 11:32-38) (4) Όποιος άγγιζε το πτώμα ενός ζώου που είχε ψοφήσει ή έτρωγε από αυτό έπρεπε να καθαριστεί, κάτι που εμπόδιζε την εξάπλωση οργανισμών οι οποίοι συνδέονται με ορισμένες εμπύρετες νόσους. (Λευ 11:39, 40) (5) Οι νόμοι που απαιτούσαν από κάθε άτομο να καλύπτει τα περιττώματά του, καθώς επίσης να σκεπάζεται το αίμα με χώμα, προστάτευαν από εμπύρετες νόσους όπως η ηπατίτιδα. (Λευ 17:13· Δευ 23:12, 13) (6) Οι νόμοι για την ηθική ουσιαστικά απέκλειαν την εμφάνιση σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών, οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν όλα τα όργανα του σώματος και συχνά είναι εμπύρετες. (Λευ 18:20, 22, 23) (7) Οι νόμοι περί καραντίνας εμπόδιζαν την εξάπλωση των λοιμωδών νοσημάτων.—Λευ 13· Αρ 19:11, 12, 16· 31:19.

Ο Ιεχωβά προειδοποίησε τους Ισραηλίτες ότι, αν παραβίαζαν τις εντολές του, θα εξαντλούνταν από την πείνα, έναν παράγοντα που συμβάλλει στην εμφάνιση πολλών εμπύρετων νόσων. Θα υπέφεραν από φυματίωση και καυτό πυρετό, φλεγμονή και πυρετώδη ζέστη. Θα έβγαζαν μεγάλα σπυριά και δερματικά εξανθήματα (παθήσεις που είναι συχνά εμπύρετες) και θα τυφλώνονταν. (Λευ 26:14-16· Δευ 28:22, 27) Όλα αυτά εκπληρώθηκαν μετά τους επανειλημμένους στασιασμούς του Ισραήλ εναντίον του Ιεχωβά και τις παραβιάσεις των νόμων του.—Ιεζ 4:16, 17· 33:10.

Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν στη γη γιάτρεψε πολλά άτομα που ήταν άρρωστα με πυρετό. Ένα από αυτά ήταν η πεθερά του αποστόλου Σίμωνα Πέτρου. (Ματ 8:14, 15· Μαρ 1:29-31) Ο Λουκάς, προφανώς επειδή ήταν γιατρός, επισημαίνει την ένταση του πυρετού, προσδιορίζοντάς τον ως «υψηλό πυρετό». (Λου 4:38) Σε κάποια περίπτωση στην Κανά, ο Ιησούς γιάτρεψε το γιο ενός υπηρέτη του Βασιλιά Ηρώδη Αντίπα, μολονότι το εμπύρετο αυτό αγόρι που ήταν ετοιμοθάνατο βρισκόταν περίπου 26 χλμ. μακριά, στην Καπερναούμ. Ως αποτέλεσμα, αυτός ο άνθρωπος και ολόκληρο το σπιτικό του έγιναν πιστοί.—Ιωα 4:46-54.

Ο απόστολος Παύλος χρησιμοποίησε τη θεόδοτη δύναμη της θεραπείας, ένα από τα θαυματουργικά χαρίσματα που δόθηκαν μέσω του Ιησού Χριστού σε ορισμένα μέλη της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας (1Κο 12:7-9, 11, 30), για να γιατρέψει τον πατέρα του Πόπλιου—ενός κτηματία στη Μάλτα που ήταν επίσης ο πρώτος του νησιού—ο οποίος βασανιζόταν από πυρετό και δυσεντερία. Όταν το έμαθαν αυτό οι νησιώτες, ήρθαν στον Παύλο και εκείνος γιάτρεψε πολλούς από τις διάφορες αρρώστιες τους.—Πρ 28:7-9.